Nog enkele foto's van de Ram-cross met dank aan Jos, de papa van Laura en Joke. Let op mijn gunstige positie die ik spijtig genoeg nog moest uit handen geven.
Het was weer genieten vandaag op onze Ram-veldloop. Het parcours was prachtig aangelegd, het weer was goed. Moon werd knap 2de na een periode van zware griep, aangeboren klasse hé. Thijs werd in dezelfde wedstrijd 5de. De afstand met het podium wordt wel kleiner en kleiner. In een spannende wedstrijd werd Jo fantastisch 4de. Ons Julie deed haar reputatie eer aan en was nu echt als allerlaatste vertrokken. Bewust, zei ze achteraf, het was wel een kleine en een grote ronde. Zoals de speaker, Marc Lauwers, vermelde was dit de echte Julie. De remonte ging komen en ze kwam dan ook. Meter per meter schoof ze op. Maar haar opgang werd afgeremd. Bij het ingaan van de laatste ronde deed ze, half in tranen, teken aan papa dat de veters van haar linkerschoen los was. Ze liep dus enigzins geremd een laatste ronde en werd nog sensationeel 8ste. Kjell liep een mooie korte cross, supersnel en werd 2de. Ook Kim werd 2de. Onze club stapelt de medailles op. Mijn wedstrijd dan. De winnares van vorig jaar, Paulien Cocquyt, stond ook aan de start. Ook de meisjes van Duffel waaronder Jody Doosche waren aanwezig. Vorig jaar was ik 2de. Ik ging volop voor de 1ste plaats wetende wat de mooie prijs was. Ik ken het parcours als mijn broekzak. Aan de lantaarnpaal waar het smal is moest ik zeker bij de eerste drie zitten en daaar zat ik dan ook. Het ging supersnel en het ging vlup op een lint. De eerste twee trokken na 300m al eens door en ik kon vrij gemakkelijk het gat dichten. Na 500m knalde ik een eerste keer met een forse demarage en 2 meisjes konden nog volgen. Een onbekend meisje en Paulien. Achteraf bleek dit Steeman Roselien te zijn. Vorig jaar 7de op het BK waar ik 11de was. Het ging zeer snel en ik voelde me super aangemoedigd door alle Ram-supporters. Ze stonden echt op alle plaatsen. Na 1km nam Roselien een aantal lengtes. Ik hield ze echter binnen bereik en liep het gat toe op 100m van de helling. Daar had papa de stok aan de helling extra diep in de grond geslagen. Voor de wedstrijd was hij met mij naar daar geweest. Ik moest mij afduwen aan die stok en zo direct een aantal meters winnen. Dit lukte wonderwel en ik kwam in gunstige positie de helling af. Ook Bruno stond aan die helling samen met een groot aantal Rammers, fantastisch gewoon. Paulien was er toen al definitief af en het ging tussen Roselien en mij. Op 300m van de finish plaatste ik mijn demarage en Roselien moest er af. Ik dacht echt dat de overwinning binnen was. Echter op 100m van de meet kwam ze met een ultieme inspanning langszij. Op het moment dat ik mijn sprint wou inzetten duwde ze zich af op mij en ik kreeg een elleboog waardoor ik bijna stil stond. Ik vond het een beetje onsportief maar ik wil het niet als excuus inroepen. Roselien won dan ook met 2 meter voorsprong. Weg overwinning, de ontgoocheling was groot. Mama, papa, André, Lies en iedereen waren echter direct bij mij en de vreugde voor de 2de plaats overheerste direct. Het was echt een zinderende wedstrijd, ultrasnel. Vorig jaar liep ik 7.05 nu 6.43. Onze trainers verichten wonderen maat ik moet natuurlijk nog wel lopen. Ik kreeg na de wedstrijd welgemeende felicitaties van andere vriendin atleetjes zoals Ruth en Jody. Dat is echt schitterend. Na een aantal seizoenen zijn dat echte vriendinnen. Mijn seizoen is schitterend gestart en ik sta met 20 op 20 wel op kop in de GVA-trofee. Dit is nooit een doel maar met een dergelijk klassement kan het dat wel worden natuurlijk. Na de wedstrijd een lekkere hamburger en dan begon ik aan mijn volgende opdracht. Estafette spelen tussen secretariaat en prijzentafel. Het was echt tof om te zien hoe alle vrijwilligers het beste van zichzelf gaven om onze cross tot een geslaagd evenement te maken. En of het geslaagd was. Volgende wedstrijd is Vilvoorde. Eindelijk een overwinning of is weer iemand juist te snel. Kom kijken en we zullen het zien. Met deze vorm is er veel mogelijk. Mama had de laatste weken last van haar rug maar liep zeer moedig haar wedstrijd. 3 grote ronden, je moet het maar doen. Leuk detail, Kjell heeft, net als vorig jaar tot grote onsteltenis van Asics-freak André, dezelfde Nike-spikes als ik. Op onderstaande foto zie je mij ontgoocheling en daarna de bemoedigende woorden van Jef.
Morgen is er onze RAM-veldloop op de Nekker. Ik ben zaterdag na de boekenbeurs nog speciaal gaan bijtrainen met Julie. Het was een mooie duurloop van 40 min. Vorig jaar ging ik met 2 atleten naar de meet en ik was eraan op 150m van de finish. Morgen geen medelijden. Ik knal zoals steeds van in het begin. Aan de supporters zal het niet liggen. Het wordt een thuismatch. Zoals steeds moet ik proberen er iedereen af te lopen. De meeste atleten kennen mij, ze weten dat ik meestal de wedstrijd mee-maak en proberen dan ook te volgen en te profiteren van mijn zwakke spurt. Een klein nadeel is dat Laura er niet bij is, een kleine aanpassing van mijn startprocedure is noodzakelijk. Ik heb de voorbije weken nog een paar tips gekregen van Bruno en André voor cruciale punten in het parcours. Ik ga proberen ze in de praktijk om te zetten. Ook Julie is gebrand op een knalprestatie. Vorig jaar was ze meestal de enige cadet van Ram, nu is ze meestal de enige scholier. Een gemotiveerde Julie telt voor drie. Als mijn zusje meer zou geloven in haar capaciteiten is ze tot grootste dingen in staat, denk maar aan het PK van dit jaar.
Ondanks de slechte weersvoorspellingen bleven de jeugdwedstrijden gespaard van regen vandaag in Bonheiden. Het begon enkel hard te regenen vanaf de laatste wedstrijden. Het was een mooie dag voor Ram. In alle categorieën showden we onze nieuwe outfits, we vielen echt op. De groene armada zal nog meer gevreesd worden. Bruno was al voor ons aanwezig. Zijn aanwezigheid stelt mij altijd gerust. Moon en Noah waren afwezig wegens griep, ook André heeft het te pakken. Zijn afwezigheid als fotograaf werd opgevangen door Johan. De familie De Laet zorgden voor een wereldprimeur door deel te nemen met liefst 4 atleten. Lars (apetrots op zijn nieuw truitje) liep klassevol naar een 11de plaats ondanks een mindere start. Die start is een kwestie van een beetje meer ervaring. Hoe Lars daarna iedereen voorbijstak is veelbelovend. Thijs liep zoals steeds tactisch perfect en eindigde fantastisch 6de. Brent kwam er iets achter. Jo kon niet onderdoen, liep op een bepaald moment 8ste maar snelde in ware Jo-stijl naar een weergaloze 5de plaats. Zijn beste plaats ooit in Bonheiden. Hun papa, den Hans, liep een heroische wedstrijd in ouderwets Ronde van Vlaanderen weer. Dit net als onze andere masters. Johan Smeyers liet zijn klasse bewonderen en eindigde net voor Danny van Boom. Kim won op een schitterende manier haar wedstrijd. Door een amateuristische fout van de organisatie miste ze wel het podium. Kjell werd knap 4de maar voelde zich na de wedstrijd slecht. Na een beetje oplapwerk was hij vlug de oude Kjell. Ons Julie liep haar eerste echte wedstrijd bij de scholieren als enige van RAM. Ze waren met 23. Papa stond haar nog met raad en daad bij en zie dat ze zeker niet op kop mocht lopen bij wind-tegen. Julie startte behoorlijk in het midden van het pak. De afstand was 2980m of 3 ronden. Na 1 ronde had ze Sanne, een collega van AWE, te pakken. Wat deed Julie, als echte Van den Brande ? Op kop lopen bij wind tegen. Ze vocht een mooie strijd uit met Sanne en moest ze enkel de laatste 200m laten gaan. Julie eindigde mooi 13de als 6de 1ste jaars. Heb ik wel gelopen, hoor ik je denken. Natuurlijk wel. We moesten 1610m lopen en met Laura en Eva stonden we met 3 Rammers aan de start. Laura en ik showden met veel fierheid ons Ram-topje en bijhorende stretch broek. Ik zag Joni Vandeuren, de winnares van vorig jaar, Laurent Daphne, Vandenhove Lore als voornaamste concurrenten aan de start. De tactiek was duidelijk, na 100m bij de eerste 3 draaien aan de bocht, de situatie bekijken en knallen. Ook de raadgevingen over de wind tegen waren duidelijk. Op het smalle stuk bij het uitkomen van het bos diende ik zeker bij de eerste drie te zijn. Laura deed haar tactisch werk bij de start weer weergaloos. Ik draaide als 2de na een als kamikaze gestart meisje. Onderussen weet ik dat ik mij niet mag laten verleiden tot het volgen van zo iemand. Na 400m liepen we al met 4 atleten afgescheiden waaronder Joni en Daphne. Na 500m nam Joni sterk over en papa riep dat ik moest volgen. Joni versnelde echter nog en ik moest de rol een beetje lossen. Ik liep 2de en de 3de moest er op haar beurt bij mij af. Bij het uitkomen van het bos liep ik afgescheiden 2de en liep verder en verder weg van de 3de. Ik kon relatief gemakkelijk standhouden en eindigde net als vorig jaar 2de (toen ook achter Joni). Pluspunt was dat ik niet echt verzwakte de laatste 150m en dat de sterke wind me niet kon afremmen.. De eerste wedstrijd is steeds een beetje afwachten maar het liep perfect. Overal stonden er supporters, het was echt tof. Ik zei direct tegen papa dat dit een van mijn beste wedstrijden ooit was. Ik had nooit het gevoel over mijn toeren te gaan. Onze trainers weten waarmee ze bezig zijn. Het enige minpunt was dat ik geen meter op kop heb gelopen (ik doe dat graag hé). Ik was wel fier in mijn nieuw pakje te kunnen lopen. Ik kreeg welgemeende felicitaties van de ouders van Joni. Voorlopig is ze iets te sterk (ze kan dan ook 3.14 aan op de 1000m). Als ik nog een week kan bijtrainen beloofd deze vorm voor onze cross te Mechelen. Na een paar pannenkoeken en vlak na de wedstrijd van de masters gingen we vrolijk naar huis. De regen kon ons niets schelen.
Zondag is Bonheiden the place to be. De eerste echte cross van het seizoen. En als primeur in onze nieuwe club-uitrusting. André heeft ze op tijd bij ons gekregen. Hij heeft er veel tijd ingestoken maar ze zijn prachtig. Ik heb een singlet, een flashy-topje en een stretch-broek, en sinds vorige week nieuwe spikes. Zondag in Bonheiden gaan we het allemaal showen. De andere clubs hun ogen zullen uitpuilen van jaloezie. Mijn vorm is goed, die van de andere meisjes waarschijnlijk ook. Maar ik beloof nu al een ding, ik knal van in het begin. Vorig jaar wachtte ik nog iets af maar nu breek ik direct de wedstrijd open. Al wie dat mij volgen wil zal heel hard moeten lopen. Hoe slechter het weer hoe beter. Laura en ik zullen onze beproefde taktiek bij de start nog eens toepassen. Na al die jaren zijn we op elkaar ingespeeld. Julie loopt bij de scholieren en steekt in bloedvorm. Als 1ste jaars moet er niets maar alles mag. De zusjes VDB zijn er klaar voor. Laat de tegenstand maar komen.
Mijn witte spikes, waar ik zoveel mooie wedstrijden heb gelopen, werden te klein. Ik ben zaterdag met papa er nieuwe gaan kopen. Er bleven na een eerste selectie nog 2 paar over. Een van Nike en 1 van Asics. Ik had gevraagd om spikes die als een tweede huid aanvoelden en naast het feit dat die van Nike flashy-rood waren voelden ze ook het beste aan. Gisteren was er dan de eerste echte afspraak van het cross seizoen. Onze AWE-cross te Kapelle. Moon won z'n wedstrijd en Thijs werd mooi tweede. Jo moest het opnemen tegen 3 toppers en werd mooi 4de. Ons Julie startte furieus in haar eerste scholierencross en er kon er maar 1 volgen, een 2de jaars. Na een spannende wedstrijd werd ze fantastish 2de. Ook Kim en Kjell wonnen hun wedstrijd met een straat voorsprong. Mijn wedstrijd dan. Een grote ronde was de opdracht. Nieuwe spikes natuurlijk aan. Mijn taktiek was deze van altijd, knallen van in het begin. Een kamikaze meisje startte verschroeiend maar ik zat vlug in mijn tempo en na 250 m liep ik al op kop. Ik maakte er een doorgedreven training van en vergrootte stelselmatig mijn voorsprong. Op 250 m van de finish riep papa dat ik nog eens moest doortrekken als training en dat probeerde ik ook. De passage in het bos was tof, een echt veldloopgevoel. Ik won met een grote voorsprong en lachtte de hele laatste rechte lijn, handjeklap met papa en André. Wat is het leuk om voor eigen publiek te winnen en u te tonen. Vorige week een overwinning met mijn witte spikes, nu een overwinning met mijn nieuwe rode. Binnen 2 weken in Bonheiden volgt de eerste test. Het ging nu al iets vlotter dan in Leest, in Bonheiden zal ik met nog 2 weken training helemaal klaar zijn. Daar zorgen onze supertrainers wel voor. Onnze papa liep mee in de Start-to-run loop. Na zaterdagavond een trouwfeest was hij niet echt fris. Hij liep zijn 3 ronden wel uit maar bijna moesten we de Mug bellen. Mama liep gezwind haar wedstrijd en kon nog net een veel jongere atlete afhouden.
Gisteren hadden we op school een test voor Lichamelijke opvoeding. We moesten in de straten rond de school 2400m lopen (de jongens binnen de 7 min). Als je dit deed binnen de 10 min kreeg je 20 op 20. De lerares had dit vorige week aangekondigd. Papa zei dat dit praktisch onmogelijk was. Je moest bijna onopgewarmd 4 min 10 sec lopen per kilometer. Ik zei dit dan ook tegen de lerares. Ze antwoordde dat ze wist dat dit een zeer scherpe tijd was en dat er niet veel meisjes dit de laatste jaren hadden gedaan. Dat moet je juist tegen mij zeggen. Ik startte dan ook aan een fors tempo. We moesten 4 ronden doen. Ik had uitgerekend, elke ronde in 2 min 30 sec. Ik liep wel op mijn gevoel zonder horloge (de tempotrainingen van Bruno en André renderen). 1 meisje volgde een 3/4 ronde in mijn spoor, achteraf heb ik ze nog bijna 2x gedubbeld. Ze zag redelijk blauw. Ik klokte af in 9.50. De lerares had niemand verwacht binnen de 11 min, zei ze. Ze kon het moeilijk geloven en feliciteerde me dan ook zeer oprecht. Het volgende meisje liep 11.40. Er liep 1 jongen vlugger dan ik, Jens mangelinckx. Een concurrent van Jo en ondertussen een goede vriend van mij. Dat was na de dinsdag en woensdagtraining een goede voorbereiding op de cross van AWE. Oh ja, wat er ook gebeurd is, ik vind de dood van Frank VDB enorm spijtig. We hebben al zo weinig vedetten in België. Op het criterium in Wolvertem van begin augustus sta ik er nog mee op de foto.
Dit weekend zijn we met de AWE weggeweest. Vanaf vrijdagavond in Nieuwkerke, niet ver van Ieper. Het was een mooie streek met een zeer golvend landschap. We zijn ook naar de Kemmelberg geweest. Amai, daar rijden coureurs op ! Zondag zijn we vroeger vertrokken want we gingen meedoen aan de Chiro-cross te Leest. Ook de familie De Laet ging meelopen in hun eigen Leest. Natuurlijk komen daar geen echte toppers aan de start maar een wedstrijd is een wedstrijd. Lars werd 6de, Thijs 2de evenals Jo. Van een schitterende collectieve prestatie gesproken. Mijn cross dan. We stonden met 47 aan de start voor 2 ronden van 400m. Ik knalde weg van bij de start en ze zagen mij enkel nog terug aan de finish. Na de 1ste ronde had ik al 30m voorsprong en aan de aankomst 80m. Wel was mijn tempo de 2de ronde wat minder. Misschien omdat het niet moest. Toch is er nog werk aan de winkel voor de 1ste echte cross te Bonheiden. Dit was ook de laatste wedstrijd als 1ste jaars miniem. Dan ons Julie in haar laatste wedstrijd als cadet, volgende week is ze scholier. Ook 800m, maar vlak voor de start riepen ze gelukkig om dat het 1 grote ronde was. Julie was traditioneel traag weg maar eenmaal in het veld had ze na 250m de 1ste te pakken en ze vloog erover en liet iedereen ter plaatse. Ze maakte er, net als ik, een solo-loop van en won dan ook verdiend. De 2 zusjes Van den Brande winnen op dezelfde dag hun cross. Dat was genieten. Volgende zondag is er onze AWE-massacross. Daar zal de tegenstand groter zijn. Ik ben daar al 3x tweede geworden, nu is het moment daar om voor eigen publiek te winnen. Samen met Jo hebben we massa's flyers uitgedeeld van onze cross. We hebben het zelfs laten afroepen door de speaker.
Wat heb ik zoal gedaan sinds mijn laatste verslagje. Op 23 september heb ik de scholencross in Kapelle meegelopen. Ik ben nu 1ste jaars in de humaniora en normaal zouden er onbekende tegenstanders bijzijn. Spijtig genoeg was er echter niet veel tegenstand en ik won gemakkelijk met een straat voorsprong. Even doortrekken in het begin en de laatste 150 m nog eens en het was binnen. Ik gaf nog een leuk interview voor de medaille-uitreiking. Je kent mij he, tetteren en tetteren, ze moesten de microfoon bijna wegtrekken. Ik heb wel zowel AWE als RAM vernoemd in 1 zin. Gisteren waren er de provinciale talentendagen in Vilvoorde. RAM was er met een uitgebreide groep. Het was leuk met afwisselende proeven. Sommigen lagen me beter dan de andere. Op de ladderloop was ik onklopbaar. Andere proeven als springen uit stand waren dan weer minder. Jo en ik waren echter gekomen voor het koninginnen-nummer : de 6 minutenloop. Om ter verst lopen in 6 minuten. Doseren, zei papa, en een gelijkmatig tempo lopen. Ik knalde echter weg zoals op een 1000m (ik kan het niet laten) en kwam de eerste ronde door in 1.22 op 10 meter van Jo, Nathan en een andere jongen. In de 2 de ronde kwam er een ouder meisje en Joni Vandeuren over mij. De laatste ronde was traditioneel wat minder en Eline Vancraenenbroeck kwam over mij. Uiteindelijk strandde ik op 1550m. bijna 4 ronden. Jo was +/- 120m verder. Natuurlijk was ik de eerste minuten wat ontgoocheld. Al bij al gaat mijn conditie terug in stijgende lijn. Ik ben wel blij dat het piste-seizoen gedaan is en ik kijk volop uit naar het cross-seizoen. Nog 2 weken en er is onze AWE-cross op 18 oktober. Papa gaat meedoen aan de Start-to-Run loop. Ik heb nog 2 weken om aan mijn vorm te werken. Ik ga proberen om een goed evenwicht te vinden tussen trainen, school en paardenles. Oh ja, volgende week is er het AWE-weekend en zondag komen we vroeger terug voor de veldloop in Leest. Dit is ons Julie haar laatste cross als cadet, op de AWE-cross zal ze scholier zijn. Gisterenavond ben ik nog met papa en Laura, Brent en Johan naar onze Belgische topclub KV Mechelen gaan zien tegen Lokeren. Na papa zijn 4 keer laatste pintje gingen we moe maar zeer tevreden naar huis.
Gisteren was het onze jaarlijkse meeting van onze eigen RAM. Dit jaar werd er een interclub tussen AWE en RAM aan gekoppeld. Dus liep ik in de kleuren van AWE. Ik deed mee aan alles : discus, 80m, hoog en de 1000m. Ik dacht eerst de 1000m in mijn RAM truitje te lopen maar verkoos uiteindelijk toch in de AWE kleuren te lopen. Als dank voor de goede zorgen van onze trainers gisteren. Papa, mama, Julie, Lies, Johan, Patrick,... waren volop bezig de cafetaria open te houden en Jef, Bruno, André,... zorgden voor de sportieve omkadering, echt een leuke meeting. Kjell was aanwezig als mijn persoonlijke coach, dat kon niet mis gaan. De discus wierp ik 16.56m ver, een verbetering tov 2 weken geleden met 2.40m. Ik kom hiermee in de eeuwige ranglijsten van RAM op een behoorlijke plaats. Ik heb ook wel een worp tegen de netten gesmeten. Lachen met Ina, Oona en Laura was het gevolg. De 80m moest ik lopen in een reeks met kleppers als Laura, Marthe en Anneleen. Een 5de plaats met 12.71 was het gevolg. De ontgoocheling was er dan ook (mijn eergevoel, he). Dan het hoogspringen. Mijn PR was 1.25. Ik had 3 pogingen nodig op 1.25. Dan lukte ik zowaar bij mijn 2de poging 1.30. Deze hoogte was pas voorzien voor volgend jaar. Dus mijn 2de PR van de avond was een feit en een mooiere plaats in de ranglijsten van de RAM. 1.35 was een beetje te hoog gegrepen maar toch een mooie 3de plaats gedeeld met Marthe. Ondertussen was het al na negenen toen we als laatste de 1000m moesten aanvangen. Een 1000m in mijn Mechelen, dan mocht niet verkeerd gaan. Van bij de start knalde ik weg, volgens Kjell iets te vlug. Ik sloeg al direct een grote kloof en heb heel de wedstrijd alleen op kop gelopen onder luide aanmoedigingen. Mijn tempo zakte een beetje, de laatste 200m was behoorlijk en ik eindigde in 3.32 (mijn minste tijd van het seizoen). Het doel was bereikt, een RAM medaille (daar had Jef voor gezorgd). Ook Lars won zijn 600m, Jo liep een fantastische 3.15 op de 1000m. Ook Moon won zijn wedstrijd. Jente won ook haar 1000m. Het was een fantastische meeting.
Vrijdag ben ik met papa naar de Memorial geweest. We hadden echt prachtige plaatsen. Ik heb mijn ogen uitgekeken, wat een prestaties. Ik heb handtekeningen van Eline Berings en Tia Hellebaut. Daar moest ik wel moeite voor doen en vooral leep zijn. Na zijn wedstrijd heeft Bolt op 2 meter voor mij andere kledij aangedaan. André hebben we voor de meeting ook gezien. In het voorprogramma liepen mijn collega's miniemen de 1000m. Er waren er veel bij die ik kende. Een stimulans om volgend jaar te proberen er ook bij te zijn. Gisteren heb ik meegedaan aan de meeting te Vilvoorde. Ik deed mee aan de 60m horden, de 80m en discus. Het discus deed ik vooral mee om punten te pakken voor de trofee X. Op de 60m horden was ik perfect weg en liep ik 1ste na 3 horden. Toen viel er een meisje naast mij en van het verschieten moest ik op mijn ander been overschakelen. Daarmee was mijn tijd iets minder (11.96) en werd ik 3de. Bruno was echter zeer tevreden over mijn techniek en vooral over het feit dat ik vlot op mijn ander been overschakelde. Dankzij de tips van Bruno en papa smeet ik de discus dan toch 14.18m ver. Kracht- en sprintnummers zullen nooit mijn topnummers worden zeker. Voor de 80m was ik eigenlijk iets minder geconcentreerd en ik liep dan ook een matige 12.93. Ik vond het wel een gezellige meeting met vele Rammers. om 17h00 moesten we naar een BBQ in Kapelle en om 19h00 naar de BBQ van de AWE. Daar kregen wij eindelijk onze prijs voor onze deelnames aan de veldlopen, met een mooi woordje van de voorzitter. Jo en ik kregen nog een extra prijs voor onze deelnames aan alle voorgeschreven crossen. Dat hebben we wel verdiend. Op 18 september loop ik eindelijk nog eens een 1000m op onze meeting te Mechelen. Ik kijk er naar uit, maar de vorm moet nog groeien. Werk aan de winkel op de volgende trainingen. Ik kreeg ook van de mama en papa van Sven een USB-stick met mijn volledige wedstrijd op de KBC-nacht in Heusden (1000m). Dat was wel leuk om te zien.
Gisteren ben ik naar de meeting in Oordegem gegaan. Wat een stadion, echt om jaloers op te zijn. Alle accomodaties zijn daar aanwezig. Laura en Brent waren er ook. Een kleine delegatie van RAM. We vielen wel op met onze groene truitjes. Verschillende mensen vroegen waar RAM betekende. Dat legden we dan met veel plezier uit. Ja, we zijn echt ambassadrices van de club. Er was zelfs iemand die dacht dat we zusjes waren. De mensen zien dat hé, als je goed met elkaar overweg kunt. Als Laura en ik samenzijn is't altijd leute en plezier maar er moet ook gepresteerd worden. Ik deed mee aan de 80m, hoog en (bij gebrek aan een 1000m) mijn eerste 300m. Op de 80m liep ik een PR met 12.24. Ik kom stilletjes aan in de buurt van de 12sec. Ik was wel tevreden over mijn wedstrijd. Ondertussen waren Bruno en vriendin onverwachts toegekomen. Ze waren Ewoud gaan wegdoen naar Gent en op de terugweg naar Oordegem afgezakt. Tof, hé, dat onze topcoach dat voor zijn atleetjes over heeft. In het hoogspringen ging ik vlot over 1.15m. Dan sloeg de jury tilt, hij riep me niet af voor 1.20m. Door bemiddeling van Bruno kreeg ik die hoogte cadeau. Dan vergat de jury 1.25m. Ik moest dan direct naar 1.30, ondanks tips van Bruno miste ik driemaal. De laatste poging was nipt. Het zal voor volgend seizoen zijn. Laura ging natuurlijk verder en moest het oa. opnemen tegen een 2de jaars met 1.62 in de benen. Wie won er met 1.51 ? Ons Laura natuurlijk. Dan mijn allereerste 300m. Ik had 's morgens een interview gelezen in De Morgen met de broers Borlée hoe zij een 400m aanpakken. Agressief vertrekken en direct naar de 3de plaats, dan actief de bocht in en dan de gas open voor de laatste 100m. Die mannen hebben gemakkelijk praten hé. Die trainen elke dag in Amerika. Ik had wel met papa een taktiek besproken : daar ik geen echte spurter ben ging ik de 300m aanpakken als een 1000m. Vooral de laatste 100m mijne foulée van de 1000m bovenhalen. De race dan : ik startte in baan 4, mijn start was niet echt flitsend, mijne bocht te traag en te krampachtig maar de laatste 100m was fantastisch. Dat was echt het gevoel van een 1000m. Ik haalde nog een meisje in werd 3de in 51,62. Daarmee kom ik wel lekker in de eeuwige ranglijst van RAM. Ik knikker er wel ons Julie uit. Ik was wel tevreden ove rmijn meeting. En vooral omdat ik voel dat ik op alle proeven nog progresssie kan maken. Ik kijk echt uit naar volgend seizoen waar ik volop PR's kan verbeteren. Na de wedstrijd trakteerde ik mij nog op 2 lekkere pannenkoeken. We moesten iets vlugger weg wegens Mechelen-Brugge. Laura en Brent deden nog een aantal proeven mee. Ik heb wel niet kunnen meedoen daardoor aan de 150 horden. Dat zal voor een volgende keer zijn.
Vers van de pers. André is wereldkampioen geworden in Finland op de 800m. PROFICIAT. Dit is het resultaat van maanden hard werken en voorbereiding. Ik ben dan ook zeer fier op André en kan nu met trots zeggen dat ik getraind wordt door een wereldkampioen. Dit is voor een jong atleetje als ik een enorme motivatie. Verdere details over de wedstrijd zal je spoedig kunnen terugvinden op de blog van André. Hieronder al de glorieuze uitslag die ik van de site van het WK haalde. Den Anselm was blijkbaar de enige die André een beetje kon bedreigen.
We zitten in Frankrijk voor het moment, op de rand van de Auvergne en Aveyron, in Entraygues sur Truyères. Het is een mooi hotel met een zwembad maar zonder airco. Je moet wel veel de auto nemen voor ergens naar toe te gaan. We bezoeken oude stadjes en vandaag zijn we gaan paardrijden in de bergen, mama, Julie en ik. In het begin hadden mama en Julie wat moeilijkheden maar daarna ging het. We hadden een coole begeleider (zonder zadel). Papa ? die rijdt ons wel overal naartoe maar doet niet veel, hij drinkt wel iets minder pintjes sinds zijn leverproblemen, ons mama is daar streng in. Ik ga ook veel zwemmen met Julie en ga ook dikwijls in de jacuzzi. Ik lees dat André wat probleempjes heeft met een overbelasting. Dokter Huysmans komt bij de meter van papa en volgens hem is dat de beste dokter die er is. En, André, je zegt altijd tegen mij dat een atleet in topconditie steeds kleine kwaaltjes heeft, dus ik ga ervan uit dat je gewoonweg wereldkampioen wordt zoals je me hebt beloofd. Dan koop ik iets speciaal voor u. Nog 2 dagen voor uw vertrek denken we allemaal aan u. Oh ja, onze papa heeft een plan om Julie aan een clubrecord te helpen. Binnenkort meer daar over. Het zal speciaal zijn. Ze moet zelfs niet helemaal in topconditie zijn.
We zitten in Frankrijk voor het moment, op de rand van de Auvergne en Aveyron, in Entraygues sur Truyères. Het is een mooi hotel met een zwembad maar zonder airco. Je moet wel veel de auto nemen voor ergens naar toe te gaan. We bezoeken oude stadjes en vandaag zijn we gaan paardrijden in de bergen, mama, Julie en ik. In het begin hadden mama en Julie wat moeilijkheden maar daarna ging het. We hadden een coole begeleider (zonder zadel). Papa ? die rijdt ons wel overal naartoe maar doet niet veel, hij drinkt wel iets minder pintjes sinds zijn leverproblemen, ons mama is daar streng in. Ik ga ook veel zwemmen met Julie en ga ook dikwijls in de jacuzzi. Ik lees dat André wat probleempjes heeft met een overbelasting. Dokter Huysmans komt bij de meter van papa en volgens hem is dat de beste dokter die er is. En, André, je zegt altijd tegen mij dat een atleet in topconditie steeds kleine kwaaltjes heeft, dus ik ga ervan uit dat je gewoonweg wereldkampioen wordt zoals je me hebt beloofd. Dan koop ik iets speciaal voor u. Nog 2 dagen voor uw vertrek denken we allemaal aan u. Oh ja, onze papa heeft een plan om Julie aan een clubrecord te helpen. Binnenkort meer daar over. Het zal speciaal zijn. Ze moet zelfs niet helemaal in topconditie zijn.
Ik ben juist thuis van de KBC-Nacht. Wat een meeting. We kwamen samen toe met Moon, Noah, André en Kjell. Sven en zijn ouders waren er iets later. Na de aanmelding, waar we een mooi T-shirt en onze nummer kregen, begonnen we rustig aan onze opwarming. Jody Doossche, mijn vriendin van Duffel, vroeg of ze met mij mocht opwarmen. Natuurlijk, leuk. Er was een speciaal voorziene opwarmzone en een oproepkamer. Moon en Sven liepen om 14h20. Het was een wedstrijd met een strak tempo waarin Moon na een fantastische sprint 3de werd in een weergaloze 3.14, een verbetering met 14 sec. van zijn vorige besttijd !!!!!!! Werkelijk fenomenaal. Sven liep een mooie 3.32 na een strakke wedstrijd.. Dan mijn wedstrijd om 14h45. Je kon niet te laat komen, ze riepen zeker 4 keer uw naam af. Je kreeg ook een eigen bakje om je kledij in te leggen. Ik stond 7de van de 24 atleten. Mijn start was niet slecht maar ik zat na ongeveer 100m wel behoorlijk ingesloten. Ik kwam aan aan een mooi tempo na 600m door op een mooie 9de plaats. Maar in de laatste 250m ging het iets te vlug, ze liepen me aan alle kanten voorbij en ik kon mijn fouleé niet echt meer rondkrijgen. Ik eindigde 19de in een nieuwe besttijd van 3.25. Toch weer een kleine vooruitgang. De 9ste liep 3.22, toch maar 3sec verschil. Het is voorlopig echt maar in de laatste 250m dat ik het verspeel. Da's het verschil tussen mijn 1 echte training per week en 3 van de andere atleten. Maar, ik heb wel zeker gevoeld dat ik het niveau aankan en dat is het belangrijkste. Maar na een zware week van paardenstage was ik zeer tevreden met mijn wedstrijd en tijd. De papa van Sven heeft heel mijn wedstrijd gefilmd. Dat wil ik wel eens terugzien. Kjell ziet in mij een 800m loper. Papa gaf hem enigzins gelijk. Bruno, echter, denkt in de richting van steeple. We zien wel. Na de meeting heb ik mijn nog goed geamuseerd met Jody, concurrenten in de wedstrijd en vriendinnen voor en na. Jody kwam na de wedstrijd aan papa vragen waar ik was om uit te lopen. Ze heeft eventjes moeten wachten want ik was gaan fritten haen, hi hi hi. Volgende dinsdag vertrekken we naar Frankrijk. Ik denk dat er in augustus nog ergens een wedstrijd is.
De startlijsten voor de KBC-nacht zijn bekend. De miniemen 1997 lopen in 1 reeks. Met 24 atleten. Hoe gaan wij allemaal deftig aan de start kunnen staan ? Dat wordt drummen. Het voordeel is dat mijn start nogal goed is. Het zal zaak zijn om geconcentreerd te blijven en mijn start niet te missen. Daarna deftig in mijn ritme komen en blijven. Bijna alle meisjes op de lijst ken ik, er zijn zelfs 2 nederlandse atleten bij. T'is te hopen dat die niet te veel tateren aan de start. Ik kijk er wel naar uit. Onze opwarming zal gebeuren door André, dat kan niet stuk. Wie wordt er opgewarmd door een 3-voudig Belgisch recordhouder en toekomstig wereldkampioen ? Toch niet die van Duffel, hé. Deze week ben ik op paardenstage geweest, heel leuk maar vermoeiend. Het resultaat is blaasjes op mijn tong. Ik moet dus Iso-Betadine nemen om dat weg te krijgen. Maar zoals André altijd zegt: "een atleet in vorm is onderhevig aan kwaaltjes". Laat ons hopen dat hij gelijk heeft.
Gisteren ben ik gaan trainen op de Nekker. Het was een zware maar leuke training. Een paar keer een vierhonderd, een beetje honderden. Bruno lag er deftig de zweep op. Echt een training zoals ik ze graag heb. Moon, Sven en nog enkele gemotiveerden waren er ook. Ik doe deze week ook weer een paardenstage en was dan ook een beetje vermoeid. Bruno had het opgemerkt en vroeg of ik wel genoeg sliep. Na de training had papa nog een bespreking met Bruno, Patrick en André. Kjell, nen topper op alle gebied, merkte op dat ik liever naar huis ging en stelde voor me naar huis te brengen. Ook Sarah reed mee. Kjell vroeg welke tijd ik graag zou lopen op de KBC-Nacht. Ik zei : 3.23. Dat lijkt mij zeker haalbaar, antwoordde Kjell. Ik ga er dan ook alles aan doen om deze tijd te lopen. Ik loop zaterdag om 14h54 en er is maar 1 reeks. Dus alle toppers bij mij in de reeks. Ik ga mijn uiterste best doen en knallen zoals altijd. Ik zal waarschijnlijk bovenaan moeten starten met mijn 3.26, maar dat is eigenlijk mijn favoriete startplaats. Dan direkt mijn positie veroveren en iets over houden voor de laatste 250m.
Een heel week heb ik in spanning zitten wachten op het verlossend bericht dat vandaag ging komen m.b.t. een selectie voor de KBC-Nacht (1000m) van zaterdag 18 juli 2009. Als je vandaag geen mail zou ontvangen van de organisatie ben je er niet bij. Ik moest min. 3.30 lopen en ik schreef in met mijn besttijd van 3.26. Papa was juist met André aan het bellen toen mijn verlossende mail met bevestiging van deelname binnenkwam. Hij belde direct terug naar André om dit te melden. 1 minuut later belde André terug om te melden dat Moon er ook bij was. Schitterend. Vorig jaar kon ik niet meedoen wegens vakantie. Wat mag ik verwachten ? Ik moet in ieder geval daar de wedstrijd niet maken, hé. Goed volgen en mijn tijd scherper stellen, dat is de bedoeling. Ik weet al wie ik ga volgen. Tenminste, als mijn temperament me niet parten speelt en ik in het begin niet te vlug loop. Volgende week ga ik in ieder geval goed trainen en ik beloof dat ik er zal staan. Oh ja, ondertussen is mijn blog al meer dan 9.000 keer bekeken. Kei cool en bedankt aan al de trouwe lezers.
Vandaag waren we met een uitgebreide RAM-AWE delegatie aanwezig op de meeting in Humbeek. Het was zeer warm en Leen, Steven een Maarten waren de 3 toptrainers van dienst. We hebben ons laten opvallen : Jo (drie medailles), Thijs, Jente (haar 1ste medaille op een meeting), Lennert en Jitse haalden medailles. Ook Lars (de jongere broer van Jo en Thijs) haalden een bronzen medaille op zijn 1ste meeting op de 600m. Met Oona en Ina deden er ook 2 van mijn beste vriendinnen mee. Ik deed eerst mee aan het hoogspringen. De aanloop was er iets te kort en lag vol met putten. Dat was moeilijk voor iedereen en ik sprong 1.20. Daarmee werd ik 5de. Ook op mijn traditionele opwarming voor de 1000m, de 80m werd ik 5de. Oona liep een mooie wedstrijd ondanks een pijnlijke nek. Na de 80m had ik wat pijn aan knieholte. Ik met Oona naar de EHBO. Deze mensen waren zo blij met een patiënt dat ik na zalf ook een gigantisch verband rond mijn knie kreeg. Dit heb ik er voor de 1000m vanaf gedaan. Bij onze inschrijving hadden we een bonnetje gekregen voor een ijsje, na de 80m vond ik het moment op dit te gaan halen en op te eten. Een geluk want na de wedstrijd waren de ijsjes op, hi hi. Dan de 1000m. Ik diende helemaal van boven te starten. Ik kapte nog wat water over mijen was dan ook kloddernat. De anderen keken en dachten, wat voor iemand is dat nu weer. Ik hoorde dat de plaatselijke vedette van de Grimbergse atletiekclub, Laura Marïen aan de start stond en dat ze moeilijk te kloppen was op dit nummer. Ik had er in ieder geval nog nooit van gehoord en was dan ook niet onder de indruk. Nu, voor een 1000m ben ik zelden van iemand onder de indruk (papa noemt dat het Tom Boonen-gevoel vlak voor de start van Parijs-Roubaix). Ik besloot er nog eens een ouderwetse koers van te maken met zoals altijd : knallen van in't begin. Ik ging dan ook nogal verschroeiend van start en liep direct op kop. Na 300m liepen we nog met drie met de plaatselijke vedette in mijn spoor. Na 500m liep alleen Laura nog in mijn spoor en papa riep dat ik niet nogmaals van mij moest laten profiteren en eventueel van kop moest gaan. Ik hoorde echter de adem van Laura zwaarder en zwaarder worden en ik kon het tempo goed aanhouden. Plus, ik loop zo graag op kop, hé en het is wel ik dat loop en niet papa. Op 250m van de finish riep de trainer van Laura, en nu erover. Ik dacht, niks van profiteur en ik plaatste een demarrage (net op het moment dat de speaker mijn naam vernoemde) en liep er meter na meter van weg. Ik won dan ook mijn allereerste piste-meeting als miniem. Ik was dolgelukkig met mjn medaille. Ik liep echt van start tot finish op kop en dacht dat mijn tijd minder zou zijn maar het was nog een behoorlijke 3.30. Tijdens de podiumceremonie kreeg ik welgemeende felicitaties van iemand van de Grimbergse Atletiekclub. Hij zei dat hij nooit had gedacht dat ik Laura zou kloppen. Je hebt ze echt gesloopt tot ze brak, zei hij, je nam 1 meter, dan 2 en dan liep je er van weg. Hij zou mijn naam onthouden en volgen in de toekomst. Ons Laura (bijna 2 koppen groter dan ik) keek niet echt gelukkig. Jo ging tijdens zijn 1000m de confrontatie aan met de Belgische Kampioen en liep een hee 1ste ronde op kop om mooi 3de te eindigen. Thijs werd 2de en Jente 3de na verstandige wedstrijden en een hele mooie laatste 250m. Onze supporters waren massaal en luidruchtig aanwezig. Dat was kei-cool.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
