Deze morgen was de wind weg en de zon terug.
Mijn gastvrouw heeft me gisteren, terwijl ik stond te koken, nog getrakteerd met een mooie portie verse aardbeien voor dessert, ze hebben lekker gesmaakt.
22 minuten had ik vanmorgen nodig voor de eerste 3,5 Km tot aan de weg, dit was een stuk vlotter dan gisteren namiddag. Ik veronderstel dat bij aankomst de 100 Km van daarvoor toch ook meerijden.
Eens op de weg was het verder simpel, verder volgen in dezelfde richting als gisteren. In Dagda was er gelegenheid voor nog wat inkopen en dan ging het gewoon verder tot in Rezekne. Voor een vlak land vond ik het vandaag toch nog een lastig ritje, zowat de hele dag op en af met af en toe een bijtertje van 10 á 12 % (aangegeven). Ik had voor deze omgeving geen informatie gevonden over een mogelijke camping dus zou ik hier een adresje opzoeken dat door de Lonely Planet als budgetvriendelijk bestempeld werd. Bij het naderen van Rezekne zag ik op een kaart dat er even boven de stad toch een camping zou zijn, daarheen dan maar. Eerst wel even door het stadje gereden om te zien of er iets te zien was maar dat bleek niet echt het geval.
Dan maar doorgegaan naar de camping en even voorbij de stad zag ik inderdaad het klassieke verkeersbord met een tent en zelfs de naam van de camping eronder, en maar 400 meter van de weg. Toen ik 800 meter op het pad voor een drievoudige splitsing stond en nog steeds nergens iets zag dat op een camping kon wijzen, ook geen afpijling meer, besloot ik het maar op te geven en toch maar terug naar de stad te rijden en het adresje van de Lonely Planet op te zoeken. Het hotel is gelegen aan een pleintje en rond dat pleintje wordt wel het bewijs geleverd dat je hier op de grens van oost en west balanceert met langs de ene kant een katholieke kerk en aan de andere kant een orthodoxe kerk.
De teller stopte uiteindelijk op 89 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3455757   

Vannacht heeft het een tijdje geregend maar vanmorgen was het alweer zonnig en warm. Wel kwamen er als snel donkere wolken en een onaangename wind opzetten. De bewolking werd dan wisselend maar het bleef wel droog.
Eerst ging het vanmorgen over de A6 naar, nog snel een paar inkopen, en dan door het stadje, en een paar kilometer voorbij het stadje zat mijn eerste, korte verblijf in Litouwen erop. Ik ben zonder verwachtingen in Litouwen aangekomen maar ga erg tevreden verder, Litouwen is me goed meegevallen. Vilnius was best mooi en aangenaam en de afgelopen 2 dagen waren ook prachtig. Ik denk ook dat mijn beschrijving na de eerste dag een beetje té zwart was. Er is wel degelijk een economische achterstand maar minder erg dan mijn eerste indruk denk ik. OK, er rijden wat minder nieuwe auto's maar het zijn nu precies ook weer geen wrakken op de baan. En er wonen nog mensen ietwat bouwvallig maar er worden ook veel huizen, en hun omgeving, mooi opgeknapt, vaak door jongere mensen die zo'n huis(je) gekocht hebben en dat stilaan mooi opknappen. Zowel in de stad als “op den buiten” zie je dit. En verder zie je dat de Litouwers toch proberen van zo goed mogelijk te leven.
En zo reed ik dus na 7 Km Latvija, Letland, binnen. De eerste kennismaking met de Letse wegen, waar de A6 overigens de A13 werd, was niet positief. De weg krijgt het hier vrij zwaar te verduren en wordt schijnbaar geregeld opgelapt, wat uiteindelijk resulteert in putten en bulten. Eerste doel was Daugavpils, een redelijk groot stadje. Normaal zou ik dit misschien voorbij rijden maar vandaag ging ik toch eerst maar naar het centrum. Ten eerste om Lets geld uit de muur te halen en ten tweede om te zien of ik toevallig geen fotowinkel kon vinden ... En we zijn terug in “buiseness” . Het was niet zozeer een fotowinkel als wel een Canon winkel, of nog eerder een Canon kantoortje, waar ze zowat alles van Canon hadden, van inktpatroon tot (dure) digitale camera's. Het enige dat ik niet zag waren digitale pocketcamera's, dat was ook een optie waar ik al aan gedacht had maar gezien ik hier de keuze had zou ik waarschijnlijk toch voor een nieuwe lens gekozen hebben. De camera's en lenzen stonden mooi uitgestald in een vitrine, ik had maar uit te kiezen. Toch maar eerst een prijslijst gevraagd, die ging van vrij goedkoop tot behoorlijk duur. Klassiek koos ik voor een middenmoot en zo ben ik sinds 10u30 de trotse eigenaar van een Canon lens “EF-S 18-135mm f/3.5-5.6 IS STM”. Dit had ik waarschijnlijk makkelijker en goedkoper in Polen kunnen doen waar ik onder andere Media Markt passeerde, dit zou me veel ongenoegen bespaard hebben, maar toen dacht ik natuurlijk nog dat er iets haperde aan de camera zelf. Het was pas later dat ik aan de lens ging denken. Ik denk trouwens dat ik een faire winkelprijs betaald heb, al is ze on-line beterkoop te verkrijgen. Het is vooral jammer van de 2 voorbije dagen die zowel van omgeving als omstandigheden echt mooi waren.
Daarna ging het dan verder over kleiner wegen, eerst nog in vrij slechte staat maar uiteindelijk beterend. Bij Skrudaliena veranderde ik van richting en kreeg ik die onaangename wind, die intussen was komen opzetten, meer in de rug, waardoor hij ineens een stuk minder onaangenaam werd. Uiteindelijk kwam ik de wegwijzer naar mijn camping tegen, waarna ik nog 3,5 Km verder mocht over wasbord en los zand. Echt niet aangenaam maar het moet nu eenmaal. Op de camping werd ook die wind weer een stuk onaangenamer om mijn tentje op te stellen. Wanneer er golfslag staat op een meer dan is dat zelden een goed teken. Ik heb wel bescherming gezocht achter wat bomen voor een beetje windschaduw.
De teller stopte vandaag op 107 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3455753   

Een raar ding eigenlijk zo'n blog. Zit je de hele dag rond te kijken en dan zie je dingen waarvan je denkt: “dat moet straks in de blog”. En dan 's namiddags, als je geïnstalleerd bent en gedoucht en een kleinigheid gegeten hebt, dan begin je eraan. Je beschrijft wat je te zeggen hebt,je leest het nog eens na en je post ... om dan, tien minuten later, te beseffen: ik ben dit en dat nog vergeten te schrijven.
Zo had ik gisteren nog iets willen schrijven over de verscheidene wagens met remorque voor transport van kajaks en kano's die ik tegenkwam, schijnbaar een populaire bezigheid in deze streek van rivieren en meren. Ik had ook nog iets kunnen zeggen over die 5 parasailers die ik zag opstijgen (van die mannen met een propeller op de rug). En ik wou zeker nog iets zeggen over de mensen die je hier met een emmertje of een mandje het bos of de heide op ziet trekken, op zoek naar bessen en / of paddenstoelen. Meestal voor eigen gebruik maar op plaatsen waar wat meer volk komt (aan het kasteel in Trakai en in Vilnius bijvoorbeeld) zie je ze ook wel eens met hun oogst staan om te verkopen en zo een centje bij te verdienen. Ik had ook nog iets kunnen zeggen over hoe leuk en mooi gelegen de camping wel was, mooi in het bos aan een meer en met relatief weinig muggen. Maar ook over hoe het er tamelijk luid en druk was, waarschijnlijk veel mensen uit Vilnius die zaterdag voormiddag vertrekken voor een dagje kamperen in de natuur en die zondag namiddag terugkeren. De Litouwers blijken ook meer kampeergezind te zijn dan de Polen, ik heb gisteren op de camping meer tenten gezien dan in heel Polen.
Maar verder over vandaag. De zon was vanmorgen wat gesluierd maar dat duurde niet lang, al vlug brandde ze door die sluier en was het weer korte mouwen weer. Op de middag trokken andere, donkerdere wolken over. Zodanig dat ik enige tijd vreesde voor regen, maar die regen bleek (nog) niet voor mij bedoeld. Ondertussen schijnt hier alweer geregeld de zon tussen de wolken.
De rit begon vanmorgen dus wel vrij lastig, 12 minuten had ik nodig voor de 2 Km tot de weg. Op die weg ging het verder zoals het gisteren geëindigd was, heel rustig en heel mooi, 45 Km lang tot Ignalina. In Ignalina vond ik het een geschikt moment voor een koffiepauze, en overigens ook de enige gelegenheid vandaag. De mogelijkheden zijn wat minder op de kleinere wegen hier. Even verder was er dan ook nog een gelegenheid om nog wat inkopen te doen. Bij het buiten rijden van Ignalina kwam ik terug terecht op de 102, waar ik gisteren de dag op begon. Deze was hier echter al zo rustig als de andere wegen. De “drukte” die zich gisteren in de voormiddag wat vormde waren waarschijnlijk die mensen uit Vilnius die eropuit trokken voor het weekend, er zijn nog wel meer gelegenheden in de streek om naar toe te trekken. Ergens gaan kajakken bijvoorbeeld. De 102 volgde ik voor de rest van de rit, op dezelfde golvende manier door de mooie omgeving. De hele dag slechts 2 dorpjes en 1 stadje (Ignalina dus) tegengekomen die naam waardig. Het eerste dorpje, nog langs de 114, had een mooi houten kerkje, perfect op maat van het dorp, dat zeker op de foto zou gegaan zijn.
Op het einde, in Zarasai, kwam de 102 uit op de A6, waarlangs ik mijn camping moest vinden. Alleen wist ik niet of ik links of rechts moest. Ik gokte op rechts, richting stad, maar kreeg al snel te zien dat ik 2 Km de andere richting uit moest. Niet door het bos deze keer echter, mooi langs de weg die toch niet stoort.
De teller stopte vandaag op 97 Km maar het moeten er iets meer geweest zijn, na mijn winkelstop vergat ik de GPS terug te starten en het duurde enkele kilometers voor ik door had dat de teller niet meeliep.
PS: zo'n fotoloze blog heeft één voordeel, ik kan hem ook via mijn eigen transmissiemiddelen uploaden. Maar als ik ergens een oplossing vind ga ik toch terug voor de foto's.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3455735   

Het weer was vanmorgen iets minder, een beetje meer bewolkt en een beetje frisser. Best nog wel aangenaam fietsweer maar geen korte mouwen weer.
Vilnius buiten rijden bleek doodsimpel: aan de herberg rechts weg van het centrum, na 200 meter aan de rode lichten links, over het water en aan het ronde punt rechts de 102 op en volgen maar.
De 102 stond op de kaart als autosnelweg maar dat bleek niet het geval. Het was wel, gedurende 10 Km, een vierbaansweg met middenberm maar fietsers toegelaten en op deze zaterdag morgen zeker niet te druk. Hij werd eerder een beetje drukker wat later op de morgen, toen het al lang een gewone (gele) weg was. Na 17 Km reed ik officieel Vilnius buiten, toen reed ik al zeker 14 Km door het bos.
Al vlug ging de weg vanmorgen dus het bos in en dat bleef voor een groot deel de omgeving vandaag: bos afgewisseld met meer open heide, soms groene velden en regelmatig een meer of meertje tussendoor. Ik had al gehoord dat Estland veel gemeen had met Finland maar ook dit voelde al enorm Fins aan: golvende wegen tussen groen en blauw. Vooral toen ik in Pabrade de 102 verliet voor de (nog) wat kleinere 173 naar Moletai. Hier werd het echt mooi fietsen over een smalle, golvende weg tussen de heide, velden en bossen met geregeld links en rechts een meer(tje). Zoals gezegd, behoorlijk Fins. Ondertussen was de lucht ook al weer een stuk opgeklaard en had ik mijn laagje met lange mouwen ook al weer uitgedaan.
Bij Moletai ging het even over de grote A14. Ik had vandaag de rit zo'n 25 Km korter kunnen maken door gewoon de A14 te nemen maar dat leek me ook geen aangenaam idee. Na een kilometertje op de grote weg ging het terug kleiner richting Mindunai,waar ik een camping moest vinden. Ze vinden was niet moeilijk maar er geraken was weer een ander paar mouwen. De laatste 2 Km gingen over een smalle bosweg, wasbord afgewisseld met los zand en tussendoor wat stenen en dit op en af over de heuveltjes. Ik ben een paar keer afgestapt om gewoon te duwen. Als je hier wil kamperen is je caravan best niet te groot. Langs de andere kant verhuren ze hier ook stacaravans, hoe ze die hier gekregen hebben weet ik ook niet. Misschien was de camping hier voor het bos .
Het was alleszins een mooie dag met 99 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3455719   

Vandaag alweer goed weer, zij het met een beetje meer wind.
Vanmorgen verder gegaan op de manier van gisteren, met veel rondwandelen dus. Mijn eerste doel was een beetje verder door vanaf de herberg om langs achter, door de bossen, een heuvel te beklimmen waarop 3 kruisen staan. Er staan daar al sinds de 17° eeuw drie kruisen, opgedragen aan drie monniken die daar zouden vermoord zijn. Ze zijn doorheen de geschiedenis al verscheidene keren vernietigd maar telkens zijn er weer nieuwe opgericht. De laatste keer zijn ze, na WO II, vernietigd door de Russen maar in 1991 zijn de huidige betonnen exemplaren geplaatst. Toen ik er aan kwam was het dus tijd voor foto's maar ... de camera weigerde alle dienst. Ik krijg hem niet meer aan gang. Ik had overigens al een tijdje het idee dat het probleem eerder bij de lens zit dan bij de camera en een klein testje bevestigde dit. Wanneer ik de lens verwijder en afdruk dan gaat dat gewoon (zonder beeld uiteraard), wanneer ik de lens plaats is niets meer mogelijk. Ik ben dan maar gewoon wat gaan rondwandelen, ook een beetje uitkijkend naar een fotograaf om te zien of ik misschien een redelijk geprijsde standaardlens zou kunnen tikken maar zonder resultaat. Ook op de toeristische dienst eens gaan vragen of zij misschien een fotograaf wisten zijn maar de enige mogelijke plaatsen die zij konden verzinnen waren twee plekken waar ik al een kijkje genomen had, zonder resultaat.
Ik ga hoe dan ook door maar zonder camera zal het toch niet hetzelfde zijn. Vandaag kan ik nog enkele foto's van gisteren meegeven, met onder andere een buste van nota bene Frank Zappa (schijnbaar de eerste Frank Zappa Memorial ooit) en een opvallend stukje graffiti en ook het befaamde KGB gebouw (het grote grijze dus). Vanaf morgen zal het dus een fotoloze blog worden.

Is het zomer? Vandaag voor de derde dag op rij mooi weer, de eerste keer deze reis, zou dat betekenen dat ik eindelijk de zomer bereikt heb?
Gisteravond in de herberg nog een ontmoeting gehad met 2 oudere Litouwse dames, die een beetje engels spraken. Zij hadden ruim 60 jaar geleden in de herberg gewoond. Na WO II moet dit een kindertehuis geweest zijn, ik denk enkel voor meisjes. Initieel waarschijnlijk voor oorlogswezen. In die tijd, zeiden ze, was er wel veel meer ruimte rondom, wat nu allemaal volgebouwd is.
Toen ik gisteren terugkwam van het eten ook de ontmoetingsplek van de plaatselijke fietsers gezien, aan de klokkentoren van de kathedraal.
Vandaag vooral veel rondgelopen. Van Gediminas toren, een restant van een 10° eeuws kasteel ('t is te zeggen, in de 18° eeuw terug opgebouwd na de vernietiging van het kasteel), naar de universiteit, de oudste van de Baltics, enz...
En dan de dag, voorlopig, afgesloten met een bezoek aan het “Genocide Museum”. Het museum is gevestigd in het oude KGB hoofdkwartier in Litouwen en is vooral gewijd aan de “bezettingsjaren”. De Litouwers spreken over 3 bezettingsperiodes: 40-41 door de USSR (toen de Russen nog met de Nazi's overeenkwamen en zij onder elkaar de streek verdeeld hadden), 41-45 door de Nazi's (toen de Nazi's niet meer met de Russen overeenkwamen en hen aangevallen hebben) en tenslotte 45-91 terug door de USSR. De Litouwers hebben na de oorlog, vanuit de bossen, nog bijna 10 jaar een partizanen oorlog gevoerd tegen de Russische bezetters, waarbij nog duizenden slachtoffers gevallen zijn, meestal jonge mensen. Degenen die niet gesneuveld of ontsnapt zijn, zijn dan, in het beste geval, na een passage langs de kelders van dit gebouw gedeporteerd naar de gevangenenkampen in Siberië en omgeving. Ook andere mensen, die ervan verdacht werden van tegenstander te zijn, werden in die richting gedeporteerd, dikwijls met hele families. Eind jaren 50 kwam er een lichte dooi, waarbij verscheidene politieke gevangenen vrijgelaten werden en sommigen, niet allen dus, mochten terugkeren. Die terugkeer moesten ze dan wel zelf betalen, wat veelal betekende dat ze nog geruime tijd ter plekke moesten blijven om de terugreis bijeen te sparen. Andere die nog als “gevaarlijk” beschouwd werden mochten gewoon niet terugkeren. Ook na de jaren 50 werden trouwens nog politieke tegenstanders naar de kampen gestuurd.
Wat dat betreft hebben de Baltische landen het na de oorlog misschien nog erger getroffen dan de Polen. Polen had tenminste nog een schijn van onafhankelijkheid, de Baltiërs (als dat een woord is) werden gewoon ingelijfd als een Sovjetrepubliek.

Vandaag korte mouwen dag, mooi weer dus.
Wim heeft me vanmorgen dat biertje van gisteren niet aangerekend. Beter nog, hij heeft nog een kleine korting voor fietsers. Zijn standaard prijs is dan ook berekend op 2 personen met caravan. Niettemin, het was best goed bij Wim. Hij stelde me gisteren ook nog voor om niet naar Vilnius te fietsen, hij vond dat maar niets. Hij zou me naar het station voeren en 's namiddags terug afhalen, zoals vanmorgen hij deed voor een Hollands koppel dat gisteren met de caravan aangekomen was. Ik vind echter dat het allemaal bij de reis hoort en heb hem dus vriendelijk bedankt, maar neen dank u.
Vanmorgen dus richting Vilnius, maar eerst nog over het wasbord en daarna nog even langs Trakai passeren. In Trakai staat een oud kasteel op een eilandje in een meer en de ruïne van een nog ouder kasteel vlak bij. Het is dus een populaire bestemming voor een daguitstap vanuit Vilnius en dat is er ook te merken. Van Trakai ging het over de A16 richting Vilnius, volgens Wim dus niet te doen maar volgens mij viel het, in vergelijking met Polen, best mee.
Je merkt hier wel dat je economisch een stap terug zet. Je ziet meer kleinere, oudere huisjes, dikwijls in hout en dikwijls wat minder goed onderhouden. Verder zie je ook wat ouder tuig op de weg en in het veld en wat minder, en vooral minder nieuwe, auto's. Wat dus ook voor minder drukke wegen en voor mij dus best in orde is. Je ziet overigens ook wel dat dit niet voor iedereen telt, je ziet er tussen ook wel de nieuwste Audi's en Mercedessen, enz. Waar ik in Polen de indruk had dat er een groeiende middenklasse is, die er op Pools niveau een levensstijl heeft vergelijkbaar met de onze, zie je in Litouwen nog een enorm gat dus rijk en arm met slechts een beperkte middenklasse, lijkt mij.
Wat ik in Litouwen ook heb, maar dat kan dus eventueel ook maar een gevoel zijn, is een veel groter gevoel van ruimte. In Polen had ik toch meer het idee dat ik van dorpje naar dorpje en van stadje naar stadje reed. Hier heb je sporadisch een groepje huizen maar slechts zelden een dorps- of stadsgevoel, wat voor mij dus leidt tot een groter gevoel van ruimte (als dat een beetje behoorlijk overkomt).
Maar ik was dus naar Vilnius aan het rijden. Pas toen de A16 en de A4 samenvloeiden werd het wat drukker, maar nog steeds niet onoverkomelijk. Even twijfelde ik of ik over de aangeduide richting naar het centrum wel mocht doorgaan maar er stond geen verbodsteken en toen mij een politieauto (veel politieauto's op de baan hier) voorbijreed was ik wel gerust. Zo ben ik nog vlotjes Vilnius binnen gereden en daar wou ik mijn GPS nog eens aan het werk zetten om mijn herberg te vinden maar hij blijkt Vilnius niet te kennen. Op de ouderwetse manier dan maar. Eerst even op een kaartje in een bushokje gekeken om te zien of ik de goede richting uitging en toen ik dichter kwam maar eens gevraagd. Eerst aan een paar fietsers die me passeerden en daarna aan een juffrouw voor een beetje meer detail. Zij deed meer dan dat, ze begeleide me tot aan een punt van waar ze het me wat makkelijker kon duidelijk maken. Alles in vloeiend engels. Ondertussen had ik ook al bevestigd gezien wat ik al vermoedde, ik loop al 2 dagen een uur achter. Litouwen, en ik veronderstel ook Letland en Estland, lopen een uur voor op ons.
In Trakai overigens een kort spontaan gesprek gehad met een Litouwer, in het duits. Mijn eerste indruk is dat de Litouwers een beetje meer open zijn dan de Polen, maar ik ben hier natuurlijk pas en in, en in de buurt van, de hoofdstad.
Hier in Vilnius zit ik voor 3 nachten in herberg. Ik heb beslist van tenminste alle hoofdsteden 2 volledige dagen te geven. Kan ik ook ineens recupereren van de muggenbeten. Wim mag dat dan wel mooi uit de grond gestampt hebben, het crepeert er van de muggen en de vliegen. Zijn mooie meertje en kleine vijvertje helpen de zaak natuurlijk ook niet. Ik vraag me af hoe die mensen hier iets gedaan krijgen buiten. Vanmorgen zag ik, als het ware, met momenten mijn tentverpakking (zwart) niet meer liggen tussen de vliegen. Nu, de vliegen waren enorm hinderlijk maar beten tenminste niet, de even massale muggen staken wel.
De afstand vandaag was een simpele 56 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3390873   

Vanmorgen mooi en zonnig weer. In de loop van de dag kwamen wel wat witte stapelwolken (juist Frank?) opzetten maar niets om je zorgen over te maken, een mooie dag dus.
Na 25 Km eerst even Alytus binnen gereden om eindelijk Litouws geld af te halen, gisteren m'n camping nog betaald in euro's. Daarna meteen ook maar de supermarkt binnen gesprongen om een paar inkopen te doen.
Daarna ging het verder tot Daugai. Van hier wou ik via een kleinere weg de sprong maken van weg 128 naar weg 220. Kleinere wegen kunnen hier nog (dikwijls) onverhard zijn, net als bijvoorbeeld in Zweden en Finland. Nu heb ik niet noodzakelijk iets tegen onverharde wegen in goede staat, als ze echter een wasbord profiel hebben dan duurt 14 Km wel heel lang. Gelukkig was het niet constant zo maar wel (te) dikwijls. Het was dus even tamelijk lastig maar ook behoorlijk mooi. Toch was ik blij toen ik na een 14 Km terug asfalt onder de wielen kreeg. De 220 bracht me dan tot in Rudiskes, waar ik wou kamperen. Bij het binnenrijden van het dorp maar meteen aan de lokale politieagent gevraagd waar de camping was. Volgens hem was er hier geen. Pas in Trakai, 15 Km verder, was er een camping. Nu, 15 Km is nu ook het einde van de wereld niet en ik wou morgen toch langs Trakai passeren, doorgaan dus maar. 200 meter verder hing er een bordje met een tentje op en een pijltje naar rechts met 4 Km. Een beetje buiten het dorp, en uit de richting, maar ik wou toch mijn informatie even controleren, erheen dus. Van die 4 bleken er wel 3 onverharde, met de nodige wasbord stukken. Maar zo kwam ik dus alsnog op camping Harmonie terecht .... bij Wim den Hollander.
Wim is schijnbaar in de jaren 60 nog beroepswielrenner geweest en heeft daarna nog bij de ploeg Post gewerkt (ten tijde van Eddy Planckaert). Daarna is hij bondscoach van de Litouwse ploeg geworden, heeft hier een vrouw gevonden, deze camping uit de grond gestampt (en ik moet zeggen dat hij dat mooi gestampt heeft. echt wel een mooie camping, ten midden de bossen) en is dus blijven plakken. Bij aankomst nodigde hij me uit om binnen even een biertje te drinken, dat hij me morgen echter ongetwijfeld aanrekent. Samen nog even een gezellige babbel geslagen, terwijl de Hollanders de Chinezen voetbal les geven. Wim heeft ook een speciaal hoekje voor fietsers, waarbij zowel een terras als een hokje horen met tafels en banken. Eventueel kan er daar zelfs geslapen worden maar ik denk dat ik mijn tentje beter insecten (= vooral muggen) vrij kan houden dan het hokje, aangezien de deur niet volledig sluit en er een gat zit in de plastieken ruiten. Toch is het makkelijk om de ruimte te hebben om het materiaal uit te pakken en om gewoon te koken (het terras) en te zitten (binnen, met toch minder insecten dan buiten)
Morgen moet ik dus wel eerst weer over dat wasbord.
De afstand was vandaag precies 100 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3390869   

Het was vanmorgen bij het vertrek grijs, grauw en vochtig maar een kwartiertje vroeger regende het nog behoorlijk dus kon ik nog niet echt klagen. Ik ben alvast, optimistisch, zonder regenjasje aan vertrokken. Na een 25 Km werd de vochtigheid toch eerder regendruppels en heb ik mijn jasje toch maar aangetrokken. Toch ging het niet echt doorregenen, het hield uiteindelijk zelfs op.
Mijn hotel was perfect gelegen om mijn weg verder te zetten, aan de wegen 8 en 16, die een beetje verder splitsten. Ik ging daar verder over de 16. Die was opvallend goed en rustig, zelfs vrijwel zonder vrachtverkeer. Ik veronderstel dat het doorgaand verkeer vooral de 8 neemt. In Giby dacht ik een hoek te kunnen afsnijden door via de kleine wegen de grens over te steken, op kaart zag het er vrij simpel uit. Kort bij de grens ging de weg echter over op onverhard, dat leek me dan toch niet de geschikte plaats voor een grenspassage. Waarschijnlijk had ik aan de laatste splitsing moeten rechts houden i.p.v. links maar volgens een verkeersbord was links de doorlopende weg, degene die onverhard werd dus. Alleszins koos ik toch maar voor de zekerheid en ging ik dus maar opnieuw richting grotere weg en de officiële grensovergang. Even voor de middag reed ik “Lietuvos Respublika” binnen, de eerste van de 3 Baltische landen en in't vervolg dus gewoon Litouwen.
Voorlopig heb ik nog geen verschil gemerkt. De wegen golven door het groene landschap, de lucht is grauw en de regen is nat. Als om mij te testen is het het laatste uur terug stevig beginnen regenen, maar ondanks dat sta ik toch terug op de camping. Gelukkig wel weer eentje met wat overdekte ruimte om mijn kleren wat uit te hangen, ze zullen wellicht niet volledig drogen maar het is toch tijd om een frisser setje aan te trekken. Bovendien is er een keukentje waar ik straks rustig mijn potje kan koken, veel stelt het niet voor maar het is binnen en er staat een gasvuur, een afwasbak en een tafel en stoel. Het nadeel aan de camping is de vrij grote aanwezigheid van muggen, en ik vrees dat dit slechts een begin is. Ik verwacht de volgende weken vrij veel meren en meertjes = vrij veel stilstaand water = vrij veel muggen.
Afstand vandaag: 91 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3390865   

Vanmorgen geen probleem om buiten te geraken met mijn fiets, de receptie was netjes bemand.
De dag begon vandaag zoals die van gisteren: mooi en zonnig, zij het een beetje minder warm .
De route vandaag was simpel, weg 61 van Lomza naar Augustow.
Een uurtje na mijn vertrek zag ik echter vanuit het westen reeds wolken opschuiven. Kort na 10 uur vielen de eerste druppels. Even verder was een benzinestation en besloot ik een koffiepauze te nemen, in de stille hoop dat het slechts een buitje zou zijn en dat die over zou zijn tegen dat mijn pauze voorbij was ... het werd een buitje van 3 uur, met wisselende intensiteit.
Toen ik kort na de middag, vanuit mijn ooghoek, een blauw gat van een meertje tussen de bomen zag en daar naar omkeek, zag ik ineens ook een blauw gat in de lucht. Schijnbaar was de regenzone zowat voorbij en naderden de opklaringen weer. Het duurde nog wel een tijdje voor dat deze mij bereikten, zoals ik ook de wolken al ruim op voorhand zag aankomen, maar uiteindelijk klaarde het dus op. Ondertussen was wel mijn, kortstondig, zomergevoel al lang weer weggespoeld. En geblazen want met de regen was ook de wind nog wat toegenomen.
Maar het klaarde dus toch op, zodat ik enigszins droog aankwam in mijn bestemming Augustow. Hier kon ik in mijn hotel in het engels terecht, met dank aan de eenzame planeet voor het adres (de Lonely Planet gids). Mogelijk waren hier nog wel plaatsen waar ik in het engels zou terecht gekund hebben, want het is een enigszins toeristisch plaatsje. De reden hiervoor is het Augustow kanaal, dat hier begint en over een afstand van 102 Km, ook via meren en rivieren, 2 rivieren verbindt. Mogelijk kon ik hier ook wel iets goedkoper (maar zeker duurder) terecht maar ik dacht van mij voor mijn,voorlopig, laatste nacht in Polen maar even te laten gaan.
Afstand vandaag: 105 Km
PS: Hier in Polen zijn de kerken nog niet te groot. Zoals ik in Kielce al eens opmerkte wordt de mis via luidsprekers buiten aan de kerk "uitgezonden" voor degenen die binnen geen plaats hebben. Ook een priester tekort is hier nog niet aan de orde, ik heb zowel in Krakau als Warschau verscheidene jonge mannen in zwarte habijt over straat zien lopen.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3359341   

Zonnig en warm, het was vandaag zonnig en warm! De hele dag in korte mouwen !
Na 4 Km verliet ik vandaag de grote weg voor een omweg langs kleinere wegen. Die omweg was niet zozeer om de drukkere grote weg te ontwijken, al was dat ook wel mooi meegenomen, maar ik wou vandaag langs Treblinka passeren. Iedereen kent Auschwitz – Birkenau maar dat was natuurlijk niet het enige concentratiekamp in Polen. Er was onder andere ook nog een groot kamp in Lublin (waar ik niet passeerde) en dus ook in Treblinka. Van het kamp zelf is niets meer te zien, dat hebben ze op het einde zorgvuldig vernietigd in een poging om de sporen van hun misdaden te laten verdwijnen, maar er staat wel een indrukwekkend gedenkteken. Ook al omdat ik hier totaal alleen was maakte het waarschijnlijk nog meer indruk. Zo'n 800.000 Joden kwamen hier aan hun einde, van over heel Europa maar het grootste deel hier kwam van Warschau.
Verder waren de wegen op mijn omweg inderdaad echt wel rustig. Ik moest wel een tiental kilometer enorm slechte weg verteren, iets minder eigenlijk maar een deel moest ik heen en terug doen. Gebroken beton en asfalt, opgelapt en terug gebroken ...
Je ziet over heel Polen wel geregeld links of rechts een ooievaar opduiken maar hier in het noordoosten is de concentratie schijnbaar toch een stuk groter. Het geluid van kikkers is hier dan ook nooit ver weg, en dat lust een ooievaar schijnbaar wel.
Na een 45 Km, in Ostrow Mazowiecka, kwam ik terug op de gewone route. Ook op deze grote weg kwam ik overigens nog een stuk erg slechte weg tegen, vooral langs de zijkanten waar ik mijn plaats heb. Je merkt trouwens dat ik stilaan de grensstreek nader, er duiken steeds meer vreemde nummerplaten op. Niet het minste in het vrachtverkeer, met nummerplaten uit Litouwen (uiteraard) en Letland maar ook nogal wat uit Wit-Rusland en Oekraïne, die hier ook niet zo ver vandaan zijn.
Ik kwam vandaag, uit de andere richting, ook vier Nederlanders én een Belg met een sleurhut tegen. Dat was ook al een tijdje geleden dat ik dat nog gezien had (de Nederlanders in Auschwitz).
Plots leek het of ik toch nog een keer zou kamperen in Polen, toen er in Lomza ineens een verkeersbord verwees naar een camping. In eerste instantie zag ik echter nergens iets en een beetje verder kwam ik aan een “hostel” dat eigenlijk meer een motel is. De receptie was echter gesloten, met een briefje aan de deur. Geen idee wat daar op stond dus toch nog maar eens terug gereden, de camping stond ook vanuit deze kant aangegeven. Ik vond uiteindelijk ook een klein afgebakend terreintje met daarop twee containers met WC's en douches voor mannen en vrouwen en met de typische elektriciteitsvoorzieningen van een camping. De containers en ik vond niemand bij wie ik terecht kon, ook niet in het gebouwtje van de kleine marina vlakbij (alles lag langs een rivier). Dan toch maar terug naar de “hostel”, waar de receptie ondertussen open was en ik nu dus een kamertje heb. Ik had wel een behoorlijke communicatie probleem met het moedertje dat de receptie openhield toen ik haar probeerde duidelijk te maken dat ik mijn fiets ergens binnen in de hostel wou en niet buiten op het parkeerterrein van het aangrenzende sportcomplex. Tenslotte is alles gelukt maar de problemen waren nog niet volledig van de baan toen zij mij nog een en ander wou duidelijk maken, maar aangezien ik geen woord Pools spreek en zij geen woord van iets anders zijn we niet verder meer gekomen. Voor mij zit alles toch goed en desnoods draag ik morgen mijn fiets een paar trappen op en door de gang om buiten te geraken (als ik niemand vind om de kelderdeur te openen).
En zo ben ik vandaag een maand onderweg. En wat heb ik in die maand gedaan: 2.500 km gefietst in 24 dagen; 14 dagen gekampeerd; 4 grote steden bezocht en nog een boel andere dingen gezien tussendoor.
De afstand vandaag was 97 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3359325   

Warschau verlaten ging altijd moeilijker zijn dan erin te komen, en dat was het dan ook. Maar via een iets andere route dan gepland ging het toch enigszins goed, ik ben alleszins nooit moeten terugkeren. Simpel was het nochtans niet. Je zit in een kluwen van grote wegen met daarnaast een afgescheiden fietspad, dikwijls met nog een wand tussen zodat je eventuele wegwijzers niet kan zien. En aan de kruisingen is het dan een labyrint van fietspaden en tunnelletjes, allemaal zeer veilig waarschijnlijk maar niet makkelijk als je op onbekend terrein bent. Uiteindelijk ben ik redelijk vlot weggeraakt, zij het niet via de korst mogelijke route waarschijnlijk. Het duurde overigens tot kilometer 12 voordat ik echt op mijn geplande weg uit Warschau was en nog eens 3 Km voordat hij overging op een gewone, zij het nog steeds behoorlijk drukke weg.
De eerste 40 Km waren echt weinig inspirerend, grijs als het weer. Ik reed hier ook even verkeerd door niet goed op te letten bij een gecombineerde wegwijzer, goed voor 5 Km extra. Daarna ging het over op een rustigere weg in een groenere omgeving, met heide en bos, en kort daarna kwamen ook al wat opklaringkjes. Na de middag heb ik zowaar nog eens in korte mouwen gefietst.
Na 75 Km kwam ik terug op een drukkere weg maar het bleef wel groen. Toen ik na 98 Km langs een hotel-restaurant kwam was het tijd om er een einde aan te maken voor vandaag. Ik zal dus weer niet kamperen vandaag, je vraagt je af waarom ik die hele boel meesleur . Deze keer echter niet omdat ik de camping niet vind of deze gesloten of niet meer bestaande is, deze keer gewoon omdat er in het noordoosten van Polen vrijwel geen campings zijn. Schijnbaar is er wel vrij veel “kamperen bij de boer” maar ik geen gegevens en om
in het wilde weg bij de boer te gaan aanbellen ben ik niet echt de persoon. Ook de volgende 2 dagen zullen dus wellicht in hotel zijn.
Voor Litouwen heb ik al wel een paar camping-adressen. 
Het hotel van vandaag lag trouwens op de geschikte plaats voor mijn route voor morgen, ik wil dan een beetje verder de grote weg verlaten voor een kleine omweg langs wat kleinere wegen. Het hotel bevalt me ook wel, het zit van prijs en niveau zo'n beetje tussen de 2 vorige in, en ik heb een balkon ... met zicht op de kerk.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3359345   

Vandaag vooral op zoek geweest naar sporen van de Joods Warschau maar veel meer dan enkele gedenkstenen en een oud Joods kerkhof is er niet te vinden. Wat er op het eind van de oorlog nog overbleef is nadien door de Russen opgekuist, op een enkele blok na. Wat dat betreft zijn de Polen na de oorlog van de regen in de drop beland, van een bezetting door de Duitsers van Hitler naar een bezetting door de Russen van Stalin, die hen ook al niet lustten. Polen werd trouwens door overeenkomsten in 1943 al door de geallieerden aan de Russen gelaten.
Daarna heb ik een paar uur gespendeerd in het museum van de “Warschau-opstand 1944”, dat naast de opstand ook de bezettingsperiode en de naweeën behandelt. Er wordt ook een film getoond van een overvlucht over Warschau net na de oorlog. In eerste instantie denk je wauw ... enkele nog wat kale muren die nog rechtstaan, maar dan kom je in het oude centrum en dan staat er ineens niets meer. Een oppervlakte van waarschijnlijk een klein provinciestadje waar geen muur meer rechtstaat. Van de vooroorlogse bevolking van Warschau van zo'n 1,3 miljoen mensen bleven er na de oorlog nog slechts een half miljoen over. Slechts duizend hiervan schuilden toen nog steeds in (onder) de ruïnes van de oude stad, officieel waren alle overblijvende inwoners verdreven.
De overlevende strijders van de opstand van 1944, die niet waren kunnen vluchten, werden na de oorlog door de Russen berecht en veroordeeld, nota bene voor collaboratie met de Duitsers. De lagere strijders werden veroordeeld tot gevangenenkampen, de leiders werden geëxecuteerd.
Tot slot vandaag ook nog een persoonlijke, enigszins deprimerende, mededeling, en het is niet dat er al weer een jaartje is bijgekomen vandaag.
Ik heb er de afgelopen week ernstig over gedacht om mijn reis hier af te breken en van hier huiswaarts te keren. Sinds Birkenau heb ik problemen met mijn camera, de belichting draait dol. De landschapsfoto's van dinsdag bijvoorbeeld werden genomen met een belichtingscorrectie van -3, wat betekent dat ze zo ongeveer zwart zouden moeten zijn terwijl ze effectief nog enigszins overbelicht blijken. Anderzijds doet hij soms wel wat hij hoort te doen en krijg je dus wel vrijwel zwarte foto's, je weet dus nooit wat je gaat krijgen wanneer je afdrukt. Dat maakt het verschrikkelijk enerverend om te proberen van degelijke foto's te maken. Ik zag het echt niet zitten om zo nog 2,5 maanden door te gaan en reizen zonder de foto's is voor mij toch niet helemaal hetzelfde. Ik had zelfs al een plan B: gedurende 2,5 weken van Warschau naar huis en dan, met mijn oudere er een toertje Benelux aan toevoegen. En de Baltics en het noorden van Polen zou ik over 4 jaar benaderen via Scandinavië, met de ferry van Helsinki naar Tallinn. Ik ben nu echter toch al zo ver gevorderd en nog 4 jaar wachten is toch nog tamelijk lang, dus heb ik beslist om toch maar door te gaan en er het beste van te (blijven) maken. En als het uiteindelijk toch niet helemaal uitdraait met die foto's doe ik dat plan B over 4 jaar gewoon toch nog.
Morgen richting Litouwen dus.

De eerste dag in Warschau was best een meevaller. En het is zeker een stad die 2 dagen nodig heeft.
Het centrum van Warschau heeft een oude stad en een nieuwe stad, waarbij de nieuwe stad dateert uit de 14° eeuw. Maar zoals op wel meer plaatsen is het eigenlijk allemaal relatief, alles dateert eigenlijk van na 1945.
In augustus 1944 lanceerde de Poolse weerstand een oproer tegen de Duitsers in een poging om zelf de stad in handen te krijgen. Initieel gebeurde dit met behoorlijk succes. Er kwam echter geen steun van buitenaf, de geallieerden waren op andere fronten bezig en de Russen verkozen van toe te zien vanaf de overkant van de rivier. Vanwege de overmacht van de Duitsers moesten de Polen, na een strijd van 63 dagen, plooien. De wraak van de Duitsers was niet mals, Warschau werd platgebrand en zijn inwoners afgeslacht (zo'n 200.000 slachtoffers). Nog steeds met de Russen die aan de overkant toekeken. Het was de strategie van Rusland om de Duitsers de Polen volledig te laten breken zodat die daarna geen weerstand meer zouden hebben wanneer zij met het communisme de macht overnamen. Pas in januari 1945 zouden de Russen uiteindelijk de rivier oversteken en de stad “bevrijden”.
Van de stad bleef op die moment dus vrijwel niets meer over. Uiteindelijk werd wel beslist om de stad te herbouwen in zijn oude vorm, op basis van oude schilderijen en foto's. De reconstructie zou nog tot in de jaren 80 duren. Hoewel alles gereconstrueerd is, werd wel zoveel mogelijk gebruik gemaakt van oude “brokstukken”. In de stad zijn foto's te zien van nog recente “opgravingen” waarbij brokstukken bovengehaald worden uit de Wisla.
Op het eind heb ik ook nog een groet gebracht aan de onbekende soldaat.
Morgen nog genoeg te zien om een dag te vullen, dan komen enkele zaken aan de beurt die net ietsje buiten het oude centrum liggen.

Vanmorgen wakker geworden met zon door de venster maar tegen mijn vertrek was alles alweer terug grijs. In de loop van de voormiddag een paar spetters gehad maar geregend heeft het eigenlijk niet en tegen de middag kwamen er weer mooie opklaringen, ik geloof niet dat ik in Polen al een dag gehad heb dat het weer niet veranderde op de middag. En later in de middag, terwijl ik dit schrijf, is er net weer een stevige bui losgebarsten.
De 25 Km naar Warka was toch nog een heel eind en het was dan ook sowieso de beste beslissing van te stoppen gisteren, zelfs los van het weer.
Ging het gisteren de hele dag door het bos, dan kwam ik vandaag in de fruittuin van Polen terecht. Allerlei fruitbomen, netjes opgelijnd en rijkelijk besproeid met, ongetwijfeld, insecten dodende producten. Zo'n 45 Km aan een stuk, links en rechts zover je kon zien.
De eerste 40 Km waren nog steeds behoorlijk rustig. Daarna kwam ik terecht op een grotere weg die recht naar Warschau leidt en dus een stuk drukker was. Na 10 Km, bij Gora Kalwaria, werd tenminste het zware verkeer afgeleid maar ik heb de onaangename drukte nog een stukje verlengd door nog 5 Km die afleiding te volgen om hier de Wisla over te steken. Ik had ergens gelezen dat er aan de andere kant een aangenaam fietspad langs de Wisla liep maar dat heb ik er niet gevonden. Sowieso was dit voor mij echter de gemakkelijkste route naar Warschau, de 801 die uiteindelijk toch langs de Wisla moest uitkomen. Na 72 Km reed ik officieel Warschau binnen, veel te vroeg volgens de wegwijzers die ik eerder tegenkwam. Dat bleek ook, het duurde nog 10 Km voor ik het gevoel had van een grote stad binnen te rijden. Dan bleek nog eens dat het leven nooit helemaal zo makkelijk is als een wegenkaart maar ik had toch gelijk. De 801 volgen tot de brug juist achter de spoorwegbrug, daar de Wisla terug oversteken en ik kwam recht bij mijn herberg uit. Mijn herberg was echter wel volzet maar ze belden wel spontaan met een andere herberg een eindje verderop, waar wel plaats was.
En zo logeer ik de volgende drie nachten, ik wisselende informatie gehoord over Warschau maar ik vind dat je het toch minstens 2 dagen moet geven, in Hostel Helvetia, waar ze me een kamer gegeven hebben die perfect bij me past (de fiets hoort bij de aankleding van de kamer en de tandwielen zijn verwerkt in een tafeltje). De gangen hangen bovendien vol schitterende foto's, de eigenaars, die zelf wel niet aanwezig zijn, blijken zelf enthousiaste fietsreizigers te zijn.
Ondertussen blijken plaatsen waar ik nog niet zo lang geleden passeerde behoorlijk in de problemen te zitten. Dan kan ik toch niet klagen over een (te) natte dag tussendoor.
De afstand vandaag was 90 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3301791   

Toen ik vanmorgen door het venster keek lag alles nat, dus het zal wel geregend hebben vannacht. Ik heb er echter niets van gemerkt.
Toen ik vertrok was alles al aan't opdrogen en korte tijd later kwamen de eerste opklaringen, het begin van wat best een behoorlijke dag zou worden. Dat was ook rondom te merken, iedereen leek het gras aan het maaien.
De route vandaag liep volledig langs kleine wegen, de kleinste op mijn kaart. Zoals gisteren gezegd wil dat niet altijd rustige wegen maar vandaag zaten er toch een aantal behoorlijk rustige stukken tussen. Alleen ben je echter nooit. Ze liepen vandaag ook meestal door het bos met af en toe, rond de gemeentes, wat weides. Best aangenaam fietsen vandaag. Alleen stond er, vooral na de middag, toch een venijnige wind uit noord-west, terwijl mijn richting toch vooral naar het noorden ging. Geregeld wind tegen dus.
Het ging vandaag altijd een lange rit worden, alleen was het moeilijk in te schatten hoe lang precies omdat de kaart voor die kleinste wegen geen afstanden geeft. Toen er ook nog een omleiding aan te pas kwam, ze werd duidelijk aangegeven en ik vond dat ik ze beter niet kon negeren, werd het duidelijk dat ik mijn doel voor vandaag, een camping in Warka, niet zou halen en dat er dus weer niet zou gekampeerd worden vandaag. Ik heb de omleiding wel een beetje kunnen inkorten via binnenbaantjes, de officiële omleiding volgde een grotere weg, maar het bleef natuurlijk wel een omweg. Toen op het einde van de omleiding, in Potworow, de afstand naar het stadje Bialobrzegi 10 Km korter aangeduid werd dan op mijn kaart dacht ik van misschien toch wel zou doorgaan.
Ondertussen waren echter al enkele keren donkere wolken voorbij geschoven en had ik bij een schampschot al eens wat druppels gekregen. Ook bij het naderen van Bialobrzegi vielen weer een paar druppels.
In Bialobrzegi ging ik eerst naar de bakker voor een paar koeken en koffie, ik had op mijn kleine wegen niet veel tegengekomen om even te eten en was wel toe aan iets happiger dan mijn eigen rantsoen. Toen ik bij de bakker buiten kwam en rondkijk wees volgens mij alles in de richting van een ontwikkelend onweer. Om dan nog eens een 25 Km, plusminus naargelang de ligging van de camping, door te gaan om te kamperen leek me dan toch geen goed idee meer. Bovendien is de volgende bestemming Warschau, waar ik voor een paar dagen in herberg ga. Om dit dan te doen met een kletsnatte tent in de bagage was al evenmin een aantrekkelijke gedachte. Ik ben dus maar terug binnen te gaan en te informeren naar een hotel, hier moest er toch zeker eentje zijn. Gelukkig is hotel internationaal en begrijpt iedereen dat, er was er dus eentje in de andere richting. Op mijn vraag: kilometer? met begeleidende één vinger, twee vingers ... maakte ze me duidelijk dat het slechts een halve vinger ver was.
En zo logeer ik dus weer op hotel. Dit is dan wel een hotel dat me beter ligt. Uiterst simpel maar proper en met 60 Zloty nog best binnen mijn prijsklasse, ik heb dit jaar al duurder gekampeerd (tijdens mijn “opwarmer” in Frankrijk).
Een uurtje later begon het gerommel en vielen er grote druppels, en nog een half uurtje later barstte de bui echt los. Het gedonder viel nog wel mee maar de regen was echt fel. Toch wel de goede beslissing genomen vandaag.
De afstand was vandaag 122 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3301785   

Gisteravond en vannacht nog lang, en regelmatig hard, horen regenen. Ik ben uiteindelijk wel blij dat de camping me niet wou plaatsen.
Na regen komt zonneschijn, vanmorgen bij het wakker worden zag ik een blauwe hemel. Zo had ik toch even de indruk van een mooie dag. Bij het vertrek zag ik de grijze wolken al afkomen en even later was alles grijs, met een dikke mist die alles net een beetje vochtig maakte. De mist bleef echter, wat restte waren verschillende tinten van grijs. Een dag om alleen maar te fietsen dus, zonder meer. Nu, mijn verwachting was dat het rond de middag wel zou veranderen, ofwel zou het opklaren ofwel zou het alsnog gaan regenen. Het weer in Polen is bijna berekenbaar in zijn veranderlijkheid, gelukkig werd het het tweede. Tegen de middag werd het stilletjes aan beter en na de middag kwamen er zelfs mooie opklaringen. Het werd af en toe zelfs wat warm met mijn lange mouwen.
De route was simpel om te beginnen, de 78 naar Pedrzejow. In Pedrzejow kon ik kiezen voor de 7 naar Kielce maar het leek me beter om een kleine omweg te maken langs kleinere wegen (een tiental kilometer zou blijken), ook al omdat de 7 op een bepaald moment zou overgaan in een snelweg. Of het echt nodig was op deze sowieso rustige zondag weet ik niet maar het was wel behoorlijk aangenaam fietsen op deze, zeker voor Poolse maatstaven, rustige weg. Eigenlijk zijn alle wegen hier behoorlijk druk, er wordt schijnbaar veel met de auto gereden in Polen. Achteraf bleek ook dat mijn een beetje visionair is. Mijn route zou de 7 kruisen op de plaats waar hij volgens mijn kaart overging in een snelweg maar al wat er was was een grote werkplaats waar men werkt aan de aanleg van een autosnelweg en al het verkeer moest sowieso over de weg die ik wou volgen.
Ik zou vandaag eens een stad in- en uitrijden op dezelfde dag. Mijn route moest mij in principe recht naar het centrum brengen, waar ik vooral het bisschoppelijk paleis even wou zien. En dat bleek ook tamelijk te kloppen. Bij het binnenrijden van Kielce volgde echter eerst nog even een Big Mac moment en even verder werd mijn weg naar het paleis wel een beetje gehinderd door een soort braderij. Het paleis en de bijhorende kathedraal waren best wel de moeite om eens te bekijken. Wat ik vandaag op verschillende plaatsen gehoord heb is dat de mis “uitgezonden” wordt door luidsprekers rond de kerk. Ook de mis in deze kathedraal. De mis bleek eigenlijk net gedaan en werd afgesloten met gezangen en zo werd ik tijdens mijn korte bezoek begeleid door de gezangen uit de kerk.
Ook het buiten rijden van Kielce was volgens Google maps doodsimpel maar dat bleek toch net ietsje moeilijker maar ik ben zonder echte problemen in de goede richting geraakt. Het doel voor vandaag lag nog een tiental kilometer verder in Miedziana Gora. Een precies adres van de camping had ik niet maar eenmaal daar zou ik zeker wel een aanwijzing vinden. Ik was het plaatsje al bijna door en had nog niets gezien. Ik had al eens een poging gedaan om iets te weten te komen maar zonder succes. Tegen het einde van het dorp nog eens geprobeerd en de heer wist me te vertellen dat de camping nog een vinger en half verder was. Nog even doorgaan dus. En daar zag ik inderdaad mijn aanwijzing, bij het lokale karting- / racecircuit. Een poging tot informatie bij wat mannen leverde niets op, “een beetje verder” deden zij teken maar ik vond met de beste wil niets dat op een camping leek. Nu, op het pitgebouw stond ook in grote letters “motel” maar die deur was ook gesloten. Ik had ondertussen, ook al door wat heen en weer gerij om de camping te vinden, alweer bijna 130 Km op de teller en voor heldentoeren om nog eens 30 Km door te gaan naar een andere camping had ik geen zin meer dus ben ik maar naar het hotel vlakbij gegaan en kampeer dus vannacht op hotel. Een stuk buiten mijn prijsklasse maar met 150 Zloty nu ook weer geen ramp.
Bij aankomst aan het hotel stond de teller helemaal op 130 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3301783   

Vanmorgen wakker geworden en vertrokken met regen. Na een uurtje is het dan gestopt maar op de middag is het herbegonnen en alleen maar erger geworden, nog een vijf uur regen, wind en koude.

Vlotjes vertrokken uit Krakow, zonder enige hapering.
Ik heb mijn route naar Warschau voor de eerste dagen een beetje aangepast omdat ik gelezen had over een kasteel dat de moeite was en waar ik, mits een aangepast parcours, praktisch voorbij kwam. Dit betekent wel dat de ritten van morgen en overmorgen een beetje langer zullen uitvallen, een mens moet iets doen om aan zijn kilometers te komen.
Vandaag stond de 794 op het programma, met een paar afwijkingen om een kasteel te bezoeken. Het eerste was niet bijzonder maar het tweede, Pieskowa Skala, was dat toch wel. De afwijking daarheen bracht me ook tot het mooiste stukje route tot dusver, een mooie weg door een vallei.
Net bij het verlaten van het kasteel begon het opnieuw te regenen en vanaf dan was het alleen nog fietsen. In Pilica zag ik een bord dat naar een mogelijke overnachtingsplaats (een verkeersbord met een bed dus) wees. Ik was ondertussen al zodanig doorweekt dat ik even in de verleiding kwam om er te blijven maar ik vond het nog net iets te vroeg en het zou de rit van morgen nog wat langer gemaakt hebben, dus ging ik toch maar verder. Bij het naderen van Kroczyce, waar ik op Podlesice 81 een camping moest vinden, was ik nog meer doorweekt en ervan overtuigd dat kamperen pas de tweede optie zou worden. Toen ik een, schijnbaar vrij chic, hotel passeerde ben ik dus maar gaan informeren naar de prijs. De prijs deed niet ter zake want ze waren volzet. Ze konden me wel doorverwijzen naar een ander hotel, 3 Km de andere richting uit. Ik daarheen maar hetzelfde liedje, volzet. Eerst dacht ik even dat ze mij, doorweekt als ik was, liever niet op hun chicke kamers wilden maar ik had onderweg al verscheidene Subaru's met opgekleefde nummers zien passeren en aan beide hotels hing een vlag van Subaru ... waarschijnlijk had het een wel met het andere te maken, een Subaru meeting in de buurt die alle beschikbare plaatsen had opgeëist.
Toch maar terug en door naar de camping dus, misschien hadden ze wel hutten of iets dergelijks. Om te beginnen bleek Podlesice eigenlijk geen straat maar een apart gehucht bij Kroczyce. En bovendien bleek dit het episch centrum van de meeting. Bij het hotel, aanpalend aan de camping, heb ik dus zelfs geen moeite gedaan maar ook de camping bleek volledig verhuurd aan de organisatie en zij konden mij, hoewel er nog ruimte zat was, dus geen plaatsje geven. Nu blijkt Podlesice een bijzonder gehucht, ieder huis biedt hier kamers aan in het kader van agrarisch toerisme. Ik ben dan bij een aantal plaatsen gaan aankloppen maar kreeg overal hetzelfde te horen, sorry ... probeer verderop eens. Schijnbaar was het niet alleen Subaru-meeting maar ook nog eens een van de drukste (lange?) weekends van het jaar in Polen en dus waren er nogal wat Poolse toeristen op pad ook. Na een plaats of vijf besloot ik toch nog eens op de camping te proberen van ze te vermurwen, je kan tenslotte niet het hele gehucht van deur tot deur gaan. Op de camping waren ze echter niet te vermurwen, het kon niet. Ik stond ondertussen zowat te beven van de natte en de koude, misschien met een beetje extra toneel , en dat moet toch iets los gemaakt hebben. Ze hebben dan een paar telefoontjes geplaatst en uiteindelijk met succes. Ik had een plaats. In principe was haar gastenverblijf in de tuin ook verhuurd maar ze is dan bij de logeerders op de eerste verdieping gaan vragen of zij er probleem mee hadden dat ik het woongedeelte op het gelijkvloers zou betrekken. Dat bleek niet het geval en de vrouw heeft dan in de woonkamer een zetel uitgetrokken tot een bed en voorzien van slaapgerei en zo overnacht ik dus in de woonkamer van het gastenverblijf van Podlesice 48 en staat zelfs mijn fiets droog in de inkom, voor de volle prijs van 30 zloty. Eigenlijk voelt het een beetje aan als diefstal, die luxe in deze situatie (ik ben al wel vaker nat en koud geweest maar vandaag staat echt wel mee aan de top), voor die prijs.
De kilometer teller stopte vandaag op 101 Km.
PS: ik heb vandaag ook nog een flashback gehad naar 2 jaar geleden.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3301779   

Eerst nog eentje dat ik gisteren vergeten was. Gisteren middag heb ik me even laten gaan voor mijn middagmaal. Ik wou vooral de “zure soep met witte worst”, die schijnbaar typisch is voor de streek, eens proberen. Daarna volgde nog een kipfilet met champignons en een enorme berg groenten. Samen met een ice-tea koste me dit een volle 6O Zloty, ofte 15 €. Het meeste dat ik deze trip al spendeerde aan een maaltijd.
Vanmorgen ben ik op zoek gegaan naar het Joods verleden van Krakow in de wijk Kazimierz. Op het eind van de 15e eeuw werden de Joden al uit het, toenmalige, centrum van Krakow weggestuurd en samengebracht in de wijk Kazimierz. Op het eind van de 19e eeuw werd de wijk terug volwaardig geïntegreerd in de stad Krakow, maar het bleef een hoofdzakelijk Joodse wijk. Van de 65.000 Joden die er voor WO II woonden overleefden er slechts een 6.000 de kampen. Na de oorlog werden de Joden, en de wijk, door communistisch Polen tamelijk verwaarloosd en in de jaren 80 werden zelfs nog veel Joden het Pools staatsburgerschap ontnomen en werden ze verplicht te vertrekken. De wijk Kazimierz verloederde volledig. Pas in de jaren 90, toen Steven Spielberg Shindlers list kwam opnemen en vond dat de wijk de perfecte uitstraling had van een getto en dus daar zijn film kwam opnemen, kwam er terug beterschap. Nu is Kazimierz een vrij trendy plaats met veel restaurants en bars. De Joodse restanten zijn beperkt, enkel synagoges, een oud kerkhof en een paar memorials. Wel proberen de Joden die na het communistisch regime, en hun nakomelingen, nog resteerden hun cultuur te herstellen.
Daarna ben ik nog verder geweest naar Shindlers fabriek. Het is duidelijk dat de fabriek niet meer de originele fabriek is maar op de plaats van de fabriek is nu een, schijnbaar, mooi museum over de Nazi bezetting van Krakow ingericht. Het bezoek is echter bepaald per tijdstip en het vroegst mogelijke bezoek, waarvoor nog 1 ticketje restte, was pas over 1,5 uur. Zo geduldig was ik niet dus ik vrees dat ik dit museum gemist heb.
Op de terugweg, ondertussen namiddag, heb ik me tegoed gedaan aan een Brusselse(!) wafel met room, ijskreem en aardbeien (als ik niet aan het eten ben denk ik aan eten ).
Ik heb gisteren gezegd dat het niet direct klikte met Krakow maar ik ben toch heel tevreden van mijn bezoek aan deze stad.

Toen ik wakker werd leek alles nog OK maar toen ik terug kwam van ontbijt hoorde ik, vanop de kamer, de auto's op straat door het water rijden, vette regen dus.
Om negen uur ben ik er toch maar op uit gegaan, in een verzopen Krakow. Zijn het de hoge verwachtingen of is het het trieste weer, ik weet het niet maar de klik met Krakow komt niet direct. De markt (Rynek) is wel OK met centraal de lakenhallen maar, zoals al gezegd, het klikt niet echt voor mij, zeker niet meer dan Wroclaw. Krakow is ook een stad waar tientallen mensen je op straat proberen te ronselen voor city- en andere tours. De citytours gebeuren dan wel in eco-vriendelijke elektrische karretjes. Er zijn ook verscheidene “tourist-info's” maar dat zijn eigenlijk ook maar verkooppunten voor de tours.
Wat Krakow wel voor heeft is het indrukwekkende Wawel-kasteel. Binnenin ben ik (nog) niet geweest, er zijn verschillende zalen open voor het publiek maar je moet al aanschuiven bij de ingang van het kasteel om de beperkte tickets te kopen. Maar de buitenplaatsen van het kasteel zijn vrij toegankelijk en ook al meer dan de moeite waard.
Onderweg van de Rynek naar het Wawel ben ik ook nog getuige geweest van de Corpus Christi processie (ik wist niet dat er nog zoveel nonnetjes waren).
Tegen de middag is het beginnen opklaren, met zelfs enkele mooie opklaringen, maar om 3 uur gingen de hemelsluizen terug open. Teken om stilaan een, vroeg, einde te maken aan dag 1 in Krakow. Hopelijk morgen wat meer geluk met het weer, het wisselt hier nog vaker dan met een normale Belgische zomer.