Het was de voorbije week toch weer eventjes spannend. Ik voelde verleden zondag tijdens de training in het Vrijbroekpark weer pijn, ditmaal in mijn linkervoet. Ik vreesde weer voor een langdurige blessure. Papa nam direct actie en regelde voor dinsdagavond een afspraak bij superwonder kinesist Hendrik. Dit bekeek het eventjes en, jawel, het was weer mijn bekken dat vastzat. Na 10 min. behandeling stond ik weer buiten. 'S woensdag op de training in Mechelen had ik er helemaal geen last meer van. Donderdag kregen we een zware training in Kapelle van Stefan, onze ex-topatleet. Samen met ons Julieke, Robin en enkele anderen legden we er duchtig de pees op. Ik had een goed gevoel, het was lang geleden dat ik nog zo gemakkelijk liep. Gisteren trokken we naar de cross in Bornem. We moesten 2 ronden lopen voor in totaal 2.410m. De lokale vedette, Lissa Van Lent (groot kandidaat op PK-goud) stond natuurlijk aan de start. Samen met ons Julieke warmde ik me op, volgens een ongeschreven wet zijn er vanaf cadetten geen trainers om dit te doen en Bruno was er spijtig genoeg niet. Ik moet zeggen, ik was zeer goed opgewarmd en zeer gemotiveerd. Samen met papa was het lachen en dollen aan de start, in tegenstelling met de andere atleten die daar super-geconcentreerd stonden. Juist op tijd concentreerde ik me. De taktiek was duidelijk zoals altijd, knallen van in het begin en bij de eerste 5 aan de eerste bocht komen. Dit werd perfect uitgevoerd (hihi). Na 600 meter liepen Lissa en een 2de jaars reeds voorop. Daarna kwam ik als 3de (zoals steeds op kop, papa zegt dat ik eens moet leren in een spoor te lopen) met Jolien Denis en een andere atlete in mijn spoor. Met Jolien heb ik al vele veldslagen uitgevochten, de laatste tijd is zij iets beter. Papa zegt dat hij in de cross aan mijn gezicht ziet of ik goed in forme ben of niet. Ik ben goed in forme, zei hij. Het parcours was iets gewijzigd tegen vorig jaar, de bergop lag anders en er lag zand op, zeer zwaar. Er was ook een bergop in het bos. De laatste passage aan de zand-bergop vatte ik als derde aan maar Jolien was daar zeer sterk en ging me voorbij en nam 3-4 meter. Die moest ik dan goedmaken in het bos. Bij de voorlaatste bocht maakte ik een tactische fout (de papa van Lissa had dit ook gezien, hij vertelde dit aan papa) door een bocht aan de buitenkant te nemen. Jolien dook het gat in en nam enkele meters. Ik sprintte nog voor wat ik waard was en strandde op een zucht van de 3de plaats als 4de (3de 1ste jaars). Doemme, zo dicht bij een eerste cadet-medaille. Ik was redelijk moe na de aankomst. Toch had ik een goed gevoel. Dit was misschien wel een van mijn beste wedstrijden ooit. Ik liep 9.02, daarmee zou ik vorig jaar bij de cadetten hier vlot 2de zijn geweest. We zitten nu eenmaal met een supergeneratie. Nog een paar procentjes erbij en dan denk ik in topconditie te zijn. Bij de pupillen heb ik ook een periode gehad dat ik steeds 4de werd (wel per geboortejaar toen). Op het PK zal het voor de titel gaan tussen Lisa en Floor (die volgens de papa van Lissa stiekem in Nederland loopt en in topforme zit). Als ik Jolien kan achter mijn houden zal ik niet ver van de 3de plaats zijn. Na 2 jaar 4de bij de miniemen. De opdracht is duidelijk, mij nog 2 weken goed verzorgen en goed trainen en ik zal klaar zijn. Ons Julieke moest maar liefst 3.590 m lopen. 1 ronde eigen tempo, 2de ronde wat opschuiven en dan alles in de 3de ronde. Papa's taktiek was duidelijk, nu nog uitvoeren. Julieke liep voor wat ze waard was en werd 20ste op 35. Voorwaar een knappe prestatie. Zoals steeds was Julie diep ontgoocheld na de aankomst. Enkel winnen telt voor Julie (haha). De prijsuitreiking duurde verschrikkelijk lang, bij ons in Mechelen is dit veel beter georganiseerd. Kim werd knap 3de en Els nestelde zich met een formidabele 8ste plaats ook in de top-10. Volgende vrijdag is er de AV en etentje van RAM. Ik ben nieuwsgierig naar de clubatleten van het jaar. Na mijn overwinning vorig jaar mag ik niet meedoen aan de verkiezing. Ik duim dan maar voor Laura die gisteren na PK nu ook Vlaams kampioen werd in het hoogspringen bij cad en scholieren. Boek de tickets voor de Olympische spelen in 2020 al maar, we zullen er zijn (ik misschien wel enkel als supporter). Een mooi beeld na de wedstrijd bij de masters. Onze supermannen - Hans, Johan Smeggie, Danny Van Boom en Bartje - kregen direct na aankomst een donkere Corsendonck wat jaloerse blikken opleverde van andere atleten haha. Wederom zijn de foto's er dankzij Jos. Let op mijn flashy kousen.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
