Etappe 27: Wrenbury - Manchester 84 Km

Omdat er vandaag een nog vrij lange rit naar Manchester op het programma stond en ik daar niet te laat wou aankomen ben ik er (nog) wat vroeger aan begonnen. Normaal sta ik tegen 6 uur op om omstreeks 8 uur te vertrekken, vandaag alles dus (nog) een uur vroeger. Hierdoor had ik nog een mooi moment toen ik de nevel uit het gras zag opstijgen toen de zon op kwam.

Volgens ik gisteren gekeken had was er in Wrenbury maar één doorgaande weg. De route terugvinden zou dan ook niet moeilijk zijn, gewoon dezelfde weg blijven volgen en ik zou automatisch terug op mijn route komen. Al vrij snel na mijn vertrek had ik echter geen goed gevoel over de richting die ik uitging. Bij nadere controle bleek ik gisteren toch een samenvloeiing van 2 "grote" wegen gemist te hebben en ik moest dus die andere afsplitsing hebben. Geen ramp maar wel begonnen met een goede 3 Km extra aan mijn lange rit en een kwartier van mijn uur voorsprong kwijt.

Kort na mijn terugkeer op de goede route volgde de passage van Nantwich, weinig opwindend maar ook zonder problemen. De volgende, Winsford, was echter een ramp. Bij het begin van het stadje liep mijn spoor dood, er kwamen wel pijlen vanuit de andere richting maar in mijn richting was niets meer te vinden. Ik veronderstel dat we door een park moesten dat (momenteel) afgesloten was maar bewijs vond ik hier niet van. Ik vond met enige moeite en toeval het spoor terug aan de andere kant van de stad, om het daar ook weer te verliezen. Ik ving daar ook even een glimp op van het Engelse koppel op koersfietsen dat ik in Wells nog ontmoet had en die dezelfde gids volgen als ik. Zij vonden uit een andere richting en iets verder dan mij het spoor terug. Het leidde ons echter naar een nieuwe, bijna onpasseerbare poort. Ik heb er geen foto van genomen maar het was een soort pac-man figuur waar net geen fiets in paste en met bovendien daar nog een poort tussen klappend. Ik weet niet of het zo een beetje duidelijk is maar het komt er op neer dat ik mijn voortassen heb moeten afladen om dan mijn fiets op zijn achterwiel te zetten en zo nog net door het geheel te wringen. De Engelsen, met hun lichtere fietsen, gingen er net wat vlotter door en zo ben ik ze terug kwijtgeraakt. Aan het eind van het pad moest ik het geheel nog eens herhalen om dan op een T-kruising geen spoor van pijlen meer te vinden. Ik besloot dan maar mijn eigen weg richting Nortwich te zoeken. Nortwich was al niet veel beter dus ging ik gewoon mijn eigen route verder naar de andere kant van de stad.

Terug op mijn route volgden nog meer van de moeilijke "ruiterspoorten" om op en af paden te geraken. Al moet ik mijn term ruiterspoorten herzien want paardrijden was hier toegestaan en zijn kregen naast de poort een doorgang over balkjes. Ik heb dus geen idee meer wat de waarde is van die poorten. Ze zijn hier trouwens inventief met hun poorten, ik heb nog een type tegengekomen waar ik niet doorkwam en waar ik mijn fiets voorzichtjes over de (dubbele) balkjes geduwd heb. Rond Sale werd het helemaal te gortig met de "paden", ik heb van de ergste en meest overgroeide geen foto omdat ik daar met andere zaken bezig was. Bovendien waren er van mijn ruiterspoorten die dubbel in lengte waren waardoor ik er helemaal niet tussendoor kon manoeuvreren en ik dus weer mijn voortassen mocht afladen om mijn fiets op zijn achterwiel te zetten en er zo nog net tussen te kunnen. Ik had ondertussen zo genoeg van het hele gedoe dat ik, toen ik een gelegenheid zag, de route verlaten heb om verder mijn eigen weg te zoeken. Bleek dat ik al vrijwel in Manchester was aangezien ik al direct aanwijzingen naar Old Trafford zag. Ik geloof zelfs dat ik er vlakbij was, ik zag alleszins de gigantische lichttorens van een voetbalstadion. Ik geloof dat ik door mijn eigen route te zoeken een behoorlijk deel van mijn afstand af gedaan heb en zeker mijn comfort rijkelijk verhoogd. Ik wist zo ongeveer waar ik mijn hostels moest gaan zoeken, langs Liverpool Road, en ben er praktisch recht naar toegereden. Bovendien had ik bij de eerste al succes, bij mijn favorieten van de YHA waar ik ook korting krijg omdat ik lid ben van Hostelling International.

Ik zou de rit van vandaag wel als een vlakke rit beschouwen. Dat is ook merkbaar aan mijn gemiddelde snelheid van vandaag, 15,8 KmH!, zelfs met de problemen in Winsford en de belachelijke paden en poorten. Daardoor was ik echt wel behoorlijk op tijd in Manchester. Ondertussen is dan ook de was al weer gedaan en gedroogd. Morgen nog eens een fietsbreak. Ik weet nog niet wat ik ga doen in Manchester maar ik zal alleszins mijn planning voor de volgende dagen maken.