Vrijdag 27 maart, voor de laatste training van het weekend is er een korte overleg met trainer Eric. Bert, Johan en ik hadden elk een wedstrijd gepland. Eric keek vreemd toen hij hoorde wat Bert& Johan van plan waren, amper 4km in Damme-Brugge-Damme, doe maar de 10km was zijn advies. Ik twijfelde even of ik dan ook niet zou gaan maar nu mijn jongste broer, Joshua (9j), ook is begonnen met lopen hield ik het toch maar op de blaarmeersenloop. Er was daar immers ook een jeugdloop. Ik verkoos dat maar de 15km

Joshua bracht zijn eerste wedstrijd,buiten de club, tot een goed eind. Hij werd 4de op 9atleten na een bloedstollende sprint waarin hij nog 2 plaatsen moest prijsgeven.

Een goed kwartier later was ik dan aan de beurd. 14,6km over 3 ronden met afwisselende aardewegjes, trimpiste's en hier en daar asvalt met veel plassen water en owee, er ging één en ander mis!!
De start was verplaatst, 200m verder op de piste, ik kon mijn plaatsje met moeite innemen vooraan. En na een grote valse start, er waren atleten die het wachten meer dan beu waren, kwam de massa in beweging. Ik ben al een trage starter maar dit keer......en nog was het niet voorbij!
Na een goede 400m kwam ik stilaan bij de eerste lopen, en ik zag iemand te vroeg afslaan...."We moeten toch in het dreefje zoals vorig jaar???" Ook Geert Godderis die meefietste snapte der helemaal niks meer van. De wegbegeleider was duidelijk het noorden kwijt. Geert leidde ons dan maar naar de juiste weg via de parking en vanaf nu ging alles wel goed......

De eerste van de 10 km was dan al ver. Ik liet begaan en sloot aan bij Simon, mijn oude trainingsmaat met wie ik bij Gent ben opgegroeid.  We wisselen een mooi tempo af maar na 7 km, in de 2de ronde, haakte hij af..... Ik stond er vanaf dan alleen voor ! gelukkig wisten nu ook alle begeleiders de juiste weg.... Bij het ingaan van de laatste ronde riep mijn vader me toe dat ik 200m voorsprong had op de 2de. Ook Geert die me nu ging begeleiden vond mijn tempo niet zo 'hoog'. Hij trok duidelijk het ritme wat naar omhoog maar en oke, ik kon het smaken. Een goed ritme heb ik nog niet maar eigenlijk was alleen de laatste ronde was goed voor een wedstrijdtempo....... Toen ik de piste opkwam moest ik nog eens rond, Leen had er duidelijk genoeg van en maande me aan tot haast en toen ik over de streep kwam vond ze het meer dan welletjes
Ik liep solo naar de overwinning, maar dat ik op 1 ronde zo een grote bress maakte ...........

Ik dank verder mijn vriendin Leen, mijn vader en Joshua voor de steun.

Uitslag eerste 5.....

Pl.	Nummer	Tijd	Naam	Gebj.	Club	afstand	cat
1	743	00:53:56	DOBBELAERE STEVEN	M82	AC DENZE	15 KM	M Sen
2	808	00:55:56	VERMEULEN FREDDY	M64	AVR	15 KM	M Vet
3	829	00:57:24	BULTYNCK PHILLIPE	M66	RCG	15 KM	M Vet
4	725	00:57:26	PRAET JEAN PAUL	M55	NA	15 KM	M Vet
5	726	00:57:51	DE BLOCK PIERRE	M65	KWB ESSENE	15 KM	M Vet

Op zaterdag 7 maart was het zover, de start van een lang zomerseizoen, te beginnen in Harderwijk. Er werd daar de jaarlijkse halve marathon georganiseerd. Er waren 2 grote ronden af te leggen. Verder werd onze tijd opgenomen door een chip in ons borstnummer

Er waren ruim 120 deelnemers aan de start. Onder hen bekenden als Patrick Kuijken en Henkjan Oldewaris van AV Athlos, mijn oude club, Rob Schilder van SAV en Melchior Van der Pol met wie ik vele duels heb gestreden voor het hoogste schavottje . Echter koos Melchior voor de 10km.

Voor de start kregen we nog instructies mee van Jacob en een paar minuten later gingen we dan eindelijk van start. Het was een zenuwachtige start en ik moest toch even naar mijn ritme zoeken. 5 deelnemers waarvan er 2 de wedstrijd op de 10km liepen hadden meteen een goede voorsprong. Hun voornamen; Rob, Raimond, Patrick en 2 deelnemers van de 10km.

Ik kon eindelijk wat bijbenen na 1km , ondertussen waren de 2 van de 10km al ruim voor.

Na 3,5 km moest Patrick al passen, vorig jaar was hij nog de winnaar. Ik, Rob en Raimond wisselende elkaar goed af al moet ik toegeven dat Rob al duidelijk liet merken dat hij sterk was die dag.

De eerste ronde werd dus op een goed tempo gelopen, langs de weg veel bekenden, waaronder mijn oude trainer Gerrit, en ik kreeg een goed gevoel. Ik bouwde vertrouwen op….

Na 15km werd ik zenuwachtig. En ik plaatste een prikje, in volle tegenwind, Evergem in het achterhoofd,, Rob kon goed volgen, Raimond moest toch al eens passen. Ik wasop datmoment al zeker van plaats 2, en liet het commando weer over aan Rob, even later kon Raimond weer bijsluiten; hij grapte; “als je nu wat langzamer zou lopen kunnen we met zijn allen volgen”

Rob werd naar mijn gevoel steeds sterker en moest toch wat proberen. Ik ging een versnelling hoger op km 16, Raimond moest weer meteen passen, Rob kraakte langzaam en op km 17 leek ik solo naar de overwinning te gaan. Luid aangemoedige, veel sfeer zoals ik van de Nederlanders verwachte maar op km 19 kraakte ik en Rob kon weer aansluiten… ik betaalde mijn inspanning erg duur. Op km 20 moest ik Rob erg langzaam laten gaan, en op 300m voor de streep was er een gat. Ik versnelde nog even maar dan……de laatste 100M was mijn pijp uit… Op kasseien kon ik niks meer beginnen en moest  tevreden zijn met plaats 2…. Dat was ik ook.

Ik wil heel graag Leen bedanken die me er veilig heen bracht met de auto en ook terug.

Verder was ik erg blij dat ik iedereen van Athlos nog eens terug zag…..

Uitslag eerste 5;

En Bekking kon een prachtige ontknoping aankondigen. Via de portofoon hoorde hij dat de Belg Steven Dobbelaere een beslissende slag had geslagen na een demarrage, maar het was toch Rob Schilder uit Hoogkarspel die als eerste de kasseien van de Vischmarkt op denderde. En Schilder was er blij mee want echt vertrouwen had hij er niet in gehad. Schilder zag Dobbelaere namelijk een sterke wedstrijd lopen.

Na vier kilometer haakte de plaatselijke favoriet Patrick Kuijken af. "Het ging me net een tandje te hard." Het trio Dobbelaere, Schilder en Raimond van der Boom bleef netjes bij elkaar. Totdat Dobbelaere een splijtende demarrage plaatste na vijftien kilometer. Schilder: "Ik kon er echt niet bij blijven. Hij ging alleen net toen we volop tegen de wind liepen en het gat werd nooit groter dan vijftig meter."

Na zeventien kilometer liep het trio weer samen. Dobbelaere vertrok echter opnieuw en weer moest Schilder passen. Door deze demarrage viel wel de kopgroep uit elkaar. Dobbelaere kreeg echter last van zijn voeten. Dobbelaere: "Mijn voeten branden. Ik had mijn trainingspantoffels aan en dat bleek geen goede keuze."

Schilder kwam er na negentien kilometer bij en toen was het erop en erover. Schilder sprak na afloop met bewondering over de Belg. Maar bleef erbij dat twee demarrages juist tegen de wind, niet slim waren. "Het blijven Belgen hé." Dobbelaere moest er wel om lachen. "In mijn eerste halve marathon (dit was zijn tweede, red.) ben ik ook tegen de wind in vertrokken en toen won ik dus. Alee, het zegt niet zoveel."

De vrouwenwedstrijd was minder spannend. Wel won ook hier een ex-triatlontopper. Nog meer dan Schilder heeft de Harderwijkse Irma Heeren een imposante staat van dienst in die sport. Ook zij stopte een aantal jaren geleden met topsport en is voorzichtig bezig met een come back zij het op andere gronden. Heeren genoot van haar stad. Vooral van haar gedoceerde wedstrijd. "Vorig jaar liep ik hier ook. Toen stond er echter een man met een enorme hamer op me te wachten. Met mijn 1.27 kon ik toen net Polly Nkambi voor blijven, maar was ik gesloopt. Nu liep ik keurig binnen mijn grenzen naar 1.24."

De tien kilometer wedstrijd kreeg met Jan van Ommen en Anne van Schuppen sterke winnaars. Maar aan de stralende gezichten te zien waren er meer blije mensen. Pr's sneuvelden, debutanten kwamen door de opstekende wind, zichzelf tegen, maar haalden het wel.