Dank zij de chip is er een gedetailleerde uitslag van het BK per ronde. Wat blijkt : de 1ste ronde liep ik de 10de tijd en de 2de ronde de 11ste. Dit bewijst wat we al langer weten, nl. dat ik steeds op het einde wat terugval. Dit heeft me in het verleden al menig overwinning of podiumplaatsen gekost. We weten waaran we moeten werken.
Ons Julieke daarentegen : op 48 deelnemers, de 1ste ronde de 42ste tijd, de 2de ronde de 29ste tijd om in de 3de ronde de 25ste tijd te lopen. Als Julie haar diesel op gang is, is ze niet meer te stoppen. Laat de langere afstanden maar komen.
Hierna vindt u het uitgebreide verslag van de voorbereiding naar en het verloop van het BK te Oostende.
Wat voorafging :
Ik was mezelf een revanche verschuldigd sinds het desastreuze BK van vorig jaar (22ste) waar ik compleet uitgeblust aan de start kwam.
Onder impuls van papa lag sinds de laatste cross te Kessel drie weken geleden (na een minder PK door ziekte) de focus volledig op het BK.
Stefan Lauwens werd bereid gevonden om ons (Julie, Robin en ik) klaar te stomen op het BK. We oefenden de laatste weken nog volop op bergop lopen gezien volgens papa daar wel eens de sleutel van de wedstrijd kon liggen.
Stefan geloofde echt in ons, zie maar naar zijn reactie op een vorig blog-artikel.
Ook Magda liet ons s zondags lopen in voorbereiding op dit BK.
Vorige woensdag namen Sarah en Kris de BK-lopers apart om eveneens specifiek te trainen. Vorige week dreigde de voorbereiding wat mis te lopen door te trainen op verspringen op de Nekker wat me 3 dagen pijn in de knieën bezorgde. Net op tijd was de pijn weg.
Thuis drukte papa de uitslagen nog eens af van de vorige 2 BK s. Ik was 11de in 2009 en 22ste in 2010 (oneven jaren liggen me). Papa stelde na analyse van vele crossen dat er 7 atleten waren die ik normaal voorlopig niet aankan. De andere kon ik kloppen op een super dag, dus zei hij : top 8 is mogelijk.
Ik ken vele atleten en de anderen werden opgezocht via fotos op internet edg.
Het parcours hing reeds 2 weken thuis uit.
Vrijdag werd alles ingepakt en nagekeken door papa (tot ergernis van mama) om zaterdag onbezorgd naar Oostende te kunnen vertrekken waar we een druk programma hadden.
Iets voor de middag kwamen we zaterdag aan en omdat routine (volgens papa) belangrijk is deden we hetzelfde als altijd : lekkere broodjes kopen en een goei pint drinken in een typisch Oostends café.
Om 14h (we mochten ons in het hotel omkleden in de sauna-ruimte) hadden we op het parcours afgesproken met de familie De Laet. Nathan, Benedikte en Marthe waren er ook, tof.
Het parcours werd grondig verkend, in het bijzonder de dubbele helling. We kwamen Kjell, Patrick en Els tegen die ons als ervaren atleten nog veel tips gaven.
Daarna gingen we met de familie De Laet naar hun vakantieadres waar we konden zwemmen, keicool.
Dan vlug naar het hotel, we werden om 18h verwacht bij Patrick en Viviane op te aperitieven en daarna met de familie De Laet traditioneel te gaan wokken bij de Efteling Kok van de Wok On Fire.
De ambities werden eveneens uitgesproken : top 30 voor ons Julieke en top 10 voor mij gewaagd maar ne mens moet toch ambitie hebben hé.
Zondagmorgen werden de spikes nog vervangen gezien het vlugge parcours, spijtig voor mij te weinig modder.
We waren ruim op tijd op het parcours. Ik moest lopen om 11h55 en ik begon tijdig en onder toezicht van papa (die hem niet moeide) met mijn opwarming. Ik voelde dat de benen goed waren en ik had er zin in. Er werden nog voldoende calorieën ingeslagen (banaan en rijsttaartjes). Mama en papa zorgen echt voor alles.
Ik zag de concurrentie een voor een toekomen en ik straalde echt zelfvertrouwen uit. Goed op tijd ging ik met papa naar de start. De taktiek was duidelijk. Bij de eerste 5 aan de bocht en dan eigen tempo knallen.
De start ging bijna mis. Een jurylid kwam vlak waar ik stond tussen de atleten en op dat moment werd er geschoten. Ik verloor een fractie van een seconde omdat ik moest uitwijken en moest dus echt vlammen (dit is een BK). Ik was volgens papa 15de aan de eerste bocht. Ik was echter nooit in paniek want de benen (in tegenstelling tot het PK) voelden super.
Bij het ingaan van de 2de ronde riep papa dat ik 10de liep, er liepen 4 atleten voor mij die ik kon pakken. Ik wachtte een beetje af maar naderde cm per cm. Ineens riep er iemand op een atleet dat ze 8ste liep. Ik er voorbij, ik dus 8ste (je weet dat dus niet, hé). Dan zag ik ineens Floor Michielsen voor mij, tot vorig jaar onklopbaar in onze reeks. Vlam, er voorbij.
Papa stond op de 2de helling en zag ons eindelijk komen. Er passeerden 5 atleten en ik liep als 6de eerste helling op. Van 10 naar 6 op een BK, volgens papa fenomenaal. De vermoeidheid begon te wegen. Papa had ingecalculeerd dat ik 5 plaatsen zou kunnen verliezen op de 2de helling. Ik vloog er op als 6de maar moest 2 atleten laten voorgaan. Dus 8ste boven op de helling. Dan nog 250 meter tot de finish waar ik normaal nog plaatsen verlies. Papa en andere supporters (Julieke, mama, Jentje, Thijs, Lies, .) riepen me vooruit. Ik sprintte voor wat ik waard was en kon mijn 8ste plaats vasthouden.
Schit-te-rend een 8ste plaats op het BK. Papa had gelijk. Na analyse bleek dat ik 2 onklopbaren achter mij had gelaten en dat de vorm-van de dag van 2 anderen ook super was. Dit was waarschijnlijk mijn beste cross ooit.
Ik was 2de van de provincie Antwerpen, wat heb ik op het PK laten liggen zeg.
De eerste van Kessel, ons Liezeke, was 18de en de 3de (Jody) 27ste. Ik was daar 3de. Als het niveau hoger ligt kan ik dat dus blijkbaar aan.
Ik was dolgelukkig, de trainingen rendeerden maar je moet het toch maar doen hé.
De felicitaties kwamen van overal, iedereen vloog me om de nek. Ook de sms-en kwamen binnen, André, Kjell, Smeggie, Edgard, Ben. Gisteren al Jasper op mijn blog en Stefan (super-trainer) via msn.
Ook spraken er een aantal mensen van andere clubs papa aan.
Dan ons Julieke. Ook zij warmde goed en gedisciplineerd op. Traditioneel was ze derde laatste weg. Ze stormde als een flandrien naar voren en riep onderweg vele lijken op waaronder Jenthe Adriaens (veelwinnaar en vorig jaar 5de). Ze werd na een heroïsche wedstrijd (2 trainingen per week) fantastisch 29ste.
Papa had gelijk met de doelstellingen.
Ook Lars en Thijs liepen een fenomenale wedstrijd. Jenthe liep eveneens voor wat ze waard was en dat is heel wat. En wat gezegd van Marthe, 3de na een thriller, wat een prestatie. Nathan werd 19de. Jo, die al een paar weken achter zijn goede vorm zoekt liep wat minder.
Onze andere protegé van super-trainer Stefan, Robin werd weergaloos 2de. Man man man.
Kjell liep bij de senioren naar een knappe 10de plaats als Belg. Kim moest spijtig genoeg forfait geven.
Tot supporter van het week-end roep ik Eva (zusje van Jo) uit. Roepen en supporteren en meelopen. Ze deed alles.
Na het BK gingen we nog wat inkopen doen in Oostende. Voor de 1ste maal in jaren wilden Julie en ik de straten niet onveilig maken met Go-carts. We waren gewoon doodop. Na lang zoeken vonden we onderstaande foto terug op de website van Hamme (spijtig andré of Johan er niet waren). Dit is vlak voor het moment ik mijn aanval op de drie voor mij inzette.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
