Het moeilijkste aan een dieet is het volhouden. Gisteravond in 'Man bijt Hond' werd er een item aan gewijd naar aanleiding van het overlijden van Montignac vorige week. Eén van de dames die aan het woord kwamen haalde dit aan, en ik kan dit alleen maar bevestigen, hoor, maar ik wil er gelijk een kanttekening bij maken. Het woord 'diëten' geeft zo'n wrange smaak en maakt mensen al op voorhand argwanend en wantrouwend waardoor ze de moed verliezen voor ze er goed en wel aan begonnen zijn. Eigenlijk is het woord 'dieet' niet meer dan een verzamelnaam is voor eetgewoonten. Eén van mijn vriendinnen - graatmager van aard - is ook op dieet, maar dan op diabetesdieet. Een oud-collega was ook voortdurend op dieet, maar dan een verdikkingsdieet. Iemand die geen zout mag eten, volgt een zoutarm dieet. Dus als je wilt (moet) vermageren, dan volg je een vermageringsdieet. Want standaard is iedereen altijd op dieet. Gezond of ongezond. En ik heb het voor mezelf een gezondheidsdieet genoemd. Geef toe, dat klinkt toch veel aangenamer en de druk wordt op die manier toch veel minder groot, niet?
Toen ik er aan begon, heb ik mezelf twee dingen voorgenomen waar ik niet wou van afwijken: - ik wilde geen honger lijden (want dan grijp je automatisch naar wat je snel naar binnen kan werken) - ik wilde geen vieze dingen eten (als het niet lekker mag zijn, hoef ik het niet)
Volgens de berekening van mijn ideaal BMI heb ik dagelijks zo'n 1400 calorieën nodig. (Da's niet zo veel, he, maar ik ben dan ook niet groot. Als ik meer naar binnen werk, gaat het binnen de kortste keren weer op mijn heupen zitten.) Dus volgens de diëtiste kon ik me best houden aan 1200 calorieën per dag zolang ik wilde vermageren. Hiermee zou ik tot 2 kg per maand afvallen. Ik heb er in totaal 12 maanden over gedaan en ben dus 18 kg kwijtgespeeld. In al die maanden is de weegschaal geen enkele keer omhoog gegaan. Niet elke week was even succesvol, maar er was altijd wel iets af.
Ik wil graag nog even terugkomen op het 'volhouden'. Het zou 3 weken tijd nemen om een gewoonte aan te kweken. Dit is een aardig weetje, vooral wanneer het gaat over het volhouden van minder leuke dingen. Geef nu toe, 3 weken is niet echt lang en als je je op die korte periode nieuwe gewoontes eigen kan maken, dan ben je toch goed begonnen.
Wat ik hier ook nog graag wil meegeven, is dat je met eten moet bezig zijn. Niet fanatiek en obsessief gefixeerd, maar tijd maken om in de winkel naar de etiketten te kijken. Tijd maken om op het Internet naar weetjes over ingrediënten te gaan zoeken. Nieuwe kookboeken aanschaffen met calorie-arme gerechten en die gerechten dan ook effectief klaarmaken. Dit neemt niet meer tijd in beslag dan een gewone standaard gezonde maaltijd, en het brengt je steeds weer op nieuwe ideeën. Doorbreek voor jezelf alle clichés over vermageren en effen je eigen pad.
Gun jezelf ook van bij de aanvang een rustmoment per week. Wij zijn fervente ijseters en gaan wekelijks een ijsje eten. Omdat ik gek ben op chocolade, eet ik elke week een dame blanche. Dit heb ik van bij de start ingecalculeerd in mijn weekschema zodat ik me hier niet schuldig over moest voelen. Kies je tractatie zorgvuldig uit, want met die extra calorieëren moet je wel rekening houden. Als deze zo zwaar doorwegen op je verdere eetpatroon, dan zou ik overwegen om iets anders te kiezen. Een zakje chips is bijvoorbeeld geen aanrader. Een plakje cake weegt caloriegewijs ook zwaar door. Dit doet me denken aan de beginperiode. Eén van de collega's had zelfgebakken cake meegebracht. Heel lekker, hoor, daar niet van. Maar als je bedenkt dat één plakje cake gelijk staat aan de calorieën van een hele maaltijd, dan begin je er toch niet aan? Je kan je maaltijd toch niet opofferen voor wat cake, want die gaat je honger niet stillen.
Dit brengt me dan weer bij een ander interessant punt, en dat zijn suikers. Als je weinig of geen suiker eet, dan vraagt je lichaam daar ook niet naar. Je kan dus zelf die vicieuze cirkel doorbreken door suiker te vermijden of te minimaliseren. Ook weer een gewoonte, niet?
2009 was voor mij het jaar van een enorm gewichtsverlies. Afhankelijk van iemands gestalte kan dit weinig lijken, maar voor mij was dit echt wel veel, want ik ben heel klein en hiermee ging ik van een gewicht van 68,7kg naar 50,5kg.
De voorbije jaren had ik mezelf naar een stevig gewicht gegeten en ik had er last van. Last in de zin van misselijkheid, zware en opgeblazen maag, kleren die nooit nog elegant zaten omwille van hun maat, .... Je kent het wel, he. En duurde nog een paar kilo's eer ik de klik maakte. Er waren twee bepalende momenten die daarbij geholpen hebben. Eerst was er het jaarlijks bezoekje aan de gyneacoloog waar ik op de weegschaal moest (was voordien nog nooit gemoeten) en het tweede was het resultaat van een jaarlijks bloedonderzoek waaruit bleek dat de verhouding tussen de goede en de slechte cholesterol niet goed zat. En dit laatste schrikte me nog het meeste af omdat dit niet gunstig was voor mijn gezondheid. Ik kreeg een lijstje van dingen die ik best niet meer kon eten en andere dingen die ik moest toevoegen aan mijn eetgewooten. Conclusie: op zich deed ik het niet zo slecht. De oplossing was dus een diëtiste raadplegen die me wegwijs kon maken met concrete en nuttige tips. De dame in kwestie (de magerheid in persoon) deed er geen doekjes rond dat mijn gewicht boven het gezonde was en dat ik daar ook diende aan te werken. Maar, zo zei ze, met een cholesterol-gunstig dieet zou ik al wel een paar kilo's verliezen. Een paar weken later was ze niet echt tevreden met het geboekte resultaat, terwijl ik best trots op mezelf was. Ik ben nog even op consultatie blijven gaan totdat ik helemaal snapte hoe mijn dieetplan in mekaar zat en dan ben ik er zelf ijverig in gevlogen. Zonder één dag van honger, rauwkost, of onsmakelijke dingen.
Mijn systeem is zo eenvoudig en motiverend als wat, en ik kan het iedereen aanbevelen: meten, wegen en noteren. Daar komt het allemaal op neer. Je weet pas wat je eet, als je het weegt en/of meet, en als je het allemaal noteert. En door het te noteren, ga je bewuster om met wat je in je mond stopt. Dit kan neurotisch lijken, maar voor mij is het heel efficiënt.
Eerst komt het er op neer dat je weet hoeveel calorieën per dag jouw lichaam nodig heeft, en dit is afhankelijk van je ideale gewicht. Dus moet je een aantal berekeningen maken. Met een BMI calculator waarbij je vertrekt van een gemiddelde van 21, kom je je ideale gewicht te weten. Met de informatie over je lengte en je ideale gewicht kan je op het Internet op zoek naar het aantal calorieën dat jouw lichaam verbruikt om dat gewicht te behouden. Het gezegde dat een volwassen vrouw zo'n 2000 calorieën per dag nodig heeft, is larie en apekool. Als je niet groot bent of niet veel lichaamsbeweging hebt, dan word je dikker van het verorberen van zoveel calorieën. Voor mij is dit althans zo. Ik ben geen voedingsdeskundige en wil ook helemaal niet de indruk wekken dat ik het allemaal beter weet. Het is gewoon een logica die werkt, niet meer en niet minder.
We zijn al een heel eind in onze berekening. Goed, nu je weet hoeveel calorieën jij per dag mag hebben, kan je dit verder aanvullen met energieverbruikers. Al wat je doet om energie te verbruiken zoals sporten, fietsen, en zelfs wandelen, kan je caloriegewijs toevoegen. Op voorwaarde weliswaar dat je de calorietjes effectief verbruikt. En nu komt misschien het belangrijkste: we bekijken de hele caloriezaak op weekbasis, want.... dat geeft extra ruimte. De som is als volgt: calorienood per dag x 7 dagen + calorieverbruik door beweging en sport. Het totaal delen we opnieuw door 7. Om gewicht te verliezen eet je best 100 calorieën per dag minder dan de hoeveelheid dat je mag eten, maar om te starten is dat niet nodig. Trouwens, je at al veel meer dan goed voor je was, dus eten wat je nodig hebt is al een hele verbetering.
Als laatste tip van de voorbereiding: we wegen ons maar één keer per week, steeds op dezelfde dag en hetzelfde tijdstip.
