De buien werd gisteren frequenter en de
opklaringen minder, om uiteindelijk volledig weg te vallen. Toch heb
ik nog de kans gehad om tussen de buien op kikkersafari te gaan aan
het vijvertje van de camping. Vanmorgen kil en grijs. Regen heb ik
na het opstaan niet meer gehad maar onderweg ben ik wel enkele
plaatsen gepasseerd die behoorlijk nat waren en waar dus toch recent
een bui moet gevallen zijn. Bij het vertrek eerst nog even
afgeweken om naar het nabijgelegen kasteel Panemunes te gaan zien.
Daarna ging het dus weer verder langs de P141, het grootste deel
vandaag langs de rivier Nemunas die ook naar Kaunas gaat. Of die er
eigenlijk vandaan komt, ik ging stroom opwaarts. Een eindje verder
ging ik nog naar een kasteel, Raudones, dat iets indrukwekkender was
dan het eerste. In het bos gelegen was het te groot om in zijn geheel
op foto te krijgen. En daarna dus de hele P141 tot in Kaunas. In
Kaunas koos ik voor de City camping, om vast te stellen dat ze
toch nog 5 Km van de oude stad gelegen is. Geen probleem echter, ik
kampeer hier voor 2 nachten en de patron was zo hulpzaam om me bij
aankomst meteen de busregeling te geven. Vandaag blijf ik rustig op
de camping en morgen ga ik, eveneens rustig, met de bus naar de stad.
Hoewel rustig op de camping relatief is. Het is het type camping als
in Parnu, een parking met langs de kant wat (mooi) gras voor tenten.
Bovendien is ze gelegen langs 2 grote wegen, maar verder is alles
rustig. De afstand was vandaag 85 Km. Logisch zou zijn om van
hieruit richting Polen te gaan maar ik vind dat ik, door mijn camera
problemen, in Vilnius en omgeving nog wat onafgewerkte zaken heb. Ik
denk dus van eerst nog eens richting Vilnius te gaan. Dat is ook een
van de redenen om in Kaunas een extra dag te nemen. Ik denk dat
Kaunas wel in een halve dag te bezoeken is, ik was hier kort na de
middag, maar momenteel zijn de vooruitzichten voor het weer in
Vilnius en omgeving ook niet zo best en met die extra dag heeft het
een dag langer tijd om terug om te slaan. Het zou vandaag trouwens
ook geen aangenaam bezoek geweest zijn, er zijn ondertussen toch al
weer een paar buien met grote druppels gepasseerd. Morgen dus hier
een dag passeren, hopelijk met een paar mooie periodes, en dan zien
we wel weer.
Vanmorgen zonnig maar winderig. Normaal
zou ik die wind vandaag vooral in de rug moeten gehad hebben maar hij
bleek een kwartslag naar het noorden gedraaid te zijn, waardoor ik
hem vooral van links en linksachter had. Die kwartslag maakte hem ook
vrij fris, wat het moeilijk maakte om juist te kleden. Je had de
warmte van de zon afwisselend met de frisheid van de wind. In de loop
van de voormiddag verschenen er dan ook nog steeds meer en steeds
donkerdere wolken en net na de middag was het zover, de eerste buien.
Bij die eerste bui leek het me dat ik vertrokken was voor een langere
regenperiode en dus trok ik maar meteen ook mijn regenbroek aan,
hoewel ik een hekel heb aan dat ding. Het bleek overigens wat
voorbarig want het eerste buitje was al snel over en een paar honderd
meters verder ging de broek al weer uit om niet meer terug aan te
gaan. De volgende buitjes bleken toch niet zo hevig, al zag ik op
afstand wel enkele stevigere vlagen waar ik aan ontsnapte.
Ondertussen, op de camping, heb ik al wel enkele van die exemplaren
op mijn dak (tentje) gehad, met telkens wel een mooie opklaring
erachter. Dan de tocht van vandaag. Vrij simpel: verder over de
P141. Over de volgende 20 Km had ik nog enkele slaapgelegenheden
gehad, ik ben echter best tevreden over de plaats waar ik was. Ik heb
er voor een goed prijsje ook nog lekker gegeten. De Baltische
landen hebben langs alle officiële wegen kilometermarkeringen staan,
ook langs de kleine onverharde. Als je op een weg van 229 Km zit is
het dan wel lang tellen. In Estland en Letland hebben ze enkele
markeringen, die in één richting optellen en dus in de andere
richting aftellen. In Litouwen hebben ze dubbele markeringen,
waardoor ze in beide richtingen optellen en als je omkijkt kan je dus
zien hoeveel je nog te gaan hebt. 115/114 betekende voor mij dus dat
ik net halfweg gepasseerd was, 115 Km gehad en nog 114 te gaan. Na
82 Km zocht ik in Siline de camping op.
Vanmorgen grijs, winderig en ... nat.
Toen ik net klaar was met inpakken begonnen de wolken te lekken.
Lekken is ook wel het juiste woord. Geregeld, met tussenpozen, viel
er deze voormiddag wat gedruppel uit de lucht, net voldoende om de
baan nat te maken en me mijn regenvestje te laten aantrekken. Kort
na het vertrek eerst nog even halt gehouden bij het typisch Duitse
militair kerkhof, de Duitse kerkhoven lijken steeds de trio's van
kruizen te hebben. Er stond daar ook al een wegwijzer naar de
P141, mijn route voor vandaag ... en de volgende 2 dagen ... 229 Km
lang. Ik verkoos die wegwijzer voorlopig echter te negeren. De route
van daar naar de 141 liep samen met de route naar, en dan over, de A1
en de A13 langs Klaipeda. Dat leek me geen echt goed idee en ik
verkoos dan maar om door de stad te fietsen, door het nieuwe gedeelte
van de stad dan. Anders had ik misschien toch de voorkeur gegeven aan
de drukke weg, wat ik gisteren vergeten te zeggen ben is dat ze hier
in het centrum nog steeds de originele kasseien uit de middeleeuwen
liggen hebben. Ik kan niet met zekerheid bevestigen dat dit zo is
maar ze voelen zo wel. Onderweg nog 2 maal de wegwijzers genegeerd,
tot ik helemaal aan het andere eind van de stad was. Ik was eerst van
plan om nog een eindje door te gaan alvorens de 141 te vervoegen maar
dan zou ik in de industrie terecht gekomen zijn en dat leek me ook
geen goed idee. Ik zat vandaag met het probleem van een zwart gat
van ruim 160 Km in mijn logementinformatie. Bij Silute, na goed 50
Km, zag ik 3 mogelijkheden: ten eerste gewoon doorgaan tot aan een
geschikte gelegenheid, waarvan ik behoorlijk overtuigd was dat die er
wel zou komen; ten tweede er vandaag een korte rit van maken door
hier halt te houden en morgen een lange (door de 141 te verlaten werd
de totale afstand naar mijn volgende camping nog wat groter); en ten
derde in Silute de toeristeninformatie opzoeken voor meer informatie.
Ik koos dus voor de derde mogelijkheid. Het werd al vlug duidelijk
dat ze in Silute niet erg van fietsers houden. De fietser mag niet op
de openbare weg maar wat ze dan als fietspad aanbieden in gewoon niet
voor te stellen, dat durven ze zelfs in België geen fietspad noemen.
Verder bleek dat ze ook niet erg van toeristen houden. De
aangekondigde toeristische dienst bleek niet te vinden. Twee maal ben
ik op en neer de hoofdweg, waar hij moest liggen, gefietst maar
nergens iets gemerkt van een toeristische dienst. Bleven nog optie 1
en 2. Aangezien ze hier noch van fietsers noch van toeristen
leken te houden koos ik dan maar voor optie 1, gewoon doorgaan. In
het slechtste geval er een superrit van maken en doorgaan tot
Jubarkas, een groter stadje dat zeker ook hotels moest hebben en dat,
inclusief het rondrijden naar en in Silute, op zowat 160 moest liggen
... maar toch liever niet. Na een kleine 80 Km zag ik de klassieke
symbolen van een bestek, een bed en een tentje met daaronder 3 Km. Ik
zou dus zelfs kunnen kamperen. Alleen, die 3 Km gingen voorbij, en de
4 en de 5 ... maar nergens geen spoor meer van een hotel, restaurant
of camping. Nog maar even doorgaan dus. Op een kleine 95 Km, even
voor Pagegiai, was het wel raak, een hotel. Hier heb ik niet meer
getwijfeld en een kamer genomen. Sinds de middag was het droog
geworden maar ruim een uur na dat ik hier aangekomen was, terwijl ik
zowaar naar de Tour lag te kijken, barstte de wolken echt open, een
stevige stortbui. Hier bleek dan echter weer dat na regen zonneschijn
komt, na de bui verschenen de opklaringen met de nodige zon. De
afstand was vandaag dus 95 Km. Onderweg ook nog gezien dat de
kleine ooievaars hun eerste vleugelslagen proberen met wat
hupjes in het nest, ze zullen binnenkort eindelijk dat nest gaan
verlaten. Over een tweetal maanden moeten ze naar Afrika kunnen, dat
wordt toch nog stevig oefenen denk ik.
Vanmorgen grijs en winderig. Na de
middag nam de zon toch weer de overhand maar een dezer dagen gaat het
toch wel eens anders lopen en gaan die wolken toch wel eens gaan
lekken vrees ik. Vanmorgen tijdig vertrokken want het zou
een behoorlijke rit worden. Eerst even Klaipeda bekeken. Klaipeda
blijkt overigens grote randen te hebben, 9 Km was het nog. Daarna
ging het naar de ferrie naar Smiltyne om de Curonian Spit te
gaan bezoeken, in't nederlands Koerse Schoorwal. Het dankt die
naam aan de Koeren, een Baltisch volk dat ooit in dit gebied woonde
(Curonians in't engels). Het is een smalle landtong voor de kust waar
in superlatieven over geschreven wordt, hij staat zelfs op de UNESCO
werelderfgoedlijst. Je weet dat dit een bijzondere plaats is
vanwege de nog steeds bewegende duinen en dergelijke maar als
je er langs fietst ziet het er niet anders uit dan waar ik gisteren
namiddag doorfietste. Ook het overdadig aanwezige wild: elanden,
herten, evers, ... (dat zo massaal aanwezig is dat men er speciale
regels voor opstelde, voor de bezoekers dus en niet het wild zelf)
liet zich niet zien. Tot dan plots toch een speciaal moment. Ik zag
hem (haar) eerst op de grond maar tegen dat ik gestopt was en mijn
camera genomen had, had hij mij ook al gespot en zat in een boom.
Toch nam hij daar nog even de tijd om mij te bekijken, de wasbeer.
Toch nog even een speciaal wildlife moment. Na ruim 50 Km stopte
ik in Pervalka om wat te eten en te bekijken of ik wel zou doorgaan
tot Nida, het laatste plaatsje langs Litouwse kant (een deel van het
gebied ligt op Russisch grondgebied). Uiteindelijk besliste ik van
toch door te gaan. Was Nida het allemaal waard? Eigenlijk wel, het
leek best een leuk plaatsje, maar je doet het beter niet op mijn
manier van vandaag. Je trekt beter een dag extra uit en overnacht in
Nida om de volgende dag terug te keren. Het fietsen is misschien niet
anders dan een ander duinen gebied maar de ervaring is dan toch wat
rustiger en daardoor waarschijnlijk wat voller. Ik ben hier ook
nog 2 Nederlandse koppels met mobilhome tegengekomen waar ik enkele
dagen geleden in Sigulda ook al eens naast kampeerde. Ik had ze
gisterenavond al gezien op de camping en kwam ze vandaag nog eens
tegen op de ferrie in het terugkomen. Ondertussen hebben zij de Estse
eilanden en Tallinn bezocht en zondag nemen zij van hieruit de boot
naar Kiel. Het leven gaat snel voor sommigen. Ik zit hier ook met
een bende Franse jongeren die een hoop kabaal maken en de plaats
zowat monopoliseren. De afstand was vandaag 130 Km, nog iets
langer dan ik ingeschat had. Maar ja, je rijdt hier even rond en doet
ginder een extraatje en zo komen er snel nog wat kilometers bij.
Gisteren lekker rustig op de camping.
Er was maar één nadeel aan, ik had nog wat Lets geld over dat ik
op, of in de omgeving van, de camping wou spenderen (aan eten en
drinken) maar dat ging hier niet. Er was niets anders dan de camping
en de zee. Er stond hier ook een Duitser met een licht geval van
overdaad, in zijn eentje met een grote 4x4 vrachtwagen met dubbele
cabine en shelter. Bovendien stond het ding in panne, toen ik
vanmorgen vertrok was de lokale (?) vrachtwagenmekanieker al weer
bezig. Dat schijnt overigens wel meer te gebeuren met zulke tuigen.
Vier jaar geleden, onderweg naar Noordkaap, kwam ik op de Lofoten een
paar Belgen tegen met een oude Magirus met shelter en die stonden ook
in panne. Vandaag lekker weer met af en toe wat bewolking die
passeerde. Om te beginnen ging het dus verder over de A11 naar de
grens, over een lange rechte weg dus. Ik heb het eens even gemeten: 7 Km ver kon ik de weg zien voor hij even een knikje maakte en dan weer 3 en dan 4 en dan ... Even over de grens verliet ik de grote weg om richting Sventoji
te gaan en van daar dan langs de kust verder. Dat kon hier overigens over een mooi
geasfalteerde fietsroute door het bos en de duinen, net even weg van
de zee. Tot in Palanga, daar ging het even de stad in maar dat moest
ik sowieso ook doen want ik moest beslist nog even winkelen voor ik
aan de camping kwam. Palanga had overigens de typische drukte van een
badstad. Voorbij Palanga ging het nog een eindje verder tot in
Girulai, eigenlijk tot in de rand van Klaipeda. Hier kampeer ik voor
2 nachten, morgen doe ik een, lange, heen en terug. De afstand van
vandaag was 84 Km, toch iets minder kort dan ingeschat.
Gisteren nog een paar mooie uurtjes
gespendeerd in de directe omgeving van de camping. Vandaag mooi
weer met wat wisselende bewolking. De bedoeling was vandaag om
onderweg een paar uurtjes te passeren in Liepaja maar dat is een
beetje een tegenvaller geworden. Er stond bij het naderen van de stad
met moeite al eens een wegwijzer naar het centrum, laat staan naar
iets anders. Nu ik heb het centrum bereikt en wat rondgekeken maar
eigenlijk niets tegengekomen dat me erg enthousiast kon maken. Ook
geen verwijzing naar een of ander. Bij het naderen ben ik wel enkele
blokken tegengekomen zoals wij de klassieke communisten-blokken
zien: simpel, wat versleten en afgeleefd. Bij het verlaten van
Liepaja kwam ik wel een kaart met toeristische info tegen. Blijkt dat
er vooral in het noordelijk stadsdeel wel enkele zaken te zien zijn,
onder andere een historische gevangenis. Ik moet dat stadsdeel vrij
dicht gepasseerd zijn maar als er niets in de richting wijst ga je er
ook niets zoeken natuurlijk. Nu is het bij ons waarschijnlijk niet
beter, als je de nodige info niet hebt ga je ook niets vinden. Verder
waren er nog een paar zaakjes in Liepaja die ik wel gezien heb maar
die me dus niet echt wild maakten en die ik ook niet behoorlijk in
beeld kon brengen. Een beetje een teleurstelling dus,
Liepaja. Voorbij Liepaja ging het dan nog een stukje verder over
de A11, een grote weg maar die van drukte nog redelijk meeviel. Dat
is ook best want morgen moet ik nog een eind verder over die A11, die
bij de grens,, morgen terug naar Litouwen dus, wel verandert in de
A13. Een kleine 15 Km voorbij Liepaja vond ik mijn camping voor
vandaag, dicht bij de grote weg maar rustig in het bos en met op de
achtergrond het ruisen van de zee die hier maar een beetje verder
ligt. Vandaag alweer een heel bescheiden 69 Km. Ik heb nu een paar
behoorlijk korte ritjes achter de rug waarbij ik relatief vroeg op de
camping ben en verder eigenlijk niet veel meer te doen heb, de rit
naar Ventspils reken ik niet mee omdat ik die toch als redelijk zwaar
ervaarde en ik verder in de namiddag nog een stadje te bezoeken had.
Maar die paar rustige namiddagjes doen me eigenlijk wel even deugd.
Morgen nog een redelijke korte rit, denk ik.
Niets zonnig en warm vanmorgen, eerder
grijs en fris. Niet dat ik het koud gehad heb maar ik heb toch met
lange mouwen gereden vandaag. Het is nog wel wat opgewarmd maar het
grijze is toch blijven overheersen. Vanmorgen eerst nog even een
koe gaan opzoeken, een zee-koe. Deze stond een beetje te ver uit de
richting om gisteren te voet naar toe te gaan. Daarna ging het nog
langs een winkel want ik verwachtte weer niet veel mogelijkheden
onderweg, al had ik vandaag tenminste een gelegenheid voor een
koffiepauze. En er was ook nog wel een winkel onderweg maar die had
ik dus niet meer nodig. Na mijn inkopen ging het dan, gedurende 15
Km, waar ik al eerder geweest was, de laatste 15 Km van gisteren tot
waar de P111 richting Liepaja zich afscheidt. En van daar verder over
die P111 tot aan de kruising naar Pavilosta, waar de marina ook een
camping heeft. En dus kampeer ik op het terrein van de marina van
Pavilosta, maar dat klinkt wel iets mooier dan het eigenlijk is. Maar
ik heb weer alles wat ik nodig heb voor de nacht, zelfs alweer een
keuken met tafels en stoelen. Alleen de wifi ontbreekt. De afstand
van vandaag was een bescheiden 76 Km
