Zondag vind in Oostende traditioneel het BK veldlopen plaats. De afsluiter van het seizoen. Ik snak eigenlijk een beetje naar het einde van het cross-seizoen en ook naar het einde van de winter. Het seizoen is lang geweest (van in oktober) en ik ben blij dat het zondag gedaan is. Ik ga proberen mij nog een keer op te laden en te zorgen voor een knalprestatie. Het is vooral mentaal. De laatste weken heb ik het rustig aan gedaan op gebied van trainen. Zelfs op de Nekker vroeg ik om hoog te springen. Bruno vertelde dit aan papa, Sarah (onze trainster) repliceerde hierop met de historische woorden "Eline vragen om hoog te springen, er zijn geen zekerheden meer ! ".Misschien is dit niet slecht. Hopelijk is het zondag geen regenweer zoals 2 jaar geleden. Morgenvroeg vertrekken we al voor een week-endje Oostende. We logeren zoals steeds met andere Awe-ers in het Ostend Hotel. Eerst gaan we iets eten aan de kraampjes, dan als het weer het toelaat met go-carts de dijk onveilig maken. Om +/- 15h00 gaan we parcours verkennen en 's avonds gaan we met de familie De Laet en De Hondt eten bij de wokchinees. Lekker, lekker, lekker. Dan op een deftig uur ons bed in om zondag nog een laatste maal in het veld te knallen. Als het cross-seizoen gedaan is ga ik het een paar weekjes rustig aandoen om me dan klaar te stomen voor het piste-seizoen. Als 2de jaars miniem ga ik me vooral focussen op het verbeteren van mijn eigen PR's. Een doelstelling is traditioneel het verbeken van het clubrecord op de 1000m = 3.17, voorwaar een scherpe tijd. Tijdens het cross-seizoen heb ik mijn doelstellingen bijna allemaal behaald. Veel crossen op het podium, mijn minste prestatie was een 6de plaats, een 2de plaats in de GVA-trofee. Enkel een overwinning en een podiumplaats op het PK zijn niet gelukt. Ons Julie is ook gebrand op een knalprestatie zondag. Ze zegt er niet veel over, ze bereidt haar zoals steeds voor in de schaduw. Dan is ze op haar sterkst, overwacht uit de hoek komen. Ook André gaat zaterdag nog maar eens een Belgsiche titel binnenhalen. Ook van Kim en Kjell verwacht ik een reuze-prestatie.
De definitieve rangschikking voor de GVA-Trofee is bekend. Zoals ik dacht ging Paulien nog lopen in Essen. Floor won natuurlijk maar Paulien werd knap 2de en kaapte aldus 9 punten weg. Daardoor komt ze ook, net als ik op 54 punten op 60. Wat blijkt nu, het reglement klasseert bij ex-aequo per alfabet. Daar Paulien Cocquyt noemt wordt ze aldus 2de en ik 3de. Zou het niet eerlijker zijn om de diegene met de meeste 10 punten te bevoordelen ? Ik heb er 3 x 10 punten en Paulien 1 x. In de onderlinge confrontaties was ik 1x voor haar en zij 1 x voor mij, dit wel op het PK. We hebben wel 5 punten voorsprong op de 4de = Jody. Ik ben een klein beetje ontgoocheld maar aan de andere kant zeer fier op deze podiumplaats in het belangrijkste regelmatigheidscriterium van Antwerpen, toch de provincie met de meeste en grootste clubs. Op 19 maart ga ik mijn diploma ophalen in het hol van de Leeuw, in Duffel. Alijd raar om mijn collega-atleetjes te zien in gewone kledij. Vorige week hebben al mijn concurrenten,net als ik ook gelopen (Kessel of Borsbeek). Gisteren hebben ze ook bijna allemaal gelopen in slechte weersomstandigheden. Ik heb voor het BK een week extra rust. We zullen zien in Oostende.
Gisteren waren we met een beperkte maar een wel kwaliteitsvolle delegatie van RAM aanwezig op de Pallieterscross in Kessel. Thijs en Brent streden voor wat ze waard waren. Thijs kon na een verbluffende laatste 200m Brent nog remonteren en werd 6de, Brent 7de. Daarna kwam Jo (hij mistte Nathan) die naar een mooie 5de plaats liep. De tegenstand was niet min. Eva, de jongste De Laet, was er ook als suppersupporter en ze amuseerde zich kostelijk. Dan kwam Julie. Er waren een 10-tal scholieren. Onze Ram-tactiek voor iedereen was, uiterst rechts starten, rechtdoor en voorbij de grote boom links bijsluiten. Julie moest een middenronde en een grote ronde lopen. We keken al uit naar de gebruikelijke remonte, maar .... na 300m bleek ze gewoon 3de te lopen. Er was nog een 4de atlete die in Julie haar spoor liep. De anderen volgden daar al op 20m. Julie sleurde en bonkte zoals een echte Van den Brande maar kon de 4de er niet aflopen. Deze atlete (2de jaars scholier) kreunde, moest soms een aantal meter toegeven maar klampte zoals een echte profiteur aan. Julie ging op kop het bosje in en moest bij het uitkomen ervan in de sprint de duimen leggen voor de 3de plaats. Deze atlete heeft op 20m na van de hele wedstrijd voor Julie gelopen. De 5de eindigde op liefst 1.30min van Julie. Wat moet dat worden als Julie eens als een scholier gaat trainen. Julie was woedend en huilde van woede voor deze gemiste kans. Ze vluchtte de tent in of ze was naar die atlete gevlogen. Julie eindigde wel op maar 25 sec van de 1ste en naderde nog sterk in de laatste ronde. Laura was er ook, dus volop ambiance voor en na mijn wedstrijd. Toen we toekwamen zagen we Floor, PK en BK, dus winnen was onmogelijk. Aan de start bleken er 8 meisjes uit de top-10 van het PK te staan. Je ziet die niet voor de start maar wel tijdens de wedstrijd. Floor startte als een raket en mijn start was wat minder. Raar, mijn sterk punt is de laatste weken wat minder goed. We moesten en kleine en een middenronde lopen. Aan de 1ste bocht na 300m had ik de situatie al een beeje onder controle en ik had het rap door. Floor ver voor ons en daarachter ik kop lopen met de rest kreunend in mijn spoor. Inderdaad, Jody, Jolien, Lore, Eva als vanouds .... achter mij. Ik kreeg ze ze op dit goedlopend parcours er niet af en dan is het vrezen voor de sprint. Voor het ingaan in het bos gingen ze plots me drie mij voorbij. Ik dacht, normaal zie ik sommige atleten niet in een wedstrijd en nu zijn ze hier. Mijn vorm is misschien iets minder maar mijn mentale weerbaarheid is wel jaar na jaar beter. Bij het uitkomen van het bos liep ik terug op kop en Jody kwam acher mij en spurtte naar een 2de plaats. Dat weet ik, als Jody er niet af is kan ik ze niet kloppen in de sprint. Ik ga dit jaar ook eens een paar 1000den lopen zonder aan de tijd te denken in die mannen hun spoor. Ook Jolien ging nog over mij, op 100m van de finish stond papa die mij wakker schreeuwde, ik zette aan, liep de sprint van mijn leven en kreeg Jolien en bijna ook nog Jody te pakken. Toch weer een 3de plaats en een mooie medaille. Als de vorm iets beter wordt kan ik me dit in gedachte een machtige laatste 350m lopen op het BK, de berg op, er in snelheid af (zonder schrik en lenig als ik ben) en dan een laatste 100m. Misschien zit er dan terug een top 11 plaats in. Door mijn regelmatige prestaties wordt ik wel, en dat is zeker, 2de in de GVA-trofee na de ongenaakbare Floor. Enkel Paulien kan nog gedeeld 2de worden. De laatste wedstrijd is in Essen, de club van Floor, niemand gaat haar daar kloppen. Dat wordt een mooie avond bij de prijsuitreiking. De GVA-trofee is het regelmatigheidsklassement van de provincie Antwerpen. Met deze 2de plaats heb ik wel bevestigd en getoond mijn verkiezing als clubatleet van het jaar waard te zijn. Hans verdedigde op zijn eigen typische manier onze kleuren in de wedstrijd bij de masters. Hieronder met dan aan Johan en Jos de foto's. Zoek een foto waar ik niet op kop loop, of Julie ! Let ook op mijne nieuwe look met de losse haren op vraag van papa.
Uitzonderlijk ben ik vandaag niet naar de Nekker gegaan. Papa had vandaag al lang genoeg in file gestaan en was zelfs niet op zijn werk geraakt. Toen het om 16h terug begon te sneeuwen zag hij het niet zitten om ook in Mechelen nog eens in de file te gaan staan. Eigenlijk was ik wel een beetje opgelucht want ik wou wel eens thuis blijven. Vorige week had papa op de wonen-beurs in Mechelen een loopband gekocht en een spinning-fiets. Die werden beiden vandaag geleverd. We hebben ze naast onze sauna geplaatst. Precies een echt fitness-centrum nu in onze kelder. Ik heb dan op hetzelfde uur als de training in Mechelen begon de loopband ingelopen. Een duurloopje van 40 minuten. Je kan zelf de tijd en de snelheid regelen maar je kan ook een voorgeprogrammeerd programma kiezen. Dat zijn dan 12 verschillende opties die elk een vooraf door u bepaalde tijd duren. Je kan ook een hellingsgraad instellen. Bruno had al gezegd dat ik stilletjes aan 4 maal per week moet gaan trainen. Met deze loopband erbij moet dat lukken. Zodat ik sterker dan ooit zal verschijnen aan de start van het BK in oostende. Hieronder nog enkele foto's van een geslaagde organisatie van het PK door onze club.
Gisteren was er het PK veldlopen op de nekker georganiseerd door onze eigen club RAM. De parcoursbouwers hadden zaterdag al hard gewerkt en de omloop lag er goed en mooi afgespannen bij. We haalden bij de jeugd een pak top-10 plaatsen, Benediekt, Emma, Noah, bij de pupillen jongens plaatsten er zich 5 van onze jongens in de top 15 - Moon, Sven, Thijs, Brent en Jolan. Wat een prestatie. Martha werd zelfs knap 2de. Moon had zelfs zich op de overwinning maar de 2 topfavorieten maakten hun rol waar en Moon werd fantastisch 3de. Jo vechtte zoals steeds een titanenstrijd uit met Nathan. In een supersnelle wedstrijd had Jo weer een van zijn begenadigde dagen en dan is hij tot veel in staat. Jo werd fenomenaal 6de en Nathan 10de. Bij de cadetten meisjes hadden we niemand. Volgend jaar veroveren we met Laura en ik deze categorie. Bij de cadetten jongens terug top-6 met Robin. Ons Julie liep een echte Julie wedstrijd. Niet al te goed weg en eens haar diesel op gang werden de kadavers een voor een opgehaald. Soms moet ze echt 20-30m ophalen. De laatste 200m vloog ze nog over een lopend lijk en werd zo mooi 11de. Op het BK zal ze nog verrassen, let maar op. Jasper en Ewoud waren elkaar waard in de korte cross waarin ook Kris (Cross), papa van Sven moedig meedeed. Daarna was het de beurt aan Kim. Ik had ze gezien voor de start en ze zag er heel ontspannen uit. Ze liep van start tot finish aan de kop. De eerste 2 ronden duldde ze nog enige atleten in haar buurt maar dan draaide ze de gas op en won met 36 sec voorsprong. Een Merckx-iaanse prestatie en een titel voor onze eigen Ram. Ze zegt zelf zeer bescheiden dat ze op het BK op een top-20 plaats mikt. Ik zeg top-15. Kjell had in de GVA gezegd dat een podium mooi zou zijn en top-5 zeker haalbaar. Hij liep (met dezelfde schoenen als ik) een dijk van een wedstrijd, altijd met de besten mee. Hij werd zeer knap 4de, eigenlijk 3de want dat is een rus. Mijn wedstrijd dan. Ik werd goed begeleid door de trainers en door Bruno in het bijzonder. We stonden met Laura, Ina, Oona en Elle-Mieke aan de start. Ina, Laura en ik met onze mooie RAM-topjes. Ik was wel een beetje zenuwachtig want ik wist dat er menig supporter iets verwachtte. Papa had uitgelegd hoe de perfecte start er uitzag. Ik miste echter enigzins mijn start en draaide aan de lichtmast als +/- 8ste. Aan de volgende paal voorbij de tenten moest ik 3de doorkomen en ik draaide daar maar als 5de. De eerste twee, Floor en Lissa draaiden daar de gas al open en ik moest eerst en vooral de 3de proberen in te halen. Ik had liever gelopen om de 2de in te halen. Maar, ja dit is nu eenmaal een PK en dan is iedereen top. Na een halve wedstrijd achtervolgen had ik de 3de, Paulien, te pakken. Wij hadden de laatste weken geod getraind op de bergskes en dit loonde, ik maakte daar echt veel goed. Op de november cross had ik ze geklopt. In plaats van een beetje te recupereren in haar spoor haalde mijn temperament het van mijn verstand en in nam direct over met een stevige demarage. Er werd wel veel geduwd en getrokken, zelfs de afdruk van spikes staan in mijn benen. Ik riep dan ook een meerdere keren een aantal verwensingen in sappig Nieuwenroods. Paulien klampte echer goed aan en nam terug over, dan weer ik. Vanonder aan het laatste bergske stond Bruno. Hij riep mij toe om als eerste aan het bergske te beginnen. Dan kon ik dan ook. Ik voelde echter daar dat de macht ontbrak om een kloof te maken. We stormden beiden naar de finish en Paulien plaatste een laatste demarage die ik niet kon beantwoorden. Ik werd dan ook, net als vorig jaar, 4de. Door de vele leuke aanmoedigingen en reacties en opvang aan de finish kon ik niet ontgoocheld zijn. Ik had gespeeld en verloren en was niet zo goed als de 11ste november. Toen liep ik op dezelfde omloop 12 sec rapper. Laura werd mooi 15de. Weer geen medaille op een PK. Ik had graag al de mensen die op mijn hebben gestemd voor de clubatleet van het jaar er een aangeboden. Maar er komen nog kansen. Binnen 2 weken in Kessel zal ik wel veel punten moeten halen om ev. nog binnen de eerste drie te eindigen in de GVA-trofee. Dan nog het BK te Oostende en het zware cross-seizoen zit er op. Daarna hebben we een beetje gespeeld met Jo en de bende. Toen werden Laura en ik opgevorderd om als RAM-babes pannenkoeken en cakes te promoten. Daarna hebben Laura, Julie en ik de pannenkoeken, cakes en warme chocomelk-verkoop overgenomen. Met veel succes moet ik zeggen, het was echt leuk. Hans, Bart en Johan die een hele dag hebben geholpen gingen tussendoor nog eens de wedstrijd bij de masters meelopen. Respect, Hans liep er zelfs de wedstrijd van zijn leven. Het moet gezegd, dit was een uitmuntende organisatie van onze eigen RAM. Alles was perfect georganiseerd. Vanuit Brussel bereikte ons ook het bericht dat mama de volgende ronde haalde met één schilderij bij haar deelname aan de Canvascollectie cultuur-wedstrijd. André nam zoals steeds, na zijn andere organisatie-werk, de mooie foto's.
De laatste rechte lijn naar het PK is ingezet. Gisteren heb ik met mama een uurtje gaan trainen. Goed opgewarmd dan een licht tempo en het laatste kwartier rapper waardoor mama ineens een klein stipje werd. Morgen ga ik trainen in Kapelle en woensdag op de Nekker. Ik hoop dat we het parcours nog eens gaan lopen. Kwestie van het van binnen en buiten te kennen. Ik heb al een aantal plannetjes klaar. Onze papa vertelt al jaren over de trucs die Paul Herrygers altijd uithaalde waardoor hij Belgisch- en wereldkampioen is kunnen worden. Enkele trucs zullen worden overgenomen. Een tip : gisteren Stybar gezien ? Natuurlijk moet je er wel vooraan bij zijn. Gisteren hebben mijn concurrenten gelopen in Ekeren. Enkel Lissa Van Lent en ik waren er niet van de podium-kandidaten. Floor (BK) won en Cocquyt Paulien werd tweede. Dan Jolien Denis en vierde Jody. Die laatste 3 zijn mijn voornaamste concurrenten voor een 3de plaats. Ik heb t.o.v. deze atleten wel een week extra kunnen rusten. Nog een factor : het parcours. Op een bevroren parcours kan ik niet genoeg snelheid maken om de rest er af te lopen. Blijkbaar gaat het wel 7 graden zijn en zal alles ontdooit zijn. Het begin van het parcours is in principe dan goed beloopbaar. Maar volgens mijn mannetjes ter plaatse is het stuk aan het water een grote drassige weide. Dat kennen we vanop het BK. Woensdag eens goed verkennen en zaterdag gaat papa helpen het parcours opbouwen dus die kan me volledig inlichten. Nog volgens papa zei Aad De Mos altijd (toen hij de KV trainde) dat een wedstrijd voor 80 % wordt gewonnen tijdens de voorbereiding. Nu we de kans hebben moeten we er ook voor gaan. Ook Laura zal worden ingeschakeld om onze fameuze start-truck uit te halen. Bruno zal ook wel een meesterplan klaar hebben om de laatste percentjes te halen. Ook alle andere Rammers zijn gebrand op een knalprestatie. Ook bij de groteren zullen Kjell en Kim wel schitteren. Oh ja, nog een laatste oproep : we hebben veel vrijwilligers nodig om aan de rest van Antwerpen te laten zien hoe RAM kan organiseren. Er zijn genoeg werkjes te doen, iedereen vindt wel iets wat hij of zij leuk vindt. Tot zaterdag, mijn wedstrijd is om 11h27. Mama, die altijd ook vrijwilliger is, kan spijtig genoeg niet komen kijken of helpen. Zij gaar nl. de canvas-collectie winnen en ze moet vlak na de middag naar de pre-selectie.
Het was gisteren een mistroostige dag op weergebied. Donker weer met af en toe wat regen maar de temperatuur viel mee. Toen we toekwamen was Bruno er al, altijd een goed gevoel. Ook de families Lafère en de voltallige familie De Laet waren aanwezig. Het parcours zag er op het eerste gezicht goed uit maat het lag zeer zwaar. Ik werd samen met Jo, Jente persoonlijk opgewarmd door Bruno. Ook aan de start bleef hij bij mij. Hij wou er absoluut op toezien dat ik tot het laatste mijn trainingsvest- en broek aanhield. Hij heeft het gechronometreerd en ik doe er 7 seconden over om dat uit te doen. Dus geen excuses meer in de toekomst. Zoals reeds in een eerder stukje gezegd is Bornem een PK of BK praktisch waard. Mijn beste resultaat hier was een 8ste plaats. Papa had gezegd dat ik aan de eerste bocht bij de eerste drie moest zijn. De start was razendsnel en ik draaide pas als 5de. De eerste drie gingen er pijlsnel vandoor en ik kreeg het gat niet dicht. Enkel 1 atleet (Laura Verhoeven) kon dat nog. Ik had wel een goed gevoel en vocht een duel uit voor de 5de plaats met een atleet-vriendin, Ruth Huyghe. Hiermee heb ik al menig duel uitgevochten, dit jaar meestal in mijn voordeel. Ik knal ze er meestal wel af. Maar hier was Ruth een beetje in het voordeel door haar grootte. Soms kwam ik op kop en soms Ruth. Geen profiteur, die Ruth. We naderden de laatste 400m nog op de koplopers maar ik moest de 5de plaats aan Ruth laten. Die laatste 200m blijft een beetje mijn probleem. Ik werd dus 6de maar ik was zeer tevreden. Mijn eerste niet-podiumplaats dit seizoen. Enkele gegevens : de eerste is een van de toppers in België, de tweede is Van Cauteren Lore (5de op BK), de 3de Laura Verhoeven (4de op BK), de 4de Lissa Van Lent (8ste op BK). Op dit BK vorig jaar werd ik 11ste en Ruth Huyghe 12de. Vorig jaar liep ik hier 7.12 en nu 6.55. Dat is toch een stuk rapper. Ik pak wel 9 punten in de GVA-trofee. Op het PK zal Floor Michielsen topfavoriet zijn. Misschien is Lissa Van Lent iets te sterk maar voor de 3de plaats kom ik in aanmerking. Het zal een heroïsch duel worden met Jody Doosche en Cocquyt Paulien. Maar Floor en Lissa zijn iets te sterk en ik ben op mijn beste als ik samen kan knallen met iemand van mijn niveau en de rest kan afmatten. Nu zal ik zelf de wedstrijd om de 3de plaats moeten maken. Zie vorig jaar waar ik 4de werd na 4/5 van de wedstrijd 2de te lopen. Misschien groei ik door het thuisvoordeel wel naar een topniveau. Ons Julie startte sterk, ze was 4de laatste weg ipv normaal laatste. Ze raapte tradtioneel wat atleten op en werd 15 op 26 deelnemers. Ze liep heel sterk. In de breedte liepen alle Rammers perfect maar we haalden deze keer geen podiumplaats. Er was een collega-wereldkampioen van André, de Filip uit West-Vlaanderen, aanwezig. We mochten ermee op de foto. Toch iets uitzonderlijk een wereldkampioen, maar ja, met André zijn we toch een en ander gewoon. We wonnen wel als Ram de after-speelparty. Ik had ook veel succes met mijne nieuwe Asics-haarband. André won ook de traditionele foto-wedstrijd met zijn imposant machien.
Gisteren was er het etentje en de algemene vergadering van de Ram. Om 17h was ik er al om samen met Jo de tafels klaar te zetten. De kookploeg had gezorgd voor vol-au-vent en balletjes in tomatensaus met frietjes. Dat was zeer lekker. Daarna begon het officiële gedeelte met onze voorzitter André in een glansrol. Alles werd goedgekeurd en daarna werden er medailles en geschenkjes uitgedeeld. Ik won een gouden medaille voor de crosstrofee en een bronzen voor de Jacko-piste trofee. Iedereen die genoeg deelnames had aan piste- of crosswedstrijden kreeg ook een sportzak of een rugzak. Maar het hoogtepunt van de avond was de uitreiking van de titel van clubatleet van het jaar. Mijn categorie kwam het eerste aan bod. De genomineerden waren Anneleen, Marthe en ik. André bouwde de spanning op en toen hij mijn naam afriep viel ik bijna van mijn stoel van geluk. Na 3 maal genomineerd te zijn ben ik nu echt clubatleet van het jaar. Ik mocht het podium op met de overige laureaten, Moon, Sofie, Kjell, Kristin en Dirk. Dat was echt een mooi moment. Ik ben echt heel gelukkig en fier en kreeg van iedereen ook welgemeende felicitaties. Als je de lijst van eerdere winaars ziet is het een eer om op deze erelijst te staan. Ik draag deze titel op aan een heleboel mensen, zowel mama, papa, ons Julie als alle trainers en supporters die steeds voor mij en de andere atleten klaar staan. Ik vind het tof dat zoveel mensen op mij gestemd hebben en ik beloof dat ik meer dan ooit zal knallen op het PK in Mechelen. Een van de hoogtepunten gisteren was ook de korte speech van Master Marc Pottiez in zijn rol als rekeningnazichter. Het was echt een mooie, perfect georganiseerde avond. Morgen is er de cross in Bornem, een laatste test voor het PK. Traditioneel is mijn uitslag in Bornem iets minder wegens aanwezigheid van atleten uit alle provincies. Een reden temeer om te breken met deze traditie.
Vandaag ontving ik een brief van Jef. Ik ben genomineerd om verkozen te worden tot clubatleet van het jaar in de categorie tot miniemen. Het is het 3de jaar opeenvolgende jaar dat ik hiervoor in aanmerking kom en ik had wel stilletjes op een nieuwe nominatie gehoopt. 2 jaar geleden werd Marthe verkozen en vorig jaar Laura. Zij was dan ook Provinciaal en Belgisch Kampioen. Dit jaar komt Laura niet in aanmerking, je kan geen 2 maal achter elkaar worden verkozen. Ook deze keer kan ik geen medaille op een kampioenschap voorleggen maar ik probeer wel regelmatig te presteren en de club positief te vertegenwoordigen. Zowel in de zomer als in de winter. Vooral deze winter ben ik voorlopig toch goed bezig. Misschien heeft de jury wel met een aantal andere factoren rekening gehouden waardoor ik misschien toch eens clubatleet kan worden. Op het Ram-etentje de 22ste januari zal ik het weten. In ieder geval een grote dank u aan alle mensen die op mij gestemd hebben. En als ik het niet wordt dan ben ik waarschijnlijk een beetje ontgoocheld en daarna terug de vrolijke Eline. Je mag geen concurrent zijn van je clubgenoten. Oh ja, de volgende cross is 24 januari in Bornem. Ondanks de sneeuw probeer ik goed te trainen.
Wat een verrassing deze morgen. alles ondergesneeuwd, dat zou een leuke cross worden in Grimbergen. Bruno was er en de Kapelse trainers waren de broers Miseur war vuurwerk betekend. Noah opende 2010 op een prachtige wijze met een overwinning. Moon liet zich niet onbetuigd en liep naar een prachtige 3de plaats. Lars, Thijs, Brent, Lore, Jente lieten eveneens zien wat de Ram-jeugd in zich had en liepen naar mooie ereplaatsen. Jo wiste zwarte zondag in Booischot uit met een knalprestatie en liep zich naar een 6de plaats achter Belgische toppers. Ons Julie moest 3850m lopen en startte, in tegenstelling tot haar reputatie, verschroeiend dankzij de peptalk van de Miseurs. Ondanks dat papa ze had gebonden kwamen haar veters weer los. Toch liep ze een schitterende wedstrijd. Bij de meisjes miniemen waren wij aanwezig met Oona, Elle-Mieke, Laura en ik. Laura en ik lieten ons een beetje vangen en stonden veel te vlug aan de aankomst tot grote ergernis van Bruno. Wij moesten 1900m lopen, een kleine en een midden-ronde. Wat bleek, de onsportieve winnares van Mechelen stond ook aan de start. Blijkbaar waren de wegen vanuit Gent goed bereikbaar. Mijn start was niet zo goed en bij het ingaan van de kleine ronde liep ik 5de. Vrij vlot ging ik naar de 2de plaats maar de winnares van Mechelen was deze maal te sterk. Eline Van Craenenbroeck, de winnares van Vilvoorde, liep traditiegetrouw (zoals opgedragen en toegeroepen onderweg) in mijn spoor. Ik denk als ik eens ga plassen dat zij zal wachten, misschien kent ze nergens de weg. Zo vingen we de midden-ronde van 1000m aan, en verrassing toen we deze ronde hadden afgewerkt, liep ze nog in mijn spoor. Zoals steeds sprintte ze de laatste 200m over mij waardoor ik 3de werd. Toch weer een podiumplaats. Deze avond hoorden we, verwittigd door Bruno, een interview met André op de radio. Dat was prachtig. Morgen terug naar school en niet vergeten, alles vanaf nu in het teken van het PK.
Al mijn blog-lezers wens ik een gelukkig en sportief 2010. Wij zijn net terug van Frankrijk. Ik heb ginder samen met mama en Julie den 31ste december een duurloop gedaan op een leuk maar heuvelachtig parcours. Julie en ik deden er op een gezapig tempo 35 minuten over en mama (en papa met de fiets) bijna 41 minuten. Morgen is er de 1ste veldloop van het jaar in Grimbergen. Els wenste me al een overwinning toe om het nieuwe jaar goed in te zetten. Vorig jaar was ik in Grimbergen 5de, dat was vorig seizoen mijn eerste wedstrijd waar ik niet op het podium stond tot mijn grote ontgoocheling. Vorige dinsdag liep ik op de Awe-training de jongens naar huis dus mijn vorm is normaal goed. Vanaf nu begint mijn voorbereiding op het PK op de Nekker. Dat moet het hoogtepunt van het seizoen worden.
Omdat de Nekker tijdens de kerstvakantie gesloten is organiseerde Bruno vandaag de 1ste chocomelktraining. Deze ging door in het Vrijbroekpark. Lies en Bruno maakten de chocomelk en ik maakte samen met Julie cake-jes. We waren met ongeveer 16 en alle vaste veldloopdeelnemers waren aanwezig. Het werd een duurloop van 51 min, elke ronde in het park is 3,40 km. Het was een leuke training met het oog van de cross te Grimbergen van volgende week zondag. Na de training lekkere chocomelk en uitmuntende cake-jes. Zeker voor herhaling vatbaar. Een goed initiatief van Bruno. Bruno was een hele week ziek geweest en had vorige nacht amper geslapen. Toch was hij, levend en wel, aanwezig. Een echte sterke Rammer. Woensdag vertrekken we naar vrienden in de Bourgogne voor onze traditionele eindejaarsvakantie. Zaterdag komen we terug en zondag zijn we paraat in Grimbergen. Kjell won vandaag ook de corrida in Leuven. En dat nadat hij pas terugkomt uit een blessure. Proficiat Kjell, waar een loopband al niet goed voor is.
Kjell stuurde me een mailtje over een Music For Live actie in Mechelen. Je kon er op een loopband lopen en elke km bracht 1 euro op voor de actie, betaald door de stad Mechelen. Kjell was samen met André, Moon en Noah al gisteren al geweest. Toffe verslagjes hierover op hun blog. Kjell schreef dat ik, gezien het trainingsschema van Bruno, misschien ook kon meedoen. Dat vond papa ook en Julie en ik trokken ons trainingspakje aan. Toen we toekwamen was er niemand aan het lopen. We vertrokken op een rustig tempo om dat stelselmatig op te drijven tot 13 km/h. We liepen ongeveer een 40 tal minuten en klokten af op 7 km. Ondertussen waren er een 20-tal mensen blijven staan. We stopten omdat er een aantal stoere jongens ongeduldig aan het wachten waren om ook eens te lopen. De laatste 30 sec dreven we de snelheid op tot +/- 20 km/h en we persten er nog een spurtje uit tot bewondering van een aantal kijkers. We kregen spontaan een applausje toen we stopten. Ondertussen was papa ghluwein-gewijs aan het verbroederen met Mechelaars. Een van de stoere jongens zette de snelheid direct op 20 km/h en vloog na +/- 5 sec van de loopband. Hilarisch, Julie en ik lagen bijna op de grond van het lachen. Best leuk, zo'n loopband. Mama en papa zijn al een tijdje aan het uitkijken om er een te kopen, het proces zal versneld worden, denk ik. Gisteren was er een lichte training op de AWE, vandaag ben ik op de loopband gaan lopen, Bruno zal tevreden zijn.
Vanmorgen pikte papa en ik Jo, Thijs en Lies op. We gingen in Gent deelnemen aan de 1000m in de topsporthal. Vorig jaar liep ik hier ook. Toen liep ik 3.32. We waren bijna te laat om Thijs in te schrijven maar het lukte nog net. We mochten met onze best-tijden allen starten in de beste reeks. Thijs vertrok vanuit de bovenste rij als een raket. Hij deelde zijn wedstrijd perfect in en liep naar een weergaloze 3.26, een verbetering van 8sec van zijn besttijd. Wat een prestatie. Daarna liep Jo, nog niet helemaal hersteld van zijn verkoudheid, naar een mooie 3.32, iets onder de verwachtingen. Ik moest op de 5de plaats starten. In tegenstelling tot normaal mistte ik mijn start compleet. Ik werd bijna vermorzeld door de reuze-miniemen. Ik knokte me direct terug naar een 4de plaats. Ik kon deze plaats mooi vasthouden tot het einde maar had in de laatste ronde niet echt de kracht om te versnellen. Waarschijnlijk te wijten aan de krachten die ik verspeelde in de start. Ik bolde de laatste meters wat ontgoocheld uit en eindigde in 3.32. Blijkbaar komt mijn 1000m indoor niet echt goed tot zijn recht (5 ronden is wel speciaal) of mis ik een beetje souplesse door het zware cross-seizoen. Papa had richttijden voor 3.20 opgesteld. Tot op 300m van het einde liep ik ze perfect en daarna verloor ik 10sec. De andere meisjes waren mijn bijna allemaal onbekend en lopen waarschijnlijk weinig crossen. Na mijn traditionele ontgoocheling die een paar minuten duurde zag ik de andere reeksen (4 in totaal). In totaal liepen er 51 atleten waarvan ik tenslotte toch de 4de tijd liep. Ik heb van Bruno voor de kerstvakantie een soort van schema gekregen. Hij verwonderde er zich over dat ik met zo weinig training toch zo'n mooie resultaten haalde. Nu zou ik stilletjes aan 4x per week moeten lopen, 2 x 30min, 1x 45min en 1x 60min. Dan zou ik nog sterker moeten zijn in de cross-periode na nieuwjaar. Nu nog de tijd vinden.
Om aan ons minimum van 6 wedstrijden te komen voor de GVA-trofee moesten we Booischot meedoen. Vorig jaar was ik hier 2de achter Joni. We pikten vanmorgen Jo, Thijs en Lies op. Toen we toekwamen zagen we Moon, Noah en André al. Ook Bruno was er, dan voel ik me altijd wat meer op mijn gemak. Een beetje later kwamen Laura en Brent met Johan ook toe. Een kleine maar talentrijke groep van RAM. De eerste die moest lopen was Noah. Hij liep na een fantastische start en een formidabele race naar een verbluffende 3de plaats. Volgens André had hij zelfs geen zin om mee te lopen. Zijn eerste en niet zijn laatste medaille ongetwijfeld. Dan kwam onze superlichting met Moon, Brent en Thijs. Moon, die serieus ziek en bijbehorende ademhalingsproblemen had liep naar een mooie 5de plaats. Brent, die de laatste weken in bloedvorm steekt werd 10de en Thijs werd 13de. Jo, die ook niet echt supergezond was, werd 17de. Niet echt een uitslag voor Jo, maar traditioneel is hij na nieuwjaar top. We moeten het beste van Jo nog zien dit seizoen. Ondanks de examens waren er ook in mijn reeks enige toppers paraat, Joni, Jody, Eva Van Doninck om er maar enkele te noemen. Papa had zoals steeds het parcours er ingeklopt, nog enkele raadgevingen van Bruno en ik was er klaar voor. Ik startte aan 80 % en Jody nam de kop. Na 100m keek ik eens rond wie er mee was en Joni deed grappig genoeg hetzelfde. Net als vorig jaar zette Joni zich in mijn spoor. Na 400m vond ik het tijd voor een eerste knalmoment. Enkel Joni en Eva konden mee. Aan een afgesproken punt met papa knalde ik een 2de keer. De voorsprong vergrootte op de 4de maar niet op Joni en Eva. Op dezelfde plaats als vorig jaar plaatste Joni een verschroeiende demarrage die ik onbeantwoord moest laten. Ze is nog iets te sterk. Vanaf dan liep ik in een intense wedstrijd met Eva voor de 2de plaats. Zoals steeds deed ik, tot wanhoop van papa en Bruno, weer het meeste kopwerk. Boenken, beuken maar Eva bleef er kreunend aan. Op 300m van de finish ging ze over mij. Vorig jaar ging ik 3de geweest zijn maar nu ging ik op 150m vlot over haar. Terug 2de. De 4de maal dit seizoen op 4 officiële crossen. Volgens Bruno word ik de Poulidor van de cross. Ik haal wel 30 op 30 in de GVA-trofee. Ook tof waren de felecitaties en de aanmoedigingen onderweg van de papa van Joni. Ik liep een mooie wedstrijd en was heel blij hierover. Ik heb in elke wedstrijd minstens op kop gelopen en de wedstrijd in een beslissende plooi gelegd. Papa sprak nog met Patrick, de vader van Jody (Duffel). Hij is een beetje een supporter van mij en volgt mijn prestaties op de voet. Hij had tegen Jody gezegd : volg Eline en als ze een eerste keer knalt probeer je ze te volgen. Ze kennen allemaal mijn manier van lopen. Patrick gaf toe dat ik momenteel sterker ben en sprak al over mijn eventuele medaillekansen op het PK. Na de wedstrijd was het zoals steeds plezier met Jo, Laura, Jody en de rest. Zaterdag loop ik waarschijnlijk in Gent een 1000m indoor samen Jo. Ook Kim, Els en Joost kwamen nog toe. Kim werd weer magistraal 2de. Ook Els en Bernadette waren aanwezig. Weer dank aan André en Johan voor de ongetwijfeld mooie foto's. Na onze prijs gingen we vlug naar huis want morgen zijn er nog examens.
Normaal zou ik zondag niet lopen in Wespelaar. Maar deze morgen begon het toch te kriebelen. Ik heb daar vorig jaar gewonnen en ik zie tegen papa : waarschijnlijk roepen ze mijn naam af als winnaar van vorig jaar en dan ben ik er niet. Vorig jaar liepen we samen met de 2de jaars miniemen wat een voordeel is voor mij. Ik kan die in het begin goed volgen en de andere 1ste jaars blazen dan hun motor op. Dit jaar ben ik 2de jaars en zoals steeds zullen ze mij volgen en de wedstrijd laten maken. En in de sprint ben ik dan geklopt door Joni Vandeuren (ROBA-atleet). Dus weet ik nog niet of ik zondag ga lopen, het zal waarschijnlijk zondagmorgen beslist worden. Ik ben sinds woensdag ook wel wat ziek, keel- en neuspijn en van die zaken. En als ik loop ga ik ervoor. Ik heb een hekel aan het inroepen van excuses.
Het zag er zaterdagmorgen naar uit dat het een regenachtige dag ging worden maar tijdens de cross in Vilvoorde bleef de regen wel weg. Het parcours was door de aanhoudende regen van de laatste dagen wel drassig en modderig.
We gingen ervan uit dat het parcours hetzelfde was als vorig jaar en dit stond ook zo op de website van Sparta. Dus 3 ronden met telkens de lange aanloopstrook. Zaterdagmorgen, echter, bleek er op de website vermeld dat het parcours was gewijzigd. Met veel moeite kregen we een plannetje van de organisatie.
Natuurlijk was mijn taktiek gebaseerd op 3 ronden. Nu moesten we 1 grote ronde lopen met een lus in het linkse bos, een tussenstuk en een kleinere lus in het rechtse bos.
Lars was bij de benjamins een beetje onder de indruk van de omstandigheden maar met een beetje meer ervaring zal het altijd maar beter en beter gaan. Onze pupillen, Moon-Brent en Thijs, plaatsen zich allen in de top 10. Bij de start is er de aanloopstrook van ongeveer 300m vals plat. Het is een serieuze kuitenbijter en Moon kwam als eerste boven na een snelle start. Bij het uitkomen van het bos bleek hij 6de te lopen. Onze papa had dit gezien en kwam vlug naar de start waar ik al klaarstond. Hij zei me niet te starten als anders gezien deze zware aanloopstrook. Laura, Elle-Mieke en Oona stonden ook aan de start. Ik startte dan ook maar aan 80% en, ja hoor, weer iedereen in mijn spoor. Het lijkt dat iedereen steeds weet wie ze moeten volgen. Echt niemand deed nog maar moeite om over te nemen. We draaiden het bos in met 4 atleten licht afgescheiden. De winnares van vorig jaar in mijn spoor. Tijdens de lange passage in het bos liep ik de hele tijd op kop, niemand nam over. Bij het uitkomen van het bos gaf ik er een patat op. Enkel de winnares van vorig jaar kon mee en ik drong ze even de kop op. Ik controleerde de passage in het andere bos en plaatste mijn ultieme aanval en nam een 5-tal meter. Wat bleek, een lus te vroeg. Er kwamen nog 2 bochten, een foute inschatting van het parcours. Bij de voorlaatste bocht plaatste de andere atlete een aanval en ik naderde nog top op 1 m en werd weeral 2de.
Mijn 3de officiële cross van het seizoen en 3x 2de. Na telkens de wedstrijd te hebben gemaakt. Ik zou toch graag eens winnen. Kjell was komen kijken en zei tegen papa dat hij samen met mij een cursus sprinten ging volgen. Wat gaat dat worden als ik eens een wedstrijd afwachtend kan lopen wetende dat ik het in de spurt kan afmaken.
Jo moest opboksen tegen een sterke bezetting maar liep een knappe wedstrijd.
Ons Julie had de laatste weken weinig kunnen trainen door schoolwerk. Maar ze liep echt sterk. Tegen het PK zal ze er wel staan.
Kim won wel haar wedstrijd na een demonstratie, Sofie werd 3de en Els liep zoals steeds voor wat ze waard was.
In december staan er nog 2 afspraken in de agenda. De 13de december in Booischot en waarschijnlijk de 19de indoor in Gent.
Zondag zijn we eerst naar de tentoonstelling van Stefaan Vanfleteren in Gent geweest en daarna naar de laatste dag van de zesdaagse. Wat een spektakel. Iljo verloor met klein verschil de laatste sprint en zo ook de overwinning met 4 punten verschil. Aan ons zal het niet liggen want wij hebben hard gesupporterd.
Sedert dit seizoen zijn er ook enkele indoor-wedstrijden in de Ram-kalender opgenomen. Ik gisteren dus naar de Superkrack in Hoboken. Een leuk tussendoortje. Ik herkende de lokatie in Fort 8 meteen. Hier werd Go 4 van ketnet opgenomen en ook "vrienden van de poëzie" van de onovertroffen Wim Helsen. Er was een hele delegatie van Ram aanwezig, heel leuk. Jolan en Jari met hun leuk zusje, Lore, Jitse, Brent.... en natuurlijk mijn beste vriendin Laura. Ik ging meedoen aan 3 proeven : hoogspringen, 60m en 60horden. Vooral naar de horden keek ik uit. De temperatuur in de zaal was fantastisch. Bij het hoogspringen waren we met 31, waaronder een aantal kwetterende nederlandse meisjes. Ik begon op 1.05. Dit lukte direct, dan naar 1.10, dan over 1.15 naar 1.20. Op 1.25 had ik 2 pogingen nodig maar ik ging er vlot over. Op 1.30 miste ik mijn 1ste poging. Dan kwam supercoach Bruno met een aantal supertips. De 2de poging was al beter en bij mijn 3de poging ging ik over 1.30. De volgende hoogte was 1.35, dat is voorlopig wat hooggegrepen. Maar toch een evenaring van mijn beste sprong (onze meeting in Mechelen) en goed voor een mooie 7de plaats op 31. Laura won vlot met een sprong van 1.45. Op de 60m liep in 9.82, ik zal nooit een sprinter worden (volgens Bruno ben ik wel behoorlijk), maar toch een verbetering van mijn beste tijd met 1 honderste. Dan de 60 m Horden. Papa had een goede tijd ingevuld en ik zat dus in de snelste reeks, dank u papa. Zoals je weet verlies ik niet graag maar ik werd wel laastste in deze superreeks. Wel met een mooie techniek en met een PB van 11.67, mijn vorige PB was 11.74. Op het einde van het piste-seizoen schreef ik op mijn blog dat ik voelde dat ik als 2de jaars miniem vorderingen ging maken en veel PB's verbeteren en ik ben er nu al mee begonnen. 11.67 is de 7de tijd aller tijden van Ram. Het was een leuke meeting waarin ik me goed amuseerde met Laura. Ik onthou ook het fantastische Ram-gevoel. Iedereen supportert voor iedereen. De ouders zijn betrokken, iedereen helpt iedereen. Bruno heeft daar een belangrijk aandeel in. Nu zaterdag ga ik knallen op de veldloop in Vilvoorde. Brabant zal verschieten, ik heb er zin in. Zondag ga ik den Iljo Keisse aanmoedigen op de Zesdaagse van Gent. Dat is een superevenement, ik vind vooral de wedstrijden achter de derny's leuk.
Hier nog enkele mooie foto's van het BK te oostende van maart dit jaar, met dank aan Jos. 3 plaatsen links van mij vind je de (onsportieve) winnares van onze Ram-cross.
Nog enkele foto's van de Ram-cross met dank aan Jos, de papa van Laura en Joke. Let op mijn gunstige positie die ik spijtig genoeg nog moest uit handen geven.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
