Gisteren heb ik meegedaan aan de veldloop te Hamme. Na mijn 5de plaats vorige week in Grimbergen was ik gebrand op een betere prestatie. De trainers ter plaatse waren deze keer Dirk en Jan Miseur, twee trainers en bestuursleden van AWE. Deze 2 broers hebben in hun jonge jaren, net als wij nu, ook deelgenomen aan veldlopen en weten en kennen dan ook veel praktische trucs. Het parcours was volledig besneeuwd maar goed beloopbaar met spikes. Wij moesten 2 ronden afleggen van 1000m. De taktiek vooraf was duidelijk. Eens wat meer behoudender lopen en het iniatief aan anderen overlaten. Het was de eerste maal dat ik in Hamme en Oost-Vlaanderen aan de start kwam en de speaker noemde mijn naam dan ook niet bij het overlopen van de kanshebbers. Ik was daardoor wel geprikkeld en zou er rap voor zorgen dat hij mijn naam kende. Aan de start ook de sterke zusjes Van Cauteren (Lize en Lore). Papa en de trainers hadden gezegd dat ik als eerste aan de eerste bocht moest komen en dan iemand anders de kop moest laten doen. Ik doe altijd wat de trainers vragen en ik was dan ook eerst aan de bocht. Dan heb ik (echt waar) ingehouden om als 2de te lopen. Na 500 m waren we nog met te veel vooraan naar mijn zin en heb ik even versneld. Toen waren we nog met drie, de zusjes Van Cauteren en ikzelf. Ik volgde eigenlijk simpel (geen meter kop hadden de trainers gezegd), een hele geruststelling na vorige week. Na +/- 1300m in de laatste ronde versnelde een van de zusjes. Juist op die plek stonden papa en een van de Miseurs. Zij riepen me toe om te volgen. Ik kende daar echter een minder moment en kon niet echt mee. Het andere zusje zette zich voor mij en liet het gat. In plaats van erover te gaan bleef ik zitten. De laatste 150 m moest ik ook het andere zusje laten gaan en werd aldus 3de. Eigenlijk zat een 2de plaats erin maar was ik een beetje te gemakzuchtig. Ik was waarschijnlijk al tevreden met mijn 3de plaats. Tijdens de wedstrijd riep de speakers stteds om dat de zusjes Van Cauteren op kop liepen met iemand van RAM die hij niet kende. Ons Julie is dan maar naar de microwagen gelopen en heeft mijn naam toegeroepen. Tijdens de podiumceremonie vroeg de winnares wie ik was. Ze kende mij niet en vroeg zich af waar ik ineens vandaan kwam. Oh, zei ik, ik loop af en toe eens een wedstrijd in de streek van Mechelen maar in Bornem kom ik ook. Ze zal me dan wel kennen. De zware training van vorige woensdag had me wel veel vertrouwen gegeven. Weer een medaille na een van mijn betere tactische wedstrijden. Ik heb nu medailles behaald in 3 provincies, Vlaams-Brabant-Antwerpen en Oost-Vlaanderen. Op 25 januari volgt de laatste grote test voor het PK, in Bornem. Daarna heb ik nog 2 weken zonder cross om superbest te zijn. Ons Julie was bij de cadetten zeer goed weg en liep in de aanvangsfase 8ste. Aan de eerste bocht liet ze zich insluiten om te draaien als 16de. Ze heeft daarna gelopen voor wat ze waard was en flirtte met een top-10 plaats. Echter de laatste 200m verspeelde ze die 10de plaats en werd knap 11de. Haar conditie gaat echter in stijgende lijn. Ook Jo, Lennert, Thijs, Brent en Laura waren van onze club aanwezig en liepen allemaal een goede wedstrijd. Jo was goed mee in het begin maar moest de eersten laten gaan.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
