Het BK te Oostende is een beetje een tegenvaller geworden voor mij. Papa zei me na de wedstrijd dat hij het een beetje had zien aankomen. De benen wilden wel maar mentaal was het op. Na het PK was de veer een beetje gebroken. Papa kon me niet echt scherp krijgen. De start was ontzettend snel en ik moest al direct naar mijn 2de adem zoeken. In plaats van een lang recht stuk was er nu een kleine verandering in het parcours en moesten we na 150m al een bocht nemen. Omdat ik pas 20ste liep raakte ik wat ingesloten. In tegenstelling tot normaal ben ik bijna op geen enkel moment in beeld geweest. Ik kon niet echt iemand inhalen. De eerste helling ging niet echt vlot. Daarna kwam ik er wat door en kon toch naar de 18ste plaats oprukken. Ik liep voor wat ik waard was maar voelde de krachten zo uit mijn lijf vloeien. Ik ging als 18de de laatste rechte lijn in maar viel de laatste 20m compleet stil om tenslotte 22ste te worden. Er liepen er me nog 4 voorbij op 5m van de finish. Mama dacht dat ik totaal ging instorten aan de finish, ik was compleet leeg. Dit was dit seizoen de wedstrijd te veel. Denis Jolien, die me nog nooit klopte, was nu voor mij net als een aantal anderen die ik normaal makkelijk aankan. Ik was dan ook verschrikkelijk ontgoocheld. Ik had deze week al wel tegen mama gezegd dat het seizoen lang en vooral koud was. Je kent me ondertussen, dus na 5 min was de ontgoocheling over en was ik vooral opgelucht dat het cross-seizoen er op zat. Wat blijkt nu echter als ik thuis de uitslag bekijk. Ik liep vandaag 5.58, ipv 6.18 vorig jaar. Met 5.58 had ik vorig jaar gewonnen ! Ik ben eigenlijk pas 13sec van de 10de plaats. Dus in tegenstelling met mijn gevoel was de snelheid best ok maar als ik in goede doen was kon ik sneller. Maar natuurlijk is de 22ste plaats maar wat ze is. Top 15 moet ik normaal altijd kunnen halen. Afspraak volgend jaar voor de revanche als 1ste jaars cadet. Volgens de geruchten zou het dan in Tervuren zijn. Nu ga ik echt 2 weken rustig trainen en vooral aan geen wedstrijden meer denken. Op 10 april loop in dan de 3km bij ons op de Nekker. Thijs liep zoals steeds een verstandige wedstrijd en eindige mooi midden in het pak. Jo miste zijn start helemaal en ging door het duwen van de anderen achteruit ipv vooruit. Hij was praktisch de laatste weg. Jo knokte goed terug en kon vooral de laatste 250m nog veel atleten inhalen. Jo was dan ook net als ik ontgoocheld. We hebben samen onze ontgoocheling weggesnoept met een reuze-veel te dure- zak snoep. Ons Julie was de 2de uit de wachtzone, dat had ze toch maar mooi geregeld. Haar start was knap maar de snelheid lag iets te hoog. Traditioneel begon ze de atleten een voor een in te halen. Eigenlijk was Julie niet echt super vermoeid na de wedstrijd maar kan ze voorlopig het tempo van de 30 eersten niet aan. Als de wedstrijd 500m langer zou zijn had Julie er zeker nog 10 ingehaald. Ook Jente, Oona, Lennert en Robin liepen een verdienstelijk BK. Kim liep naar een fenomenale 10de plaats en Kjell werd mooi 18de. Zaterdag hadden we een leuke dag die werd afgesloten met de wokchinees samen met de families De Laet en De Hondt, inclusief Kjell en Els. Dat was zeer leuk met de kok-chinees die lijkt op de papier-hier man van de Efteling. Maar het nieuws van het week-end was de Wereldrecord van André. We werden gisteren namiddag hierover ingelicht door Patrick die er live bij was. Het moet echt een zinderende wedstrijd zijn geweest. Wat een fenomeen, onze André. Vanmiddag kuierden we nog wat rond in Oostende en we kwamen André toch wel niet tegen zeker. We hebben genoten van zijn mooi verhaal over zijn wereldwedstrijd. Waar gaat dit eindigen ?
Zondag vind in Oostende traditioneel het BK veldlopen plaats. De afsluiter van het seizoen. Ik snak eigenlijk een beetje naar het einde van het cross-seizoen en ook naar het einde van de winter. Het seizoen is lang geweest (van in oktober) en ik ben blij dat het zondag gedaan is. Ik ga proberen mij nog een keer op te laden en te zorgen voor een knalprestatie. Het is vooral mentaal. De laatste weken heb ik het rustig aan gedaan op gebied van trainen. Zelfs op de Nekker vroeg ik om hoog te springen. Bruno vertelde dit aan papa, Sarah (onze trainster) repliceerde hierop met de historische woorden "Eline vragen om hoog te springen, er zijn geen zekerheden meer ! ".Misschien is dit niet slecht. Hopelijk is het zondag geen regenweer zoals 2 jaar geleden. Morgenvroeg vertrekken we al voor een week-endje Oostende. We logeren zoals steeds met andere Awe-ers in het Ostend Hotel. Eerst gaan we iets eten aan de kraampjes, dan als het weer het toelaat met go-carts de dijk onveilig maken. Om +/- 15h00 gaan we parcours verkennen en 's avonds gaan we met de familie De Laet en De Hondt eten bij de wokchinees. Lekker, lekker, lekker. Dan op een deftig uur ons bed in om zondag nog een laatste maal in het veld te knallen. Als het cross-seizoen gedaan is ga ik het een paar weekjes rustig aandoen om me dan klaar te stomen voor het piste-seizoen. Als 2de jaars miniem ga ik me vooral focussen op het verbeteren van mijn eigen PR's. Een doelstelling is traditioneel het verbeken van het clubrecord op de 1000m = 3.17, voorwaar een scherpe tijd. Tijdens het cross-seizoen heb ik mijn doelstellingen bijna allemaal behaald. Veel crossen op het podium, mijn minste prestatie was een 6de plaats, een 2de plaats in de GVA-trofee. Enkel een overwinning en een podiumplaats op het PK zijn niet gelukt. Ons Julie is ook gebrand op een knalprestatie zondag. Ze zegt er niet veel over, ze bereidt haar zoals steeds voor in de schaduw. Dan is ze op haar sterkst, overwacht uit de hoek komen. Ook André gaat zaterdag nog maar eens een Belgsiche titel binnenhalen. Ook van Kim en Kjell verwacht ik een reuze-prestatie.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
