De laatste rechte lijn naar het PK is ingezet. Gisteren heb ik met mama een uurtje gaan trainen. Goed opgewarmd dan een licht tempo en het laatste kwartier rapper waardoor mama ineens een klein stipje werd. Morgen ga ik trainen in Kapelle en woensdag op de Nekker. Ik hoop dat we het parcours nog eens gaan lopen. Kwestie van het van binnen en buiten te kennen. Ik heb al een aantal plannetjes klaar. Onze papa vertelt al jaren over de trucs die Paul Herrygers altijd uithaalde waardoor hij Belgisch- en wereldkampioen is kunnen worden. Enkele trucs zullen worden overgenomen. Een tip : gisteren Stybar gezien ? Natuurlijk moet je er wel vooraan bij zijn. Gisteren hebben mijn concurrenten gelopen in Ekeren. Enkel Lissa Van Lent en ik waren er niet van de podium-kandidaten. Floor (BK) won en Cocquyt Paulien werd tweede. Dan Jolien Denis en vierde Jody. Die laatste 3 zijn mijn voornaamste concurrenten voor een 3de plaats. Ik heb t.o.v. deze atleten wel een week extra kunnen rusten. Nog een factor : het parcours. Op een bevroren parcours kan ik niet genoeg snelheid maken om de rest er af te lopen. Blijkbaar gaat het wel 7 graden zijn en zal alles ontdooit zijn. Het begin van het parcours is in principe dan goed beloopbaar. Maar volgens mijn mannetjes ter plaatse is het stuk aan het water een grote drassige weide. Dat kennen we vanop het BK. Woensdag eens goed verkennen en zaterdag gaat papa helpen het parcours opbouwen dus die kan me volledig inlichten. Nog volgens papa zei Aad De Mos altijd (toen hij de KV trainde) dat een wedstrijd voor 80 % wordt gewonnen tijdens de voorbereiding. Nu we de kans hebben moeten we er ook voor gaan. Ook Laura zal worden ingeschakeld om onze fameuze start-truck uit te halen. Bruno zal ook wel een meesterplan klaar hebben om de laatste percentjes te halen. Ook alle andere Rammers zijn gebrand op een knalprestatie. Ook bij de groteren zullen Kjell en Kim wel schitteren. Oh ja, nog een laatste oproep : we hebben veel vrijwilligers nodig om aan de rest van Antwerpen te laten zien hoe RAM kan organiseren. Er zijn genoeg werkjes te doen, iedereen vindt wel iets wat hij of zij leuk vindt. Tot zaterdag, mijn wedstrijd is om 11h27. Mama, die altijd ook vrijwilliger is, kan spijtig genoeg niet komen kijken of helpen. Zij gaar nl. de canvas-collectie winnen en ze moet vlak na de middag naar de pre-selectie.
Het was gisteren een mistroostige dag op weergebied. Donker weer met af en toe wat regen maar de temperatuur viel mee. Toen we toekwamen was Bruno er al, altijd een goed gevoel. Ook de families Lafère en de voltallige familie De Laet waren aanwezig. Het parcours zag er op het eerste gezicht goed uit maat het lag zeer zwaar. Ik werd samen met Jo, Jente persoonlijk opgewarmd door Bruno. Ook aan de start bleef hij bij mij. Hij wou er absoluut op toezien dat ik tot het laatste mijn trainingsvest- en broek aanhield. Hij heeft het gechronometreerd en ik doe er 7 seconden over om dat uit te doen. Dus geen excuses meer in de toekomst. Zoals reeds in een eerder stukje gezegd is Bornem een PK of BK praktisch waard. Mijn beste resultaat hier was een 8ste plaats. Papa had gezegd dat ik aan de eerste bocht bij de eerste drie moest zijn. De start was razendsnel en ik draaide pas als 5de. De eerste drie gingen er pijlsnel vandoor en ik kreeg het gat niet dicht. Enkel 1 atleet (Laura Verhoeven) kon dat nog. Ik had wel een goed gevoel en vocht een duel uit voor de 5de plaats met een atleet-vriendin, Ruth Huyghe. Hiermee heb ik al menig duel uitgevochten, dit jaar meestal in mijn voordeel. Ik knal ze er meestal wel af. Maar hier was Ruth een beetje in het voordeel door haar grootte. Soms kwam ik op kop en soms Ruth. Geen profiteur, die Ruth. We naderden de laatste 400m nog op de koplopers maar ik moest de 5de plaats aan Ruth laten. Die laatste 200m blijft een beetje mijn probleem. Ik werd dus 6de maar ik was zeer tevreden. Mijn eerste niet-podiumplaats dit seizoen. Enkele gegevens : de eerste is een van de toppers in België, de tweede is Van Cauteren Lore (5de op BK), de 3de Laura Verhoeven (4de op BK), de 4de Lissa Van Lent (8ste op BK). Op dit BK vorig jaar werd ik 11ste en Ruth Huyghe 12de. Vorig jaar liep ik hier 7.12 en nu 6.55. Dat is toch een stuk rapper. Ik pak wel 9 punten in de GVA-trofee. Op het PK zal Floor Michielsen topfavoriet zijn. Misschien is Lissa Van Lent iets te sterk maar voor de 3de plaats kom ik in aanmerking. Het zal een heroïsch duel worden met Jody Doosche en Cocquyt Paulien. Maar Floor en Lissa zijn iets te sterk en ik ben op mijn beste als ik samen kan knallen met iemand van mijn niveau en de rest kan afmatten. Nu zal ik zelf de wedstrijd om de 3de plaats moeten maken. Zie vorig jaar waar ik 4de werd na 4/5 van de wedstrijd 2de te lopen. Misschien groei ik door het thuisvoordeel wel naar een topniveau. Ons Julie startte sterk, ze was 4de laatste weg ipv normaal laatste. Ze raapte tradtioneel wat atleten op en werd 15 op 26 deelnemers. Ze liep heel sterk. In de breedte liepen alle Rammers perfect maar we haalden deze keer geen podiumplaats. Er was een collega-wereldkampioen van André, de Filip uit West-Vlaanderen, aanwezig. We mochten ermee op de foto. Toch iets uitzonderlijk een wereldkampioen, maar ja, met André zijn we toch een en ander gewoon. We wonnen wel als Ram de after-speelparty. Ik had ook veel succes met mijne nieuwe Asics-haarband. André won ook de traditionele foto-wedstrijd met zijn imposant machien.
Gisteren was er het etentje en de algemene vergadering van de Ram. Om 17h was ik er al om samen met Jo de tafels klaar te zetten. De kookploeg had gezorgd voor vol-au-vent en balletjes in tomatensaus met frietjes. Dat was zeer lekker. Daarna begon het officiële gedeelte met onze voorzitter André in een glansrol. Alles werd goedgekeurd en daarna werden er medailles en geschenkjes uitgedeeld. Ik won een gouden medaille voor de crosstrofee en een bronzen voor de Jacko-piste trofee. Iedereen die genoeg deelnames had aan piste- of crosswedstrijden kreeg ook een sportzak of een rugzak. Maar het hoogtepunt van de avond was de uitreiking van de titel van clubatleet van het jaar. Mijn categorie kwam het eerste aan bod. De genomineerden waren Anneleen, Marthe en ik. André bouwde de spanning op en toen hij mijn naam afriep viel ik bijna van mijn stoel van geluk. Na 3 maal genomineerd te zijn ben ik nu echt clubatleet van het jaar. Ik mocht het podium op met de overige laureaten, Moon, Sofie, Kjell, Kristin en Dirk. Dat was echt een mooi moment. Ik ben echt heel gelukkig en fier en kreeg van iedereen ook welgemeende felicitaties. Als je de lijst van eerdere winaars ziet is het een eer om op deze erelijst te staan. Ik draag deze titel op aan een heleboel mensen, zowel mama, papa, ons Julie als alle trainers en supporters die steeds voor mij en de andere atleten klaar staan. Ik vind het tof dat zoveel mensen op mij gestemd hebben en ik beloof dat ik meer dan ooit zal knallen op het PK in Mechelen. Een van de hoogtepunten gisteren was ook de korte speech van Master Marc Pottiez in zijn rol als rekeningnazichter. Het was echt een mooie, perfect georganiseerde avond. Morgen is er de cross in Bornem, een laatste test voor het PK. Traditioneel is mijn uitslag in Bornem iets minder wegens aanwezigheid van atleten uit alle provincies. Een reden temeer om te breken met deze traditie.
Vandaag ontving ik een brief van Jef. Ik ben genomineerd om verkozen te worden tot clubatleet van het jaar in de categorie tot miniemen. Het is het 3de jaar opeenvolgende jaar dat ik hiervoor in aanmerking kom en ik had wel stilletjes op een nieuwe nominatie gehoopt. 2 jaar geleden werd Marthe verkozen en vorig jaar Laura. Zij was dan ook Provinciaal en Belgisch Kampioen. Dit jaar komt Laura niet in aanmerking, je kan geen 2 maal achter elkaar worden verkozen. Ook deze keer kan ik geen medaille op een kampioenschap voorleggen maar ik probeer wel regelmatig te presteren en de club positief te vertegenwoordigen. Zowel in de zomer als in de winter. Vooral deze winter ben ik voorlopig toch goed bezig. Misschien heeft de jury wel met een aantal andere factoren rekening gehouden waardoor ik misschien toch eens clubatleet kan worden. Op het Ram-etentje de 22ste januari zal ik het weten. In ieder geval een grote dank u aan alle mensen die op mij gestemd hebben. En als ik het niet wordt dan ben ik waarschijnlijk een beetje ontgoocheld en daarna terug de vrolijke Eline. Je mag geen concurrent zijn van je clubgenoten. Oh ja, de volgende cross is 24 januari in Bornem. Ondanks de sneeuw probeer ik goed te trainen.
Wat een verrassing deze morgen. alles ondergesneeuwd, dat zou een leuke cross worden in Grimbergen. Bruno was er en de Kapelse trainers waren de broers Miseur war vuurwerk betekend. Noah opende 2010 op een prachtige wijze met een overwinning. Moon liet zich niet onbetuigd en liep naar een prachtige 3de plaats. Lars, Thijs, Brent, Lore, Jente lieten eveneens zien wat de Ram-jeugd in zich had en liepen naar mooie ereplaatsen. Jo wiste zwarte zondag in Booischot uit met een knalprestatie en liep zich naar een 6de plaats achter Belgische toppers. Ons Julie moest 3850m lopen en startte, in tegenstelling tot haar reputatie, verschroeiend dankzij de peptalk van de Miseurs. Ondanks dat papa ze had gebonden kwamen haar veters weer los. Toch liep ze een schitterende wedstrijd. Bij de meisjes miniemen waren wij aanwezig met Oona, Elle-Mieke, Laura en ik. Laura en ik lieten ons een beetje vangen en stonden veel te vlug aan de aankomst tot grote ergernis van Bruno. Wij moesten 1900m lopen, een kleine en een midden-ronde. Wat bleek, de onsportieve winnares van Mechelen stond ook aan de start. Blijkbaar waren de wegen vanuit Gent goed bereikbaar. Mijn start was niet zo goed en bij het ingaan van de kleine ronde liep ik 5de. Vrij vlot ging ik naar de 2de plaats maar de winnares van Mechelen was deze maal te sterk. Eline Van Craenenbroeck, de winnares van Vilvoorde, liep traditiegetrouw (zoals opgedragen en toegeroepen onderweg) in mijn spoor. Ik denk als ik eens ga plassen dat zij zal wachten, misschien kent ze nergens de weg. Zo vingen we de midden-ronde van 1000m aan, en verrassing toen we deze ronde hadden afgewerkt, liep ze nog in mijn spoor. Zoals steeds sprintte ze de laatste 200m over mij waardoor ik 3de werd. Toch weer een podiumplaats. Deze avond hoorden we, verwittigd door Bruno, een interview met André op de radio. Dat was prachtig. Morgen terug naar school en niet vergeten, alles vanaf nu in het teken van het PK.
Al mijn blog-lezers wens ik een gelukkig en sportief 2010. Wij zijn net terug van Frankrijk. Ik heb ginder samen met mama en Julie den 31ste december een duurloop gedaan op een leuk maar heuvelachtig parcours. Julie en ik deden er op een gezapig tempo 35 minuten over en mama (en papa met de fiets) bijna 41 minuten. Morgen is er de 1ste veldloop van het jaar in Grimbergen. Els wenste me al een overwinning toe om het nieuwe jaar goed in te zetten. Vorig jaar was ik in Grimbergen 5de, dat was vorig seizoen mijn eerste wedstrijd waar ik niet op het podium stond tot mijn grote ontgoocheling. Vorige dinsdag liep ik op de Awe-training de jongens naar huis dus mijn vorm is normaal goed. Vanaf nu begint mijn voorbereiding op het PK op de Nekker. Dat moet het hoogtepunt van het seizoen worden.
Omdat de Nekker tijdens de kerstvakantie gesloten is organiseerde Bruno vandaag de 1ste chocomelktraining. Deze ging door in het Vrijbroekpark. Lies en Bruno maakten de chocomelk en ik maakte samen met Julie cake-jes. We waren met ongeveer 16 en alle vaste veldloopdeelnemers waren aanwezig. Het werd een duurloop van 51 min, elke ronde in het park is 3,40 km. Het was een leuke training met het oog van de cross te Grimbergen van volgende week zondag. Na de training lekkere chocomelk en uitmuntende cake-jes. Zeker voor herhaling vatbaar. Een goed initiatief van Bruno. Bruno was een hele week ziek geweest en had vorige nacht amper geslapen. Toch was hij, levend en wel, aanwezig. Een echte sterke Rammer. Woensdag vertrekken we naar vrienden in de Bourgogne voor onze traditionele eindejaarsvakantie. Zaterdag komen we terug en zondag zijn we paraat in Grimbergen. Kjell won vandaag ook de corrida in Leuven. En dat nadat hij pas terugkomt uit een blessure. Proficiat Kjell, waar een loopband al niet goed voor is.
Kjell stuurde me een mailtje over een Music For Live actie in Mechelen. Je kon er op een loopband lopen en elke km bracht 1 euro op voor de actie, betaald door de stad Mechelen. Kjell was samen met André, Moon en Noah al gisteren al geweest. Toffe verslagjes hierover op hun blog. Kjell schreef dat ik, gezien het trainingsschema van Bruno, misschien ook kon meedoen. Dat vond papa ook en Julie en ik trokken ons trainingspakje aan. Toen we toekwamen was er niemand aan het lopen. We vertrokken op een rustig tempo om dat stelselmatig op te drijven tot 13 km/h. We liepen ongeveer een 40 tal minuten en klokten af op 7 km. Ondertussen waren er een 20-tal mensen blijven staan. We stopten omdat er een aantal stoere jongens ongeduldig aan het wachten waren om ook eens te lopen. De laatste 30 sec dreven we de snelheid op tot +/- 20 km/h en we persten er nog een spurtje uit tot bewondering van een aantal kijkers. We kregen spontaan een applausje toen we stopten. Ondertussen was papa ghluwein-gewijs aan het verbroederen met Mechelaars. Een van de stoere jongens zette de snelheid direct op 20 km/h en vloog na +/- 5 sec van de loopband. Hilarisch, Julie en ik lagen bijna op de grond van het lachen. Best leuk, zo'n loopband. Mama en papa zijn al een tijdje aan het uitkijken om er een te kopen, het proces zal versneld worden, denk ik. Gisteren was er een lichte training op de AWE, vandaag ben ik op de loopband gaan lopen, Bruno zal tevreden zijn.
Vanmorgen pikte papa en ik Jo, Thijs en Lies op. We gingen in Gent deelnemen aan de 1000m in de topsporthal. Vorig jaar liep ik hier ook. Toen liep ik 3.32. We waren bijna te laat om Thijs in te schrijven maar het lukte nog net. We mochten met onze best-tijden allen starten in de beste reeks. Thijs vertrok vanuit de bovenste rij als een raket. Hij deelde zijn wedstrijd perfect in en liep naar een weergaloze 3.26, een verbetering van 8sec van zijn besttijd. Wat een prestatie. Daarna liep Jo, nog niet helemaal hersteld van zijn verkoudheid, naar een mooie 3.32, iets onder de verwachtingen. Ik moest op de 5de plaats starten. In tegenstelling tot normaal mistte ik mijn start compleet. Ik werd bijna vermorzeld door de reuze-miniemen. Ik knokte me direct terug naar een 4de plaats. Ik kon deze plaats mooi vasthouden tot het einde maar had in de laatste ronde niet echt de kracht om te versnellen. Waarschijnlijk te wijten aan de krachten die ik verspeelde in de start. Ik bolde de laatste meters wat ontgoocheld uit en eindigde in 3.32. Blijkbaar komt mijn 1000m indoor niet echt goed tot zijn recht (5 ronden is wel speciaal) of mis ik een beetje souplesse door het zware cross-seizoen. Papa had richttijden voor 3.20 opgesteld. Tot op 300m van het einde liep ik ze perfect en daarna verloor ik 10sec. De andere meisjes waren mijn bijna allemaal onbekend en lopen waarschijnlijk weinig crossen. Na mijn traditionele ontgoocheling die een paar minuten duurde zag ik de andere reeksen (4 in totaal). In totaal liepen er 51 atleten waarvan ik tenslotte toch de 4de tijd liep. Ik heb van Bruno voor de kerstvakantie een soort van schema gekregen. Hij verwonderde er zich over dat ik met zo weinig training toch zo'n mooie resultaten haalde. Nu zou ik stilletjes aan 4x per week moeten lopen, 2 x 30min, 1x 45min en 1x 60min. Dan zou ik nog sterker moeten zijn in de cross-periode na nieuwjaar. Nu nog de tijd vinden.
Om aan ons minimum van 6 wedstrijden te komen voor de GVA-trofee moesten we Booischot meedoen. Vorig jaar was ik hier 2de achter Joni. We pikten vanmorgen Jo, Thijs en Lies op. Toen we toekwamen zagen we Moon, Noah en André al. Ook Bruno was er, dan voel ik me altijd wat meer op mijn gemak. Een beetje later kwamen Laura en Brent met Johan ook toe. Een kleine maar talentrijke groep van RAM. De eerste die moest lopen was Noah. Hij liep na een fantastische start en een formidabele race naar een verbluffende 3de plaats. Volgens André had hij zelfs geen zin om mee te lopen. Zijn eerste en niet zijn laatste medaille ongetwijfeld. Dan kwam onze superlichting met Moon, Brent en Thijs. Moon, die serieus ziek en bijbehorende ademhalingsproblemen had liep naar een mooie 5de plaats. Brent, die de laatste weken in bloedvorm steekt werd 10de en Thijs werd 13de. Jo, die ook niet echt supergezond was, werd 17de. Niet echt een uitslag voor Jo, maar traditioneel is hij na nieuwjaar top. We moeten het beste van Jo nog zien dit seizoen. Ondanks de examens waren er ook in mijn reeks enige toppers paraat, Joni, Jody, Eva Van Doninck om er maar enkele te noemen. Papa had zoals steeds het parcours er ingeklopt, nog enkele raadgevingen van Bruno en ik was er klaar voor. Ik startte aan 80 % en Jody nam de kop. Na 100m keek ik eens rond wie er mee was en Joni deed grappig genoeg hetzelfde. Net als vorig jaar zette Joni zich in mijn spoor. Na 400m vond ik het tijd voor een eerste knalmoment. Enkel Joni en Eva konden mee. Aan een afgesproken punt met papa knalde ik een 2de keer. De voorsprong vergrootte op de 4de maar niet op Joni en Eva. Op dezelfde plaats als vorig jaar plaatste Joni een verschroeiende demarrage die ik onbeantwoord moest laten. Ze is nog iets te sterk. Vanaf dan liep ik in een intense wedstrijd met Eva voor de 2de plaats. Zoals steeds deed ik, tot wanhoop van papa en Bruno, weer het meeste kopwerk. Boenken, beuken maar Eva bleef er kreunend aan. Op 300m van de finish ging ze over mij. Vorig jaar ging ik 3de geweest zijn maar nu ging ik op 150m vlot over haar. Terug 2de. De 4de maal dit seizoen op 4 officiële crossen. Volgens Bruno word ik de Poulidor van de cross. Ik haal wel 30 op 30 in de GVA-trofee. Ook tof waren de felecitaties en de aanmoedigingen onderweg van de papa van Joni. Ik liep een mooie wedstrijd en was heel blij hierover. Ik heb in elke wedstrijd minstens op kop gelopen en de wedstrijd in een beslissende plooi gelegd. Papa sprak nog met Patrick, de vader van Jody (Duffel). Hij is een beetje een supporter van mij en volgt mijn prestaties op de voet. Hij had tegen Jody gezegd : volg Eline en als ze een eerste keer knalt probeer je ze te volgen. Ze kennen allemaal mijn manier van lopen. Patrick gaf toe dat ik momenteel sterker ben en sprak al over mijn eventuele medaillekansen op het PK. Na de wedstrijd was het zoals steeds plezier met Jo, Laura, Jody en de rest. Zaterdag loop ik waarschijnlijk in Gent een 1000m indoor samen Jo. Ook Kim, Els en Joost kwamen nog toe. Kim werd weer magistraal 2de. Ook Els en Bernadette waren aanwezig. Weer dank aan André en Johan voor de ongetwijfeld mooie foto's. Na onze prijs gingen we vlug naar huis want morgen zijn er nog examens.
Normaal zou ik zondag niet lopen in Wespelaar. Maar deze morgen begon het toch te kriebelen. Ik heb daar vorig jaar gewonnen en ik zie tegen papa : waarschijnlijk roepen ze mijn naam af als winnaar van vorig jaar en dan ben ik er niet. Vorig jaar liepen we samen met de 2de jaars miniemen wat een voordeel is voor mij. Ik kan die in het begin goed volgen en de andere 1ste jaars blazen dan hun motor op. Dit jaar ben ik 2de jaars en zoals steeds zullen ze mij volgen en de wedstrijd laten maken. En in de sprint ben ik dan geklopt door Joni Vandeuren (ROBA-atleet). Dus weet ik nog niet of ik zondag ga lopen, het zal waarschijnlijk zondagmorgen beslist worden. Ik ben sinds woensdag ook wel wat ziek, keel- en neuspijn en van die zaken. En als ik loop ga ik ervoor. Ik heb een hekel aan het inroepen van excuses.
Het zag er zaterdagmorgen naar uit dat het een regenachtige dag ging worden maar tijdens de cross in Vilvoorde bleef de regen wel weg. Het parcours was door de aanhoudende regen van de laatste dagen wel drassig en modderig.
We gingen ervan uit dat het parcours hetzelfde was als vorig jaar en dit stond ook zo op de website van Sparta. Dus 3 ronden met telkens de lange aanloopstrook. Zaterdagmorgen, echter, bleek er op de website vermeld dat het parcours was gewijzigd. Met veel moeite kregen we een plannetje van de organisatie.
Natuurlijk was mijn taktiek gebaseerd op 3 ronden. Nu moesten we 1 grote ronde lopen met een lus in het linkse bos, een tussenstuk en een kleinere lus in het rechtse bos.
Lars was bij de benjamins een beetje onder de indruk van de omstandigheden maar met een beetje meer ervaring zal het altijd maar beter en beter gaan. Onze pupillen, Moon-Brent en Thijs, plaatsen zich allen in de top 10. Bij de start is er de aanloopstrook van ongeveer 300m vals plat. Het is een serieuze kuitenbijter en Moon kwam als eerste boven na een snelle start. Bij het uitkomen van het bos bleek hij 6de te lopen. Onze papa had dit gezien en kwam vlug naar de start waar ik al klaarstond. Hij zei me niet te starten als anders gezien deze zware aanloopstrook. Laura, Elle-Mieke en Oona stonden ook aan de start. Ik startte dan ook maar aan 80% en, ja hoor, weer iedereen in mijn spoor. Het lijkt dat iedereen steeds weet wie ze moeten volgen. Echt niemand deed nog maar moeite om over te nemen. We draaiden het bos in met 4 atleten licht afgescheiden. De winnares van vorig jaar in mijn spoor. Tijdens de lange passage in het bos liep ik de hele tijd op kop, niemand nam over. Bij het uitkomen van het bos gaf ik er een patat op. Enkel de winnares van vorig jaar kon mee en ik drong ze even de kop op. Ik controleerde de passage in het andere bos en plaatste mijn ultieme aanval en nam een 5-tal meter. Wat bleek, een lus te vroeg. Er kwamen nog 2 bochten, een foute inschatting van het parcours. Bij de voorlaatste bocht plaatste de andere atlete een aanval en ik naderde nog top op 1 m en werd weeral 2de.
Mijn 3de officiële cross van het seizoen en 3x 2de. Na telkens de wedstrijd te hebben gemaakt. Ik zou toch graag eens winnen. Kjell was komen kijken en zei tegen papa dat hij samen met mij een cursus sprinten ging volgen. Wat gaat dat worden als ik eens een wedstrijd afwachtend kan lopen wetende dat ik het in de spurt kan afmaken.
Jo moest opboksen tegen een sterke bezetting maar liep een knappe wedstrijd.
Ons Julie had de laatste weken weinig kunnen trainen door schoolwerk. Maar ze liep echt sterk. Tegen het PK zal ze er wel staan.
Kim won wel haar wedstrijd na een demonstratie, Sofie werd 3de en Els liep zoals steeds voor wat ze waard was.
In december staan er nog 2 afspraken in de agenda. De 13de december in Booischot en waarschijnlijk de 19de indoor in Gent.
Zondag zijn we eerst naar de tentoonstelling van Stefaan Vanfleteren in Gent geweest en daarna naar de laatste dag van de zesdaagse. Wat een spektakel. Iljo verloor met klein verschil de laatste sprint en zo ook de overwinning met 4 punten verschil. Aan ons zal het niet liggen want wij hebben hard gesupporterd.
Sedert dit seizoen zijn er ook enkele indoor-wedstrijden in de Ram-kalender opgenomen. Ik gisteren dus naar de Superkrack in Hoboken. Een leuk tussendoortje. Ik herkende de lokatie in Fort 8 meteen. Hier werd Go 4 van ketnet opgenomen en ook "vrienden van de poëzie" van de onovertroffen Wim Helsen. Er was een hele delegatie van Ram aanwezig, heel leuk. Jolan en Jari met hun leuk zusje, Lore, Jitse, Brent.... en natuurlijk mijn beste vriendin Laura. Ik ging meedoen aan 3 proeven : hoogspringen, 60m en 60horden. Vooral naar de horden keek ik uit. De temperatuur in de zaal was fantastisch. Bij het hoogspringen waren we met 31, waaronder een aantal kwetterende nederlandse meisjes. Ik begon op 1.05. Dit lukte direct, dan naar 1.10, dan over 1.15 naar 1.20. Op 1.25 had ik 2 pogingen nodig maar ik ging er vlot over. Op 1.30 miste ik mijn 1ste poging. Dan kwam supercoach Bruno met een aantal supertips. De 2de poging was al beter en bij mijn 3de poging ging ik over 1.30. De volgende hoogte was 1.35, dat is voorlopig wat hooggegrepen. Maar toch een evenaring van mijn beste sprong (onze meeting in Mechelen) en goed voor een mooie 7de plaats op 31. Laura won vlot met een sprong van 1.45. Op de 60m liep in 9.82, ik zal nooit een sprinter worden (volgens Bruno ben ik wel behoorlijk), maar toch een verbetering van mijn beste tijd met 1 honderste. Dan de 60 m Horden. Papa had een goede tijd ingevuld en ik zat dus in de snelste reeks, dank u papa. Zoals je weet verlies ik niet graag maar ik werd wel laastste in deze superreeks. Wel met een mooie techniek en met een PB van 11.67, mijn vorige PB was 11.74. Op het einde van het piste-seizoen schreef ik op mijn blog dat ik voelde dat ik als 2de jaars miniem vorderingen ging maken en veel PB's verbeteren en ik ben er nu al mee begonnen. 11.67 is de 7de tijd aller tijden van Ram. Het was een leuke meeting waarin ik me goed amuseerde met Laura. Ik onthou ook het fantastische Ram-gevoel. Iedereen supportert voor iedereen. De ouders zijn betrokken, iedereen helpt iedereen. Bruno heeft daar een belangrijk aandeel in. Nu zaterdag ga ik knallen op de veldloop in Vilvoorde. Brabant zal verschieten, ik heb er zin in. Zondag ga ik den Iljo Keisse aanmoedigen op de Zesdaagse van Gent. Dat is een superevenement, ik vind vooral de wedstrijden achter de derny's leuk.
Hier nog enkele mooie foto's van het BK te oostende van maart dit jaar, met dank aan Jos. 3 plaatsen links van mij vind je de (onsportieve) winnares van onze Ram-cross.
Nog enkele foto's van de Ram-cross met dank aan Jos, de papa van Laura en Joke. Let op mijn gunstige positie die ik spijtig genoeg nog moest uit handen geven.
Het was weer genieten vandaag op onze Ram-veldloop. Het parcours was prachtig aangelegd, het weer was goed. Moon werd knap 2de na een periode van zware griep, aangeboren klasse hé. Thijs werd in dezelfde wedstrijd 5de. De afstand met het podium wordt wel kleiner en kleiner. In een spannende wedstrijd werd Jo fantastisch 4de. Ons Julie deed haar reputatie eer aan en was nu echt als allerlaatste vertrokken. Bewust, zei ze achteraf, het was wel een kleine en een grote ronde. Zoals de speaker, Marc Lauwers, vermelde was dit de echte Julie. De remonte ging komen en ze kwam dan ook. Meter per meter schoof ze op. Maar haar opgang werd afgeremd. Bij het ingaan van de laatste ronde deed ze, half in tranen, teken aan papa dat de veters van haar linkerschoen los was. Ze liep dus enigzins geremd een laatste ronde en werd nog sensationeel 8ste. Kjell liep een mooie korte cross, supersnel en werd 2de. Ook Kim werd 2de. Onze club stapelt de medailles op. Mijn wedstrijd dan. De winnares van vorig jaar, Paulien Cocquyt, stond ook aan de start. Ook de meisjes van Duffel waaronder Jody Doosche waren aanwezig. Vorig jaar was ik 2de. Ik ging volop voor de 1ste plaats wetende wat de mooie prijs was. Ik ken het parcours als mijn broekzak. Aan de lantaarnpaal waar het smal is moest ik zeker bij de eerste drie zitten en daaar zat ik dan ook. Het ging supersnel en het ging vlup op een lint. De eerste twee trokken na 300m al eens door en ik kon vrij gemakkelijk het gat dichten. Na 500m knalde ik een eerste keer met een forse demarage en 2 meisjes konden nog volgen. Een onbekend meisje en Paulien. Achteraf bleek dit Steeman Roselien te zijn. Vorig jaar 7de op het BK waar ik 11de was. Het ging zeer snel en ik voelde me super aangemoedigd door alle Ram-supporters. Ze stonden echt op alle plaatsen. Na 1km nam Roselien een aantal lengtes. Ik hield ze echter binnen bereik en liep het gat toe op 100m van de helling. Daar had papa de stok aan de helling extra diep in de grond geslagen. Voor de wedstrijd was hij met mij naar daar geweest. Ik moest mij afduwen aan die stok en zo direct een aantal meters winnen. Dit lukte wonderwel en ik kwam in gunstige positie de helling af. Ook Bruno stond aan die helling samen met een groot aantal Rammers, fantastisch gewoon. Paulien was er toen al definitief af en het ging tussen Roselien en mij. Op 300m van de finish plaatste ik mijn demarage en Roselien moest er af. Ik dacht echt dat de overwinning binnen was. Echter op 100m van de meet kwam ze met een ultieme inspanning langszij. Op het moment dat ik mijn sprint wou inzetten duwde ze zich af op mij en ik kreeg een elleboog waardoor ik bijna stil stond. Ik vond het een beetje onsportief maar ik wil het niet als excuus inroepen. Roselien won dan ook met 2 meter voorsprong. Weg overwinning, de ontgoocheling was groot. Mama, papa, André, Lies en iedereen waren echter direct bij mij en de vreugde voor de 2de plaats overheerste direct. Het was echt een zinderende wedstrijd, ultrasnel. Vorig jaar liep ik 7.05 nu 6.43. Onze trainers verichten wonderen maat ik moet natuurlijk nog wel lopen. Ik kreeg na de wedstrijd welgemeende felicitaties van andere vriendin atleetjes zoals Ruth en Jody. Dat is echt schitterend. Na een aantal seizoenen zijn dat echte vriendinnen. Mijn seizoen is schitterend gestart en ik sta met 20 op 20 wel op kop in de GVA-trofee. Dit is nooit een doel maar met een dergelijk klassement kan het dat wel worden natuurlijk. Na de wedstrijd een lekkere hamburger en dan begon ik aan mijn volgende opdracht. Estafette spelen tussen secretariaat en prijzentafel. Het was echt tof om te zien hoe alle vrijwilligers het beste van zichzelf gaven om onze cross tot een geslaagd evenement te maken. En of het geslaagd was. Volgende wedstrijd is Vilvoorde. Eindelijk een overwinning of is weer iemand juist te snel. Kom kijken en we zullen het zien. Met deze vorm is er veel mogelijk. Mama had de laatste weken last van haar rug maar liep zeer moedig haar wedstrijd. 3 grote ronden, je moet het maar doen. Leuk detail, Kjell heeft, net als vorig jaar tot grote onsteltenis van Asics-freak André, dezelfde Nike-spikes als ik. Op onderstaande foto zie je mij ontgoocheling en daarna de bemoedigende woorden van Jef.
Morgen is er onze RAM-veldloop op de Nekker. Ik ben zaterdag na de boekenbeurs nog speciaal gaan bijtrainen met Julie. Het was een mooie duurloop van 40 min. Vorig jaar ging ik met 2 atleten naar de meet en ik was eraan op 150m van de finish. Morgen geen medelijden. Ik knal zoals steeds van in het begin. Aan de supporters zal het niet liggen. Het wordt een thuismatch. Zoals steeds moet ik proberen er iedereen af te lopen. De meeste atleten kennen mij, ze weten dat ik meestal de wedstrijd mee-maak en proberen dan ook te volgen en te profiteren van mijn zwakke spurt. Een klein nadeel is dat Laura er niet bij is, een kleine aanpassing van mijn startprocedure is noodzakelijk. Ik heb de voorbije weken nog een paar tips gekregen van Bruno en André voor cruciale punten in het parcours. Ik ga proberen ze in de praktijk om te zetten. Ook Julie is gebrand op een knalprestatie. Vorig jaar was ze meestal de enige cadet van Ram, nu is ze meestal de enige scholier. Een gemotiveerde Julie telt voor drie. Als mijn zusje meer zou geloven in haar capaciteiten is ze tot grootste dingen in staat, denk maar aan het PK van dit jaar.
Ondanks de slechte weersvoorspellingen bleven de jeugdwedstrijden gespaard van regen vandaag in Bonheiden. Het begon enkel hard te regenen vanaf de laatste wedstrijden. Het was een mooie dag voor Ram. In alle categorieën showden we onze nieuwe outfits, we vielen echt op. De groene armada zal nog meer gevreesd worden. Bruno was al voor ons aanwezig. Zijn aanwezigheid stelt mij altijd gerust. Moon en Noah waren afwezig wegens griep, ook André heeft het te pakken. Zijn afwezigheid als fotograaf werd opgevangen door Johan. De familie De Laet zorgden voor een wereldprimeur door deel te nemen met liefst 4 atleten. Lars (apetrots op zijn nieuw truitje) liep klassevol naar een 11de plaats ondanks een mindere start. Die start is een kwestie van een beetje meer ervaring. Hoe Lars daarna iedereen voorbijstak is veelbelovend. Thijs liep zoals steeds tactisch perfect en eindigde fantastisch 6de. Brent kwam er iets achter. Jo kon niet onderdoen, liep op een bepaald moment 8ste maar snelde in ware Jo-stijl naar een weergaloze 5de plaats. Zijn beste plaats ooit in Bonheiden. Hun papa, den Hans, liep een heroische wedstrijd in ouderwets Ronde van Vlaanderen weer. Dit net als onze andere masters. Johan Smeyers liet zijn klasse bewonderen en eindigde net voor Danny van Boom. Kim won op een schitterende manier haar wedstrijd. Door een amateuristische fout van de organisatie miste ze wel het podium. Kjell werd knap 4de maar voelde zich na de wedstrijd slecht. Na een beetje oplapwerk was hij vlug de oude Kjell. Ons Julie liep haar eerste echte wedstrijd bij de scholieren als enige van RAM. Ze waren met 23. Papa stond haar nog met raad en daad bij en zie dat ze zeker niet op kop mocht lopen bij wind-tegen. Julie startte behoorlijk in het midden van het pak. De afstand was 2980m of 3 ronden. Na 1 ronde had ze Sanne, een collega van AWE, te pakken. Wat deed Julie, als echte Van den Brande ? Op kop lopen bij wind tegen. Ze vocht een mooie strijd uit met Sanne en moest ze enkel de laatste 200m laten gaan. Julie eindigde mooi 13de als 6de 1ste jaars. Heb ik wel gelopen, hoor ik je denken. Natuurlijk wel. We moesten 1610m lopen en met Laura en Eva stonden we met 3 Rammers aan de start. Laura en ik showden met veel fierheid ons Ram-topje en bijhorende stretch broek. Ik zag Joni Vandeuren, de winnares van vorig jaar, Laurent Daphne, Vandenhove Lore als voornaamste concurrenten aan de start. De tactiek was duidelijk, na 100m bij de eerste 3 draaien aan de bocht, de situatie bekijken en knallen. Ook de raadgevingen over de wind tegen waren duidelijk. Op het smalle stuk bij het uitkomen van het bos diende ik zeker bij de eerste drie te zijn. Laura deed haar tactisch werk bij de start weer weergaloos. Ik draaide als 2de na een als kamikaze gestart meisje. Onderussen weet ik dat ik mij niet mag laten verleiden tot het volgen van zo iemand. Na 400m liepen we al met 4 atleten afgescheiden waaronder Joni en Daphne. Na 500m nam Joni sterk over en papa riep dat ik moest volgen. Joni versnelde echter nog en ik moest de rol een beetje lossen. Ik liep 2de en de 3de moest er op haar beurt bij mij af. Bij het uitkomen van het bos liep ik afgescheiden 2de en liep verder en verder weg van de 3de. Ik kon relatief gemakkelijk standhouden en eindigde net als vorig jaar 2de (toen ook achter Joni). Pluspunt was dat ik niet echt verzwakte de laatste 150m en dat de sterke wind me niet kon afremmen.. De eerste wedstrijd is steeds een beetje afwachten maar het liep perfect. Overal stonden er supporters, het was echt tof. Ik zei direct tegen papa dat dit een van mijn beste wedstrijden ooit was. Ik had nooit het gevoel over mijn toeren te gaan. Onze trainers weten waarmee ze bezig zijn. Het enige minpunt was dat ik geen meter op kop heb gelopen (ik doe dat graag hé). Ik was wel fier in mijn nieuw pakje te kunnen lopen. Ik kreeg welgemeende felicitaties van de ouders van Joni. Voorlopig is ze iets te sterk (ze kan dan ook 3.14 aan op de 1000m). Als ik nog een week kan bijtrainen beloofd deze vorm voor onze cross te Mechelen. Na een paar pannenkoeken en vlak na de wedstrijd van de masters gingen we vrolijk naar huis. De regen kon ons niets schelen.
Zondag is Bonheiden the place to be. De eerste echte cross van het seizoen. En als primeur in onze nieuwe club-uitrusting. André heeft ze op tijd bij ons gekregen. Hij heeft er veel tijd ingestoken maar ze zijn prachtig. Ik heb een singlet, een flashy-topje en een stretch-broek, en sinds vorige week nieuwe spikes. Zondag in Bonheiden gaan we het allemaal showen. De andere clubs hun ogen zullen uitpuilen van jaloezie. Mijn vorm is goed, die van de andere meisjes waarschijnlijk ook. Maar ik beloof nu al een ding, ik knal van in het begin. Vorig jaar wachtte ik nog iets af maar nu breek ik direct de wedstrijd open. Al wie dat mij volgen wil zal heel hard moeten lopen. Hoe slechter het weer hoe beter. Laura en ik zullen onze beproefde taktiek bij de start nog eens toepassen. Na al die jaren zijn we op elkaar ingespeeld. Julie loopt bij de scholieren en steekt in bloedvorm. Als 1ste jaars moet er niets maar alles mag. De zusjes VDB zijn er klaar voor. Laat de tegenstand maar komen.
Mijn witte spikes, waar ik zoveel mooie wedstrijden heb gelopen, werden te klein. Ik ben zaterdag met papa er nieuwe gaan kopen. Er bleven na een eerste selectie nog 2 paar over. Een van Nike en 1 van Asics. Ik had gevraagd om spikes die als een tweede huid aanvoelden en naast het feit dat die van Nike flashy-rood waren voelden ze ook het beste aan. Gisteren was er dan de eerste echte afspraak van het cross seizoen. Onze AWE-cross te Kapelle. Moon won z'n wedstrijd en Thijs werd mooi tweede. Jo moest het opnemen tegen 3 toppers en werd mooi 4de. Ons Julie startte furieus in haar eerste scholierencross en er kon er maar 1 volgen, een 2de jaars. Na een spannende wedstrijd werd ze fantastish 2de. Ook Kim en Kjell wonnen hun wedstrijd met een straat voorsprong. Mijn wedstrijd dan. Een grote ronde was de opdracht. Nieuwe spikes natuurlijk aan. Mijn taktiek was deze van altijd, knallen van in het begin. Een kamikaze meisje startte verschroeiend maar ik zat vlug in mijn tempo en na 250 m liep ik al op kop. Ik maakte er een doorgedreven training van en vergrootte stelselmatig mijn voorsprong. Op 250 m van de finish riep papa dat ik nog eens moest doortrekken als training en dat probeerde ik ook. De passage in het bos was tof, een echt veldloopgevoel. Ik won met een grote voorsprong en lachtte de hele laatste rechte lijn, handjeklap met papa en André. Wat is het leuk om voor eigen publiek te winnen en u te tonen. Vorige week een overwinning met mijn witte spikes, nu een overwinning met mijn nieuwe rode. Binnen 2 weken in Bonheiden volgt de eerste test. Het ging nu al iets vlotter dan in Leest, in Bonheiden zal ik met nog 2 weken training helemaal klaar zijn. Daar zorgen onze supertrainers wel voor. Onnze papa liep mee in de Start-to-run loop. Na zaterdagavond een trouwfeest was hij niet echt fris. Hij liep zijn 3 ronden wel uit maar bijna moesten we de Mug bellen. Mama liep gezwind haar wedstrijd en kon nog net een veel jongere atlete afhouden.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
