Etappe 52: Portrush - Gortin 105 Km
Een kil begin vanmorgen, een gevolg van een koude, goed voelbare, wind uit het noorden en een grijs wolkendek. De zon probeerde af en toe wel door dat wolkendek heen te breken maar slaagde daar niet in. Het bleef wel droog.
Rondom mij in de tenten zone verbleven vooral families met kleine kinderen, zelden een voorbode van een rustige avond of nacht maar ik moet zeggen dat het goed meegevallen is. Het ging vandaag verder over de A2, over de Causeway Coastal Route. Mijn camping lag ook op die weg dus dat viel al mee. In Coleraine stonden de mensen te wachten op de doortocht van de lokale oranje mars. Een eindje verder in Anticlave was hij net gepasseerd. 12 juli blijkt ook een feestdag te zijn in Noord Ierland. Het vertoon was in het algemeen wat minder geworden maar toch kan je op de meeste plaatsen wel merken tot welke strekking de plaats hoort, als het niet is van de massale aanwezigheid van de Union Jack en Noord Ierse vlag (waarschijnlijk vooral nu rond 12 juli nog meer dan anders) dan wel doordat de anderen graag het Gaelische lettertype gebruiken op publieke gebouwen zoals pubs en Inns en dergelijke of soms ook nog wel een Ierse vlag hier en daar.
Het eerste doel vandaag was de Mussenden Temple, een klein rond gebouwtje op de rand van een klif. Hij stond vermeld op mijn wegenkaart en ik had hem ook gezien op een folder die ik in Belfast opgepikt had en het leek me de moeite om hem eens gaan te bekijken. Niemand had me echter verwittigd van het grote Bisschoppelijk paleis, of tenminste de ruïne ervan, dat er voor lag ... of tenminste ik had niet goed genoeg gekeken. Op mijn foldertje stond ook het paleis, Downhill Demesne waarbij Downhill de naam van het plaatsje in de buurt is, vermeld. Je zou denken dat het een eeuwenoude ruïne is, wat het in zekere zin eigenlijk ook is. Het werd door de Bisschop gebouwd in 1775 maar bleef wel in gebruik tot 1944. Gedurende WO II werd het nog gebruikt door de RAF. Het is pas na dat het in 1944 verlaten werd dat het verval ingezet is. Ik vind het ongelooflijk dat zo'n gebouw in die tijd nog op dergelijke manier in ruïne kan vervallen, waarbij het dak en hele binnenstrukturen verdwenen zijn. Nu, ik veronderstel dat er, toen het in handen van de National Trust, een grote opruim actie geweest is om het toegankelijk te maken en dat daar bij veel brokkestukken weg gehaald zijn. Van bij de Mussenden Temple zou je op een heldere dag, als je écht geluk hebt zoals ze er zelf bij schrijven, tot aan de Schotse kust kunnen zien. Ik heb hem vandaag niet gezien. Toen ik aan de poort toekwam zei de cheffin van de ploeg dat ze nog niet open waren en dat ik dus gerust kon door gaan, als ik wilde. Het was één voor tien en ze waren de info borden aan het buiten zetten om te openen ... om tien uur. Ik ben dus maar gratis door gegaan al had ik de 5,60 £ wel over gehad om de ruïne, die ik al van ver gezien had, en de "tempel" te gaan bekijken.
Daarna ging het nog een eind verder over de coastal route, tot Limavady. Ik heb er over gedacht om verder te gaan tot (London)Derry. Het is toch een "naam" en de coastal route gaat ook nog door tot daar. Bovendien zou ze nog een volledig omwalde oude stadscentrum hebben. Maar het is ook een vrij grote stad om met een bepakte fiets je weg door te zoeken en bovendien moest ik dan om de nabije camping te vinden nog een eindje doorgaan aan de andere kant van de stad. IK heb het idee dus laten varen. Ook Ballymoney is even in beeld geweest voor de Joey en Robert Dunlop, ook 2 namen in Noord Ierland, memorial gardens maar dat zou nog lastiger en meer uit de richting geweest zijn dus dat is er ook niet van gekomen. Uiteindelijk heb ik dus beslist om vanaf Limavady een rechtstreekse route naar een aansluiting op mijn route boek te volgen. Deze zou me naar een camping, op de nieuwe route, in Gortin brengen. Voorbij Limavady was het nog steeds mooi fietsen, langs en over de rollende heuvels, maar na de dramatische kustlijn van gisteren en vandaag nog werd het wel allemaal een beetje tammer.
In Gortin moest ik mijn camping een stukje voorbij het centrum vinden, achter de berg zou blijken. Ik vond ze echter niet. Uiteindelijk ben ik gaan aanbellen om te zien of ik wat richting kon krijgen. Bleek dat ik net iets te ver was, een kilometertje terug (the best part of a mile, zoals hij zei) en dan links. En daar vond ik inderdaad mijn camping ... of tenminste het resterende bord ervan. Op de campsite zelf vond ik alleen een werf. Ik weet niet of ze de cottages, die er ook bij hoorden, aan het leegmaken waren om te renoveren dan wel voor de afbraak maar toeristische activiteit zou ik hier alvast voorlopig niet vinden. Ik had ondertussen al een 98 Km op de teller en stond voor de optie om nog 10 door te gaan naar Omagh, en daar iets zoeken, of 5 Km terug rijden naar Gortin waar een hostel moest zijn. Ik heb eerst nog even met de hostel gebeld om te checken of ze een plaats hadden voor mij maar kreeg enkel een antwoord apparaat te horen, wat al geen veelbelovend teken was. Maar omdat het in Gortin een hostel was en ik in mijn gidsboekje enkel wat info over B&B's had, besloot ik toch eerst op Gortin te gokken. Toen ik terug in Gortin aankwam stond op het kruispunt nog een bepakte fietser op zijn GPS te kijken. Ik ben bij hem gestopt om te vragen of hij naar de camping op zoek was en te zeggen dat ze niet meer operationeel was. Hij had het echter wel ergens gelezen en had 2 dagen geleden al met de hostel gebeld voor een plaatsje, het was de hostel die hij zocht. We zijn dan samen naar de hostel gereden maar daar was alles vast. Een oud dametje verwees ons door naar een huis een beetje verder op de hoofdstraat waar de verantwoordelijke zou wonen. Na eerst nog op een verkeerde plaats aangebeld te hebben en daar ook vriendelijk verder geholpen te worden kwamen we uiteindelijk bij de juiste man terecht die voor ons ging openen. Zo verblijf ik vannacht dus, samen met een jongere Duitse fietser, in de hostel van Gortin. Met 2 man zonder meer, geen andere gasten geen staff.
