Na mijn trips naar Amerika, mocht ik in de maand mei voor het starten van het project al 3 weken naar Sydney (Manley).
Tof, en hotel vlak bij het strand, zicht op de oceaan, knappe grietjes die aan het joggen waren en beach-volley aan het spelen waren, lekker eten, maar ook hard werken. Uiteindelijk, ben ik toch blij dat we beslist hebben om en jaartje naar hier te komen. Het lijkt hier net het zuiden van Frankrijk, maar met meer zon, meer groen, meer rotsen, en met zeer mooie strandjes.Het grootste verschil zijn de golven. Ik bedoel echte golven en niet die klein zachte veroveringetjes van aan de Belgische kust. Ondertussen ben ik nog 2 maal terug geweest en begin het hier zowat te kennen, links rijden, Gday mate [goedaij maite], no worries mate,
Ik heb hier ondertussen een appartement gevonden in MonaVale, 200 m van de oceaan, vlak over het golf terrein, 500 van busverbindingen en winkels (veel winkels) en ongeveer 1000m van enkele scholen.
Ondertussen zit mijn derde trip naar Australië er bijna op (bij benadering ben ik de laatste 12 maanden 5 maal om de wereld gevlogen). Jet lag, niet altijd simpel, van al die trips is (voor mij) het zwaarste de eerste dagen in Australië, de rest valt wel mee. Uiteindelijk moet je zo snel mogelijk aanpassen aan het lokale ritme. Naar mijn ervaring de beste remedie is as je s avond toekomt, moet je ervoor zorgen dat je de vlucht van Europe naar Thailand (12 uur) voldoende slaapt, en de tweede vlucht van Singapore naar Sydney (6 uur) niet te veel slaapt. Het allerbelangrijkste is echter dat je niet te vlug gaat slapen (vb, lang genoeg wakker blijven en meer dan genoeg spirituele danken nuttigt).
Voor mij is het vrij eenvoudig. Ik werk. De winkels zijn hier 7/7 open, dat maakt het al iets eenvoudiger om eten, drinken,.. te kopen.
Thuis, is het iets anders, sinds begin augustus is de vrouw thuis. Na 23 jaar werken, thuis, met de dochter, die geen school heeft. Twee dezelfde persoonlijkheden 24 uur samen op een dag Gelukkig zijn ze samen met de buren 5 dagen naar de Belgische kust geweest. Naar ik begrepen heb, waren die 5 zomerdagen in België natter en kouder dan mijn 5 winterdagen in Australië. Maar het weer kan niet alles verpesten, en het belangrijkste is om er even tussenuit te zijn.
Een kant van het verhaal wordt zuiver tussen mij en de firma geregeld. Dat kunnen twee partijen regelen (met hulp van consultant). Vermoedelijk heb je al gehoord dat het niet eenvoudig is in Australië te raken. Het is eigenlijk heel simpel.
Je boekt een ticket, de reisagent zorgt voor een elektronisch visum, en je bent weg voor drie maanden! Maar een jaar is iets moeilijker.
Ondanks dat er gespecialiseerde firmas zijn komen er toch nog punten aan het licht die bij het begin al geweten zouden moeten zijn door mensen die zouden moeten weten waarover ze praten (amai, dat moet ge nog eens lezen). Het komt er dus op neer dat medische test blijkbaar normaal zijn als je en visum aanvraagt voor een jaar.
Zoals je kunt vermoeden kwam dit aan het licht toen ik (met een tijdelijk visum) in Australië zat, mijn gezin in België en terwijl het verlof periode was is in België
Uiteindelijk konden we fotos van onze longen laten nemen op de laatste dag voor het verlof van de ene arts, en enkele dagen nadien kwam de andere arts uit verlof om de algemene medische keuring te doen.
Alles in order, papieren opsturen, en wachten O ja, er is een achterstand bij de dienst die de controles doet van 1 week. De normale doorlooptijd mijnheer, die is één maand, maar bij u gaat dat sneller zijn. Ondertussen is ons leven toch maar een grote onzekerheid.
Maar gelukkig kwam ook een eind aan het Amerikaans avontuur (nog voor dat het project daar ten einde was). Maar er is altijd een maar. Deze maar was de volgende vraag: What about Australia, dont you want to move over there for a year ? Ja, Australië is natuurlijk Amerika niet, en The middle of nowhere is natuurlijk ook niet Sydney
Dus hebben we onze 3 hoofdjes eens bij elkaar gebracht, en ja mijn vrouw heeft al 23 jaar gewerkt, een jaartje ertussenuit is misschien geen slecht idee (naast werken zou er blijkbaar ook nog een leven zijn). De dochter heeft net het zesde gedaan en zou naar het middelbaar gaan Het is natuurlijk een hele evaring; Engels Australisch zullen ze snel leren, andere cultuur, ander eten, andere omgeving, het is wel iets anders, en o ja dat van dat er een leven is Dus hebben we met zen drieën JA gezegd.
En verder gebeurde er niets, ik heb de firma enkel keren wakker gemaakt, en uiteindelijk kwam er een voorstel (eind mei). Dit was helemaal georganiseerd door Amerika. Ik dacht dat iemand in Amerika niet op de hoogte is van de speciale regelingen tussen België en Australië en daarom heb ik eropaan gestuurd dat consultants van België en Australië bij de zaak betroken raakten. Daarbij was de help van onze HR manager van cruciaal belang (gezien hij reeds ervaring had met Expats). Uiteindelijk kwamen er punten aan het licht die voordelig waren voor de firma en voor mij. Dus was de Amerikaanse vraag, waarom komt dat aan het licht bij een klein Belgje, en niet bij al die ander personen van andere landen die ook naar Australië gestuurd werden Uiteindelijk is dat na 1 augustus toch in orde gekomen.
Omdat er pas een eerste voorstel was tegen eind mei, was het ook niet eenvoudig om de planning voor vrouw en dochter te regelen. Ja! We gaan, waar er is nog niets getekend, zolang er niets getekends, is er niets.
Nee wacht nog even om het tegen Jan en Alleman te zeggen.
Zeg wat heb ik gehoord, gaan jullie verhuizen?
Van wie weet jij dat?
Ja, maar er is nog niets getekend!
Half juni heb ik dan getekend, terwijl de consultants nog bezig waren met de details. Door deze handtekening kon het proces voor de visum aanvraag toch al starten, de details (wat belastingen betreft) van het contract zullen later wel komen. Begin augustus waren die details definitief dus na ons gepland vertrek.
Tegelijkertijd (anderhalf jaar daarvoor) was er een project opgestart in Amerika met dezelfde software, en je raad het nooit toen ik mijn bureau (samen met mijn dochter) aan het opruimen was om als laatste het schip te verlaten, ging de telefoon. Yes the US!
Een hele uitleg (die ik u wil besparen) waarbij het er op neer kwam We are in deep tihs (ja want soms moet je de zaken eensomdraaien) Dus na rijp beraad met enkele collegas, vrienden en kennissen maar vooral VROUW en DOCHTER zou ik voor enkele maanden (tot eind februari) de US gaan helpen. Ik gedurende 4 (uiteindelijk werden het er 6) maanden voor twee weken per maand naar Amerika (in the middle of nowhere maar er was een Mc Donalds, Piza Hut en KFC).
Die periode was veel moeilijker voor het gezin omdat ik steeds 2 weken weg was, maar met de communicatie mogelijkheden van vandaag, mail, webcam en chatten was dat te overbruggen. In de week was het hard (12 a 14 uur werken), en in het weekend werken, shoppen en 1 à 2 uur chatten met vrouw en dochter. Voor ons allemaal was dat het leukste (en het nieuwste).
Maar voor mijn vrouw en dochter waren de weekends het zwaarste, ik was meestal aan het werken of aan het shoppen (gezien de wisselkoers van de Dollar-Euro).
Ik vermoed dat ze tevreden waren met mijn werk want ze vroegen of ik het niet zag zitten om met het ganse gezin naar Amerika ter verhuizen
Toen de integraties (op een ouder computer systeem) gedaan waren er enkele problemen met het installeren van het nieuwe systeem. Ik had daar geen kennis van, maar door mijn jarenlange ervaring (in het reilen en zeilen van onze firma, en de grondige kennis van een ERP systeem) was ik uitverkoren om een onderdeel van de installatie te coördineren.
Zo begon het in Zwitserland (gezien het coördinatie-centrum in Zwitserland was), Duitsland, Spanje, Nederland, Holland, België (ja zelfs daar was ik), Frankrijk, Italië, Oostenrijk, Engeland en Zweden.
Na Zweden hebben we een software upgrade utgevoerd voor gans Europa. Het reizen was veel (eigenlijk te veel), maar gezien het meestal maar een week was, viel dat uiteindelijk nog mee. Eindelijk zou ik aan mijn verdiende rust toe zijn. Zowel voor mezelf als voor mijn gezin want het reizen was die vier jaren gestegen tot bijna 100 dagen per jaar. In die periode hebben we vrij weinig woorden gehad. Maar
Na enkele jaren nam onze firma een andere firma over die een grote vestiging in Europa had. De keuze was vrij snel gemaakt en de afdeling in Brussel werd afgebouwd. En alle werknemers van de computer afdeling kwamen op een reorganisatie lijst. Maar uiteindelijk bleek het integreren van 2 firmas niet zo eenvoudig, vooral omdat de twee firmas een totaal andere cultuur hadden (Amerikaans en Europees). Dus werd de hulp van de IT afdeling in Brussel ingeroepen. De integraties volgen elkaar op in record tempo, maar het reizen steeg voor mij rechtevenredig.
Ik werk al jaren voor een firma, het reizen was middelmatig, ongeveer een week per maand. Dit was nog vrij goed te combineren met een familiaal leven, want zo kwam er ook een beetje meer onafhankelijkheid tussen mij en mijn vrouw.
Na enkele jaren werd ons kindje geboren. In het begin was het niet altijd even eenvoudig voor mijn vrouw om een reizende man en het opvoeden van een kind te combineren, maar ze heeft dit schitterend gedaan (hoewel het niet altijd even makkelijk was)
