Om te beginnen vandaag: een proficiat
voor mijn vaders verjaardag. Mijn kamergenoot gisteren in de
herberg was een jonge(re) Nederlander die voor zes weken onderweg is
met zijn BMW GS Adventure , via Sint Petersburg naar Noordkaap en door Noorwegen terug. Hij heeft wel veel meer bagage mee dan ik, naast zijn koffers aan de moto nog een gigantische rolbag daarop en een rugzak (op zijn rug dus). Hij schat zo'n 60 Kg bagage, alles samen! Hoewel de herberg er van buiten een beetje mastodontisch
uit ziet is ze best gemoedelijk. Bovendien is ze schitterend gelegen
op slechts een paar minuten wandelafstand van de altstadt en
bovendien vlakbij het WTC, dat beschikt over een schitterend free
WIFI waarvan ik nu dus gebruik gemaakt heb om mijn blog volledig up
to date te brengen (mens dat gaat vlot). Voor de liefhebbers van alle
gegevens, ik heb zelfs mijn dag-etappes kunnen uploaden en linken aan
de respectievelijke dagen. En dan wat vandaag betreft: een
schitterende dag om Dresden te bezoeken, met de zon aan een blauwe
hemel. Dresden zit een beetje in hetzelfde schuitje als Ieper, een
oude stad maar er is geen gebouw dat, in hun geval, ouder is dan
pakweg 60 jaar. Voor Ieper is dit ondertussen dus bijna 100 jaar.
Meer dan een dag heb ik hier iet nodig maar zeker wel de moeite om
eens te bezoeken, zeker in zo'n zomers sfeertje. Ik ben blij dat ik
beslist heb om tot hier te komen voor mijn eerste stop. Ook best
veel fietsers gezien in Dresden, velen met een (lichte) bepakking.
Pinksteren is ook in Duitsland een lang weekend en schijnbaar wordt
daarvan gebruik gemaakt om een (kleine) tocht te maken. Dikwijls in
groep of met het gezin, met soms best nog kleine kinderen die dan
vaak hun eigen bagage-zakjes dragen. Er was in de herberg ook een Aziaat met de fiets. Ik heb hem vanmorgen zien vertrekken met zijn klein plooifietsje, 2 kleine tasjes achteraan met daarop een reserve buitenbandje (voor kleine wieltjes), een stuurtasje en een gewoon handtasje aan zijn stuur hangend met onder andere zijn drinkfles. Echt jammer dat ik mijn camera niet bij de hand had. Voor mezelf gaat het vanaf morgen verder richting Warschau maar met nog wel een paar onderbrekingen onderweg
Het weer is in de loop van de nacht
terug volledig omgeslagen. Na 2 dagen T-shirt was het nu terug alles
aan wat ik aan kon doen, inclusief regenkledij. Terug koud en nat
dus. In de loop van de nacht is het beginnen regenen, maar dat was
de voorbije dagen eigenlijk ook al het geval. Alleen is het nu 's
morgens blijven regenen. Erger nog, het is van motregen overgegaan in
een stevige regen. Gelukkig had ik naast mijn tentje een tafel met
dak boven. Zo kon ik daar tijdens het afbreken een en ander onder
leggen zodat alles droog bleef, alles behalve mijn tentje dus.
Afbreken en inpakken duurde ook net iets langer dan anders, het was
niet helemaal met volle goesting precies. Daarna toch maar het
verstand op nul gezet en vertrokken. Na een paar kilometer stond het
water al in mijn schoenen. Het is des te jammerder omdat even
verder Colditz op de route lag. Voor leeftijdsgenoten toch een beetje
een icoon, door de TV-serie en het gezelschapsspel uit de jaren 70.
Ik had graag het stadje en het kasteel een beetje nader bekeken maar
zoals het nu was heb ik mezelf moeten overtuigen om de camera uit te
halen voor een paar snapshots, de enige foto's van de dag. Na
Colditz ging het over dezelfde weg verder richting Döbeln, alleen
werd die weg halverwege afgesloten wegens werken ... omleiding dus.
Ze kennen er hier ook iets van, ik ben al enige van die dingen
tegengekomen. En toch kom ik nog veel meer borden met
strassenschade tegen, de wegen zijn in Duitsland ook niet
allemaal super. Nu, in dit geval kwam het, achteraf gezien, nog goed
uit. De omleiding bracht me op een route die eigenlijk beter lag maar
die ik gisteren niet opgemerkt had. Zo ging het verder tot
Nossen, vanaf waar ik problemen verwachtte om mijn route verder te
vinden. Ik vond echter verrassend vlot mijn weg richting Wilsdruff en
ook daar vond ik, naast de wegwijzers naar de autosnelweg, ook nog
wegwijzers naar Dresden langs de gewone weg. Nog een eindje verder,
ondertussen op zo'n 10 Km van Dresden, begonnen de problemen van
verboden voor fietsers dan toch. Dan maar de GPS aan het werk
gezet en, na een paar haperingen om zijn route te berekenen, bracht
deze me verrassend vlot tot mijn bestemming, een jeugdherberg in
Dresden. Hier ben ik ingecheckt voor de volgende 2 nachten, morgen
is het fietspauze. Ondertussen is ook reeds de was gedaan en
gedroogd en heb ik genoten van een heerlijk avondmaal. Voor 5,70
biedt de herberg een all you can eat buffet avondmaal met een
saladbar (beperkt), een hoofdschotel (vandaag varkensrollade met
boontjes en gekookte aardappelen en/of aardappelgratin met groentjes
en pannenkoeken met appelmoes, en dit alles dus zonder beperking). De
teller stopte vandaag overigens op 95 Km.
Aan de camping van gisteren vertrokken
met nog een paar souvenirs, in de vorm van een paar serieuze
muggenbeten. Het was er vergeven van. Voor me lagen 2 grootsteden:
Halle en Leipzig. Het plan was simpel: omcirkelen langs zuid en dan
zien we wel hoever we komen. In het slechtste geval zou ik doorgaan
tot Colditz, dat zou ook nog wel meevallen. Het was allemaal een
beetje moeilijk in te schatten omdat ik in Duitsland werk met bladen
van een stratenatlas, omdat die precies in het plastiekje van mijn
stuurtas passen. Vandaag draaide echter alles rond de hoek van vier
bladzijden, wat het dus allemaal een beetje bemoeilijkte. De
eerste helft viel nog redelijk mee, tot aan Weissenfels. Dan kwam ik
in een zone van kleine wegen waarvan slechts een deel op kaart staan
en die uitgerust zijn met allerlei wegwijzers naar plaatsjes die
helemaal niet op kaart staan. Een mens zou er de weg kwijt raken. En
toen ik eindelijk in de buurt kwam van het plaatsje van waaruit ik
mijn route verder kon bepalen, toen werd ik afgeblokt door een
wegomleiding. Ik heb vandaag dan ook verscheidene luide krachttermen
laten ontsnappen. Via die wegomleiding kwam ik dan echter weer in de
richting van een ander plaatsje van waaruit ik ook verder kon. Vanuit
dat plaatsje, Pegau, vond ik dan de route naar Borna. Door al dat
heen en weer rijden, inclusief enkele verkeerde gokken
waarschijnlijk, had ik alweer ruim 100 Km op de teller en was ik nog
lang niet in de buurt van Colditz. In Borna zette ik de GPS nog
eens aan het werk om mij in de goede richting te zetten, met al 115
Km op de teller had ik nog 35 Km te gaan. Even later passeerde ik
over de markt, waar ik op een kaart kon zien hoe ik best verder ging.
Tot zover kwamen kaart en GPS overeen. Toen ik echter op de weg naar
Colditz kwam, die de GPS wou oversteken, liet ik de GPS-route wat ze
was en ging over de weg verder. Volgens de aanduiding op de
wegwijzers zou mijn optie zo'n 7 Km korter zijn, en daar kwam geen
veldweg aan te pas. Ik zal het echter nooit zeker weten want een 15
Km voor Colditz, in Bad Lausick, stond ineens een camping op 2 Km
aangeduid en toen was de beslissing snel gevallen. De teller
stopte uiteindelijk op 131 Km.
Het weer volgde vanmorgen hetzelfde
stramien als gisteren, opgestaan met de laatste regen en even later
zon. Tegen dat er ingepakt moest worden was alles droog en ik vertrok
zowaar in korte mouwen, het lijkt een eeuwigheid geleden dat ik dat
nog deed. Het is ondertussen wel duidelijk dat de wind gedraaid is,
ik veronderstel dat dat de prijs is die ik moet betalen voor het
betere weer. Het ging vanmorgen eerst even naar Duderstadt, een
mooi kleurrijk stadje. Dan ging verder over golvende binnenwegen, met
af en toe een behoorlijk klimmetje. Om negen uur reed ik
Oost-Duitsland binnen. Het is nu toch moeilijk voor te stellen
dat daar destijds een wereld stopte en even verder een totaal andere
wereld was. Nog een eindje verderop kruiste ik een jongere man op een
mountainbike met een aanhangwagentje, die me begroette met een
welgemeend salut. Ik veronderstel dat het om een Fransman
ging. Op de middag bereikte ik Nordhausen. De altstadt heb ik niet
aangedaan, het leek me wat ingewikkeld en bovendien bergop. Wel nam
ik er even een lunch-pauze en reed er daarna, achteraf gezien, langs
de iets langere en hogere weg rond. Van Nordhausen ging het voor een
35 Km over dezelfde weg richting Sangerhausen, licht golvend en met
de, toch wel vrij stevige, wind op de kop. In Sangerhausen had ik 100
Km op de teller maar ook nog een heel eindje te gaan om een camping
te bereiken. Ik nam er dus nog even een pauze met koffie en gebak. De
voedingswaarde van het gebak zal wel niet erg sportief zijn
maar het zijn wel calorieën en voor mij zijn momenteel alle
calorieën goed. Na Sangerhausen ging het dan nog een 20 Km
verder tot Eisleben en dan nog een eindje naar de Sussersee. En daar
lag de camping in Seeburg, natuurlijk aan de verkeerde kant van de
See, eerst nog even er rond dus. Dit alles bracht het totaal
vandaag op 133 Km, weer een erg lange rit dus maar wel véél
genietbaarder dan die van het Ruhrgebied. En ook beter verteerd dan
de 88 van gisteren, toen ik wel heel blij was toen ik eensklaps aan
de camping aankwam. De ene dag is de andere niet.
Gisteravond nog een gezellig uurtje
samen met de landgenoten getafeld. De huiselijke keuken is een beetje
over mijn standaard budget maar het was de moeite waard, een echte
maaltijd tussendoor. Vanmorgen opgestaan met het geluid van regen
op de tent. Dat heeft echter nog maar een half uurtje geduurd en
daarna kwam de zon. Zodanig dat mijn tentje zelfs bijna droog was om
in te pakken. En na dat ik een uurtje onderweg was heb ik zelfs een
laagje uitgedaan. De omstandigheden waren vandaag een beetje
wisselend warm en fris naargelang de wind stond Mijn route zal de
volgende dagen vooral van eigen makelij zijn, op basis van de
kaart. Zo ging het vandaag over Hofgeismar naar Reinhardshagen en
daar met een veertje over de Weser. Aan de overkant ging het dan
verder via Dramsfeld naar Göttingen. Op de middag was ik in
Dramsfeld maar een geschikt terras vond ik er niet het werden dan
maar een paar koeken van de bakker. In Göttingen heb ik even
rondgereden, het leek me best een interessant stadje met enige
geschiedenis maar fotografisch was er niet veel. Alles tamelijk
ingesloten. Voorbij Göttingen ging het dan richting camping in
Nesselröden. De teller stopte op 88 Km. Het
terrein was vandaag stevig golvend. Eerst vooral in stapjes steeds
hoger, op een bepaald moment had ik er eentje van 600 m aan 10%
volgens de aangave langs de kant. Uiteindelijk volgde dan een lange,
stevige afdaling naar de Weser. Aan de overkant vond ik dan
natuurlijk het omgekeerde, een lange, stevige klim en verder terug
stevig golvend. Ik haalde vandaag meer dan 1000 hoogtemeters.
Vanmorgen opgestaan zonder regen en dat
is zo bijna de ganse dag gebleven. Hoewel het wisselend tot zwaar
bewolkt en vrij kil gebleven is, was het toch een verademing om nog
eens een dag zonder regenkledij te fietsen. Vandaag vooral gebruik
gemaakt van de bewegwijzerde fietsroutes. Om te beginnen langs de
Mohnesee en verder door het Mohnedal naar Brilon. Mohnedal zegt het
al, langs het water en vlak. Over een mooi asfalt fietspad en tot
Belecke mooi rustig, iets afgelegen van de hoofdweg. Bij Belecke ging
het dan verder over het fietspad langs de grote baan, langs Ruthen en
verder tot Brilon. Op de middag was ik in Brilon en van de
gelegenheid gebruik gemaakt voor een wat langere pauze met een
ommeletje op een terras. Voorbij Brilon ging het verder over
landelijke wegen richting Marsberg. Bij het naderen van Marsberg ging
mijn goed fietspad over op een grindweg door het bos, het type weg
dat ook wel gebruikt wordt door bosbeheer. Allemaal nog best te doen.
Door een gemiste pijl ben ik net voor Marsberg ook nog richting
Ober-Marsberg gegaan, een plaatsje met een paar huizen en 2 kerken
boven een op een puist net naast Marsberg. Een paar kilometer en een
serieuze beklimming extra. Voorbij Marsberg werd de fietsroute
een beetje te gortig voor een beladen fiets, ik ben dan maar
teruggekeerd en heb voor de grote weg geopteerd. En zo ben ik
terecht gekomen in Warburg. Volgens mijn originele planning, thuis op
de computer gemaakt, zou ik nog een eindje doorgegaan zijn maar
volgens mijn kaart moest er hier ook ergens een camping zijn en met
alweer 100 Km op de teller vond ik het wel welletjes. Even nagevraagd
op de toeristen-info en de camping bleek slechts 2 Km verderop en zo
kwam ik dus bij camping Eversburg in Warburg. De beslissing om hier
te blijven is al goed gebleken. Nadat er bij het naderen van Warburg
al een paar druppels gevallen heb ik ondertussen al een paar buitjes
gehad, nog et op tijd mijn tentje opgezet. De gastvrouw hier is
een heel vlot moedertype. Ze wist me direct te vertellen dat er net
nog een paar Belgen aangekomen waren, met de mobilhome op de terugweg
van Polen. De moeder heeft hier ook een gasthaus en in de hoop dat ze
ook een huiselijke keuken aanbiedt heb ik me voor vanavond
getrakteerd op een varkenshaasje, doorgespoeld met een pintje (mijn
eerste sinds België). Mogelijk samen met de andere Belgen, misschien
kan ik nog een paar tips krijgen.
In de loop van de nacht is het terug
beginnen regenen en ... Vandaag ook overdag zowat de hele tijd
geregend. Geen zware regen maar de hele tijd gemiezer, op een paar
onderbrekingen na. Pas het laatste uur bleef het droog maar
ondertussen op de camping toch ook al weer een paar buitjes gehad.
Buiten drogen lukt momenteel dus niet, alles ligt zowat opengespreid
over mijn tassen in binnen- en buitentent. De hele dag met
regenkledij gereden dus. Natuurlijk hou je het daar op termijn ook
niet echt droog in. Zeker niet als je gaat klimmen, dan ga je in zo'n
regenkledij natuurlijk zweten als een paard. En er mag nogal
geklommen worden in het Ruhrgebied en daarachter. Ik haalde vandaag
bijna 1000 hoogtemeters. Maar eerst nog even terug naar het
vertrek vanmorgen. De GPS mocht vandaag de route bepalen maar dat
lukte in eerste instantie niet zo erg. Zijn eerste route ging niet
door wegens wegenwerken en zijn eerste alternatief wegens door de
velden. Ik heb me dan maar eerst zelf even op pad gebracht en eens
op weg lukte het een stuk beter. Dikwijls langs landelijke wegen door
het Ruhrgebied, een beeld dat ik niet verwacht had. Soms echt mooi,
of tenminste het had écht mooi geweest met goed weer. Nu restte er
slechts een verwaterd afgietsel. En ... soms werden zijn wegen dan
weer een beetje te landelijk en moest ik even afwijken. Uiteindelijk
leidde m'n GPS me wel door het Ruhrgebied op een manier dat ik zelf
niet zou gevonden hebben. Het nadeel van keren en draaien op
GPS-route is dat je er, toch zeker hier in deze omgeving, geen
vordering in ziet. Uiteindelijk naderde ik Unna. Hier nam ik het
commando over en ging richting B1 en verder over de B1 richting Werl.
In Werl heb ik me nog een keer tegoed gedaan aan een rondje
melancholie en sporen uit het verleden. In Werl passeerde ik mijn
eerste vier jaar als onderofficier bij de landmacht. Veel sporen
waren echter niet meer zichtbaar. De aangrenzende gevangenis heeft
een deel van de kazerne opgeslorpt en de industrie de rest. Eén blok
staat schijnbaar nog recht, volgens mij was het vroeger de refter en
bar van de BV's. Verder gereden naar de Büchenweg, waar ik een
tijdje een appartement had. Mijn appartement staat er nog, net als al
de anderen. Het CMC even verderop is nu een schooltje. Ondertussen
had ik met al dat keren en draaien en met mijn zoektocht in Werl al
100 Km op de teller en ik moest nog verder naar mijn bestemming, een
camping aan de Möhnesee. Op het eind bleef de teller staan op 124
Km, pittige kilometers. Toch een beetje teveel van het goeie
eigenlijk. Zo werd het op alle gebied een lange en lastige dag. (de
camping-baas beweert dat het weer woensdag gaat beteren)
, via Sint Petersburg naar Noordkaap en door Noorwegen terug. Hij heeft wel veel meer bagage mee dan ik, naast
