Tientallen keren hebben we hier voorbij gewandeld, maar nog nooit binnen geweest.

Uiteindelijk bleek dit een vrij groot museum te zijn, met een deeltje over de Aboriginal Culture, en het grootste deel over de dieren, vogels en vissen van Australië.

Echt de moeite om eens te bezoeken, maar dat dachten enkele scholen ook, en was het er dus vrij druk. Ragna was in haar element om al die dieren nog eens te kunnen zien.
We konden hier zelfs de evolutie van de schedel van de mens bestuderen. Als je de foto goed bekijkt kan je merken dat de evolutie in dit geval van rechts naar links gaat.

Vervolgens zijn we door de Botanic Gardens naar het Opera House gegaan. In die tuin ontdekten we nog een grote tuin vol cactussen.

Tevens merkten we voor de eerste keer de Flying Foxes op. Dit zijn vleermuizen die overdag boven in de bomen hangen. We hebben ze niet geteld, maar het moeten er enkele duizenden geweest zijn. Blijkbaar zoeken ze hier naar een oplossing om die beesten hier weg te jagen omdat ze zoveel vernielen.

Telkens we hier komen is er toch altijd iets nieuws te zien…. Waren we dan toch nog niet beter nog een jaartje gebleven??? Neen, het plan was één jaar en het was een fantastisch jaar. Laat het ons hier bij houden.

Daarna hebben we nog wat rondgedoold in Sydney (nog eens afscheid nemen van ….) en Ragna werd nog zenuwachtiger:’Wat, nog eens afscheid nemen van the Opera House? Ik wil naar het hotel, ik wil zwemmen, ik wil naar huis huis!!!’

’s Avonds hebben we voor Ragna een Pizza besteld op de kamer en zijn Annick en ik gaan eten in een restaurant in Darling Harbour. Na het opzuigen van onze supermalse en lekkere steak werd er vuurwerk afgeschoten…. Een prachtige afronder voor onze laatste avond in Australië. We hadden het zelf niet beter kunnen dromen.

Daarna hebben we nog een korte wandeling gemaakt langs de haven… nog een laatste keer naar de massa sterretjes gekeken en dan naar het hotel voor de laatste nacht…

20-08-2009, 00:00 geschreven door De Aussies  

Onze laatste ochtend in Australië, het laatste ontbijt,… En dan terug realiteit: Valiezen inpakken, de grote schrik, spanning, gaat alles erin, er moet nog wat bij, nee niet in die valies maar in de die … Ik heb de laatste jaren wel enkele valiesjes ingepakt en telkens ging dat zeer rustig. Maar als je met 3 bezig bent en 6 valiezen met nog eens 4 handbagages komt het soms wel eens chaotisch over. Maar zoals gewoonlijk hebben we dat stap voor stap gedaan (valies per valies) en is alles netjes ingepakt. Ik denk dat we zelfs nog plaats overhadden voor enkele zakdoeken.

Daarna werd het nog moeilijker… wachten op de taxi (eigenlijk was het inpakken van de valiezen dus te vlot verlopen). In plaats van te zitten zitten, zijn we dan maar een wandeling gaan maken, (maw. nog eens afscheid nemen van…) Je kunt al wel de reactie van Ragna raden, mocht er enige twijfel zijn, lees dan het verhaal van enkel dagen gelden dan maar eens.

Uiteindelijk was het zover, de taxi (en niet die Hummer limousine van 15 meter zoals ik wou) pikte ons op, naar de luchthaven. De rit verliep zeer vlot en we waren natuurlijk te vroeg op de luchthaven om in te checken. Ik denk dat we daar een 20tal minuutjes staan wachten hebben en dan gingen de lieftallige dames van start.

Inchecken geen probleem, enkel waren we een beetje verrast toen de dame ons in het Nederlands toesprak (ze was hier 30 jaar geleden komen wonen en blijven plakken).

Sydney naar Bangkok.

Daarna naar de lounge van Thai Air, zeer mooi en verzorgt en dan op naar het vliegtuig. Ik was initieel een beetje ontgoocheld dat we niet met Quantas konden vliegen (te duur) maar had toch gehoord dat Thai Air ook niet slecht was.

Bij de eerste stap op het vliegtuig werd dat menteen duidelijk.

• Super vriendelijke, mensen die je vriendelijk begroeten met den handen gevouwen voor het gezicht en ene licht buiging makend.
• De dames hadden een mooi lang kleed aan.
• Prachtig interieur waar de kleuren in harmonie waren en iedereen tot rust brachten.
• Lekker eten
• Films naar believen.

De eerste 9 uren vlucht waren dus fantastisch. Zonder vertraging aangekomen in Bangkok.

Bij aankomst zijn we nog even naar de lounge geweest van Air Thai, weer hetzelfde, vriendelijk,…. Alles wat je maar wil

Zonder dat we geen foto’s hebben, maar viva Thai air!
Bangkok naar Wenen.

Bij aankomst in Bangkok moesten we overstappen naar Austrian Airlines.

De entree op het vliegtuig was iets anders.

• De Stewardessen hadden een knalrood pak aan, met knalrode panty’s.
• De stoelen ware klasse, met hout bekleed, elektronische toetsen om de zithouding te veranderen. En de zitting had zowat alle kleuren.
• De rest van het interieur had alle ander kleuren.
• Het eten werd verzorgd door een kok aan boord! Maar zo bijzonder was die niet, het liep allemaal niet zoals het moest en het duurde allemaal veel te lang.
  Dit is een nachtvlucht van middernacht lokale tijd to 5 uur ’s morgens locale tijd. (in totaal 10 uur vliegen gezien het tijdsverschil).
• Vriendelijk waren de dames niet, hoewel ik dit niet van Oostenrijkers verwacht had.
• Organisatorisch liep het ook wat mank, rondlopen deden ze genoeg, maar met één ding in de handen, normaal gezien combineer je zaken.
• Films kon je niet kiezen, er werden wel enkel films gespeeld, maar dat was op bepaalde tijdstippen, niet wanneer je de film wou zien. (Ik ben de laatste 5 jaar heel wat van grond geweest met verschillende maatschappijen, maar dat heb ik in business nog nooit gezien)
• Op dezelfde plaats stond een stoel meer. (geen 2,2,2 maar 2,3,2).
  Niet dat we plaatsgebrek hadden, maar het was toch net iets smaller en als het karretje door de gang reed moest je oppassen.

Deze vlucht in 2 lijnen:

• Een groep zuurpruimen die moesten werken.
• Ofwel een vliegtuig van de jaren 60 dat face lift na facelift gekregen heeft.
  Ofwel een twintigtal ontwerpers die niet van elkaar wisten wat ze aan het doen waren.

21-08-2009, 00:00 geschreven door De Aussies  

Wenen  naar Brussel.

Deze vlucht was ook met Austrian Airlines, maar dan wel met een 737 (een kleiner toestel).

De dame die ons verwelkomde op het vliegtuig had hetzelfde karnaval pakje aan, maar was zeer vriendelijk.

Ragna had weeral commentaar: Is die business, die stoelen staan tegen elkaar… Hallo jongedame, dit is business en je mag blij zijn dat je hier zit. De meeste mensen zitten achteraan en hebben iets minder plaats’

Uiteindelijk was ze pas tevreden toen ze op de eerste zij mocht zitten.

Na een voorspoedige vlucht kwamen we dan op tijd aan in Brussel. Tot onze grote verwondering was de bagage er in gelukt om bij al die overstappen geen enkele vlucht te missen.

30 uur zijn we onderweg geweest… maar de tijd is voorbij gevlogen!

Eens we onze valiezen hadden stoven door de aankomsthal naar de taxi’s.

Tot we plots weren ingehaald door Den Bomba. Annick haar vader had het niet kunnen laten om toch naar de luchthaven te komen en ons te verwelkomen.

Ragna is dan met hem naar huis gereden en Annick en ik zijn met de taxi naar Wemmel gereden om mijn firma wagen op te halen.

Het eerste dat ons opviel was de snelheid van de chauffeur. Ik dacht dat je 120 mocht op de autosnelweg, vlotjes deed die gast 140-150. Effe terug wennen aan de Belgische gejaagdheid.

Op de parking aangekomen stond er een Kia, ja een Kia met 3 deuren… niet dat ik denk dat Kia slecht is, maar ik had een Alfa Romeo of een Mercedes B verwacht… De taxi chauffeur was duidelijk geamuseerd door mijn reactie, maar daarna was het mijn beurt om te lachen. In het gebouw lag een enveloppe met instructies voor de wagen: ‘Bruine Alfa aan de overkant van de straat’. Dus toch geen Kia maar iets anders dat verstop stond achter de bomen.

Daarna snel naar huis.

Een we de oprit opdraaiden en uitstapten hoorden we van achter de haag ‘Zijn jullie thuis’? Ja, de buren hadden ons net horen aankomen, en dan een babbel, daarna kwamen er ander buren bij, en nog andere, en nog,… Ik weet niet hoelang we daar gestaan hebben, waar het was tof om zo thuis te komen. Wat een toffe buurt!

Een binnen bleek dat de nieuwe nummerplaten al op Annick haar auto hingen en dat, tot groot jolijt van Ragna, de trampoline al gemonteerd was.

De tuin was picco bello in orde, zalig om zo thuis te komen.

In de namiddag ken ik dan de dozen bij Annick haar ouders gaan halen die we met de luchtvracht opgestuurd hadden.

Bij één van die ritten ben ik langs de motorfietsen winkel gegaan om een nieuwe batterij voor mijn motorfiets te halen. Tja er zij prioriteiten in het leven.

Daarna alle dozen en valiezen uitpakken de woonkamer lag bomvol souvenirs. Wat hebben wij allemaal meegebracht. Gelukkig dat we een luchtvracht hebben kunnen regelen, dit hadden wij nooit kunnen dragen.

’s Avonds zij we dan naar het frituur gereden om nog eens echte Belgische frietjes met mayonaise en een satéke en viandelle met andalouse sous te eten…Lekker.

Daarna zijn we naar mijn broer zijn nieuwbouw gaan kijken. Tegen 21:00 waren we dan terug thuis en alle 3 doodmoe.

We waren net 30 uur onderweg geweest, een drukke dag achter de rug met uitpakken.

Maar die laatste uitstap was ideaal om ons toch te verplichten om niet te vroeg in bed te kruipen. Hoewel ons plan om jetlag te voorkomen goed was, waren we alle drie toch wakke om 3 uur ’s nachts. Ragna vroeg dan of ze haar wekker mocht zetten om 6 uur omdat ze de poes bij de buren wou gaan halen.

22-08-2009, 00:00 geschreven door De Aussies  

Om onze terugkomst te vieren hebben mijn broer en vrienden een feestje in elkaar gestoken met veel eten en drinken.

Vooral het drinken was nodig omdat er zoveel moest bijgepraat worden.

Het was ook fantastisch om de Belgische broodjes, pistolets, slaatjes, … nog eens te proeven. Hesp, kaas kennen ze daar beneden ook wel, maar preparé, kip curry, lentesla, vleessla, Filet de sax… allemaal onbekend.

Voor de volgende weken staat er bijna elk weekend wel iets pepland om mensen nog eens terug te zien, en even bij te praten (en eten en drinken).

Ik denk dat ik de volgende twee maanden maar even niet op de weegschaal ga staan.

23-08-2009, 00:00 geschreven door De Aussies  

Ondertussen zijn we al een maand terug in het land en het leven gaat gewoon verder. We hebben veel geluk dat eind augustus en september nog een prachtige nazomer in petto had voor ons. Het kwam erop neer dat het weer hetzelfde was al de winter in Australië. De eerste week hadden we verschillende doktersbezoeken gepland.

Verder was het de alle documenten en post in juist klasseren. Ik ga er geen volume op kleven, maar hoeveel een mens moet bijhouden van elektriciteit, gas, verzekeringen, rekeninguittreksels, post,… Dit kan je niet zomaar op enkele dagen in orde brengen.

Mijn leven na de terugkomst.

Wat het dagelijks leven voor mij betreft was er niet veel verandering gezien ik nog een klein projectje moest doen.

Ik ben maandag (na thuiskomst op zaterdag) gewoon gaan werken. Hoewel dit niet een super stresserende baan is (eigenlijk is het een beetje saai) moet ik er toch mijn aandacht bij houden en zien dat alles juist is.

Tegen midden september had al een stevige verkoudheid. Ginder beneden heb ik in dat ganse jaar één keer een verkoudheid gehad. Ik heb er bijna 2 weken last van gehad.

Het voelde zo een beetje alsof ik een leeg gevoel had, een beetje slaperig, …. Wanneer ik aan het werken was viel het nog wel mee.

Ik ben uiteindelijk nog eens gaan joggen en dat kikkerde me een beetje op. Dus wordt dit de volgende weken regelmatige kost.

Na een laatste trip naar Zwitserland is er dan uiteindelijk een definitieve beslissing genomen. Nadat ik 5 jaar geleden op de reorganisatie lijst was gekomen mag/moet ik de firma verlaten op 8/10/09. Vanaf dan ga ik de grootste Belgische firma vergezellen, de Firma der Werklozen.

Annick.

Annick heeft nog een maandje verlof. In totaal had ze 14 maanden genomen omdat we normaal gezien begin augustus 2008 zouden vertrokken zijn en één maandje thuis tussen terugkeer en het hernemen van het werk zagen we als een minimum.

Ze ziet het wel niet echt zitten om terug te gaan werken na al dat verlof…. Een beetje verwend geweest het voorbije jaar…?!

Verder heeft ze het druk met feestjes organiseren, alles op order brengen de paperassen juist klasseren,… en zich druk te maken over terug te gaan werken… Maar uiteindelijk zal het allemaal wel terug wennen.

Ragna.

Voor Ragna was het een beetje zoals voor mij. Na een weekje vakantie begon school voor haar… Gelukkig is ze vrij intelligent (want het is mijn dochter) maar het niveau van school is duidelijk anders dan ginder beneden.

Elke dag moet ze lessen leren en huiswerk maken… maar ze is goed bezig!

Tot hier toe doe ze het nog vrij goed, volhouden zo Ragna.

Ondertussen is ze ook terug begonnen met sporten en ping pong, vanaf oktober gaat ze ook nog tennis les volgen.

De weekends zijn to hiertoe vrij druk geweest met bezoek, maar de enkele dagen dat er niets gepland is lijkt het toch saai…. We doen hier niets en de zee en strand is zo ver,…

Annick heeft al een paar keer gezegd, ik wil de zee zien van in onze de tuin….

02-10-2009, 00:00 geschreven door De Aussies  

Hiermee nemen we dan ook afscheid van ons Australisch avontuur.

Nooit had ik dit avontuur zo kunnen inschatten.

Voor ons alle drie wordt dit een herinnering die we ons leven lang gaan koesteren. Vaak zullen we terug denken aan onze zonnige zijd vlak naast het strand.

Graag wou ik alle blog lezers bedanken voor de ongelofelijke support.

Een collega van mij was 2 jaar geleden voor twee jaar naar Amerika geweest en stuurde regelmatig een niewsletter uit via mail, het nadeel van deze mails is dat het enkel tekst was en niet toegankelijk voor iedereen. Zo was ik op het idee gekomen om een blog te maken.

Ik heb enorm veel werk in deze blog gestoken maar nog veel meer met bijgeleerd.
Telkens ik naar de teller keek was ik geschokt van hoeveel mensen er naar deze blog gingen. Gemiddeld 1000 per maand, wie zijn dat allemaal??

Tevens was het leuk om reacties en mailtes te ontvangen.

Ik heb ervan genoten, Annick en Ragna nog meer, ik hoop van u hetzelfde.

Als je ooit vragen heb over een vakantie of gelijkaardig avontuur naar Australië, laat gerust iets weten.

Over and out.

Gert, Annick en Ragna.

04-10-2009, 13:01 geschreven door De Aussies