Etappe 15: Prideaux - Penzance 89 Km

Ik heb inderdaad enkele tientallen souvenirtjes over gehouden aan de camping. Vanmorgen was het nog erger. Mijn tent was bedekt met honderden van de dingen. Die tent opbreken was één van de verschrikkelijkste dingen die ik onderweg ooit moest doen, geloof ik.

Vanmorgen nog één van de Engelse clichés weg geklikt, de mist. Tot een uur of 11 zat alles dicht. Ik geloof dat ik zo stilaan alle clichés aan het af klikken ben: de golfclub, de tennisclub, de cricketclub, de bowlsclub, de wandelaars, de honden, roeiers, ... de regen en nu dus ook de mist.

Vandaag ook weer een overzetje meegepakt, eentje die werkte op kettingen overigens. De zware kettingen liggen op de bodem en de overzet gebruikt ze om zich van één kant naar de andere kant en terug te trekken.

Toen ik ergens aan de kant zat voor mijn boterhammetjes, stopte er een Engelsman met een mountainbike om me te vragen of ik misschien een paar mooie parcours kende in de omgeving, met leuke "drops" en dergelijke. Ik geloof dat hij nog niet goed waker was of zweet in zijn ogen had, ik zit aan de kant mijn boterhammen te eten naast een fiets met vijf grote tassen ... zie ik er uit alsof ik de lokale mountainbikeparcoursen ken?

Ik volgde vandaag weer een ruime interpretatie van mij Route You route. Eén van mijn afwijkingen bracht me wel een beetje in de drukte van een aaneensluiting van stadjes, herinnering aan het mijnwerkers tijdperk van Cornwall. Naar het einde toe volgde ik mijn route om aan mijn hostel te komen. Naar goed gebruik verkoos Route You de hogere weg rond in plaats van de gemakkelijkere weg door Penzance om op bestemming te geraken.

Penzance is zo wat de afsluiting van een eerste deel van deze reis. Ik zal hier 2 dagen blijven, eentje om in Penzance wat rond te hangen en een tweede of een "free-ride" tourtje van Cornwall te doen. Ik ben er overigens van overtuigt dat ik heel binnenkort stukken van mijn rit van vandaag in omgekeerde richting zal doen, inclusief de overzet. Wat kan ik zo al zeggen na dit eerste deel? Dat het Engelse golvende landschap heel mooi is om te zien mar veel minder om te fietsen, het is echt wel zwaar. Dat ze in Engeland geen voorrang van rechts (of links) kennen. In elke situatie heeft de ene weg voorrang op de andere, duidelijk aangegeven en dus zonder discussie of twijfel (ik heb een hekel aan voorrang van rechts). Dat Engelse honden, in't algemeen, heel goed opgevoed zijn en de meeste chauffeurs ook wel.