Ik ben luc lenaerts, en gebruik soms ook wel de schuilnaam easy runner.
Ik ben een man en woon in kempen (aardbol) en mijn beroep is kinesist / manueel therapeut / gezondheidstherapeut.
Ik ben geboren op 28/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen , fietsen, gitaar spelen , gezondheid , meditatie, boeddhisme....
ik probeer te lopen op mijn gevoel...net zoals ik tracht te leven ...
wat werd er recentelijk "gepresteerd" na 2 jaar minimaal bewegen en 10 kilo winst (die nb nu weer gesmolten zijn) ?
- start: 12 juli de plaatselijk jogging van kapellekesberg zonder training 4km in 18' 16e op 58
- 21 juli ronde van mazel 6 km kasterlee 3,66km in 17'11" 20e op 84
- 25 juli villers le temple (serieus heuvelend en half onverhard) 6,75 km in 34'35" 20e op 127
- 23 augustus hareid, noorwegen 21,1km in 1u43'26" 350hoogtemeters 16e op 44
- 31 aug zilverhelmenrun halen 10,18 km in 45'57" licht heuvelend 48e op 157
- 6 sept anthisnes 12,3 km 1u2'17" 58e/ 244 !! :)
- 13 sept trail esneux 22km 2u06:14 15e/56
- 21 sept bas-oha 11,3 km 51:55 48e/214
en waar hebben we zoal goesting in voor de winter 2014-2015 ?........... :))
hola, véél goesting in snelle niet té lange loopkes
ik zeg maar wat : de boshalvemarathon, hageland, natuurloopkes in ombret, st georges, jupille...4cimes, misschien OSO...
als 't maar natuurlijk klinkt en bergop en -af gaat :)
we zien wel waar we uitkomen en hoelang we heel blijven ....
niks moet, alles kan...go with the flow en vooral : BLIJVEN LACHEN
PR'S en mijn EGOKE ooit liep ik vrij vlot ... :)) eind jaren 90... voor de pubalgie en daardoor de jarenlange stand-by
5 km in 19' 10km in 39' 21 km in 1u25' 42km in 3u17
merk op dat er een groter verval is naarmate de lengte toeneemt... helaas, want ... ik loop graag erg lang, maar hét groot talent heb ik er niet echt voor.. net niet sterk genoeg... ook iets teveel vet en amper trainen... wel steeds genieten en gewoon bewegen op het gevoel... dus de laatste jaren dus nog een stukske trager maar wel verder en verder... met één doel SPARTA
Zoeken in blog
a runa day keeps the doctor away
beter één loopje in de natuur, dan tien op de straat
wie loopt kan verliezen, wie niet loopt is al verloren
wees als een postzegel , laat niet los voor je je bestemming bereikt
wie alleen kan lopen, zal zich nooit alleen voelen
ga nooit alleen lopen : neem altijd jezelf mee
Samen lopen is olie voor de vriendschap
Geen liefde is oprechter dan de
liefde voor lopen
Lopen is het beste gebed
Lopen is de beste medicijn voor
elke moeilijkheid.
NATUURLIJK LOPEN....NATUURLIJK
alternatieve, soms controversiële, maar vooral persoonlijke hersenspinsels om sneller en verder te lopen met zo weinig mogelijk inspanning en zoveel mogelijk plezier :)) natuurlijk over lopen...over natuurlijker lopen ...over lopen in de natuur...over trails lopen....ver lopen, heel ver lopen... soms té ver lopen... lopen op het gevoel en vanuit het centrum ipv lopen met de spieren en het ego ....
11-03-2011
verslag edwin van de transgrancanaria
Trans Gran Canaria 123
km
Het was op een koude decemberavond
dat ik van mijn broer Luc een mailtje kreeg, met een uitnodiging om een paar
maanden later de winter even te ontvluchten en een "mooie" wedstrijd mee te
pikken op het zonnige Gran Canaria. Meer dan een blik op de verzorgde website en
een korte nachtrust had ik niet nodig om toe te happen. Het zou een heel
avontuur worden want er werden 8500 m hoogtemeters beloofd over 123 km, vooral
rotsige, paden. We hadden dus weer een doel om onze vorm terug wat op te
krikken. De voorbereiding liep redelijk naar wens en ik keek echt uit naar het
tripje met Luc naar de zon! Op 1 maart vliegen we weg. Zodoende kunnen we ons
loopje op gemak mentaal voorbereiden en hebben we ook genoeg tijd om alles wat
nodig is bij te vullen. De pizzeria's in Las Palmas en omstreken zullen het
geweten hebben. De dag voor de wedstrijd krijgen we assistentie van onze
Amsterdamse vriend Erwin Borrias die hier al voor de derde keer start en nog wat
tips mee geeft. Het zouden "gelukkig" maar 4800 hoogtemeters worden ipv de
aangekondigde 8500. Die start vindt, voor de 2 langste afstanden (de 96 en de
123km), plaats in het zuiden van het eiland op het Playa del Ingles-strand,
vrijdagavond 4 maart 2011 om middernacht precies.
We kunnen in T-shirt
vertrekken alhoewel we hier allerhande attributen aantreffen van wollen mutsen
met handschoenen over schoenen met plastic zakken tot loopstokken toe. Wat we
met zijn 500 wel gemeen hebben is dat we allemaal een hoofdlamp en een rood
achterlicht hebben en dat zou in de bergen heel mooie beelden geven tijdens de
nachtelijke klimmen onder de vorm van rode en witte slierten al naar gelang de
richting naar waar werd uitgekeken. De eerste 4 en een halve kilometer lopen we
over het strand en er wordt al heel wat afgehijgd. Ik laat me ook wat vangen
want als ik van het los zand afkom na een klein half uurtje zit mijn gemiddelde
nog boven 10 km/h. Ik loop "toevallig" met Erwin.
Op een stuk "ons"
(lees: vlakker) terrein worden nog snellere starters ingehaald totdat we wat
verder via een rivierbedding de bergen in mogen. Het water staat dit jaar heel
laag en op een enkele natte voet na kunnen we goed aan de eerste klim beginnen.
Mijn dubbele Italiaan van de avond ervoor (pasta en pizza) heeft nood aan een
uitgang en Erwin klimt stilletjes van me weg. Waar Luc zich bevindt is voor mij
een raadsel en dat zal de hele dag zo blijven. Ik zoek mijn eigen ritme en als
het wat later begint te nevelen en later ook te regenen kom ik terug bij Erwin.
Op km 40 hebben we de eerste grote verzorgingspost met kaas, salami, chocolade,
rozijnen en sportrepen. Ik graai een willekeurig beetje in het rond en vul
vooral mijn drinken bij en trek mijn lange mouwen aan want de regen heeft toch
voor wat afkoeling, zelfs koude gezorgd.
We vertrekken terug en Erwin
merkt op dat we 3 kwartier voor liggen op Erwin zijn P.R. We lopen samen de
ochtend tegemoet over soms wel heel technische stukken waar wij als laaglanders
lijken stil te staan tov de naar beneden "vallende" Spanjaarden. De zonsopgang
geeft ons mooie plaatjes van het groene, ruige binnenland. Tot 75 km blijft het
vooral genieten van alles wat we meemaken. Dan begint mijn motor te sputteren.
Ik kon tot nu toe bij Erwin, de vlottere klimmer, blijven doordat hij iets
behoedzamer daalde. Nu was plots alle kracht uit mijn benen en volgen was niet
meer aan de orde. Alhoewel Erwin had gezegd dat het belangrijk was om elk uur
iets te eten heb ik me als "ervaren rot" toch laten vangen door dit niet te
doen. Een normale 100 km trail loop ik ook op een paar bars en wat sportdrank
maar hier duurt het allemaal wat langer. Bij de tweede grote "eetpost" bij km
80, ik was toen 13 uur onderweg besefte ik pas tegoei dat ik veel te weinig
gegeten had. Het hongergevoel was er niet maar ik kon geen 50 meter aan een stuk
lopen. Absolute leegte! Voor een vuurtje heb ik daar dan een pasta gegeten en
wat soep gedronken. Daarna vertrok ik terug op mijn gemak met een paar
sportrepen in de hand. Alhoewel vanaf hier de route terug wat meer beloopbaar
werd zou het nog meer dan een uur duren voor dat lopen, voor mij, terug aan de
orde was. Toch werd ik niet zo heel veel ingehaald en kon ik af en toe zelfs nog
een groter slachtoffer inhalen.
Bij de post in Terror, rond km 100 was
het gevoel terug positief. Ook hier kregen we weer de beste zorgen en vol goede
moed konden we de laatste 24 km aanvangen. Het werden echter nog heel zware
kilometers doordat de parcours-uitzetter toch meer dan doorsnee masochistische
trekjes vertoonde. Alhoewel we ons einddoel, Las Palmas, al vrij vlug in de
gaten kregen moesten we die laatste 18 kilometer nog een paar gevaarlijke
klimmen en afdalingen verwerken en mochten we als kers op de taart nog 5
kilometer slalommen in een droge rivierbedding vol met grote, ronde keien. De
laatste 3 kilometer was uitbollen richting finish. Het was terug licht gaan
regenen en veiligheidshalve had ik de lamp terug opgezet. Na 20h18 mocht ik
langs een joelende menigte finishen als 51ste van een kleine 300 starters (op de
123 km). Er zouden 191 aankomers zijn. Luc moet tgv een zwakke lamp,en vallende
duisternis met regen, de handdoek werpen op km 100 in Terror. Erwin finishte als
31ste zowat anderhalf uur voor mij. De organisatie was in ieder geval perfect,
zeer vriendelijk en bezorgd.
awel awel ik had er lang over gedroomd en naar uitgekeken samen met m'n liefste broertje op pad...
maar ben op voorhand blijkbaar wat teveel met dromen bezig geweest en iets te weinig met elke invalshoek van deze loop nader te bestuderen zo bijvoorbeeld : als ge 's nachts gaat lopen hebt ge licht nodig en een goed licht...dat lijkt toch gemakkelijk en heel logisch nochtans ben ik daar geen moment mee bezig geweest de weken voor afreis hoe is't mogelijk he.... mijn lampke gaf genoeg licht om langs de neet te lopen, dus was da ok voor mij.... ja hallo Lukas !! de neet !! hehe das vlak en beloopbaar en daar lopen we met ons ogen toe he de trangrancanaria was berg berg berg en rotsen overal: zeer mooi amai maar iets minder beloopbaar dus... ik wist van vorig jaar al wat een spaanse bergloop kon inhouden van moeilijkheidsgraad op mijn bustrektocht in februari had ik daar toen een paar 20 km bergloopjes meegepikt bergpaden belopen is voor mij al een serieuze opgave maar het is wel uniek want je bent nog meer geconcentreerd bezig en dus volledig één met en in de inspanning verzonken geen tijd om met je hoofd ergens anders af te dwalen
als het echter donker wordt in de bergen..... dan hebt ge wel licht nodig hehe, goed licht, een heel goed licht en ikzelf heb het beste licht nodig dat er bestaat... want ik heb ook nog een paar oogproblemen, jawadde geen dieptezicht door exotropie (een oog wat naar buiten staat) heb ik zo een jaar of 15.... en da ga ik nu in april wel "eindelijk" laten rechtzetten mijn dieptezicht zou moeten beteren (hebben ze me beloofd) hetgeen bij trails zeker van pas zal komen olee verder lijd ik ook nog aan een milde vorm van nachtblindheid dwz : ik zie sowieso stukken minder goed snachts dan overdag... in de wagen gebruik in dan altijd een bril bvb ik overweeg nu van zeker lenzen te laten aanpassen, indien nog nachtlopen gepland worden
want deze ervaring was er wel naar meestal blijf ik overdag ondanks mijn aangeboren onhandigheid nog redelijk goed recht maar deze keer was het er al na 10 km van : op een stuk beloopbaar asfalt dan nog ! ik strompelde tegen een stuk oneffenheid en ging vol neer knie, hand, arm geschaafd en een stevige vloek een paar km verder hetzelfde liedje toen wist ik het wel dit werd niet mijn dag/nacht de eerste nacht kon ik nog uitgebreid genieten van de goede lampen van de trailers die in mijn buurt liepen maar soms lopen die dan te snel en soms te traag, ge kent dat he enfin, de eerste nacht waren er wél lopers in de buurt maar toen de duisternis nogmaals viel liep ik natuurlijk helemaal alleen wat ik meestal ook het leukst vind maar deze keer lukte dat dus gewoon niet door géén zicht ondanks dat mijn energiepijl terug beter was dan tussen km 60 en 80 kon ik gewoon geen snelheid meer maken na km 90 omdat ik geen steek meer zag voetje voor voetje stapte ik op de oneffen bodem vooruit mijn voeten moesten ahw voelen of de ondergrond begaanbaar was want mijn ogen geraakten niet tot daar haha
het was ook terug beginnen regenen ook de eerste nacht was het nat en fris maar door het gebrek aan snelheid de tweede nacht geraakte ik serieus onderkoeld ook en in Teror besloot ik te stoppen de kop zat goed, maar tegen 2km per uur nog 24 km afleggen omdat ik geen pad kon zien leek me dom ik zou trouwens buiten tijd arriveren ook....
dus in terror een taxi gebeld nadat een zwitserse me eerst een lift beloofde maar dat ging niet door want haar vriendje wilde uiteindelijk een uur slapen in de auto...alvorens verder te lopen waardoor ik de bus van 10u miste.... ik had gewoon die gast zijn ogen nodig gehad... en hij mijn fut , want hij was doodop hij zag er echt niet goed meer uit......ik vrees dat hij niet aangekomen is
tot zover mijn geleuter over ogen, zien en niet zien en afzien het landschap was overdag onverbeterlijk en ik zal er nog weken van nagenieten en ik heb 't dus ook vastgelegd op film ... een paar hier te bekijken op youtube http://www.youtube.com/profile?user=guitarluke1 met de "mentale" commentaar van het moment : het afzien, het gevloek, het genieten .....
dingen die ik geleerd heb - iets minder feesten/eten de dagen voor zo een loop (mijn eigen persoonlijk patroon gewoon aanhouden= sober en simpel) - meer onderweg eten vanaf een half uur na de start - trager starten ... - alleen bezig zijn met uw eigen pad en ritme , de gps bvb afzetten !!
wat ik nog niet weet : waar kwam die enorme kloof na afloop vandaan in 't midden onder mijn voetbal ?? geen blaar, maar echt een pijnlijke zaak de eerste dagen erna natte voeten en de lange belasting ? nooit gezien of gehoord, wie maakte het nog mee ? laat het effe weten ... steunen was praktisch onmogelijk, maar na 4 dagen is ze al mooi dichtgegroeid....
het allermooiste besluit aan heel het avontuur : samen met mijn broer een week onderweg plus filosoferen over het leven en het lopen in het nu ....een onverbeterlijk mooi gevoel en voor herhaling vatbaar !!
awel awel
