Etappe 53: Gortin - Belcoo 98 Km

Toen ik vanmorgen naar buiten keek zag ik mooie zonneschijn maar een de horizon ook grijze wolken. Op basis van dat eerste beeld besloot ik om in het kort te fietsen, ook al hadden de wolken de zaak volledig overgenomen tegen mijn vertrek maar toen waren mijn lange mouwen reeds ergens weggestopt in mijn tas. Na een half uurtje heb ik toch beslist om ze langs de kant van de weg op te graven uit mijn tas, het was toch wat oncomfortabel in het kort. Net als gisteren probeerde de zon wel maar slaagde ze niet om de wolken te verdrijven. Pas vanavond op de camping kwam er een wat mooiere opklaring.

Vanaf vandaag rijd ik dus terug op roadbook en het was voorlopig geen totaal succes. Het eerste stuk was geen probleem, van Gortin recht naar Omagh. Om te beginnen met nog eens de berg. In Omagh besloot ik om eerst even door het stadje te fietsen. Op zich is Omagh een gewoon provinciestadje maar zoals Lockerbie voor altijd zal gekoppeld blijven aan Pan Am vlucht 103 zo zal Omagh voor altijd gelinkt worden aan de bomaanslag van de Real IRA, één van de laatste maar ook één van de zwaardere die ze pleegden met 29 slachtoffers. Ik ben overigens niets tegengekomen dat er aan herinnert maar misschien heb ik het gewoon gemist. Terwijl ik in Omagh wat rondliep kwam er een man al zwaaiend op me af gelopen. Het was de man die me gisteren de finale richtlijnen naar de camping gegeven had en die nu even wou informeren of ik goed terecht gekomen was. Ik heb hem gezegd dat de camping gesloten was maar dat ik een goede nacht gehad had in de hostel.

En toen ik aan de rand van Omagh stopte aan een winkel toen stond daar een Nederlands fietskoppel. Zij hadden ook mijn gidsje maar dan in originele Nederlandse versie, net als die Nederlandse in Belfast overigens. Om een of andere reden heb ik de Engelstalige versie van een origineel Nederlandse gids. Het koppel had bovendien de nieuwe druk van dit jaar en daar is een lus langs het noordwesten aan toegevoegd, die zij nu dus gedaan hadden en ze waren nu op de terugweg naar Belfast. Die lus langs het noordwesten is een goede reden om ook hier nog eens terug te komen. Ik zie al een mooie route vorm krijgen, van Hull door Engeland naar het Eiland Man (dat voor deze trip is weggevallen), Noord Ierland, Schotland en terug naar Hull. Maar eerst zijn er nog enkel andere bestemmingen die moeten passeren.

Het was toen ik aan die rand van Omagh mijn route terug vervoegde dat de problemen begonnen. De opsteller van de route maakt hier voor ook gebruik van het fietsnetwerk van Sustrans. De plannetjes van de steden zijn te weinig gedetailleerd om goed te volgen en de bepijling laat dikwijls te wensen over, zoals ook in Omagh. Nu moet je weten dat het niet de bedoeling van Sustrans is om de mooiste routes of mooiste wegen te vinden, de eerste en belangrijkste zorg van Sustrans is om de fietsers weg te houden van de grote wegen. Ook al rijdt er geen verkeer over die grote wegen dan nog moeten fietsers daar liefst weg blijven en ze maken soms de raarste kronkels om dit te bekomen. Vooral in stedelijke omgeving betekent dit dat ze de kleinste achterweggetjes of paadjes gaan opzoeken en als dat dan niet goed aangegeven is dan wordt het dus een zootje. Nu, met af en toe een persoonlijke bypass ben ik overal terecht gekomen. In Enniskillen heb ik zelfs niet geprobeerd om de route te volgen, ik wist dat ze langs het kasteel passeerde dus ben ik maar zo rechtstreeks mogelijk naar daar gefietst. Ik denk dat Enniskillen nog wel meer te bieden heeft dan dat kasteel, o.a. een kathedraal en wat kerken, maar het was er te druk om daar met mijn bepakte fiets overal naar toe te gaan. Na Enniskillen ging het nog langs Florence Court, een gigantische mansion. Ik kreeg van de poortwachtster een gratis passage door het park en langs de mansion, ik denk dat die poortwachtsters wel sympathie hebben voor een fietser.

Na Florence Court werd het hoog tijd om een camping op te zoeken. Na de erg lange rit van gisteren, met zijn extra kilometers, werd het vandaag namelijk weer een erg lange rit, met diezelfde extra kilometers die ik er vandaag nog eens bij moest doen. Met die 2 erg lange ritten na elkaar werd ik echt wel moe op het einde maar het was vandaag de eerste camping op de route. Ik moet de situatie voor morgen overigens nog bekijken, nog niet echt een idee hoe ver het morgen zal zijn.

Ik heb overigens vandaag al een eerste stukje van de Republiek gedaan in Blacklion om langs daar Belcoo te kunnen bereiken. Morgen gaat het effectief naar de Republiek.