Ik ben luc lenaerts, en gebruik soms ook wel de schuilnaam easy runner.
Ik ben een man en woon in kempen (aardbol) en mijn beroep is kinesist / manueel therapeut / gezondheidstherapeut.
Ik ben geboren op 28/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen , fietsen, gitaar spelen , gezondheid , meditatie, boeddhisme....
ik probeer te lopen op mijn gevoel...net zoals ik tracht te leven ...
wat werd er recentelijk "gepresteerd" na 2 jaar minimaal bewegen en 10 kilo winst (die nb nu weer gesmolten zijn) ?
- start: 12 juli de plaatselijk jogging van kapellekesberg zonder training 4km in 18' 16e op 58
- 21 juli ronde van mazel 6 km kasterlee 3,66km in 17'11" 20e op 84
- 25 juli villers le temple (serieus heuvelend en half onverhard) 6,75 km in 34'35" 20e op 127
- 23 augustus hareid, noorwegen 21,1km in 1u43'26" 350hoogtemeters 16e op 44
- 31 aug zilverhelmenrun halen 10,18 km in 45'57" licht heuvelend 48e op 157
- 6 sept anthisnes 12,3 km 1u2'17" 58e/ 244 !! :)
- 13 sept trail esneux 22km 2u06:14 15e/56
- 21 sept bas-oha 11,3 km 51:55 48e/214
en waar hebben we zoal goesting in voor de winter 2014-2015 ?........... :))
hola, véél goesting in snelle niet té lange loopkes
ik zeg maar wat : de boshalvemarathon, hageland, natuurloopkes in ombret, st georges, jupille...4cimes, misschien OSO...
als 't maar natuurlijk klinkt en bergop en -af gaat :)
we zien wel waar we uitkomen en hoelang we heel blijven ....
niks moet, alles kan...go with the flow en vooral : BLIJVEN LACHEN
PR'S en mijn EGOKE ooit liep ik vrij vlot ... :)) eind jaren 90... voor de pubalgie en daardoor de jarenlange stand-by
5 km in 19' 10km in 39' 21 km in 1u25' 42km in 3u17
merk op dat er een groter verval is naarmate de lengte toeneemt... helaas, want ... ik loop graag erg lang, maar hét groot talent heb ik er niet echt voor.. net niet sterk genoeg... ook iets teveel vet en amper trainen... wel steeds genieten en gewoon bewegen op het gevoel... dus de laatste jaren dus nog een stukske trager maar wel verder en verder... met één doel SPARTA
Zoeken in blog
a runa day keeps the doctor away
beter één loopje in de natuur, dan tien op de straat
wie loopt kan verliezen, wie niet loopt is al verloren
wees als een postzegel , laat niet los voor je je bestemming bereikt
wie alleen kan lopen, zal zich nooit alleen voelen
ga nooit alleen lopen : neem altijd jezelf mee
Samen lopen is olie voor de vriendschap
Geen liefde is oprechter dan de
liefde voor lopen
Lopen is het beste gebed
Lopen is de beste medicijn voor
elke moeilijkheid.
NATUURLIJK LOPEN....NATUURLIJK
alternatieve, soms controversiële, maar vooral persoonlijke hersenspinsels om sneller en verder te lopen met zo weinig mogelijk inspanning en zoveel mogelijk plezier :)) natuurlijk over lopen...over natuurlijker lopen ...over lopen in de natuur...over trails lopen....ver lopen, heel ver lopen... soms té ver lopen... lopen op het gevoel en vanuit het centrum ipv lopen met de spieren en het ego ....
23-04-2011
een paar slabakweken
door omstandigheden zijn de laatste weken niet echt geweest wat op een spartatleet kan lijken de eerste week na de 100km limburgs zwaarste toch serieus stijf geweest en veel recupe nodig gehad voor lichaam en geest en de week/zondag erna een foutje gemaakt namelijk tweemaal gaan trainen hehe 's morgens 30 plus 13 km en die 13 km ' s avonds had ik beter achterwege gelaten want er schoot na een paar km iets in mijn linker kuit-achillespeesovergangsgebied wat sterk aan en serieuze verrekking deed denken wel in beweging gebleven de weken erna die eerste week vooral wandellopen gedaan tegen 8a 9 per uur vanaf eergisteren gaat het terug richting 10 per uur wat me vandaag deed besluiten om nog eens ne lange trage te doen als testje voor de bouillonante volgende week alleen een stuk ananas vanmiddag en 2 appels mee, één energiereepke en een camelbag puur water om één uur weg op het heetst van de dag ah ja, griekenland nabootsen LOL 40 km dus vandaag aan een heel rustig tempoke, 4u en een half met nog regelmatig powerwalk stukken om de spieren te ontspannen en niet opnieuw problemen te veroorzaken dus aan spartatempo zullen we maar zeggen daar zal ook gewandeled worden, dus het maakt niet uit jawel : het is net van belang om genoeg te wandelen geen mens loopt anderhalve dag zelfs kouros niet :) de dagen dat ik niet liep heb ik de afgelopen week een paar uur gefietst samen met Pieter-Jan die nog es een keer de bergen wil aanvallen in augustus ik ga zoveel mogelijk proberen blijven te lopen natuurlijk en alleen fietsen als ik zin heb om lange duur te doen, terwijl de loopspieren herstel nodig hebben
ivm de oogoperatie .. de narcose is zeker nog niet volledig uit mijn lijf nog iets meer moe dan normaal dus rust ik tussendoor wat meer ook nog een vieze smaak in de mond, eekes , en vooral als ik eet de speekselproductie geeft speeksel en da's lichaaamsvocht waar nog rotzooi inzit en zeker als je nooit medicatie neemt dan gaat uw lijf dat nog duidelijker voelen zeker weten!
in mei hoop ik die drie mooie ardense trails vlot te kunnen afwerken en dat mag deze keer in hete omstandigheden zijn normaal fiets ik dan liever maar ik focus me nu volledig op genieten van lopen in de warmte en ik heb stellig de indruk dat ik dat beter afkan dan vroeger de mind helpt ook mee oh ja
voorbereiding op en uitlopen van Limburgs Zwaarste
de laatste weken begint mijn systeem wat te pruttelen vooral na gran canaria is er iets een beetje mis soms iets minder energie een knie en heup die links af en toe reclameren maar niet dramatisch pas voelbaar na anderhalf uur moet er dan over gezaagd worden...? amper denk ik
nobressart werd in elk geval half maart vanaf 25 km een leuke broederloop met edwin die braaf bij mij bleef toen hij me pakte ook al wandelde ik evenveel dan lopen door de knie maar we eindigden op die manier vrij fit en toch nog midden in het pak
de eerste week erna wat recupe en de geplande lange loop in het tussenweekend werd verkort omwille van platte batterij en aangezien ik enkel loop als het leuk aanvoelt... de laatste week voor limburg enkel één uur op dinsdag en een half uur op donderdag héél weinig dus maar dat bleek de juiste keuze
ik was dus zeker voldoende uitgerust voor 100km tot km 50 geen knie of heuplast zeker omdat ik bij het minste steekje effe een paar passen wandelde wat zeker energie spaarde voor de lange inspanning door de pijn lopen is het domste wat je kan doen dat doe ik nooit enfin , zelden...in nobressart (wedstrijd) was ik niet alert genoeg de zaak is van mindful te lopen en de geest echt bij je lichaam te houden wat zegt mijn lijf ?
tussen km 50 en 60 wilde dat maar 80km doen ipv de geplande 100 de knie en heup links waren in alle staten ! op en af wel, bij wandelen altijd vlug beter doch , de laatste kms voor de splitsing was alle pijn plots weg en volgde ik toch de pijl van de 100 tot verbazing van mezelf haha
het was de juiste beslissing ik haalde nog een man of tien , twaalf in dat tweede deel ook al was de snelheid erg teruggevallen ik kon toch zonder dip en mét de glimlach de hele afstand volmaken in 13u 6 min ondanks het warme weer : 25 graden !! en daar kan mijn lijf sowieso niet supergoed mee overweg of kon moet ik zeggen... op mijn ouwe dag kan ik meer en meer aan dat mag ook want de spartatlon blijft duidelijk aanwezig elke dag zonder stress, mét de glimlach focussen
trouwens, Limburg was weer geweldig willem had een nieuw parcours uitgestippeld en dat was zeer de moeite vergezichten en bewegen dat is reizen en mediterend lopen ik ben nu, een paar dagen later nog altijd high puur natuur tot volgend jaar !!!
ps de voedingsvoorbereiding was nu ook perfect itt tot gran canaria waar ik véél teveel gegeten had nu heb ik enkel vrijdagavond één uitgebreide KH maaltijd genuttigd een zeer licht ontbijt zaterdagmorgen ik voelde niet dat ik gegeten had terwijl ik vaak teveel eet, uit angst om niet genoeg brandstof te hebben maar ik héb genoeg brandstof nog 10kg vet je ziet ze niet, maar het is er wel LOL kunst is alleen van die vetverbranding hoog te houden en toch fit te blijven een ware kunst... overdag enkel wat fruit en 's avonds één uitgebreide gezonde maaltijd werkt perfekt vetverbrandend !!! ik mag me niet meer laten afleiden door de buitenwereld....
de weken na de transgrancanaria waren ok herstellen en in beweging blijven ik had nog wat vrij genomen om met zoonlief wat aktiviteiten te ondernemen én ook nog wat te klossen aan mijn kot van dat tweede kwam niet zoveel in huis mijn lijf had wel zin om wat te lopen maar mijn geest kreeg ik niet gemotiveerd om veel te werken en ook niet om mijn voeding te verzorgen aangezien ik nogal een heel vlotte stofwisseling heb verlies ik vlug vet maar produceer ik het ook ontzettend snel afhankelijk van de energietoevoer die was gedurende mijn drie weken verlof overdadig de vetaanmaak was dus ook zeer goed te noemen :)) zeker een vijftal kilos winst tov eind februari
om maar te zeggen dat ik geen verwachtingen had ivm de trail in nobressart samen met edwin er weer een fijne dag van maken op het gevoel lopen en de pijntjes voorblijven
ik startte vlot, maar niet geforceerd snel de eerst paar uur lipen heel vlot, verbazingwekkend vlot eigenlijk zeker gezien mijn extra ballastzakje maar vanaf km 20 kreeg ik pijn in het gewricht van heup en knie knagende pijn die me noopte om stukken te wandelen waardoor me een heleboel volk voorbijsnelde en waardoor ik me helemaal niet moe kon maken ik was dus heel fit toen edwin mij rond km 30 inhaalde
't was leuk dat hij mij bleef vergezellen ondanks dat ik constant moest wandelstukje inlassen mijn gemiddelde was ondertussen gezakt van 10,5 naar 9,5 enkel en alleen door opspelende gewrichten... vanaf km30 ging het trouwens weer ietske beter de wandelstukjes waren niet té lang
oorzaak? onvoldoende herstel van grancanaria ? 5kg extra ballast ? sleet bij deze oude man ? teveel gistoffen in mijn lijf ?
oorzaak onbekend maar we liepen uiteindelijk als 49e en 50e samen over de meet hetgeen ook een heel mooie ervaring was dat ik dat nog mag meemaken :)
Het was op een koude decemberavond
dat ik van mijn broer Luc een mailtje kreeg, met een uitnodiging om een paar
maanden later de winter even te ontvluchten en een "mooie" wedstrijd mee te
pikken op het zonnige Gran Canaria. Meer dan een blik op de verzorgde website en
een korte nachtrust had ik niet nodig om toe te happen. Het zou een heel
avontuur worden want er werden 8500 m hoogtemeters beloofd over 123 km, vooral
rotsige, paden. We hadden dus weer een doel om onze vorm terug wat op te
krikken. De voorbereiding liep redelijk naar wens en ik keek echt uit naar het
tripje met Luc naar de zon! Op 1 maart vliegen we weg. Zodoende kunnen we ons
loopje op gemak mentaal voorbereiden en hebben we ook genoeg tijd om alles wat
nodig is bij te vullen. De pizzeria's in Las Palmas en omstreken zullen het
geweten hebben. De dag voor de wedstrijd krijgen we assistentie van onze
Amsterdamse vriend Erwin Borrias die hier al voor de derde keer start en nog wat
tips mee geeft. Het zouden "gelukkig" maar 4800 hoogtemeters worden ipv de
aangekondigde 8500. Die start vindt, voor de 2 langste afstanden (de 96 en de
123km), plaats in het zuiden van het eiland op het Playa del Ingles-strand,
vrijdagavond 4 maart 2011 om middernacht precies.
We kunnen in T-shirt
vertrekken alhoewel we hier allerhande attributen aantreffen van wollen mutsen
met handschoenen over schoenen met plastic zakken tot loopstokken toe. Wat we
met zijn 500 wel gemeen hebben is dat we allemaal een hoofdlamp en een rood
achterlicht hebben en dat zou in de bergen heel mooie beelden geven tijdens de
nachtelijke klimmen onder de vorm van rode en witte slierten al naar gelang de
richting naar waar werd uitgekeken. De eerste 4 en een halve kilometer lopen we
over het strand en er wordt al heel wat afgehijgd. Ik laat me ook wat vangen
want als ik van het los zand afkom na een klein half uurtje zit mijn gemiddelde
nog boven 10 km/h. Ik loop "toevallig" met Erwin.
Op een stuk "ons"
(lees: vlakker) terrein worden nog snellere starters ingehaald totdat we wat
verder via een rivierbedding de bergen in mogen. Het water staat dit jaar heel
laag en op een enkele natte voet na kunnen we goed aan de eerste klim beginnen.
Mijn dubbele Italiaan van de avond ervoor (pasta en pizza) heeft nood aan een
uitgang en Erwin klimt stilletjes van me weg. Waar Luc zich bevindt is voor mij
een raadsel en dat zal de hele dag zo blijven. Ik zoek mijn eigen ritme en als
het wat later begint te nevelen en later ook te regenen kom ik terug bij Erwin.
Op km 40 hebben we de eerste grote verzorgingspost met kaas, salami, chocolade,
rozijnen en sportrepen. Ik graai een willekeurig beetje in het rond en vul
vooral mijn drinken bij en trek mijn lange mouwen aan want de regen heeft toch
voor wat afkoeling, zelfs koude gezorgd.
We vertrekken terug en Erwin
merkt op dat we 3 kwartier voor liggen op Erwin zijn P.R. We lopen samen de
ochtend tegemoet over soms wel heel technische stukken waar wij als laaglanders
lijken stil te staan tov de naar beneden "vallende" Spanjaarden. De zonsopgang
geeft ons mooie plaatjes van het groene, ruige binnenland. Tot 75 km blijft het
vooral genieten van alles wat we meemaken. Dan begint mijn motor te sputteren.
Ik kon tot nu toe bij Erwin, de vlottere klimmer, blijven doordat hij iets
behoedzamer daalde. Nu was plots alle kracht uit mijn benen en volgen was niet
meer aan de orde. Alhoewel Erwin had gezegd dat het belangrijk was om elk uur
iets te eten heb ik me als "ervaren rot" toch laten vangen door dit niet te
doen. Een normale 100 km trail loop ik ook op een paar bars en wat sportdrank
maar hier duurt het allemaal wat langer. Bij de tweede grote "eetpost" bij km
80, ik was toen 13 uur onderweg besefte ik pas tegoei dat ik veel te weinig
gegeten had. Het hongergevoel was er niet maar ik kon geen 50 meter aan een stuk
lopen. Absolute leegte! Voor een vuurtje heb ik daar dan een pasta gegeten en
wat soep gedronken. Daarna vertrok ik terug op mijn gemak met een paar
sportrepen in de hand. Alhoewel vanaf hier de route terug wat meer beloopbaar
werd zou het nog meer dan een uur duren voor dat lopen, voor mij, terug aan de
orde was. Toch werd ik niet zo heel veel ingehaald en kon ik af en toe zelfs nog
een groter slachtoffer inhalen.
Bij de post in Terror, rond km 100 was
het gevoel terug positief. Ook hier kregen we weer de beste zorgen en vol goede
moed konden we de laatste 24 km aanvangen. Het werden echter nog heel zware
kilometers doordat de parcours-uitzetter toch meer dan doorsnee masochistische
trekjes vertoonde. Alhoewel we ons einddoel, Las Palmas, al vrij vlug in de
gaten kregen moesten we die laatste 18 kilometer nog een paar gevaarlijke
klimmen en afdalingen verwerken en mochten we als kers op de taart nog 5
kilometer slalommen in een droge rivierbedding vol met grote, ronde keien. De
laatste 3 kilometer was uitbollen richting finish. Het was terug licht gaan
regenen en veiligheidshalve had ik de lamp terug opgezet. Na 20h18 mocht ik
langs een joelende menigte finishen als 51ste van een kleine 300 starters (op de
123 km). Er zouden 191 aankomers zijn. Luc moet tgv een zwakke lamp,en vallende
duisternis met regen, de handdoek werpen op km 100 in Terror. Erwin finishte als
31ste zowat anderhalf uur voor mij. De organisatie was in ieder geval perfect,
zeer vriendelijk en bezorgd.
awel awel ik had er lang over gedroomd en naar uitgekeken samen met m'n liefste broertje op pad...
maar ben op voorhand blijkbaar wat teveel met dromen bezig geweest en iets te weinig met elke invalshoek van deze loop nader te bestuderen zo bijvoorbeeld : als ge 's nachts gaat lopen hebt ge licht nodig en een goed licht...dat lijkt toch gemakkelijk en heel logisch nochtans ben ik daar geen moment mee bezig geweest de weken voor afreis hoe is't mogelijk he.... mijn lampke gaf genoeg licht om langs de neet te lopen, dus was da ok voor mij.... ja hallo Lukas !! de neet !! hehe das vlak en beloopbaar en daar lopen we met ons ogen toe he de trangrancanaria was berg berg berg en rotsen overal: zeer mooi amai maar iets minder beloopbaar dus... ik wist van vorig jaar al wat een spaanse bergloop kon inhouden van moeilijkheidsgraad op mijn bustrektocht in februari had ik daar toen een paar 20 km bergloopjes meegepikt bergpaden belopen is voor mij al een serieuze opgave maar het is wel uniek want je bent nog meer geconcentreerd bezig en dus volledig één met en in de inspanning verzonken geen tijd om met je hoofd ergens anders af te dwalen
als het echter donker wordt in de bergen..... dan hebt ge wel licht nodig hehe, goed licht, een heel goed licht en ikzelf heb het beste licht nodig dat er bestaat... want ik heb ook nog een paar oogproblemen, jawadde geen dieptezicht door exotropie (een oog wat naar buiten staat) heb ik zo een jaar of 15.... en da ga ik nu in april wel "eindelijk" laten rechtzetten mijn dieptezicht zou moeten beteren (hebben ze me beloofd) hetgeen bij trails zeker van pas zal komen olee verder lijd ik ook nog aan een milde vorm van nachtblindheid dwz : ik zie sowieso stukken minder goed snachts dan overdag... in de wagen gebruik in dan altijd een bril bvb ik overweeg nu van zeker lenzen te laten aanpassen, indien nog nachtlopen gepland worden
want deze ervaring was er wel naar meestal blijf ik overdag ondanks mijn aangeboren onhandigheid nog redelijk goed recht maar deze keer was het er al na 10 km van : op een stuk beloopbaar asfalt dan nog ! ik strompelde tegen een stuk oneffenheid en ging vol neer knie, hand, arm geschaafd en een stevige vloek een paar km verder hetzelfde liedje toen wist ik het wel dit werd niet mijn dag/nacht de eerste nacht kon ik nog uitgebreid genieten van de goede lampen van de trailers die in mijn buurt liepen maar soms lopen die dan te snel en soms te traag, ge kent dat he enfin, de eerste nacht waren er wél lopers in de buurt maar toen de duisternis nogmaals viel liep ik natuurlijk helemaal alleen wat ik meestal ook het leukst vind maar deze keer lukte dat dus gewoon niet door géén zicht ondanks dat mijn energiepijl terug beter was dan tussen km 60 en 80 kon ik gewoon geen snelheid meer maken na km 90 omdat ik geen steek meer zag voetje voor voetje stapte ik op de oneffen bodem vooruit mijn voeten moesten ahw voelen of de ondergrond begaanbaar was want mijn ogen geraakten niet tot daar haha
het was ook terug beginnen regenen ook de eerste nacht was het nat en fris maar door het gebrek aan snelheid de tweede nacht geraakte ik serieus onderkoeld ook en in Teror besloot ik te stoppen de kop zat goed, maar tegen 2km per uur nog 24 km afleggen omdat ik geen pad kon zien leek me dom ik zou trouwens buiten tijd arriveren ook....
dus in terror een taxi gebeld nadat een zwitserse me eerst een lift beloofde maar dat ging niet door want haar vriendje wilde uiteindelijk een uur slapen in de auto...alvorens verder te lopen waardoor ik de bus van 10u miste.... ik had gewoon die gast zijn ogen nodig gehad... en hij mijn fut , want hij was doodop hij zag er echt niet goed meer uit......ik vrees dat hij niet aangekomen is
tot zover mijn geleuter over ogen, zien en niet zien en afzien het landschap was overdag onverbeterlijk en ik zal er nog weken van nagenieten en ik heb 't dus ook vastgelegd op film ... een paar hier te bekijken op youtube http://www.youtube.com/profile?user=guitarluke1 met de "mentale" commentaar van het moment : het afzien, het gevloek, het genieten .....
dingen die ik geleerd heb - iets minder feesten/eten de dagen voor zo een loop (mijn eigen persoonlijk patroon gewoon aanhouden= sober en simpel) - meer onderweg eten vanaf een half uur na de start - trager starten ... - alleen bezig zijn met uw eigen pad en ritme , de gps bvb afzetten !!
wat ik nog niet weet : waar kwam die enorme kloof na afloop vandaan in 't midden onder mijn voetbal ?? geen blaar, maar echt een pijnlijke zaak de eerste dagen erna natte voeten en de lange belasting ? nooit gezien of gehoord, wie maakte het nog mee ? laat het effe weten ... steunen was praktisch onmogelijk, maar na 4 dagen is ze al mooi dichtgegroeid....
het allermooiste besluit aan heel het avontuur : samen met mijn broer een week onderweg plus filosoferen over het leven en het lopen in het nu ....een onverbeterlijk mooi gevoel en voor herhaling vatbaar !!
neen, ik hou niet van regeltjes en structuur ze zijn er voor de voorlopig nog onwetenden om op weg te geraken naar...
maar hoe zouden we het natuurijke lopen kunnen ontrafelen dan toch in woorden, wanneer men het natuurlijke gevoel nog niet heeft ... een poging...
lichaam in één rechte lijn van kop tot teen lichtjes naar voren neigen (laten vallen) zodat men voorwaarts valt
één voet opheffen en middenvoet op de grond zetten om niet te vallen zodat men zijn gewicht opvangt niet afduwen met de tenen of voorvoet (zoals we meestal gewoon zijn) niet landen op de hiel (ook afleren) gewoon de hele voet plat op de grond telkens weer, links, dan rechts wil je sneller, dan druk je het gaspedaal meer in maw je neigt in één rechte lijn meer voorwaarts (niet buigen !!) je laat je gewicht als het ware meer naar voren vallen pasfrequentie vrij hoog rond de negentig!! tellen per minuut wat je benen doen is dus meer een posturale arbeid ( ondersteunen) het telkens weer opnieuw opvangen van je lichaamsgewicht
je belast hiermee je spieren, gewrichten veel minder omdat je minder opwaartse en neerwaartse krachten hebt je hoeft niet zo hard te werken en kan dus langer en sneller lopen met dezelfde arbeid/energie
bij de klassieke loopstijl gaan sommigen per pas wel 10!! cm omhoog jumpen das 9 meter ! per minuut das 900 meter per uur klimmen wat een waste of energy !
loopschoenen
een noodzakelijk kwaad
enkel zinvol om geen voetzoolverwondingen op te lopen
op rotsige of scherpe ondergrond
voor de rest meestal meer blessures mét schoenen dan zonder
voor mij het enige nut : de voeten beschermen
ikzelf gebruik een 15-tal paar schoenen om te lopen
van 2 maanden tot 20 jaar oud
ik loop ermee tot ze totaal uit elkaar vallen
tot ze mijn zool dus niet meer beschermen
met blootvoets lopen heb ik nog geen ervaring
maar dat hoop ik de komende jaren stilaan te veranderen
we houden u op de hoogte
een mens heeft altijd de neiging
de oorzaak van zijn lijden buiten zichzelf te leggen
of het nu gaat om mentale of fysieke problemen
we hebben er blijkbaar zelf niks mee te maken
het is de schuld van de schoenen, de trainer, het trainingsschema, de
dokter....
en hoe zit het met onze eigen verantwoordelijkheid?
wat mijn inziens veel belangrijker is dan de schoenen
(externe modaliteit = de buitenwereld)
een juiste natuurlijke looptechniek
(interne modaliteit = eigen verantwoordelijkheid)
dus: lopen vanuit de zwaartekracht
wat sommigen chi-running noemen (die amerikanen
he)
maar zoals vele indianen en afrikanen spontaan lopen
en ook de meeste kinderen sowieso
gewoon met het lichaam meevloeien zonder vechten
en liefst op blote voeten of sandalen ...
jaja, we kunnen er heel wat van leren
na drie weken van boven de 110 km, hetgeen voor mij meer dan ooit wil zeggen... een vrij rustige week, excuseer, twee weken dus... als recuperatie naar de trangrancanaria toe de spieren zijn ok rechter achillespeesovergang naar kuit is beter dan een par maanden terug wel gevoelige kuiten in het algemeen maar al vanaf december ik steek het vooral op het winterweer : een andere looptechniek (lees: géén techniek) in de sneeuw waardoor de diepe ttenbuigers en kuitspieren extra aangesproken worden om het evenwicht en het gebrek aan grip helpen op te vangen
maandag 21 feb : rustdag dinsdag 16 km met 45 min tempo mét wandelrecupe woensdag 11,4 km met 20 min tempoblokjes donderdag : rust en een paar uur infraroodcabine (warmtetraining hehe) vrijdag : rustdag zaterdag : 12 km in terneuzen voor de snelheid, langs de scheldedijk...als een vis langs het water met voor en na nog 10 km in en uitlopen....het ging behoorlijk vlot tot het keerpunt zonder problemen rond de 4min de km maar dan .. windop dus en een stuk minder ben blijven glimlachen, ah ja, niks forceren zondag : rustdag maandag : een uurke verjaardagslosloopje met korte gevoelsmatige verjaardagsversnellingen lang zal hij lopen ! dinsdag : rust en vlucht naar gran canaria woensdag een uurke loslopen met edje in gran can... donderdag rustdag en goed en veel eten ....misschien wel wat overdreven vrijdag : rustdag op bed en om 00:00 uur start trangrancanaria :123 km 8500m hoogteverschil http://www.transgrancanaria.net/eng/paginas/ver/27 de streep werd niet gehaald door slecht persoonlijk zicht, zie verslag.... maar ik ben tevreden met wat er is !
natuurlijke voeding voor de natuurlijke loper (deel2)
in optimale omstandigheden volg ik spontaan onderstaand ritme wat valt buiten optimaal ? feestjes, meetings , zondagen,verlofperiodes, toevalligheden die uit de lucht vallen enz... op die momenten ga ik gewoon mee in de stroom zonder enige strijd en met volle acceptatie van wat is en niet is ik geniet dan gewoon van de lekkere dingen die er zijn maar in de loop van een gemiddelde werkleefweek is alles eenvoudiger en natuurlijker
'smorgens eet ik bijvoorbeeld al meer dan 25 jaar gewoon niet omdat ik geen honger heb , heel simpel en ik eet enkel als ik honger heb, en soms bij "goesting" (ik geef het toe)...:)) 's middags eet ik een stuk fruit , drink een tas thee en in de loop van de namiddag idem
soms aangevuld met een handvol noten of een groentenslaatje met eventueel een ietsiepietsie brood of pasta of dergelijke als ik in de loop van de dag wat flauwte voel eet ik wat fruit extra of drink ik wat verdund fruitsap (half water om de perfekte isotone drank te krijgen) alles op het gevoel, de enige klok die ik ivm voeding in het oog houd is mijn persoonlijke biologische klok
's avonds vanaf een uur of vijf begin ik pas een gezonde honger te krijgen en dus bereid ik een zo natuurlijk mogelijke maaltijd ergens in de loop van de avond.... timing hangt gewoon af van de mogelijkheid/gevoel dat ik heb tussen 17u en 23 u is dus alles mogelijk... ook een stuk afhankelijk van mijn beroepsbezigheden de avondmaaltijd is vrij uitgebreid : eerst groentenslaatje of soep, daarna een wokschotel met pasta of rijst in de winter in de zomer een uitgebreide rauwkostschotel en als dessertje nog een kom muesli , soms met melk, soms met water of fruitsap of vers fruit
ik eet dus nog zeer zelden bood ooit een keer op verplaatsing brood is dood .... en ik gebruik bij voorkeur zoveel mogelijk levende , natuurlijke voeding
deze manier van eten volgt mijn persoonlijk ritme, ik voel me daar perfekt bij heel de dag energie (vaak 20 tot 30 km lopen op nuchtere maag smorgens bvb) en 's avonds heb ik het meeste trek, dus eet ik ik slaap beter met een volle (niet overvol !!) maag dan met een lege (de maaltijd is ook licht en gezond !!) btw : mijn bloedwaarden, energiepijjl en conditie zijn optimaal (wat natuurlijk niks garandeert: ik kan morgen ook gezellig doodvallen, net als u )
belangrijk in het leven is dat iedereen zijn eigen ritme zoekt en volgt daar is weer dat onmetelijke belang van bewust leven we lijken op elkaar maar zijn allemaal verschillend laat u niks opdringen door dokters , boeken, therapeuten (ook niet door mij :)) ) maar zoek zelf wat bij u past denk niet !! voel !! uw lichaam zal u vertellen wat het nodig heeft !! durf uw gevoel volgen daarin, uw lichaam weet wat het wil wees bewust, vertraag , ga zitten en adem rustig in en uit en luister gewoon wat uw lijf u vertelt
zondagmorgen, de dag na de marathon .. en amper pijnlijke benen van gisteren ik heb alle tijd vandaag en geen verplichtingen dus... na een eerder onrustige nacht (ik was nog steeds aan 't lopen, vooral mijn lijf..) toch de loopschoenen aangetrokken met de bedoeling van eens een paar uur te gaan wandelen het werd iets meer dan wandelen , traag lopen afgewisseld met wandelen gemiddelde snelheid moet ergens in de buurt van mijn spartatempo gelegen hebben ik heb het gevoel dat dit een zeer goede training was in bewegen met stramme poten bij opkomende pijntjes effe wandelen tot alles weer vrij was en dan verder hobbelen ... uiteindelijk toch weer een 20,5 km in 2u45 zoiets... zonder snelheid dus , maar mét de glimlach :) zondagavond , vrije avond en terug de loopschoenen aangebonden tegen het donker aan ik had niet veel meer in huis en ben dus naar de pizzeria gelopen :) was geweldig en dan op volle maag terug allemaal vormen van training die van pas kunnen komen het ging al veel vlotter dan vanmorgen ik die altijd schrik had om de dag na een wedstrijd te gaan lopen heb er dus vandaag terug 32 (21+11) gedaan, en zonder pijntjes alleen wat stram natuurlijk, 't mag iets hebben he een geweldige dag om het spartathlon gevoel na te bootsen enfin, zo voel ik me erbij in elk geval ... maandag rustdag , enfin een uurke rustig op den hometrainer dinsdag21 km met eerst een uurke tempo op het gevoel dwz wandelen bij pijntjes en verder lopen zo hard mogelijk tot het uur vol is zoveel mogelijk door de natuur en 's morgens vroeg, dus lekker rustig ging nog niet supervlot door de inspannigen van het weekend donderdag22 km zoals dinsdag ging weer zoals het hoort eerste uur tempo tegen bijna 12/ u trailsgewijs tweede uur spartatempo , dus tegen 8 a 9 per uur genieten van de vogeltjes en de modder :) vrijdag 6 km losdribbelen , moest nog effe bij de tandarts zijn en heb da dus maar teveoet afgehaspeld zaterdagmorgen21 km zoals steeds: eerste uur "gasgeven" , dan rustig gasgeven lukte vandaag niet, gewoon gisteren iets te weinig koolhydraten binnengespeeld waardoor platte benen en geen lucht hetgeen resulteerde in een overeenkomstige snelheid..eeuh traagheid, excuses.... zaterdagavond17 km langs de demer in aarschot tweede stuk windop en koud en wa moeten haasten want PJ zijn optreden was afgelopen zondagmiddag 17 km in de bossen in genk eerste 5km wa vlotter zondagavond 11 km toerke in 't donker na halfelf verhard langs zammel en oosterlo, rustigaan, benen nog vlotjes de gemiddeldes vandeze week allemaal tussen de 9,5 en 10,5 per uur afhankelijk van de omstandigheden , het parcours en vooral het gevoel :))
samen met edje richting henegouwen de buurt van het hellend vlak van ronquieres mooie trail door bos en veld niet superzwaar voor mij mogen er meer bergskes in zitten alhoewel ik toch aan 750 hoogtemeters kwam vele kleintjes maken ..... snel gestart, enfin , toch geprobeerd maar de adem en de benen waren minder dan in de week na een vijftal km kwam ik helemaal erdoor en heb zelfs een tijdje voor edwin kunnen uitlopen echter na een 25 km was het beste eraf en dus een versnelling teruggeschakeld tot km 30 toch nog aan 11 per uur kunnen blijven lopen een man of vijf haalde me nog in het laatste uur maar ik ben blijven glimlachen om in sparta te geraken wil ik vooral mijn gevoel volgen zoals steeds dat wil zeggen , naar je lijf luisteren, niks forceren en op die manier heel blijven het hielp me ook om niet verloren te lopen en een echte zware dip had ik ook nooit tja, ik loop graag "snel ", dat was dus goed gelukt tot driekwart daarna overgeschakeld op spartatlontempo en vetverbranding maar zonder doodgaan, met een leuk gevoel dus training geslaagd wellicht zoiets rond de 17e,18e plek op 170 ingeschrevenen wat voor mijn doen zeer ok is sneller dan ooit en dat zonder forceren we zijn klaar voor de 123km van grancanaria op 5 maart dat is van een heel andere orde wellicht richting 20 uur , misschien nog meer natuurlijk trager starten het zware parcours is wel in mijn voordeel hoop ik geef me maar klimwerk :)) uitslag....http://amstramtrail.be/trail-infos.php
de kogel is door de kerk de hoop is doorgeknakt we hebben onze startnummer voor de spartathlon 2011 nummer 42 (is dat niet de marathonafstand ???)
vanaf nu ga ik de blog eens wat meer bezigen kwestie van mijn lijden op papier kunnen te zetten hetgeen misschien enige verlichting kan geven haha neen, vooral om anderen misschien weer ten dienste te zijn met mijn nederige ervaringen een mens kan leren van iedereen zelfs van deze simpele ziel
zelfs want uiteindelijk heb ik als ultraloper nog niet zoveel jaren ervaring en dus ook nog niet veel potten gebroken het verloop van dit jaar zal uitwijzen of ik echt iets kan gaan doen in griekenland de doorwinterde ultraloper zal allicht hier aan twijfelen
moest er echter geen enkele kans bestaan dat ik leonidas zijn voeten kan kussen zou ik gewoon thuisblijven ik geloof in mezelf dat gaat helpen de kans is er ze is niet torenhoog er zal sowieso mogen gewerkt worden
maar dat werken zal gebeuren op mijn persoonlijke wijze en dat gaat zoals steeds weer erg origineel zijn wars van alle theorietjes en trainingsschemas alternatief zoals steeds natuurlijk op het gevoel zal dat volstaan ??
zeker om hier wat ruimte te vullen en zo weten we ineens wat er hier gekrabbeld gaat worden een open boek over de andere trainingsaanpak naar sparta oftewel : een persoonlijke aanpak voor minderbegaafden haha
enfin: het is hier allemaal vanaf nu op de voet volgen... en ik zal allicht blij zijn als ik mijn persoonlijke onzin naderhand nog eens kan herlezen dat wordt pas lachen !
Olne Spa Olne 2010â¦de lach, eeuh â¦.loop van mijn leven â¦
Tis al een hele tijd geleden dat ik nog eens een verslagje
neerpende over één of andere loop. Noch voor mezelf , noch voor de
gemeenschap.Tja, ik lul wel es graag, maar uiteindelijk blijkt dat ik toch nog
veel liever gewoon loop en blijf lopen En dat gebeurde het laatste jaar dus
veel met wat hoogtes en laagtes, zoals dat in het leven pleegt te gaan . Alles
bestaat uit golfbewegingen en een mens probeert daar in mee te stromen .
Vanaf oktober heeft mijn egoke zich weer vastgebeten in iets
sneller lopen dan we gewoon waren sedert ons wederoptreden in 2008 . Ik loop sowieso graag lang , maar ik loop ook nog altijd graag snel. Dus ging
ik puur op het gevoel iets meer snellere stukken inbouwen in mijn loopjes. Wat
ik er echter zeker niet meer voor over heb, in tegenstelling tot 10- 15 jaar
geleden , zijn strenge trainingsschemas met de nodige blokken in en tegen het
rood Ook elke dag lopen hoeft voor mij niet meer echt
Ik ben nu gevoelsmatig bij een ritme van een drietal keer
per week 2 a
3 uur lopen uitgekomen. Oftewel 20
a 30 km
per keer, hetgeen mij in elk geval beter ligt dan elke dag te moeten lopen .
Ik heb zo genoeg recuperatiedagen om niet gekwetst te geraken en ik heb genoeg
trainingsdagen met snelheid énuithouding om vooruitgang te boeken.
En het allerbelangrijkste : na een dag rust heb je altijd
een enorm grote goesting om erin te vliegen (in het lopen he) Ik vertel het
allemaal omdat ik weet dat er heel wat lopers gebaat zouden zijn met minder
loopdagen, meer rustdagen en meer gevoelsmatig lopen . Met meer plezier en
minde rblessures tot gevolg. De therapeut in mij voelt zich weeral een stuk
geroepen om de blijde boodschap met luide stemme te verkondigen Mijn excuses. Tja,
ieder zijn afwijking he
Mijn 20 a
30 km loopdagen
(altijd in de natuur, dus trailsgewijs) worden met afwisselende tempos
afgelegd: het eerste uur doe ik meestal stukken marathontempo op het gevoel ,
afgewisseld met wandelpauzes van 10 tot 20 seconden. Let op: ik time dit niet,
alles gebeurt gewoon op het gevoel . Ik probeer op elk moment naar mijn lijf te
luisteren . Na dat eerste uur loop ik de rest van de tijd aan een heel rustig
ultratempoke, ook met de nodige wandelstukjes zodat ik altijd met een leuk
gevoel thuis kom. In feite noem ik dat niet trainen, ik ga gewoon een paar keer
per week lopen in de natuur en wat genieten zo voelt het aan . Ik heb nooit
nog het gevoel dat er iets moet . Geen schemas meer voor mij never again !! No
pain , no gain ?Dikke bullshit ! Ik zou
eerder stellen . Pain ? No gain !!
Wat heeft dit gezever allemaal met Olne Spa Olne te maken. Awel,
alles eigenlijk , want dankzij dergelijke voorbereiding , aangevuld met een
aantal snellere wedstrijden de laatste maanden ( halve van Herve, 10 km St Georges , en 33km Battice)
én het verlies van nog een aantal overtollige kilos begon ik toch weer spontaan
redelijk scherp te ogen. In Battice liep ik met 2u43 zelfs amper een minuutje
trager dan in mijn maniakale tijd (1998) en dat deze keer met mijn genietende
en glimlachende aanpak.
Olne dus. Edwin vroeg mes morgens voor de start wat mijn
ambities deze dag waren. Ik moest niet lang nadenken.Enerzijds een halfuur dichter achter hem
eindigen dan vorig jaar en anderzijds met de glimlach starten om die vervolgens
66 km
vol te houden. Ik ben met glorie in beide opdrachten geslaagd. De glimlach was
er wel ietsje minder de eerste 5
km toen ik de meest koude handen uit mijn leven mocht
ervaren en ook op 15 km
van het einde toen ik op een gladde steile afdaling op mijn ribbenkast viel en
een ribje brak. Een vloek werd toen even het bos ingeschreeuwd naderhand bleek
ik zeker niet de enige te zijn die daar de wereld omhelsd had.
Maar de andere 60
km pure glimlach dus. Voor de eerste keer in mijn leven
gewoon ook verstandig en rustig gestart bij een ultra.Dankzij de observatie van mijn eigen
glimlach/dus mijn eigen lijf kon ik mijn inspanning op elk moment bijsturen .
Wanneer de glimlach dreigde te verdwijnen wist ik dat ik te snel ging. Effe
wandelen om dan terug te lopen als de glimlach er weer was. Blijven lopen
zonder moeite.
Zo liep ik heel de race rustig verder waardoor ik na 45 km de benen nog altijd
niet voelde, waar ik me anders meestal na 25 km al een stramme ouwe man voel . Nu haalde
ik de tweede helft zeker nog 50 man in, mét de glimlach !!
Vorig jaar werd ik constant gepasseerd en eindigde ik helemaal leeg diep in het
tweede gedeelte van het deelnemersveld in dik 8 uur, nu 68e op 480
vertrekkers én 40 minuten sneller dan toen . Je zou natuurlijk voor minder
glimlachen .
Het genieten van mijn inspanning, het prachtige landschap ,
de mooie koude dag en het harde zwoegen van de andere lopers werd daardoor dus
ook een stuk intenser ! Wat was dit eentopdag in mindfulness !
Ben ik nu fier op mezelf ? Jazeker wel, maar toch is dit
verhaal vooral bedoeld om anderen met een gemiddeld talent en gemiddelde
trainingsinspanningen (tijd/zin) duidelijk te maken dat je daarmee echt ook wel
vooruitgang kan maken plus optimaal genieten .
Ik durf zelfs stellen : gooi alle schemas gewoon overboord
en loop gewoon op je gevoel op elk moment. Niks moet, alles mag . t Is een
levensingesteldheid , maar die je kan toepassen op alle facetten van het leven,
dus ook op het lopen Alles wordt er weer een stuk rustiger, stressvrijer en
blijer door
Tot slot nog een dikke proficiat aan iedereen die Olne weer
eens uitliep/uitstrompelde alsook aan de organisatie die voor amper 8 euro een
perfekte klassieker aflevert mét sweeter en warme maaltijd erbovenop ! Belgie
splitsen is echt géén optie, de waalse lopen/ultras
zijn gewoon het mooiste én het leukste ! Keep on smiling .
het valt mezelf ineens op dat ik amper verslagen maak van wedstrijden op de blog tja, dat doet iedereen al, dus das nie origineel genoeg zeker liever deel ik wat gratis informatie rond om leuker en gemakkelijker en langer te lopen de therapeut in mij spreekt haha
toch een verslagske ? ok, vandaag een 10 km gelopen in st georges sur meuse heel kort voor mijn doen maar ik loop nog es graag snel af en toe en ik kan evengoed in de walen nog wat bijtrainen ik had een gedacht dat het daar vrij vlak ging zijn niets was minder waar een half onverharde omloop met heel wat pittige heuveltjes en 230 meter hoogteverschil eerste km in 3'40" eerste 5 km in 19'50"" dan kwam het zwaarste deel dat een heel stuk trager liep maar ik werd amper ingehaald dus dat gold voor iedereen aankomst in 45 minuten op plek 80 van de 389 één van de betere prestaties sedert mijn heroptreden in 2008... op een conditiegewicht van 73,5 (geleden van 1998 bij mijn marathonrecord van 3u17) dat beloofd vooral voro battice war ik toen 2u42 liep ik ga nu voor 2u40 yes !!! keep you updated :))
Natuurlijke voeding of oervoeding (fruit en groenten,noten,
zaden, pitten liefst onder de vorm van rauwkost) is de perfektie voor ons lijf we zijn zelf ook natuurlijke wezens, ook al beseffen we het amper nog...
Meer dan "echte" onbereide voeding hebben we als organisme niet nodig, dat is een feit,
dat weet je en dat voel je ook als je hooggevoelig bent
Maar aangezien we mensen zijn die in en
consumptiemaatschappij wonen, zijn we niet perfekt
Geen mens kan zonder alle lekkere rotzooi die we overal
tegenkomen
De kunst is om ermee om te gaan
En de manier waarop is een zeer individuele zaak
Daar kan geen wetenschap wat aan veranderen
Natuurlijk kan iemand stellen vanuit zijn persoonlijke visie
wat volgens hem de beste aanpak is
Zo weet (denk te weten) ik bvb met mijn volle verstand dat
matigheid het allerbeste is/zou zijn
Met mijn volle verstand, wat een grap
Maar mijn goesting ziet dat bijwijlen helemaal anders
Mijn
goesting wil af en toe eens volledig loss gaan en alles vreten waar zij
zin in heeft
En daar
is zelfs niks mis mee, tenzij het telkens over emotioneel overeten gaat
met teveel eten, en vooral teveel rotzooi kan je geen enkele emotie bevrijden ...
je eet wie je bent (soms omgekeerd)
ben je in evenwicht, dan eet je evenwichtig ...
Als ik eet , eet ik soms supergezond (fruit en groenten) ofeet ik alle rommel die ik lust
gewoon afhankelijk van hoe mijn emotionele toestand is
Dat evenwicht kan je vinden
Door telkens weer naar jezelf te luisteren en aan jezelf te werken
te observeren waarom je teveel eet soms
en gewoon je persoonlijk ritme in de voeding te vinden, zonder strijd...
Hoeveel dagen of weken ben ik bevredigd met fruit en
groenten (de enige voeding die we echt nodig hebben)
En hoeveel en welke rommel wil ik graag binnenspelen als ik
"feestdag" hou
Uitersten,
het is wat het is....
In de
oertijd had de mens soms dagen, weken, maanden, geen eten !!
En moest hij periodes noodgedwongen vasten
Op andere perioden door het jaar was er een overvloed en at
hij meer
overdag ging hij op zoek naar voedsel, 's avonds at hij het op
Dat is een heel natuurlijk ritme
Maar ook op dat vlak zijn we volledig afgedwaald , we hebben
total geen band meer met de natuur
Noch op gebied van voeding , noch op gebied van beweging
We denken dat we mooi elke dag op hetzelfde uur moeten eten
Wat is me dat voor een totale onzin .
Je behoort geen extern ritme te volgen
Je behoort alleen jezelf, je eigen ritme te volgen , volg je
gevoel observeer jezelf, luister naar jezelf
Heb ik honger of heb ik geen honger en die vraag stel je je
ook als je dan eet
En waar heb ik zin in
En je stopt als je geen honger meer hebt
Tenzij op de feestdagen ...
Dan eet je je lam haha, en dat is dan ook een training van
het lichaam
Intervaltraining
in rotzooi verwerken en afbreken
Iemand die heel matig en heel gezond eet, geweldig !
Ik ben soms matig, maar het overdag weinig en savonds meer past perfekt bij mijn persoonlijk ritme.. een intervalvoedingspatroon als het ware
DUS : leef
gewoon je eigen pad en doe dat intens !! en heb geen angst om te veranderen en nieuwe uitdagingen aan te
gaan...
Dit is mijn visie en mijn gevoel, niemand hoeft daarmee akkoord te gaan, want iedereen ziet
het anders, en das volledig ok !! peace
marathon nature de mirwart 12 september 2010 ...43 km
het was alweer een tijd geleden , die afstand en zulk parcours.. dus de goesting was erg aanwezig zaterdag al vertrokken met mijn buske om er een ardens weekendje van te maken het laatste stuk binnendoor gereden zodat ik langzaamaan in de juiste sfeer kwam op een bepaald momnet moest ik rechstomkeer maken omdat mijn gps mij over onverhard stuurde waar zelfs een rivier zonder brug moest overgestoken worden en ik had de kayak niet bij, dus dat lukte niet :)) 's avonds al ingeschreven waar je zelfs een pot nutella kreeg bij je t-shirt min of meer de ideale KH loader.. enfin, ik kon er in elk geval niet vanaf blijven, lekker met banaan :)) zo kennen we mij weer haha mijn buske gewoon op de ruime parking gezet waar ik een behoorlijke nachtrust kon ervaren het was er rustig, daar in mirwart
's ochtends iets meer beweging, maar het bleef uiterst gezellig de trail zelf was erg mooi en iets zwaarder dan gemiddeld kwestie stijgingsmeters 1400 op 42 (43 !!) km is zeker niet niks meestal zit je rond de 1000 m voor die afstand in het zuiden des lands of je moet de heuvels echt gaan uitzoeken en aan elkaar plakken natuurlijk de eerste 21 km liet ik me meesleuren door de halve marathonlopers waardoor ik véél te snel de eerste lus aflegde = in 2u1minuut en toen geloofde ik nog dat ik dat tempo aanhouden kon haha, grapjas de tweede lus was zwaarder, vettiger en trailer, leuker dus maar ik had er 2u27 voor nodig waardoor mijn totaaltijd op 4u28 uitkwam op een dertiende plek van 31 aankomers daar zijn we zoals altijd best tevreden mee de route-aanduiding was perfekt alsook de rest van de organisatie volgend jaar zeker opnieuw aan te stippen !!
weer een geweldige ervaring rijker met mezelf rondfietsen en lopen zonder tijdsdruk vrij en open alles laten komen als het komt
ardennen, eifel, moezel, saar, noord frankrijk, luxemburg, ardennen en terug thuis...
ik heb onderweg een notaboekje bijgehouden met de verhalen van elke dag maar wie wil dat in godsnaam lezen een hoop persoonlijk gebazel.... haha
wie de reis in al zijn natuurlijkheid wil aanschouwen en graag weet waar ik overal doorgefietst ben kan best de fotolink op picasa bekijken vragen over waar en wat ? shoot !
hopsakee de kogel is door de kerk de hoop is doorgeknakt
net zoals vorig jaar ga ik een dag of tien fietsen richting ardennen met dat verschil dat ik nu zeker geen twee dagen ga opofferen aan verkiezingen , zoals vorig jaar ze kunnen mijn gat kussen :)) ik vertrek de 4e en kom de 14e terug de bedoeling is elke dag 100 a 150 km te fietsen wild te kamperen en onderweg een paar loopkes/trailkes te lopen in d' ardennen zondag 6 juni de ohm trail in aywaille 35 km en zondag 13 juni de natuurmarathon (of halve, depends..) van la roche
ik ga weer met mezelf mee volledige ontspanning, zonder enige structuur, .. en in de natuur daar doen we't voor
zin om te fietsen, fiets zin om te lopen, loop zin om te wandelen, wandel zin om te rusten, rust zin om te slapen, slaap zin om te eten, eet
go with the flow volg de onderbuik niet denken, bewegen geen telefoon, geen gezaag aan mijn oren :)
en als we nog terugkeren volgt een verslagske ..... beweeg !!
awel awel
zondagmorgen, de dag na de marathon ..
samen met edje richting henegouwen
