Maar gelukkig kwam ook een eind aan het Amerikaans avontuur (nog voor dat het project daar ten einde was). Maar er is altijd een maar. Deze maar was de volgende vraag: What about Australia, dont you want to move over there for a year ? Ja, Australië is natuurlijk Amerika niet, en The middle of nowhere is natuurlijk ook niet Sydney
Dus hebben we onze 3 hoofdjes eens bij elkaar gebracht, en ja mijn vrouw heeft al 23 jaar gewerkt, een jaartje ertussenuit is misschien geen slecht idee (naast werken zou er blijkbaar ook nog een leven zijn). De dochter heeft net het zesde gedaan en zou naar het middelbaar gaan Het is natuurlijk een hele evaring; Engels Australisch zullen ze snel leren, andere cultuur, ander eten, andere omgeving, het is wel iets anders, en o ja dat van dat er een leven is Dus hebben we met zen drieën JA gezegd.
En verder gebeurde er niets, ik heb de firma enkel keren wakker gemaakt, en uiteindelijk kwam er een voorstel (eind mei). Dit was helemaal georganiseerd door Amerika. Ik dacht dat iemand in Amerika niet op de hoogte is van de speciale regelingen tussen België en Australië en daarom heb ik eropaan gestuurd dat consultants van België en Australië bij de zaak betroken raakten. Daarbij was de help van onze HR manager van cruciaal belang (gezien hij reeds ervaring had met Expats). Uiteindelijk kwamen er punten aan het licht die voordelig waren voor de firma en voor mij. Dus was de Amerikaanse vraag, waarom komt dat aan het licht bij een klein Belgje, en niet bij al die ander personen van andere landen die ook naar Australië gestuurd werden Uiteindelijk is dat na 1 augustus toch in orde gekomen.
Omdat er pas een eerste voorstel was tegen eind mei, was het ook niet eenvoudig om de planning voor vrouw en dochter te regelen. Ja! We gaan, waar er is nog niets getekend, zolang er niets getekends, is er niets.
Nee wacht nog even om het tegen Jan en Alleman te zeggen.
Zeg wat heb ik gehoord, gaan jullie verhuizen?
Van wie weet jij dat?
Ja, maar er is nog niets getekend!
Half juni heb ik dan getekend, terwijl de consultants nog bezig waren met de details. Door deze handtekening kon het proces voor de visum aanvraag toch al starten, de details (wat belastingen betreft) van het contract zullen later wel komen. Begin augustus waren die details definitief dus na ons gepland vertrek.
Een kant van het verhaal wordt zuiver tussen mij en de firma geregeld. Dat kunnen twee partijen regelen (met hulp van consultant). Vermoedelijk heb je al gehoord dat het niet eenvoudig is in Australië te raken. Het is eigenlijk heel simpel.
Je boekt een ticket, de reisagent zorgt voor een elektronisch visum, en je bent weg voor drie maanden! Maar een jaar is iets moeilijker.
Ondanks dat er gespecialiseerde firmas zijn komen er toch nog punten aan het licht die bij het begin al geweten zouden moeten zijn door mensen die zouden moeten weten waarover ze praten (amai, dat moet ge nog eens lezen). Het komt er dus op neer dat medische test blijkbaar normaal zijn als je en visum aanvraagt voor een jaar.
Zoals je kunt vermoeden kwam dit aan het licht toen ik (met een tijdelijk visum) in Australië zat, mijn gezin in België en terwijl het verlof periode was is in België
Uiteindelijk konden we fotos van onze longen laten nemen op de laatste dag voor het verlof van de ene arts, en enkele dagen nadien kwam de andere arts uit verlof om de algemene medische keuring te doen.
Alles in order, papieren opsturen, en wachten O ja, er is een achterstand bij de dienst die de controles doet van 1 week. De normale doorlooptijd mijnheer, die is één maand, maar bij u gaat dat sneller zijn. Ondertussen is ons leven toch maar een grote onzekerheid.
Voor mij is het vrij eenvoudig. Ik werk. De winkels zijn hier 7/7 open, dat maakt het al iets eenvoudiger om eten, drinken,.. te kopen.
Thuis, is het iets anders, sinds begin augustus is de vrouw thuis. Na 23 jaar werken, thuis, met de dochter, die geen school heeft. Twee dezelfde persoonlijkheden 24 uur samen op een dag Gelukkig zijn ze samen met de buren 5 dagen naar de Belgische kust geweest. Naar ik begrepen heb, waren die 5 zomerdagen in België natter en kouder dan mijn 5 winterdagen in Australië. Maar het weer kan niet alles verpesten, en het belangrijkste is om er even tussenuit te zijn.
Na mijn trips naar Amerika, mocht ik in de maand mei voor het starten van het project al 3 weken naar Sydney (Manley).
Tof, en hotel vlak bij het strand, zicht op de oceaan, knappe grietjes die aan het joggen waren en beach-volley aan het spelen waren, lekker eten, maar ook hard werken. Uiteindelijk, ben ik toch blij dat we beslist hebben om en jaartje naar hier te komen. Het lijkt hier net het zuiden van Frankrijk, maar met meer zon, meer groen, meer rotsen, en met zeer mooie strandjes.Het grootste verschil zijn de golven. Ik bedoel echte golven en niet die klein zachte veroveringetjes van aan de Belgische kust. Ondertussen ben ik nog 2 maal terug geweest en begin het hier zowat te kennen, links rijden, Gday mate [goedaij maite], no worries mate,
Ik heb hier ondertussen een appartement gevonden in MonaVale, 200 m van de oceaan, vlak over het golf terrein, 500 van busverbindingen en winkels (veel winkels) en ongeveer 1000m van enkele scholen.
Ondertussen zit mijn derde trip naar Australië er bijna op (bij benadering ben ik de laatste 12 maanden 5 maal om de wereld gevlogen). Jet lag, niet altijd simpel, van al die trips is (voor mij) het zwaarste de eerste dagen in Australië, de rest valt wel mee. Uiteindelijk moet je zo snel mogelijk aanpassen aan het lokale ritme. Naar mijn ervaring de beste remedie is as je s avond toekomt, moet je ervoor zorgen dat je de vlucht van Europe naar Thailand (12 uur) voldoende slaapt, en de tweede vlucht van Singapore naar Sydney (6 uur) niet te veel slaapt. Het allerbelangrijkste is echter dat je niet te vlug gaat slapen (vb, lang genoeg wakker blijven en meer dan genoeg spirituele danken nuttigt).
Eindelijk is het zover, om 6:45 komen ze ons halen...op weg voor een lange reis naar de andere kant van de wereld. De eerste vlucht verliep goed maar bij onze overstap in Londen bleek het volgende vliegtuig stuk te zijn, 3 uur vertraging... UIteindelijk bleek het vliegtuig niet te herstellen, maar werd er een vervangtoestel ingelast (Handig als je zo enkele Boeing 747 hebt staan als reserve). Op het vliegtuig zaten we vooraan (helaas niet in First Class) maar enkele filmpjes en wat lezen zorgden ervoor dat de tijd voorbij vloog.
Mijn ervaring van ons avontuur in Australië,Annick
-half juni, Gert contract getekend en aanvraag visum
-vermoedelijke vertrekdatum is 2 augustus 2008
-uitgesteld want visum niet tijdig klaar
-Eindelijk op 25 aug groen licht en al een vlucht op 28 aug
Dat wordt dus toch nog alles vlug inpakken.
Na een trip van 33u eindelijk aangekomen in MONA VALE (Sydney), AUSRALIA
Geen stres van een check in in een hotel, maar recht naar het appartement dat een prachtig uitzicht heeft op de oceaan.
Het heeft twee terrassen en een bubbelbad
Het is volledig ingericht met meubels, linnen en huisraad.( behalve een kamer voor Ragna) resultaat: de eerste dagen met ons drietjes in één bed.
Het eerste weekend verliep als volgt: Winkelen en nog eens winkelen.
Meubeltjes voor Ragna en nog wat kleine dingen.
Het was niet erg dat we niet van de omgeving konden genieten. Het is hier immers volop winter . Regenachtig en maar +- 16° C.( precies een Belgische zomer).
Het is meer dan 20 j geleden dat het hier nog zo koud heeft geweest, vertellen ze ons.
Om een ideetje te hebben van waar wij ongeveer wonen op deze aardbol moet je enkel op ons HUISJE klikken. Selecteer Openen en daarna Back op terug hier te komen.
Ma 1 september: Gert gaan werken, de Belgische kinderen naar school, en Ragna en ik op pad.
Vandaag schijnt de zon volop. Een eerste kennismaking met het strand en de
omgeving. Het vakantiegevoel is er helemaal. Bij Gert op het werk was het iets anders, hij was om 8 uur begonnen en om 9:45 was er een aankondiging dat de consultancy firma wegens te duur naar huis wordt gestuurd. Consultants te duur ... en de expats dan ??? Don't Horry, be Wappy zelfs als we morgen naar huis moeten blijven we hier enkele maandjes op verlof Van die consultants zijn er ook die voor een jaar van Amerika naar Australië verhuisd zijn... Zo zie je maar, er zijn geen zekerheden meer in het leven...
Wel: ze brengen vandaag haar meubeltjes Deze werden gebracht tussen 13 en 17 uur, uiteindelijk was het 17 uur, zodat Gert na het eten er kon aan beginnen. Hij heeft dat heel knap gedaan. Alles paste perfect en was op tijd klaar (behalve de bureau stoel) zodat ons Ragna op tijd kon gaan slapen.
Niet: Omdat we een school bezocht hebben. Nu blijkt dat ze eerst een test moet afleggen of haar Engels wel goed genoeg is. Deze week kan ze nog niet naar school. Maar dat vindt ze natuurlijk niet erg.
Deze voormiddag zijn we naar het IEC (Intensive English Center) in Chatswood geweest voor Ragna haar engelse test. De bedoeling is om te controleren of ze voldoende Engels kent om naar High School te gaan volgend jaar. De test bestond uit de volgende onderwerpen. * Een invultekst * 2 opstellen van elks150 woorden * Een tekst lezen en vragen ivm. de tekst beantwoorden. * Een gesprek voeren. Resultaat: Ragna verstaat alles, maar haar woordenschat is te beperkt, ze spreekt altijd in de tegenwoordige tijd,... Er werd aangeraden om tot april 2009 die intensieve cursus Engels te volgen. Helaas zien wij dat niet zitten om: * Veel te ver. * Geen sociaal contact met de buurtkinderen. * Geen leeftijdsgenootjes Dus besluit: Omdat het toch maar voor één jaartje is gaat ze naar de buurtschool. Ze gaat geen perfect Engels leren (maar wel Aussies), het sociaal contact zal veel beter zijn (Zo kan ze samen met 2 Engelse buurmeisjes naar school gaan en op het strand spelen). Binnen 2 jaar zal ze dan eerst slechte gewoontes moeten afleren om dan het juiste Engels te leren.
Joepie, de eerste post uit België is toegekomen, de eerste e-cards zijn toegekomen. De ganse dag heeft het geregend. Ze heeft dus de ganse dag achter de computer gezeten en DVD gekeken Tot hier toe was haar verjaardag vrij saai gelukkig waren er s avonds enkele video gesprekken en nog wat cadeautjes om te openen van het thuisfront.
Toch wel echt leuk om elkaar (en de poes) eens te horen en te zien, ook al is het zeer ver weg maar toch dichtbij.
Zo weten we nu dat de poes het goed stelt bij de buren. Ze slaapt de ganse dag, s avonds gaat ze op pad om s morgens om 6 uur de buren wakker te maken.
Zaterdag. In de hoop op beter weer (en als geschenk voor Vaderdag) zijn we vandaag een BBQ gaan kopen. Zondag 7 september is het Vaderdag in Australië (dubbel feest voor mij dit jaar ).
Zondag. Is het door de BBQ of door Vaderdag, maar vandaag is het terug goed weer. We zijn een wandeling langs het stand gaan maken om langs het golf terrein terug te keren. De wandeling langs het strand was fantastisch, er was niet veel wind, de zon scheen volop, en de golven waren gigantisch. Verschillende keren zijn we gestopt om het natuurgeweld te bewonderen (er was zelfs geen enkele surfer in het water). Helaas kwamen we tijdens onze wandeling 2 lijken tegen op het strand, één van een vis en de andere van een zeepaling (80 cm).
's Middags zijn we in de golf-club gaan lunchen. Het zicht was fantastisch, over het ganse golf terrein, en met zicht op de wilde oceaan. Klik HIER om een impressie van het natuurgeweld te krijgen.
In de namiddag zijn we een wandeling gaan maken langs een groot meer (Pitwatter). Mooie huisjes en veel, zeer veel boten.
Maandag, kon ik weeral gaan werken... De dames zijn een wandeling gaan maken langs de golf en het strand, het was prachtig weer. Ze hebben daar zo een dier gezien dat hier leeft en zich al huppelend verder beweegt ... Ja hier zitten ook konijnen Annick had vandaag voor de eerste keer gekookt, ons Ragna had de Worsten gekozen... Voor mij waren ze eetbaar, maar de dames hebben met lange tanden gegeten (er liggen er nu nog 3 in de ijskast).
Dinsdag, vandaag zijn we naar school geweest om ons Ragna laten in te schrijven. Papieren invullen 4610 AUD betalen, en wachten op de goedkeuring... Hopelijk kan ze volgende week al gaan, want ze begint zich te vervelen. Annick gaat weer zelf koken, biefstuk...(want dat is een pak veiliger) Maar toen ik thuis kwam hing er een papiertje aan de deur.... .... Ik zit bij de bovenburen, want ik heb me buitengesloten... Blond zeker! Uiteindelijk heb ik toch nog mijn steak gekregen.
Woensdag, de vrouwen zijn met de bus naar Manley gaan wandelen/shoppen. Normaal loop je daar een dagje rond, maar iemand had blijkbaar geen zin meer en zijn ze terug gegaan tot aan een shopping center. Ze hadden beter naar mij geluisterd, dan hadden ze een stukje Sydney kunnen zien! Daar ben ik ze rond 17:30 gaan oppikken en iets gaan eten bij de Mexicaan.
Nu zitten de dames weeral DVD te kijken. Ik heb deze morgen de bovenbuurvrouw gezien (die zo mooi kan zingen op zaterdag avond), ik denk dat ik daar eens een praatje mee ga maken ipv. te bloggen
Door de verveling kreeg ons Ragna toch een beetje heimwee...
Vandaag zijn we een dagje naar Sydney centrum geweest. Een prachtige dag met prachtig weer (26° met een licht briesje). Met de auto eerst naar Manley (20 minuutjes rijden).
Na de auto in de ondergrondse (lees onderwaterse) garage geparkeerd te hebben, hebben we van op de wharf de boot genomen naar Sydney. Na een half uurtje varen zijn we in het centrum aangekomen. Daar was het een beetje zoeken naar wat we gingen doen maar uiteindelijk hebben we onze dag goed kunnen vullen en vrees ik dat we misschien nog enkele keren zullen moeten teruggaan om alles te zien.
Allereerst zijn we natuurlijk naar The Opera house gegaan (enkele Australische meters vanwaar de boot aankwam). Eigenlijk is het groter dan gedacht, maar pure basic is het een betonnen gebouw met een wit dak en in de vorm van opstaande schelpjes.
Niet dat ik het wil minimaliseren, maar op de fotos lijkt het witter dan in het echt.
Daarna zijn we lans de Rocks tot onder the Harbour Bridge gegaan. Die was wel indrukwekkend (135m hoog) en er waren mensen op het hoogste punt (een excursie die ons Ragna ook nog wel eens wil doen). Dan zijn we langs Walsh Bay gegaan, dit zijn oude kadegebouwen (op een steiger) waar nu chique appartementjes staan (met de aanlegsteiger voor de deuràZie foto).
s Middags zijn we gaan eten op hoog niveau. De Sydney Tower is 250 m hoog (ze zeggen zo hoog als de Eifeltoren, maar zowel de Fransen als de Sydneyers tellen de antennes mee). Uiteindelijk het feit is dat we op 206 m of 1700 trappen (gelukkig was er een lift) boven de grond hebben geluncht (middag eten gegeten). Terwijl we aan het eten waren hebben we de ganse stad gezien, langs alle kanten zonder een voet te verzetten. De top van die toren draait rond zijn as in anderhalf uur.
Hieronder heb je een foto van boven naar beneden, een eentje van beneden naar boven. Ik bedoel niet dat groen torentje rechts, maar wel die gouden in het midden van de foto hé
Om het eten te laten verteren zijn we verder gegaan naar Darling Harbour (een dok waarrond het vol staat terrasjes, musea, animatie, )
Daar hebben we een monorail genomen om de stad eens van een andere kant te bekijken.
Zo kwam de dag uiteindelijk ook to een einde. Het toffe was dat we bij daglicht waren toegekomen en met het vallen van de avond terug naar huis vaarden.
Op weg naar huis, na een laatste blik op de Harbour bridge en The Opera House moest ons Ragna haar coolste snuitje nog even tonen.
Na een schitterende dag in Sydney stad, hebben we een regenachtige zondag. Dat doet mij denken aan het Belgische weer en die toffe madam uit Nijlen,die hier al jaren woont, en net vandaag met haar gezin voor een vakantie naar Belgiië vertrekt. We zijn in contakt gekomen door een collega van mij. Ze is op ons appartementje al eens langs geweest voor een gezellige babbel en met heel wat nuttige tips om ons zo vlug mogelijk aan te passen.
Deze middag hebben we op ons klein terras -dat van Ragna- gegeten (omdat er nog steeds een stelling staat op ons groot terras). Het heeft een iets minder mooi uitzicht, maar dankzij al die plantjes is het er best gezellig.
Verder hebben we de dag doorgebracht met op de PC te tikken (Gert heeft een netwerk printer geïnstalleerd) en in reisfolders te bladeren. We hebben een lijstje gemaakt met ieders voorkeur. Bij nader inzien is het onmogelijk om dit allemaal te doen in Gert zijn vakantieperiode. Even redeneren:... Australië is zo groot als Europa en we zijn al 20 jaar in Europa aan het reizen en bijlange nog niet alles gezien. Conclusie: MISSION IMPOSIBLE
Als jullie niet zouden geloven dat het hier kan regenen, hier is het bewijs. Dus wij nog maar wat computeren, zoals je ziet gaat dat al iets beter voor Annick (tenminste toch als er een foto genomen wordt... )
Vandaag ging ik voor de eerste keer ergens in een vreemd land naar school. De Mona Vale Public School in Australia.
s Morgens vroeg op, want eerst moest ik nog een uniform kopen: Een rok, short, hoed, 2 T-shirts en een sweater. Allemaal met het logo van de school erop.
Dit is een foto van de buurkindjes Alicia en Natalia waarmee ik alle dagen naar school ga. Het eerste uur hadden we PE (Physical Ecxercise= Sport). Dan hebben we soft bal gespeeld, wat een beetje lijkt op honkbal.
Dan een beetje wiskunde en iets over Fibonnaccci.
Toen het middag was heb ik voor de eerste keer in de klas gegeten, dat was best leuk.
Na de middag moesten we naar een grote zaal, daar deden de kindjes van de kinder garten een toneelstukje en dansjes.
Dan was het tijd om naar huis te gaan.
De juffrouw heeft gezegd dat ze de hele week geen huiswerk ging geven omdat de anderen een taak over China en Canberra moesten maken (die trip naar Canberra was net de week voor mijn eerste schooldag)
Vandaag ben ik gaan joggen op het strand. Dat was een moeilijke opgave vermits de zee heel dicht stond, moest ik lopen in het losse zand. NI TE DOEN . Ik ben dan maar langs de Golf terug gekeerd (dat is op gras en bergaf), daar moest ik wel oppassen voor de rondvliegende ballen.
Ragna haar 2de schooldag zit erop. Ze had twee testen (waarvan we de punten voor ons houden, maar ze was zeker niet de slechtste van de klas).
Ze krijgt nu ook 3x per week een extra Engelse les van iemand uit het centrum waar ze die taaltest heeft afgelegd.
Vrijdag is het al DISCO avond voor de kinderen, wij gaan samen met de buren iets eten.
Vandaag zijn we 20 jaar getrouwd, Ragna is bij de buren geweest terwijl dat wij iets gingen eten in een restaurant in de buurt. Toen we terug kwamen lag Ragna al in haar bed Flink maar wel met de computer . En de Gert, die moet maar werken
Vandaag een rustige dag. Als eerste een reis boeken naar het midden van Australië (3.5 uur vliegen). We gaan binnen enkele weken naar Alice springs and Ulury (Ayers Rock= die grote rode eenzame berg die ge op vele foto's kan zien) Wordt vervolgt... Verder winkelen, naar 2 Belgen geweest die een strandcafé uitbaten en een wandeling over het strand gemaakt bij 32° met de voetjes in het water.
Een Prachtige dag vandaag, 25 à 30 graden, geen wolkje aan de hemel. We hebben een daguitstap gepland naar de Blue Mountains. De BM zijn een gebied van 1400 km2 (de provincie Antwerpen is 2800 km2), waar meer bomen dan mensen leven.
Onze eerste wandeling was naar de Wentworth Falls (watervallen). We hadden het Overcliff Track gekozen zodat we een mooi zicht hadden over de bossen en de rotsen. Na een prachtige trip (Grade: Easy) zijn we aangekomen aan de watervallen, knap, maar niet buitengewoon (wel iets groter dan de watervallen van Coo).
Na een korte lunchpauze op een hoogte van ongeveer 1000m hebben we onze weg verder gezet. Op advies van een local hebben we gekozen voor de route door de vallei. Helaas hadden we het bordje niet gezien met Grade: HARD. Maar met onze grote onwetendheid zijn we met volle moed vertrokken. Uiteindelijk viel het nog mee. Op de moeilijke plaatsen waren er trappen of ladders, over de riviertjes lagen er bruggetjes, en slechts één maal moesten we een touw gebruiken om van de rotsen naar beneden te komen. Maar helaas staan daar zeer weinig wegwijzertjes... Op de ganse trip hebben we er ongeveer 6 gezien. Op 1 meter van zo een bordje zijn we dus verloren gelopen...de pijl stond rechtdoor, maar daar was een rivier met enkel rotsen in het water.
Dat kon dus niet, en dan maar zoeken naar een mogelijk pad. Uiteindelijk had ik iets gevonden dat op een pad leek. Na enkel minuten zagen we inderdaad een boom met een roze lint, dus wij verder tot we niet verder konden... Het was toen 14:00 uur en het wordt donker om 18:00 uur, nog tijd genoeg om te panikeren (voor onze minderjarige dochter was dat wel iets anders), plus ik heb nog altijd mijn GSM! We zijn dus teruggekeerd op onze stappen tot op het punt waar we verkeerd gelopen waren.
Toen ik net de kaart aan het bekijken was kwamen er andere trekkers voorbij die de weg kenden. Uiteindelijk stond de pijl dus wel juist en moest je over die stenen springen om aan de andere kant van de rivier het pad verder te volgen. Uiteindelijk bleek dat je geen GSM ontvangst hebt in dit onherbergzaam gebied.... Effe geluk dus, nee niet gepanikeerd en rustig gebleven
Na een zware bergtocht van 6 uur wandelen waren we dus nog goed op tijd terug aan de auto. Ons Ragna heeft hier een voortreffelijke sportprestatie geleverd!
Daarna zijn we even verder gereden tot aan de 3 Sisters (3 bergpunten naast elkaar). Deze zijn gekend om hun prachtige kleurschakeringen bij zonsondergang. Dit was inderdaad zeer mooi, maar slechts weinigen hebben gezien dat er spots op de bergen gericht waren... Alles voor de toeristen hé. Uiteindelijk zijn we in de wagen gestapt, Annick plat op de achterbank, ons Ragna op de voorzetel, en ik achter het stuur...Om 20:00 uur waren we terug thuis.
).
)
. Ik ben dan maar langs de Golf terug gekeerd (dat is op gras en bergaf), daar moest ik wel oppassen voor de rondvliegende ballen. 
