Vandaag weer naar Dr. Huysmans geweest. Ik moest er zijn voor een prik en ondertussen heb ik mijn voet laten nakijken. Ik ben terug al 2 weken rustig aan het trainen maar de pijn is nog niet volledig weg. Volgens de dokter heeft het omslaan van de voet in Heusden het genezingsproces terug vertraagd. Daar alle pijn nog niet volledig weg is heeft hij een hele boterham voorgeschreven. Ik moet terug zalf smeren, ijs op leggen en ontstekingsremmers nemen. Bovendien moet ik minstens 5x naar de kinesist. Ook moet ik op 2 september 's morgens (tijdens de lessen, hi hi hi) naar het ziekenhuis in Mechelen voor een NMR-scan of zoiets. Dan pas gaat de dokter volledig zeker zijn dat er geen diepere reden is. Toch mag ik rustig blijven trainen. Ik heb de dokter uitgelegd dat Bruno het echt wel opvolgt, dat vond hij heel goed. Veel trainers zouden er geen rekening mee houden, zei hij. Ik hoop echt dat dit de laatste fase van volledige genezing is.
Het voelde raar aan. Vandaag stuurde Bruno de selectie door voor de 3x600m aflossingen voor miniemen. Mijn naam stond daar niet tussen. Ik was er een ogenblik niet goed van. Bruno stuurde een mooie mail met de motivatie dewelke uiteraard met mijn blessure had te maken. Eerst moet ze volledig genezen zijn om terug aan competitie mee te doen stelde Bruno om zo mijn cross-seizoen niet op de helling te zetten. Er wordt wel een opening gelaten indien ik miraculeus zou volledig genezen. Ik kon me wel vinden in de mail van Bruno, een rechtvaardig man. Toch ga ik woensdag rustig trainen op de Nekker om onder toezicht van Bruno rustig op te bouwen. In mijn binnenste hoop ik in september toch nog minstens 1 1000m te kunnen lopen en knallen. Ik moet tenslotte toch proberen een selectie voor de groep A-atleten af te dwingen hé.
We zijn juist terug van vakantie. We zijn 3 dagen in Lugano geweest in een prachtig statig hotel en 7 dagen aan het Gardameer in Desenzano in een modern superdeluxe hotel. Met een buiten- en een binnenzwembad en een privé-gedeelte aan het Gardameer zelf. Ik weet niet wat de conditie zal zijn met elke dag uitgebreid eten en dessertjes. Gaan lopen heb ik er niet echt gedaan maar wel elke dag zwemmen en aqua-jogging. Ook hebben we gaan fietsen en stevig gewandeld. Ik heb niets gevoeld aan mijn voet. Bij het fietsen heb ik op een stevige helling naar Sirmione toe onze papa er los af gefietst. Dus de conditie zal wel meevallen. Het was een echte super vakantie, spijtig van de vele filles op de terugweg. Morgen zal ik terug beginnen trainen in Mechelen en hopen dat de voet het houdt zodanig dat er kan geknald worden in September.
Gisteren, na de verstuiking van mijn enkel vorige zaterdag, op de Nekker met volle moed aan de training begonnen. Jammer, maar helaas, na 10 minuten terug dezelfde pijn aan de onderkant van mijn rechtervoet. Het is echt om moedeloos van te worden. Alles gaat goed behalve wat ik het liefste doe : lopen. Bruno heeft mij dan maar een toffe privé-les speerwerpen gegeven. Zo had ik toch nog iets aan de training. Op advies van Bruno, tot einde volgende week niet lopen en dan proberen met 10 minuten. Dat zal dan op vakantie moeten gebeuren. Begin augustus moest ik voor een prik toch naar Dr. Huysmans. De vorige keer had hij gezegd indien het niet beter zou zijn dat ik dan 6 weken in de gips moest. We zullen zien. Ik vrees wel dat mijn piste-seizoen compleet in het water zal vallen. Indien ik nog op de piste zou lopen dit jaar zal dat niet voor de prijzen zijn. Tom Boonen zit een beetje met hetzelfde geval dan mij, bij hem zijn de belangen weel veel groter natuurlijk. Misschien moet ik me helemaal richten op het veldloopseizoen en de piste (tegen mijn zin) dit seizoen vergeten. Ik ben deze week ook op paardenkamp en dat gaat allemaal vlot.
Ik mocht gisteren meedoen aan de KBC-nacht in Heusden. Samen met Lars, Thijs, Jo en Lies reden papa en ik naar Heusden. Het was verschrikkelijk warm. Sven, Kevin, Kris en Wendy waren er ook. We schreven ons in en gingen naar de opwarm-zone. Lars liep een mooie wedstrijd en werd knap 4de in zijn reeks. Sven en Thijs liepen voor wat ze waard waren en eindigden rond 3.30. Jo liep, na iets mindere weken, een toptijd van 3.11. Hij liep een zeer knappe wedstrijd. Ik moest starten in de mindere van de 2 reeksen als gevolg van 1 ingezonden tijd van 3.26. Dat was de enige 1000m die ik dit seizoen normaal kon afwerken. Tijdens de opwarming kwam Joni Vandeuren al bezorgd vragen waar ik de afgelopen maanden was. Dat was zeer leuk. Toen we naar de start gingen kreeg ik ook aanmoedigingen van de vader van Lissa Van Lent. Komaan Eline, na een blessure is het normaal dat je terug moet opbouwen, riep hij mij toe. Echt tof. Toch had ik een slecht gevoel, het zit ook wat in mijn hoofd dat ik te weinig steun heb in mijn spikes aan mijn slechte voet en daardoor precies altijd pijn voel. Als ik in vorm ben is mijn start altijd super en nu was ik bij de laatste 5 weg. Na 20 meter viel er een meisje voor mij, ik moest er over springen en wat denk je ? Ik kom verkeerd neer op mijn slechte voet en ik voelde direct weer die stekende pijn. Even dacht ik aan stoppen maar direct dacht ik, dit is wel de KBC-Nacht he. Ik spurtte met de moed der waanhoop naar de 5de plaats, kon dit een ronde volhouden om dan compleet terug te vallen en met veel pijn voorlaatste te worden in 3.35. Geen tijd voor zo'n meeting. Lies, die als onze coach meemocht in de opwarmzone, ving mij op. Ik hinkte naar onze plaats in de schaduw, papa kwam mij al tegen. Ik deed er direct ijs op uit Lies haar koelzak. Het Rode Kruis was niet te vinden. Onbegrijpelijk op zo'n meeting. Na 5 minuten was de ontgoocheling weg en gingen we op zoek naar handtekeningen. Wendy had 2 stiften bij, we deden onze gekregen T-shirts aan en dokterden een plan uit. We zouden ons opstellen aan de inschrijvingszone. Het lukte, we hebben handtekeningen van alle Belgische toppers, Olivia, Hanna, Tia, Elodie, Eline enz... Ineens kregen ik telefoon van papa. Hij stond voor een privé-fotosessie bij Eline Berings, die papa toch hé, en zei dat ze ging wachten voor een foto met ons. We spurtten naar daar, iedereen moest op mij wachten want met mijn zere voet kon ik niet echt goed lopen. Om +/- 21h30 reden we vermoeid maar tevreden naar huis. Het was een zeer toffe dag waarin we ons geen minuut verveelden. Mijn piste-seizoen dreigt wel in het water te vallen.Misschien moet ik Bruno zijn raad opvolgen en alles op het cross-seizoen te zetten. In ieder geval wil ik volgend jaar bij de cadetten geselecteerd worden voor de KBC-nacht op de 800m. Vandaag doet mijn voet al minder pijn, ik hoop dat het enkel wat verstuikt is.
Zaterdag heb ik meegedaan aan de meeting te Humbeek. Eindelijk kon ik terug wat competitie doen. Eerst deed ik mee aan kogel. Met mijn 6.69 (Nieuw PR) kom ik in de eeuwige ranglijsten van RAM in de top-10. Dan de 1000m. Ik ben nog maar 2 weken (waarvan 1 week echt trainen) terug aan het trainen en wist dus niet waar ik stond. Papa zei dat ik me rustig moest houden. Ik liep uit voorzorg niet met mijn spikes. Er vertrok iemand met een serieuze snelheid (ze won in 3.13) en natuurlijk ik als 2de daar achter, mijn temperament he. Ik liep dus tot op 100m van de finish ruim afgescheiden als 2de. Op 100m van de finish kwamen er 2 meisjes over waardoor ik 4de werd in 3.35. Geen tijd voor mij natuurlijk en in tranen en boos direct naar de auto, nog in wedstrijdkledij. Na 2 minuten was ik al wat gekalmeerd en was ik vooral blij dat ik zonder pijn kon lopen. En 3.35 zonder veel training is natuurlijk niet slecht. De 2de en de 3de liepen ook boven de 3.30. Dus normaal klop ik die. Volgende zaterdag ben ik wel geselecteerd voor de KBC-nacht in Heusden. Een top-meeting. Ik ga nog een week goed trainen maar verwacht natuurlijk geen supertijd. Alle broertjes De Laet zijn ook uitgenodigd, voorwaar een sterke prestatie.
Nadat ik vorige week gunstig nieuws kreeg van Dr. Huysmans heb ik reeds woensdag en donderdag een rustige training afgewerkt. Deze week ga ik proberen wat meer te trainen want zaterdag zou ik graag meedoen aan de meeting te Humbeek. Vorig jaar won ik daar de 1000m. Dit jaar heb ik er nog maar 2 gelopen waarvan een zonder kracht en veel pijn. Ik heb er echt zin in maar de conditie gaat nog niet optimaal zijn natuurlijk. Lopen zonder pijn is nu het belangrijkste. Vanavond moet mama mijn rapport gaan halen en dan kunnen we het 1ste jaar Latijn ook afsluiten en genieten van 2 maanden vakantie. De 1ste week ga ik in Kapelle op sportweek en de 2de week op paardenstage. We gaan ons niet vervelen.
Terwijl mijn collega-Rammers zich klaarmaken voor het PK zit ik nog steeds thuis mijn ontgoocheling te verbijten. Voor het eerst in jaren komt mijn naam niet voor op de deelnemerslijst. Als 2de jaars miniem keek ik er wel naar uit. Morgen ga ik met papa (na weer 3 weken) naar Dr. Huysmans. Hopelijk krijg ik een absolute go om terug te kunnen lopen. Als het ok is ga woensdag al meetrainen op de Nekker, zoals Bruno al schreef, eerst 10 minuutjes en zo verder. Op 3 juli is er een meeting in Humbeek, misschien kan ik daar al mee doen. Ik ben ook ingeschreven voor de KBC-meeting in Heusden op 10 juli. Weliswaar met mijn enige tijd op de 1000m dit seizoen, 3.26. Waarschijnljk is dit niet goed genoeg om er bij te zijn. Sowieso zal ik op 10 juli nog niet top zijn, maar ik heb zo'n goesting om te lopen en te sporten. Ik kijk er wel naar uit om terug te kunnen gaan trainen in Kapelle en op de Nekker. Ik mis de sfeer heel hard. Woensdag is er ook het laatste examen, het zou samen met paardrijden en trainen op de Nekker een mooie dag kunnen worden. Allemaal duimen met mij, ik hoop het van ganser harte.
Ik ben daarstraks naar de echografie geweest. Blijkbaar zit er ergens vocht tussen 2 gewrichten zodanig dat deze niet perfect aansluiten. De man van de echografie zei dat ik een enkelband had gelijk aan deze van iemand van 80kg, wat goed was. Hij vroeg ook enkele keren of ik me niet kon herinneren dat ik mijn voet ergens had verstuikt of dergelijke. Daarna met de platen naar Dr. Huysmans. Hij was redelijk beslist. 3 volle weken geen belasting op mijn voet, in principe zou ik van hem niet mee mogen op sportdag van school nu vrijdag (de leukste schooldag van het jaar). Mijn voet werd wederom zwaar ingetaped. Veel ijs opleggen, binnen 1 week de tape er af en dan terug insmeren met Voltaren-gel. Binnen 3 weken moet ik terug naar de dokter. Dan is het ofwel groen licht ofwel immobilisatie (gips of een sterk verband) voor 4 à 6 weken. Dan is wel helemaal mijn zomervakantie om zeep, hé. Op 26 juni is er het PK, op het palmares zal ik dit jaar zeker niet voorkomen. Ik zal wel aan Jo vragen dat hij mijn collega atleetjes van de andere clubs, zoals Jody en Lissa, inlicht over mijn afwezigheid. Misschien kan ik er wel bij zijn op de meeting in Humbeek op 3 juli. Ondertussen krijg ik vele leuke bemoedigende reacties op mijn blog : van Jasper, Bruno en Els. Dat is leuk, dat doet deugd. Je moet nu wel niet geloven dat ik hele dagen triestig rond loop, hé. Eline blijft Eline, het leven is een groot feest maar zwembadjes zullen er dit week-end spijtig genoeg niet bij zijn.
Vandaag weer met papa naar Dr. Huysmans geweest. Waarschijnlijk iets te vroeg begonnen. De dokter blijft er bij dat ik ergens een zware verrekking heb opgelopen dewelke zich vooral manifesteert bij een hevige inspanning. Ik moet woensdag een echografie laten nemen en daarna terug naar Dr. Huysmans. Dan zal er beslist worden wat er moet gebeuren. Dit is wel niet plezant, hé. Het lijkt een verloren (piste)seizoen te worden. Het PK zal waarschijnlijk te vroeg komen. Het lijkt er sterk op dat ik me er moet bij neerleggen. Bruno heeft een coole reactie geschreven op mijn vorig bericht. Volgens hem moet ik goed rusten en dan kan ik waarschijnlijk nog knalprestaties leveren in augustus en september. Ik zal dan ook de kalender eens goed uitpluizen en er enkele meetings uitnemen. Ik heb dan nog maar een paar meetings de tijd om het clubrecord op de 1000m (3.17) aan te vallen. Woensdag weten we meer.
Na goed gerust te hebben na de trainingen van dinsdag en woensdag ging ik vol hoop naar te 5-kampmeeting te Machelen. Eerst een 80m, dan kogelstoten, hoogspringen, speerwerpen en dan eindelijk nog eens een 1000m. Vooral naar dit laatste en het hoospringen keek ik uit. We waren terug met een mooie groep Rammers. Als miniemen waren Jente, Oona, Laura en ik er. Fun gegarandeerd. De grote vraag was : zal alles in orde zijn met mijn voet. De opwarming ging al goed, de 80m (ik zal wel nooit een sprinter worden) liep ik met de schrik voor pijn in de voet een beetje op reserve. Dan kogelstoten met een jury die er genoegen inschepte om nul-pogingen te geven. Bij mijn 3de worp had ik het aan mijn been. Ik passeerde hem en keek hem (volgens papa) aan met een blik dit een Tsunami zou kunnen veroorzaken. Dan het hoogspringen. Ik voelde me echt goed en sprong zowaar over 1.31. Een nieuw persoonlijk record. Maar dan : speerwerpen. Bij de aanloop van mijn 2de poging voelde ik ineens terug dezelfde stekende pijn in mijn voet. Ik zei het direct aan papa. Vlug mijn spikes uit en mijn loopschoenen aan. Ik liep een rondje met de andere meisjes om nog te proberen. Er kwam geen beterschap. Ik kon onmogelijk de 1000m lopen. Ik was echt zeer ontgoocheld en de traantjes vloeiden. Bruno en papa deden alles om te te troosten. Het PK op 26 juni zal waarschijnlijk veel te vroeg komen, de achterstand op andere meisjes wordt te groot qua training (ik hoopte daar wel op een podiumplaats). Bruno opperde al om me al te richten op het cross-seizoen en alles te doen om daarvoor klaar te zijn. Morgen terug naar de dokter, ik zal wel weer moeten rusten. Het rare is, na 1 dag is de pijn verdwenen, het is enkel bij langere inspanningen dat hij opsteekt. Misschien moet ik op het PK toekomen, opwarmen en enkel de 1000m lopen. Ik supporterde dan maar, met pijn in het hart, voor de andere Rammers op de 1000m. Ik had het moeilijk en speelde dan maar begeleider voor o.a. aangeven van trainingen. Jo liep naar een schitterende 2de plaats. Laura won de meeting, prachtig. Vandaag bleek, indien ik de 1000m had kunnen lopen, dat er een 4de plaats voor het totaalklassement van de 5-kamp in zat. Ik weet dat, papa ook, en dat is een troost. De meeting in Machelen begon om 14h00 en was gedaan om 19h15, dat is inderdaad te lang. Vrijdag was er een klein feestje in de Nekker en we kregen een mooie fleece als beloning voor onze wintertrofee. De club zorgt en denkt aan ons.
Vorige dinsdag mocht ik terug beginnen te trainen. Ik heb bijna de hele training op het gras gelopen ipv op de harde piste. De training was behoorlijk intensief met aflossingen op het einde. Papa vond dat ik terug mijn foulee rondkreeg. Dat had hij lang niet meer gezien, zei hij. Na de training was er een licht pijn aan de voet. Mogelijk een klein gevolg van de blessure. Woensdag op de Nekker vroeg ik preventief aan Bruno of ik mocht speerwerpen. Bruno liet het toe en samen met Jo en Laura wierpen we met de speer. Morgen is er een meeting (vijfkamp) te Machelen. Doe ik mee of niet. De drang om eindelijk nog eens een medaille te halen of goed te presteren is er maar anderzijds moet de blessure wel volledig geheeld zijn. Misschien doe ik enkel mee aan bvb. speer en hoospringen. Ik hoop in ieder geval dat ik rap van die vervelende blessure verlost ben. Vanavond is er de uitreiking van de wintertrofee. Dat zal leuk worden. Ik ga in ieder geval wel niet trainen.
Gisteren ben ik met papa naar Dr. Huysmans in Ramsdonk geweest. Papa kent deze dokter goed. Het is ook de vaste sportdokter van o.a. André en de onvolprezen Johan "marathon man" Smeyers. De dokter nam zijn tijd om me te onderzoeken. Rond alle kanten duwde en trekte hij aan mijn voet. Hij concludeerde dat ik ergens een behoorlijke verrekking of kneuzing had opgelopen. Voor de zekerheid nam hij nog 2 foto's van mijn voet. Gelukkig bleek er geen scheurtje te zijn. De dokter heeft mijn voet dan ingetaped zoals bij de echte toppers en ik moet 10 volle dagen rusten (ook geen LO op school). Indien er een scheur moest van komen zou ik 6 tot 8 weken buiten strijd zijn. Ik moet deze tape er 4 dagen aan laten en ijs opleggen. Daarna moet ik hem goed insmeren met Voltaren-gel en ik moet ook een ontstekingsremmer nemen. Als ik goed uitreken kan ik op 25 mei al de trainingen hernemen en komt de meeting in Machelen het week-end er op niet in gevaar. Ik hoop echt dat de pijn dan weg is en ik terug probleemloos kan sporten. Vandaag heeft Julie meegedaan aan de IC alle cat. voor dames. Onze dames deden het schitterend met een 2de plaats. Voor de laatste proef stonden ze gelijk met Brugge. Dus de laatste proef, 4x400 m, zou uitsluitsel geven. Eigenlijk was het simpel, ze moesten Brugge achter hen laten (in dezelde reeks). De ploeg bestond uit Sofie Daelemans, Sofie Lauwers, An Verboven en Kim (die een uur ervoor vlak na de 1500m hiervoor overtuigd werd door de afgevaardigde Lies). Dit team deed het schitterend, 1ste in de reeks voor Brugge en de beste tijd van alle ploegen. Ons Julie en papa hadden een schema uitgedokterd van 12 min. voor de 3000m. Julie moest lopen samen met o.a. Stefanie De Croock. Julie (volgens papa) liep voor wat ze waard was als jongste van het pak. Na 3 ronden moest ze een paar atleten laten gaan en vanaf dan liep ze steeds 10de van de 12. Tot 2 ronden van het einde liep ze vlugger als het 12 min. schema. In de voorlaatste ronde kon ze oprukken naar de 9de plaats maar dit meisje had een betere spurt in huis. De laatste ronde verloor ze van het schema en eindigde in 12.10. Ze pakte 3 punten, belangrijk als je weet dat RAM 2de werd met 2 punten voorsprong op Brugge. Door deze overwinning stijgt RAM naar een hogere afdeling.
Gisteren was er de RAM-meeting in Willebroek. Het weer was niet echt goed, maar ja, dit is België. Er waren vele Rammers aanwezig, dat was echt cool. Daar de 150m niet mag gecombineerd worden switchte ik naar kogel. Al enige weken heb ik een licht pijn aan mijn rechtervoet. Dit vooral als ik loop. Gisteren was de pijn eigenlijk niet te harden. Toch deed ik mee aan de 60m horden. Ik werd 3de op 3, de laatste 2 horden verkrampte ik echt van de pijn. Zou ik wel meedoen aan de 1000m. Topopverleg met Bruno, André en papa, ik moest zelf beslissen. Bij kogel moet ik niet lopen en wonder boven wonder wierp ik nu boven de 7m. Ik won deze proef dan ook. Blijkbaar moet ik me iets meer toeleggen op de krachtnummers. Bij de 1000m waren Jente en ik de enige deelnemers. De pijn ging niet echt weg maar ik besloot toch te starten, tegen beter weten in en voor Jente. Anders moest ze alleen lopen. Van Bruno moest ik wel lopen zonder spikes. Bij de start voelde ik het al. De pijn werd harder en harder, ik kon geen macht en geen tempo ontwikkelen. Ik was dan ook de perfecte haas voor Jente. De laatste ronde was de pijn echt niet te doen en Jente ging me voorbij. Lang geleden dat iemand van Ram me klopte op de 1000m. Ik eindigde in 3.51, dat was geleden van mijn 1ste 1000m ooit, als 1ste jaars pupil. Eigenlijk had ik moeten opgeven, maar een Van den Brande doet dat niet zeker. Een beetje karakter tonen in moeilijke omstandigheden kan geen kwaad. Na de wedstrijd kon ik bijna niet meer gaan van de pijn. Op aanraden van Bruno en André gaat papa zo vlug mogelijk een afspraak maken bij de (sport)dokter. Het piste-seizoen was buiten de IC nog niet echt denderend. Oh ja, ons Julie is gevraagd om zaterdag in Lokeren op de IC bij de alle categorieën de 3000m te lopen. Julie tegen grotere, ervaren en oudere kleppers in haar 1ste 3000m ooit. Papa zal wel een plannetje uitdokteren. Ze zal in ieder geval de jongste wel zijn.
Vanavond is er de Ram-meeting in Willebroek. Na mijn mindere prestaties in Duffel wil ik een en ander rechtzetten. Ik doe mee aan de 60m horden, de 150m (voor de eerste maal) en natuurlijk de 1000m. Het zal blijkbaar wel wat koud zijn. Ik weet niet wat de concurrentie zal zijn op de 1000m maar ik wil wel een mooie tijd lopen. We zullen er met veel Rammers zijn, dus veel plezier maar ik ga wel trachten de concentratie erbij te houden.
De tijden van de Interclub zijn binnen. Ik loop op de 1000m wel 3.26.67. Mijn 2de beste tijd ooit zonder echt in conditie te zijn. Bruno had wel zo'n vermoeden want hij zei dat ik fantastisch had gelopen. Dit belooft voor de rest van het seizoen. Ook een antwoord aan papa, hij heeft me scherp gekregen. Met onze 45.97 op de 4x80 m komen we in de eeuwige ranglijst van Ram op de 5de plaats, beter als een team met Sofie Lauwers en Sofie Daelemans. Met mijn 17.39 op de speer kom ik op de 6de plaats. En dit zonder echte specifieke training. 11.73 op de 60m horden is een verbetering met 1/100ste van mijn besttijd, niet veel maar toch. We bereiken de finale niet, dat hadden we ook niet vooropgesteld. De jongens werden eveneens knap 2de vandaag op 5 punten van de eersten. Dat is gewoon iemand die bvb. 1 cm verkeerd gemeten heeft bij het verspringen.
Wat voorafging : Vorige week zaterdag was er 10 lm van Mechelen waar ik deelnam aan de 3 km. Sinds het BK in Oostende zit ik nog steeds in een decompressie-periode en is de focus er nog niet echt. Toch kon ik met een mindere vorm vlot bij de meisjes winnen met een 7de plaats in totaal. Jo werd knap 3de bij de mannen en in totaal. Het was een goede training, achteraf bekeken. Mama liep haar 10 km zoals steeds in een uur. Papa was de barman van dienst en om af en toe iets van de wedstrijd te zien liep van binnen naar buiten. Resultaat : hij is al een hele week serieus ziek. Ook is hij, wegens overdreven snelheid ergens in 2009, vanaf donderdag 8 dagen zijn rijbewijs kwijt. Dus moesten we voor de allereerste keer beroep doen op iemand anders om zaterdag in Bornem te geraken voor de Interclub. Johan Smeyers was de reddende engel, je kan altijd wel op Johan rekenen. Met Laura en Brent in een wagen naar Bornem, hilariteit en plezier natuurlijk verzekerd. Onze tegenstanders op de Interclub waren best wel gerenomeerde clubs zoals : Waasland, Hamme, Zele, Kapellen, Bornem enz. Maar dit was mijn 4de IC en ik ben wel een en ander gewoon. Ik werd wel een beetje bijgevijsd door papa. Hij weet, zei hij, dat de conditie nog bijlange niet top was maar hij verwachtte wel een gedreven Eline. Onze ploeg bestond uit een aantal nieuwelingen, een goed middenveld, en met als speerpunt Laura aangevuld met Marian en ik. De trainers van dienst waren Steven (die alles tot in de puntjes had voorbereid) bijgestaan door de onovertroffen Bruno. Dan voel ik me altijd iets sterker. Er werd wat peptalk uitgewisseld : amuseer jullie maar doe wel je best. Elke cm en elke honderste van een seconde zijn belangrijk want punten. Bruno stelde een 5de plaats voorop. Ik deed eerst voor de 1ste maal speer. Mijn eerste worp +/- 18m, tussendoor ging ik oefenen voor de 60m horden. Mijn 2de worp was bijna 20m maar ongeldig en bij de 3de worp was de macht wat weg. Ik haalde naast enkele opgeblazen beren wel een knappe 5de plaats. Met mijn worpen in combinatie met met fijne armpjes en kleine gestalte oogstte ik wel wat bewondering. De 60 m horden ging eveneens vlot, tijden ken ik nog niet, ik werd 3de in mijn reeks en in totaal. Dan moest ik 2h wachten tot de 1000m en ik gebruikte deze tijd om iedereen te gaan aanmoedigen. Laura vloog over 1.53, verpletterde iedereen op de 150m en sprong bijna over de bak in het verspringen met een tussendoor sprong, vlak achter de 150m, van 4.80. Een verpulvering van haar eigen clubrecord. Marian deed haar werk op de 300m en op de 80m. De andere meisjes streden voor wat ze waard waren en dat was heel wat. Livia bvb. verraste in het kogelstoten, Eva ging over 1.30, Redeat vloog in de sprintnummers,..... Dan de 1000m. Traditioneel een aantal toppers, de zusjes Van Cauteren, Lissa Van Lent, Denis Jolien, Ruth Huyghe (altijd leuk Ruth tegen te komen, een echte vriendin en we warmden samen op). Van Cauteren en Van Lent vlogen er van door met een te stevig tempo. Ik liep lange tijd 3de maar moest een andere Van Cauteren en de laatste 150 m Jolien laten gaan. Toch een mooie 5de plaats in denk ik 3.30. Traditioneel wat traantjes maar dan focus op de 4x80. Ondertussen waren er tussenstanden bekend, soms stonden we 4de, dan weer 3de, dan weer 4de. Onze pupillen liepen zich de ziel uit hun lijf op de 4x60m. Wij moesten de 4x80m lopen. Livia probeerde de schade te beperken als 1ste loper, Marian nam over en vloog er een 3-tal voorbij, ik consolideerde in de bocht en Laura stormde naar de finish. Een 4de plaats was het hoogst haalbare. We dachten hierdoor wat plaatsen te verliezen voor de eindstand. Na enige minuten bang afwachten kwam de uitslag. Geen 5de plaats, geen 4de plaats, geen 3de plaats MAAR een weergaloze 2de plaats. Wat een prestatie. We waren dolgelukkig, Laura zorgde waarschijnlijk voor de prestaties van de dag. De uitslag staat nog niet op de site van de VAL, misschien maken we nog een kans op de finale. Vandaag is het aan de jongens, Bruno gaat voor niet minder dan de 1ste plaats. Duimen maar.
Van verleden zondag tot woensdag ben ik met mama en papa in Barcelona geweest. Ons Julie was er niet bij, die was met haar school op 10-daagse reis naar Catelonië. Zondag was ze ook in Barcelona maar we hebben haar niet gezien. Het was heel leuk in Barcelona, lekkere tapas en vers geperst fruitsap. Maandagmorgen hadden we ons ingeschreven voor een 3-uur durende fietstocht door Barcelona onder begeleiding van een Nederlandstalige gids met ongeveer 20 personen. Natuurlijk maakten ik en papa er steeds een koers van met de betrachting binnen de 3 man achter de gids te rijden. Het was heel leuk en we hebben een perfecte eerste kennismaking met de stad gehad. Dinsdag zijn we in de namiddag terug fietsen gaan huren en we zijn (als enige toeristen) de Montjuich opgereden, de Olympische berg van 1992, waar ook Criquelion wereldkampioen werd. Het was een redelijk zware beklimming maar het uitzicht over Barcelona was fantastisch. Ook konden we het Olympisch stadion binnen. Ze waren het aan het opknappen met het oog op de Europese atletiekkampioenschappen deze zomer. Daarna hebben we 2x de Ramblas afgefietst tegen hoge snelheid. Telkens er ons iemand voorbijstak sprongen we in zijn wiel en demarreerden we. Langs vrachtwagens, bussen, taxi's en voorbij rode lichten, keitof. Gisteren hebben we een woning getekend door Gaudi gaan bezoeken, toch wel speciaal. Zaterdag doe ik mijn "wederoptreden" tijdens de 10km van Mechelen, ik doe de 3 km. Bruno heeft gezegd dat ik niet voluit moet gaan. Ik zal proberen.
Vorige vrijdag mochten Jo en ik ons diploma van de GVA-trofeen gaan afhalen in Duffel. Al mijn collega-atleetjes die ook Top-10 hadden behaald waren er ook. Natuurlijk was het weer leuk met Jody uit Duffel. Ik was wel fier toen ze mijn naam afriepen als 2de in de stand. Ook mijn prestaties werden vernoemd, de 22ste plaats op het BK misstond wel een beetje. Jo had op school een breuk van zijn hand opgelopen en was in het gips. Deze week zal hij weten of het maar voor 1 week was of dat het voor 6 weken wordt. Jo is wel een van de speerpunten van de interclub ploeg van de jongens, dus hij MOET op 18 april kunnen meelopen. Bruno wil abslouut de overwinning dus Jo moet de 1000m lopen. Zondag zijn we met een hele delegatie van Rammers naar de provinciale trainingen in Leuven gegaan. Er waren verschillende groepen en ik zat natuurlijk bij de lange afstandsgroep. Het was een hele toffe training met een kei-goede trainer die het hoe en vooral waarom van de verschillende oefeningen uitlegde. Tijdens de opwarming (12 min) en op het einde het uitlopen waren er al atleten die niet konden volgen en stopten. Wat komen die doen op een provinciale training ? Ik heb mijn ogen de kost gegeven. Elodie was er ook aan het trainen samen met andere Belgische topper o.l.v. de onvolprezen Rudi Diels. De zaal was ook gigantisch groot en met een druk op een knop kwam er in het midden van de zaal ineens een verspringstand te voorschijn. De vloer schoof naar onder naar links en van rechts kwam er een bak met zand naar boven, indrukwekkend. Ik herkende ook veel andere atleten en niemand wou voor de ene onderdoen. Ik ben wel nog altijd niet echt fris na een zwaar cross-seizoen maar zo een training is wel top. Ik kon er thuis maar niet over zwijgen. Door zijn gips was Jo er niet bij maar in april zal hij wel meekunnen. Laura kreeg natuurlijk specifieke hoogpspring-training. Bruno was met ons meegekomen en heeft zijn tijd heel nuttig gebruikt. Hij presteerde het om voor elkaar te krijgen dat wij tijdens de paasvakantie een hoogpspring-training op de Nekker gaan krijgen van een echte Val-specialist met de Vlaamse naam Owen Malone, da's eigenlijk meer een naam voor een NBA-speler. Morgen beginnen de examens, eerst Latijn en daarna de andere "boeiende" vakken. Het zal wel lukken. Ik zal wel iets minder gaan trainen maar ik moet toch vooral rusten. Volgens Bruno moet ik niet echt veel trainen in het vooruitzicht van de Interclub van 17 april.
Het BK te Oostende is een beetje een tegenvaller geworden voor mij. Papa zei me na de wedstrijd dat hij het een beetje had zien aankomen. De benen wilden wel maar mentaal was het op. Na het PK was de veer een beetje gebroken. Papa kon me niet echt scherp krijgen. De start was ontzettend snel en ik moest al direct naar mijn 2de adem zoeken. In plaats van een lang recht stuk was er nu een kleine verandering in het parcours en moesten we na 150m al een bocht nemen. Omdat ik pas 20ste liep raakte ik wat ingesloten. In tegenstelling tot normaal ben ik bijna op geen enkel moment in beeld geweest. Ik kon niet echt iemand inhalen. De eerste helling ging niet echt vlot. Daarna kwam ik er wat door en kon toch naar de 18ste plaats oprukken. Ik liep voor wat ik waard was maar voelde de krachten zo uit mijn lijf vloeien. Ik ging als 18de de laatste rechte lijn in maar viel de laatste 20m compleet stil om tenslotte 22ste te worden. Er liepen er me nog 4 voorbij op 5m van de finish. Mama dacht dat ik totaal ging instorten aan de finish, ik was compleet leeg. Dit was dit seizoen de wedstrijd te veel. Denis Jolien, die me nog nooit klopte, was nu voor mij net als een aantal anderen die ik normaal makkelijk aankan. Ik was dan ook verschrikkelijk ontgoocheld. Ik had deze week al wel tegen mama gezegd dat het seizoen lang en vooral koud was. Je kent me ondertussen, dus na 5 min was de ontgoocheling over en was ik vooral opgelucht dat het cross-seizoen er op zat. Wat blijkt nu echter als ik thuis de uitslag bekijk. Ik liep vandaag 5.58, ipv 6.18 vorig jaar. Met 5.58 had ik vorig jaar gewonnen ! Ik ben eigenlijk pas 13sec van de 10de plaats. Dus in tegenstelling met mijn gevoel was de snelheid best ok maar als ik in goede doen was kon ik sneller. Maar natuurlijk is de 22ste plaats maar wat ze is. Top 15 moet ik normaal altijd kunnen halen. Afspraak volgend jaar voor de revanche als 1ste jaars cadet. Volgens de geruchten zou het dan in Tervuren zijn. Nu ga ik echt 2 weken rustig trainen en vooral aan geen wedstrijden meer denken. Op 10 april loop in dan de 3km bij ons op de Nekker. Thijs liep zoals steeds een verstandige wedstrijd en eindige mooi midden in het pak. Jo miste zijn start helemaal en ging door het duwen van de anderen achteruit ipv vooruit. Hij was praktisch de laatste weg. Jo knokte goed terug en kon vooral de laatste 250m nog veel atleten inhalen. Jo was dan ook net als ik ontgoocheld. We hebben samen onze ontgoocheling weggesnoept met een reuze-veel te dure- zak snoep. Ons Julie was de 2de uit de wachtzone, dat had ze toch maar mooi geregeld. Haar start was knap maar de snelheid lag iets te hoog. Traditioneel begon ze de atleten een voor een in te halen. Eigenlijk was Julie niet echt super vermoeid na de wedstrijd maar kan ze voorlopig het tempo van de 30 eersten niet aan. Als de wedstrijd 500m langer zou zijn had Julie er zeker nog 10 ingehaald. Ook Jente, Oona, Lennert en Robin liepen een verdienstelijk BK. Kim liep naar een fenomenale 10de plaats en Kjell werd mooi 18de. Zaterdag hadden we een leuke dag die werd afgesloten met de wokchinees samen met de families De Laet en De Hondt, inclusief Kjell en Els. Dat was zeer leuk met de kok-chinees die lijkt op de papier-hier man van de Efteling. Maar het nieuws van het week-end was de Wereldrecord van André. We werden gisteren namiddag hierover ingelicht door Patrick die er live bij was. Het moet echt een zinderende wedstrijd zijn geweest. Wat een fenomeen, onze André. Vanmiddag kuierden we nog wat rond in Oostende en we kwamen André toch wel niet tegen zeker. We hebben genoten van zijn mooi verhaal over zijn wereldwedstrijd. Waar gaat dit eindigen ?
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
