De kunst van het alledaagse leven Artistiek verantwoorde prettig gestoorde bohémien subcultuur idealen die vertaald worden in dagelijkse literaire schrijfsels en andere knutsels.
09-06-2009
Polka Dots
Mijn dochter en ik delen een passie: polka dots! Gisteren had ik teambuilddag (met collega-thuisblijfmama's). Het actieterrein was de Sleepstraat in Gent en de doelstelling: zoveel mogelijk Turkse lekkernijen en mooie stoffen kopen. In de Mokkabon lachten we tranen met tuiten en bij de Turk aten we ons een indigeste aan Turkse pizza met ayran. We kochten de halve stoffenwinkel leeg en daarna nog eens de helft van de bazar ernaast, gevulde koolbladen met rijst, watermeloenen (om mee te koken), kikkererwten, turkse pruimen, turkse pasta, bulgur, tomaten... Ik kwam thuis met de wonderlijke prinsessenstoffen en met mijn geliefde rode stof met witte stippen: polkadots dus. Ik dacht dat Tilia zou springen op de lichtblauwe tule met zilveren sterretjes of de roze toile met borduursels in regenboogkleuren of de lapislazuli-blauwe zijde met kraaltjes maar nee, ze wou een jurkje in polka dots.
(patroontje) een tunnel (naad op de rug) met aan de bovenkant een plat elastieklint ingestikt, verborgen door een zeer smal strookje kant, een breder kantstrookje onderaan en diezelfde kant gebruiken als schouderbandjes, kruisen op de rug.
Eigenlijk heb je het af op een kwartiertje als dochterlief bijvoorbeeld geen ei op de grond laat vallen halverwege het project en broer denkt het te kunnen verhelpen met de stofzuiger.
09-06-2009 om 00:00
geschreven door Fjerinne
Tags:polkadots, jurkje, naaien
29-05-2009
Zonnebloementaart en Sprookjes-taartjes
Supereenvoudige receptjes, oeroud en ze lukken altijd!
Zonnebloemencake
Een 4/4den cake (met zonnebloemenolie ipv boter) die in een bakvorm met een gat in het midden is gemaakt (de mijne heeft bloemblad-effect bovenaan dus ik had geluk) maar slecht vier centimeter hoog gevuld en het hart van de zonnebloem is een brownie in een muffinvorm gebakken.
Sprookjes-taartjes
-250 gram zelfrijzende bloem -250 gram suiker -250 gram boerderijboter -4 eieren -4 el melk -1 theelepel vanille-extract - papieren cakevormpjes - (zet de papieren vormpjes wel eerst in een houder voor vormpjes (ah, daar dienen die bakvormen met zes uitsparingen voor!)) - minstens één prinsesje om achteraf de taartjes te versieren
De oven voorverwarmen op 150° graden, erna verlagen naar 140° (beter te laag dan te hoog want op die lage temperatuur worden ze goudgeel.) Alles mixen, op het eind pas de melk erbij voegen. De papieren vormpjes vullen. 20 minuutjes in de oven. De breinaald-test en klaar!
Veel zon om te werken en dan regen om alle planten water te geven. Vooral terrasplanten. Ik ben een nieuwe collectie gestart.
Ballonplanten, mijn laatste ontdekking en mijn oude liefde campanulas en mijn nieuwe passie de fuchsia en natuurlijk heel veel surfinias op zn Engels in hangmanden (in alle tinten lila, paars en blauw) en een troepje tuinkruiden in mijn Victoriaanse miniatuurserre en trots van het terras.
Wanneer ik in de tuin werk, heb ik altijd een moederlijk gevoel. Die fragiele plantjes. Allemaal in een goed bedje en genoeg voeding en drinken. Ik voel me in een nursery.
Ik heb ook altijd het gevoel dat ik eigenlijk de mens die me de plant cadeau gedaan heeft, soigneer als ik de plant verzorg. (Ik geef ze meestal ook dezelfde voornaam, dat is handig want tegen planten moet je praten en het praat een stuk gemakkelijker wanneer ze een voornaam hebben, kun je subiet ook tutoyeren.)
Zo zag ik vandaag dat Philip, de toverhazelaar gele bloempjes draagt, terwijl hij in de winter vuurrood bloeide. Ik zag die gele bloemetjes als zijn manier van bedanken voor de theeblaadjes waarmee ik hem grootbreng. En dat Katherine Campanula een heel nieuwe generatie paarse kopjes heeft omdat ze vorige week naar een grotere pot mocht verhuizen.
Verder hebben alle planten die ik als stekjes in waterflessen vorige maand uit Catalonië meegebracht heb het goed op en rond het terras. Allemaal zijn ze gegroeid. Drie oranje lelieachtigen, ik moet wachten tot de bloei om ze te kunnen identificeren maar de knoppen zijn veelbelovend, dan een soort groengrijze luchtplant met luchtwortels die gewoon op een oude boomstronk leeft van de liefde en de hemelse dauw, (roze bloemknoppen), ik heb een soort IJsbloem ofte Mesembrianthemum die buitensporig groot is, laurier, munt, een soort winterkers, een plant die ik nog helemaal niet heb geïdentificeerd met donkergroene bladeren die aan de onderkant sneeuwwit zijn en donzig. Veel vetplanten die het voorlopig ook nog fantastisch doen en twee levende steentjes die aan het bevallen zijn van een tweeling.
En omdat ik een kitschmens ben, moet er natuurlijk ook wat randanimatie zijn. Vandaag dus naast verplanten en bemesten (en wieden) aan het prutsen geslagen.
Een oud schootlessenaartje (een laptop jawel!) opgeknapt om ermee op schoot in de tuin te zitten wanneer ik wil schetsen of schrijven op papier.
Een bloemenstoeltje gepimpt. (met behulp van een bordje uit de kringloopwinkel en een stevige hamer)
Een commode die naast de tuindeur staat en waar ik al het gerief opberg om bovenstaande dingen te fabriceren. (het kastje stond bij het grof vuil (van Sofie met dank aan Katherine die het meegenomen heeft voor mij) en was donkerbruin met witte tegels).
Vanavond dan met de kinderen in de tuin gegeten in het lage zonlicht. Terwijl dochterlief een 'arm' verhaal vertelde over dat spinnen hun man verorberen na de paring en dat bijen de darren buitenzetten na de paring en laten verhongeren. En dat onze papa toch wel geluk had dat mama dat met hem niet doet. (En ik vind dat hij ook geluk heeft dat ik deze week het tuinhuis heb gebeitst en de tuinmeubelen, een tuinhek heb gemaakt en tuinverlichting heb voorzien.)
Vandaag hebben we een dagje gestolen. Omdat Linus (6) een 'hap vlees' uit zijn hiel had na een wilde middag op een speelpleintje en omdat het begon te ontsteken en omdat hij bij mijn moeder in verzorging moest (Verpleegster A1) en omdat het pijnlijk was en omdat hij vandaag turnen had en toch niet mee kon doen, besloten we dan maar de hele dag aan zee te blijven... Het was ideaal vliegerweer en we vliegerden voor de eerste keer in mijn leven tot het einde van de draad. Tot de vlieger maar een stipje in de hemel was. Een onbeschrijfelijk gevoel dat rukken aan het vliegertouw alsof de balletuitvoerende constructie aan de andere kant echt leeft. En dat allemaal in die ongelooflijk ijle zeelucht. Een dag als een schatkist... En op weg naar huis wou ik nu eindelijk eens het kunstwerk van de Poolse Robert Kusmirowski zien. Ik had zoveel controversiële berichten gehoord dat ik het nu wel eens wou zien. Hieronder een stukje uit de krant:
In tien kuststeden kunnen toeristen de hele zomer lang telkens drie hedendaagse kunstwerken bewonderen (Beaufort). In Blankenberge staat onder meer De façade . Dat kunstwerk van de Poolse meestervervalser Robert Kusmirowski is een exacte kopie van een Poolse krotwoning. Zijn bedoeling is om het contrast met de mooie huizen in het centrum van de kuststad in de verf te zetten. En contrasteren doet het, want volgens het Blankenbergse stadsbestuur snapt geen hond dat dit een kunstwerk is. 'Dit is een smet op het stadsbeeld', zegt burgemeester Luc Monset (Open VLD). 'Het is niet wat ons beloofd was. Ze hadden gezegd dat het een gevel zou zijn, maar dit is een huis dat levensecht lijkt.' We begonnen aan de trap van de dijk en liepen zo de Weststraat af. Het was zeer verwarrend want we zagen negen (!) maal een krotwoning. Om ter lelijkst. Ik begreep noch hoe ik het kunstwerk moest herkennen, noch wat ze met 'contrasteren' bedoelden... Maar dan voorbij het midden van de Weststraat waar alle toeristen en winkelende mensen al zijn afgedraaid naar de Kerkstraat zeiden Linus en Tilia (4) bijna gelijktijdig "Waaaaaaaaaauw!". We stonden voor een fenomenale gevel. Ik kan het moeilijk beschrijven maar het is vooral de sfeer die er rond hangt. Ik had al een hoop krotten gezien net voor dat ik deze zag maar alleen deze droeg een sfeer. Geen aangename maar een desolate, droevige, ongemakkelijke sfeer. Maar op de manier dat je je kunt wentelen in melancholie, beklijft het je. Zoooo bijzonder. Je begrijpt meteen ook intuïtief dat het een kunstwerk is. De kinderen noemden het een spookhuis en een filmhuis. Ik wou meteen terugkomen met manlief-de-fotograaf om foto's te nemen, hoewel filmen misschien beter is, vooral met een dreigende polderlucht erboven en dan het kriepend geluid van de kapotte lantaarn die in de wind wiegt aan een roestige ketting.
't Is er eindelijk van gekomen. De foefelmadammen zijn een feit. Met een hoop vriendinnen hebben we een clubje opgericht om ons creatief uit te leven. Het was fenomenaal hilarisch. De hapjes waren verrukkelijk, allerlei gevulde mosseltjes, de wijn zoet als limonade, de roddels stevig, de naaimachines liepen als tja, als naaimachientjes hé... Katherine was de perfecte gastvrouw (zoals steeds), Sofie had haar naaimachine niet bij maar kwam puur om ons te entertainen en onze machines stikklaar te maken (ik ben er nog niet uit in wat ze het beste is). Ik was kompleet slap van het lachen. We begonnen met veel te weinig (3 namelijk) en Petra stelde voor om toch heel fijne foto's te maken en te doen alsof we met heel veel waren aan de hand van dat magische middel Photoshop. Katherine had nog een beter idee en haalde wat pruiken uit de slaapkamer. (!) Pijn in mijn buik en mijn wangen. Hilarische toestanden met Katherine met een Wagneriaanse Walküre pruik inclusief vlechtjes en een verdwaalde buurman op zoek naar Katherine's echtgenoot, Petra (of all people) met een wit 'koepkareetje' achter een naaimachine!!! Het zal misschien nooit meer zo komiek zijn maar we kunnen dan misschien wel nog wat creatiever zijn. (mijn creatie hierbij: een topje met een 'twalsiree'-applicatie uit een tafellaken met poesjes en snoepdozen geknipt.) (wordt vervolgd)
04-04-2009 om 17:34
geschreven door Fjerinne
10-01-2009
Goede voornemens, slechte en goede gewoontes
Nu de zelfgemaakte kalender van 2009 al weer een vertrouwd zicht geworden is aan de muur en de agenda vol begint te geraken met afspraken, verjaardagen, schetsjes en kinderkunst realiseer ik me dat er veel drukte maar ook veel plezierige dingen aankomen.
Mijn goede voornemens zijn simpel, meer tijd voor elkaar! en het huis georganiseerd krijgen (maar dat is een eeuwig voornemen). Verder is er een boek dat in de winkel ligt vanaf februari dat we toch een beetje bekendheid moeten geven anders is al dat schrijven voor niets geweest. Er is een tweede boek dat afgewerkt moet worden. Er zijn twee feestjes voor zoonlief (doopfeest en eerste communie) waar we iets speciaal van willen maken en een fijne reis deze zomer naar Frankrijk maar misschien ook naar Spanje en Portugal.
Sinds begin dit jaar heb ik een slechte gewoonte geadopteerd: tweede ontbijt, zoals de Lord of the Rings second breakfast bij de Hobbits en ik word al niet slanker met de jaren. Elke keer rond tien uur s ochtends, de kinderen weggebracht naar school (altijd een hectisch moment) en dan het huis verluchten, tafel afruimen, badkamer en keuken toonbaar maken, verloren pyjamas en andere kledingstukken samenrapen, de post halen, vuilbakjes legen, vaatwas en wasmachine legen en vullen en wanneer ik me dan aan het schrijven zet of mails begin te lezen slaat opeens een ongelooflijk hongergevoel toe. Maar voor die ene slechte gewoonte staan er wel twee goede in de plaats: ik heb een plan om het huis georganiseerd te krijgen in het komende halfjaar en dat blijkt enorm te lukken door een dagelijkse routine in te bouwen en stuk per stuk het huis aan te pakken, een paar uurtjes per dag en juist daardoor komt er allerlei door mijn handen die ik niet meer dacht te hebben en daarmee ga ik dan aan de slag want het is recycleren of wegdoen. En zo heb ik al een pak leuke dingetjes gemaakt van spullen die eigenlijk tot niets meer dienden.
Ik stel voor aan jullie:
-Een gsm-hoesje met raampje: gemaakt van een oud plastiek tafelkleed met bloemetjes en stof aan de binnenkant, zo zit de gsm krasvrij, raampje erin gesneden om het gsm-schermpje te kunnen zien en een doorschijnend plastiek tafelkleed overheen om alles waterdicht en bij elkaar te houden. Gestikt op de naaimachine en daarna met fantasie-plakband afgewerkt. Lintje eraan en klaar.
-Een zakje voor vrouwenspulletjes, oogpotlood, mascara etc
-Een hoedje van een staal gordijnstof (zon smalle dunne strook) die dubbel geweven was. Heel mooie stof en ze staat mooi op mijn vriendin haar hoofd, voor wie ik ze gemaakt heb want zij heeft een hoofd met van dat lang kastanjebruin haar en van die verende krullen.
-Een handtas (techniek zoals het gsm-hoesje) maar tussen de twee lagen tafelkleed, fotos, pijperag-figuren en pomponnetjes. Een crocs-button en haarelastiekje als sluiting.
10-01-2009 om 00:00
geschreven door Fjerinne
06-01-2009
Driekoningen, ze kwamen uit het Oosten en ze brachten Goud, Mirre en Wierook...
Een wondertje...
De blog die ik een heel lange tijd voor bekeken hield, heeft nog lezers... Eerlijk gezegd had ik die gestopt omdat ik dacht dat niemand er nog op kwam. Maar niets is minder waar... Ik kreeg een berichtje via mijn gewone mail dat er iets op het gastenboek van de Verbeelding stond en toen ik toch nog eens op de blog keek, zag ik de teller opeens op het magische getal 5555 staan! Er was niet alleen dit verrassingetje maar ook nog eens een heerlijk wierokig berichtje zoals al aangekondigd op mijn mail. Bedankt lezer(s)! En dit geeft me een pak 'goesting' om toch verder te doen met deze blog.
Want ik heb ondertussen natuurlijk niet stilgezeten... en kijk ook eens op volgende blog ;-)
Heerlijk Driekoningen aan allemaal en ik heb het gevoel dat ik vandaag de boon heb!
06-01-2009 om 17:25
geschreven door Fjerinne
14-06-2008
Nog meer houtskool en krijt
Ook nog niet af. Eveneens een snelschets die ik één dezer dagen zal afwerken. En zo blijkt het tweeluik toch een drieluik te zijn. Zoals ik zei: nog niet af maar nu wel al mijn favoriet. Feministisch onverantwoord maar ik schreef ooit in het Millenniumnummer van Knack met vijfentwintig anderen een stukje over zesentwintig zaken (voor elke letter van het alfabet) die troostend kunnen zijn. Ik had de M van man. En dit doet me er zo een beetje aan denken. Terwijl ik tekende, rook ik het schapenbont op zijn geruite wollen jas, voelde ik de prikkeling van de wollen carré buitenkant, soit, je begrijpt het wel.
14-06-2008 om 23:20
geschreven door Fjerinne
12-06-2008
Houtskool, krijt en een Steinbach-tekenblad
{klik op tekening voor vergroting}
Beeld je een namiddag in, buiten regent het waardoor je in een cocon zit. Ik hou enorm van de regen. Binnen speelt Willem Vermandere melancholische klarinetsolos. (Op de cd-speler, zo perfect is de wereld nu ook weer niet). Er is dat speciale licht dat ik altijd met mijn geliefde polders associeer, lage lange zonnestralen die gefilterd worden door het wolkendek.
Ik ben alleen thuis en heb het geluk een stuk houtskool in mijn ene hand te hebben en een Steinbach-tekenblad van vijftig bij vijftig in het andere. (Opruimen geeft zin aan het leven!)
Tien jaar geleden had ik dat ook eens, zon moment. Maar toen speelde Bob Dylan op de cd-speler. Sarah, tweehonderdachtenveertig keer na elkaar omdat ik het het mooiste liefdeslied ter wereld vind en omdat ik van mooie dingen nooit genoeg krijg. Toen heb ik met dat toenmalige stuk houtskool een tekening gemaakt op het toenmalige blad. Vandaag was het tijd voor het tweede deel van dat toen bedoelde tweeluik. En zie in vijf minuten was de ruwe schets gezet. Op een dag in de nabije toekomst werk ik er aan verder. Het onderwerp verbaast je? Al tien jaar moet ik verklaren waarom ik ooit de eerste gemaakt heb. Ik weet het zelf niet. Ik ben geen aanhanger van hun levensstijl, geen paardrijdster, geen rodeoliefhebster, ik kijk nooit naar Westerns, luister zelden naar Country, draag geen cowboylaarzen, sympathiseer met indianen, ben vegetarisch, associeer ze meestal met de niet-zo-intelligente-niet-zo-vredevolle presidenten van Amerika. Maar ik heb bij hen vertoefd en hoewel ze niet veel van zeg zijn, denk ik er graag bij dat ze filosofen zijn en er gaat een kracht en romantiek van ze uit die ik hoogstwaarschijnlijk overschat maar laat me nu even die illusie. Afgesproken?
12-06-2008 om 00:00
geschreven door Fjerinne
11-06-2008
Vakantie Literatuur Lijstje
- Stark Ben Elton - Gridlock Ben Elton - This Other Eden Ben Elton - Popcorn Ben Elton - Blast from the Past Ben Elton - Inconceivable Ben Elton - Dead Famous Ben Elton - High Society Ben Elton - Past Mortem Ben Elton - The First Casuality Ben Elton - Chart Throb Ben Elton
{klik prentje voor vergroting}
In deze volgorde en ik vond elk boek beter dan de vorige en de eerste was al ONGELOOFLIJK! Voila, dit was het weer wat blindelingse idolatrie betreft. Geniet ervan. Voor de kindjes: alles van de illustrator Ross MacDonald al was het maar om zijn sublieme retro-tekeningen.
11-06-2008 om 20:40
geschreven door Fjerinne
Vrijdag de dertiende...
Vrijdag is het de dertiende. Een bijzonder moedige vriendin van me nodigt vrijdag de dertiende, dertien vrouwen uit bij haar thuis. Ik leerde in Japan dat papieren parasolletjes tegen de zon en onheil beschermen. Ik zal in plaats van een boeketje bloemen, maar een tuiltje papieren parasolletjes geven, met wilgentakjes voor 't lang leven, een zevental, dat brengt geluk. Ik bijgelovig? Ik dacht het niet.
11-06-2008 om 00:00
geschreven door Fjerinne
31-05-2008
Veilingkoorts
Vandaag, de meest volgeboekte datum van het jaar, leek wel, hebben we naast een familiefeest, vrienden uit het buitenland, middageten en avondeten, restaurantbezoek en een heel gezellig schoolfeest, ook voor de eerste keer deelgenomen aan een veiling. Met slapende dochter op mijn schoot. Er waren echt heel mooie stukken bij. Beeldjes die - gelukkig voor school - voor heel hoge prijzen weggingen. En één schilderij die ik wilde koste wat kost. Geschilderd door Charlotte Beeuwsaer. Een kopie van het bekende schilderij van Henri de Toulouse-Lautrec, Femme a sa toilette. Ze heeft er haar eigen versie doorgemaakt door de rieten stoel aan de linkerkant weg te laten. Eerst doet het een beetje raar aan omdat je het anders gewend bent maar het ziet er ook minder bedreigend uit dan bij Toulouse-Lautrec die er toch ook de onderdanige positie van het meisje mee wilde benadrukken en Charlotte is niet echt iemand die onderdanigheid wil onderstrepen dus ik vond het een schitterende interpretatie. Vanavond heb ik nog tot een gat in de nacht ernaar zitten kijken met zelfde dochtertje alweer op de schoot maar dan klaarwakker omdat ze natuurlijk de hele namiddag zo goed geslapen had.
Bedankt Charlotte! En ook voor de anekdote die erbij hoort!
31-05-2008 om 00:00
geschreven door Fjerinne
Ik ben Fjerinne. Geliefde, moeder, prutser, knutselaar, schrijfster, decoratrice, schilder,breister, borduurster, haakster, embellisheur. Mijn idealen in het leven zijn schoonheid, waarheid, vrijheid en liefde naar de Parijse Bohémienlifestyle van eind 1800. De wereld kleurrijker maken in woord en beeld is een ambitie van me. Kijk ook eens op www.bloggen.be/jennifervrielinck.
