Etappe 13: Daccombe - Plymouth 63 Km

Na dat vannacht de regen passeerde scheen vanmorgen de zon. Het bleek echter bedrog, al vlug waren de wolken daar terug en het werd uiteindelijk een grijze dag maar wel droog.

En dan gaan we nog maar eens een potje klagen over Route You. Al kort na het vertrek kwam ik weer aan een klimmetje waar ik nooit boven zou geraken, afstappen dus en even trekken en sleuren. Nu wil ik ze vergeven dat ze niet weten dat de Engelse wegen in verval zijn maar dat dergelijke stijgingspercentages niet in een recreatief fietstochtje thuis horen dat zou toch programmeerbaar moeten zijn. Later kwam ik aan een, in het begin, perfect berijdbaar gravelpad. Het werd al wat minder toen het begon te stijgen maar het werd pas echt gortig toen ik, bij een bocht in het pad, weer rechtdoor de weide werd ingestuurd. Ik besloot dan maar het pad te volgen maar de eerste 25 meter, of zo iets, waren eerst weer even trekken en sleuren en ook verder was het niet aangenaam klimmen én dalen op dit pad. Ik moet wel toegeven dat hier plaatjes hingen dat fietsen toegelaten was. En tenslotte was er weer zo'n Engelse situatie waarbij een weg plots stopt en over gaat in een pad (of 3 in dit geval). Ik was hier nog niet te ver voorbij een alternatieve afslag en besloot terug te keren. Daarna besloot ik om zelf via iets grotere wegen in de juiste richting te gaan, ook toen ik terug op mijn route kwam en deze een beetje verder weer voor een klein weggetje met een steile klim koos. De "provinciale" wegen zijn ook niet zo druk en zoals verwacht een stuk minder extreem. Je kunt je dan afvragen waarom ik vasthoud aan Route You maar de routes voor de eerste paar weken waren klaar gemaakt en gaan van camping en camping. En ook, voor het grootste deel zijn de routes wel OK alleen steken er geregeld hier en daar enkele stukken in die niet te doen zijn. Alleszins, nog een paar ritten en dan heb ik het er voorlopig wel even mee gehad.

En nu dat allemaal van mijn hart is, nog even over de rit van vandaag. Veel valt er niet over te zeggen. In het begin ging het langs Torquay. Torquay Bay wordt wel eens de Azurenkust van Engeland genoemd maar daar moet je toch een beetje optimist voor zijn, zeker op een grijze dag als vandaag. Verder valt misschien nog de passage in Totnes te vermelden, ook wel een behoorlijk stadje. Eindigen deed ik dus net voor Plymouth, waar de camping gratis wifi heeft in de bar. Ik ben dus wel verplicht om iets te gaan drinken, wat overigens maar zelden voorvalt deze trip. In tegenstelling tot het verleden, wanneer ik 's avonds graag mijn biertje dronk, gebeurt dit deze keer veel minder.