Ik ben vanmiddag naar het ziekenhuis Maria Mildares geweest in Sint-Denijs-Westrem. Ik had er een afspraak om 2 tanden te laten trekken wat ik helemaal niet fijn vond. Ik kwam daarheen, aanmelden en wachten tot ze je komt halen….. een koffie later lag ik dan op haar tafel. 3 of 4 spuiten en in 7 minuten waren ze foetsie. Nu zit ik dit ‘verslag’ te typen met veel pijn en ik wou het helemaal niet over mijn miserie hebben, wel over een fijn weekend in Herentals, waar ik het afgelopen weekend samen met mijn clubgenootjes doorbracht… waar valpartijen, quizvragen, versprekingen, chocolade, grappen, pijn, vermoeidheid, lompheid, en vooral veel inspanning centraal stond, al was de hoofdbedoeling er beter van te worden, geloof me, ik heb nooit eerder in 2 dagen zoveel getraind, meer dan 50km!!

Zaterdagmorgen begaf de karavaan zich naar Herentals, waar de jaarlijkse stage zich bevond. We werden meteen getrakteerd op een pittige duurloop met een serieuze versnelling erin. Mijn gedachte van, dit word een pleziertripje, waren meteen opgeborgen. Na die duurloop zat ik er eigenlijk al door. Een heerlijk middagmaal was de beloning. In de namiddag een heuveltraining en o-wee, ik vond meteen de manier om op te vallen, me misstappen over de uitstekende takken, heu wortels, en een ferme tuimeling waarbij ik een ferme adrenalinestoot kreeg, maar toch de training pijnloos afwerkte…. Helaas was ’s avonds de schade al goed zichtbaar, mijn enkel was verzwikt…..

’s avonds vond de jaarlijkse quiz plaats die door Marc weer professioneel in elkaar werd gestopt. Ik hoopte niet laatste te eindigen en slaagde hier in dankzij het brein van mijn ploegmaat… ik kan beter met teerlingen werpen en vaak dezelfde, door sommigen vervloekte, cijfers.

De dag erna om 6u45 uit bed, mijn enkel getest in een mini-duurloopje van 20 minuten; en ik voelde toen eigenlijk al dat het niet zo oké was. Zodra ik versnelde voelde ik de pijn. Ondertussen was ik niet meer de enige die de grond per se wou kussen.

Even later aan het ontbijttafel mijn eerste blijde verassing. Anneleen kwam met een prachtige mand met een wel heel lekkere inhoud…. Chocolade, ‘king’-muntjes, een heerlijke kriek en een lieve verjaardagskaard. 19 oktober is en blijf de dag dat ik ouder word.

Daarna volgde nog een training waarvan ik eigenlijk enkel de opwarming en het uitlopen meedeed.

Na het middagmaal kwam Leen langs met haar cadeau, ja je hebt zo van die dagen dat je rotverwend bent, met mijn voornaam in chocolade…. Nu ik hier zit te typen erger ik me er aan, ik mag er verdorie niet van eten ivm mijn tanden.

In de namiddag nog een duurloopje om alles af te leren. De versnelling bespaarde ik me vanwege teveel pijn.

Na een heerlijk avondmaal gingen we terug huiswaarts… Het was erg fijn, nu mijn tandpijn nog verbijten en ik kan vanaf vrijdag weer trainen…..

De witte duisternis sluit me volledig in op weg naar de Brielmeersen in Deinze. Het is koud en hier en daar valt een verloren winterdruppel op me. Ik ben ruim op tijd, schrijf me in, en maak me klaar. Voor het eerst sinds een jaar kan ik mijn ‘vertrouwde’ shirt van AC Deinze. Voor de 12,9km zijn er zo een 60 atleten waaronder Johan en Goddeeris Geert (nr200 op foto). Geert won met gemak de afstand over 8km en kwam dus niet in aanmerking. Marc, Camilla en Anneleen zouden dan weer gewoon een duurloop van maken. Ik zou dus een makkelijke overwinning tegemoet kunnen lopen. Bert blonk uit in afwezigheid na een vermoedelijk leuke fuif in Deinze.

Direct na het startschot gingen Geert en ik er meteen vandoor. Kort gevolgd door Johan. Echter nog voor km 1 voelde ik al dat ik met Geert niet zou meekunnen. En even later kwam Johan me gezelschap houden war ik best blij om was. Maar o wee, ik kon het tempo van Johan niet volgen en bij het ingaan van de tweede ronde had Johan al een voorsprong van ruim 150m Patrick Soetaert, die derde liep haalde me in en nam in geen tijd een ruime voorsprong van 200m…. Mijn enkels en kuiten waren nu zo stijf dat ik me net geen pinguïn waande… De laatste ronde hervond ik me wat en aan hartslag 195 haalde ik Patrick beetje bij beetje weer in. Bij het opkomen van de piste was de afstand nog steeds 50m en pas de laatste 100m kon ik hem bijbenen en er meteen over gaan. Ik werd zo 2^de en was daarmee ferm teleurgesteld. Johan won over verdiend en het is een gepaste revanche voor de Corrida.

Ik moet Geert nog bedanken voor de aanmoedigingen want anders had ik me zelf de moeite bespaard om voor die tweede plaats te strijden….. Het viel me ook op dat mijn goesting bij momenten ver te zoeken was….
Het is nu hoog tijd om de wedstrijden en te laten voor wat ze zijn en goed beginnen te trainen anders zal het wel eens en erg lange winter worden….

Uitslag eerste 5; 12,9km
1) Descheenmacker Johan 45’35”
2)Dobbelaere Steven 46’26”
3)Soetaert Patrick 46’32”
4)Uytterhaegen Toon 48’05
5)Mynsberghe Alijn 49’24”