Gemengde gevoelens maar toch een zekere opluchting en hoop. Het verdict is gevallen. De eerste diagnose wordt opnieuw bevestigd door de artsen in Gent, dus geen vorm van leukemie of een voorstadium ervan. Het gaat dus om stilgevallen beenmerg dat geen bloedcellen meer produceert. Je “fabriekje” is stilgevallen hebben de artsen aan ons Douwke verteld.

Krisje heeft telefonisch contact gehad met de haemato-oncologe in Gent en maandag begint de behandeling. Dat wordt dus weer een logistieke uitdaging: opvang van Rienske, het nodige inpakken voor een verblijf van een maand in Gent, afspraken voor volgende week afbellen of verzetten en de andere nodige dingen waar we nu nog aan vergeten te denken.

Vooruit met de geit dus, of in dit geval geen geit maar je teerbeminde dochter! Tegenvallers? Wel ja, Rienske komt niet in aanmerking als beenmergdonor en da’s niet zo leuk voor het geval ( maar dat is zeer klein, vertelde de slimme dokter in Gent) dat Douwke slecht of niet reageert op de behandeling en er toch een aan een transplantatie moet gedacht worden.

Douwke zal een maand in het ziekenhuis moeten verblijven, in strikte isolatie, dus in een kamertje van een paar vierkante meter waar ze niet uit mag. Een gevangenisstraf komt aardig dicht in de buurt.
En dan  zullen er natuurlijk de bijwerkingen zijn... Nadien zal ze nog andere medicijnen moeten verder nemen en dat is toch ook weer geen snoepgoed als het op bijwerkingen aankomt. De behandeling wordt zo voorzichtig mogelijk aan Douwke uitgelegd, het begint bij haar door te dringen dat er zware dagen zitten aan te komen.

Maar dat zullen we later wel weer zien.

En Max en Ruben? Zij zoeken nog steeds lieve baasjes. Het poezennetwerk heeft ondertussen contact opgenomen en zit met plaatsgebrek. 

Wim neemt ze ondertussen mee naar de praktijk zodat ze de mensen kunnen entertainen, iedereen vindt ze ontzettend schattig en zou wel willen maar kan toch juist om één of andere reden ze niet adopteren. Veel gehoorde opmerking: “Maar als dierenarts heb u zeker zelf toch wel plaats voor 2 poezen meer!”

Hoe dacht u dan dat Krisje en Wim aan hun 5 feliene en één caniene “rejects” zijn gekomen en wanneer is het moreel gerechtvaardigd om te zeggen dat je geen plaats meer hebt: 6 of 9 of hoeveel?

En zo sturen wij u de wijde wereld in met de woorden van een bekende Rederijker die dichtte “ ’t Kan verkeren!” (Bredero)

Voor oma en opa Bonheiden nog deze foto’s: Douwke aan het werk in haar eigen “klasje” met de PC van Bednet en Douwke in de “kantine” tijdens de mliddagpauze.

Liefste oma en opa, we vinden het echt heel erg dat we niet meekunnen naar Turkije. Wat hadden we graag met jullie in de zon aan het zwembad gelegen…

Geniet er toch maar héél véél van, samen met de anderen van de Vanderauwera’s.

Drukke dag voor Krisje, er valt van alles te regelen en dat kost tijd en… geduld!

De mevrouwen van Bednet hebben de computer gebracht en alles is “operationeel”.

Om 13u30 heeft Douwke les gevolgd. Onze oprechte dank aan juf Sarah en een stevige linker aan 4b zoals ze in het 10^de Orion plachten te zeggen!!

Max heeft Netje ( ons hondje) een ferme tik op haar neus gegeven, ook al wou ze gewoon even komen kijken. (Netje ongeveer 20kg en Max 0,570kg) en het moet gezegd: ze zijn klein maar dapper, die poesjes! Ons Netje droop piepend af.

Onze dames waren wildenthousiast met de komst van Elien en deze vrijdagavond was het voluit party, party, party people!

Elien en onze dames hebben er een “ferme lap” op gegeven en hangen op deze moment met z’n allen en samen met Krisje moe in onze zetel naar een film te kijken.

En bij deze wensen wij u een zachte nachtrust en aangename dromen!