Na een eerste schoolweek, die goed meeviel, was er vrijdagavond een beloning : ik ben met papa naar de Memorial Van Damme gegaan. Ons Julie mocht samen met 15 andere van Kapelle ook gaan dankzij de gemeente met een privé-busje. We gingen heel vroeg omdat er om 18h00 de 1000 m miniemen was. Er waren meisjes bij waartegen ik vorig seizoen hen gelopen. Ook volgend seizoen kom ik ze tegen als 1ste-jaars miniem. Onze auto stond nogal ver van het Heizelstadion en omdat het voor de verandering stortregende trokken we met regenjas en paraplu op weg naar het stadion (zeker 15 min. stappen). Onze papa, die daartegen opkeek, vond er al vlug iets op. Op de eerste VIP-parking hebben we illegaal meegereden met een shuttle bus. We zaten daar tussen allemaal mensen in kostuum. Dat busje heeft ons tot vlak voor de Heizel gebracht. De Memorial zelf was fantastisch. Kim en Tia waren in vorm, Bolt schoot de ene pijl achter de andere af. Papa gaf voor elke wedstrijd een update met deelnemers, records, anekdotes (die vindt hij waarschijnlijk zelf uit). Ik heb vooral genoten van de wedstrijden met meisjes. Ik zie me daar zelf al tussen lopen. Het zal wel bij dromen blijven maar ik zal er wel alles aan doen. Er namen maar weinig Belgische meisjes deel. Papa had ook Patrick Stevens herkend die enkele plaatsen voor ons zat. Ik heb een mooie handtekening. Patrick was heel sympathiek. We hebben de huldiging van Kim niet gezien omdat we nog werden verwacht op de braderij in Kapelle. Om 1h lag ik in mijn bed, doodmoe. Zaterdag heb ik een meeting meegedaan in Lebbeke. Dat was al lang afgesproken met Laura Smeyers. Haar broer Brent was er ook. Het was een gezellige meeting met niet al te veel volk. Op de 60 m horden werd ik tweede achter Laura in een matige tijd. Tijdens het hoogspringen bleek hoe moe ik nog was van vrijdag. Ik geraakte met veel moeite over 1,05 m en miste driemaal op 1,10m. Johan, de papa van Laura, zei dat ik met alles bezig was, behalve met concentreren op mijn sprongen. Hij had gelijk - de mat lag niet goed, we konden amper inspringen, ik botste met mijn enkel tegen de lat, ..... Laura won het hoogspringen met 1,25. Ze springt normaal hoger, maar ze is aan het overschakelen op een andere aanloop en die staat nog niet op punt. Johan heeft ons na het hoogspringen in ware Piet Huysentruyt-stijl laten opsommen wat we hadden geleerd uit deze mindere prestatie. Na een 2-tal uurtjes rust, opwarming en ontspannen was het eindelijk tijd voor mijn topnummer - de 1000m. En ..... eindelijk heb ik een officiële wedstrijd gewonnen in 3.36, een goede tijd gezien de toch wel sterke wind. Ik liep de hele wedstrijd op kop. Na 600 m liep ik op schema voor het clubrecord (2.06 min) maar in de laatste ronde verloor ik toch nog veel tijd. Niet getreurd, de overwinning was binnen. De medaille blinkt als geen ander. Brent haalde tot zijn eigen grote verrassing 4 medailles. Proficiat. Het was een fantastische sportieve namiddag, en ook belangrijk, papa heeft geen enkel pintje gedronken ! Johan wou al de dokter bellen wegens niet normaal. Na de meeting, vlug naar de bbq van AWE. Daar kregen Julie en ik een prijs voor voldoende deelnames aan het winterseizoen. Onze voorzitter had een mooi tekstje gemaakt over al de laureaten en we moesten dan raden over wie het ging. Mama kwam 1 veldloop tekort om ook een prijs te krijgen. Woensdag ga ik waarschijnlijk trainen bij André op de Nekker. Ik ga daarvoor de les paardrijden verschuiven naar zaterdag.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
