Wat ik gisteren nog vergeten te vertellen ben dat is dat Gdansk, natuurlijk, ook een van die steden is die na de oorlog praktisch volledig moeten herbouwd worden. Ze hebben er ook hier goed werk van gemaakt.
Vannacht heeft het zwaar geregend maar vanmorgen was daar, naast de nog wat natte straten, niets meer van over. Het was terug zonnig en warm. Al vlug in de voormiddag begon het echter al terug te overtrekken en met een fris (westen-)windje koelde het behoorlijk af, best aangenaam fietsweer.
Gdansk verlaten bleek al vlug een probleem. De weg stond mooi aangeduid maar ik mocht er niet op. Ik heb dan mijn best gedaan om parallel met de weg te blijven, al moest ik daar een paar keer een hindernis voor overwinnen (een trap(je)). In het begin lukte dat vrij goed maar uiteindelijk liepen de wegen toch uiteen. En dan kom je op een T-kruispunt en dan moet je kiezen. Mijn eerste keuze (links) bleek niet goed. Hoewel het een voorrangsweg betrof verdween die langs deze kant onverhard in het bos, niet mijn favoriete en denkelijk ook niet de best optie. Terug dan maar en de rechtse optie proberen. Deze liep wel gewoon door maar hij bracht me terug naar de S7 snelweg die ik net overgestoken was. Daar dan maar links, langs de S7, geprobeerd. Op de S7 kon ik een bord zien staan voor een afrit naar Kartuzy, de richting die ik zocht, op 600 m maar 600 m kan een onoverbrugbare afstand zijn als er geen weg is. De weg waarop ik zat ging in overwegend westelijke richting, wat op zich de goede richting was. Je denkt dan dat, als je op de voorrangsweg blijft, je wel ergens op de goede weg komt of tenminste een aanduiding tegenkomt. Deze hoofdweg stelde me echter ook wel weer op de proef, hij moet in de boeken staan als de slechtste betonweg ooit. Gewoon onbeschrijflijk. Hij werd verderop wel beter maar nog wat verder verdween ook deze weg als onverhard in het bos. Nog maar eens teruggekeerd en een van de zijwegjes geprobeerd, hoewel deze er allemaal uitzagen als residentiële wijken en niet bepaald doorgangswegen. Op een of andere manier bracht deze zijweg mij terug naar die slechte betonweg. Ik heb daar toen toch even de mis verstoord voor de “buitenstaanders” aan de kerk in de buurt, met een paar (erg) luide krachttermen. Best dat ze tenminste niet konden verstaan wat ik riep. Ik heb dan toch maar even geprobeerd om wat informatie te krijgen uit een “security” agent die in zijn wagen lag te snoezen. Veel kreeg ik er niet uit maar hij maakte me duidelijk om terug te keren, links te gaan en altijd rechtdoor. Ik dus terug en aan het volgende kruispunt links. Omdat ik het toch niet erg betrouwde heb ik nog maar een passant aangesproken, en een tweede passant die op die moment langskwam bleek engels te spreken. Hij zei me, nog eens, terug te keren en door te gaan tot aan de verkeerslichten en dan links te gaan en de weg te volgen. Verkeerslichten!?, in dit gat? Moeilijk te geloven maar ik had tenslotte niets te verliezen, dus terug en op zoek naar verkeerslichten. Bleken er inderdaad een paar honderd meter in de andere richting verkeerslichten te staan op een kruispunt met de grote weg die ik zocht en waar ik ondertussen op mocht. Je moet dus gewoon tussen al die gelijkaardige weggetjes, zonder aanduiding, de juiste kiezen. Na 25 Km kwam ik dan eindelijk op mijn uitgestippelde route. Hoeveel van die 25 er echt nuttig geweest zijn zou ik niet durven zeggen, ik schat dat ik een tiental kilometer in het rond gefietst heb.
Eenmaal op de goede weg waren er geen problemen meer en ging ik recht naar Bytow, mijn doel voor vandaag. Informatie over logement had ik niet maar ik ging er van uit dat ik in dit plaatsje wel iets zou vinden. Toen, bij het binnen rijden van het stadje, de eerste mogelijkheid het hotel in het kasteel bleek te zijn ben ik er maar meteen voor gegaan. Het is op het uiterste van mijn prijsbereik maar het kan nog net. Dus logeer ik vandaag in een kasteel van de Teutoonse ridders, gebouwd op het einde van de 14° eeuw. Het is in de loop van de geschiedenis een aantal keer van eigenaars verandert en een paar keer vernietigd en herbouwd, tot het in de jaren 60 uiteindelijk gerestaureerd is en nu dienst doet als museum, hotel en restaurant. Bytow is verder een beetje een raar stadje. Een vrij leuk centrum met een aantal ouder uitziende gebouwen en met daar rond nog enkele van dergelijke gebouwen maar vooral veel appartementsblokken. Wel allemaal behoorlijk opgeknapt en van een fris kleurtje voorzien, zo lijken ze me nog best leefbaar.
Op de markt van Bytow staan een, symbolische, wegwijzer naar onder andere Gdansk en deze geeft daar een afstand voor van 100 Km, ik zelf kwam vandaag aan 107.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3901133   

Ik voelde vanmorgen nog de wandelingen van gisteren, 'k heb het vandaag dus een stuk rustiger gedaan. Ik wou sowieso wat later vertrekken omdat ik eerst een museum om de hoek wou bezoeken en dit pas om 10 uur opende. Ik heb me dan eerst meer even zoet gehouden met de planning van de terugweg. Ik heb een, theoretische, planning die me terug in Ieper brengt op 16 augustus, maar ik denk dat ik een beetje optimistisch geweest ben en als er 1 rit moet ingekort worden dan dient heel de planning herzien te worden natuurlijk. Ik hoop alvast op eindelijk wat rugwind, laat de oostenwind maar komen.
En tegen 10 uur ben ik dus vertrokken en ben ik eerst ondergronds gegaan naar de “Roads to Freedom Exhibition”, een klein maar zeer goed museum over het leven in na-oorlogs Polen en lichtjes uitgebreid met enkele gebeurtenissen in andere oostblok landen. Dit is echt wel een kippenvel museum. Je hebt natuurlijk vooreerst het leven net na de oorlog en de Russische onderdrukking. En dan heb je het dagelijkse leven in de jaren 50, 60 en 70 met geregeld opstanden in Polen maar ook op andere plaatsen zoals Berlijn in de jaren 50, Praag in de jaren 60, ... Je leest en hoort wel van die dingen maar je staat er niet echt bij stil. En dan vooral van de jaren 80, wanneer ik zelf tenslotte toch al stilaan volwassen werd, die begonnen met de grote stakingen, met de bekendste deze op de scheepswerf natuurlijk, die uitmonden in de erkenning van Solidarnosc. Eind 1981 werd echter de staat van beleg afgekondigd en nog geen jaar later was Solidarnosc terug illegaal en zaten veel van zijn leiders in de gevangenis. In het dagelijkse leven in de jaren 80 werd ook alles gerantsoeneerd. Je ziet en hoort die zaken op TV en in de kranten, die man met zijn grote snor bijvoorbeeld, maar je hebt eigenlijk geen flauw benul van, en staat er ook niet echt bij stil, wat er eigenlijk echt gaande is. Hoe het er echt aan toe gaat, wanneer je bijvoorbeeld in een telefooncel eerst een bericht hoort dat je gesprek zal mee beluisterd worden. En tenslotte allemaal op fietsafstand van thuis . Anderzijds mogen we ook niet vergeten dat de
NATO eind jaren 90 nog luchtbombardementen uitvoerden op een gelijke afstand van bij ons, en dat gebeurde voor ons dan ook maar op TV. Alleszins hebben die opvolging van gebeurtenissen in Polen in de jaren 80 geleid tot de val van de communisten in Polen, waarna de bal aan het rollen gegaan is en zowat alle landen van het voormalige oostblok gevolgd zijn.
Na deze zware brok heb ik het verder rustig gehouden, een beetje door de stad geslenterd, de jaarmarkt bezocht, naar de kapper geweest, iets gaan eten, kortom allemaal gewone dingen en dan terug naar de hostel gekomen om wat te rusten en te bloggen. Straks, als de temperatuur iets gezakt is, ga ik nog wel even terug om nog wat rond te zien, wat te eten en nog wat kleine inkopen te doen. Dat kan hier vrij laat.
En morgen dus het begin van de lange weg terug.

Ik ben er vanmorgen op tijd aan begonnen, zodat ik niet teveel last zou hebben van de braderie. En het viel op die moment nog goed mee. Die braderie is trouwens de San Dominico jaarmarkt, die heeft reeds plaats sinds 1260 en duurt niet 1 maar 3 weken. De stad toon ik echter morgen. Vandaag stond in het teken van plaatsen die misschien iets minder fotogeniek zijn maar die wel een historische betekenis hebben.
Als eerste ging het naar de scheepswerf, nog voor ik naar de stad ging omdat de werfen vlakbij mijn hostel liggen. Ze zien er misschien niet uit maar hier heeft de werkende mens, of eigenlijk de op die moment niet werkende mens, de wereld verandert. Hier viel, met de staking en de daaropvolgende erkenning van Solidarnosc, de eerste domino van een serie die uiteindelijk tot de val van het Soviet Rijk zou leiden. Er staat ook een serie van monumenten ter ere van de gevallen werfarbeiders van de staking van 1970. Toen had er op de werf ook een grote staking plaats maar die werd toen door het regime nog “beëindigt”, met tientallen slachtoffers tot gevolg. De jongste was 15. Nu worden op de werf nog weinig schepen gebouwd maar men werkt er, in scheepsstijl, aan een gebouw dat een Europees Solidariteits Centrum zou moeten huisvesten, met een exhibitiehal, een informatiecentrum, een archief en het hoofdkwartier van een wereldwijde mensenrechten organisatie.
Na de middag, na dat ik al eens door de stad getrokken was, ging het wat verder weg, richting zee. Niet voor het strand maar voor Westerplatte en Nowy Port. Het is daar dat op 1 september 1939 wereldoorlog II begon. Om O4.45 uur bombardeerde het Duitse gevechtsschip de Schleswig-Holstein, dat in de haven aangemeerd was, Westerplatte, een militair depot bemand met een kleine 200 man. Het bombardement beschadigde de buitenmuren van het depot en zette de olievoorraad in vlammen. Daarop werden Duitse stormtroepen aan wal gezet om het depot in te nemen. Een volle week hielden de 200 Polen stand tegen de Duitse overmacht, met inbegrip van bombardementen vanop zee en uit de lucht, alvorens zich wegens gebrek aan middelen, vooral water en medisch materiaal om de gewonden te verzorgen, over te geven.
Ik koos er voor om eerst naar de vuurtoren van Nowy Port, de eerste kogels in reactie op het bombardement van Westerplatte zou vanuit het venster van deze vuurtoren afgevuurd zijn. Volgens de bijbel van de onafhankelijke reiziger, de lonely planet dus, is de vuurtoren te bereiken met tram 95 vanaf het treinstation. Alleen bestaat tram 95 helemaal niet (meer?). Op het opschrift van tram 97 stond wel Nowy Port vermeld dus heb ik die maar genomen, alleen rijdt die zo ver (nog?) niet. Om het kort te maken, ik heb vanaf het eindstation van tram 97 nog een paar kilometer mogen wandelen om aan de vuurtoren te geraken. Moest het niet zijn dat hij een enigszins historische waarde zou hebben het zou verloren moeite zijn, heel interessant is hij niet en de omgeving nog minder. Ook het “incredible” zicht dat je vanaf de top van de vuurtoren hebt, volgens de planet, stelde niet echt veel voor. Wel zie je aan de overkant van de rivier het monument van Westerplatte. Het zou echter te simpel zijn om vanaf hier een overzetje te voorzien. Nee, daarvoor mocht ik weer een heel eind terug en een stukje de andere kant op voor een ferrie naar de overkant en dan aan de overkant nog een veel groter eind naar Westerplatte. Om nog eens kort te zijn, ik heb vandaag veel te veel gewandeld om maar weinig te zien, naar mijn zin. Bovendien moet je het allemaal zo maar een beetje uitzoeken. In Gdansk zelf is alles perfect bewegwijzerd maar daarbuiten was het natte vinger werk. Soms is het misschien toch gemakkelijker om met de toeristenstroom mee te gaan en de prijs van de piratenboot te betalen. Alleen gaan die niet naar de vuurtoren, misschien wel omdat er niet echt veel te zien is. Het bezoek aan Westerplatte is echter wel de moeite. Veel schoot er na een week niet meer over van de depot en bijna 75 jaar later al helemaal niet meer maar er zijn wel de nodige, drietalige (pools, duits en engels), informatieborden op de verschillende plaatsen zodat je toch een beetje een beeld krijgt. Er heeft ook 1 wachtpost, een bunkertje ter grote van een wachtlokaal, overleeft, waarin normaal een kleine tentoonstelling zou zijn maar die momenteel wat gerestaureerd wordt.
Na mijn bezoek had ik genoeg avontuur gehad en dacht ik van toch maar de boot te nemen maar daarvoor moest ik echt te lang wachten dus werd het toch weer de bus, volgens de planet naar het station maar schijnbaar is de muziek akademie een betere bestemming vanaf Westerplatte. Alleen kon ik op mijn kaartje nergens die akademie vinden, toch weer avontuur dus. Vanaf het eindpunt heb ik echter snel mijn richting gevonden en toen ik achteraf op mijn kaartje naar de plaats zocht naar waar ik afgestapt was, vond ik niet de akademie maar wel een vermelding van de busstop naar Westerplatte.
Morgen gaan we terug gewoon de stad in en doen we misschien wel de jaarmarkt.

Het is gisteren inderdaad nog goed gebleven. De eerste foto is dan ook nog eentje van gisteren bij mijn tentje.
Ook vanmorgen goed weer. Alleen pikte al vlug de wind weer op en, hoe ik ook keer of draai, ik lijk hem altijd weer vooral op de kop te hebben. Ik ben hem wel een beetje beu die wind.
Ik ben vanmorgen eerst nog even terug tot aan het kasteel gereden maar, hoewel ik op andere plaatsen in andere omstandigheden al wel gelijkaardige dingen gedaan heb, ik kon er mij niet toe brengen om 3 uur achter een Poolse gids te lopen met een engelstalige audiogids in mijn oor. Ik heb de binnenkant van het kasteel dus niet gezien .
Dan was het even kiezen welke route te nemen en aangezien je ze niet echt kent ook een beetje gokken. De makkelijkste route over de 22 en de 1 leek me alvast geen optie wegens onaangenaam en mogelijk niet toegestaan op de 1. De optie verder over de 22 en dan over de 222 leek me ook niet geschikt wegens lange tijd onaangenaam en waarschijnlijk ook de langste optie. Noordwaarts over de 55 en dan op de 7 mocht waarschijnlijk niet, in Elblag was de 7 alvast een autoweg. De keuze viel dus op noordwaarts over de 55, dan verder over de 502 tot aan de kust en dan langs de kust over de 501.
Kort na vertrek begon ik echter te twijfelen over mijn keuze, ik vreesde enerzijds misschien vast te komen in de industrie rond Gdansk of anderzijds toch op de 7 terecht te komen en niet verder te mogen. Ik had me geen zorgen moeten maken, ik ging netjes rond de industrie (de meeste ligt overigens aan de andere kant in Gdynia) en op het punt waar ik de 7 bereikte was deze reeds vrij voor alle verkeer.
Nog 2 bemerkingen bij mijn route: dit was mogelijk de rustigste optie maar, zoals ik weken geleden reeds schreef, er bestaan geen echt rustige wegen in Polen en ik ben dan wel langs de kust gereden maar de zee heb ik niet gezien.
Het binnen rijden van Gdansk viel nog redelijk mee en de eerste indrukken waren behoorlijke positief. Verderop bleek ik echter een ongelukkige timing te hebben. De eerste week van augustus is het feest in Gdansk. De hele stad is een gigantische braderie, er staan dus overal kraampjes en een massa volk in de weg. Ik ben er, op weg naar mijn hostel, met de fiets in terecht gekomen en raakte er bijna niet meer uit. De volgende 2 dagen neem ik hier nog eens fietspauze om de stad te bekijken. Ze zullen deugd doen, het zijn waarschijnlijke de laatste van deze reis. Vandaag staat er echter niets meer op het programma, behalve mijn was wegdoen want ik heb weer een hostel getroffen zonder wasmachine. Dat zijn 2 zaken die in elke hostel aanwezig zouden moeten zijn: een gastenkeuken en een wasmachine/-droger. De was is ondertussen echter al binnen gebracht. De wasserij was niet zo ver als in Riga maar ze is wel een stuk prijziger. Ik had echter de energie niet om verderop te gaan zoeken. Op de terugweg van de wasserij heb ik gemerkt dat ook in Gdansk de wegen naar Compostella leiden.
De afstand was vandaag 75 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3870271   

Het is gisteren nog best aangenaam kampeerweer geworden. Het is totaal opgeklaard en de wind is volledig gaan liggen.
Het weer was vanmorgen perfect: geen wolkje aan de hemel, niet te ar en weinig wind. Ik kon zelfs niet uitmaken van waar de wind zou komen (normaal ga ik uit van het principe dat als je denkt dat er geen wind is dat je hem dan van achter hebt maar vandaag denk ik dat er echt weinig wind was). Tegen de middag begonnen de wind en de wolken echter weer op te komen.
Vanmorgen eerst even het plaatsje Pieniezno bezocht en dan verder gegaan naar en door Braniewo, om een eerste halte te houden in Frombork. In Frombork staat er een complex dat er uit ziet als een kasteel maar in feite een kathedraal met een bisschoppelijk paleis is. Jammer genoeg was mijn timing een beetje slecht voor goede foto's, de zon stond direkt tegen voor de beste zichten en dat levert dus niet het beste licht voor foto's.
Van Frombork ging het verder naar en door Elblag. Elblag zal ook wel iets te bieden hebben maar ik koos er voor om het niet te gaan opzoeken, het is een vrij grote stad. Voorbij Elblag werd het even spannend, zou ik rechtstreeks naar Malbork mogen over de 22 of zou ik moeten gaan puzzelen. Op mijn kaart stonden zelfs niet genoeg witte wegen met elkaar verbonden om een route samen te stellen. Ik had echter geluk, de 7 naar Warschau en de 22 in de andere richting zijn autowegen maar de 22 naar Malbork was vrij. Niet echt de aangenaamste weg maar wel rechtstreeks op doel.
Ondertussen was het me al duidelijk geworden dat ik de wind vanmorgen van links en links achter moet gehad hebben want nu had ik hem meestal van voor, en hij wakkerde aan. Links en rechts van mij kon ik in de verte ook al enkel buitjes zien vallen en toen, bij een late lunch stop, plots de truckers van op het terras allemaal binnen kwamen was het duidelijk dat de buitjes ook mij bereikt hadden. Tegen dat ik mijn hamburger verorbert had was de bui echter al zo goed als over. Ik ben wel met mijn regenvestje vertrokken, tegen de laatste druppels, maar echt nat ben ik niet geworden. Wel stond de wind nu pal op de neus. De kilometers passeerden tergend langzaam, tot er iemand met een groot landbouw tuig en aanhangwagen zo goed was om mij te passeren. Hij ging net niet te snel om mijn wagentje aan te haken. Dubbel zo snel voor dezelfde inspanning, wie zegt daar nee tegen? Bovendien moest het vrachtverkeer nu niet meer wachten en uitwijken voor mij maar voor dat tuig. Net voor Malbork was het echter over. We moesten daar een klein heuveltje over en dat ging voor hem net iets vloeiender dan voor mij. Even verder zag ik de wegwijzer naar mijn camping, op 1,8 Km. Ik besloot echter eerst door te gaan naar de stad om daar het kasteel te gaan bezoeken. En wat voor kasteel, de Teutonische (Teutoonse?) Ridders hebben hier destijds een gigantisch ding neergeplant. De bouw van het centrale kasteel is begonnen omstreeks 1276 en heeft bijna 30 jaar geduurd. En in de volgende 150 jaar dat ze er bleven hebben ze de zaak alleen maar verder uitgebreid. Ik vrees echter dat mijn bezoek zich zal beperken tot de buitenkant. Het kasteelbezoek kan alleen onder de begeleiding van een gids, kost ruim 10 € en duurt ruim 3 uur. Zo functioneer ik niet echt, ik ga liever mijn eigen gang, bekijk wat ik wil bekijken en ga verder mijn eigen gang. Wat hier dus niet kan. Ik heb nog de optie voor morgenvroeg want de rit naar Gdansk morgen is sowieso een stuk korter dan deze van de voorbije dagen maar ik denk toch niet dat ik er voor zal gaan.
Na dat ik rond het kasteel gewandeld was zou ik nog even over de voetgangersbrug fietsen voor een foto van over de rivier en dan van daar mijn camping opzoeken. Aan de overkant stond echter ook een camping aangeduid en het zag er best goed uit dus waarom 5 Km terug gaan zoeken als je het hier voor handen hebt. Het is wel niet de rustigste plaats, tussen een drukke weg en een spoorweg, maar het is wel een goed grasterrein en met mooi zicht op een historische plaats.
De afstand is zo vandaag op 105 Km gebleven.
Het heeft vandaag iets langer geduurd om aangenaam kampeerweer te worden maar ondertussen is de wind weer gekalmeerd en schijnt, na nog enkel forse buien, terug de zon. Hopen dat het zo blijft.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3861751   

Het weer begon vandaag zonnig en warm, het is eigenlijk niet afgekoeld vannacht, maar al vrij vlug begonnen de wind en de bewolking toe te nemen. Bovendien was de wind gedraaid naar het westen, hij bracht dan misschien enige verkoeling maar hij stond dan ook op de kop.
Vanmorgen begonnen met 6 Km terug naar de grote weg en nog 4 Km tot Ketrzyn. De trekpleister van Ketrzyn is een 14° eeuws kasteel maar dat bleek nogal een tegenvaller en was bovendien niet in beeld te brengen. Dan was het stadhuis leuker.
Van Ketrzyn ging het verder naar Swieta Lipka, een bedevaartsoord. Een klein plaatsje met een grote kathedraal dus maar ik moet toegeven dat ik best onder de indruk was, vooral van de beschilderde galerijen rondom. Bovendien werd dit bezoekje ondersteund door de orgelmuziek uit de kathedraal. Ik heb hier ook geleerd dat ik sinds ik terug in Polen ben op een route naar Compostela zat. Alle wegen leiden niet naar Rome maar naar Compostela.
Volgende stop was het kasteel van Reszel. Door de Planet niet gekend, hoewel al iets indrukwekkender dan dat van Ketrzyn. Maar eerlijk gezegd ook nog niet om echt wild van te worden. Je kan in beide kastelen trouwens overnachten want beiden doen nu dienst als hotel restaurant.
In Reszel liet ik de route naar Compostela voor wat ze was en koos ik voor de richting Lidzbark Warminski. In Lidzbark Warminski bezocht ik het bisschoppelijk kasteel uit de 14° eeuw. Hier kunnen we echt van een kasteel spreken. In de 18° eeuw verloren de bisschoppen hun macht door herverdelingen, ik weet ook niet precies hoe dat zit, en verloor het kasteel zijn glorie. Het werd door de jaren voor verschillende doeleinden gebruikt: kazerne, opslagplaats, weeshuis, hospitaal, ... In de jaren 20 van de vorige eeuw werd het dan terug in zijn glorie gerestaureerd en het kwam daarna onbeschadigd door WO II. Het doet nu dienst als regionaal museum en heeft een gevarieerde inhoud: van bewapening en harnassen over historische kledij, regionale en bisschoppelijke geschiedenis tot uiteindelijk regionale kunstgalerij. Alle informatie is wel enkel in het Pools.
Na mijn bezoek aan het kasteel was de pret echter over. Ten eerste begon het uiteindelijk toch te regenen en ten tweede bleek de 513 richting Orneta, die ik dus moest hebben, onderbroken, met een omleiding van ruim 25 Km. Nu moest ik niet helemaal tot Orneta dus ging ik eerst een broodje eten en vroeg daarna aan de patron hoe dat precies zat met die wegonderbreking. Hij maakte me duidelijk dat het geen probleem zou zijn, zeker niet met de fiets. Ik vertrouwde het nog niet helemaal maar besloot er toch voor te gaan. Het bleek inderdaad geen probleem, er kwam mij ook nog behoorlijk wat verkeer en zelfs vrachtverkeer tegemoet. Wel stond ik op enkele plaatsen minuten lang stil vanwege beurtelings verkeer op de halve beschikbare weg. Een stuk verder kwam me een andere fietser tegemoet en die maakte me duidelijk dat er verderop geen passeren mogelijk wegens een dwarsgroeve over de weg, een canal zoals hij zei. Na wat gegoochel met plaatsnamen en wijzen op de kaart werd het duidelijk dat dit voorbij mijn afslag was, ik kon dus gerust verder. Ondertussen was het me duidelijk dat ik met dit weer liever niet zou kamperen. Ik haalde het verder tot aan mijn afslag, vanaf waar er geen werken meer waren.
Toen ik bij het binnen rijden van Pieniezno echter direkt aan de camping passeerde was de keuze echter vlug gemaakt. Het ondertussen al een tijdje weer gestopt met regen en met die wind zou het, mits een beetje beschutting van wat bomen of struiken, ook wel meevallen. Stoppen en afstappen dus, niet verder op zoek naar een hotel dat er misschien niet eens is. En met die wind valt het door wat beschutting van bomen en struiken inderdaad wel mee. Toch was hiermee niet alles OK. Blijkt dat ik bij het winkelen niet goed opgelet heb, het stond er nochtans in het duits op, op de spaghetti saus: “mit feurig-scharfen chilischoten”. Het spul was niet te vreten. De helft heb ik nog klaar gespeeld maar de rest heb ik moeten weggooien. Wat een verspilling van energie en bovendien niet goed voor mijn BMI. Ik heb dan maar wat extra brood gegeten, daar had ik nog ruim genoeg van in voorraad.
De afstand vandaag: 111 Km. Overigens best wel lastige ritjes momenteel, de hele tijd golvend op en af. En vandaag dus ook nog met de wind van voor, het viel niet echt mee.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3861741   

Mijn hotel gisteren bleek toch geen onverdeeld succes, er verbleef ook een groep met nogal wat jongeren en dat is altijd goed voor het nodige kabaal. Het duurde nogal even voor het rustig werd dus.
Het weer was vandaag zonnig en warm, heel warm. Nog voor de middag begon het wat te overtrekken maar dat schijnt overgetrokken te zijn.
Het eerste doel voor vandaag was Gizycko. Gelegen aan een enorm meer is het ongetwijfeld een aangenaam plaatsje om met de familie een weekje vakantie door te brengen, maar voor de passerende fietser heeft dat minder te betekenen. De reden om hier te passeren was voor mij het fort Boyen. Boyen is een enorm fort, geweest, door de Pruisen gebouwd in de 19° eeuw om de toenmalige grens met Rusland te beschermen. In WO II werd het ook nog gebruikt door de Duitsers. De buitenmuren van het fort zijn nog vrijwel volledig intact maar verder is er niet veel meer te zien. Bovendien is er vrijwel niets van informatie, slechts af en toe een wegwijzertje in het Pools ('k zou eigenlijk bij ons eens moeten gaan checken hoe dat zit met meertaligheid in pakweg het Gravensteen in Gent of dat aan de Schelde in Antwerpen). Je loopt dus een beetje verloren in de zaak, eigenlijk heb ik voor 2 € een boswandeling gemaakt, weinig gezien en nog minder geleerd. Soms zou je die Lonely Planet soms gewoon willen weggooien. Ik heb er dan wel maar meteen een braadworst (alweer) menu verorbert, deze keer met 2 worsten en frieten. Ik heb ook gisteren, na mijn ontbijt en dat broodje braadworst, nog een hotdog, 2x frieten (1x met een BicMac en 1x met een kipschnitzel in het hotel), een kom soep, een pak koekjes en een half pak Pringles (made in Mechelen) gegeten, doorgespoeld met, telkens een halve liter, ice tea, cola en bier en niet te vergeten een banaan en wat pruimen. Toch lijkt dat niet voldoende te zijn om op gewicht te blijven, ik doe mijn best maar ben nu al benieuwd naar mijn gewicht bij aankomst.
Van Gizycko ging het verder richting Ketrzyn. Naast de stad wou ik in de omgeving ook een bezoek brengen aan de Wolfsschanze, Hitlers hoofdkwartier gedurende WO II en ook de plaats waar hij op 20 juli 1944 een aanslag overleefde. Het lag op mijn kaart een beetje in een grijze zone maar ik ging er van uit dat het wel zou aangeduid staan en inderdaad, 10 Km op voorhand, nog voor ik Ketrzyn bereikte, stond het al op grote borden aangekondigd. En niet alleen de historische site maar ook het nieuwere hotel en de mogelijkheid om te kamperen. Gisteren had ik erop gerekend om te kamperen maar is het niet gelukt, vandaag had ik er niet op gerekend omdat ik in de omgeving van Ketrzyn geen camping gevonden had en nu kampeer ik dus weer wel. En dan nog vlakbij Hitlers bunker dus. Die Wolfsschanze is eigenlijk een enorm komplex van bunkers, voor Hitler, zijn officieren, zijn troepen, ... waar nu voor een groot deel ook nog slechts overwoekerde betonblokken en stenen rest maar het maakt toch wel indruk. Veel luxe schijnt hij zichzelf wel niet gegund te hebben, al weet ik natuurlijk niet hoe de zaak ingericht was. Zijn vriendin, Eva Braun, zal alvast toch wel beter gezeten, in haar villa een beetje verder aan een meertje.
Het gevolg van rechtstreeks naar hier te komen en hier te blijven is wel dat ik Ketrzyn morgen bij het vertrek nog moet bezoeken.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3844241