Vandaag was het onze eerste cross in Brabant, in het mooie decor van "De Drie Fonteinen" te Vilvoorde. Niet te warm, niet te koud, geen regen, geen sneeuw. Een ideaal cross-weertje dus. Toen we aankwamen was Laura er al. We verwelkomden elkaar met ons intussen steeds beter wordende cheerleaders-dansje. Er was al heel wat RAM volk aanwezig, dus vele helpende handen voor het rechtzetten van onze tent op een strategische plaats, niet te ver van de aankomst. De eerste die voor onze club in de arena trad was Bram, met nieuwe flashy spikes. Hij bracht het er mooi vanaf. Dan kwamen onze gouden generatie van Ram-pupillen in actie. Moon plaatste zich knap vierde wetende dat hij net na de start zijn enkel licht verzwikte. Thijs liet zien dat hij steeds beter en beter werd en kon op het einde nog knap enkele plaatsen winnen. Brent eindigde iets daarachter. Thijs was enorm zenuwachtig voor de start maar daar was in de wedstrijd weinig van te zien. Jo (ik had het voorspeld) liep een fantastische wedstrijd. De laatste 300 m liep hij 2de en het zag ernaar uit dat zijn eerste medaille binnen was maar hij werd nog in de laatste 100m geremonteerd en werd knap 5de. Ze zullen nog met Jo moeten rekening houden in de toekomst. Op training voelen wij het al elke week. Lennert komt langzaam maar zeker terug op zijn oude niveau en werd bij de 2de jaars miniemen ook 5de. Ons Julie moest 1 grote ronde afwerken, 2100m. Er was wat verwarring bij de start, bijna niemand kende het parcours. Geen probleem, zei Julie, ik loop hier toch niet op kop. Papa had haar op het hart gedrukt om toch eens vlug te starten en jawel. Ze was ongeveer de 15de weg en liep een fantastische wedstrijd. Ze eindigde 17de. Julie was nog nooit zo diep gegaan zei ze. Ze was heel moe. Mijn wedstrijd dan. Ik was bij een vriendinnetje gaan slapen in Kruibeke en was pas vanmorgen thuis om 10h30 na een lange autorit. Dan vlug omkkleden, een beetje eten iets na 11h00 weg naar de cross. In het begin van de week stond er op de site van Sparta dat wij maar 1040m moesten lopen. Onze papa zei toen al dat niet kon kloppen. Vanmorgen stond er dan ook een aangepaste versie op de site, nl. 1975m, dit waren 3 kleine ronden. Ik moest wel even slikken, dat was de grootste afstand die ik tot nu toe moest lopen op een cross. We waren met 5 Rammertjes aan de start. Eva, Ina (altijd leuk ze terug te zien), Marian, Laura en ik. Allemaal keitoffe vriendinnen en het was bij de opwarming dan ook een toffe sfeer. Papa zegt altijd "als ons Eline geeuwt bij de start is ze in conditie en gemotiveerd". Je moet de foto's eens zien, ik geeuwde wat af (onbewust), dus dat zat goed. De eerste 400 m was vals plat en dat moesten we 4 maal doen Gezien de afstand was de taktiek volgens papa : een selectie maken in het begin, bij de eerste bocht alles eens bekijken, 2 ronden controleren en de laatste ronde proberen aan te vallen. Ja, ja, ja. Ik knalde zoals steeds van bij de start en weg taktiek. Ik zat al alleen op kop. Ik kon echter met de 2de het gat niet echt maken. Deze atlete was dan ook niet de eerste de beste, Eline Van Craenenbroeck, de winnares van vorig jaar. Toen was ik derde. In de laatste ronde kwam ze bij mij. We liepen zij aan zij en ik kon niet echt versnellen. Ze demarreerde op 300m van de aankomst en ik kon deze aanval niet beantwoorden. Ik probeerde nog alles, kwam nog wat dichter maar moest mijn meerdere erkennen. Dus 2de en terug een mooie zilveren medaille. Alle crossen die ik dit seizoen al liep stond ik op het podium maar ik kon nog niet winnen. André en Johan zeiden dat ik de andere Eline de leiding had moeten opdringen i.p.v. steeds op kop te lopen en zo wat krachten te sparen voor de sprint, gezien er geen probleem was dat de anderen terugkwamen (die waren al ver teruggeslagen). Misschien wel, maar ik loop zo graag op kop, hé, en bepaal graag zelf mijn tempo. Meestal loop ik dan automatisch op kop. Als de tegenstand sterker is zal ik wel de taktiek van André moeten volgen. Ik heb wel een mooie wedstrijd aangeboden aan mijn supporters. Het begint een gewoonte te worden, de vele aanmoedigingen. Laura eindigde knap juist voor Marian, beiden een top-10 plaats. André zei ook dat als we anders trainden ik deze tempoversnellingen beter aan zou kunnen. Maar dit soort trainingen zijn pas voorzien als ik 15 ben. We kiezen voor een geduldige opbouw zodanig dat ik ieder jaar sterker en sterker wordt. Dit geldt ook voor Jo en de anderen. De andere oudere Rammers liepen ook fantastisch. Jasper was zelfs ondanks een val over een boomstronk nog sterk vanvoor. Iedereen zei wel dat het parcours verraderlijk zwaar was. Stefaan was zeer diep gegaan en liep ook een uitmuntende wedstrijd. Mama was juist op tijd om haar collega's masters aan te moedigen. Ik had mama 2 dagen bijna niet gezien dus moest ik niet tot thuis wachten om ze te knuffelen. In deze race liep ook Kim mee die het schitterend deed. Kjell was er niet, hij loopt morgen de Cross-Cup in Roeselare. Moon en André gaan mee supporteren en vertrokken reeds deze avond op afzondering naar Raversijde (Oostende). Come on Kjell, laat ze ginder maar eens zien wat wij al lang weten, nl. grote klasse. Vanmorgen om 10h is Valentien begraven, onze collega-atlete uit Oudenaarde. We waren heel de dag in gedachten bij haar. Julie vroeg aan papa of Valentien fier op haar zou zijn geweest. Zonder twijfel, zei papa.
Gisteren had ik het tijdens en na de training emotioneel een beetje moeilijk. Mama en papa hebben me er gisterenavond echt moeten doorhelpen. Ik zal het zaterdag in Vilvoorde wel eens aan André en Lies uitleggen. De jongens hadden wel begrip tijdens de training en vroegen wat er scheelde maar uit trots wil je het niet zeggen natuurlijk. De training zelf was wel zwaar maar dat zal zaterdag wel zijn vruchten afwerpen. Jo is al enkele weken fantastisch bezig maar gisteren op training was hij werkelijk fenomenaal. Hij vliegt gewoon. De vooruitgang met vorig seizoen is zeer goed merkbaar. Het kan niet anders of de eerste medaille op een officiele cross is binnen, misschien nu zaterdag al in Vilvoorde. Dit is onze eerste cross in Brabant en het zullen dan ook andere tegenstanders zijn dan de vorige crossen. Leuk, ik kijk er naar uit.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
