Na goed gerust te hebben na de trainingen van dinsdag en woensdag ging ik vol hoop naar te 5-kampmeeting te Machelen. Eerst een 80m, dan kogelstoten, hoogspringen, speerwerpen en dan eindelijk nog eens een 1000m. Vooral naar dit laatste en het hoospringen keek ik uit. We waren terug met een mooie groep Rammers. Als miniemen waren Jente, Oona, Laura en ik er. Fun gegarandeerd. De grote vraag was : zal alles in orde zijn met mijn voet. De opwarming ging al goed, de 80m (ik zal wel nooit een sprinter worden) liep ik met de schrik voor pijn in de voet een beetje op reserve. Dan kogelstoten met een jury die er genoegen inschepte om nul-pogingen te geven. Bij mijn 3de worp had ik het aan mijn been. Ik passeerde hem en keek hem (volgens papa) aan met een blik dit een Tsunami zou kunnen veroorzaken. Dan het hoogspringen. Ik voelde me echt goed en sprong zowaar over 1.31. Een nieuw persoonlijk record. Maar dan : speerwerpen. Bij de aanloop van mijn 2de poging voelde ik ineens terug dezelfde stekende pijn in mijn voet. Ik zei het direct aan papa. Vlug mijn spikes uit en mijn loopschoenen aan. Ik liep een rondje met de andere meisjes om nog te proberen. Er kwam geen beterschap. Ik kon onmogelijk de 1000m lopen. Ik was echt zeer ontgoocheld en de traantjes vloeiden. Bruno en papa deden alles om te te troosten. Het PK op 26 juni zal waarschijnlijk veel te vroeg komen, de achterstand op andere meisjes wordt te groot qua training (ik hoopte daar wel op een podiumplaats). Bruno opperde al om me al te richten op het cross-seizoen en alles te doen om daarvoor klaar te zijn. Morgen terug naar de dokter, ik zal wel weer moeten rusten. Het rare is, na 1 dag is de pijn verdwenen, het is enkel bij langere inspanningen dat hij opsteekt. Misschien moet ik op het PK toekomen, opwarmen en enkel de 1000m lopen. Ik supporterde dan maar, met pijn in het hart, voor de andere Rammers op de 1000m. Ik had het moeilijk en speelde dan maar begeleider voor o.a. aangeven van trainingen. Jo liep naar een schitterende 2de plaats. Laura won de meeting, prachtig. Vandaag bleek, indien ik de 1000m had kunnen lopen, dat er een 4de plaats voor het totaalklassement van de 5-kamp in zat. Ik weet dat, papa ook, en dat is een troost. De meeting in Machelen begon om 14h00 en was gedaan om 19h15, dat is inderdaad te lang. Vrijdag was er een klein feestje in de Nekker en we kregen een mooie fleece als beloning voor onze wintertrofee. De club zorgt en denkt aan ons.
Vorige dinsdag mocht ik terug beginnen te trainen. Ik heb bijna de hele training op het gras gelopen ipv op de harde piste. De training was behoorlijk intensief met aflossingen op het einde. Papa vond dat ik terug mijn foulee rondkreeg. Dat had hij lang niet meer gezien, zei hij. Na de training was er een licht pijn aan de voet. Mogelijk een klein gevolg van de blessure. Woensdag op de Nekker vroeg ik preventief aan Bruno of ik mocht speerwerpen. Bruno liet het toe en samen met Jo en Laura wierpen we met de speer. Morgen is er een meeting (vijfkamp) te Machelen. Doe ik mee of niet. De drang om eindelijk nog eens een medaille te halen of goed te presteren is er maar anderzijds moet de blessure wel volledig geheeld zijn. Misschien doe ik enkel mee aan bvb. speer en hoospringen. Ik hoop in ieder geval dat ik rap van die vervelende blessure verlost ben. Vanavond is er de uitreiking van de wintertrofee. Dat zal leuk worden. Ik ga in ieder geval wel niet trainen.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
