Gisteren namiddag dan nog maar eens door Wroclaw gewandeld. Een beetje op kabouterjacht geweest ook. Ik heb er nog een tiental gespot en denk dat mijn totaal tegen de 25 moet zitten. Volgens 't schijnt zouden er meer dan 100 zijn.
Hoewel het deze morgen weer geen lekker fietsweer was ben ik vandaag toch maar doorgegaan, alweer iets later dan gewoonlijk en wat extra omdat op zondag de bakker ook wat later is. Vlotjes de weg uit Wroclaw gevonden. Geen enkele hapering, direct in de goede richting. Dat was ook het enige dat vlotjes ging vanmorgen. Verrassend genoeg heeft die extra rustdag Wroclaw me schijnbaar geen deugd gedaan, niet erg goed geslapen ook. Alleszins wou het vanmorgen echt niet vlotten en de omstandigheden hielpen ook al niet. Op het program stonden om te beginnen 80 Km pal naar het zuiden, met de wind uit zuidwest. Normaal zou je met zuidelijke wind een beetje warmte verwachten maar het is daar dus ook niet arm genoeg om de rest van Europa op te warmen. De eerste helft van die 80 Km waren dan ook nog niet erg inspirerend. Dezelfde lange, vrijwel rechte, saaie, ... weg, zonder ook maar iets interessants. Na 20 Km begon het licht te golven, normaal het vernoemen niet waard maar onder de omstandigheden ...
Na 40 Km, bij Strzelin, laste ik een kleine koffiepauze in. Hier in Polen richt ik met daarvoor tot benzinestations. Ze zijn voldoende talrijk en hebben, meestal, een shop met de nodige snacks en broodjes en een koffiemachine. Bij deze gelegenheid had ik voldoende aan een koffie met een muffin. Schijnbaar deed die pauze me goed want daarna ging het al een stuk beter. De weg begon ook wat meer te golven, dat maakt het misschien iets zwaarder maar het brengt ook een beetje meer zicht, niet spectaculair maar toch al een stuk mooier. Ruim 20 Km verder wou ik die koffiepauze nog eens wat uitgebreider over doen. Het benzinestation had echter niet waar ik zin in had, ik zocht boterhammen en zij hadden enkel baguettes. Boterhammen, van die zachte driehoeken, gaan er tijdens zo'n rit bij mij wat vlotter in en de baguettes leken me ook nogal groot. Er werd nog een pomp aangekondigd aan de andere kant van het stadje, daarheen dus. Dit was echter een kleiner pompstation en zij hadden niet echt iets te bieden. Dan maar een van mijn eigen cereal-bars en nog een eindje doorgaan tot Paczkow, een stadje met nog een oude omwalling. Bij het verlaten van Paczkow kon ik dan eindelijk mijn uitgebreidere pauze nemen, met driehoekjes met ham en eieren. Dat gaf me ook voldoende energie om nog een 25 Km door te gaan naar Nysa. Bovendien mocht ik in Paczkow de koers wijzigen naar het oosten, wat het fietsen ineens nog een stuk vlotter maakte.
Een voor Nysa zag ik de aankondiging voor een camping, in tegenstelling tot enkele keren eerder besloot ik vandaag om niet eerst het stadje te bezoeken en maar te hopen op redelijk weer morgen vroeg.
Op de camping begon dan nog een apart verhaal. Na me geïnstalleerd te hebben ging ik eens een kijkje nemen naar het sanitair. De toiletten waren open, en proper, maar de douches waren gesloten. Een papier meldde dat de douches open zouden zijn van 16:00 uur tot 22:00 uur. Aangezien het zowat kwart na vier was dan maar naar de receptie op zoek naar een sleutel. De receptie bleek ondertussen echter gesloten. Een Nederlands koppel, dat even voor mij aangekomen was en met mij schijnbaar de enige klanten vandaag, wist me iets meer te vertellen. De receptie bleek vandaag slechts geopend tot 16:00 uur (dat had ik nog net gehaald). Enkel omdat het zondag is, in de week is ze helemaal niet bezet. Dan moet de klusjesman alles regelen, met wie zij ook al kennisgemaakt hadden. Die heeft echter een kantoortje aan het uiteinde van de camping, waar ook een strandje met wat drankstalletjes, een ijskraampje, enz. is. Samen daarheen dus. Met veel moeite het probleem uitgelegd en hij stuurde zijn loopjongen met ons mee naar een andere sanitaire blok, waar de douches eveneens gesloten bleken te zijn. De jongen dus helemaal terug om de sleutel te gaan halen en de douches te openen. WC's dus in een blok en de douches in een andere, en enkel de dameskant maar gezien de bezetting op de camping konden we dat wel regelen. Aangezien ik de hele dag gefietst had zou ik eerst gaan. Naar de tent voor mijn gerief, lekker onder de douche en ... geen water uit de douche. Ik besloot dan maar om het op te geven maar de Nederlanders zijn iets grotere doorzetters. Met de hulp van een woordenboek schreven zij de woorden: “geen water douches” op een papiertje en daarmee trok mijnheer terug naar de klusjesman. Terug de loopjongen, deze keer met de sleutel van de andere douches en eerst met succes getest op water. Weer nam ik de eerste beurt voor mijn rekening. Water was er nu wel, maar warm werd het niet. Alleszins ben ik lekker fris nu.
En zo zit ik nu terug tussen de fluitende en kwetterende vogels in plaats van het stads- en discogedreun.
De afstand was vandaag trouwens 104 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3239147   

Een onverwacht vroege blog met een onverwachte titel vandaag.
Ik had gisteren goed op de lokale detailkaart gekeken om te zien hoe ik hier best vertrok. In praktijk ziet het er echter toch altijd een beetje anders uit en zo moest ik toch wat zoeken en al eens vragen. Toen het er naar uitzag dat ik eindelijk definitief de juiste richting gevonden had ... brak mijn ketting . Ik heb gelukkig wel een reserve mee.
Omdat ik al wat later aangezet was, vanwege het ontbijt dat pas vanaf 8 uur genomen kan worden en omdat er toch een behoorlijk lange rit op het programma stond en omdat ik nog maar een paar kilometer weg was en ... leek het me beter van terug naar de hostel te wandelen, een extra nachtje boeken en daar rustig alles afladen en uithalen wat ik nodig heb om mijn ketting te vervangen en dat liever daar te doen dan ergens gewoon langs de kant van de weg.
Ondertussen is de nieuwe ketting gelegd, mijn eerste ooit, en zullen we dit maar bijschrijven in het vakje ervaringen. Vooral als ze het houdt.
En nu zit ik dus opnieuw in mijn hostel te wachten op 2 uur om mijn nieuwe kamer te betrekken voor een extra dagje Wroclaw. Och, er zijn ongetwijfeld ergere plaatsen om te stranden en bovendien is het toch weer geen lekker fietsweer.
En dus krijgen jullie maar een paar extra Wroclaw foto's, met inbegrip van Solidarnosc die nog altijd actief blijken te zijn.
En voor morgen weet ik alvast de juiste richting om te vertrekken.

Toen ik gisteren eindelijk kon inchecken was het toch even schrikken toen ze zei dat de prijs 96 was voor 2 nachten, wat me toch nogal veel leek voor een hostel ... even vergeten dat ik in zloty-land was: 96 / 4 = 23,5 € wat me wel heel redelijk lijkt voor 2 overnachtingen met ontbijt. Ter vergelijking: Dresden was 25 € per nacht, wel met wat meer ruimte (de kamers zijn vrij krap hier, vooral voor iemand met mijn hoeveelheid aan bagage) en buffetontbijt.
Gisteren werd ik ook gedurende ruim een uur tot de wanhoop gebracht toen ik nog eens op internet wou en er maar niet in slaagde om verbinding te maken met de WIFI, terwijl de manager van dienst me verzekerde dat met het netwerk alles in orde was. Tot ik ten einde raad maar overstapte op de gasten-pc en er de manager moest op wijzen dat die ook geen verbinding had. Hij heeft toen het netwerk even heropgestart en toen was voor mij ook weer alles in orde.
Het centrum van Wroclaw is tamelijk compact en aangezien ik hier gisteren vrij vroeg was had ik eventueel de dag van vandaag hier kunnen laten vallen en gewoon doorgaan maar ik ben blij dat ik dit niet deed. Ik heb vanmoorgen een en ander van gisteren nog even rustig overgedaan en dan een beetje verder naar buiten afgedaald en daarbij nog leuke plaatsjes en details opgemerkt. Verder vandaag een beetje rustig de toerist uitgehangen: koffietje, taartje, ... en na de middag even wat rusten, het weer is toch niet zo aangenaam om zo maar wat rond te hangen maar naar wat ik verneem is dat elders in Europa niet beter.
Wroclaw heeft een beetje hetzelfde verhaal als Dresden, een heel mooie oude stad maar weinig is hier echt oud. Wroclaw werd op het einde van de oorlog, als een van de laatste sterke vestingen van de Duitsers, zwaar gebombardeerd en voor zo'n 75 % vernield.
Naast een oude stad is Wroclaw ook een universiteitsstad en een erg levendige stad. 's avonds misschien een beetje te levendig voor wie er niet aan deelneemt, zoals ik. Het bleef buiten toch vrij lang vrij luid.
En dan zijn er de kabouters van Wroclaw. Wat in het begin van de jaren 80 begon als ludiek protest tegen het gezag, door een groepering Oranje Alternatief, in de vorm van muurschildering van kabouters, op plaatsen waar anti-regeringsslogans verwijderd waren, over een protestmars voor de bevrijding van de kerstman tot een grote betoging ten voordele van de kabouters, iedereen gekleed met oranje puntmutsen is nu uitgegroeid tot kleine bronzen kabouters die, als je goed oplet, overal in allerlei gedaanten in het straatbeeld opduiken, als herinnering aan de acties van vroeger.
Tenslotte vandaag eens een woordje over “jeugd-”herbergen, waar wel eens wat misverstanden over bestaan. Vroeger was er 1 organisatie die alle jeugdherbergen overkoepelde: “International Youth Hostel Federation”. Heel vroeger was dat allemaal heel strikt gereglementeerd maar ze zijn al een heel tijdje mee gemoderniseerd, je hoeft zelfs geen lid meer te zijn van één van de nationale federaties om er te verblijven maar het geeft je wel een korting als je aangesloten bent. Toch vind men hier nog weinig jeugd. Enkel groepen van scholen, jeugd- en sportverenigingen brengen nog jeugd. Verder zie je er families, met kinderen, andere samenreizende groepen en de wat oudere individuelen, dezelfde die er pakweg 20 jaar geleden ook al logeerden. Ondertussen zijn er, vooral in steden met enige toeristische waarde, veel onafhankelijke herbergen gekomen die het voorwoord “youth” hebben laten vallen en dus gewoon overal “hostel” genoemd worden. Zij leveren eigenlijk gewoon hetzelfde als de jeugdherbergen maar hebben een meer moderne en ongebondenere uitstraling en het is hier dat je de jeugdigere reiziger tegenkomt. In één van deze onafhankelijke hostels logeer ik hier. Mijn kamergenoot in Dresden was ook al iets jonger dan ikzelf maar mijn 2 kamergenoten hier hebben samen waarschijnlijk zowat dezelfde leeftijd als ik alleen.

Ik heb uiteindelijk niet kennisgemaakt met de andere Belgen. Terwijl ik, half in en half uit mijn voortentje vanwege enerzijds de (lichte) regen en anderzijds geen vuur indoor, mijn potje zat te koken zaten zij al rustig (satelliet-)TV te kijken en dan even gaan aankloppen leek me een beetje overdreven.
Van de regen van gisteravond was vanmorgen niets meer te merken. Netjes alles droog, zelfs geen dauw, dus alles netjes droog ingepakt voor de volgende 2 nachten. Toch was het geen aangename dag, daarvoor was er echt wat veel, koude wind.
De route was vandaag al even simpel als onaangenaam. Zowat 45 Km over de behoorlijk drukke weg van Swidnica naar Wroclaw, die bovendien niets te bieden had (de foto's zijn er vier die ik vanmorgen in Swidnica nog nam een één bij het binnenrijden van Wroclaw).
Een grote stad naderen is altijd onaangenaam en vandaag was niet anders. Eens ik door de rand, met alle mogelijke grote winkeltoestanden (IKEA, OBI, Decathlon, ...) en KFC, Mc Donalds (lunchstop, je zou ervan verschieten hoe lekker zo'n Big Mac soms kan zijn), heen was viel het weer wat beter mee. Toch was het van daar nog een heel eind. Toen ik het centrum echt naderde heb ik de GPS nog eens in gang gezet en hij deed behoorlijk zijn job. Toch weer een kleine anekdote: Wroclaw wordt eigenlijk geschreven met een l met een klein streepje door, één van de bijzondere letters uit het Pools. Je kan die letter niet ingeven in de GPS maar hij erkent niet de gewone l dus moet je vanaf Wroc beginnen bladeren door een dikke honderd namen die ergens in de naam wroc bevatten, in alfabetische volgorde dus met Wroclaw ergens achteraan.
De GPS bracht met dus tot aan de hostel die ik voorzien had maar deze bleek echter volzet. Geen nood, er zijn er wel meer in Wroclav. Waarvan één aan de overkant van de straat, waar ik meer geluk had. Ik kan me wel pas om 14.00 uur inchecken maar de ontvangst was goed, mijn fiets staat binnen en ze hebben free-WIFI, dus is de blog ook ineens in orde. Ik kan met mijn eigen verbinding alles doen op internet alleen uploaden lukt zelden.
De kilometerteller stopte op 59 Km vandaag.
Morgen een dagje om Wroclav te bezoeken.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3172833   

Het weer was vandaag weer behoorlijk. Het is wel niet zo warm geworden, daarvoor was er net iets te veel (frisse) wind. En ondanks de weer wisselende bewolking bleef het ook vandaag (tot nu toe) droog, dat is schijnbaar meer dan wat men in België kan zeggen.
Vanmorgen eerst nog even terug naar het stadje gereden, ten eerste voor enige zaken die ik nog gemist bleek te hebben en ook voor nog enkele praktische zaken: brood (dat laatste brood dat ik in Duitsland kocht viel echt wel tegen) en extra geld uit de muur. (de eerste druppels beginnen nu toch te vallen, vanavond blijft het niet droog)
Na een kleine 5 Km passeerde ik terug langs de camping. De route was ook vandaag weer makkelijk te volgen en goed bewegwijzerd. De volgende 5 Km ging het nog even langs een grote weg, maar met degelijk fietspad. Daarna ging het terug over wat kleinere wegen naar Kamienna Gora en verder naar Walbrzych. Over de wegen vandaag overigens zeer tevreden, hier en daar (en dan vooral rond Walbrzych) wat minder maar in het algemeen volkomen in orde.
Ik had gisteren al gezien dat het hier in Polen al even flink golft als in Duitsland en ook dat er in de verte steeds hogere bergen te zien waren. Op kilometer 20 kreeg ik hiervan een voorproefje, een stevig klimmetje van een 5 Km. Verder bleef het dikwijls op en af gaan, soms vrij stevig maar het echt langere werk heb ik vandaag niet meer gehad. Toch verwacht ik de volgende dagen nog wel wat.
De route die ik vandaag nam had wat korter gekund maar die ging dan een heel stuk over een grotere weg en bovendien wou ik langs het kasteel van Ksiaz passeren en dan had ik vanaf de kortere route een stuk heen en terug moeten doen. Het kasteel van Ksiaz stond in Kamienna Gora, op zo'n 35 Km, al aangeduid maar in Walbrzych, op zo'n 10 Km, niet meer. Het was alleszins het bezichtigen waard. Het kasteel dus, Walbrzych was grotendeels slechts een vrij grijze industriestad. De route in het algemeen was echter wel best mooi.
Na het kasteel was het nog een 15 Km tot Swydnica, dat ik ook vandaag eerst even bezocht voor ik me naar camping 231 begaf voor m'n overnachting.
De kilometerstand was vandaag 92 Km.
We winnen trouwens met 3-2 van de Duitsers. Toen ik hier toe kwam was hier al een Belgisch koppel met een mobilhome, ik heb (nog) geen kennisgemaakt omdat ze al naar het stadje gewandeld waren. Later is nog een Duits koppel met een mobilhome aangekomen. Dat is de volledige bezetting van de camping, we zijn dus met 3 Belgen tegen 2 Duitsers.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3172831   

Om te beginnen eerst iets rechtzetten: ik heb zondag mijn vader een proficiat gewenst met zijn verjaardag ... onderweg heeft men wel eens tijd om na te denken en vandaag kwam ik, na 2 dagen , tot het besef dat we nog maar mei zijn en dat ik dus een maand te vroeg was ... over een maand dus nog eens proberen.
Vanmorgen opgestaan met zonnig maar fris weer, het was gisteren met die bewolking niet zo erg opgewarmd en toen die bewolking vannacht dan wegtrok is het behoorlijk afgekoeld. De enige nattigheid kwam echter van de dauw. In de loop van de dag zijn er dan wel wolken opgekomen maar niets om zich zorgen over te maken. Het was wel zo'n typisch wisselvallige situatie, in de zon en uit de wind lekker warm maar uit de zon en in de wind behoorlijk frisjes.
Vandaag in Herrnhut eerst nog even wat inkopen gedaan, dat was alweer geleden van vrijdag. Nu heb ik in het weekend wel niet veel nodig gehad maar het werd toch tijd om een en ander aan te vullen. Daarna ging het vlotjes via binnenwegen naar de Poolse grens. Om 10 uur was ik in Polen.
Mijn eerste dag verliep vlotjes. Mooi mijn route kunnen volgen en op alle nodige plaatsen de juiste wegwijzers. Via secundaire wegen ging het richting Gryfow Slasky. In het begin, een kilometer of 25, waren die secundaire wegen wel van heel bedenkelijke kwaliteit. Wel, meestal, asfalt maar met putten, herstelling over herstelling, afgebrokkeld, ... op het einde werd het wel beter. In Gryfow Slasky kon ik eindelijk geld wisselen in Zloty's, een mens is dat niet meer gewoon in Europa, of 100 m verder uit de muur halen, merkte ik daarna.
Van Gryfow Slasky ging het dan over een grotere weg naar Jelenia Gora. Toen ik bij het naderen van Jelenia Gora een aanduiding naar mijn camping zag staan heb ik die in eerste instantie genegeerd. Ik wou liever eerst, nu het goed weer was, het stadje even bezichtigen. Een erg mooi stadje overigens, in het bijzonder de markt met zijn oude gekleurde huizen en overdekte galerijen. Daarna ging het dus terug richting camping. Ondanks hier en daar een aanduiding kwam ik schijnbaar toch niet echt op het goede spoor en toen ik dan maar even inlichtingen vroeg kwam ik op een andere camping terecht dan deze die ik eigenlijk voorzien had, er zijn er hier dus meerdere. Deze ligt wel langs een vrij drukke weg maar de receptie was vriendelijk, mijn plaatsje is goed en de douche was lekker. We klagen dus niet over camping 130, waar ik mijn eerste Poolse nacht (ooit) doorbreng.
Door wat heen en weer rijden op het einde kwam ik toch al weer tot een afstand van 110 Km vandaag.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3172829   

Gisteravond zag ik het ineens in 2 snelheden donker worden, vanachter de herberg werd het gewone donker worden geholpen door naderende donkere wolken. Om 10 uur brak het los, een stevige regenbui. Met bakken viel het uit de lucht, gelukkig zat ik niet in mijn tentje.
Vanmorgen bij het vertrek, na nog eens stevig te hebben ontbeten, was alles weer mooi zonnig. Vertrek in korte mouwen. Dresden verlaten was makkelijker dan er in te komen, ook alweer geholpen door de goede ligging van de herberg en door het feit dat er op pinkstermaandag om 8 uur nog geen verkeer was. Ook de rest van de route ging vandaag erg vlot.
Het begon met een stukje langs de Elbe en daarna met een stukje terug langs de Elbe. Dit kwam omdat ik een brug te ver was gegaan, ze was afgesloten wegens werken. Na een 15 Km had ik te uiteinden van Dresden eindelijk echt verlaten. Ondertussen begon er al weer bewolking op te komen. Nog een uurtje later werd het duidelijk dat ik het ook vandaag niet droog zou houden, maar ik deed het toch. De wisselende bewolking was soms erg dreigend maar het bleef wel droog.
Van Dresden ging het naar Neustadt en dan, even in een boog over Chechië, naar Oppach. Dit was duidelijk een stuk dat erg geliefd is bij motorrijders, veel op en af met het nodige mooie bochtenwerk. Van Oppach ging het dan vlotjes naar Lobau en tenslotte tot Herrnhut waar de teller na 93 Km stopte voor een laatste nachtje in Duitsland, morgen Polen.
Ik passeerde deze voormiddag in een van de kleine dorpjes het pinksterfeest. De plaatselijke lustige muzikanten op een podium en de lokale bevolking aan lange tafels er voor. De orkestleider was net een nieuw nummer aan het aankondigen maar toen ik passeerde werd alles even stil, mij met mijn bepakking de berg op zien gaan was eventjes interessanter dan het feest.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3172825   

Om te beginnen vandaag: een proficiat voor mijn vaders verjaardag.
Mijn kamergenoot gisteren in de herberg was een jonge(re) Nederlander die voor zes weken onderweg is met zijn BMW GS Adventure , via Sint Petersburg naar Noordkaap en door Noorwegen terug. Hij heeft wel veel meer bagage mee dan ik, naast
zijn koffers aan de moto nog een gigantische rolbag daarop en een rugzak (op zijn rug dus). Hij schat zo'n 60 Kg bagage, alles samen!
Hoewel de herberg er van buiten een beetje mastodontisch uit ziet is ze best gemoedelijk. Bovendien is ze schitterend gelegen op slechts een paar minuten wandelafstand van de altstadt en bovendien vlakbij het WTC, dat beschikt over een schitterend free WIFI waarvan ik nu dus gebruik gemaakt heb om mijn blog volledig up to date te brengen (mens dat gaat vlot). Voor de liefhebbers van alle gegevens, ik heb zelfs mijn dag-etappes kunnen uploaden en linken aan de respectievelijke dagen.
En dan wat vandaag betreft: een schitterende dag om Dresden te bezoeken, met de zon aan een blauwe hemel. Dresden zit een beetje in hetzelfde schuitje als Ieper, een oude stad maar er is geen gebouw dat, in hun geval, ouder is dan pakweg 60 jaar. Voor Ieper is dit ondertussen dus bijna 100 jaar. Meer dan een dag heb ik hier iet nodig maar zeker wel de moeite om eens te bezoeken, zeker in zo'n zomers sfeertje. Ik ben blij dat ik beslist heb om tot hier te komen voor mijn eerste stop.
Ook best veel fietsers gezien in Dresden, velen met een (lichte) bepakking. Pinksteren is ook in Duitsland een lang weekend en schijnbaar wordt daarvan gebruik gemaakt om een (kleine) tocht te maken. Dikwijls in groep of met het gezin, met soms best nog kleine kinderen die dan vaak hun eigen bagage-zakjes dragen.
Er was in de herberg ook een Aziaat met de fiets. Ik heb hem vanmorgen zien vertrekken met zijn klein plooifietsje, 2 kleine tasjes achteraan met daarop een reserve buitenbandje (voor kleine wieltjes), een stuurtasje en een gewoon handtasje aan zijn stuur hangend met onder andere zijn drinkfles. Echt jammer dat ik mijn camera niet bij de hand had.
Voor mezelf gaat het vanaf morgen verder richting Warschau maar met nog wel een paar onderbrekingen onderweg
 

Het weer is in de loop van de nacht terug volledig omgeslagen. Na 2 dagen T-shirt was het nu terug alles aan wat ik aan kon doen, inclusief regenkledij. Terug koud en nat dus.
In de loop van de nacht is het beginnen regenen, maar dat was de voorbije dagen eigenlijk ook al het geval. Alleen is het nu 's morgens blijven regenen. Erger nog, het is van motregen overgegaan in een stevige regen. Gelukkig had ik naast mijn tentje een tafel met dak boven. Zo kon ik daar tijdens het afbreken een en ander onder leggen zodat alles droog bleef, alles behalve mijn tentje dus. Afbreken en inpakken duurde ook net iets langer dan anders, het was niet helemaal met volle goesting precies. Daarna toch maar het verstand op nul gezet en vertrokken. Na een paar kilometer stond het water al in mijn schoenen.
Het is des te jammerder omdat even verder Colditz op de route lag. Voor leeftijdsgenoten toch een beetje een icoon, door de TV-serie en het gezelschapsspel uit de jaren 70. Ik had graag het stadje en het kasteel een beetje nader bekeken maar zoals het nu was heb ik mezelf moeten overtuigen om de camera uit te halen voor een paar snapshots, de enige foto's van de dag.
Na Colditz ging het over dezelfde weg verder richting Döbeln, alleen werd die weg halverwege afgesloten wegens werken ... omleiding dus. Ze kennen er hier ook iets van, ik ben al enige van die dingen tegengekomen. En toch kom ik nog veel meer borden met “strassenschade” tegen, de wegen zijn in Duitsland ook niet allemaal super. Nu, in dit geval kwam het, achteraf gezien, nog goed uit. De omleiding bracht me op een route die eigenlijk beter lag maar die ik gisteren niet opgemerkt had.
Zo ging het verder tot Nossen, vanaf waar ik problemen verwachtte om mijn route verder te vinden. Ik vond echter verrassend vlot mijn weg richting Wilsdruff en ook daar vond ik, naast de wegwijzers naar de autosnelweg, ook nog wegwijzers naar Dresden langs de gewone weg. Nog een eindje verder, ondertussen op zo'n 10 Km van Dresden, begonnen de problemen van “verboden voor fietsers” dan toch. Dan maar de GPS aan het werk gezet en, na een paar haperingen om zijn route te berekenen, bracht deze me verrassend vlot tot mijn bestemming, een jeugdherberg in Dresden.
Hier ben ik ingecheckt voor de volgende 2 nachten, morgen is het fietspauze.
Ondertussen is ook reeds de was gedaan en gedroogd en heb ik genoten van een heerlijk avondmaal. Voor 5,70 € biedt de herberg een “all you can eat” buffet avondmaal met een saladbar (beperkt), een hoofdschotel (vandaag varkensrollade met boontjes en gekookte aardappelen en/of aardappelgratin met groentjes en pannenkoeken met appelmoes, en dit alles dus zonder beperking).
De teller stopte vandaag overigens op 95 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3129781   

Aan de camping van gisteren vertrokken met nog een paar souvenirs, in de vorm van een paar serieuze muggenbeten. Het was er vergeven van.
Voor me lagen 2 grootsteden: Halle en Leipzig. Het plan was simpel: omcirkelen langs zuid en dan zien we wel hoever we komen. In het slechtste geval zou ik doorgaan tot Colditz, dat zou ook nog wel meevallen. Het was allemaal een beetje moeilijk in te schatten omdat ik in Duitsland werk met bladen van een stratenatlas, omdat die precies in het plastiekje van mijn stuurtas passen. Vandaag draaide echter alles rond de hoek van vier bladzijden, wat het dus allemaal een beetje bemoeilijkte.
De eerste helft viel nog redelijk mee, tot aan Weissenfels. Dan kwam ik in een zone van kleine wegen waarvan slechts een deel op kaart staan en die uitgerust zijn met allerlei wegwijzers naar plaatsjes die helemaal niet op kaart staan. Een mens zou er de weg kwijt raken. En toen ik eindelijk in de buurt kwam van het plaatsje van waaruit ik mijn route verder kon bepalen, toen werd ik afgeblokt door een wegomleiding. Ik heb vandaag dan ook verscheidene luide krachttermen laten ontsnappen. Via die wegomleiding kwam ik dan echter weer in de richting van een ander plaatsje van waaruit ik ook verder kon. Vanuit dat plaatsje, Pegau, vond ik dan de route naar Borna. Door al dat heen en weer rijden, inclusief enkele verkeerde gokken waarschijnlijk, had ik alweer ruim 100 Km op de teller en was ik nog lang niet in de buurt van Colditz.
In Borna zette ik de GPS nog eens aan het werk om mij in de goede richting te zetten, met al 115 Km op de teller had ik nog 35 Km te gaan. Even later passeerde ik over de markt, waar ik op een kaart kon zien hoe ik best verder ging. Tot zover kwamen kaart en GPS overeen. Toen ik echter op de weg naar Colditz kwam, die de GPS wou oversteken, liet ik de GPS-route wat ze was en ging over de weg verder. Volgens de aanduiding op de wegwijzers zou mijn optie zo'n 7 Km korter zijn, en daar kwam geen veldweg aan te pas. Ik zal het echter nooit zeker weten want een 15 Km voor Colditz, in Bad Lausick, stond ineens een camping op 2 Km aangeduid en toen was de beslissing snel gevallen.
De teller stopte uiteindelijk op 131 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3129767   

Het weer volgde vanmorgen hetzelfde stramien als gisteren, opgestaan met de laatste regen en even later zon. Tegen dat er ingepakt moest worden was alles droog en ik vertrok zowaar in korte mouwen, het lijkt een eeuwigheid geleden dat ik dat nog deed. Het is ondertussen wel duidelijk dat de wind gedraaid is, ik veronderstel dat dat de prijs is die ik moet betalen voor het betere weer.
Het ging vanmorgen eerst even naar Duderstadt, een mooi kleurrijk stadje. Dan ging verder over golvende binnenwegen, met af en toe een behoorlijk klimmetje. Om negen uur reed ik “Oost-Duitsland” binnen. Het is nu toch moeilijk voor te stellen dat daar destijds een wereld stopte en even verder een totaal andere wereld was. Nog een eindje verderop kruiste ik een jongere man op een mountainbike met een aanhangwagentje, die me begroette met een welgemeend “salut”. Ik veronderstel dat het om een Fransman ging.
Op de middag bereikte ik Nordhausen. De altstadt heb ik niet aangedaan, het leek me wat ingewikkeld en bovendien bergop. Wel nam ik er even een lunch-pauze en reed er daarna, achteraf gezien, langs de iets langere en hogere weg rond. Van Nordhausen ging het voor een 35 Km over dezelfde weg richting Sangerhausen, licht golvend en met de, toch wel vrij stevige, wind op de kop. In Sangerhausen had ik 100 Km op de teller maar ook nog een heel eindje te gaan om een camping te bereiken. Ik nam er dus nog even een pauze met koffie en gebak. De voedingswaarde van het gebak zal wel niet erg “sportief” zijn maar het zijn wel calorieën en voor mij zijn momenteel alle calorieën goed.
Na Sangerhausen ging het dan nog een 20 Km verder tot Eisleben en dan nog een eindje naar de Sussersee. En daar lag de camping in Seeburg, natuurlijk aan de verkeerde kant van de See, eerst nog even er rond dus.
Dit alles bracht het totaal vandaag op 133 Km, weer een erg lange rit dus maar wel véél genietbaarder dan die van het Ruhrgebied. En ook beter verteerd dan de 88 van gisteren, toen ik wel heel blij was toen ik eensklaps aan de camping aankwam. De ene dag is de andere niet.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3129745   

Gisteravond nog een gezellig uurtje samen met de landgenoten getafeld. De huiselijke keuken is een beetje over mijn standaard budget maar het was de moeite waard, een echte maaltijd tussendoor.
Vanmorgen opgestaan met het geluid van regen op de tent. Dat heeft echter nog maar een half uurtje geduurd en daarna kwam de zon. Zodanig dat mijn tentje zelfs bijna droog was om in te pakken. En na dat ik een uurtje onderweg was heb ik zelfs een laagje uitgedaan. De omstandigheden waren vandaag een beetje wisselend warm en fris naargelang de wind stond
Mijn route zal de volgende dagen vooral van eigen makelij zijn, op basis van de kaart.
Zo ging het vandaag over Hofgeismar naar Reinhardshagen en daar met een veertje over de Weser. Aan de overkant ging het dan verder via Dramsfeld naar Göttingen. Op de middag was ik in Dramsfeld maar een geschikt terras vond ik er niet het werden dan maar een paar koeken van de bakker. In Göttingen heb ik even rondgereden, het leek me best een interessant stadje met enige geschiedenis maar fotografisch was er niet veel. Alles tamelijk ingesloten.
Voorbij Göttingen ging het dan richting camping in Nesselröden.
De teller stopte op 88 Km.
Het terrein was vandaag stevig golvend. Eerst vooral in stapjes steeds hoger, op een bepaald moment had ik er eentje van 600 m aan 10% volgens de aangave langs de kant. Uiteindelijk volgde dan een lange, stevige afdaling naar de Weser. Aan de overkant vond ik dan natuurlijk het omgekeerde, een lange, stevige klim en verder terug stevig golvend. Ik haalde vandaag meer dan 1000 hoogtemeters.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3129721   

Vanmorgen opgestaan zonder regen en dat is zo bijna de ganse dag gebleven. Hoewel het wisselend tot zwaar bewolkt en vrij kil gebleven is, was het toch een verademing om nog eens een dag zonder regenkledij te fietsen.
Vandaag vooral gebruik gemaakt van de bewegwijzerde fietsroutes. Om te beginnen langs de Mohnesee en verder door het Mohnedal naar Brilon. Mohnedal zegt het al, langs het water en vlak. Over een mooi asfalt fietspad en tot Belecke mooi rustig, iets afgelegen van de hoofdweg. Bij Belecke ging het dan verder over het fietspad langs de grote baan, langs Ruthen en verder tot Brilon. Op de middag was ik in Brilon en van de gelegenheid gebruik gemaakt voor een wat langere pauze met een ommeletje op een terras.
Voorbij Brilon ging het verder over landelijke wegen richting Marsberg. Bij het naderen van Marsberg ging mijn goed fietspad over op een grindweg door het bos, het type weg dat ook wel gebruikt wordt door bosbeheer. Allemaal nog best te doen. Door een gemiste pijl ben ik net voor Marsberg ook nog richting Ober-Marsberg gegaan, een plaatsje met een paar huizen en 2 kerken boven een op een puist net naast Marsberg. Een paar kilometer en een serieuze beklimming extra.
Voorbij Marsberg werd de fietsroute een beetje te gortig voor een beladen fiets, ik ben dan maar teruggekeerd en heb voor de grote weg geopteerd.
En zo ben ik terecht gekomen in Warburg. Volgens mijn originele planning, thuis op de computer gemaakt, zou ik nog een eindje doorgegaan zijn maar volgens mijn kaart moest er hier ook ergens een camping zijn en met alweer 100 Km op de teller vond ik het wel welletjes. Even nagevraagd op de toeristen-info en de camping bleek slechts 2 Km verderop en zo kwam ik dus bij camping Eversburg in Warburg. De beslissing om hier te blijven is al goed gebleken. Nadat er bij het naderen van Warburg al een paar druppels gevallen heb ik ondertussen al een paar buitjes gehad, nog et op tijd mijn tentje opgezet.
De gastvrouw hier is een heel vlot moedertype. Ze wist me direct te vertellen dat er net nog een paar Belgen aangekomen waren, met de mobilhome op de terugweg van Polen. De moeder heeft hier ook een gasthaus en in de hoop dat ze ook een huiselijke keuken aanbiedt heb ik me voor vanavond getrakteerd op een varkenshaasje, doorgespoeld met een pintje (mijn eerste sinds België). Mogelijk samen met de andere Belgen, misschien kan ik nog een paar tips krijgen.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3129697   

In de loop van de nacht is het terug beginnen regenen en ...
Vandaag ook overdag zowat de hele tijd geregend. Geen zware regen maar de hele tijd gemiezer, op een paar onderbrekingen na. Pas het laatste uur bleef het droog maar ondertussen op de camping toch ook al weer een paar buitjes gehad. Buiten drogen lukt momenteel dus niet, alles ligt zowat opengespreid over mijn tassen in binnen- en buitentent.
De hele dag met regenkledij gereden dus. Natuurlijk hou je het daar op termijn ook niet echt droog in. Zeker niet als je gaat klimmen, dan ga je in zo'n regenkledij natuurlijk zweten als een paard. En er mag nogal geklommen worden in het Ruhrgebied en daarachter. Ik haalde vandaag bijna 1000 hoogtemeters.
Maar eerst nog even terug naar het vertrek vanmorgen. De GPS mocht vandaag de route bepalen maar dat lukte in eerste instantie niet zo erg. Zijn eerste route ging niet door wegens wegenwerken en zijn eerste alternatief wegens “door de velden”. Ik heb me dan maar eerst zelf even op pad gebracht en eens op weg lukte het een stuk beter. Dikwijls langs landelijke wegen door het Ruhrgebied, een beeld dat ik niet verwacht had. Soms echt mooi, of tenminste het had écht mooi geweest met goed weer. Nu restte er slechts een verwaterd afgietsel. En ... soms werden zijn wegen dan weer een beetje te landelijk en moest ik even afwijken. Uiteindelijk leidde m'n GPS me wel door het Ruhrgebied op een manier dat ik zelf niet zou gevonden hebben.
Het nadeel van keren en draaien op GPS-route is dat je er, toch zeker hier in deze omgeving, geen vordering in ziet. Uiteindelijk naderde ik Unna. Hier nam ik het commando over en ging richting B1 en verder over de B1 richting Werl. In Werl heb ik me nog een keer tegoed gedaan aan een rondje melancholie en sporen uit het verleden. In Werl passeerde ik mijn eerste vier jaar als onderofficier bij de landmacht. Veel sporen waren echter niet meer zichtbaar. De aangrenzende gevangenis heeft een deel van de kazerne opgeslorpt en de industrie de rest. Eén blok staat schijnbaar nog recht, volgens mij was het vroeger de refter en bar van de BV's.
Verder gereden naar de Büchenweg, waar ik een tijdje een appartement had. Mijn appartement staat er nog, net als al de anderen. Het CMC even verderop is nu een schooltje.
Ondertussen had ik met al dat keren en draaien en met mijn zoektocht in Werl al 100 Km op de teller en ik moest nog verder naar mijn bestemming, een camping aan de Möhnesee.
Op het eind bleef de teller staan op 124 Km, pittige kilometers. Toch een beetje teveel van het goeie eigenlijk. Zo werd het op alle gebied een lange en lastige dag.
(de camping-baas beweert dat het weer woensdag gaat beteren)

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3129675   

Gisterenavond is het terug beginnen regenen en dat is het heel de nacht blijven, tot het tegen de morgen overging in buien. Een dag dat je liever blijft liggen, maar omdat een hele dag in je tentje liggen ook niets is ben ik er toch maar weer uitgekomen.
Vanmorgen de GPS direct aan het werk gezet. Hij heeft me heel mooi om Venlo geleid, zowaar via een veerpontje over de Maas.
Omstreeks 10 uur ging ik voor de tweede maal over de grens, Duitsland dus. De regen was ondertussen zowat gestopt maar omdat het koud en dreigend bleef ben ik toch maar in mijn regenkledij verder gegaan.
Het eerste doel vandaag was Grefrath. Daar heb ik in 1990 mee het hoofdstuk Nike afgesloten voor de Luchtmacht, en het hoofdstuk Luchtmacht voor mezelf. Ik ben daarna overgegaan naar de Landmacht om, uiteindelijk nog 6 jaar, in Duitsland te blijven. Van Grefrath resten me eigenlijk concrete herinneringen, het enige dat ik nog wist te vinden was het Admin-kamp. Mijn plaats van tewerkstelling wist ik niet meer te situeren. Ik weet dat het kamp ooit dienst deed als asiel-centrum maar nu staat het duidelijk al een tijdje leeg.
Van Grefrath ging het over een degelijk aangeduide fietsroute langs Kempen naar Krefeld. Bij het binnenrijden van Krefeld hield het degelijk aangeduid op. Dan maar terug de GPS in gang gezet en die leidde me verder door Krefeld, langs Duisburg en Mulheim naar mijn bestemming van vandaag: de stadscamping in Essen-Werden (nooit gedacht dat ik nog eens zou kamperen in't midden van het Ruhrgebied). Het ging vrij goed maar toch heb ik nog steeds het idee dat hij soms rare trajecten kiest, niet noodzakelijk de makkelijkste of kortste. Nog een kleine GPS anekdote, als je in mijn GPS “essen” ingeeft krijg je zo'n 450 resultaten waardoor je dan in alfabetische volgorde moet beginnen bladeren. Blijkt dat daar dan ook alle plaatsen van de deelstaat Hessen tussen staan.
In de buurt van Duisburg had ik het genoegen om een file voorbij te fietsen. Die file stond er omdat de herder langs de brug en over de grote weg zijn schaapjes moest verplaatsen. Ook dat is dus het Ruhrgebied.
De afstand was vandaag 107 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3129667   

In het oosten blijft het droog, hoorde ik vanmorgen op de radio.
Schijnbaar zat ik nog niet ver genoeg naar het oosten, (zowat een uurtje na mijn vertrek begon het te regenen. Eerst dacht ik nog dat ik er met een paar druppels ging van afkomen maar al vlug begon het gezapig door te regenen en moest ik toch mijn regenjasje aantrekken.
De route was vrij simpel vandaag, vooral langs het water. Langs het militaire terrein van Grobbendonk naar de Lu koekjesfabriek in Herentals. Hier draaide ik in een ver verleden, samen met nog 14 anderen, gedurende 2 weken proef. Na die 2 weken was het voor mij, en 9 van die andere 14, al weer over. 4 maanden later werd ik soldaat, het begin van een verhaal dat me uiteindelijk naar Ieper zou brengen.
Van aan het fabriek ging het verder over het jaagpad langs het kanaal richting Bocholt. Ik hou wel van langs het water fietsen, het is er meestal rustig fietsen en er is steeds wel iets te zien. Een 55 Km verder verliet ik even dit kanaal om weer een kilometertje verder terug verder te gaan langs een ander kanaal richting Nederland. Het ging hier echter niet om een jaagpad maar om een fietspad langs een gewone weg naast het kanaal, toch een stuk minder rustig dus.
Net na de middag stak ik de grens over, maar Nederland was nog steeds niet genoeg naar het oosten om droog te blijven. Integendeel, het leek zelfs nog wat erger te worden. Uiteindelijk kwamen er echter toch onderbrekingen in de regen en af en toe zelfs een zwak waterzonnetje.
In Nederland moest ik af en toe even van het kanaal weg omdat doorgaan niet mogelijk was vanwege de een of de andere hindernis. Ik wist dat er voorbij Weert ergens een kruising van kanalen zou komen maar omdat ik op die moment dus niet langs het kanaal reed duurde het dus even voor dat ik door had dat het kanaal waarlangs ik verder ging niet in de juiste richting liep. Op die moment heb ik dan maar mijn GPS aan het werk gezet en die loodste me feilloos naar mijn doek, camping De Peelweide in Grashoek. Het was ondertussen al even gestopt met regenen en nu heb ik zelfs al behoorlijke opklaringen.
Ik kwam vandaag langs het kanaal overigens nog 2 fietsreizigers tegen en later in Nederland nog een koppel. Ik ben dus echt niet alleen onderweg.
Ik heb vandaag geen route ter beschikking en ik kan ook niet garanderen dat mijn blog een dagelijkse aflevering blijft krijgen, ik heb schijnbaar wat problemen met de USB uitgangen van mijn laptop en zonder USB geen verbinding.
Ik kan wel zeggen dat mij afstand vandaag 105 Km was.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3129655   

Na twee dagen ben ik al terug thuis.
Hoewel ik ondertussen al 15 jaar officieel Ieperling ben, en me daar ook wel echt thuis voel, blijft mijn dorpje in de Kempen toch ook nog altijd thuis.
De dag begon vandaag met wat motregen maar dat was kort na mijn vertrek al gedaan. Verder was het tamelijk hetzelfde liedje als gisteren, wel iets meer bewolkt maar droog en wind (overwegend) van achter.
De rit begon vandaag weer kort na achten. De route was vandaag volledig van eigen hand, op basis van kaart, kompas, gevoel en wegwijzers.
De eerste stop was, al vrij snel, in Aalst. Schijnbaar is Aalst een populaire stopplaats op de route naar Compostela, twee maal vroeg men mij of ik met de Camino bezig was. Bij het buitenrijden van Aalst ook nog een groep van de “1.000 Km tegen Kanker” tegengekomen.
Voorbij Aalst ging het richting Buggenhout. In Malderen, net voorbij Buggenhout, werd het even moeilijk maar toen kwam ik op een fietsroute richting Londerzeel, die ik dan maar gevolgd heb, en van Londerzeel ging, zoals voorzien, richting Willebroek.
In Willebroek was het de bedoeling om via binnenwegen richting Rumst en Duffel te gaan maar ik kwam op de grote baan naar Mechelen terecht. Die ben ik dan maar gevolgd tot ik de Zenne overstak. Langs de Zenne liep een mooi jaagpad dat ongetwijfeld wel ergens aansluiting moest geven met het jaagpad langs de Nete, en dat bleek dus ook zo. In Duffel ben ik dan nog even afgeweken, op zoek naar een bakker voor enkele koeken. Dat bleek echter niet zo evident als verwacht, ik ben uiteindelijk in een boekenwinkel de richting naar een bakker gaan vragen.
Daarna ging het terug langs de Nete, richting Lier, en vanaf dan was het stilaan thuiskomen op bekende wegen. Bij Lier kruiste ik nog een koppel fietsreizigers, ik ben dus niet alleen onderweg.
En zo kwam ik uiteindelijk echt thuis. Vanavond nog even genieten van moeders keuken en een (voorlopig) laatste Belgisch biertje. Morgen naar het buitenland.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3039427   

Het is zover, we zijn weer onderweg
Ik ben er vanmorgen op tijd aan begonnen. Omstreeks 8 uur beginnen laden en even later op weg, de eerste kilometer begeleid door Harry.
De eerste kilometers liepen, logischer wijze, over bekende wegen, in dit geval een route die ik wel eens volg richting Kluisbergen: via Beselare en Moorsele richting Bissegem, even langs de Leie tot Kortrijk, langs de achterkant van het station en over het fietspad langs de spoorweg naar Zwevegem en vandaar langs het kanaal naar de Schelde. Kluisbergen liet ik vandaag rechts liggen, in plaats daarvan ging ik nog een tijdje verder langs de Schelde tot Oudenaarde.
Het Ronde van Vlaanderen centrum stond niet op mijn programma maar ik was wel van plan om even rustig rond te kijken en eventueel iets te eten in Oudenaarde. Dat is echter niet zo erg gelukt, het was me een beetje te druk wegens marktdag. Wel even tot in het begijnhof geweest. Voor de rest zal ik nog eens moeten stoppen op de terugweg, als het geen donderdag is.
Vanaf Oudenaarde heb ik mijn GPS de route laten bepalen. Dat lukte aanvankelijk vrij goed, tot hij me tegen Ninove (tot waar ik volgens niet helemaal moest gereden zijn) toch weer het veld in wou sturen. Ik heb dit ontweken door nog een eindje verder naar Ninove te rijden en van daar richting Denderhoutem, waar de GPS me wel vlot tot aan camping Reamarik bracht. Toch heb ik weer de indruk dat mijn GPS me niet echt de kortste route voorschotelt.
En zo zit de eerste dag er alweer op en het was best een goede dag: wisselend bewolkt maar droog en de wind vanachter.
Tot slot nog enkele cijfers.
Ik heb al dikwijls vragen gekregen over het gewicht van mijn fiets dus heb ik vanmorgen een en ander gewogen en dat was toch even schrikken. De fiets op zich weegt, met volle drinkbussen, zowat 20 kg en de bepakking kwam in totaal op ruim 40 kg, toch een stuk meer dan ik verwachtte. Dit is wel het uiterste maximum, omdat ik met (over)volle mondvoorraad vertrokken ben. Laten we dus even naar onder afronden en zeggen dat ik met een fiets en bepakking onderweg ben waarvan het gewicht schommelt tussen 55 en 60 Kg.
Mijn eigen gewicht stond vanmorgen op 69 Kg, daar kan ik toch best niet té veel van verliezen.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3029859   

Na alweer een fris nachtje ging het vandaag al vlug terug over iets bekendere wegen. Eerst naar Cassel (beklimming van Casselberg met een fiets van zowat 40 Kg) dan verder naar Steenvoorde en dan, vanaf Abeele, over een stukje van één van mijn vaste fietsparcourtjes naar huis.
Zo zit mijn vier dagen opwarming er dus op en al was het een beetje fris en winderig, het was toch best goed. Toch enkele best pittige ritjes gedaan.
Slechts één ding is me behoorlijk tegengevallen en dat is mijn GPS die me toch enkele rare trajecten wou opleggen.
Verder denk ik dat ik klaar ben voor 9 mei.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView/2?id=2921391   

Was het gisteren 's nachts nog alleen maar fris in mijn tentje, vannacht was het er ook nog winderig omheen, héél winderig. Dit was niet het redelijk positieve weer dat ze me vrijdag nog voorspeld hadden. En bovendien ging het tegen de morgen ook nog regenen. Tegen dat ik alles gepakt had stopte die regen al weer.
Mijn eerste bestemming vandaag was het “Blockhaus” in Eperleques. Een gigantische bunker die door de Duitsers ontworpen en gebouwd werd voor de assemblering, stockering en lancering van V2 raketten. Hij is echter nooit operationeel geweest omdat de geallieerde inlichtingsdiensten niet erg gerust waren in de bouw van dat ding en het dus grondig bombardeerden. De uiterlijke schade scheen nog mee te vallen maar het massale bombardement creëerde een mini aardbeving, waardoor de funderingen verschoven en de Duitsers het zaakje iet meer betrouwden om het operationeel te maken.
Hoe dan ook, dit leek me nog eens een gelegenheid om mijn GPS te testen en ik ben toch niet helemaal tevreden over de zaak. In de stad is het heel moeilijk om er mee om te gaan. Hij plant zijn route schijnbaar als voetganger en kent dus geen verbodstekens of hindernissen. Zo stuurde hij mij naar zowat alle eenrichtingstraten en naar onbestaande straatjes, ik geloof zelfs dat hij mij een trap wou doen afdalen. Bovendien mag hij dan wel denken als een voetganger maar als je te traag gaat rijden of stopt, dan verliest hij het noorden en draait zijn kaart een halve slag, ofzo. Alles samengevat, het help wel maar het is niet zo makkelijk als wel zou mogen. Buiten de stad stuurde hij me over aangename baantjes door bossen en langs velden, tot ... hij me weer de boer wou opsturen. Ik heb hem vandaag genegeerd en telkens over de weg laten herberekenen maar het resultaat was een wat eigenaardig traject dat volgens mij noch de kortste noch de makkelijkste was. Ondertussen was echter de zon weer doorgebroken en de dag toch mooi. Na Eperleques ging het dan nog eventjes langs Watten en Saint-Omer te eindigen op de “municipal” camping de Beauséjour in Arques, net buiten Saint-Omer. Waar ik een mooi, rustig plaatsje heb, de zon schijnt en de vogeltjes fluiten. Zo werd het toch nog een goede dag.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView/2?id=2921587