De week begon nochtans goed. Maandag ontving ik een uitnodiging voor de provinciale talentendag voor vandaag in Herentals. Daar ging ik me eens laten zien. Ik keek er enorm naar uit.
Woensdag dan won ik met ruime voorsprong de scholencross. Al de jongens van mijn jaar supporterden als was het een match van de Rode Duivels.
Gisteren dan ging ik 's avonds spelen en zwemmen bij een vriendinnetje. Ik ben niet aan zwemmen toegekomen want bij het het spelen op de trampoline sloeg ik mijn voet om.
De mama van mijn vriendinnetje is dokteres. Zij heeft alles bekeken en vreest voor een scheur in mijn voet. Ze heeft een voorschrift voor een echografie meegegeven. We proberen zo vlug mogelijk een afspraak te maken en dan zullen we zien hoelang deze blessure zal duren.
Spijtig natuurlijk, maar eigenlijk ging ik het toch 2 weken kalm aan doen om dan naar te cross in Bonheiden toe te werken. Misschien komen enkel de veldlopen in Leest en Kapelle in het gedrang. Ik hoop het echt. Anders zal enkel Julieke onze eer van de zusjes Van den Brande moeten hoog houden. Wat ze zeker kan.

01-10-2011 om 00:00 geschreven door Eline vdb  

Gisteren hebben ons Julieke, mama en ik meegedaan aan de 5 km door Mechelen. Het was prachtig maar warm weer.

We hadden ons goed van voor gewrongen zodanig dat we vlug op het parcours konden.

Julieke en ik namen een vlugge start en kwamen vlug in ons ritme. Papa ging met zijn fiets naar verschillende plaatsen rijden zodanig dat hij ons veel kon zien. Hij heeft ons zeker 4 maal ergens gezien. Hij zweette zich kapot.

De doortocht door Mechelen (in onze herkenbare RAM-truitjes) was prachtig. Overal kreeg ik aanmoedigingen en veel mensen (her)kenden mij.  Papa zie dat de speaker aan de aankomst het dikwijls had over de Van den Brande-zusters, we worden bekend.

Stefan Lauwens stond prachtig opgesteld aan de fameuze helling, man wat was dat zwaar.

Papa riep dat ik 2^de vrouw was. Je hebt daar echt geen idee van, er is geen referentiepunt omdat alles door elkaar loopt. De laatste kilometer in de Bruul was afzien en genieten tegelijkertijd. Ik eindigde fantastisch 2^de achter de winnares van vorig jaar (die is veel ouder dan ik) en ons Julieke fenomenaal 6^de.

Ze kreeg al direct van Magda de opmerking dat ze toch 1x per week moest meer trainen met zo’n talent. Ons Julieke kon niet direct antwoorden want ze zag zo rood als een tomaat van de inspanning en de warmte. Ons mama eindigde 324^ste van de 795 deelnemers, wat een prestatie.

Na de aankomst kreeg ik een papiertje met het uur van het podium en moest ik al direct een interview geven. Die interviewer wist alles over mijn steeple-prestaties en nog veel meer. Magda assisteerde met veel vuur bij dat interview.

In afwachting van het podium supporterden we voor alle Rammers in de 10 km. Kjell lag ruim op kop maar moest met een blessure opgeven, spijtig. Smeggie en Hans liepen in de eerste gelederen.

Om 16h10 was er het podium. Wat een pak volk stond er op de Grote Markt zeg. Ik kreeg een oorverdovend applaus als de speaker zei dat ik voor een Mechelse club liep. Ik kreeg een beker (ik heb diene nu dubbel), een enorm zware groente- en fruitmand en een fles Cava. Een geluk dat papa aan het podium stond want dat was zwaar. De aardbeien hebben we direct opgegeten, dat hadden we verdiend.

Onderweg nog een ijsje en dan moe maar tevreden naar huis.

26-09-2011 om 00:00 geschreven door Eline vdb