Mijn man is niet de vader van mijn dochter. Dat heeft het leven niet altijd makkelijk gemaakt. Sinds zij het huis uit is, hebben wij een fantastische moeder-dochter relatie. Wij doen enorm veel dingen samen en bellen soms meerdere keren per dag naar mekaar. Denk nu niet dat ik het prototype van een moeder ben, want dat is niet zo. Ik heb niets bemoederends in mij, maar ben wel altijd heel verantwoordelijk geweest en heel snel bezorgd. In de auto steek ik bijvooorbeeld nog steeds mijn hand uit om haar te beschermen wanneer ik bruusk moet remmen.
Zij was twee toen haar vader en ik uiteen gingen en mijn man kwam in haar leven op haar tiende. In de jaren daartussen heb ik een paar relaties gehad, maar geen enkele van tel die een invloed hadden op haar. Dat maakt dat wij 8 jaren van haar jonge leven onder ons tweetjes hebben doorgebracht. Als kind was zij een haantje de voorste met een eigenwijs karakter. Zij eiste veel van mijn tijd en energie, en spijtig genoeg kon ik dat niet opbrengen. Ik werd zo opgeslokt in zelfmedelijden omdat mijn leven niet naar verwachting verliep, dat ik weinig aandacht had voor haar. Ik maakte niet voldoende tijd en had weinig financiële middelen. Als we het daar nu over hebben, zegt ze dat nooit zo ervaren te hebben, maar ik weet dat het anders had gemoeten. Gedane zaken nemen nu eenmaal geen keer.
De emotionele rust kwam in mijn leven toen ik mijn man leerde kennen. Althans, dat was de intentie, maar buiten mijn dochter gerekend, want zij had het niet zo begrepen op een man in mijn leven. Ze was jaloers, tegendraads, eigenwijs en bij momenten niet te genieten. Ze maakt het zo bont dat ik weinig andere keus had dan haar tijdelijk op internaat te plaatsen. Dit bood haar de structuur die ze nodig had en gaf mij wat ademruimte. Tijdens de weekends haalden we dan de verloren tijd weer in. In het begin waren de weekends zo heftig dat we beiden op zondagavond uitkeken naar een nieuwe internaatweek op maandagmorgen. Je beseft dat dit een goede oplossing is, maar je weet tegelijk ook dat je belangrijke momenten in het leven van je kind mist. Na een jaar was de sfeer stukken beter en is ze weer voltijds naar huis gekomen.
En toen kwamen de puberjaren! Als ik er nu op terugkijk was ze niet anders dan een andere rebelerende puber, maar het was een zware periode. Een tijdlang heb ik gedacht dat het onze relatie voorgoed zou schaden en dat ze op een dag de deur zou uitlopen om nooit nog terug te keren. Ze is op 19-jarige leeftijd aan zee gaan wonen nadat ze daar een vakantiejob gedaan had. Omdat het haar ginds zo beviel en ze haar verloofde daar had leren kennen, vermoedde ik al snel dat ze niet meer naar huis zou komen. Mijn vermoeden was bijna juist. Ze is op het einde van augustus naar huis gekomen om een paar maanden later terug te gaan. Definitief. Dat was hard, want ook al hadden we geen goede relatie, in gedachte had ik het allemaal graag anders gezien, in de eerste plaats voor haar. Ze liet de school achter zich zonder diploma. Mijn dochter was een fantastisch goede leerling in het lager onderwijs en was voorbestemd om minstens één diploma te behalen. Maar het is niet gebeurd. Elk schooljaar in het middelbaar is een strijd geworden. Ze heeft verschillende jaren overgedaan, in verschillende scholen en verschillende richtingen, maar het is niets geworden. En dat terwijl ze zoveel capaciteiten heeft en kennis, en nuchter verstand, en een harde werker is, en leergierig is. Ze komt er wel, hoor, daar maak ik me niet ongerust in. Alleen, het zou makkelijker kunnen. Ze is in de horeca gaan werken nadat ze de school verlaten had. Ze heeft geen dag stilgezeten. Eerst via interimjobs in onze buurt en nadien vast in een zaak aan zee waar haar verloofde ook werkte. Op professioneel vlak is lui een woord dat niet in haar woordenboek staat. Maar dat compenseert ze thuis wel eens.
Het tij is dus gekeerd toen ze het huis uit was en mij regelmatig begon te bellen voor advies en met vragen. Beetje bij beetje hebben we de plooien gladgestreken. We kunnen zelfs zonder problemen over de moeilijke periode praten. We zijn altijd vrij open geweest naar mekaar toe, en daar waar het vroeger botste, daar klikt het nu ongelofelijk goed.
Midden vorig jaar zijn ze dichter bij huis komen wonen en sindsdien hebben we al veel verloren tijd ingehaald. And there is more to come!
