Vandaag ben ik gaan lopen in Vilvoorde een meeting van de club VAC. Moon, Sven, Jo en Tijs waren er ook ik ging 60 m horde en hoogspringen doen. Moon en Sven haalden medailles. Moon kwam op de 60 m praktisch gelijk met een andere atleet over de meet maar werd door de jury gewonnen gegeven. Tijs deed het schitterend in het verspringen en Jo werd na een fantastische reeks in totaal 4de op de 60m. Bij de horde ging het bij de opwarming goed maar bij de start had ik bij de eerste 2 horden getrippeld. Maar ik heb mijn vorige beste tijd met meer dan 1seconde verbeterd tot 12.60. Mijn plaats ken ik nog niet wegens nog geen uitslag op de website. Dan hoogspringen met een uurtje vertraging. Om de andere te demotiveren heb ik ingesprongen op 1.15m. Ik zou dat niet mogen doen maar met Jo als trainer gelden er andere wetten. We waren met meer dan 20 atleetjes. Omdat vorige week mijn aanlooppunt (t-shirt) op elegante manier werd verwijderd had papa vandaag tape meegedaan. Deze plakte niet op de piste wegens te nat. Ik heb dan maar mijn flesje water gebruikt en Jo zorgde ervoor dat niemand het verplaatste of aanraakte. Ik begon bij 1 m en daarna met vele tips en trucs van Jo over 1m05, 1m10 en 1m15. Daarna werd de lat gelegd op 1.20. Dit zou een verbetering zijn van mijn persoonlijk record. De eerste poging miste ik. We schoten nog met 4 meisjes over. Bij de voorbereiding van mijn 2de poging hoorde ik dat een van mij helden, Tia Hellebaut, Olympisch kampioen was geworden. André was onze reporter van dienst die de wedstrijd zo goed en zo kwaad mogeljk volgde op een klein scherm in de cafetaria. Dit was een stimulans en hup, ik sprong over 1.20m. Daarna miste ik 3x op 1.25m. Ik werd 3de dat vond ik fijn! Mijn eerste medaille in het hoogspringen. weer een medaille tof En... morgen op sportkamp met AWE voor een hele week! Julie is gisteren al met de fiets vertrokken. We kregen iedere een stripfiguur toegewezen om op kamp uit te beelden. Ik ben Jan Spier (van Nero). Dat komt goed uit want ik ben zot van frieten met kaaskroketten (vierkante). Julie is Boemel (van Jommeke).
Vrijdagavond ben ik gaan trainen in op de Nekker.We hebben geoefend op de 1000m. Laura en Marthe waren er ook. Moon, Noah en Brent oefenden in een ander groepje. We hebben wat afgelachen met Noah. We moesten op de 400m 1min.23 lopen. Dit is het tempo voor het clubrecord (1000m maar dat weet je ondertussen al wel). Anders kunnen we het clubrecord niet breken. Op de 100m zouden we voor het clubrecord te breken 23seconden moeten lopen. Bruno gaf ons training, we liepen veel te snel. We moeten onze ronden lopen op het tempo van het record. Een beetje trager lopen was de boodschap! Anders kan je dat niet volhouden dat is waar Dus probeerden ik en Laura dat te doen we liepen op de 100m 17seconden dan 18seconden en dan 22seconden dat was beter. Het was een leuke training en Andrè heeft bij een 500m voor haas gespeeld! Hij gaf goede tips!!! De laatste dagen kreeg ik veel leuke reacties op mijn artikel "obsessie" van Kjell, André en Els.
Vers van de pers. We hebben eindelijk een medaille op de Olympische Spelen. En het zijn meisjes !!! Ons fantastisch 4-tal behaalde zilver op de 4x100 m. Het was van 1976 met Karel Lismont en Ivo Van Damme geleden dat we in het atletiek nog eens een medaille haalden. En Tia en Sven Nys moeten nog komen. Wat een fantastiche race, de Russen waren iets beter. Dit is het resultaat van jaren training, waar een klein landje groot kan in zijn. Dit is ook voor mij (en vele andere atleetjes, want er zijn er genoeg in België) een stimulans om blijven mijn best te doen.
Het woord van de titel heeft papa ingefluisterd. Hij noemt het mijn obsessie het clubrecord op de 1000 m te verbeteren. Ik had hem gevraagd om een schema op te stellen met de tussentijden voor een verbetering op basis van 3.28 (het clubrecord is 3.29...). Na 400 m zou ik 1.22 moeten lopen en na 600 m 2.04. Wij (Julie, papa en ik) zijn vandaag, omdat ik dat wou uittesten, naar de piste in Kapelle-op-den-Bos gegaan. Julie liep ondertussen een duurloop en heeft geoefend op de horden. Ik heb eerst 400 m gelopen. Geloof het of niet maar ik liep dit in exact 1.22. Daarna heb ik 600 m gelopen (of ongeveer) en ik liep dit in 2.14 (ik was wel wat ontgoocheld). Dit is 10 seconden te traag voor het clubrecord. Dit bewijst wat we al wisten nl. dat ik na 400 m terugval. Na enige minuten rust liep ik terug 400 m in, je raad het al, 1.22. Het ligt dus niet aan mijn 1ste ronde en ook niet aan de laatste 200 m. Ik ga dus de komende weken volop werken aan mijn 2de ronde. Het zou fijn zijn het clubrecord te breken op de meeting van Ram op 19 september. Maar het zal moeilijk zijn, want ik weet ondertussen dat dit van vele factoren afhangt. Ik zal misschien aan André en Kjell vragen elk een ronde haas te spelen. Vrijdag ga ik trainen in Mechelen (ik kijk er naar uit), Laura komt ook. Volgende week gaan we op sportweek met onze club AWE van Kapelle-op-den-Bos in Niel-bij-As. Vorig jaar was dit keitof. Ondertussen kijk ik volop naar de Olympische Spelen. Bolt bolt lekker, wat een wereldrecord op de 200 m. Ik had gehoopt dat hij zou uitlopen zoals op de 100 m, dan had hij het wereldrecord niet gebroken. Hij had dat dan kunnen doen op de Memorial, waarnaar ik ga kijken. We hebben fantastische plaatsen, iets voorbij de aankomstlijn.
Gisteren ben ik met mijn papa naar de meeting te Ninove (gezien de goede ervaringen van André en Ewoud) gegaan. Uitzonderlijk was er voor pupillen o.a. hoogspringen voorzien en dat trok me wel aan. Dit was de slechtst georganiseerde meeting dewelke ik heb al meegemaakt. Het begon al bij de inschrijving. De toffe dame dacht dat ik een jongen was !!!! Ik was daar even niet goed van maar papa monterde mij met een grapje over die dame al vlug op. Daar het hoogspringen voor mij begon om 14h50 waren we ruim 1 uur voor de wedstrijd aanwezig (en Ninove ligt niet bij de deur). Voor ons sprongen de pupillen jongens. Door deze wedstrijd te laat te laten beginnen en door slechte scheidsrechters en begeleiders (dat duurde en dat duurde,....) begon onze competitie om +/- 16h00. We konden amper inspringen en ik had dan ook niet zo'n goed gevoel. Ik legde een t-shirt aan mijn aanlooppunt en diende dit te verwijderen op bevel van een leuke meneer. Ondertussen stond iedereen (ouders, oma's, opa's, buren, verre familieleden) op de aanlooppiste terwijl papa reglementair achter de omheining stond en praktisch geen sprong kon zien. Concentreren was niet echt mogelijk. Ik miste sprongen op 1m (!), 1,10m en 1,15m om uiteindelijk toch nog in de wedstrijd te zitten voor 1,20m (dit zou een verbetering zijn van mij persoonlijk record). Papa moest mij echt motiveren en deed dat goed. Ik miste tweemaal op 1,20 m en stond klaar voor mij 3de poging tot er een zelfs voor België ongekend hevig onweer losbarstte. Iedereen vluchtte van de piste en de piste zelf stond in een mum van tijd compleet onder water. Daar de hoogpringstand zich aan de overkant van de cafetaria bevond waren er bijna geen schuilplaatsen. Ik heb eventjes met papa onder een boom gestaan en papa probeerde mij droog te houden. Na 5 minuten zijn we gevlucht richting materiaalhok waar een vriendelijke meneer enkele aan zichzelf denkende mensen beval mij (atleetje) binnen te laten staan. Papa werd ondertussen buiten natter en natter. Na +/- 45 minuten was het onweer over. Intussen was ik al eens (bij iets mindere regen) gaan polshoogte nemen aan het hoogspringen maar de scheidsrechters waren nog niet klaar. Toen ik uiteindelijk ging springen bleek de jury doodleuk mede te delen dat ik driemaal had gesprongen wat zeker niet waar was. Protest van papa hielp niets, ze deden dat ze niet luisterden !!!! Ik ging mij dan maar voorbereiden op de 1000m die ondertussen normaal om 17h00 diende te starten. De volgorde werd compleet dooreengesmeten omdat men wachhte op het einde van het hoogspringen pupillen. Ik heb al meetings geweten waar onze Ram-atleten (Jo, Laura,....) niet konden meedoen aan de 1000 m omdat hoogspringen nog bezig was, hier niet dus. Achter elke wedstrijd 1000 m werd er bij verrassing afgeroepen welke categorie nu aan de beurt was. Wij dienden uiteindelijk als allerlaatsten te starten om +/- 17h45. Ondertussen had ik mijn doorweekte outfit compleet veranderd en reservekledij. Mijn voeten begonnen pijn te doen van 3h aanhebben van mijn spikes. Ik startte heel slecht (ondanks 4de startplaats) en belandde in 10de positie. Na een spurt op de 4de baan kwam ik na 300 m in 2de positie, de op kop lopende atlete had een gat geslagen van 10m. Door de kou en de doorweekte piste kon ik niet echt doorzetten en eindigde dan ook op 1 sec op de 2de plaats in 3.41. Een mindere tijd maar gezien de omstandigheden zat er niet meer in. Toch een medaille. Na de wedstrijd waren de chips op in de cafetaria en duurde het nog tot 18h30 eer ik op het podium kon. Een atleet bij de miniemen dames viel bij de start van de 1000m en kreeg een spike van een andere atleet in het gezicht. Bloed overal natuurlijk. Bleek er geen Rode Kruis aanwezig en de jury ging pas kijken na 5 min. Wat een organisatie !!!!! Hier kom ik nooit meer terug. Na nog een soepje en onderweg een ijsje (we moesten de ijsjesman bijna klem rijden) genoot ik thuis van een warm bad en de lieve knuffels van mama. In de voormiddag heeft papa gemaild met Johan, de vader van mijn vriendin Laura (provinciaal kampioen hoogspringen met 1,37 m). Papa zei dat er een mooi artikel over ons (hij noemde ons de Fab two) stond in het recentste clubblad. Johan antwoordde dat "Ram Babes" mooier klonk. Ik vind dat ook en heb papa gevraagd om een training te laten maken met dit op de achterzijde.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
hey blogger,
