Mijn zoon wordt dit jaat zeventien en dan begint het te kriebelen. Ik herken dat nog wel een stuk. Rare inleiding. Inderdaad, ik was oorspronkelijk niet van plan om een trailke te doen dit weekend. Mijn lijf heeft immers nog wat rust nodig na de  70 km van vorige week. Maar zoonlief besliste er anders over want hij ging vrijdagavond naar de muziekbeurs in Keulen en zaterdag ook nog graag naar een metalfuif waardoor we onze gezamelijke aktiviteiten een weekend hebben opgeschoven. Zo kan ik met plezier het probleem naar hem doorschuiven :))  De trail van Marche en Famenne van volgende week werd dus vervangen door de trail van Gougnies in de buurt van Charleroi , en dat amper één week na de 70 km van Limburgs zwaarste. Het is een streek waar een mens zelden komt, dus dat nodigde wel uit om er een mooi uitstapje van te maken . Tegen zeven uur 's moregens het busje in en via Tienen een goed 100km binnendoor naar ons doel.

En wat zegt het lijf daar allemaal van ? In rusttoestand voelden de benen vanaf donderdag goed aan . Ik herhaal : in rusttoestand….meer dan twee keer heb ik deze week nochtans niet gelopen en dan nog héél rustig, de rest werd een aangename recuperatie met gitaar of piano :)) Allemaal heel leuk. Maar zou het volstaan om voluit kunnen te gaan…U zegt natuurlijk waarom moet er voluit gegaan worden . Tja, ik vraag het me ook af , maar ik constateer bij mezelf dat ik bij een korte en niet te lange trail (tot marathonafstand) altijd de neiging heb om gas te geven. Het is sterker dan mezelf en ik kan er niks aan doen . Het is mijn ego, ja , ik heb het nog….

Deze trail maakt deel uit van de challenge delhalle waar ik 10-12 jaar geleden nog wel eens een paar wedstrijdjes van gelopen had zoals de cretes de spa . Een championchip had ik dus ook nog. Het voelde een beetje vertrouwd aan, zeker omdat er een hele hoop starters waren .

Een aantal bekende gezichten effe groeten voor de start zoals Pollekje Celis , Rik Marien en Gaetan Cancelli (organisator van de passe montagne in viroinval beign juni), mannen die beter gerecupereerd aan de start komen zeker en vast . Veel te snel liep ik na de start al tegen het rood want het ging snel wat bergop en na een week recuperatie zijn de benen wel van plan van te lopen maar de adem is effe vergeten hoe dat weer allemaal in zijn werk ging. Misschien dat ik best de komende weken de weerstand wat train op de fiets en enkel recuperatieloopjes doe voor de benen: lijkt me een goed idee. We gaan dat uittesten, tenzij het teveel regent om te fietsen natuurlijk…

Eerst moesten we een rondje bos van 9 km en dan nog een grotere lus naar de andere kant van 26 …voor mij betekende dat : eerste uur 12 km, tweede uur 23 km , derde uur 33 km , de totale 36km na 3u20 …het verval is redelijk duidelijk denk ik. Maar het parcours was overal heel goed beloopbaar , met heuveltjes die niet te lang en niet te stijl zijn . Voor mij in principe een vrij gemakkelijk parcours, waarom maak ik het mezelf dan weer moeilijk door de grens op te zoeken ? SM is niet veraf vrees ik. )

Modder was er ook , maar met mate en de uitzichten waren lieflijk aangenaam : een beetje een combinatie van Hageland en Voerstreek met haspengouwse invloeden . 571 m positieve hoogtewinst was het uiteindelijke resultaat van de GPS . Zeker niet vlak dus….

De eerste twee uren kon ik vlot mijn ding doen, daarna trad het verval dus duidelijk in . Mijn knagende lies begon ook meer en meer te reklameren , vermoedelijk was de snelle start ook op dat vlak helemaal geen goed idee...Ik werd vanaf dan dus vooral ingehaald. De zoveelste les om leren traag te starten, zeker na een gedeeltelijke recuperatie . Ik ben er al ooit een paar keer in geslaagd….maar het mislukt vaker wel dan niet …Het voordeel van regelmatig ingehaald worden is echter dat men andere mensen leert kennen . Zo werd ik vandaag de laatste kilometers bijvoorbeeld vlotjes voorbijgelopen door Henrie Drenthel uit het Middenoosten van Nederland…Mij onbekend tot we een gesprekje voerden waaruit blijkt dat hij een klubmakker is van Petra Domhof en Jet Klomp, de twee straffe madammen die mij vorige week ter plaatste lieten na 40 km in Limburgs Zwaarste . Ik was van dat trauma nog maar amper bekomen, en nu dit weer …haha

Algemeen besluit : een zeer leuke trail, die voor mij wel een week te vroeg kwam , maar waarvan ik met volle teugen en stramme spieren genoten heb !

Fotos via Picasa http://picasaweb.google.com/lenaerts.luc/TrailDeGougniesMaart2010#

28-03-2010 om 00:00 geschreven door easy runner  

Met een beetje kriebels in de buik , of beter gezegd in de lies vertrekken we toch “heerlijk” goedgemutst naar Heerlen . Ah ja, als een mens een dagje kan gaan lopen in de natuur dan komt alles altijd goed, hoe dan ook. De zon was er bij de start nog niet echt bij, ondanks dat men dit jaar voor een echt knallend startschot met burgemeester inbegrepen had gezorgd. Dit allemaal ter ere van Willem, die een lintje kreeg. Ik weet niet juist de kleur van zijn persoonlijk lintje, maar ik weet wel dat hij het ons een beetje spannend heeft gemaakt door voor een natuurgetrouwe kleur voor de lintjes onderweg te kiezen. Zo bleef het zeker altijd spannend,een mens moest zich vaak bedenken : zit ik fout of zit ik fout ? Zelf ben ik “maar” een keer of zes fout gelopen (wat de totaalafstand op 72 km bracht), waarbij ik de helft nog op eigen rekening wil nemen, aangezien ik bij momenten nogal een verwarde geest heb .

We startten vrij vlot bleek achteraf, al had ik niet die indruk maar na halfweg was het vet weer van de soep en viel ik terug op mijn “door beperkte trainingsomvang veroorzaakte” persoonlijke trage snelheid. Belangrijkste gevolg van dit zeer gematigde tempo van zaterdag ervoor zorgde dat mij meer vrouwen inhaalden dan gebruikelijk. Ik had toch die stellige indruk . En dat zorgde zeker niet voor een verbetering van de doorbloeding ter hoogte van de lagebuikstreek, hetgeen in betere tijden ooit anders is geweest. Naderhand ben ik natuurlijk nieuwsgierig gaan uitpluizen welke snelle dames me “gepakt” hebben en noteer maar dat dit niet de minsten waren ! :)

Laat me zeggen da ik weeral een bosje excuses had : de liezen spelen me de laatste maanden immers meer en meer op, maar ik blijf daarvoor natuurlijk toch niet thuis. Gelukkig ben ik al zo wijs geworden dat ik de boel niet meer forceer. Dat denk ik althans, want na 25 km liep ik nog altijd in de buurt van mijn snelle broeder Edwin. Die zou uiteindelijk 11^e in een dikke 7u 30 eindigen, dat zegt genoeg. Met volledige ledematen ben ik wel een 8 uur waard denk ik (volgend jaar ?!) , maar vandaag werd het dus 8u44. Moet gezegd dat ik op deze wijze dus zomaar eventjes 44 minuten langer heb genoten dan verwacht . En dat allemaal voor dezelfde prijs !!

Verder viel het me op dat ik vaak vooral ter hoogte van de bevoorradingszones ingehaald werd. Het was daar ook weer zooo lekker. Een mens die graag eet is echt benadeeld met een dergelijk uitgebreid buffet. Puddinkjes kan ik sowieso niet laten staan, om dan nog maar te zwijgen van de limburgse vlaaien. Waar ze aanwezig waren heb ik met veel plezier 2 stukken achter de kiezen gestopt. De ademhaling werd dan wel wat moeilijker, maar who cares ??

Eerlijkheidshalve moet ik even vermelden dat ik de bevoorrading in Nijswiller wel gemist heb…Ondanks dat de route in mijn gps zat slaagde ik er toch nog in van weeral fout te lopen.

En ik maar wachten wachten wachten op de volgende bevoorrading….en ze kwam maar niet. Wafeltjes op, drinkbus leeg…en zo het eijserbos op. Of wat een mens lijden kan. Wanneer ik gepasseerd werd keek men enigszins bezorgd naar mijn aanblik, maar ik ben toch blijven glimlachen vermoed ik. De liezen werden ook niet erger met het verstrijken van de tijd. De andere pijntjes domineerden de lies , tja je voelt op de duur gewoon alles wat je bezit aan levende onderdelen.

Genoeg geleuterd over de eigen gewaarwordingen . De nieuwe route die Willem uitstippelde is mijns inziens zeker evenwaardig aan de oude . Ondanks het grijze weer in de eerste helft toch zeer mooie uitzichten in de buurt van de duits-nederlandse grens en richtong Vijlenbos. Qua hoogtemeters heb ik wel een beetje mijn twijfels, ik kwam amper aan 1280 meter en dat lijkt me wel iets realistischer dan 2500m waarmee Willem ons plezier wilde doen…

Henk Geilen kom aan 6286 feet wat overeenkomt met ongeveer 1915 meter…het zal dus wel ergens tussen de 1300 en de 1900 meter gelegen hebben…Akkoord , het ging natuurlijk altijd wat bergop en -af maar ik vermoed dat ik de streep vandaag niet zou gehaald hebben met 2500 echte hoogtemeters…Onlangs liep ik in Spanje nog een bergwedstrijdje van 19 km met 1100 hoogtemeters, waarbij ik de spanjaarden voor de loop verdacht van ernstige overdrijving . Doch na de race bleek mijn gps exact 1100 meter aan te geven. Dus, dat spul werkt wel. En het moet gezegd dat het daar over een echte bergloop ging, in niets vergelijkbaar met Limburg . In Limburg is het glooiend, lieflijk, vriendelijk bergop en kun je gewoon lopen…daar was het vaak keistijl en gevaarlijk klauterwerk over rotsen en smalle bergpadjes…

Deze keer geen fotos, het regende wat te fel bij de start…onderweg bleek het naderhand beschouwd , wel droog genoeg . De zon kwam af en toe zelfs goeiedag zeggen en op die momenten was het plots lente…

Zeer bedankt Willem en zijn team voor de weer prachtige loop en tot volgend jaar … met oranje lintjes ?

22-03-2010 om 00:00 geschreven door easy runner