Vandaag is de laatste dag van ons verlof (in Adelaide) aangebroken.
Het eerste op het schema vandaag is een tramrit naar Glenelg. Dit is het meest bekende strand van Adelaide. Na 20 minuutjes trammen waren we ter plaatse. Een wit strand, een lange winkelstraat die doet denken aan de jaren 60-70.
Daarna moeten we dringend naar Toys r Us voor ons Ragna. We hadden eerder dit jaar deze winkel gezien in New York en we dachten dat deze in Adelaide even spectaculair zou zijn Niet dus, vlug vergeten.
Zoals je kan zien is de kerstgekte ook hier op volle toeren aan het draaien en bestaan de gebouwen uit een mix van oud en nieuw.
Daarna zijn we nog even in de botanische tuinen gaan wandelen. Hier is een gigantische serre waar ze een tropisch regenwoud hebben nagemaakt.
Daarna naar het hotel de luchthaven de vlieger nog even (een uurtje) wachten op onze chauffeur naar huis.
Ragna is in haar nopjes vandaag. Op school is het vanavond kinderdisco met als thema 'Crazy Christmas'. De aangepaste outfit hadden we de avond ervoor nog snel samengesteld. Dit was haar tweede disco avond in de school, van deze heeft ze veel meer genoten dan van de eerste toen we hier pas enkele dagen waren.
Vandaag heb ik een dagje verlof, eindelijk eens niet werken! De reden is omdat we vandaag naar de kennismakingsdag van Ragna haar nieuwe school moesten. Het had wel wat voeten in de aarde voordat we de goedkeuring hadden, maar uiteindelijk is het toch gelukt. Ragna gaat naar PITTWATER HIGH SCHOOL vanaf 28 januari.
Vandaag heeft ze al haar nieuwe uniform gekregen, alle boeken en schoolgerei.
Ze had de keuze tussen 2 taalvakken: Frans of Japans... Vermist ze al 2 jaar Frans kreeg in school heeft ze nu voor Japans gekozen...
私の娘は利発な女の子である! (=My daughter is a clever girl!)
In de namiddag zijn we naar het shopping center in de buurt geweest waar Ragna helaas haar ongenoegen uitte over haar St.Niklaas en Kerstcadeautjes (waar ze nog niet van afwist) .
Op de terugweg zijn we nog aan een kleiner shopping centertje gestopt waar de Kerstman zat! Niet alleen voor mensen, maar vooral voor honden met mensen. Om alles een beetje proper te houden liep er een security guard rond en een Pooh manager (=strontenveger) .
Zoals je vermoedelijk al gemerkt hebt, kunnen de zonsondergangen hier zeer mooi zijn. Deze wilden we u niet onthouden.
Vandaag zijn we juist 100 dagen samen in Australië. Dat is meer dan 3 maanden,... wat gaat de tijd toch snel
Vandaag is het Sinterklaas maar die kennen ze hier in Australië niet. Vermits ons Ragna gisteren de salontafel heeft gedekt met alle lekkers kon de heilige man niets ander doen dan toch maar een presentje brengen. Helaas geen chocolade en speculaas maar wel wat snoep, High School Musical rommel en een wereldkaart. Wist je dat de wereldkaart er hier anders uitziet dan bij ons Niet Europa en Afrika liggen in het midden, maar Australië! Aan de linkerkant liggen Europa en Afrika en aan de rechterkant Amerika .
Sinds en paar weken zitten er enkele koppeltjes Rainbow Lorikeets in één van de bomen achter ons appartement. Dit zijn zeer mooie en rustige vogeltjes.
De laatste dagen hebben we ze wat brood gegeven, en vandaag zaten ze weer met zen allen klaar. Zeer voorzichtig is Ragna er naar toe gegaan om ze proberen uit haar handen te laten eten. De volgende stap is op haar hoofd, en je weet wel wat er dan zou kunnen gebeuren, wij houden onze fototoestellen alvast klaar.
Later vandaag moeten we naar een Sinterklaas feestje van kennissen die afkomstig zijn uit Nijlen hier in de buurt van Sydney wonen. Voor dat we onze heilige taak mochten vervullen konden we nog eerst even BBQen. Helaas kwam er een onvoorziene gast vanuit de lucht aangevlogen die in een fractie van een seconde een saté van de tafel kwam stelen en er onmiddellijk mee weg was. Een soortgenoot van de satédief kan je bewonderen op op onze pagina van 24/11 (De Kookabaru op Annick haar hand).
Vermits ze hier Sinterklaas niet echt kennen, had ze dé echte Sintgevraagd om eens langs te komen. Blijkbaar kende deze Sint Ragna zeer, ZEER, ZEER goed want hij wist dat er onmiddellijk iets mis was met haar oren. Die luisteren niet altijd even goed zoals je misschien al wist. Als je goed kijkt herken je de Sint misschien wel )
Eigenlijk is het hier zeer zwaar voor de Sint met al die warmte hier, gelukkig waren er enkele Hoegaerdentjes om de Sint af te koelen na zijn performance met Black Peter
Zoals in Europa wordt er hier ook met de firma een kerstfeest gehouden. Elk jaar is het hier blijkbaar een ander thema en verkleden de meeste mensen zich. Dit jaar was het thema Nautical Dus iedereen mocht zich verkleden in iets dat te maken had met water, zee, oceaan, Initiëel was het een suggestie om verkleed te komen, dus wou ik deftige strandkledij aandoen. Maar iedereen was zo enthousiast over de verkleedpartij dat ik uiteindelijk het weekend voor het feestje toch maar iets gaan kopen. Omdat het vestje volgens Annick mijn gespierde borstkas te veel zou accentueren MOEST ik een T-shirt onderaan doen. Uit frustratie heb ik die T-shirt dan maar met een mes bewerkt en wat bloed over gegoten Zoals je kan zien ben ik een moderne piraat die het adres uit de GSM haalt en dat dan ingeeft in de GPS (ja, je moet meegaan met je tijd hé) . Uiteindelijk was ik bij de 15 best (van 130) verklede. Van de rest vertel ik liever niet te veel enkel dat het een restaurant was op palen in het water, dat de wijn bijna uit de glazen sprong van de trillingen die veroorzaakt werden door het dansen en dat ik met een taxi tot dicht bij huis ben afgezet en de laatste 10 minuten gelukkig alcohol heb kunnen verbranden terwijl ik naar huis wandelde (zoalsje kan zien op de 2de foto ).
Ondanks het late vroege uur van thuiskomst ben ik toch al uit bed om 7 uur (smorgends). Ik heb gisteren de wagen achtergelaten bij een collega en moet die nu al joggend gaan halen. 8 km NO WORRIES MATE maar het is vandaag zeer warm (+30°) maar ondanks de nevel in mijn hoofd loop ik in één trek tot aan de auto (en voel me een stuk beter).
In de mamiddag gaan we mini golven hier in de buurt Pirates Mini Golf 'dat was wel van toepassing op de avond daarvoor. Een zeer mooie mini golf!. Gelukkig mag ik toegeven dat de beste gewonnen heeft; ondanks (of misschien dankzij) de avond ervoor.
Daarna zijn we langs het strand naar huis gewandeld. Op een moment zijn er tussen de 2 strandjes enkele rotsen die tot aan het water komen. Ons Ragna was daar zo bang dat ze net niet in haar broek plaste. Gelukkig was het maar bijna, anders hadden we moeten zwemmen .
Graag willen we u ook nog even laten meegenieten van een zicht op ons strand, onze golf en ons appartementje... Enkel op één plaats is er soms zeer veel zeewier zoals je hier kan zien.
s Avonds een lekkere BBQ en de fotos van de laatste dagen in orde gebracht.
Vandaag is het weeral feest voor Ragna, ze mag in haar mooi kleed en haar mooie hoge schoenen naar het feest voor de afgestudeerden van het 6de jaar (Dat is de 2 deer dat ze dat doet in 6 maanden). Zoals je kunt zien voelde ze zich helemaal in haar nopjes. Voor ons viel het ook mee, wij konden eens rustig ergens iets gaan eten met ons tweetjes.
Ragna kreeg wel geen rapport met punten maar er werd wel en soort van beoordeling geschreven wat we u graag willen laten lezen.
Vandaag hebben we de bus genomen naar Sydney, Onderweg vielen er enkele druppeltjes, en bij aankomst was het serieus aan het regenen Een uurtje later scheen de zon volop, daarna de ganse dag bewolkt.
De hele dag hebben we van het ene shopping center naar het andere gewandeld. Heel boeiend Gelukkig vonden we nog een kerstcadeautje voor mij. Voor Ragna was er helaas niet de perfecte broek Het ganse verhaal wil ik u besparen, het is voldoende dat wij dat weten.
Om u een ideetje te geven van het soort shopping centera die hier zijn, de volgende 3 fotos zijn van dezelfde kerstboom die 4 verdiepingen hoog was.
Vandaag is het druk. We moeten naar een markt hier in de buurt gaan en naar het strand.
Annick is eerst nog gaan shoppen en ik gaan joggen (omdat ik weinig tijd had heb ik te snel gelopen een mijn kuit gekwetst).
Daarna naar de openlucht markt in Narrabeen, hier hebben we een koopje gedaan, we hebben een Pelikaan gekocht (een houten wel te verstaan).
Daarna zijn we nog even naar Narrabeen strand gewandeld en heb ik mijn tweede kwetsuur van de dag opgelopen: een blaar. Ja, de eerste blaar in 15 jaar (je wordt ouder papa ).
In de namiddag naar het strand met de buren. Ditmaal stond er een gevaar bord dat we niet kenden. 'Caution Blue Bottle'. Een van de meest bekende en gevaarlijke dieren in Australië zijn de blauwe kwallen We hebben ons er niet te veel van aangetrokken en voorzichtig er naast gewandeld. Daarna heb ik het gevaren bord helemaal links laten liggen ben ik gaan bodyboarden in de gigantische golven. Een van de volgende keren neemt Annick de camera mee zodat je van mijn kunsten kunt genieten (Soms kies ik de juiste golf, vertrek ik op het juiste moments en recht naar het strand gaat nog, maar bochten nemen is iets minder, dus nog veel werk aan de winkel)
Vandaag gaan we naar een hondenzwemwedstrijd tussen een eilandje (Schotland Island) in Pittwatter en het vaste land. Tegen Ragna hadden we gezegd dat we naar een zwemwedstrijd gingen. Ze was zo anti zwemwedstrijd geworden dat ze van al die honden om haar heen zelf niet meer kon/wou genieten
Gelukkig had ze een T-shirt die de ganse avond samenvatte: Good Girls go to heaven, bad girls go Down Under.
De pakjes, die zijn dus uitgesteld tot morgen 'Good girls get presents, Bad girls get nothing'
Op deze Kerstdag hebben we met de buren afgesproken. Om een beetje aan onze lijn te denken staat er geen fondue of kalkoen op het menu, maar fruit met champagne op het strand.
De dag begon met een stralende zon, maar tussen 10 en 12 kwamen enkele wolken opzetten (gelukkig maar, anders was het te warm geweest). Zoals gewoonlijk amuseert Ragna zich, maar zelfs Annick is in de zee gegaan (waarschijnlijk de aantrekkingskracht van de schuimwijn en het schuim van de golven) .
In de vroege namiddag zijn we terug naar ons appartementje gegaan en wat sushirolls , Prawns en Tiger Prawnsgegeten. (Neen we hebben ze niet vers gekocht op de vismarkt in Sydney gisteren, er was een beetje te veel volk 200.000 man). Daarna gaan we een soepje eten en Scampis met rijst en een roomsausje. Smakelijk.
Zodra dit binnen gewerkt is wordt het valiezen inpakken, want morgen om 5 uur komen ze ons halen voor een korte vakantie.
Op 31 ga ik dan proberen om u een spetterend verslag te geven van onze trip naar Melbourne en The Great Ocean Road.
Vandaag een korte vlucht ( 1 uurtje) naar Melbourne. Daar hebben we een auto gehuurd, bleek dat we een Hyundai kregen Klinkt niet exotisch, maar uiteindelijk viel die auto 100% mee, om het met Annick haar woorden te zeggen: Dat rijdt nog beter mee dan de wagen van het volk.
Dit is de trip die we plannen voor de volgende 3 dagen, daarna blijven we nog 2 dagen in Melbourne om de stad te verkennen.
De eindhalte voor vandaag is Lorne. Op weg hiernaar kwamen we voorbij Bells Beach, één van de bekendste surfplaatsen in Australië. Helaas waren de surfgoden niet in hun beste doen, en was de zee zo plat als de kangoeroes die we eerder al naast de weg zagen liggen
Daarna kwamen we aan het officiële begin van The great ocean road. Deze weg is aangelegd voor de toeristen door oorlogsveteranen van de eerste wereldoorlog als bezigheidstherapie en is het grootste oorlogsmonument ter wereld. Deze route is ongeveer 250 km lang (dit is enkel de trip van dag 1 en 2). In totaal hebben we 1100 km gereden en hebben bijna 900 fotos genomen, dus hebben we veel minder dan het minimum aan fotos op onze blog moeten zetten.
Een volgende stop was de Erskine Fall, een waterval waar het water van boven naar beneden valt. Het mooie was dat ze midden in een regenwoudje (naar Australische normen) gelegen was.
Daarna zijn we naar Teddys Lookout geweest, een wandeling van een uurtje met mooie zichten en enkele diertjes Het eerste dier dat we zagen was een Echidna (mierenetend stekelvarken). Ik liep voorop en hoorde iets ruisen door het struikgewas (ritselen voor de niet Toon Hermans fans). Rustig wees ik de dames op het diertje dat bang werd en zich ingroef. Ik probeerde het een beetje te mobiliseren met een stok maar geen resultaat Dus bleef ik geduldig staan tot de Echidna zich veilig voelde en zijn weg verder zette (ideaal voor een foto).
Even later liepen de dames op kop en zagen een grote grijze kangoeroe (de echte), helaas waren de vrouwen iets minder subtiel (en stil) zodat het dier in paniek wegrende (geen foto dus).
Bij het instappen in de auto, begon (hoe kan het anders) weer eens te regenen.
sAvonds zijn we nog een avondwandeling gaan maken langs het strand en de pier. Net op de pier aangekomen zagen we een oranje fluoricerent ding van links naar rechts, van voor naar achter, drijven. Eerst dacht ik aan een duiker, maar toen zagen we wat er echt gebeurde, een rog van bijna 2 meter breed en 3 meter lang hing nog aan een afgeknapte vislijn en zwom rustig rond (de fotos zet ik niet op de blog omdat de kwaliteit de laag moet gebracht worden en een en ander minder duidelijk wordt).
Waar we wel fotos van hebben is een visser die een inktvis ving (één van de ) en van een rotstekening (natuurlijk vermoed ik) van een vis.
Op het tweede deel van onze Great Ocean Road worden we er regelmatig aan herinnerd dat we hier links moeten rijden Na een uurtje rijden kwamen we door een bos met Eucalyptus bomen waar we een 10-tal Koalas in de bomen zagen zitten. Na enkele minuutjes waren er nog een pak toeristen die kwamen kijken. Een kwartiertje verder stonden er enkele wagens op een niet alledaagse manier op de baan geparkeerd Ja er zat een Koala midden op de weg Ik ben maar verder gereden om het verkeer niet verder te belemmeren.
Na enkele kilometers stond er een wegwijzer met ons doel, maar deze week af van de normale Ocean Road We hebben die pijl even gevolgd en kwamen midden in een prachtig regenwoud, met varens alom en gigantisch hoge bomen Uiteindelijk zijn we terug gedraaid om het normale traject van de Great Ocean Road te volgen. Maar dit omweggetje was zeker de moeite waard.
De volgende stop (die we niet gepland hadden) was Otway Fly tree top walk. Dit is een stalen constructie ongeveer 25m boven de grond die de mogelijkheid geeft om het regenwoud is niet van gans onderaan te bekijken. Het hoogste punt waar we konden wandelen was 50m hoog, maar de bomen gingen duidelijk een pak hoger De eerste 50 jaar groeien de bomen hier tot 1 meter per jaar, daarna gaat het iets trager tot ze een hoogte hebben van 100 m. In deze streek valt gemiddeld 2 meter regen per jaar (één van de top cijfers voor Australië) gelukkig hadden we deze keer eens geen regen.
De volgende halte was: The Big Tree, een dikke boom, 27m omtrek en 24 hoog. Ik kan hier veel over vertellen, maar de fotos spreken voor zich. Dik, dikker dikst Aan de achterkant (waar we niet geweest zijn omdat we er niet mochten komen was en holte in de stam waar ik gerust in kon lopen).
Daarna vervolgenden we onze weg naar een van dé monumenten in Australië The 12 Apostles. Dit zijn 12 rotsen die door erosie van het vasteland zijn gescheiden. Er was gigantisch veel volk, maar eerlijk gezegd, is het zoiets als Ayers Rockje moet het gezien hebben (als je hier bent) maar bottom line zijn het een paar stenen in de zee... Daarna kwamen we aan Loch Arch, waar het weer het zelfde liedje was, rotsen, water, wind, gaten, erosie, Mooi op zich, maar uiteindelijk went het.
.
Nog zo een fenomeen is de London Bridgehier was het iets echter, want de verbinding met het vaste land is pas in 1990 ingestort. Geen slachtoffers, wel 2 mensen die vast zaten op het tweede stuk van de brug en pas na enkel uurtjes bevrijd konden worden.
Even later iets wat niet in ons boekje stond Bay of Martyrs. Dit vonden wij veel mooier dan The 12 Apostels en was helemaal niet toeristisch uigebouwd. Ik denk dat het hier prachtig moet zijn om er met een bootje door te varen... Langs de andere kant is de ganse zuidkust van Australië bekend as een kust waar veel scheepswrakken liggen. Het startverhaal van de meeste kustplaatsen gaat hier als volgt: Schipbreuk, enkele overlevenden, hutje gebouwd nabij de kust, en uitegroeid to een dorp...
Daarna zijn we doorgereden naar het hotel. Toch wel handig, zo een GPS, je geeft de straat in, de nummer en doet gewoon wat de GPS zegt... Eén detail, een vrij belangrijk is dat je het juiste adres moet ingeven! Ragna had het adres ingegeven als Flinter Street en uiteindelijk moest het Flinters Lane zijn. We begonnen pas nattigheid te voelen toen de GPS ons door een zandweg stuurde. Gelukkig was het dorp juist en waren we na enkel munuutjes in het hotel. Na het eten zijn we even gaan afkoelen zijn in het zwembad waar Ragna haar duikkunsten en haar handstand onder water heeft geperfectioneerd Haar bed viel iets minder mee, dat was veel te hard om te slapen Als voorbeeldige vader heb ik mij dan maar opgeofferd om te wisselen en ben in haar bed gaan slapen. En ik heb goed geslapen, Ragna heeft ook goed geslapen, enkel Annick had problemen met een wroetvarken in haar bed.
Vandaag verlaten we de Great Ocen Road en keren via het binnenland terug naar Melbourne.
De eerste halte is Flagstaff Hill Maritime Village . Dit is een dorpje dat nagebouwd is zoals het origineel moet geweest zijn rond 1850. Best de moeite om eens te zien hoeveel materiaal we vandaag nog gebruiken dat toen ook a in gebruik was. Vele verhalen van scheepswrakken die in de buurt liggen, en al de schatten die er opgedoken zijn.
Verder op onze weg kwamen we voorbij Tower Hill , een al 30.000 jaar slapende vulkaan. Dus voelden we ons veilig genoeg om een tripje door de krater ervan te rijden. De route door de vulkan was maar enkele kilometertjes, maar de uitzichten waren prachtig. Ik denk niet dat er in België een plaats is waar je zover kan zien (toch zeker niet zonder een huisje of verkeerslichten te zien).
Hierna verlieten we de kustweg en keerden terug richting Melbourne lans het binnenland. Het landschap werd stilaan vlakker naarmate we verder in het binnenland reden. Als je dan een berg ziet spreekt dit natuurlijk tot de verbeelding, en zijn we in een dorpje (Dunkeld) in de buurt van die berg Mt Abrupt gestopt in een toeristisch bureau. Bleek dat we bij het The Grampians National Parkwaren aangekomen. Natuurlijk een zee van informatie en must dos zodat we van onze origineel geplande terugweg zijn afgeweken.
Zoals overal hier, rotsen, valleien, bomen, meren, fantastische zichten, te veel om allemaal te laten zien, enkel plaatsen die er bovenuit staken willen we u zeker niet onthouden.
Na de Silverband Falls, een watervalletje van ongeveer 30 meter hoog en een halve meter breed (niet de moeite om een foto te plaatsen) kwamen we aan bij de 'Reed Lookout' en de Borooka Lookout. Weer hetzelfde liedje, bergen, water, bomen en een gigantisch ver zicht. Het is moeilijk dit met een foto en een beetje tekst te verklaren, maar dit was echt de moeite. Hier hebben de dames een stukje van mijn Pie (=gebakje met vleesvulling) gegeten. Ik heb nog moeten smeken om ook nog iets te mogen hebben. Stilaan staan ze meer open voor andere soorten voedsel dan dat we in ons Belgenlandje gewoon zijn (Ragna eet zelfs al scampis).
De MacKenzie Falls waren de volgende stop op onze route. Aan de grootte van de parking te zien moest die iets spectaculair zijn. Na een korte wandeling (maar zeer steil) zagen we het begin van de waterval, na een nog steilere afdaling kwamen we aan bij het klotsende water dat naar beneden tuimelde. Na een korte rustpauze begon Ragna met wat water te gooien. Ik deed of ik niets gemerkt had en ging gebukt bij het water staan, ze trapte met twee voeten in mijn val en kwam achter mij aan om me nat te spetsen. Ondertussen had ik mijn hand in het water gestoken en gaf ze de volle lading tussen mijn benen door. Ofwel heb ik te grote handen ofwel is het water hier natter dan elders, maar ze was ineens afgekoeld (wat welkom is bij deze temperaturen).
Uiteindelijk was het tijd geworden om naar het hotel in Melbourne te vertrekken. Annick en ik hadden een weddenschap lopen dat we om 18:00 in Melbourne zouden zijn, maar gezien onze extra toer in de Grampians zou dit zeker iets later worden. Ik heb, om de vrede te bewaren, maar gezegd dat ik de weddenschap verloren heb en moet dus 10 maal het eten klaarmaken (eerlijk: dan kan ik eens kiezen wat we eten, maar Annick denkt nog steeds dat zij de weddenschap gewonnen heeft).
Gelukkig hadden we nog een kaart bij de hand, want de GPS wist het niet goed meer.
Omdat het al wat later werd, en de zon niet zo fel meer scheen kwamen de kangoeroes uit de bossen naar de straat toe. Hier twee wilde exemplaren die we langs de weg hebben kunnen bewonderen. Hier zie je dus kangoeroes zoals wij in België konijnen zien, enkel zijn de Roo's iets indrukwekkender. Bij aankomst in Melbourne bleek dat onze hotel kamer was upgegraded. 2 TVs, een apparte slaapkamer en een bubbelbad. Zoals in de beste huishoudens al eens kan gebeuren, vonden bepaalde mensen niets eetbaar op het menu van het hotel, zodat we terug naar de kamer gegaan zijn en roomservice hebben laten brengen (we hadden toch een apparte eettafel op onze kamer). Best gezellig.
Vandaag hebben we een beetje uitgeslapen en lekker ontbijt gehad ( er was zelfs verschil tussen English Bacon and American Bacon). De bedoeling was om een boottrip op de Yarra rivier te maken, maar de lieve vrouw aan de receptie heeft ons naar de verkeerde richting gestuurd Dus als alternatief zijn we met de gratis toeristische tram rond de stad gereden tot aan de vertrekplaats van de boten. .
Uiteindelijk vonden we toch de juiste vertrekplaats van de boot zodat we toch nog onze boottrip konden doen. In het begin zaten de meeste mensen buiten en hadden we een privé gids, toen het buiten te koud werd kwamen de meeste mensen binnen zitten en moesten we onze gids delen.
De Yarra rivier wordt ook wel eens de ondersteboven rivier genoemd omdat het vuile water aan de oppervlakte en het propere water onderaan is. Dit komt omdat the onderste water zout is en het bovenste is zoet water.
Eén van de favourieten op Ragna haar lijstje was The Sports Museum in het MCG (Melbourne Cricket Ground). Na een flinke wandeling kwamen we aan het stadion dat 100.000 toeschouwers aankan. Omdat de ingang niet open was vroegen we uitleg aan een vrouw, die vriendelijk antwoordde dat er een manifestatie bezig was (de historische Cricket test match tussen Australië en Zuid Afrika) en dat het museum enkel toegankelijk was voor toeschouwers van de wedstrijd Nadat ze de ontgoocheling op onze gezichten zag zei ze:Wait Il see what I can do uiteindelijk mochten we toch binnen (aan halve prijs dan nog wel), maar we moesten wel na het bezoek aan het museum uit het stadion gaan en niet naar de wedstrijd blijven kijken. Wist je dat Cricket vrij gelijkaardig is als baseball, enkel moet je niet rond honken lopen, maar heen en weer lopen tussen 2 lijnen. De bedoeling is om met de bal de speler die de bat in handen heeft te raken of de 3 kleine paaltjes die daarachter staan te raken. Een spel duurt normaal enkele dagen. De thuisploeg wint meestal, enkel deze keer was het voor het eerst in 16 jaar dat Australië verloor in eigen huis).
Na ons bezoek kwamen we aan de tennisterreinen van de Australian Open waar we de Champions Walk gedaan hebben. Dit is een wandeling waar om de 10 meter een afbeelding staat van de winnaar en winnares van de alom gekende tenniswedstrijd. Bij 2004 een bekend Belgisch gezicht van Justine Henin die The Battle of the Belgians (zoals ze hier zeggen) heeft gewonen van Kim Clijsters. Vermits Ragna van 19-23 januari tennisles gaat volgen had ze natuurlijk één en ander nodig uit de shop.
s Avonds zijn we gaan eten op het Federation square (een plein). Hier hadden we een mooi zicht op Skydeck 88 (hoogste toren in het zuidelijk halfrond). Dit is een toren waar op het 88ste verdiep een open ruimte is die we gingen bezoeken later op de avond. Hier is het ook mogelijk om op een glazen platform te gaan staan. Omdat Ragna dit wou doen en Annick het niet zag zitten heb ik mij maar weeral opgeofferd om dat mee te doen (het was wel meer dan een uur wachten eer het onze beurt was). Het glazen platform was in en soort horizontale lift gemaakt die uit het gebouw uitschoof, en waarvan het glas ondoorzichtig was. Wanneer de lift volledig uitgeschoven was waren er enkele bliksem en donder geluiden en werd het glas plots doorzichtig. Toch maar vies om dan naar beneden te kijken. (Helaas geen foto van in de toren, wel van de buitenkant).
.
.
Later vandaag moeten we naar een Sinterklaas feestje van kennissen die afkomstig zijn uit Nijlen hier in de buurt van Sydney wonen. Voor dat we onze heilige taak mochten vervullen konden we nog eerst even BBQen. Helaas kwam er een onvoorziene gast vanuit de lucht aangevlogen die in een fractie van een seconde een saté van de tafel kwam stelen en er onmiddellijk mee weg was. Een soortgenoot van de satédief kan je bewonderen op op onze pagina van 24/11 (De Kookabaru op Annick haar hand).
)
.
).
Daarna vervolgenden we onze weg naar een van dé monumenten in Australië The 12 Apostles. Dit zijn 12 rotsen die door erosie van het vasteland zijn gescheiden. Er was gigantisch veel volk, maar eerlijk gezegd, is het zoiets als Ayers Rock 
Daarna kwamen we aan Loch Arch, waar het weer het zelfde liedje was, rotsen, water, wind,
gaten, erosie,
Mooi op zich, maar uiteindelijk went het.
Nog zo een fenomeen is de London Bridge 
Even later iets wat niet in ons boekje stond Bay of Martyrs. Dit vonden wij veel mooier dan The 12 Apostels en was helemaal niet toeristisch uigebouwd. Ik denk dat het hier prachtig moet zijn om er met een bootje door te varen... Langs de andere kant is de ganse zuidkust van Australië bekend as een kust waar veel scheepswrakken liggen. Het startverhaal van de meeste kustplaatsen gaat hier als volgt: Schipbreuk, enkele overlevenden, hutje gebouwd nabij de kust, en uitegroeid to een dorp...
Na de Silverband Falls, een watervalletje van ongeveer 30 meter hoog en een halve meter breed (niet de moeite om een foto te plaatsen) kwamen we aan bij de 'Reed Lookout' en de Borooka Lookout. Weer hetzelfde liedje, bergen, water, bomen en een gigantisch ver zicht. Het is moeilijk dit met een foto en een beetje tekst te verklaren, maar dit was echt de moeite. Hier hebben de dames een stukje van mijn Pie (=gebakje met vleesvulling) gegeten. Ik heb nog moeten smeken om ook nog iets te mogen hebben. Stilaan staan ze meer open voor andere soorten voedsel dan dat we in ons Belgenlandje gewoon zijn (Ragna eet zelfs al scampis).
Vandaag hebben we een beetje uitgeslapen en lekker ontbijt gehad ( er was zelfs verschil tussen English Bacon and American Bacon). De bedoeling was om een boottrip op de Yarra rivier te maken, maar de lieve vrouw aan de receptie heeft ons naar de verkeerde richting gestuurd
Dus als alternatief zijn we met de gratis toeristische tram rond de stad gereden tot aan de vertrekplaats van de boten.
Uiteindelijk vonden we toch de juiste vertrekplaats van de boot zodat we toch nog onze boottrip konden doen. In het begin zaten de meeste mensen buiten en hadden we een privé gids, toen het buiten te koud werd kwamen de meeste mensen binnen zitten en moesten we onze gids delen.
