Eén november is een dag waarop nog steeds veel mensen de
kerkhoven en de graven bezoeken, hoor ik zonet in het nieuws. Als kind deden we
dat ook, maar de laatste jaren niet meer terwijl er hoe langer hoe meer mensen
uit de dichte omgeving overleden zijn. Het lijkt dus een beetje tegenstrijdig. Maar
ik hoef echter geen grafbezoek om stil te staan bij de degene die er niet meer
zijn. De fotos op de kast doen er mij veel vaker aan denken dan een bezoek aan
het graf. Ook al omdat de afstand een snel bezoekje niet toelaat.
Dus deze Allerheiligendag is een feestdag, en meer nog een
dag waarop ik niet hoef te werken en er me ook niet schuldig moet over voelen.
Een dag waarop wassen, plassen en strijken op de agenda staan. Extra tijd om
het huishouden aan te pakken en dat is eens nodig, want de laatste maanden is
het professioneel zo druk geweest dat er voor niets nog tijd resteerde. De
sociale agenda op een laag pitje gezet, de afspraken afgebouwd, mijn bureau een
kleine ramp en een paar projecten waar ik nog niet eens aan begonnen ben. Maar
zoals het een goede zelfstandige betaamt, we zeggen nooit neen tegen een klant.
We stoppen nooit en we geven nooit op.
Het goede is dat ik er rustiger van word, niet gelaten of
onverschillig, maar nog georganiseerder omdat er geen ruimte is voor
tijdverspilling of onbenulligheden. En bij mij leidt een goede organisatie tot
nog meer efficiëntie. Elk punt op het lijstje wordt nauwkeurig afgewerkt en
afgevinkt. Check! Op naar het volgende....
Maar niet vandaag. Lekker relax nu de strijk achter de rug
is, het middageten binnengewerkt, de vaatwasser aan de gang en de keuken
opgeruimd. Deze namiddag maken we tijd voor een uitstapje. Het weer lijkt er
misschien niet naar, maar herfstig als ik ben is dit puur genieten. Ik voel
de Sinterklaassfeer alweer helemaal opborrelen.
Ingeduffeld met een warme sjaal en een stevige regenjas kunnen we de regen en
de kou trotseren. Nu nog een bestemming kiezen en we zijn vertrokken.
