Met het voorjaar komen gelijk de wielerwedstrijden weer op de proppen. Een sport die ik de afgelopen jaren hoe langer hoe meer ben beginnen appreciëren, vooral dan het veldrijden in de winter. Je kan niet anders dan bewondering hebben voor de kilometers dat die jongens elke keer weer opnieuw af te leggen hebben, om dan op het laatste moment nog eens alles uit hun hele hebben en zijn te persen om de sprint te winnen.

Daar kan je alleen maar bewondering voor hebben.

Maar dan is daar ook een andere kant van de medaille. Deze van de entourage van de wielersport en vooral de supporters.

Ik begrijp dat wielerwedstrijden ergens moeten kunnen plaatsvinden. Dat is nu eenmaal eigen aan de sport. De kilometers bouw je niet op rond de kerktoren of op een piste, maar een beetje respect voor de dorpen en gemeenten waar die caravaan doortrekt, is toch niet zoveel gevraagd, denk ik dan.

In onze gemeente vinden er per jaar 3 koersen plaats, allemaal georganiseerd door een lokale middenstander die er bijna een hoofdbezigheid van gemaakt heeft. Mocht hij mogen, hij zou er elke week één organiseren.

Een paar dagen voorafgaand worden er bordjes geplaatst dat alle wagens op het parcours van de straat verdwenen moeten zijn tussen dit en dat uur. Lijkt mij logisch voor de veiligheid van de koers en de wielrenners. Voor onze buren die geen oprit hebben, betekent dit dat ze kunnen oprotten voor de dag, of hun auto’s op het dak van hun huis moeten zetten.

 Maar dan is het zondag en wie zie je dan her en der parkeren, op de voetpaden en de wegbermen? Juist, ja, supporters en entourage.

De entourage komt met bestelwagens en grote auto’s met het hele hebben en houwen van de wielrenner in.  Binnen de kortste keren verandert de straat in een campeerterrein met tafeltjes, inklapstoelen, frigoboxen, etc... Hiervan zie je vooral het resultaat wanneer de rust terugkeert over het dorp en overal rommel en afval achterblijft.

Dit is punt één.

Het tweede punt is de arrogantie en onbeschoftheid van de supporters. Blijkbaar moet het kunnen dat men op onze oprit komt wildplassen? Kinderen die dringend moeten, denkt u? Nee hoor, een zestigplusser die 10 meter onze oprit opliep en zich dan richting onze planten ontlastte van zijn ongemak. We hebben nog staan roepen dat het ongehoord was, maar hij draaide niet eens zijn hoofd om en had er geen haast bij. Had ik een emmer water bij de hand gehad, dan.... Jaja, zeker weten.

Een uur later merkte ik dat er aan onze voordeur redelijk wat geluid (lees: gebabbel) te horen was. Ik trok de voordeur open en gelijk sprongen er twee mensen recht vanop onze deurdorpel. In totaal waren er vier volwassenen die het zich permitteerden om onze voortuin te betreden en tot aan de voordeur te komen om zich daar dan comfortabel te maken. Ik heb dan maar duidelijk gemaakt dat het openbaar voetpad niet aan onze voordeur is en dat het ongepast is om ongevraagd op privédomein te gaan zitten.

Aan zo’n arrogantie erger ik mij blauw.

 Is er geen mogelijkheid om vanuit de organisatie hun toeschouwers aan te manen tot elementaire beleefdheid rondom het parcours. Op voetbalstadions worden ongehoorzamenheden gepenaliseerd. Wel, misschien is het tijd dat er bij elke wielerwedstrijd een mogelijkheid bestaat voor de omwonenden om hun grieven te uiten.  Een soort van forum waar men een melding van ongehoorzaamheid kan doen.

Misschien moet de organisatie eens stilstaan bij de overlast en hier gepast mee omgaan. Niet haalbaar, denkt u? Wel, laat de organisatie dan opruimen na de wedstrijd, dat moet toch al tot nadenken stemmen?

15-04-2012 om 11:40 geschreven door Mathilda