Vanmorgen mooi en zonnig weer. In de loop van de dag kwamen wel wat witte stapelwolken (juist Frank?) opzetten maar niets om je zorgen over te maken, een mooie dag dus.
Na 25 Km eerst even Alytus binnen gereden om eindelijk Litouws geld af te halen, gisteren m'n camping nog betaald in euro's. Daarna meteen ook maar de supermarkt binnen gesprongen om een paar inkopen te doen.
Daarna ging het verder tot Daugai. Van hier wou ik via een kleinere weg de sprong maken van weg 128 naar weg 220. Kleinere wegen kunnen hier nog (dikwijls) onverhard zijn, net als bijvoorbeeld in Zweden en Finland. Nu heb ik niet noodzakelijk iets tegen onverharde wegen in goede staat, als ze echter een wasbord profiel hebben dan duurt 14 Km wel heel lang. Gelukkig was het niet constant zo maar wel (te) dikwijls. Het was dus even tamelijk lastig maar ook behoorlijk mooi. Toch was ik blij toen ik na een 14 Km terug asfalt onder de wielen kreeg. De 220 bracht me dan tot in Rudiskes, waar ik wou kamperen. Bij het binnenrijden van het dorp maar meteen aan de lokale politieagent gevraagd waar de camping was. Volgens hem was er hier geen. Pas in Trakai, 15 Km verder, was er een camping. Nu, 15 Km is nu ook het einde van de wereld niet en ik wou morgen toch langs Trakai passeren, doorgaan dus maar. 200 meter verder hing er een bordje met een tentje op en een pijltje naar rechts met 4 Km. Een beetje buiten het dorp, en uit de richting, maar ik wou toch mijn informatie even controleren, erheen dus. Van die 4 bleken er wel 3 onverharde, met de nodige wasbord stukken. Maar zo kwam ik dus alsnog op camping Harmonie terecht .... bij Wim den Hollander.
Wim is schijnbaar in de jaren 60 nog beroepswielrenner geweest en heeft daarna nog bij de ploeg Post gewerkt (ten tijde van Eddy Planckaert). Daarna is hij bondscoach van de Litouwse ploeg geworden, heeft hier een vrouw gevonden, deze camping uit de grond gestampt (en ik moet zeggen dat hij dat mooi gestampt heeft. echt wel een mooie camping, ten midden de bossen) en is dus blijven plakken. Bij aankomst nodigde hij me uit om binnen even een biertje te drinken, dat hij me morgen echter ongetwijfeld aanrekent. Samen nog even een gezellige babbel geslagen, terwijl de Hollanders de Chinezen voetbal les geven. Wim heeft ook een speciaal hoekje voor fietsers, waarbij zowel een terras als een hokje horen met tafels en banken. Eventueel kan er daar zelfs geslapen worden maar ik denk dat ik mijn tentje beter insecten (= vooral muggen) vrij kan houden dan het hokje, aangezien de deur niet volledig sluit en er een gat zit in de plastieken ruiten. Toch is het makkelijk om de ruimte te hebben om het materiaal uit te pakken en om gewoon te koken (het terras) en te zitten (binnen, met toch minder insecten dan buiten)
Morgen moet ik dus wel eerst weer over dat wasbord.
De afstand was vandaag precies 100 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3390869   

Het was vanmorgen bij het vertrek grijs, grauw en vochtig maar een kwartiertje vroeger regende het nog behoorlijk dus kon ik nog niet echt klagen. Ik ben alvast, optimistisch, zonder regenjasje aan vertrokken. Na een 25 Km werd de vochtigheid toch eerder regendruppels en heb ik mijn jasje toch maar aangetrokken. Toch ging het niet echt doorregenen, het hield uiteindelijk zelfs op.
Mijn hotel was perfect gelegen om mijn weg verder te zetten, aan de wegen 8 en 16, die een beetje verder splitsten. Ik ging daar verder over de 16. Die was opvallend goed en rustig, zelfs vrijwel zonder vrachtverkeer. Ik veronderstel dat het doorgaand verkeer vooral de 8 neemt. In Giby dacht ik een hoek te kunnen afsnijden door via de kleine wegen de grens over te steken, op kaart zag het er vrij simpel uit. Kort bij de grens ging de weg echter over op onverhard, dat leek me dan toch niet de geschikte plaats voor een grenspassage. Waarschijnlijk had ik aan de laatste splitsing moeten rechts houden i.p.v. links maar volgens een verkeersbord was links de doorlopende weg, degene die onverhard werd dus. Alleszins koos ik toch maar voor de zekerheid en ging ik dus maar opnieuw richting grotere weg en de officiële grensovergang. Even voor de middag reed ik “Lietuvos Respublika” binnen, de eerste van de 3 Baltische landen en in't vervolg dus gewoon Litouwen.
Voorlopig heb ik nog geen verschil gemerkt. De wegen golven door het groene landschap, de lucht is grauw en de regen is nat. Als om mij te testen is het het laatste uur terug stevig beginnen regenen, maar ondanks dat sta ik toch terug op de camping. Gelukkig wel weer eentje met wat overdekte ruimte om mijn kleren wat uit te hangen, ze zullen wellicht niet volledig drogen maar het is toch tijd om een frisser setje aan te trekken. Bovendien is er een keukentje waar ik straks rustig mijn potje kan koken, veel stelt het niet voor maar het is binnen en er staat een gasvuur, een afwasbak en een tafel en stoel. Het nadeel aan de camping is de vrij grote aanwezigheid van muggen, en ik vrees dat dit slechts een begin is. Ik verwacht de volgende weken vrij veel meren en meertjes = vrij veel stilstaand water = vrij veel muggen.
Afstand vandaag: 91 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3390865   

Vanmorgen geen probleem om buiten te geraken met mijn fiets, de receptie was netjes bemand.
De dag begon vandaag zoals die van gisteren: mooi en zonnig, zij het een beetje minder warm .
De route vandaag was simpel, weg 61 van Lomza naar Augustow.
Een uurtje na mijn vertrek zag ik echter vanuit het westen reeds wolken opschuiven. Kort na 10 uur vielen de eerste druppels. Even verder was een benzinestation en besloot ik een koffiepauze te nemen, in de stille hoop dat het slechts een buitje zou zijn en dat die over zou zijn tegen dat mijn pauze voorbij was ... het werd een buitje van 3 uur, met wisselende intensiteit.
Toen ik kort na de middag, vanuit mijn ooghoek, een blauw gat van een meertje tussen de bomen zag en daar naar omkeek, zag ik ineens ook een blauw gat in de lucht. Schijnbaar was de regenzone zowat voorbij en naderden de opklaringen weer. Het duurde nog wel een tijdje voor dat deze mij bereikten, zoals ik ook de wolken al ruim op voorhand zag aankomen, maar uiteindelijk klaarde het dus op. Ondertussen was wel mijn, kortstondig, zomergevoel al lang weer weggespoeld. En geblazen want met de regen was ook de wind nog wat toegenomen.
Maar het klaarde dus toch op, zodat ik enigszins droog aankwam in mijn bestemming Augustow. Hier kon ik in mijn hotel in het engels terecht, met dank aan de eenzame planeet voor het adres (de Lonely Planet gids). Mogelijk waren hier nog wel plaatsen waar ik in het engels zou terecht gekund hebben, want het is een enigszins toeristisch plaatsje. De reden hiervoor is het Augustow kanaal, dat hier begint en over een afstand van 102 Km, ook via meren en rivieren, 2 rivieren verbindt. Mogelijk kon ik hier ook wel iets goedkoper (maar zeker duurder) terecht maar ik dacht van mij voor mijn,voorlopig, laatste nacht in Polen maar even te laten gaan.
Afstand vandaag: 105 Km
PS: Hier in Polen zijn de kerken nog niet te groot. Zoals ik in Kielce al eens opmerkte wordt de mis via luidsprekers buiten aan de kerk "uitgezonden" voor degenen die binnen geen plaats hebben. Ook een priester tekort is hier nog niet aan de orde, ik heb zowel in Krakau als Warschau verscheidene jonge mannen in zwarte habijt over straat zien lopen.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3359341   

Zonnig en warm, het was vandaag zonnig en warm! De hele dag in korte mouwen !
Na 4 Km verliet ik vandaag de grote weg voor een omweg langs kleinere wegen. Die omweg was niet zozeer om de drukkere grote weg te ontwijken, al was dat ook wel mooi meegenomen, maar ik wou vandaag langs Treblinka passeren. Iedereen kent Auschwitz – Birkenau maar dat was natuurlijk niet het enige concentratiekamp in Polen. Er was onder andere ook nog een groot kamp in Lublin (waar ik niet passeerde) en dus ook in Treblinka. Van het kamp zelf is niets meer te zien, dat hebben ze op het einde zorgvuldig vernietigd in een poging om de sporen van hun misdaden te laten verdwijnen, maar er staat wel een indrukwekkend gedenkteken. Ook al omdat ik hier totaal alleen was maakte het waarschijnlijk nog meer indruk. Zo'n 800.000 Joden kwamen hier aan hun einde, van over heel Europa maar het grootste deel hier kwam van Warschau.
Verder waren de wegen op mijn omweg inderdaad echt wel rustig. Ik moest wel een tiental kilometer enorm slechte weg verteren, iets minder eigenlijk maar een deel moest ik heen en terug doen. Gebroken beton en asfalt, opgelapt en terug gebroken ...
Je ziet over heel Polen wel geregeld links of rechts een ooievaar opduiken maar hier in het noordoosten is de concentratie schijnbaar toch een stuk groter. Het geluid van kikkers is hier dan ook nooit ver weg, en dat lust een ooievaar schijnbaar wel.
Na een 45 Km, in Ostrow Mazowiecka, kwam ik terug op de gewone route. Ook op deze grote weg kwam ik overigens nog een stuk erg slechte weg tegen, vooral langs de zijkanten waar ik mijn plaats heb. Je merkt trouwens dat ik stilaan de grensstreek nader, er duiken steeds meer vreemde nummerplaten op. Niet het minste in het vrachtverkeer, met nummerplaten uit Litouwen (uiteraard) en Letland maar ook nogal wat uit Wit-Rusland en Oekraïne, die hier ook niet zo ver vandaan zijn.
Ik kwam vandaag, uit de andere richting, ook vier Nederlanders én een Belg met een sleurhut tegen. Dat was ook al een tijdje geleden dat ik dat nog gezien had (de Nederlanders in Auschwitz).
Plots leek het of ik toch nog een keer zou kamperen in Polen, toen er in Lomza ineens een verkeersbord verwees naar een camping. In eerste instantie zag ik echter nergens iets en een beetje verder kwam ik aan een “hostel” dat eigenlijk meer een motel is. De receptie was echter gesloten, met een briefje aan de deur. Geen idee wat daar op stond dus toch nog maar eens terug gereden, de camping stond ook vanuit deze kant aangegeven. Ik vond uiteindelijk ook een klein afgebakend terreintje met daarop twee containers met WC's en douches voor mannen en vrouwen en met de typische elektriciteitsvoorzieningen van een camping. De containers en ik vond niemand bij wie ik terecht kon, ook niet in het gebouwtje van de kleine marina vlakbij (alles lag langs een rivier). Dan toch maar terug naar de “hostel”, waar de receptie ondertussen open was en ik nu dus een kamertje heb. Ik had wel een behoorlijke communicatie probleem met het moedertje dat de receptie openhield toen ik haar probeerde duidelijk te maken dat ik mijn fiets ergens binnen in de hostel wou en niet buiten op het parkeerterrein van het aangrenzende sportcomplex. Tenslotte is alles gelukt maar de problemen waren nog niet volledig van de baan toen zij mij nog een en ander wou duidelijk maken, maar aangezien ik geen woord Pools spreek en zij geen woord van iets anders zijn we niet verder meer gekomen. Voor mij zit alles toch goed en desnoods draag ik morgen mijn fiets een paar trappen op en door de gang om buiten te geraken (als ik niemand vind om de kelderdeur te openen).
En zo ben ik vandaag een maand onderweg. En wat heb ik in die maand gedaan: 2.500 km gefietst in 24 dagen; 14 dagen gekampeerd; 4 grote steden bezocht en nog een boel andere dingen gezien tussendoor.
De afstand vandaag was 97 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3359325   

Warschau verlaten ging altijd moeilijker zijn dan erin te komen, en dat was het dan ook. Maar via een iets andere route dan gepland ging het toch enigszins goed, ik ben alleszins nooit moeten terugkeren. Simpel was het nochtans niet. Je zit in een kluwen van grote wegen met daarnaast een afgescheiden fietspad, dikwijls met nog een wand tussen zodat je eventuele wegwijzers niet kan zien. En aan de kruisingen is het dan een labyrint van fietspaden en tunnelletjes, allemaal zeer veilig waarschijnlijk maar niet makkelijk als je op onbekend terrein bent. Uiteindelijk ben ik redelijk vlot weggeraakt, zij het niet via de korst mogelijke route waarschijnlijk. Het duurde overigens tot kilometer 12 voordat ik echt op mijn geplande weg uit Warschau was en nog eens 3 Km voordat hij overging op een gewone, zij het nog steeds behoorlijk drukke weg.
De eerste 40 Km waren echt weinig inspirerend, grijs als het weer. Ik reed hier ook even verkeerd door niet goed op te letten bij een gecombineerde wegwijzer, goed voor 5 Km extra. Daarna ging het over op een rustigere weg in een groenere omgeving, met heide en bos, en kort daarna kwamen ook al wat opklaringkjes. Na de middag heb ik zowaar nog eens in korte mouwen gefietst.
Na 75 Km kwam ik terug op een drukkere weg maar het bleef wel groen. Toen ik na 98 Km langs een hotel-restaurant kwam was het tijd om er een einde aan te maken voor vandaag. Ik zal dus weer niet kamperen vandaag, je vraagt je af waarom ik die hele boel meesleur . Deze keer echter niet omdat ik de camping niet vind of deze gesloten of niet meer bestaande is, deze keer gewoon omdat er in het noordoosten van Polen vrijwel geen campings zijn. Schijnbaar is er wel vrij veel “kamperen bij de boer” maar ik geen gegevens en om
in het wilde weg bij de boer te gaan aanbellen ben ik niet echt de persoon. Ook de volgende 2 dagen zullen dus wellicht in hotel zijn.
Voor Litouwen heb ik al wel een paar camping-adressen. 
Het hotel van vandaag lag trouwens op de geschikte plaats voor mijn route voor morgen, ik wil dan een beetje verder de grote weg verlaten voor een kleine omweg langs wat kleinere wegen. Het hotel bevalt me ook wel, het zit van prijs en niveau zo'n beetje tussen de 2 vorige in, en ik heb een balkon ... met zicht op de kerk.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3359345   

Vandaag vooral op zoek geweest naar sporen van de Joods Warschau maar veel meer dan enkele gedenkstenen en een oud Joods kerkhof is er niet te vinden. Wat er op het eind van de oorlog nog overbleef is nadien door de Russen opgekuist, op een enkele blok na. Wat dat betreft zijn de Polen na de oorlog van de regen in de drop beland, van een bezetting door de Duitsers van Hitler naar een bezetting door de Russen van Stalin, die hen ook al niet lustten. Polen werd trouwens door overeenkomsten in 1943 al door de geallieerden aan de Russen gelaten.
Daarna heb ik een paar uur gespendeerd in het museum van de “Warschau-opstand 1944”, dat naast de opstand ook de bezettingsperiode en de naweeën behandelt. Er wordt ook een film getoond van een overvlucht over Warschau net na de oorlog. In eerste instantie denk je wauw ... enkele nog wat kale muren die nog rechtstaan, maar dan kom je in het oude centrum en dan staat er ineens niets meer. Een oppervlakte van waarschijnlijk een klein provinciestadje waar geen muur meer rechtstaat. Van de vooroorlogse bevolking van Warschau van zo'n 1,3 miljoen mensen bleven er na de oorlog nog slechts een half miljoen over. Slechts duizend hiervan schuilden toen nog steeds in (onder) de ruïnes van de oude stad, officieel waren alle overblijvende inwoners verdreven.
De overlevende strijders van de opstand van 1944, die niet waren kunnen vluchten, werden na de oorlog door de Russen berecht en veroordeeld, nota bene voor collaboratie met de Duitsers. De lagere strijders werden veroordeeld tot gevangenenkampen, de leiders werden geëxecuteerd.
Tot slot vandaag ook nog een persoonlijke, enigszins deprimerende, mededeling, en het is niet dat er al weer een jaartje is bijgekomen vandaag.
Ik heb er de afgelopen week ernstig over gedacht om mijn reis hier af te breken en van hier huiswaarts te keren. Sinds Birkenau heb ik problemen met mijn camera, de belichting draait dol. De landschapsfoto's van dinsdag bijvoorbeeld werden genomen met een belichtingscorrectie van -3, wat betekent dat ze zo ongeveer zwart zouden moeten zijn terwijl ze effectief nog enigszins overbelicht blijken. Anderzijds doet hij soms wel wat hij hoort te doen en krijg je dus wel vrijwel zwarte foto's, je weet dus nooit wat je gaat krijgen wanneer je afdrukt. Dat maakt het verschrikkelijk enerverend om te proberen van degelijke foto's te maken. Ik zag het echt niet zitten om zo nog 2,5 maanden door te gaan en reizen zonder de foto's is voor mij toch niet helemaal hetzelfde. Ik had zelfs al een plan B: gedurende 2,5 weken van Warschau naar huis en dan, met mijn oudere er een toertje Benelux aan toevoegen. En de Baltics en het noorden van Polen zou ik over 4 jaar benaderen via Scandinavië, met de ferry van Helsinki naar Tallinn. Ik ben nu echter toch al zo ver gevorderd en nog 4 jaar wachten is toch nog tamelijk lang, dus heb ik beslist om toch maar door te gaan en er het beste van te (blijven) maken. En als het uiteindelijk toch niet helemaal uitdraait met die foto's doe ik dat plan B over 4 jaar gewoon toch nog.
Morgen richting Litouwen dus.

De eerste dag in Warschau was best een meevaller. En het is zeker een stad die 2 dagen nodig heeft.
Het centrum van Warschau heeft een oude stad en een nieuwe stad, waarbij de nieuwe stad dateert uit de 14° eeuw. Maar zoals op wel meer plaatsen is het eigenlijk allemaal relatief, alles dateert eigenlijk van na 1945.
In augustus 1944 lanceerde de Poolse weerstand een oproer tegen de Duitsers in een poging om zelf de stad in handen te krijgen. Initieel gebeurde dit met behoorlijk succes. Er kwam echter geen steun van buitenaf, de geallieerden waren op andere fronten bezig en de Russen verkozen van toe te zien vanaf de overkant van de rivier. Vanwege de overmacht van de Duitsers moesten de Polen, na een strijd van 63 dagen, plooien. De wraak van de Duitsers was niet mals, Warschau werd platgebrand en zijn inwoners afgeslacht (zo'n 200.000 slachtoffers). Nog steeds met de Russen die aan de overkant toekeken. Het was de strategie van Rusland om de Duitsers de Polen volledig te laten breken zodat die daarna geen weerstand meer zouden hebben wanneer zij met het communisme de macht overnamen. Pas in januari 1945 zouden de Russen uiteindelijk de rivier oversteken en de stad “bevrijden”.
Van de stad bleef op die moment dus vrijwel niets meer over. Uiteindelijk werd wel beslist om de stad te herbouwen in zijn oude vorm, op basis van oude schilderijen en foto's. De reconstructie zou nog tot in de jaren 80 duren. Hoewel alles gereconstrueerd is, werd wel zoveel mogelijk gebruik gemaakt van oude “brokstukken”. In de stad zijn foto's te zien van nog recente “opgravingen” waarbij brokstukken bovengehaald worden uit de Wisla.
Op het eind heb ik ook nog een groet gebracht aan de onbekende soldaat.
Morgen nog genoeg te zien om een dag te vullen, dan komen enkele zaken aan de beurt die net ietsje buiten het oude centrum liggen.

Vanmorgen wakker geworden met zon door de venster maar tegen mijn vertrek was alles alweer terug grijs. In de loop van de voormiddag een paar spetters gehad maar geregend heeft het eigenlijk niet en tegen de middag kwamen er weer mooie opklaringen, ik geloof niet dat ik in Polen al een dag gehad heb dat het weer niet veranderde op de middag. En later in de middag, terwijl ik dit schrijf, is er net weer een stevige bui losgebarsten.
De 25 Km naar Warka was toch nog een heel eind en het was dan ook sowieso de beste beslissing van te stoppen gisteren, zelfs los van het weer.
Ging het gisteren de hele dag door het bos, dan kwam ik vandaag in de fruittuin van Polen terecht. Allerlei fruitbomen, netjes opgelijnd en rijkelijk besproeid met, ongetwijfeld, insecten dodende producten. Zo'n 45 Km aan een stuk, links en rechts zover je kon zien.
De eerste 40 Km waren nog steeds behoorlijk rustig. Daarna kwam ik terecht op een grotere weg die recht naar Warschau leidt en dus een stuk drukker was. Na 10 Km, bij Gora Kalwaria, werd tenminste het zware verkeer afgeleid maar ik heb de onaangename drukte nog een stukje verlengd door nog 5 Km die afleiding te volgen om hier de Wisla over te steken. Ik had ergens gelezen dat er aan de andere kant een aangenaam fietspad langs de Wisla liep maar dat heb ik er niet gevonden. Sowieso was dit voor mij echter de gemakkelijkste route naar Warschau, de 801 die uiteindelijk toch langs de Wisla moest uitkomen. Na 72 Km reed ik officieel Warschau binnen, veel te vroeg volgens de wegwijzers die ik eerder tegenkwam. Dat bleek ook, het duurde nog 10 Km voor ik het gevoel had van een grote stad binnen te rijden. Dan bleek nog eens dat het leven nooit helemaal zo makkelijk is als een wegenkaart maar ik had toch gelijk. De 801 volgen tot de brug juist achter de spoorwegbrug, daar de Wisla terug oversteken en ik kwam recht bij mijn herberg uit. Mijn herberg was echter wel volzet maar ze belden wel spontaan met een andere herberg een eindje verderop, waar wel plaats was.
En zo logeer ik de volgende drie nachten, ik wisselende informatie gehoord over Warschau maar ik vind dat je het toch minstens 2 dagen moet geven, in Hostel Helvetia, waar ze me een kamer gegeven hebben die perfect bij me past (de fiets hoort bij de aankleding van de kamer en de tandwielen zijn verwerkt in een tafeltje). De gangen hangen bovendien vol schitterende foto's, de eigenaars, die zelf wel niet aanwezig zijn, blijken zelf enthousiaste fietsreizigers te zijn.
Ondertussen blijken plaatsen waar ik nog niet zo lang geleden passeerde behoorlijk in de problemen te zitten. Dan kan ik toch niet klagen over een (te) natte dag tussendoor.
De afstand vandaag was 90 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3301791   

Toen ik vanmorgen door het venster keek lag alles nat, dus het zal wel geregend hebben vannacht. Ik heb er echter niets van gemerkt.
Toen ik vertrok was alles al aan't opdrogen en korte tijd later kwamen de eerste opklaringen, het begin van wat best een behoorlijke dag zou worden. Dat was ook rondom te merken, iedereen leek het gras aan het maaien.
De route vandaag liep volledig langs kleine wegen, de kleinste op mijn kaart. Zoals gisteren gezegd wil dat niet altijd rustige wegen maar vandaag zaten er toch een aantal behoorlijk rustige stukken tussen. Alleen ben je echter nooit. Ze liepen vandaag ook meestal door het bos met af en toe, rond de gemeentes, wat weides. Best aangenaam fietsen vandaag. Alleen stond er, vooral na de middag, toch een venijnige wind uit noord-west, terwijl mijn richting toch vooral naar het noorden ging. Geregeld wind tegen dus.
Het ging vandaag altijd een lange rit worden, alleen was het moeilijk in te schatten hoe lang precies omdat de kaart voor die kleinste wegen geen afstanden geeft. Toen er ook nog een omleiding aan te pas kwam, ze werd duidelijk aangegeven en ik vond dat ik ze beter niet kon negeren, werd het duidelijk dat ik mijn doel voor vandaag, een camping in Warka, niet zou halen en dat er dus weer niet zou gekampeerd worden vandaag. Ik heb de omleiding wel een beetje kunnen inkorten via binnenbaantjes, de officiële omleiding volgde een grotere weg, maar het bleef natuurlijk wel een omweg. Toen op het einde van de omleiding, in Potworow, de afstand naar het stadje Bialobrzegi 10 Km korter aangeduid werd dan op mijn kaart dacht ik van misschien toch wel zou doorgaan.
Ondertussen waren echter al enkele keren donkere wolken voorbij geschoven en had ik bij een schampschot al eens wat druppels gekregen. Ook bij het naderen van Bialobrzegi vielen weer een paar druppels.
In Bialobrzegi ging ik eerst naar de bakker voor een paar koeken en koffie, ik had op mijn kleine wegen niet veel tegengekomen om even te eten en was wel toe aan iets happiger dan mijn eigen rantsoen. Toen ik bij de bakker buiten kwam en rondkijk wees volgens mij alles in de richting van een ontwikkelend onweer. Om dan nog eens een 25 Km, plusminus naargelang de ligging van de camping, door te gaan om te kamperen leek me dan toch geen goed idee meer. Bovendien is de volgende bestemming Warschau, waar ik voor een paar dagen in herberg ga. Om dit dan te doen met een kletsnatte tent in de bagage was al evenmin een aantrekkelijke gedachte. Ik ben dus maar terug binnen te gaan en te informeren naar een hotel, hier moest er toch zeker eentje zijn. Gelukkig is hotel internationaal en begrijpt iedereen dat, er was er dus eentje in de andere richting. Op mijn vraag: kilometer? met begeleidende één vinger, twee vingers ... maakte ze me duidelijk dat het slechts een halve vinger ver was.
En zo logeer ik dus weer op hotel. Dit is dan wel een hotel dat me beter ligt. Uiterst simpel maar proper en met 60 Zloty nog best binnen mijn prijsklasse, ik heb dit jaar al duurder gekampeerd (tijdens mijn “opwarmer” in Frankrijk).
Een uurtje later begon het gerommel en vielen er grote druppels, en nog een half uurtje later barstte de bui echt los. Het gedonder viel nog wel mee maar de regen was echt fel. Toch wel de goede beslissing genomen vandaag.
De afstand was vandaag 122 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3301785   

Gisteravond en vannacht nog lang, en regelmatig hard, horen regenen. Ik ben uiteindelijk wel blij dat de camping me niet wou plaatsen.
Na regen komt zonneschijn, vanmorgen bij het wakker worden zag ik een blauwe hemel. Zo had ik toch even de indruk van een mooie dag. Bij het vertrek zag ik de grijze wolken al afkomen en even later was alles grijs, met een dikke mist die alles net een beetje vochtig maakte. De mist bleef echter, wat restte waren verschillende tinten van grijs. Een dag om alleen maar te fietsen dus, zonder meer. Nu, mijn verwachting was dat het rond de middag wel zou veranderen, ofwel zou het opklaren ofwel zou het alsnog gaan regenen. Het weer in Polen is bijna berekenbaar in zijn veranderlijkheid, gelukkig werd het het tweede. Tegen de middag werd het stilletjes aan beter en na de middag kwamen er zelfs mooie opklaringen. Het werd af en toe zelfs wat warm met mijn lange mouwen.
De route was simpel om te beginnen, de 78 naar Pedrzejow. In Pedrzejow kon ik kiezen voor de 7 naar Kielce maar het leek me beter om een kleine omweg te maken langs kleinere wegen (een tiental kilometer zou blijken), ook al omdat de 7 op een bepaald moment zou overgaan in een snelweg. Of het echt nodig was op deze sowieso rustige zondag weet ik niet maar het was wel behoorlijk aangenaam fietsen op deze, zeker voor Poolse maatstaven, rustige weg. Eigenlijk zijn alle wegen hier behoorlijk druk, er wordt schijnbaar veel met de auto gereden in Polen. Achteraf bleek ook dat mijn een beetje visionair is. Mijn route zou de 7 kruisen op de plaats waar hij volgens mijn kaart overging in een snelweg maar al wat er was was een grote werkplaats waar men werkt aan de aanleg van een autosnelweg en al het verkeer moest sowieso over de weg die ik wou volgen.
Ik zou vandaag eens een stad in- en uitrijden op dezelfde dag. Mijn route moest mij in principe recht naar het centrum brengen, waar ik vooral het bisschoppelijk paleis even wou zien. En dat bleek ook tamelijk te kloppen. Bij het binnenrijden van Kielce volgde echter eerst nog even een Big Mac moment en even verder werd mijn weg naar het paleis wel een beetje gehinderd door een soort braderij. Het paleis en de bijhorende kathedraal waren best wel de moeite om eens te bekijken. Wat ik vandaag op verschillende plaatsen gehoord heb is dat de mis “uitgezonden” wordt door luidsprekers rond de kerk. Ook de mis in deze kathedraal. De mis bleek eigenlijk net gedaan en werd afgesloten met gezangen en zo werd ik tijdens mijn korte bezoek begeleid door de gezangen uit de kerk.
Ook het buiten rijden van Kielce was volgens Google maps doodsimpel maar dat bleek toch net ietsje moeilijker maar ik ben zonder echte problemen in de goede richting geraakt. Het doel voor vandaag lag nog een tiental kilometer verder in Miedziana Gora. Een precies adres van de camping had ik niet maar eenmaal daar zou ik zeker wel een aanwijzing vinden. Ik was het plaatsje al bijna door en had nog niets gezien. Ik had al eens een poging gedaan om iets te weten te komen maar zonder succes. Tegen het einde van het dorp nog eens geprobeerd en de heer wist me te vertellen dat de camping nog een vinger en half verder was. Nog even doorgaan dus. En daar zag ik inderdaad mijn aanwijzing, bij het lokale karting- / racecircuit. Een poging tot informatie bij wat mannen leverde niets op, “een beetje verder” deden zij teken maar ik vond met de beste wil niets dat op een camping leek. Nu, op het pitgebouw stond ook in grote letters “motel” maar die deur was ook gesloten. Ik had ondertussen, ook al door wat heen en weer gerij om de camping te vinden, alweer bijna 130 Km op de teller en voor heldentoeren om nog eens 30 Km door te gaan naar een andere camping had ik geen zin meer dus ben ik maar naar het hotel vlakbij gegaan en kampeer dus vannacht op hotel. Een stuk buiten mijn prijsklasse maar met 150 Zloty nu ook weer geen ramp.
Bij aankomst aan het hotel stond de teller helemaal op 130 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3301783   

Vanmorgen wakker geworden en vertrokken met regen. Na een uurtje is het dan gestopt maar op de middag is het herbegonnen en alleen maar erger geworden, nog een vijf uur regen, wind en koude.

Vlotjes vertrokken uit Krakow, zonder enige hapering.
Ik heb mijn route naar Warschau voor de eerste dagen een beetje aangepast omdat ik gelezen had over een kasteel dat de moeite was en waar ik, mits een aangepast parcours, praktisch voorbij kwam. Dit betekent wel dat de ritten van morgen en overmorgen een beetje langer zullen uitvallen, een mens moet iets doen om aan zijn kilometers te komen.
Vandaag stond de 794 op het programma, met een paar afwijkingen om een kasteel te bezoeken. Het eerste was niet bijzonder maar het tweede, Pieskowa Skala, was dat toch wel. De afwijking daarheen bracht me ook tot het mooiste stukje route tot dusver, een mooie weg door een vallei.
Net bij het verlaten van het kasteel begon het opnieuw te regenen en vanaf dan was het alleen nog fietsen. In Pilica zag ik een bord dat naar een mogelijke overnachtingsplaats (een verkeersbord met een bed dus) wees. Ik was ondertussen al zodanig doorweekt dat ik even in de verleiding kwam om er te blijven maar ik vond het nog net iets te vroeg en het zou de rit van morgen nog wat langer gemaakt hebben, dus ging ik toch maar verder. Bij het naderen van Kroczyce, waar ik op Podlesice 81 een camping moest vinden, was ik nog meer doorweekt en ervan overtuigd dat kamperen pas de tweede optie zou worden. Toen ik een, schijnbaar vrij chic, hotel passeerde ben ik dus maar gaan informeren naar de prijs. De prijs deed niet ter zake want ze waren volzet. Ze konden me wel doorverwijzen naar een ander hotel, 3 Km de andere richting uit. Ik daarheen maar hetzelfde liedje, volzet. Eerst dacht ik even dat ze mij, doorweekt als ik was, liever niet op hun chicke kamers wilden maar ik had onderweg al verscheidene Subaru's met opgekleefde nummers zien passeren en aan beide hotels hing een vlag van Subaru ... waarschijnlijk had het een wel met het andere te maken, een Subaru meeting in de buurt die alle beschikbare plaatsen had opgeëist.
Toch maar terug en door naar de camping dus, misschien hadden ze wel hutten of iets dergelijks. Om te beginnen bleek Podlesice eigenlijk geen straat maar een apart gehucht bij Kroczyce. En bovendien bleek dit het episch centrum van de meeting. Bij het hotel, aanpalend aan de camping, heb ik dus zelfs geen moeite gedaan maar ook de camping bleek volledig verhuurd aan de organisatie en zij konden mij, hoewel er nog ruimte zat was, dus geen plaatsje geven. Nu blijkt Podlesice een bijzonder gehucht, ieder huis biedt hier kamers aan in het kader van agrarisch toerisme. Ik ben dan bij een aantal plaatsen gaan aankloppen maar kreeg overal hetzelfde te horen, sorry ... probeer verderop eens. Schijnbaar was het niet alleen Subaru-meeting maar ook nog eens een van de drukste (lange?) weekends van het jaar in Polen en dus waren er nogal wat Poolse toeristen op pad ook. Na een plaats of vijf besloot ik toch nog eens op de camping te proberen van ze te vermurwen, je kan tenslotte niet het hele gehucht van deur tot deur gaan. Op de camping waren ze echter niet te vermurwen, het kon niet. Ik stond ondertussen zowat te beven van de natte en de koude, misschien met een beetje extra toneel , en dat moet toch iets los gemaakt hebben. Ze hebben dan een paar telefoontjes geplaatst en uiteindelijk met succes. Ik had een plaats. In principe was haar gastenverblijf in de tuin ook verhuurd maar ze is dan bij de logeerders op de eerste verdieping gaan vragen of zij er probleem mee hadden dat ik het woongedeelte op het gelijkvloers zou betrekken. Dat bleek niet het geval en de vrouw heeft dan in de woonkamer een zetel uitgetrokken tot een bed en voorzien van slaapgerei en zo overnacht ik dus in de woonkamer van het gastenverblijf van Podlesice 48 en staat zelfs mijn fiets droog in de inkom, voor de volle prijs van 30 zloty. Eigenlijk voelt het een beetje aan als diefstal, die luxe in deze situatie (ik ben al wel vaker nat en koud geweest maar vandaag staat echt wel mee aan de top), voor die prijs.
De kilometer teller stopte vandaag op 101 Km.
PS: ik heb vandaag ook nog een flashback gehad naar 2 jaar geleden.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3301779   

Eerst nog eentje dat ik gisteren vergeten was. Gisteren middag heb ik me even laten gaan voor mijn middagmaal. Ik wou vooral de “zure soep met witte worst”, die schijnbaar typisch is voor de streek, eens proberen. Daarna volgde nog een kipfilet met champignons en een enorme berg groenten. Samen met een ice-tea koste me dit een volle 6O Zloty, ofte 15 €. Het meeste dat ik deze trip al spendeerde aan een maaltijd.
Vanmorgen ben ik op zoek gegaan naar het Joods verleden van Krakow in de wijk Kazimierz. Op het eind van de 15e eeuw werden de Joden al uit het, toenmalige, centrum van Krakow weggestuurd en samengebracht in de wijk Kazimierz. Op het eind van de 19e eeuw werd de wijk terug volwaardig geïntegreerd in de stad Krakow, maar het bleef een hoofdzakelijk Joodse wijk. Van de 65.000 Joden die er voor WO II woonden overleefden er slechts een 6.000 de kampen. Na de oorlog werden de Joden, en de wijk, door communistisch Polen tamelijk verwaarloosd en in de jaren 80 werden zelfs nog veel Joden het Pools staatsburgerschap ontnomen en werden ze verplicht te vertrekken. De wijk Kazimierz verloederde volledig. Pas in de jaren 90, toen Steven Spielberg Shindlers list kwam opnemen en vond dat de wijk de perfecte uitstraling had van een getto en dus daar zijn film kwam opnemen, kwam er terug beterschap. Nu is Kazimierz een vrij trendy plaats met veel restaurants en bars. De Joodse restanten zijn beperkt, enkel synagoges, een oud kerkhof en een paar memorials. Wel proberen de Joden die na het communistisch regime, en hun nakomelingen, nog resteerden hun cultuur te herstellen.
Daarna ben ik nog verder geweest naar Shindlers fabriek. Het is duidelijk dat de fabriek niet meer de originele fabriek is maar op de plaats van de fabriek is nu een, schijnbaar, mooi museum over de Nazi bezetting van Krakow ingericht. Het bezoek is echter bepaald per tijdstip en het vroegst mogelijke bezoek, waarvoor nog 1 ticketje restte, was pas over 1,5 uur. Zo geduldig was ik niet dus ik vrees dat ik dit museum gemist heb.
Op de terugweg, ondertussen namiddag, heb ik me tegoed gedaan aan een Brusselse(!) wafel met room, ijskreem en aardbeien (als ik niet aan het eten ben denk ik aan eten ).
Ik heb gisteren gezegd dat het niet direct klikte met Krakow maar ik ben toch heel tevreden van mijn bezoek aan deze stad.

Toen ik wakker werd leek alles nog OK maar toen ik terug kwam van ontbijt hoorde ik, vanop de kamer, de auto's op straat door het water rijden, vette regen dus.
Om negen uur ben ik er toch maar op uit gegaan, in een verzopen Krakow. Zijn het de hoge verwachtingen of is het het trieste weer, ik weet het niet maar de klik met Krakow komt niet direct. De markt (Rynek) is wel OK met centraal de lakenhallen maar, zoals al gezegd, het klikt niet echt voor mij, zeker niet meer dan Wroclaw. Krakow is ook een stad waar tientallen mensen je op straat proberen te ronselen voor city- en andere tours. De citytours gebeuren dan wel in eco-vriendelijke elektrische karretjes. Er zijn ook verscheidene “tourist-info's” maar dat zijn eigenlijk ook maar verkooppunten voor de tours.
Wat Krakow wel voor heeft is het indrukwekkende Wawel-kasteel. Binnenin ben ik (nog) niet geweest, er zijn verschillende zalen open voor het publiek maar je moet al aanschuiven bij de ingang van het kasteel om de beperkte tickets te kopen. Maar de buitenplaatsen van het kasteel zijn vrij toegankelijk en ook al meer dan de moeite waard.
Onderweg van de Rynek naar het Wawel ben ik ook nog getuige geweest van de Corpus Christi processie (ik wist niet dat er nog zoveel nonnetjes waren).
Tegen de middag is het beginnen opklaren, met zelfs enkele mooie opklaringen, maar om 3 uur gingen de hemelsluizen terug open. Teken om stilaan een, vroeg, einde te maken aan dag 1 in Krakow. Hopelijk morgen wat meer geluk met het weer, het wisselt hier nog vaker dan met een normale Belgische zomer.

De “camping-”bevolking is toch nogal wat gegroeid gisteren. Eerst een Nederlands koppel met een caravan, even later een Engelsman met een mobilhome en nog wat later een Fins koppel eveneens met een mobilhome. Met al deze mensen nog een leuke babbel gehad. Nog wat later kwamen nog eens 2 Nederlandse en 2 Italiaanse koppels met mobilhomes, maar de Italianen waren schijnbaar niet erg tevreden want die zijn na terugkomst van de receptie terug vertrokken. Nog een heel stuk later is er nog een Zwitserse mobilhome bijgekomen en vanmorgen stond er ook nog een Poolse caravan. Best nog druk geworden rond het hotel, maar het terras bleef van mij.
Gisteravond is zowaar de zon nog gaan schijnen en dat deed ze vanmorgen ook al terug. Alles netjes droog kunnen inpakken.
Dan het bezoek aan Auschwitz – Birkenau. Toch een van de zwartste periodes uit onze recente geschiedenis.
Los van de gruwelijkheden die er gepleegd zijn is Auschwitz nog enigszins te vatten, het ziet er tenminste uit zoals een gevangenenkamp en is nog enigszins te overzien. Wel zijn er gruwelijke dingen gebeurd en te zien natuurlijk: tonnen (in gewicht, niet van vorm) menselijk haar dat verkocht werd aan de textielnijverheid om te verwerken, massa's van allerhande protheses die van de gesneuvelden verzameld werden (het goud van de tandprotheses is natuurlijk niet achtergebleven) massa's reiskoffers en kleding en vooral de kinderkleding raakt je natuurlijk. Ook de massa registratie foto's aan de muren die de slachtoffers een gezicht geen, overigens niet alleen Joden maar ook veel “gewone” Polen, politieke gevangenen, (Roma-)zigeuners en andere gedeporteerden.
Het is echter pas in Birkenau dat het echt onvoorstelbaar wordt. De onvoorstelbare omvang van dat kamp met die tientallen rijen barakken, telkens goed voor een enkele honderden gevangenen in die verder lege omgeving. Dit is echt niet te overzien en voor te stellen, wat dit moet geweest zijn. En dan natuurlijk het beeld van, letterlijk, het einde van de spoorlijn.
Dan toch nog even over het minder gruwelijke heden. Een viertal uren heb ik in beide kampen rondgedwaald. Daarna heb ik ook nog geprobeerd om de Joodse synagoge met museum en om van het huidige Oswiecim iets te zien maar dat bleek niet te doen. Het kasteel denk ik dat ik gepasseerd ben maar het was niet echt indrukwekkend en ik kon er moeilijk stoppen, de Rynek (de Poolse rechthoekige markten, lag helemaal open en naar de synagoge heb ik in alle richtingen wegwijzers gezien maar ik heb hem niet gevonden.
Dan maar gewoon naar Krakow doorgefietst. Na de middag begon het terug stevig te overtrekken en vanaf 3 uur viel af en toe wat regen, net genoeg om mijn regenjasje aan te trekken. Een grote stad naderen is, zoals al eerder gezegd, nooit maar Krakow bleek een uitzondering op die regel. Tot bleek dat ik er eigenlijk rond begon te rijden in plaats er naartoe. Ik begon net op te twijfelen en om bevestiging van de richting centrum te vragen om niet aan de andere kant weer buiten te rijden, denk ik.
Logement vinden in een stad als Krakow is geen probleem, keuze genoeg. Maar ik heb vandaag wel tot mijn vierde adres moeten gaan om een plaatsje voor mij én mijn fiets te vinden. Toen ik uiteindelijk geïnstalleerd en gedoucht was had ik geen zin om nog ver te zoeken voor avondeten dus ben ik voor gemakkelijk en vlug gegaan: eerst KFC, dan nog een McDonalds en een flinke dot soft-ijs op de terugweg. Ik heb misschien niet energierijk gegeten maar toch zeker calorierijk. Moorgen zien we wel voor wat anders.
De afstand vandaag was uiteindelijk 80 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3239179   

Vanmorgen opgestaan met wind en regen, zo'n dag waarop je thuis liefst de deur niet uit komt. Maar, zoals eerder reeds gezegd, een hele dag in een tent is ook maar niets en je komt nergens, dus ben ik er toch maar uitgekomen en heb alles maar gepakt om verder te gaan. De Poolse gasten, die hier op het terrein aan het werk zijn en er in caravans logeren, moeten gedacht hebben dat ik goed zot was en eigenlijk gaf ik ze wel een beetje gelijk.
En zo ben ik, via Rybnik, naar Oswiecim, oftewel Auschwitz, gereden, niet meer en niet minder. 79 Km ver.
Onderweg nog een koffiestop gehouden, de man mocht gelijk zijn koffiehoekje dweilen.
Op de middag is het een tijdje wat opgeklaard maar er valt toch nog steeds geregeld een vieze motregen.
Onderweg ook nog gepasseerd in Pszczyna, begin daar maar eens aan om dat uit te spreken.
Ik kampeer hier op het terrein van het “Centre for Dialogue and Prayer”. Ik dacht dan aan een kerkelijke organisatie, en dat zal zo ook wel zijn, maar het ziet er vooral uit als gewoon een groot, modern hotel. Ze laten dus wel kampeerders toe op hun, overigens mooi, grasveld en hebben daar een mooi sanitair blokje met overdekt terras en aangezien ik de enige kamperende gast ben kan ik daarvan dankbaar gebruik maken om, ondanks de regen, toch enkele zaken uit te spreiden om te drogen. Normaal, als ik mij tentje wat nat heb moeten inpakken, droogt mijn tentje vrij snel als het terug opgesteld heb maar vandaag heb ik toch eerst even moeten “dweilen”. Nu, zo is de vloer ook weer proper.
Auschwitz ben ik voorbijgereden maar heb ik in deze natte toestand nog niet bezocht. Ik hoop dat morgenvroeg alles is opgeklaard voor een bezoek en daarna een redelijk kort ritje naar Krakow.
Toch wel een beetje raar om hier te overnachten, zelfs het geluid van de trein in de verte krijgt hier een beetje een sinistere klank.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3239165   

De Nederlanders waren van plan van een paar dagen ter plaatse te blijven maar na een algemene elektriciteitspanne vanmorgen en al weer gaan zeuren achter de sleutel van de douches, die schijnbaar wel zoals voorzien afgesloten werden om 22:00 uur maar niet zoals voorzien terug geopend om 07:00 uur, dachten ze van toch ook maar meteen verder te reizen. Ik ben sowieso verder gegaan.
Vandaag stond er een behoorlijk lange rit op het programma. Eerst even halt gehouden in Nysa. Het was toch nog een kleine 5 Km tot het centrum. Nysa was wel een beetje een teleurstelling. Er waren wel een paar leuke plaatjes maar er zat geen geheel in. Daarna ging het over de 41 richting en dan over de 40 naar Kedzierzyn. Wat hier overigens opvalt is dat veel plaatsaanduidingen, aan de gemeentegrenzen niet de wegwijzers, hier tweetalig zijn. Als de gemeente ook nog een oude Duitse naam heeft staat die er steeds bij. Voorbij Kedzierzyn ging het dan over kleinere wegen naar Rybnik, mijn einddoel voor vandaag. Ook op deze kleinere wegen kende ik geen problemen, alles op de juiste plaatsen correct bewegwijzerd. Ik moet de Polen hierin feliciteren.
Dat is echter meer dan kan gezegd worden over de aanduidingen naar de camping in Rybnik. Nu eens een kruispunt wel en dan weer vijf niet. Wel was duidelijk dat ze voor mij, na een al lange rit, aan de verkeerde kant van de stad lag. Na wat heen en weer rijden en uiteindelijk wat hulp van de GPS vond ik toch de camping ... tenminste ze stond me een groot bord langs de weg aangeduid en er was iets met duidelijke kenmerken van een camping maar ... geen receptie en geen faciliteiten. Dan maar eens gaan informeren bij het aanpalende hotel, dat samen op hetzelfde bord stond. Sorry mijnheer, de camping bestaat niet meer ... al een jaar of vijf . Niet volgens internet, niet volgens mijn kaart en niet volgens dat grote bord langs de kant van de weg. Ze wist nog wel een andere camping ... 20 Km verder . Ik had er vandaag al 130 op de teller. Ik had natuurlijk gewoon een kamer in dat hotel kunnen nemen, zo overdreven leken de prijs nu ook weer niet, maar besloot te volharden in de boosheid en 20 Km verder te gaan. Ik moet ook wel zeggen dat de juffrouw van de receptie geen enkele poging ondernam om mij een kamer “aan te smeren”. Integendeel, ze was erg behulpzaam om me de weg richting andere camping te helpen vinden (het kan natuurlijk ook zijn dat ik er op die moment slecht uit zag, niet respectabel genoeg voor haar hotel ). Ze belde zelfs met de camping om zeker te zijn dat ze open waren en de juiste locatie een beetje te preciseren. En ze heeft ook nog via Google maps vastgesteld dat het eigenlijk 25 Km waren en zowat de helft daarvan ging over de route langs waar ik gekomen was. Ik heb er dan maar een sprintje uitgetrokken van, uiteindelijk, 24 Km aan een gemiddelde van 21,5 Km!
Hier op de camping was het opnieuw even schrikken. Tijdens hun telefoon gesprek was er schijnbaar niets gezegd over fiets en tent, daar wisten ze even niet mee wat aan te vangen. En geen van beide dames sprak Engels of Duits. Uiteindelijk kwam er een telefoontje met een derde dame, die wel Duits sprak, om de zaak uit te klaren en zo ben ik toch nog aan een plaatsje geraakt.
En morgen vroeg rij ik nog eens terug naar Rybnik want ik moet die kant uit.
Het totaal verdikt voor vandaag is dus 154 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3239157   
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3239159   

Gisteren namiddag dan nog maar eens door Wroclaw gewandeld. Een beetje op kabouterjacht geweest ook. Ik heb er nog een tiental gespot en denk dat mijn totaal tegen de 25 moet zitten. Volgens 't schijnt zouden er meer dan 100 zijn.
Hoewel het deze morgen weer geen lekker fietsweer was ben ik vandaag toch maar doorgegaan, alweer iets later dan gewoonlijk en wat extra omdat op zondag de bakker ook wat later is. Vlotjes de weg uit Wroclaw gevonden. Geen enkele hapering, direct in de goede richting. Dat was ook het enige dat vlotjes ging vanmorgen. Verrassend genoeg heeft die extra rustdag Wroclaw me schijnbaar geen deugd gedaan, niet erg goed geslapen ook. Alleszins wou het vanmorgen echt niet vlotten en de omstandigheden hielpen ook al niet. Op het program stonden om te beginnen 80 Km pal naar het zuiden, met de wind uit zuidwest. Normaal zou je met zuidelijke wind een beetje warmte verwachten maar het is daar dus ook niet arm genoeg om de rest van Europa op te warmen. De eerste helft van die 80 Km waren dan ook nog niet erg inspirerend. Dezelfde lange, vrijwel rechte, saaie, ... weg, zonder ook maar iets interessants. Na 20 Km begon het licht te golven, normaal het vernoemen niet waard maar onder de omstandigheden ...
Na 40 Km, bij Strzelin, laste ik een kleine koffiepauze in. Hier in Polen richt ik met daarvoor tot benzinestations. Ze zijn voldoende talrijk en hebben, meestal, een shop met de nodige snacks en broodjes en een koffiemachine. Bij deze gelegenheid had ik voldoende aan een koffie met een muffin. Schijnbaar deed die pauze me goed want daarna ging het al een stuk beter. De weg begon ook wat meer te golven, dat maakt het misschien iets zwaarder maar het brengt ook een beetje meer zicht, niet spectaculair maar toch al een stuk mooier. Ruim 20 Km verder wou ik die koffiepauze nog eens wat uitgebreider over doen. Het benzinestation had echter niet waar ik zin in had, ik zocht boterhammen en zij hadden enkel baguettes. Boterhammen, van die zachte driehoeken, gaan er tijdens zo'n rit bij mij wat vlotter in en de baguettes leken me ook nogal groot. Er werd nog een pomp aangekondigd aan de andere kant van het stadje, daarheen dus. Dit was echter een kleiner pompstation en zij hadden niet echt iets te bieden. Dan maar een van mijn eigen cereal-bars en nog een eindje doorgaan tot Paczkow, een stadje met nog een oude omwalling. Bij het verlaten van Paczkow kon ik dan eindelijk mijn uitgebreidere pauze nemen, met driehoekjes met ham en eieren. Dat gaf me ook voldoende energie om nog een 25 Km door te gaan naar Nysa. Bovendien mocht ik in Paczkow de koers wijzigen naar het oosten, wat het fietsen ineens nog een stuk vlotter maakte.
Een voor Nysa zag ik de aankondiging voor een camping, in tegenstelling tot enkele keren eerder besloot ik vandaag om niet eerst het stadje te bezoeken en maar te hopen op redelijk weer morgen vroeg.
Op de camping begon dan nog een apart verhaal. Na me geïnstalleerd te hebben ging ik eens een kijkje nemen naar het sanitair. De toiletten waren open, en proper, maar de douches waren gesloten. Een papier meldde dat de douches open zouden zijn van 16:00 uur tot 22:00 uur. Aangezien het zowat kwart na vier was dan maar naar de receptie op zoek naar een sleutel. De receptie bleek ondertussen echter gesloten. Een Nederlands koppel, dat even voor mij aangekomen was en met mij schijnbaar de enige klanten vandaag, wist me iets meer te vertellen. De receptie bleek vandaag slechts geopend tot 16:00 uur (dat had ik nog net gehaald). Enkel omdat het zondag is, in de week is ze helemaal niet bezet. Dan moet de klusjesman alles regelen, met wie zij ook al kennisgemaakt hadden. Die heeft echter een kantoortje aan het uiteinde van de camping, waar ook een strandje met wat drankstalletjes, een ijskraampje, enz. is. Samen daarheen dus. Met veel moeite het probleem uitgelegd en hij stuurde zijn loopjongen met ons mee naar een andere sanitaire blok, waar de douches eveneens gesloten bleken te zijn. De jongen dus helemaal terug om de sleutel te gaan halen en de douches te openen. WC's dus in een blok en de douches in een andere, en enkel de dameskant maar gezien de bezetting op de camping konden we dat wel regelen. Aangezien ik de hele dag gefietst had zou ik eerst gaan. Naar de tent voor mijn gerief, lekker onder de douche en ... geen water uit de douche. Ik besloot dan maar om het op te geven maar de Nederlanders zijn iets grotere doorzetters. Met de hulp van een woordenboek schreven zij de woorden: “geen water douches” op een papiertje en daarmee trok mijnheer terug naar de klusjesman. Terug de loopjongen, deze keer met de sleutel van de andere douches en eerst met succes getest op water. Weer nam ik de eerste beurt voor mijn rekening. Water was er nu wel, maar warm werd het niet. Alleszins ben ik lekker fris nu.
En zo zit ik nu terug tussen de fluitende en kwetterende vogels in plaats van het stads- en discogedreun.
De afstand was vandaag trouwens 104 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3239147   

Een onverwacht vroege blog met een onverwachte titel vandaag.
Ik had gisteren goed op de lokale detailkaart gekeken om te zien hoe ik hier best vertrok. In praktijk ziet het er echter toch altijd een beetje anders uit en zo moest ik toch wat zoeken en al eens vragen. Toen het er naar uitzag dat ik eindelijk definitief de juiste richting gevonden had ... brak mijn ketting . Ik heb gelukkig wel een reserve mee.
Omdat ik al wat later aangezet was, vanwege het ontbijt dat pas vanaf 8 uur genomen kan worden en omdat er toch een behoorlijk lange rit op het programma stond en omdat ik nog maar een paar kilometer weg was en ... leek het me beter van terug naar de hostel te wandelen, een extra nachtje boeken en daar rustig alles afladen en uithalen wat ik nodig heb om mijn ketting te vervangen en dat liever daar te doen dan ergens gewoon langs de kant van de weg.
Ondertussen is de nieuwe ketting gelegd, mijn eerste ooit, en zullen we dit maar bijschrijven in het vakje ervaringen. Vooral als ze het houdt.
En nu zit ik dus opnieuw in mijn hostel te wachten op 2 uur om mijn nieuwe kamer te betrekken voor een extra dagje Wroclaw. Och, er zijn ongetwijfeld ergere plaatsen om te stranden en bovendien is het toch weer geen lekker fietsweer.
En dus krijgen jullie maar een paar extra Wroclaw foto's, met inbegrip van Solidarnosc die nog altijd actief blijken te zijn.
En voor morgen weet ik alvast de juiste richting om te vertrekken.

Toen ik gisteren eindelijk kon inchecken was het toch even schrikken toen ze zei dat de prijs 96 was voor 2 nachten, wat me toch nogal veel leek voor een hostel ... even vergeten dat ik in zloty-land was: 96 / 4 = 23,5 € wat me wel heel redelijk lijkt voor 2 overnachtingen met ontbijt. Ter vergelijking: Dresden was 25 € per nacht, wel met wat meer ruimte (de kamers zijn vrij krap hier, vooral voor iemand met mijn hoeveelheid aan bagage) en buffetontbijt.
Gisteren werd ik ook gedurende ruim een uur tot de wanhoop gebracht toen ik nog eens op internet wou en er maar niet in slaagde om verbinding te maken met de WIFI, terwijl de manager van dienst me verzekerde dat met het netwerk alles in orde was. Tot ik ten einde raad maar overstapte op de gasten-pc en er de manager moest op wijzen dat die ook geen verbinding had. Hij heeft toen het netwerk even heropgestart en toen was voor mij ook weer alles in orde.
Het centrum van Wroclaw is tamelijk compact en aangezien ik hier gisteren vrij vroeg was had ik eventueel de dag van vandaag hier kunnen laten vallen en gewoon doorgaan maar ik ben blij dat ik dit niet deed. Ik heb vanmoorgen een en ander van gisteren nog even rustig overgedaan en dan een beetje verder naar buiten afgedaald en daarbij nog leuke plaatsjes en details opgemerkt. Verder vandaag een beetje rustig de toerist uitgehangen: koffietje, taartje, ... en na de middag even wat rusten, het weer is toch niet zo aangenaam om zo maar wat rond te hangen maar naar wat ik verneem is dat elders in Europa niet beter.
Wroclaw heeft een beetje hetzelfde verhaal als Dresden, een heel mooie oude stad maar weinig is hier echt oud. Wroclaw werd op het einde van de oorlog, als een van de laatste sterke vestingen van de Duitsers, zwaar gebombardeerd en voor zo'n 75 % vernield.
Naast een oude stad is Wroclaw ook een universiteitsstad en een erg levendige stad. 's avonds misschien een beetje te levendig voor wie er niet aan deelneemt, zoals ik. Het bleef buiten toch vrij lang vrij luid.
En dan zijn er de kabouters van Wroclaw. Wat in het begin van de jaren 80 begon als ludiek protest tegen het gezag, door een groepering Oranje Alternatief, in de vorm van muurschildering van kabouters, op plaatsen waar anti-regeringsslogans verwijderd waren, over een protestmars voor de bevrijding van de kerstman tot een grote betoging ten voordele van de kabouters, iedereen gekleed met oranje puntmutsen is nu uitgegroeid tot kleine bronzen kabouters die, als je goed oplet, overal in allerlei gedaanten in het straatbeeld opduiken, als herinnering aan de acties van vroeger.
Tenslotte vandaag eens een woordje over “jeugd-”herbergen, waar wel eens wat misverstanden over bestaan. Vroeger was er 1 organisatie die alle jeugdherbergen overkoepelde: “International Youth Hostel Federation”. Heel vroeger was dat allemaal heel strikt gereglementeerd maar ze zijn al een heel tijdje mee gemoderniseerd, je hoeft zelfs geen lid meer te zijn van één van de nationale federaties om er te verblijven maar het geeft je wel een korting als je aangesloten bent. Toch vind men hier nog weinig jeugd. Enkel groepen van scholen, jeugd- en sportverenigingen brengen nog jeugd. Verder zie je er families, met kinderen, andere samenreizende groepen en de wat oudere individuelen, dezelfde die er pakweg 20 jaar geleden ook al logeerden. Ondertussen zijn er, vooral in steden met enige toeristische waarde, veel onafhankelijke herbergen gekomen die het voorwoord “youth” hebben laten vallen en dus gewoon overal “hostel” genoemd worden. Zij leveren eigenlijk gewoon hetzelfde als de jeugdherbergen maar hebben een meer moderne en ongebondenere uitstraling en het is hier dat je de jeugdigere reiziger tegenkomt. In één van deze onafhankelijke hostels logeer ik hier. Mijn kamergenoot in Dresden was ook al iets jonger dan ikzelf maar mijn 2 kamergenoten hier hebben samen waarschijnlijk zowat dezelfde leeftijd als ik alleen.

Ik heb uiteindelijk niet kennisgemaakt met de andere Belgen. Terwijl ik, half in en half uit mijn voortentje vanwege enerzijds de (lichte) regen en anderzijds geen vuur indoor, mijn potje zat te koken zaten zij al rustig (satelliet-)TV te kijken en dan even gaan aankloppen leek me een beetje overdreven.
Van de regen van gisteravond was vanmorgen niets meer te merken. Netjes alles droog, zelfs geen dauw, dus alles netjes droog ingepakt voor de volgende 2 nachten. Toch was het geen aangename dag, daarvoor was er echt wat veel, koude wind.
De route was vandaag al even simpel als onaangenaam. Zowat 45 Km over de behoorlijk drukke weg van Swidnica naar Wroclaw, die bovendien niets te bieden had (de foto's zijn er vier die ik vanmorgen in Swidnica nog nam een één bij het binnenrijden van Wroclaw).
Een grote stad naderen is altijd onaangenaam en vandaag was niet anders. Eens ik door de rand, met alle mogelijke grote winkeltoestanden (IKEA, OBI, Decathlon, ...) en KFC, Mc Donalds (lunchstop, je zou ervan verschieten hoe lekker zo'n Big Mac soms kan zijn), heen was viel het weer wat beter mee. Toch was het van daar nog een heel eind. Toen ik het centrum echt naderde heb ik de GPS nog eens in gang gezet en hij deed behoorlijk zijn job. Toch weer een kleine anekdote: Wroclaw wordt eigenlijk geschreven met een l met een klein streepje door, één van de bijzondere letters uit het Pools. Je kan die letter niet ingeven in de GPS maar hij erkent niet de gewone l dus moet je vanaf Wroc beginnen bladeren door een dikke honderd namen die ergens in de naam wroc bevatten, in alfabetische volgorde dus met Wroclaw ergens achteraan.
De GPS bracht met dus tot aan de hostel die ik voorzien had maar deze bleek echter volzet. Geen nood, er zijn er wel meer in Wroclav. Waarvan één aan de overkant van de straat, waar ik meer geluk had. Ik kan me wel pas om 14.00 uur inchecken maar de ontvangst was goed, mijn fiets staat binnen en ze hebben free-WIFI, dus is de blog ook ineens in orde. Ik kan met mijn eigen verbinding alles doen op internet alleen uploaden lukt zelden.
De kilometerteller stopte op 59 Km vandaag.
Morgen een dagje om Wroclav te bezoeken.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3172833