Mijn papa ligt in het ziekenhuis. Je zou wel schrikken maar het is niet zo erg, door een dom ongelukje. s' Nachs wou hij van de trap afgaan om te drinken (hij had dorst zoals altijd hé!!!), hij had zich op een van de tredens mistrapt. Vijf uur 's nachts BOEM !!! Papa was gevallen van de trap. PANIETK. "Auuuuu au auuuuuuuuuuuu aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa", luidde het de hele nacht. Frank kon zich amper bewegen. 's Morgens had mama al heel vroeg een dokter gebeld. Jah typisch tegen de middag kwam meneer de dokter erdoor! Papa moest naar het ziekenhuis om platen te laten nemen. Ze zijn hem met de ambulance komen halen met sirene en al. Onze overburen waren al komen kijken. Het waren de mannen van Londerzeel. Hij werd weggebracht naar het Sint Maarten ziekenhuis te Mechelen! (op kamer 259, de laatste kamer) Halve dag erna: wat bleek: niets gebroken, oeef! Maar drie dikke blauwe plekken van wel 20 op 20 cm aan zijn rechter heup, heel blauw. Nu hangt hij aan een bakster, er liggen twee andere patiënten naast hem in de kamer. Eentje met een been gebroken en de ander met een gebroken voet oonee! Papa is daar de enigste normale. Eén probleempje Frank kan niet goed staan dus ook niet stappen. Dat doet heel veel pijn, zo'n heup wat wil je. Dat doet geen deugt! Nu moet hij nog tot morgen (maandag avond) in het ziekenhuis liggen want hij kan zich niet verplaatsen, zijn bakster is nog niet leeg. Ocharme mijne papa.
Een van papa zijn vrienden, de Lode, zit in het bestuur van Sparta Vilvoorde. Om Lode een plezier te doen namen Julie en ik vandaag deel aan de stratenloop in Elewijt. Julie en ik liepen eens graag samen in een wedstrijd en daarom kozen we de 2 km, 2 ronden van 1km. Het was zeer warm. Eigenlijk was er weinig tegenstand en na een verschroeiende start liepen we na 300m al samen op kop. Het was echt knallen van in't begin. Julie zei "allé, we lopen al op kop", ik kon mijn lach amper inhouden door deze voor Julie typisch droge opmerking. Julie trok echt wel sterk door en aan het einde van de 1ste ronde nam ik over. Het was wel leuk om als 2 zusjes een wedstrijd te domineren. We werden echt wel door iedereen sportief aangemoedigd en ook door de reeds aanwezige Rammers, Bernadette, Els en Joris. Ook de familie Van Campenhout was aanwezig. We gingen dus samen de slotronde in aan een strak tempo, mijn benen waren echt super. Op ongeveer 400m van de finish werden we gehinderd door een fietser. Ik kon er langs maar Julie werd serieus gehinderd (met zelfs een grote schram tot gevolg). Zo dus had ik een kloof van een 10m dewelke ik kon vasthouden tot aan de finish. Julie was eigenlijk een beetje ontgoocheld en had graag wel gesprint voor de overwinning. Had ik eigenlijk moeten wachten ? Op dat moment denk je daar niet aan. Papa vroeg zich luidop af hoe ik zou reageren moest Julie gewonnen hebben. De 3de eindigde op ruime afstand. We kregen van alle kanten felicitaties, iedereen vond het leuk dat 2 meisjes (en dan nog zusjes) er zo een mooie tweestrijd van maakten. Ook de speaker herkende mij nog van de meeting zaterdag in Machelen. Eigenlijk vond ik het ook een leuke doorgedreven korte training. In de 5 km liepen Bernadette, haar man, Els en Joris een mooie wedstrijd onder een loden zon. We bleven nog kijken naar de 10,5 km met Marc Lauwers (weer goed voorin te vinden), Hilde Luytens en de voltallige familie van Campenhout.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
