De laatste dag op ons appartement en mijn eerste dag verlof en het is weeral prachtig weer.
We werden wakker toen het nog donker was, en hebben van onze laatste zonsopgang genoten vanuit ons bed.
Vandaag moeten we de laatste loodjes inladen, en die wegen het zwaarst gelukkig krijgen we alles net in onze vliezen. Hopelijk moeten we morgen niet te veel bij betalen op de luchthaven.
In de voormiddag meten we alles nog even kuisen, en Annick heeft haar best dubbel en dik (figuurlijk, allez ik bedoel niet haar figuur, maar wel dat ze heel hard gewerkt heeft en ik ook natuurlijk ).
s Middags hebben we de laatst overschotjes op gegeten, soep, 2 boterhammetjes, pudding, druiven, een appel,
Daarna zijn we onze laatste strandwandeling gaan maken over Mona Vale beach. We zijn vertrokken naar de rotsen waar we ook onze allereerste wandeling, elf maanden geleden, naartoe gemaakt hebben.
Onderweg moest Ragna nog enkele malen haar radslag en handstand oefenen.
We konden deze keer zelfs van ons strand doorwandelen naar Warriewood beach. De vorige keren hebben we daar telkens door het water moeten stappen.
Vandaag was het bij elke stap nog zoveel mogelijk proberen te genieten we hebben hier dit jaar zoveel stappen gezet, maat nooit zoveel van elke stap genoten.
Was dit de laatste grote golf, is dat nog een mooie schelp Man, man, man, Miserie, miserie om de laatste stappen te maken. Nog maar eens een teken om in het leven zoveel mogelijk te genieten wanneer het kan en dat genieten kan van zeer kleine dingen zijn, een vogel die voorbijvliegt, een walvis die voorbij zwemt, het zonnetje dat schijnt, . Allemaal dingen die we in ons gejaagd leven niet altijd weten te appreciëren (behalve die walvis dan ).
Tegen 3 uur hadden we een taxi besteld. Moesten we nu blij zijn als die eraan kwam (omdat we op verlof vertrekken) of slecht gezind zijn (omdat die ons van onze prachtlocatie kwam weghalen )
Mixed feelings, Gemengde gevoelens. Maar eender hoe, het appartement is al verhuurd en onze vakantie is al betaald dus weg moeten we toch!
Het wachten duurde een eeuwigheid, bij elke auto die we hoorden dachten we, is dit het einde???Ja ja ik weet het we gaan op verlof, maar toch doet het raar om deze plek hier te verlaten
De taxi vertrok langs de weg die ik normaal gezien elke dag neem om naar het werk te gaan. Eindelijk kon ik eens een foto trekken van mijn dodenboom. Dit is een oude grote dode boom (een echt skelet) dat tussen de gezonde bomen staat. Hij staat net voor een bocht, en trok in het begin telkens zo mijn aandacht dat ik hem omgedoopt heb tot dodenboom:
Ten eerste is hij dood.
Ten tweede, was ik bang dat ik op een dag zo gefocust zou blijven op die boom dat ik de bocht zou missen.
De taxi chauffeur wist dat na een jaar uit Sydney vertrokken en reed over de Harbour Bridge.
Eens aangekomen in het hotel sloeg het wat tegen voor Ragna, er was een zwembad, maar dit was buiten, en niet verwarmd Gelukkig konden we ons amuseren in de fitness. Eerst hebben we wat op de toestellen getraind en daarna ben ik en Ragna even gaan voetsquashen (Voetbal met een tennisbal op en squash terrein), en s avonds bij het eten hebben we een partijtje Pool gespeeld. Eerst Ragna en ik, daarna de twee dames tegen elkaar. Dit werd uiteindelijk nog zeer spannend omdat op het laatste enkel de zwarte bal overbleef. Wie die in de korf speelde was gewonnen. Uiteindelijk was het Ragna die het spelletje gewonnen heeft, en Annick was zeer verdienstelijk tweede (niet slecht voor de eerste keer dat ze pool speelde).
Slecht nieuws, ik heb wel internet acces van het hotel, maar niet met mijn PC... Ik kan dus geen foto's of word documenten posten op de blog. We hopen op betere tijden.... Al wat ik snel kan zeggen is dat het hier midden in de winter is, en elke dag even warm: 28 graden celcius !
Deze morgen was het iets vroeger opstaan onze vlucht was om 9:15.
Met een bang hartje gingen we naar de check-in (Annick toch) omdat we 3 overvolle valiezen hadden. Ik maakte we minder zorgen omdat ik toch een platinum frequent flyer kaart heb van Quantas.
Annick had een ganse strategie uitgewerkt, eerst de lichtste valies en als laatste de zwaarste. Dat zou psychologisch de beste aanpak zijn.
Bij het inchecken, geen enkel probleem, ik gaf mijn kaartje af en er werden stickers op onze bagage geplakt met business en priotity, maar ook een sticker met heavy!.
De nederige excuses van de dame aan de balie omdat ze ons niet op dezelfde rij kon zetten, één persoon zat op rij 1, en de andere 2 op rij 4. Maar we hadden helemaal geen business geboekt, we vlogen zelfs gratis met mijn punten. Annick kon haar nauwelijks bedwingen om commentaar te geven dat het fout was en dat we plaatsen in economy moesten hebben. Ik heb op dat moment maar vakkundig het woord overgenomen.
Ragna haar commentaar achteraf was: Als je economy boekt, en je krijgt business zeg je niets. Als je business boekt en je krijgt economy moet je reclameren!
Ragna wou natuurlijk op de eerste rij zitten. Er kwam naast haar een man zitten van ongeveer 50 jaar. Wow, hoe gaat dat aflopen met handbagage, met het eten, good luck mate, maar ze heeft het zeer goed gedaan.
Het eten viel mee, ze had voor de zalm gekozen en vond het zeer lekker (begrijpen wie begrijpen kan ). Na een dikke 3 uur vliegen kwamen we aan op de bestemming : Cairns
Bij aankomst was het (wegens verbouwingsweken) een kwartiertje stappen, maar de bagage was er vrij vlug. We hadden ook onmiddellijk onze chauffeur gevonden en waren op enkele minuutjes aan het hotel.
Eigenlijk was het een resort, maar niet zoals in Turkije of andere toeristisch plaatsen. Al bij al was het enkel het eerste zicht dat niet een fantastische indruk gaf. Eens binnen was het zeer mooi.
We kwamen aan op ons appartement: grote living (5x8m), twee slaapkamers, een badkamer, keuken, wasplaats en een overdekt terras.
Daarna hebben we het resort verkend, en de toer van alle 3 de zwembaden gedaan. Spijtig genoeg zijn ze niet verwarmd, maar de temperatuur valt hier best mee (enkel wat veel wind). Nadat Ragna even was gaan zwemmen, zijn wij op zoek gegaan naar de computer ruimte.
Zodra Ragna het beu was om in het koude water te zitten zijn we in een supermarktje in de buurt wat eten en drinken gaan halen.
Het eerste pak chips hebben we op ons overdekt terras rustig opgegeten.
Daarna is Ragna gaan computeren, Annick heeft haar generale repetitie in het bad gehouden om te kunnen snorkelen en ik ben later ook naar de computer zaal gegaan om ja inderdaad, de blog bij te werken. Gelukkig kan ik mijn computer aansluiten op het netwerk hier en op het net! Toeval wou dat er net 2 Nederlanders aan het computeren waren die 50 jaar geleden van Nederland naar Nieuw Zeeland verhuisd waren en nu ook hier op vakantie waren.
Eindelijk heb ik eens wat tijd om het een beetje deftig te doen.
s Avonds zijn we met de ganse groep die deze excursie geboekt heeft gaan eten in het restaurant. 22 personen waar we de volgende 7 dagen met optrekken. Zoals gewoonlijk, allemaal mensen tussen de 50 en 60 en geen enkel kind.
Na het eten ben ik aan de blog begonnen, Ragna heeft naar Nickelodeon gekeken en Annick is in haar bed gaan lezen
Allen op tijd naar bed, want morgen is het vroeg opstaan en wordt het een zware dag!
Na het ontbijt staat ons busje te wachten. Na een korte stop in Palm Gove waar we van het strand konden genieten en voor het eerst de Great Barrier Reef konden bewonderen. Ik denk dat we wat verwend zijn geweest de laatste 12 maanden. Ons strand in Mona Vale was veel mooier hoewel er geen palmbomen stonden, en het water van The Reef is vuil bruin. Blijkbaar komt dit door het zand dat niet zwaar is een in de golfjes (zo groot als aan de Noordzee) steeds wordt opgewoeld. Moeten wij hier al die vissen, schildpadden, in gaan zien???
Maar ja niet getreurd, The Reef staat voor één van de volgende dagen op het programma. Vandaag gaan we naar:
Hartleys Crocodile Adventure
Dit is een kunstmatig aangelegd gebied waar ze enkele zoutwater krokodillen hebben ingezet. De oudste is ongeveer 80 jaar oud. Bij aankomst stapten we in een bootje, waarna we onze weg verder hebben gezet tussen de krokodillen. Blijkbaar kennen die DSCF7552_1024x768.jpgdieren dit ritueel al, en kwamen ze van alle kanten opzetten. Eerst de vrouwtjes, maar toen de mannetjes er aan kwamen verdwenen ze vlug. Langs elke kant van de boot werd er dan een stukje vlees aan een stok gehangen en moesten die beestjes maar proberen om hun lunch te pakken te krijgen. In het begin waren ze vrij rustig maar dan kregen ze blijkbaar plots zin in eten, en na enkele sprongen hadden ze hun lunch wel verdiend.
Deze exemplaren kunnen tot 6 meter lang worden, en hun organen bewust verschuiven. Wanneer ze duiken in het water brengen ze hun organen naar voor, bij het stijgen of het springen uit het water duwen ze hun organen naar achter.
Een volwassen mannetje kan to 2 meter hoog uit het water opspringen Er werd ons dus aangeraden om ledematen binnen de boot te houden.
Mossman Gorge + Lunch
Dit was een wandeling door een regenwoud en dieren park. Niet echt spectaculair omdat we die allemaal al eens gezien hadden (ja, dit lang begint een beetje te vervelen )
Hier werden ook enkele dieren gevoederd, maar blijkbaar hadden ze niet veel honger. Enkel bij de Southern Cossowary (soort van Emu met een gekleurde kop en een grote kam in hoorn op zijn hoofd) lustte wel enkel tomaatjes.
Verder zijn we nog langs de rivier gewandeld waar enkele mensen het aandurfden om te zwemmen. Omdat het water koud genoeg was zaten er geen krokodillen, enkel in het warmer water ga je beter niet zwemmen.
Na de lunch (gelukkig was er voor Ragna ook nog iets anders dan Wallabi eten) zijn we dan naar de gratis camping gegaan Blijkbaar had er nog niemand gereclameerd na een ovenachting
Daintree River
Dit is een rivier van 120 km lang met warm water dus ook met levende handtassen De zichten waren prachtig, het water was zeer rustig, de bomen groeiden tot in het water Enkel het bruine water (door het zand) hield ons tegen om eens te gaan zwemmen. O ja, af en toe lag er iets op de kant dat ook de andere mensen niet onmiddellijk in het water deed springen.
De gids had nog een grappige noot: Als de boot mocht zinken, hoef je niet sneller te kunnen zwemmen dan de krokodillen je moet enkel sneller kunnen zwemen dan de traagste zwemmer van de groep. Ik had hier 2 gedachten bij:
*Als je snel kunt zwemmen en je gaat als eerste aan de kant komen, maar de krokodil komt van die kant .
* De boot zit vol gepensioneerden (of bijna gepensioneerden). Ik veronderstel dat die beestjes liever een jong mals stuken lusten in plaats van een oude taaie steak.
Port Douglas
Hier hadden we maar enkele minuten tijd.
Bij aankomst zijn we eerst naar een lookout geweest om daarna een half uurtje in de winkelstraat rond te wandelen. We zijn zelfs niet naar het stand geweest om zand op te halen We gaan proberen om dit weekend eens te zien hoe we hier kunnen raken om alles eens wat rustiger te bekijken.
Vandaag staat er een trip naar Kuranda op het programma.
De bus komt ons ophalend, en na 10 minuutjes zijn we aan de check in voor onze toer.
We gaan naar Kuranda met de langste kabelbaan ter wereld.
Tot hiertoe hebben we al die regenwouden van onder naar boven gezien, in Melbourne hebben we het regenwoud eens van in het midden kunnen bekijken omdat er een wandelweg op 50 meter hoogte was gemaakt. Deze keer konden we alles eens van boven naar beneden bekijken.
Best de moeite, zo kan je de verschillende soorten van kruien eens zien van de verschillende bomen.
Hier en daar waren er enkele tussenstations waar we konden uitstappen om een korte wandeling te maken.
Eens aangekomen in Kuranda zijn we snel langs de winkeltjes gewandeld om eerst naar het Butterfly Sancuary Park te gaan (in het Nederlands: de vlindertuin).
Spijtig genoeg zijn we het iets te snel doorgegaan zodat we de technische uitleg gemist hebben. Maar de vlinders waren enorm, groot, kleurrijk, en er was zelfs een koppeltje dat voor het nageslacht aan het zorgen was.
Terwijl we over de markt aan het wandelen waren kwamen we voorbij de Koala Gardens. Hier was het mogelijk om een koala zelf vast te houden terwijl er fotos getrokken werden. Dit was de eerste plaats in Australië waar we dit konden doen, op de meeste plaatsen mocht je het beestje enkel eens strelen. Ragna heeft hier natuurlijk dankbaar van gebruik gemaakt.
Daarna zijn we langs de winkeltjes naar het restaurant gegaan waar we ons middageten konden bestellen. Omdat we s morgens en s avonds al iets te veel eten, hebben we hier maar voor een simpele pizza gekozen, maar toch zeer lekker.
Om de spijsvertering te stimuleren hebben we dan nog een wandeling gedaan langs alle winkeltjes. Op één van die plaatsen was ook de Venom Zoo waar we voor de deur een slang van enkele meters mochten vasthouden Niemand had hier echt interesse voor.
De terugrit was gepland met de historische trein. We hadden een upgrade genomen om in een originele, maar gerestaureerde treincoupé te zitten. Onderweg stopte de trein om de Barron files te bewonderen. Gelukkig/Spijtig was het geen regenseizoen, dus viel er niet zoveel water naar geneden en hadden we geen paraplu nodig.
Verder kregen we op te trein nog een hapje en een drankje.
Teruggekomen in het hotel zijn Ragna en ik nog even gaan zwemmen niet te lang, wan het water is maar zeer gierig verwarmd
s Avonds was het Mediteraans buffet, weeral te veel gegeten.
Daarna zijn we nog eens naar de Guest Lounge geweest om internetverbinding te krijgen, maar net als gisteren lukte het niet. Computers
Toppunt van al,.. het regent hier, maw. het is hier aangenaam warm en er vallen enkele druppeltjes. Blijkbaar trekken wij (Annick en Ragna) dus echt regen aan
Een rustige dag, met maar één enkel programmapunt: The Great Barrier Reef.
De meeste van jullie zullen The Reef wel kennen, maar om een idee te geven van hoe groot dat dit wel is, van boven tot beneden is het ongeveer 2000 km, de oppervlakte is net iets minder dan de oppervlakte van het Verenigd Koninkrijk.
Wij gaan vandaag twee kleine stukjes hier van zien.
Omdat het Norman Reef zo ver van het vasteland ligt (echt aan het begin van de oceaan) noemen ze dit the Outher Reef. De afstand van het vasteland tot dit deeltje van The Reef is ongeveer 50 km, de diepte is slechts enkele meters. 10 Km verder is The Reef gedaan en wordt de oceaan plots meer dan een kilometer diep.
Eens in Carins aangekomen hadden we nog een uurtje om de stad wat te verkennen voordat de boot vertrok. Hiervan hebben we geprofiteerd om even te rusten op de bank en het kunstmatig aangelegde strand te bewonderen. Het strand van Cairns zelf is één groot modderbad waar krokodillen zitten
We vertrokken met een boot (snelle catamaran) van Cairns naar Green Island, vandaar vaarden we verder naar Norman Reef. Bij het aanmeren aan Green Island zagen we onmiddellijk al 2 schildpadden zwemmen, spijtig genoeg geen fotos hiervan.
Enkele ogenblikken later zagen we een White Bellied Seaeagle die een nest met jong had op een lichtbaken. Na 2 uurtjes varen kwamen we aan op het ponton, waar we de ganse dag zouden verblijven.
Van de catamaran zijn we onmiddellijk overgestapt in een half onderzeeër.
Dit is een duikboot waarvan de zijkanten van glas zijn, en die nooit helemaal onder water gaat, maar de passagiers zitten wel onder water. Hier kregen we een eerste kennismaking met the reef. Aan de linkerkant een school van duizenden kleine visjes, aan de rechterkant enkel tientallen grote vissen van ongeveer een halve meter. Mooi, maar het was helemaal niet zo kleurrijk als op al de fotos. Verder was het wel duidelijk te zien hoe de verschillende vormen van riffen gevormd waren. Misschien waren onze verwachtingen iets te hoog
Na deze trip was het lunch tijd, een buffet dat niet super uitgebreid was, maar honger hadden we zeker niet meer.
Ragna en ik zijn dan gaan snorkelen, in de hoop om wat meer moois te zien.
Net bij het ponton was het water dieper en de ondergrond zanderig. Hoe dieper het water hoe minder licht en hoe minder kleur je kunt zien. We zijn dus verder gezwommen tot waar de riffen echt begonnen. Daar was het ongelofelijk vissen, kleur, beweging, Moeilijk te beschrijven, maar als ooit in de Zoo van Antwerpen geweest bent of in Auquatopia, het is her net zo, enkel veel meer vissen, veel grotere en veel meer verschillende soorten. De fotos zijn spijtig genoeg iets minder, omdat
Ik geen professioneel onderwater fototoestel heb. Ik heb hier een speciaal zakje gekocht dat waar je je fototoestel kan insteken en dat tot 5 meter waterdicht is.
We een zwemvest moeten aandoen, door de golven zijn bijna al de fotos bewogen.
De batterij al heel snel leeg was en ik een hoop mooie dingen heb moeten laten voorbijgaan.
Volgende keer hoop ik dat het iets beter zal zijn.
Ragna was het na een uurtje beu, toen ik ze terug bracht riep Annick nog heb je die haai gezien? Maar dat was eerder het ene oor in en het ander oor uit. Ik wou vissen zien.
Nadat ik een honderdtal meter van het ponton verwijderd was en naar enkele fantastische vissen aan het kijken was, kwam net die haai eraan. Prachtig om te zien zwemmen, maar ik wist niet direct wat te doen Ik heb dan maar zo weinig mogelijk bewogen, en dat beest in het oog blijven houden. Op een 10 tal meter zwom hij voorbij mij en had blijkbaar geen honger (of ik was te mager of te oud of was hij bang geworden nadat ik mijn tanden had laten zien). Achteraf bleek dat het een Black Point Reef Shark was. Volgens de gids zijn de meeste diersoorten hier planteneters, maar van die haai was ik niet zo overtuigd, en nog minder dat dat dier wist dat het planten moest eten.
Annick had deze haai ook zien zwemmen in het onderwater observatorium en heeft er nog net een foto van kunnen nemen (Links onderaan).
Ik heb daarna nog wat verder rondgezwommen, maar toch af en toe eens extra omgekeken. Twee vreemde momenten, de eerste keer toen een klein visje op enkele centimeters voorbij mijn zwembril zwom en de tweede keer dat er plots zeer veel en kort op elkaar komende golven mij door elkaar schudden. Na die haai gezien te hebben reageerde ik wel iets anders.
Eens terug aan het ponton, was er een school vissen van ongeveer een halve meter met mooie gele kleuren. Midden daarin zat Wallie, een Napoleon Wrasse van meer dan een meter. Ragna heeft dat visje kunnen strelen, Het was zacht en zeer glibberig. Spijtig genoeg geen foto.
Deze vis is blijkbaar zo gedresseerd dat telkens wanneer er duikers in het water gaan hij mee even komt poseren op de foto.
Daarna was het feestje uit Nog 2 uurtjes terug met de boot, de bus in en dan eten in het hotel.
Ragna en ik kijken al uit naar onze 5-daagse cruise van volgende week in The Reef.
Voor vandaag is er geen excursie gepland via de reisorganisatie, dus kunnen we het vandaag iets rustiger aan doen.
Het plan is om vandaag Cairns City een beetje te verkennen, en de locale markten eens te bezoeken.
We hebben het busje van het hotel genomen naar het centrum, en onmiddellijk de Local Craft and Art Market bezocht.
Daarna hebben we een rustige wandeling via de dijk gemaakt waar regelmatig gevaarborden staan die iedereen er aan doet herinneren dat het hier gevaarlijk is om te zwemmen vanwege de krokodillen die er zitten. Niet dat het strand echt uitnodigend is omdat ertussen de enkele meter zand en water een paar honderd meter vuil slijk ligt.
Even verder lag een schip dat mij aan de Rainbow Worrier van Greenpeace deed denken (maar dit is een aantal jaar geleden door één van onze buurlanden to zinken gebracht), en uiteindelijk bleek mijn gevoel juist te zijn, het was de Esperanza. Dit is één van de 3 schepen van Greenpeace. Helaas was het enkel op zondag open voor bezoek. (Uiteindelijk bleek dat de kapitein van dit schip gedurende het weekend gearresteerd werd. Zijn commentaar was :Im used to getting arrested. Het fijne van dit verhaal weten we helaas niet.
Na de middag lunch hebben we verder door de staten en winkeltjes rondgekuierd om uiteindelijk in Rustys markt te belanden. Dit is een locale fruit en groentemarkt waar je zowel de locale mensen als de toeristen aantreft.
Verder kan je hier zien hoe de meeste toeristen hier op reis gaan. Met de auto en een boot op het dak (afhankelijk van de leeftijd wordt de boot vervangen door een surfplank).
Zoals je op de meeste fotos bemerkt hebt, is het hier nog volop winter, en is het nodig om de gepaste kleding te dragen. Niet enkel de toeristen, maar ook de locale bevolking.
Even verder stond nog een Aussie met enkele vogels en wat krokodillen. Voor een paar dollar mocht je zo een krokodilletje (ongeveer een dikke meter) even vasthouden. Ragna zag dit natuurlijk onmiddellijk zitten.
Wist je dat een krokodil helemaal niet glad en glibberig is, maar aanvoelt als droog en zacht leder.
Omdat vandaag geen avondeten inbegrepen is, zijn we voor de dames pizza gaan bestellen in de buurt van het resort. Ik heb mezelf eens lekker verwend met oesters,15 scampis, wat gefrituurde vis en wat gemarineerde mosseltjes. Een beetje te veel van het goede, maar ja, het is toch soms zo lekker
Vandaag is het een zwembaddag. Vanaf s morgens ligt Ragna en Annick aan het zwembad.
Ik ben een beetje gaan joggen in de buurt, wat wel nodig is na al dat eten hier. Er is zoveel keuze dat je telkens nog eens terug gaat om dat andere ook eens te proeven.
Net naast ons hotel is the Botanic Garden, ik had dat even bekeken op het plannetje en ben dan maar vertrokken. Net iets meer dan een uurtje heb ik gelopen (aan een zeer traag tempo omdat het hier vrij warm is en ik sinds een maand niet gaan joggen ben).
Best de moeite hier, naast enkele vrouwelijke jogsters, zijn er in de Botanic Garden een serie planten te bekijken, er is zelfs een mini regenwoudje aangelegd.
Wat verder kwam ik in een ander park, waar een mooie lookout zou zijn en dat op hetzelfde punt terug kwam. Wat men niet verteld had is dat het zeer steil bergop was. Het was zo steil, dat ik op een bepaald moment ben overgeschakeld op wandelen ipv. te lopen. De lookout was de moeite, een zicht op de bossen, Cairns city en de luchthaven. Ik heb nog een tweede keer geprobeerd om die ronde eens uit te lopen, maar ook deze keer moest ik overschakelen op wandelen.
Tegen 11 uur was ik terug in het hotel en ben ik met Annick een broodje bij Subway gaan halen, wat we rustig naast het zwembad naar binnen hebben gewerkt.
Verder was het genieten van het zwembad, hoewel het water verwarmd was, was het toch nog frisjes. Maar daar kon Ragna zich niet aan storen. Handstand, springen, duiken, Alles wat je maar wil
Tegen de avond ben ik met Annick naar de Night Market gegaan. Weer een markt, maar één die enkel tegen 5 uur in de namiddag opent met zeer veel massage kraampjes. Omdat wij nog in de fleur van ons leven zijn, en geen problemen hebben met spieren ed. hebben we die vriendelijke Aziaten telkens bedankt voor de vraag.
Na een kort bezoekje aan de kunstmatige lagoon zijn we dan een lekker steak gaan eten bij de waterkant. Na het eten zijn we langs het casino gegaan. Het goede nieuws is dat we geen geld verloren hebben, maar het slecht nieuws is dat we ook niets gewonnen hebben. Buiten een uurtje amusement om te zien hoe snel je je geld kan verspelen (en winnen). Er was iemand die op een minuut 350 AUD verspeelde
Tegen 21:30 waren we terug in het resort, dat is de tijd dat de bar dicht gaat en Australië gaat slapen.
Voor vandaag staat er weer een lange trip op de agenda, we rijden met de bus naar het zuiden van Cairns door de Tablelands. Dit is een heuvellandschap dat in de bergen ligt. Met bergen bedoel ik dan van 700 to 1200 meter. Er zijn wel enkele bergtoppen van 1600 meter, maar die kunnen we enkel van in de verte zien, er ligt geen sneeuw op. De volgende steden liggen op onze weg, Yungaburra, Millaa Millaa, Innisfail,Babinda en Peronella Park
Lake Barinne
Dit is een klein meer dat hoog in de Bergen ligt, het water is er koud, wat betekent dat er geen krokodillen zitten. In de jaren zeventig was dit een populair waterski domein, maar wegens natuur geluidshinder mocht dit niet meer.
Bij aankomst gingen we even naar de gigantische bomen kijken, daarna was het morning tea. Tja, de economie moet ook hier draaien hé.
Daarna was er een boottocht gepland op het meer. De lokale dieren kenden die ritueel blijkbaar zeer goed, want van het moment dat de boot vertrok kwamen de eenden en schildpadden naar de boot gezwommen. Verder was het de natuur bewonderen en van de zon genieten. Af en toe werd er nog eens wat eten in het water gegooid, en kwamen de eenden, schilpadden en de palingen nog eens piepen. Met palingen bedoel ik wel echte palingen, van een dikke meter lang, en 10 cm doormeter nee geen slangen. Spijtig genoeg (voor ons) zijn die diertjes beschermd, omdat die zeer moeilijk kunnen voortplanten. Blijkbaar kan dit slechts op één plaats, waar het zeer, zeer diep is. Tegen dat de kleine palinkjes geboren mogen worden, zwemt de moeder (met de palinkjes in zich) snel naar boven, door het drukte verschil ontploft ze dan, en komen er duizenden palinkjes vrij, waar er slechts enkele van overleven.
Verder lag er nog een Rode Acacia in het water, de prijs per kilo is bijna zo veel als goud, maar het ligt hier in een nationaal park, en er mag niets opgeruimd of verkocht worden.
Een andere attractie was het zoeken van een Python, een wurgslang van maximum 7 meter. Die komen zich in de zon opwarmen om de spijsvertering te bevorderen (dus na het eten van een eend, konijn, koala, )
Een tijdje lag de boot stil, no worries mate, er is toch altijd wat te zien. Maar naar mijn gevoel duurde het iets te lang, en dreef de boot veel te dicht naar de kant (waar de slangen zitten zouden die kunnen zwemmen??? Uiteindelijk roken we benzine en na enkele ogenblikken startte de motor terug Ja, we zijn in Queensland en daar leven de mensen nog rustiger dan in Sydney. Ja, wij gaan serieuze problemen hebben om terug aan te passen in ons kleine Belgenland!
Fig Tree.
In het verleden (Frazer Island) heb ik al vermeld dat er een soort wurgboom bestaat.
Een vogel laat iets vallen op een boom met een zaadje van een wurgboom in, en van boven naar beneden begint er een boompje te groeien. Na verloop van tijd heeft dat boompje de oorspronkelijke boom volledig omsingeld en gewurgd zodat hij afsterft. Meestal lijkt dit dan op een holle boom.
In dit geval is de originele boom omgevallen tegen een andere boom en is die wurgboom blijven verder groeien zodat het nu lijkt alsof die wurgboom een gordijn is.
Millaa Millaa Falls
De volgende stop is er één die je moet gedaan hebben, maar het is niet meer dan een waterval. Water dat van de rotsen naar beneden valt, in een vijvertje dat dan verder vloeit in een riviertje. Het water is nat en koud, daarom kan je er in zwemmen zonder opgegeten te worden door krokodillen.
In België zou dit fantastisch zijn, hier zijn we dat al een beetje gewoon
Mungalli Falls
Weeral watervallen Eerste een cascade (een zeer ligt hellende waterval, dan een meertje, en dan stortte het water zich in de dieperik.
Hier kregen we ook ons middageten, en kreeg Annick last van haar Achillespees. Ze had een tijdje in een vreemde houding gezeten, en bij het rechtstaan had ze wat problemen. Natuurlijk kreeg ze de nodige aandacht van haar man, de knappe jonge gids en de rest van de oude van dagen van de groep
Na enkele minuten stretchen was alles voorbij, Al een geluk, anders moet ik haar nog gaan dragen
Mamu Rainforestcanopy walkway
Op elke hoek van de straat heb je hier watervallen en regenwouden
Dit is weer één van die regenwouden, waar ze een op enkele tientallen meter van de grond een wandelpad hebben gebouwd. We hebben inde buurt van Melbourne (Great Ocean Road) iets gelijkaardig gedaan, maar daar waren de bomen veel indrukwekkender. Eender hoe, we hebben het nog eens gedaan, en genoten van de prachtige zichten, en de mooie natuur.
Het was prachtig om er fotos te nemen, maar de lieve dame die een foto van ons 3 nam had niet veel kaas gegeten van fotografie. 5 fotos heeft ze genomen, we hebben nog enkele tips gegeven, maar het wou niet lukken Ik heb dus maar een foto van Ragna genomen.
Paronella Park
Over dit park heeft de gids niet veel verteld, enkel dat we een Spaans kasteel gingen bezoeken op het einde van de dag. Spaans kasteel? De Nederlanders, Fransen en Engelsen waren hier in het begin, maar van de in vloed van Spanje hadden we nog niet gehoord.
Uiteindelijk bleek het om een liefdesverhaal te gaan. Een Spaanse Spanjaard vanuit Spanje wou trouwen, maar achtte zichzelf niet rijk genoeg, en trok rond 1930 naar Australië om er fortuin te maken. Na wat rondreizen, werken, vond hij dat hij genoeg geld had voor de trouwpartij. Toen die pipo terug kwam in Spanje was zijn oud lief natuurlijk met een ander er vandoor Toen was er nog geen telefoon, internet om contact te houden.
Uiteindelijk heeft hij dan maar de jongere zus genomen Eens ze in Australië waren heeft hij dan in de buurt van een waterval een huisje gebouwd. Daarna een kasteeltje, met zwembad, tennis terreinen, een prachtige tuin met fonteinen, een theater zaal (met cinema) een eigen waterkracht centrale, Knappe gast wat die allemaal kon. Enkel had hij er niet voldoende rekening met gehouden dat er soms al eens wat meer water valt dan normaal en is de boel hier enkele malen overstroomd. Na de laatste overstroming heeft hij de boel dan verkocht, en de nieuwe eigenaars hebben dan de pech gehad dat alles nog eens afbrandde. Een paar jaar geleden is er een cycloon voorbijgeraasd die ook nog eens t een en t ander heeft verbouwd.
Een paar jaar geleden heeft een andere romantische ziel deze bouwval gekocht, en heeft er een zeer goed draaiende zaak van gemaakt. Een rationele romantische ziel dus.
Als afsluiter hier, was er natuurlijk een winkeltje en een ijskreemkarretje dat de zaken financieel nog wat vlotter deed draaien. Nadat Annick het meeste had genoten van haar ijs kon de bus dan uiteindelijk vertrekken naar het resort.
Op de terugweg kwamen we nog voorbij het natste dorp van Australië: Babinda, hier valt tot 4.5 meter regen per jaar (de gemiddelde neerslag per jaar is 852 mm in België). Het ligt er hier natuurlijk ook ideaal voor, tussen de zee en de bergen. Vochtige lucht komt van zee, door de bergen moet de lucht stijgen, koelt af, en er valt regen (Als mijn aardrijkskunde leraar dit kon lezen zou hij fier zijn op mij, dat ik dat nog wist van zijn lessen).
Onze geplande excursies zijn gedaan. We hebben enkel 3 dagen extra geboekt in het resort om te relaxen in afwachting van onze cruise op The Reef.
Van vandaag valt dus niet veel te vermelden. Ontbijt, relaxen, opwarmen, afkoelen in het zwembad echt niets doen en genieten van het winterweer hier.
Omdat Annick toch nog een beetje wou oefenen met snorkelen was het zwembad een ideale plaats, niet te veel golven, een prachtig en krachtig gebouwde redder die alles nauwlettend in het oog hield.
En Ragna, die lag in de zon en zag dat het goed was.
Zelf was ik mijn buik en armspieren wat aan het oefenen, enkel het glas bier ontbreekt op die ene foto.
De paal waar ik op hang/leun was de steunpaal voor het watervolleybalnet. Het spelletje dat Ragna en ik bedacht hadden was om met een kleine rugbybal van de ene naar de andere kant van het zwembad gooien, als het balletje de paal raakte kreeg je 1 punt.
Na het zwemmen zijn we met het busje van het hotel naar Direct Factory Outlets (= een winkelcentrum met merkkleding aan kortingsprijzen).
Hier had ik een mooie bruine jas en sandalen gezien, maar Annick vond het maar niets, dus enkel met een nieuwe portefeuille naar huis, dat is het enige dat er nog bij kan in onze overvolle valiezen.
Daarna met het hotelbusje naar Cairns Ragna had geen zin ambras van in het begin dus, maar ze moet zich eens een beetje leren gedragen. Al bij al viel het nog mee, enkel in het begin was het een beetje gezaag.
Dan gingen we iets een bij een Italiaans restaurant gigantisch duur (naar Australische normen) en niet te vreten (sorry voor het taalgebruik, maar zo was het).
Daarna terug naar huis, en de latere namiddag snel vergeten.
Weeral een vrije dag vandaag. Alle zorgen van gistgeren zijn opzij geschoven, en we gaan naar Tjapukai. Dit is een Aboriginal dorpje (lees toeristische groepering van gebouwen) waar we de dag gaan doorbrengen.
Uiteindelijk viel het allemaal best mee.
Eerst kregen we het verhaal van de schepping volgens de Aboriginals.
Daarna werd Ragna haar arm geschilderd door een echte authentieke Abo, later heeft ze haar benen ook nog een koersje verf gegeven.
Een traditionele dans werd opgevoerd door een groepje Aboriginals (waarvan er één waarschijnlijk een geneutraliseerde is).
We kregen een uitleg over het maken (of laten maken door de termieten) van een digeridoo gevolgd door al de verschillende soorten bushtucker (woudvruchten). Voor alles hadden ze wat: gewoon eten, tegen de verschillende soorten ziekten van kanker tot hoofdpijn (zelfs die neveneffecten van onze beschaving zijn hier ook doorgedrongen).
Daarna mochten we speergooien.. Zoals je kunt zien op de foto doen ze dat hier met een hulpstuk. Aan de achterkant van de speer is een gaatje, daar wordt een plankje ingehaakt dat als verlengstuk van de arm dient om zo meer kracht te geven bij het gooien. Toch wel slim die mannen, maar ik denk dat je meer dan 2 keer moet proberen om de speer deftig te kunnen werpen
Daarna mochten we een boemerang gooien. Per 20 mochten we in met netten afgeschermd hutje gaan staan en 2 maal met een boemerang gooien. Lijkt eenvoudig, maar ook voor deze attractie bleek dat oefening kunst baart.
In de latere namiddag ben ik met Annick nog een wandeling gaan maken in de Botanic Garden net naast het hotel. Zoals overal in Australië krioelt het hier van de parken, meertjes, dikke en dunne bomen. Zelf bamboe is hier aangepland en af en toe kwam er een Bush Turkey (Boskalkoen) uit de struiken supporteren voor ons thuisland. (Het zou pas een prachtidee zijn om zo enkel van die diertjes mee te nemen en op het voetbalveld los te laten bij een internationale wedstrijd).
Kokosnoten moet je hier niet ver zoeken, je moet enkel hoog kunnen springen (of tot aan een winkel wandelen).
Vervolgens zijn we nog even gaan relaxen naast het zwembad en daarna in nog een kleinigheid eten in het restaurant van het resort.
Alweer een dag dat er niets gepland is, enkel rusten en zalig niets doen.
Omdat we wat problemen hebben met de hele dag niets doen, zijn we in de voormiddag maar wat gaan tennissen.
Eerst had ik wat balletjes met Ragna geklopt, maar de eerste echte wedstrijd was tussen Ragna en Annick. Gezien de speciale tennistraining die Ragna dit jaar heeft gekregen (en Annick haar leeftijd) werd dit spelletje vlot door Ragna gewonnen.
Daarna heb ik Ragna eens ingepakt (echt ingepakt, met inpakpapier, lintjes, krulletjes, ). Ik ga de score niet vertellen, maar ze was moe van de wedstrijd tegen Annick Al moet ik zeggen dat het bijna mijn laatste tennis wedstrijd was Het was een betonnen tennisveld met enkele plassen ik had dat water wel wat uitgespreid maar op een plasje ben ik met de 2 benen naar voor uitgegleden. Gelukkig kon ik de val met mijn ellebogen opvangen, anders had ik plat op mijn rug of achteraan op mijn hoofd gevallen Maar toch heb ik verder gespeeld met het gekende resultaat.
Daarna was het speel- en rusttijd naast het zwembad.
In de late namiddag zijn Annick en ik de wandeling gaan maken die ik enkele dagen eerder gaan joggen was. Voor alle zekerheid hadden we wat water meegenomen. De wandeling op zich was amper 2.5 km, maar het was zeer veel bergop De prachtige uitzichten waren een welgekome rustpauze. Eén van die rustpunten was een zicht op de luchthaven.
De laatste dag in het resort, de eerste op de boot
De laatste dag in ons resort maar niet getreurt, er wacht ons nog iets beter, we gaan op een 5-daagse cruise op the Reef.
We varen van Cairns naar Cooktown en dan verder door naar Lizzard Island. Van daar keren we terug naar Cairns, maar stoppen we nog aan een paar verschillende reefs.
Eigenlijk doen we de laatste etappe van James Coock. James Cook is de persoon die al eerste de oostkust van Australië heeft afgevaren en Australië als Engels grondgebied heeft opgeëist.
Tijdens zijn reis van het zuiden naar het noorden is hij door het Great Barrier Reef gevaren, met zijn schip tegen een klif gebotst ter hoogte van Cape Tribulation.
Daar hebben ze dan alles wat misbaar was overboord gegooid.
Gewacht tot het hoog tij was en een zeil over het gat in de romp gedaan.
Daarna zijn ze tot aan de eerste rivier gevaren om het schip te herstellen. Deze plaats heeft later de naam Cooktown gekregen.
Vervolgens is kaptein Cook naar het eiland gevaren met de hoogste bergtop in de buurt. Vanop die bergtop heeft hj dan een veilige route uitgestippeld om zonder brokstukken uit het reef te varen.
Dat is het plan, enkel hopen we dat we zelf niet op een rif varen.
We waren met 46 passagiers op de boot, een mooi aantal, een een mix van alle leeftijden en nationaliteiten. Hoewel de Oostenrijkers en de Italianen in de meerderheid waren.
Net voor het vertrek hebben we nog vlug enkele pies (Vleesgebakjes) gaan halen die we genuttigd hebben naast het zwembad. Voor dat de taxi ons kwam ophalen hebben we nog vlug even onze mails gecontroleerd. Je weet nooit of er iets belangrijk was. En blijkbaar was het echt nodig er was wat extra informatie nodig om onze goederen door de douane te laten passeren. Hoe zou de wereld er uitzien zonder internet, e-mail, Ik denk dat een vakantie dan echt vakantie zou zijn geen computers, niet bereikbaar voor enkele dagen verdwenen van de wereld Het nadeel zou zijn dat we dan 150 maal het verhaal van ons Australisch avontuur moesten vertellen. Terwijl dat nu geleidelijk aan gaat terwijl we 15500 km ver weg zijn.
Tegen 16:00 waren we dan bij de boot:Coral Princess II. Een catamaran van 35 meter lang. De valiezen werden naar de kamer gebracht. Annick en ik hadden een kamer aan de voorkant van de boot, en Ragna had een kamer achteraan op de boot. Dus moest ze zelf opstaan, gaan slapen, zich klaarmaken, Enkel één keer lag ze nog te slapen terwijl ze wakker had moeten zijn, maar daarover meer in de volgende dagen.
Daarna een vlug bezoek aan de brug en de kapitein.
We waren nog maar net vertokken, of we kwamen piraten tegen nadat ik vooraan op het schip ben gaan staan, en mijn brede borstkas heb laten zien, hebben we vlug hun piratenvlag laten zakken. Uiteindelijk bleek het een andere toeristische uitstap te zijn waar je met een kopie van The Duifken een uitstap kon doen.
Daarna vaarden we rustig naar het noorden waar we aan Double Island van het avondmaal en de zonsondergang hebben kunnen genieten. Het eten was fantastisch, een seafood buffet
Daarna werd het anker gelicht, en hebben we koers gezet naar het noorden. De bedoeling is om tegen de morgen aan te komen aan Cooktown.
Moederdag vandaag, maar in Australië wordt dat vandaag niet gevierd .
Wat een nacht Ik dacht dat een cruise was om te rusten.
De ganse nacht heeft de boot aan het varen geweest omdat er en zeer grote afstand moest overbrugd worden. De motoren brulden de ganse nacht door het schip. Een super intelligent iemand had een ijzeren plafond in de kamers geplaatst die heel de nacht aan het knetsen was geweest.
Gisteren had men vermeld dat er wel wat geluidshinder zou kunnen zijn gedurende het nachtelijk varen, maar dat de oordopjes een goede oplossing waren. Op het vliegtuig krijg ik ook meestal oordopjes, maar ik heb die nog nooit gebruikt De eerste 3 uur heb ik kunnen slapen, dan heb ik een uur wakker gelegen van het lawaai. Uiteindelijk heb ik die oordopjes maar ingedaan en geslapen tot 6 uur (dan was het tijd om op te staan). Ik zal maar niet vertellen hoeveel Annick heeft geslapen, maar Ragna had niets gehoord en rustig geslapen
Om 8 uur kwamen we aan in Cooktown. Iedereen had blijkbaar problemen gehad om te slapen, enkel Ragna was de enige uitzondering.
In Cooktown is blijkbaar niet veel te doen of te zien. Als je hier enkele dagen verblijft vermoed ik dat de luiheid en drank snel een toevlucht kunnen worden Maar gelukkig zijn we hier maar enkel uurtjes (wat net één uurtje te veel is).
Een geluk dat het nog markt was en dat onze gids nog veel uitleg gaf van de verschillende plaatsen, planten, bloemen
Omdat het hier nog steeds (midden in de winter) 28° Celsius is, bloemen hier nog steeds de favoriete bloemen van Annick en Ragna: De Frangipani Flower.
Ragna kon zich ook zeer goed amuseren op het muzikale schip, dit is een bootje dat voor de kinderen als speeltuin gemaakt is, en waar een massa slaginstrumenten in verwerkt zitten (Xylofoon, grote trom, panfluit, ) Hier heeft ze haar muzikale kunsten nog eens kunnen bovenhalen.
Daarna zijn we naar het James Cook museum geweest... Je moet het gezien hebben en dan kan je het verhaal van de stad zo wat volgen.
Scheepsherstelling van de Endavour (Schip van James Coock)
In 1873 is er goud gevonden en is er een ware stormloop ontstaan naar dit gebied (Op een bepaald moment waren er 20.000 inwoners, nu nog 2000).
De Chinezen hebben er destijds een hele handel opgezet: tandartsen, kleding, schoenen, opium,
Daarna is de stad stilaan uitgestorven, en nu is het enkel nog een gegeerde plaats voor mensen die overal zeer ver af willen wonen.
In dit museum staan ook het origineel anker van de Endavour en een van de kanonnen die over boord zijn geworpen om het schip vrij te maken van het rif. Ook het verhaal van een groep nonnen die indertijd van Ierland naar hier zijn gekomen en hun kleding niet hebben aangepast (of mogen aanpassen).
Daarna hebben we koers gezet naar Two Island National Park.
Dit is een eiland dat geen overblijfsel is van een afgescheurd stuk continent, maar een reeks riffen die boven water staken, waar takken en ander drijvend materiaal is blijven aanhangen. Via de vogels zijn er voldoende mineralen bijgebracht zodat er nu planten en bomen groeien op dit eiland.
De bedoeling was om hier de eerste keer te kunnen snorkelen, een wandelingetje op het strand te maken, en een glaasje te genieten bij de zonsondergang.
Op het strand lagen alle schelpen die je in je leven maar wenst te rapen Koralen in alle vormen, Fantastisch! Helaas mag je van The Reef geen dood of leven materiaal meenemen. Anders hadden we nog meer overgewicht gehad. We zijn dus zeer braaf geweest, enkel wat schelpen bij elkaar gezocht, wat fotos van genomen, maar niets mee naar huis genomen. Ik heb enkel wat schelpzand in een flesje gedaan voor mijn verzameling.
Het snorkelen was spectaculair, zeer veel riffen, alle verschillende kleuren, een massa vissen, en een paar zeekomkommers. Helaas zijn de fotos niet van de beste kwaliteit. Het probleem is dat de golven ons constant in beweging houden, en dat daardoor de meeste fotos bewogen zijn.
Zelfs Annick heeft hier een tijdje aan het snorkelen geweest en genoten van het onderwaterspektakel.
Op het einde waren er in de verte nog een groep walvissen die een show van jewelste gaven. Het leek wel een waterballet van uit het water springende tientonners. Ik heb hier wel fotos van, maar ze zijn echt te ver om alles duidelijk te zien.
Vandaag worden we wakker in Watsons bay bij Lizard Island.
Dit is een eilandje waar de rijken der aarde op vakantie gaan. Er is een kleine luchthaven (lees geasfalteerde landingsbaan) en zeer veel privacy.
Als je interesse hebt, een nachtje kost tenminste 1700 AUD (=1000 ), maar daar krijg je naast slapen ook eten, drinken, snorkelgerief, tennis en wandelingen voor
Om een inruk te krijgen kijk klik je maar eens op Lizardisland.com.au (www.lizardisland.com.au) .
Een ander alternatief is de camping enkele kilometers verder, waar je voor enkele dollar per nacht kan logeren, maar dan moet je wel zelf voor alles zorgen (en hier zijn geen winkels om iets te kopen).
Gelukkig was onze cruise een gulden middenweg tussen de 2 opties.
Helaas geen rustige dag vandaag!
Om 5:30 hebben we ontbijt en om 6:00 worden we naar Lizard isand gebracht voor een wandeling naar het hoogste punt (368m) daar in de buurt. Dit is wandeling die Kapitein Cook 3x heeft gedaan om van boven op die berg een veilige uitweg te bepalen.
De wandeling zal ongeveer 3 uur duren en vereist een very high fitness level. Maar zoals wij gebouwd zijn mocht dit geen enkel probleem zijn.
Eens op het strand aangekomen, schoenen aandoen, en klaar voor de start. Uiteindelijk bleek de wandeling toch zwaarder dan ik aanvankelijk dacht. Er waren zeer steile stukken, en er was geen beveiliging aangebracht. Hoe hoger we bij de top kwamen hoe beter de zichten weren. Steeds hadden we een uitkijk op het vakantie dorp.
Onderweg moesten we een steentje opramen en meenemen om bovenaan een berg te bouwen.
Wat we hier ook nog geleerd hebben is dat er termieten zijn die termietenheuvels bouwen, maar dat er ook termieten zijn die hun nest bouwen van bladeren. Deze mieren zijn zeer rijk aan vitamine C. Al wat je moet doen is er eentje bij het hoofd nemen, en het achterlijk over je tong strelen. Ik heb verschillende mensen dit zien doen, maar had daar toch enkele bedenkingen bij.
in welke mate wordt dat diertje zijn hoofd geplet.
Het is wel de achterkant die je op je tong wrijft. En mijn tong is geen stuk WC papier.
Maar voor de Aboriginals was het vroeger een overleving mechanisme.
Eens terug aan het strand zijn we gaan horen aan de duikinstructrice of we nog in de voormiddag onze duikinitiatie konden hebben. Eerst deed ze er wat moeilijk over omdat we net een grote inspanning (de wandeling van 3 uur) gedaan hadden, maar toen ik vermelde dat we al een half uur terug waren (en ze ons eens goed bekeken had) was die geen enkel probleem.
Ragna en ik werden dus vakkundig ingepakt met een duikuitrusting, Annick offerde zicht op om fotos te nemen. Het is dus dankzij haar dat we fotos hier van hebben.
Alles ging zeer langzaam aan, van het strand stilaan iets dieper, hoofdje onder water, nog even de gebarentaal testen, en voor we het wisten zaten we op een diepte van 3 meter en hadden we een zeekomkommer vast. Dit is een soort van slak dat iets meer dan ene halve meter lang is. Verder waren er overal koralen en visjes te zien. Op de terugweg vonden we nog een grote blauwe zeester (ongeveer 30 cm).
Na 35 minuten was het feestje voorbij en het was of we net in het water gegaan waren.
Annick was ondertussen een wandeling gaan maken. Om onze fitheid nog eens te demonstreren zijn Ragna en ik dan over het strand naar Annick gelopen.
Langzaam verdween Lizard Island in de verte. Ribbon Reef No. 9 is een rif zoals ik het echt verwacht. Geen land , maar enkel ondiep water waar wat planten net onder water groeien.
Bij aankomst was het eerst de beurt aan de certified divers ( met duikdiploma). Terwijl die onder water zijn wij drie even gaan snorkelen (eerste foto).
Tegen half 4 was het dan onze beurt om te duiken. Deze keer was het niet rustig van het strand dieper en dieper gaan, maar van achteraan het schip ineens de volle diepte. Om geleidelijk te dalen moesten we ons laten zakken aan het ankertouw. Voor Ragna vertrok, was ze uitermate zenuwachtig. Een uitreksel van onze conversatie.
Gert: Ragna, je moet die niet doen, als je niet wil stop je gewoon.
Ragna: Ja maar ik wil dit nu doen, anders heb ik er later spijt van.
Gert: OK, dan vertrekken we.
Eens ze in het water was kwam ze meer tot rust, enkel het regelen van de druk in haar oren gaf in het begin wat probleem, maar eens we 2 meter diep waren, was het enkel genieten van het uitzicht.
Deze keer zijn we ook net iets langer dan een half uur onder water geweest en tot een diepte van 9 meter.
s Avonds was er natuurlijk eten en drinken, maar dat wordt allemaal minder belangrijk als jet het vergelijkt met da andere activiteiten.
Blijkbaar is duiken zeer vermoeiend en hebben Ragna en ik zeer goed geslapen.
Alweer een rustige nacht gehad, blijkbaar was enkel de eerste nacht een vaarnacht.
Hoewel rustig nog steeds betekend dat we om 7 uur s morgens ontbijt hebben en tegen 8 uur aankomen aan het Ribbon Reef No. 5.
Dit rif is ook een Outer Reef, wat betekent dat dit zeer ver van het land gelegen is en dicht bij de eindeloze diepte van de oceaan ligt. In deze diepte zitten dan ook de grote haaien die af en toe wel eens een stukje mensenvlees lusten Gelukkig voor die haaien komen ze niet in onze buurt.
Natuurlijk is Ragna weer niet te houden als het op duiken aankomt (en ik moet dan als verantwoordelijke vader natuurlijk mee). Annick ziet het nog steeds niet zitten en blijft rustig snorkelen.
Vandaag zijn we net tot een diepte gegaan van meer dan 10 meter. Zoals de vorige keren is er zoveel te zien, maar wordt je het stilaan gewoon enkel die Murene sprak tot de verbeelding. Dit is een soort paling die met zijn lichaam steeds in de grotten leeft en enkel met zijn hoofd buiten hangt om van bepaalde opportuniteiten te genieten.
Dit was een reuze exemplaar, volgens onze duiklerares was hij meer dan 2 meter lang en bijna 30 cm doormeter.
Helaas hebben we van deze duiksessie geen fotos, maar onze duikinstructrice had eerder al een hele reeks fotos genomen die we mochten hebben. Tijdens al deze duiksessies hebben we steeds het geluk gehad we ne Nemo konden vinden...
Tegen, de middag zijn we dan weer verder gevaren tot aan het Excape Reef.
Dit wordt helaas onze laatste duiksessie. Zoals je misschien verwacht, weeral hetzelfde, vissen en koralen. Eigenlijk is het erg om te zeggen maar zoals de vorige keren veel vissen en riffen, altijd hetzelfde maar net toch iets anders.
In de late namiddag zijn er nog enkele zeedieren vanuit de oceaan opgehaald zodat de mensen die niet snorkelen of duiken toch een beetje van al die merkwaardige natuurpracht kunnen genieten. Na onze tweede duisessie vandaag wisten we dat het Reef gedeelte van onze vakantie voorbij was... Dus nog even genieten van het zicht. In de verte kan je de grote golven zien, dat is het einde van het rif waar de diepzee begint.
s Avonds is er na het eten nog een quiz We wisten zeer veel antwoorden, maar een Australische schreef de antwoorden op, en we moeten al afgeven nog voor zij 40% van de antwoorden had opgeschreven. Maar geen probleem we zijn met vakantie!
Na deze quiz werd de terugvaart ingezet, het begin van het einde van onze Reef-vakantie....
Wat wel veel erger is, eigenlijk een beetje een ramp is dat alle fotos die genomen zijn na vandaag verdwenen zijn. Gisteren had ik nog alle fotos op de computer gezet, maar wanneer ik de volgende reeks wou overzetten van onze laatste dagen in Australië (op 21/8 vliegen we terug) kreeg ik een fout bericht : Card not Formatted.
Gelukkig zijn de fotos niet echt het belangrijkste, maar toch is het zonde.
De laatste cruise dag maar nog vroeger opstaan dan anders ontbijt is om 6:30 en de valiezen moeten ingepakt klaar staan om 7 uur.
Tegen 8 uur komen we terug aan in Cairns
We namen nog afscheid van de bemanning en maken nog een laatste wandeling langs de Esplanade. Iets na 11 worden we opgepikt en naar de luchthaven gebracht. Leuk is iets anders, maar het kan niet blijven duren. Het is mooi geweest en we zullen The Great Barrier Reef niet vlug vergeten.
Bij het inchecken bleek dat we weer upgegraded waren naar Business. Ragna voelde zich een echte VIP, maar in business krijg je iets lekkerder eten dan in economy, wat dan weer een klein probleempje was voor onze dochter.
De terugvlucht verliep voortreffelijk, geen vertraging of turbulentie en ze speelden zelfs nog een goede film.
Zelfs de bagage was er zeer vlug, enkel wachten op een grote taxi (waar al onze valiezen in pasten) en op naar het hotel.
Met dit hotel hadden we echt een koopje gedaan, we hebben een tijdje gezocht voor we iets betaalbaar vonden, maar uiteindelijk vonden we een kamer voor 3 dagen aan super promotie in het Swissôtel.
Eens we ingecheckt waren, vlug wat gaan winkelen, ons onderwater fototoestel binnen brengen voor ontwikkeling van de fotos, en dan naar het zwembad.
Gelukkig had Annick haar fototoestel bij zodat we toch nog een paar fotos hebben (Mijn kaart blijk niet meer geformatteerd te zijn en ik ben al de fotos kwijt van de laatste 5 dagen in Australië).
De laatste cruise dag maar nog vroeger opstaan dan anders ontbijt is om 6:30 en de valiezen moeten ingepakt klaar staan om 7 uur.
Tegen 8 uur komen we terug aan in Cairns
We namen nog afscheid van de bemanning en maken nog een laatste wandeling langs de Esplanade. Iets na 11 worden we opgepikt en naar de luchthaven gebracht. Leuk is iets anders, maar het niet blijven duren. Het is mooi geweest en we zullen The Great Barrier Reef niet vlug vergeten.
Bij het inchecken bleek dat we weer upgegraded waren naar Business. Ragna voelde zich een echte VIP, maar in business krijg je iets lekkerder eten dan in economy, wat dan weer een klein probleempje was voor onze dochter.
De terugvlucht verliep voortreffelijk, geen vertraging, turbulentie en ze speelden zelfs nog een goede film.
Zelfs de bagage was er zeer vlug, enkel wachten op een grote taxi (waar al onze valiezen in pasten) en op naar het hotel.
Met dit hotel hadden we echt een koopje gedaan, we hebben een tijdje gezocht voor we iets betaalbaar vonden, maar uiteindelijk vonden we een kamer voor 3 dagen aan super promotie in het Swiss Hotel.
Een we ingecheckt waren, vlug wat gaan winkelen, ons ander onderwater fototoestel binnen brengen voor ontwikkeling van de fotos, en dan naar het zwembad.
Gelukkig had Annick haar fototoestel bij zodat we toch nog een paar fotos hebben (Mijn kaart blijk niet meer geformatteerd te zijn en ik ben al de fotos kwijt van de laatste 4 dagen in Australië).
Het hotel was dik in orde, het ontbijt was veel, veel te veel, maar ja, het zijn onze laatste dagen in Australië en dan mag het iets meer zijn.
Voor vandaag hebben we een lange afscheidstocht geboekt.
Afscheid nemen van :
The Rocks, the Opera House, The Harbour Bridge, Botanic gardens, Darling Harbour, de ferries,
Er is zoveel, en Ragna wordt het stilaan beu. Overmorgen is de terugvlucht en deze laatste dagen zijn er echt te veel aan voor haar.
Hier kreeg ik niet het gevoel zoals de laatste dag in Manly een paar weken geleden. Dit afscheid was gepland, dat in Manly was plotseling het besef dat het laatste keer in Manly zou zijn .
Maar toch gaf het een beetje een raar gevoel Sydney was onze stad de laatste 12 maanden.
Spijtig genoeg geen fotos . Dat is de keerzijde van onze technologische cultuur .
In de namiddag zijn we naar onze ex-buren onze overige bagage gaan halen. We hadden enkele valiezen bij hen gelaten met kleding die we in The reef zeker niet nodig hadden. Tof om die mensen nog eens te zien. Zoals gewoonlijk, lekker eten en lekker drinken. Het afscheid nemen viel eigenlijk mee omdat ze de laatste maanden verhuisd waren naar het volgende dorp.
Op de bus terug zaten Annick en Ragna achter mij. Naast mij zat iemand met zijn haar niet echt zoasl het hoorde, en zijn kleding was ook niet optimaal en zijn koppeke zag er ook niet echt verzorgd uit en op een bepaalde moment was hij aan het roepen (ik dacht aan het telefoneren)... Even later begon hij aan mij zijn excuses aan te bieden, 'Sorry mate, we don't speak the same language, Sorry mate, No seriously, I'm sorry', en nog eens, en nog eens... Uiteindelijk bleek dat hij dacht dat Annick en Ragna alleen op de bus zaten, en hij zijn kans wou wagen bij mijn lieftallig vrouwtje (of dochter)... Pas toen hij zag dat ik samen met die 2 dames was besefte hij dat hij geen schijn van een kans had. --> Dit is één mogelijke verklaring voor de excuses... De ander zou geweest kunnen zijn dat hij meer op mannen viel een zijn kans wou wagen bij mij... In elk geval, noch Annick, noch ik waren vereerd met de aandacht.
Nog 2 keer slapen . En dan terug naar ons huisje in den Belgique .
