Mijn grote blog voorbeeld en directe aanleiding voor deze blog is een fantastische blog over Tottenham Hotspurs door spooky. Behalve dat het over voetbal gaat zijn er niet echt verbanden tussen zijn fantastisch blog en het amateuristische gewauwel dat ik hier post maar voor een keertje ga ik voortbouwen op een ideetje van hem. Hij legt namelijk steeds een persoonlijke wishlist aan voor de Spurs. Ondertussen zijn we al een paar weken voorbij de competitiestart en sta ik op het punt om Europa voor een tijdje te verlaten. Hierbij dus mijn wishlist voor de Buffalo’s en hopelijk zijn alle punten nog haalbaar als ik terugkom op het oude continent.

Kus die beker, Tim!

Er zijn een aantal dingen waar je als supporter van droomt voor het seizoen begint en bij Kaa Gent fans kan je dat eigenlijk terugbrengen tot eindelijk eens een prijs winnen. Elk seizoen hoor je wel iemand verklaren dat de kortste weg naar Europa en een prijs de bekercampagne is. Het is nu wel genoeg geweest met ons geduld vind ik, het is nu onze beurt. Na die vreselijke finale tegen Anderlecht die we verloren door toedoen van twee ex spelers en de scheidsrechterlijke dwalingen tegen Genk vorig jaar moet het dit jaar dan maar eens lukken. Bekerwinst staat dus volledig bovenaan mijn wishlist, ik wil er zijn als onze kapitein de beker omhoog steekt. Kampioen spelen zou nog mooier zijn maar een beetje realisme is hier wel op zijn plaats.

Top 4 … en niet enkel vóór de play offs

Een evenaring van onze positie van vorig jaar in het jaar Ruiz +1 zou heel mooi zijn. Kers op de taart zou uiteraard zijn dat we voor Dexia FC eindigen.

Doorgaan op het elan…

Hoeveel keer hebben we het al gezien bij wedstrijden van Gent, als we dan al eens voorkomen dan plooien we massaal terug en transformeert de goed voetballende aanvallende ploeg in een paniekerige defensieve massa. Dat ben ik dus grondig beu, het is stresserend, frustrerend en vaak totaal nutteloos. We lopen dan even vaak tegen een stomme tegengoal en de omschakeling maken naar opnieuw aanvallen is erg moeilijk of door tijdsgebrek onmogelijk. Ze moeten beseffen dat het publiek betaalt om ze aanvallend en attractief voetbal te zien brengen. Veel punten pakken mag dan wel mooi meegenomen zijn maar de manier waarop is ook belangrijk. Er is slechts één uitzondering op deze regel … Indien we de titel pakken met absoluut rotvoetbal leg ik er me met veel plezier bij neer.

Jeugdspeler / revelatie van het seizoen

Het wordt eindelijk eens tijd dat er iemand doorstroomd uit de jeugd van Kaa Gent en dan liefst nog een echte Buffalo. Het type speler met een hart voor de club met een vechtersmentaliteit. Iemand die techniek aan kracht koppelt. Het zal waarschijnlijk niet voor dit seizoen gaan dus stel ik me maar de vraag wie de revelatie zal zijn. De meest voor de hand liggende keuze is Yassin El Ghanasy maar als ik de geruchten mag geloven is Doumbia een ruwe diamant en ligt hij bovendien in de bovenste schuif bij onze passionele coach.

De tweede steen

Laat het bouwen nu eindelijk beginnen en please please laat het Arteveldestadion er nog komen voor dat ze in Loppem klaar zijn. Al die spottende rivaliserende supporters mogen nu wel eens de mond worden gesnoerd en de ideale manier om dit te doen zou zijn door een fantastisch Arteveldestadion neer te poten. Ik wil gerust geduld hebben en geloven in een club in evolutie, een club in afwachting van onze nieuwe thuishaven. Maar die ene, ondertussen verdwenen, steen aan de groothandelsmarkt heeft me nog niet kunnen overtuigen. Het wachten heeft nu wel lang genoeg geduurd …

Er zal waarschijnlijk niet veel nieuws verschijnen op de blog voor begin oktober dus hoop ik jullie dan terug te zien …

Forza Buffalo!

01-09-2009 om 15:50 geschreven door Father Sha  

Het voorbije voetbalweekend zal ons niet bijblijven door de lamentabele prestatie van Kaa Gent, noch door de opvallende comeback van Fcboer noch door de bevestiging van de goede seizoensstart van de Limburgse Kanaries maar enkel en alleen door die fractie van een seconde dat Witsel zijn veelgeprezen mentale rust verloor (voor de beelden: http://i29.tinypic.com/33e1wfd.gif)

Ik ben er van overtuigd dat hij hem wou raken en pijn doen, dat hij zich wou wreken voor de herhaaldelijke vuile fouten van Wasyl op hem en zijn ploegmaten. In zekere zin verdiende Wasyl ook wel eens een goede elleboog op zijn oogkas maar dit? Nee dit niet. Witsel zal nu terecht zwaar worden veroordeeld voor zijn fout. Maar het is niet enkel hij die over de schreef gaat, het was sowieso al een match waar iedereen liep te schoppen en te schelden. Men wijst met de beschuldigende vinger naar Nzolo maar naar mijn gevoel floot die toch niet zo een slechte match. Ik heb slechts de tweede helft live gezien en de eerste via de radio gevolgd dus kan zijn prestatie over 90 minuten moeilijk beoordelen.

De hoofdschuldige is Witsel maar het had evengoed omgekeerd kunnen zijn. Wasyl, Van Damme, Mbokani en anderen hadden evengoed zo zwaar kunnen uithalen. Men steekt het op de negatieve sfeer tussen de clubs, op de wraakroepende onbestrafte elleboogstoten van Wasyl en op het feit dat Witsel al een tijd de pedalen volledig kwijt lijkt te zijn. Allemaal valabele argumenten maar ik vrees dat het gewoon neerkomt op een stomme en vuile fout die desastreuze gevolgen heeft. De mediastorm die hierop gaat volgen zal weer totaal ongenuanceerd zijn en er zal wel weer langs alle kanten met scherp geschoten worden. Er gaan zelfs al stemmen op om De Camargo te schorsen voor zijn fout op Polak. Dat zou te belachelijk zijn voor woorden want het betreft hier een gewoon duel waarin Polak brute pech heeft en zijn knie verdraait maar dat hoort bij voetbal, er was niks vuils aan.

Hoe mensen op deze situatie reageren, toont hun waardigheid en jammer genoeg zijn ze daar bij zowel Standard als Anderlecht zwaar in de fout gegaan. Enkel Jovanovic heeft op een waardige manier gereageerd.

Standard omdat ze bij monde van Defour en Boloni niet direct de actie van Witsel veroordeelden en bij Anderlecht omdat ze nu de hypocriet uithangen. Standard omdat zij eigenlijk het hardst zijn beginnen schoppen en met overdreven agressie speelden en Anderlecht wegens het uitlokken van Bouss, de agressieve aanvallen van de Jelle en Wasyl. De reacties van Defour hebben hem enorm in mijn achting doen dalen en hij staat nu gelijk met Stijnen en Sonck onderaan de klasse ladder. Boloni was de eerste om te staan roepen dat Sonck zwaar moest geschorst worden voor zijn aanslag op Marcos maar gisteren wou hij zelfs de beelden niet bekijken onder de mom dat hij ze op een eerlijke manier wou analyseren? Veranderen die beelden dan als je er alleen naar kijkt of zo?

Geen van beide clubs toonden de klasse die je eigenlijk van topclubs zou mogen verwachten. Iedereen vond de fouten van Standard er over maar Van Holsbeek die over ethiek sprak is er nu toch ook wel ferm over. Ethiek? Anderlecht? Wat zei Jacobs na de herhaaldelijke elleboogstoten van Wasyl: Het hoort bij zijn spel. Dus elleboogstoten uitdelen hoort bij zijn spel en je kunt daar niks aan doen? Ze staan te roepen om Witsel te veroordelen maar tegelijkertijd bedekken ze dit soort fases met de mantel der liefde. Maar nu staan roepen dat het immoreel is om zo te spelen? Wasyl heeft gewoon het geluk gehad (en ik weet dat geluk + Wasyl in een zin vandaag nogal cru klinkt) dat de gevolgen van zijn daden redelijk meevielen en Witsel heeft de pech dat de gevolgen van zijn daden bijna niet te overzien zijn. Al is in dit hele geval voor Wasyl de pechvogel, nogmaals dat wenste ik hem echt niet toe, ik was er echt niet goed van als ik de beelden zag.

De beide toppers van het Belgische voetbal hebben een klimaat gecreëerd waarin haat heerst en de recentste gouden schoen beschikt blijkbaar niet over de zelfbeheersing om zich daar boven te stellen. We kunnen alleen maar hopen dat het nog goed komt voor Wasyl en dat Witsel zich na zijn verdiende en hopelijk zware schorsing kan herpakken. Iedereen die hierbij betrokken was doet er maar best aan om eens in goed in de spiegel te kijken voor ze beginnen veroordelen.

We hebben in het verleden al eens een gouden schoen gezien die niet met de druk omkon en dan maar met geweld heeft gereageerd. Het is vreemd dat net hij zo doorslaat Hopelijk doet Witsel niet wat De Bilde heeft gedaan door zijn schorsing in het buitenland te gaan ontlopen en neemt hij zijn straf op als een man. Wie weet gaat hij er als een gelouterde en betere voetballer uitkomen. Voor Wasyl hoop ik eigenlijk alleen maar dat hij eerst en vooral terug normaal kan functioneren en dan wie weet nog voetballen.

Er komen meer dan waarschijnlijk nog drie ontmoetingen aan tussen de grootste Belgische clubs van het moment dit seizoen en ik vrees dat we het laatste nog niet hebben gezien van de rivaliteit

Veel beterschap Wasyl want zelfs jij verdiende zoiets niet en veel succes aan Witsel want ook al verdien je wat je gaat krijgen het zal toch enorm zwaar worden.

31-08-2009 om 16:48 geschreven door Father Sha  

28-08-2009 om 19:12 geschreven door Father Sha  

Ik ben een beetje ontstemd door wat ik deze ochtend te lezen kreeg. De Gentse beer Milos Maric zou een akkoord hebben met Sporting Lokeren.

Ik heb al een aantal keer vermeld op deze blog dat Maric op zoek was naar een transfer en dat zag je ook aan zijn houding. Dat hij een verbeterd contractvoorstel naast zich neerlegt kan ik mee leven, dat hij meer wil verdienen en naar een andere competitie wil gaan ook en ik zou zelfs omkunnen met het feit dat hij naar een topclub(lees Anderlecht of Standard) in België wil vertrekken. Hij heeft ons veel gegeven en de afspraak met het bestuur was dat ze hem na twee jaar niet gingen tegenhouden. Dergelijke afspraken moet je nakomen en Maric is op een leeftijd gekomen dat hij een klapper moet maken (beetje zoals Jovanovic). Voetballers zijn nu eenmaal huurlingen zonder clubgevoel die op zo een kort mogelijke periode zoveel mogelijk cold hard cash moeten binnenhalen. Ik vind het ook niet kunnen dat er ex spelers die het correct speelden worden uitgefloten omdat ze de club verlieten. Een profspeler moet ambitie hebben en als ze zich financieel en sportief kunnen verbeteren zullen ze vertrekken. Zelfs ploegen als Manchester moeten soms hun spelers laten gaan. Zeg nu zelf, als jij het dubbele vangt voor dezelfde job in betere omstandigheden dan zou je ook niet lang twijfelen toch? Dus tot daar toe volledig akkoord.

Maar Sporting Lokeren? Hoe rijmt dit met alles wat ik hierboven heb beschreven, waar is die topclub heen, waar is die financiële klapper, de ambitie? De overjaarse bandenmagnaat heeft blijkbaar weer eens zijn portefeuille opengetrokken. Zelfs dan kan het toch niet zo een gigantische verbetering zijn van zijn financiële toestand bij de buffalo’s. Waarom dan niet doen als Jovanovic en gewoon uw contract uitdoen en volgend jaar gratis vertrekken? Hij kon veel leren van Ruiz op voetbaltechnisch vlak maar blijkbaar ook op menselijk en professioneel vlak. Welke speler van het niveau van Maric wil nu in een nog kleiner stadion voor een nog kleiner publiek in een artificiële onleefbare club gaan spelen? Als Lambrecht binnenkort de beroerte krijgt die er sowieso aankomt wat schiet er dan in Lokeren nog over …

Maar er is ook nog een andere kant van de medaille waar ik niet genoeg bij stilsta. Want wie weet moet hij wel weg omdat hij nu nog iets oplevert. Want aangezien Michel hem altijd opstelt (zelfs middenin zijn transferbeslommeringen) wil toch zeggen dat hij nog steeds een belangrijke rol speelt in de ploeg, dus het probleem ligt daar alleszins niet. Ik ben een beetje naïef als ik er van uitga dat voetballers nog een greintje respect hebben voor de club en de supporters waardoor ze betaald worden. Want als hij effectief enkel de keuze heeft tussen tekenen of weggaan dan hoop ik voor hem (en voor ons) dat hij niet bij Lokeren of Brugge terechtkomt. Het zou aanvoelen alsof hij gekleed in een Dagobert Duck outfit zijn middenvinger naar ons uitsteekt (moet wel nogal een zicht zijn).

Zijn allergrootste fan zal ik nooit worden maar dan nog moet ik toegeven dat hij ons veel heeft bijgebracht door zijn vechtlust, zuivere techniek, rust aan de bal en het occasionele kanonschot. In moeilijke en fysieke matchen was hij vaak beslissend en er zit niemand in de kern (of in de Belgische competitie) met een vergelijkbaar profiel. De matchen tegen Standard waarin hij de vroegere King of the Elbow (tegenwoordig met het Jackson 5 kapsel) een koekje van eigen deeg gaf zullen me altijd bijblijven. Veel succes gewenst Milos maar …

Als hij ingaat op de voorstellen van Lambrecht of Devroe dan verkoopt onze beer niet alleen zijn vel maar ook zijn ziel.

24-08-2009 om 15:50 geschreven door Father Sha  

Dit is dus het beeld dat op dit moment mijn bureau siert :

Ik weet dat het nog erg vroeg op het seizoen is maar Spurs staan aan kop en spelen fantastisch en de Buffalo’s spelen iets minder maar pakken punten en maken erg mooie goals. Beide ploegen ogen heel erg volwassen en gebalanceerd. Als alles zou mislopen dan kan ik nog doen alsof het seizoen 2009-2010 slechts twee of drie speeldagen duurde …

Een beetje zielig i know maar als je al zo lang naar succes snakt ben je blij met elk kruimeltje dat op succes lijkt … En wat zou voetbal zijn zonder de rollercoaster van hoop en teleurstelling , realisme is mooi maar tegelijkertijd ook rottig saai. Dus laat de hype maar komen , Buffalo’s en Spurs kampioen + beker dit seizoen !

21-08-2009 om 11:49 geschreven door Father Sha  

Het zou een beetje simplistisch zijn om mijn persoonlijke geluk te laten afhangen van de prestaties van mijn beide geliefde teams. Een weekend is sowieso aangenaam wegens de not having to work factor die toch een bepalende rol speelt in mijn persoonlijke geluksbarometer.

Maar dit weekend hebben twee fantastische doelpunten die barometer wel flink omhoog gedreven. Ik zou een wedstrijdverslag willen schrijven over La Gantoise alsof ik het met eigen ogen heb mogen aanschouwen maar dat zou niet helemaal waarheidsgetrouw zijn. De vrienden van Belgacom TV hebben namelijk besloten dat het geen goed idee is om al een maand vooraf uw verhuis te melden en hebben me dan maar zonder signaal gezet. Wat een arrogantie ook om ze al een maand op voorhand aan het werk te zetten. Maar wegens hun absurd hoge bijdrage aan de financiële toestand van de Jupiler League zal ik ze niet te streng beoordelen.

Blijkbaar heeft Gent een afschuwelijk slechte eerste helft gespeeld met een volledig onnodige rode kaart voor Adriano Duarte, de voorlopige flaterbuffalo van het seizoen. Hij is zich wel persoonlijk gaan excuseren bij de supporters na de match wat in zijn voordeel spreekt. Als ik zie wat die allemaal uitsteekt dan denk ik bijna met weemoed terug aan onze Australische ‘rots in de branding’ Stephen Laybutt. Kennen jullie hem nog? Die blonde verdediger/surfer die middenin de gokchinees hysterie de ene flagrante inschattingsfout na de andere maakte? Gelukkig hebben we als de nood het hoogst is nog een Sloveense international lopen, een international die tot mijn grote verbazing ook een afstandschot in de benen heeft.

Met Zlatan hebben we dus een topspits in wording. Trouwe volgers van de Buffalo’s zijn hier al een tijdje van overtuigd maar het grote publiek kent hem nog niet echt terwijl hij ongeveer even belangrijk is als Maric. Er waren wel wat twijfels toen hij begin 2008 met grote trom werd overgenomen van de Sloveense topclub Nk Domzale. Hij werd verkozen tot speler van het jaar in Slovenië en het was verbazingwekkend dat hij Gent verkoos boven alle grote ploegen die hem het hof maakten. Dat soort uitspraken doen me altijd een beetje huiveren. Je weet dan al bijna zeker dat die topploegen hem gescout hebben maar om een of andere reden afgeschreven. De manager van die speler goochelt dan met die zogezegde belangstelling om nog het onderste uit de kan te halen en het bestuur van de club gaat daar vlot in mee. Als men de speler zelf confronteert met het missen van een toptransfer dan legt die steeds de nadruk op het feit dat hij bewust koos voor een tussenstap in zijn carrière en pas later naar de top wil doorgroeien, carrièreplanning heeft zoiets dan. In sommige gevallen klopt dit ook maar in veel gevallen klinkt het gewoon beter dan “ik was niet goed genoeg dus kom ik maar naar België”.

 Bij de aanwerving van Zlatan organiseerden we een persconferentie waarop De Witte de volgende uitspraak deed: “Het is voor onze club eerder uitzonderlijk dat we een persconferentie organiseren als we een nieuwe speler aantrekken. Deze keer was het echter wel gerechtvaardigd. Zlatan is dan ook een speler met uitzonderlijke kwaliteiten en het mag een klein mirakel heten dat hij voor onze club heeft gekozen. De concurrentie was immers heel erg groot”. Mirakels zijn voor de gelovigen onder ons, ik verkies het eerst zien dan geloven principe.

Als de tweede duurste aankoop ooit (ondertussen de derde) voor de club werd er dus veel van hem verwacht. We hebben er eventjes moeten op wachten want afgezien van dat bekerdoelpunt tegen Kortrijk waren zijn eerste maanden verre van uitzonderlijk. Het was zeker een echte Buffalo omdat hij het harde werk niet schuwde maar hij oogde beetje traag, werd geteisterd door blessures en zeker niet de koele afwerker waarop we hoopten. Opnieuw een blessure begin vorig seizoen leek het einde in te luiden, een nuttige speler maar geen topspits.

Tot hij terugkwam uit blessure en ontplofte …

We zijn nu een jaar verder en hij heeft een fantastische transformatie ondergaan. Met veel plezier stel ik vast dat Zlatan, ondanks de massa spitsen in de kern, het onbetwiste nummer 1 is in de aanvallende pikorde. Alles wat er inzat en waar we flarden van zagen is er uitgekomen. Hij oogt niet langer traag, kan een dribbel inzetten, kaatst heel goed, sterk met de kop, redelijk cool in de afwerking en na dit weekend mogen we daar een goed afstandsschot aan toevoegen. Hij is niet de absolute goalgetter maar met twee goals op drie matchen kan hij voorlopig toch een mooi gemiddelde voorleggen.

De eerste topschutter van Kaa Gent na olijke Martin Arst? euh wat was het ook al weer … ah ja … hopen hé, hopen, hopen en nog eens hopen.

Bijna vergeten … het tweede doelpunt dat me deed juichen was van Frans/Kameroense makelij (allebei de Spurs goals werden gescoord door Franse Kameroeners of is het omgekeerd). Het eerste officiële doelpunt van Benoit Assou-ekkotto voor Tottenham, maar wat een lekkere goal en direct de beste seizoensopener voor de mighty Spurs sinds de tijd dat de dieren nog spraken.

19-08-2009 om 11:11 geschreven door Father Sha  

Aangezien ik nogal impulsief uit de hoek kan komen en verbaal geweld niet schuw is spijt me niet onbekend, het is zo ongeveer de rode draad doorheen mijn levensloop. De laatste in een lange rij van verbale flaters kwam er op deze blog. Na die donderdag met die Duitse Italiaan heb ik me in een uiting van frustratie negatief uitgelaten over de supporters van KV Mechelen, iets wat ze maar gedeeltelijk verdienden.

Ze gaan heel erg prat op hun reputatie als positief sfeerpubliek maar hebben dat tegen Gent niet altijd getoond, diegenen die in het Ottenstadion waren in het faillissement jaar weten waarover ik spreek. Na een match vol positieve en ondersteunende reacties van het Gentse publiek hebben ze zich toch tegen ons gekeerd. Niet dat wij daar zo rouwig om waren want dat was het sein om hun genadeloos te beginnen uitlachen. Vermoedelijk zaten wij er eigenlijk op te wachten tot we in de aanval konden gaan maar deden het niet uit respect. Respect voor een supporterskern die zelf hun club hadden gered , met eigen initiatieven en eigen geld.

In de beker was het twee seizoenen later opnieuw prijs, al waren wij daar veel minder onschuldig, en in hun kleine stadion met die roestige afrastering (waardoor je de match met moeite kan volgen) vond ik ze ook niet echt overtuigend laat staan positief ingesteld. Dat ligt heel misschien ook aan het feit dat wij een bende provocerende rotzakjes kunnen zijn, heel misschien. Ik ging er echter van uit dat zij de oorzaak waren van alle problemen en waste mijn handen in onschuld. Volgende week kijk ik al uit naar het verslag van hun  match tegen GBA, das altijd een wedstrijd in een wedstrijd tussen de supporterclans. De kv’ers zijn luidruchtig en enthousiast maar de kielse ratten zijn creatieve smeerlapjes, iets wat ik bij ons soms mis. We staan gekend als een extreem kritisch publiek maar vallen veel te vaak in herhaling qua liedjes en kreten.

De afgelopen twee weken hebben mijn oordeel over de ‘kakkers’  dus een beetje gewijzigd. Ze hebben bij ons voor enorm veel sfeer gezorgd, ondanks de nederlaag, en hebben hun ploeg naar de overwinning geschreeuwd tegen onze buren uit de polders. Zelfs tijdens het wedstrijdverslag van dit weekend kon je de sfeer in het stadion bijna voelen en je zag aan de spelers dat ze met een man minder toch voor de overwinning gingen, gedreven door een enorm enthousiasme op de tribune. Elke ploeg die verliest tegen ons en de week erna drie punten pakt tegen de liga van agriculturele brulapenmag zich automatisch tot mijn favorieten rekenen.

Bij deze bied ik dus zowel mijn respect als mijn excuses aan de ploeg en de supporters van Malinwa.

17-08-2009 om 17:20 geschreven door Father Sha  

Robinson Crusoë

“Ik stond op een eiland” dat was de eerste verklaring van Emile Mpenza na zijn veelbesproken terugkeer bij de Rode duivels. Hij stond dus tot zijn grote verbazing op een eiland. Rond hem alleen maar vijandige Tsjechische inboorlingen en een grote grasvlakte waar hij zich niet kon verstoppen, geen vriendelijk gezicht in de buurt, geen ‘vrijdag’ die de eenzaamheid een beetje draaglijker kan maken maar gewoon een eenzame strijd tegen de elementen. Het leven van een donkere Belgische spits heeft blijkbaar nogal wat gemeen met de hoofdfiguur uit Stevenson’s bekende boek.

Het menselijke geheugen is een vreemd iets. In plaats van gebeurtenissen af te beelden zoals je ze beleefd hebt worden uw herinneringen langzaamaan vervormd. Soms slijten de scherpe kanten van een herinnering mettertijd af en blijft er een geromantiseerde versie over. Zo zal het ook ongeveer bij Emile gegaan zijn. In de pers verklaarde hij vooraf dat hij de rode duivels miste. Hij volgde de wedstrijden op televisie (yeah right) en dacht met weemoed terug aan zijn glorietijd als nationale held. Gisteren is hij echter keihard met de werkelijkheid geconfronteerd want de eerder besproken ‘eenzame donkere jongen’ tactiek is nog bijlange niet dood. Het moet een koude douche geweest zijn en een belangrijke les, vertrouw nooit op je geheugen. Ik had het voorspeld en het maakt me niet echt blij dat het opnieuw zo was.

Soms heb je dus echt liever geen gelijk, de gedachte schoot opnieuw door mijn hoofd toen ik dan het verslag van de wedstrijd zag/las. Een opstelling met drie defensieve middenvelders (Vertonghen, Fellaini en Defour) die elk wel offensief hun steentje kunnen bijdrage maar zowel Defour als Vertonghen spelen bij hun club in een defensieve rol. Daarnaast was het de bedoeling dat hazard en Dembele zich op de flank uitleefden met daarachter de op papier ‘offensieve backs’ Van Damme en Anthonyke en De Sutter in de spits. Op datzelfde stukje papier leek het een iets minder defensieve opstelling dan ik verwachtte maar wat bleek: We komen voor, trekken terug, komen op achterstand na vermijdbare doelpunten. Door een gebrek aan offensieve mogelijkheden kunnen we geen vuist meer maken en boeken toe. Uiteraard zijn de doelpunten vermijdbaar omdat Van Buyten weeral te laat kwam en Stijnen ondanks een redelijke partij toch opnieuw fouten maakt. Na de match kwam Franky aandraven met het feit dat hij en zijn twee andere Frankys (als enigen) positieve dingen hadden gezien. Stijn Stijnen opende zijn interview met “ik denk niet dat ik veel verkeerd gedaan heb”. Moest het niet allemaal zo pijnlijk voorspelbaar zijn dan had ik mijn naam al lang veranderd in Nostradamus.  

Opnieuw was dus het kernwoord hier, opnieuw geen deftige offensieve impulsen (behalve flitsen van de voetbalhoop in bange dagen), opnieuw wankele verdediging, opnieuw geen ploeg op het veld en opnieuw belachelijk positieve analyses van de trainers, opnieuw geen zelfkritiek bij Stijnen …

We believe … We do ?

13-08-2009 om 14:46 geschreven door Father Sha  

Zonet een betrekkelijk grappig excuus gelezen voor het te snel rijden. Sunderland speler Grant Leadbitter werd een tijdje geleden geflitst op de autosnelweg aan 112 mph (+/- 180 km/h). Volgens de speler reed hij zo snel uit angst, hij was namelijk tijdens een nachtje stappen in de clinch gegaan met enkele Newcastle fans (aartsrivaal van Sunderland) en dacht dat die hem in de wagen achtervolgden. Toen hij op de autosnelweg terechtkwam duwde hij dus het gaspedaal van zijn BMW M6  goed diep in om zijn achtervolgers te snel af te zijn. Om het allemaal nog wat erger te maken reageerde zijn “achtervolger” op elke aanpassing in zijn rijgedrag. Indien hij versnelde en vertraagde deden de bloeddorstige hooligans dat ook en op de koop toe gingen ze mee elke keer hij van rijvak veranderde. Het konden dus alleen maar Newcastle fans zijn die hem eens goed in elkaar gingen timmeren, of niet?

Awel neen, eigenlijk totaal niet. Hij werd effectief gevolgd maar door een anonieme wagen van de politie (waar hij bovendien net voorbij was geknald) die uiteindelijk hun sirene hebben gebruikt om zich kenbaar te maken toen ze dichbij hun maximumsnelheid kwamen. De rechter toonde enig begrip voor zijn standpunt en hij kreeg dan ook een verminderde straf. Al vond de eerwaarde zijn excuus slechts half geslaagd. Hij zich had moeten realiseren dat hij de politiewagen die hem volgde zelf was voorbij gevlogen. Flauw excuus of niet, op de rechtbank heeft het alleszins in zijn voordeel gewerkt.

Ik denk eerlijk gezegd dat hij in het belang van zijn reputatie en gevoel van eigenwaarde beter de boete had aanvaard en mooi zijn mond gehouden. Want in plaats van een Jeremy Clarkson achtige  rijke rebel met lak aan de verkeersregels (het type voetballer waar de britten gek op zijn) is hij nu een angstig mietje dat op de vlucht gaat voor fictieve supporters van de aartsrivaal. Geen tough English bloke maar een scared little nancy boy. De volgende Sunderland – Newcastle derby zal voor hem een echte hel worden, elke creatieve Newcastle supporter lacht nu toch in zijn vuistje. Zo een enorm arsenaal aan beledigingen en bespottingen die je hem naar zijn hoofd kan slingeren en die bovendien nog een kern van waarheid zullen bevatten. Hij mag dan nog van geluk spreken dat Newcastle een jaartje in het vagevuur van de First Division zit. Hij zal vermoedelijk wel een kaarsje branden om niet tegen Newcastle te vallen in de League of Fa cup. Ik ben hem tegelijk ook dankbaar want hij heeft me wel een goed idee gegeven. De volgende keer dat ik fatboy Stijnen, Simaeys of Deschacht in de overpoort zie zet ik toch ook eens de achtervolging in. Als ze dan in hun dikke patserbakken op de vlucht slaan dan heeft “ iedereen is bang van Buffalo” direct een veel realistischer bijklank de volgende keer dat ik het uit volle borst mee sta te kelen.

Om af te sluiten nog een klein nieuwsbericht uit hogere sferen. De Duitse Kerk heeft zijn ongerustheid geuit over het nieuwe schema van de Duitse voetbalcompetitie. De voetbalbond heeft in samenwerking met een betaalzender ervoor gezorgd dat alle wedstrijden van de eerste en tweede liga verspreid worden over het weekend. Zo kunnen de Heinrich en de vrienden het hele weekend door vanaf 13 tot en met 22 uur naar live voetbal uit de heimat kijken.

Wat heeft de kerk daar dan in godsnaam mee te maken (flauwe woordspeling, i know) vraag ik me dan af? Wel, de kerk is bang dat de mensen gaan bezwijken voor de verleiding van het immense voetbalaanbod op televisie en dat hun gezinsleven hierdoor ontwricht gaat worden. Ze vragen aan de Duitsers om hun vrije tijd gezond in te delen. De protestantse kerk (die kon uiteraard niet achter blijven) geeft hun predikanten alvast de raad om hier extra aandacht aan te geven in hun preken.

Mijn eerste reactie was spottend gevolgd door een vorm van verontwaardiging want waar moeien die tsjeven zich eigenlijk mee, we zijn toch niet meer in de middeleeuwen zeker ! Alsof dat er voor gaat zorgen dat de voetbalsupporters massaal naar de kerk gaan trekken? Een kerkdienst zou er wel veel aangenamer door worden. Op zondagochtend samen met een paar dronken brulapen staan roepen dat de pastoor van de nabije parochie zijn moeder aan de zuid zit lijkt me toffer dan pakweg tot zeven maal zeventig maal zingen tussen een bende 60 plussers.

Na een moment van bezinning vind ik het wel een mooi initiatief. In deze drukke tijden doet men er goed aan om het gezinsleven van de mensen te activeren en de taak van de moeder in het weekend te ontlasten. Maar waarom beperken tot voetbal? Je hebt toch nog veel andere evenementen die moeten worden aangepakt, ik kijk bijvoorbeeld al enorm uit naar kardinaal Danneels die oproept tot het stopzetten van de eindeloze herhalingen van FC de kampioenen. Hoeveel gezinnen zouden daar al niet aan ten onder gegaan zijn?

Dus iedere voetbalsupporter met een Belgacom TV abonnement is bij deze gewaarschuwd, in plaats van op uw gemakske de zondagmatchen te bekijken kan je beter uw vrije tijd gezond indelen. Hier alvast enkele mogelijke hobby’s die bij de kerk altijd goed scoren: laat je aan een kruis nagelen, stenig je buurman voor de zonden die hij begaat, vergeet zeker zelfkastijding niet dat is altijd aangenaam voor de gemiddelde sm liefhebber op een zondagmiddag, ga op bedevaart naar Lourdes, neem deel aan een kruistocht of blaas eens een abortuskliniek op. Maar vergeet vooral niet je gezin er bij te betrekken!

12-08-2009 om 00:00 geschreven door Father Sha  

Op de tonen van dit zomerdeuntje eren we de held van gisteren, Randall Azofeifa. Het is een Mexicaans herkenbaar melodietje (vooral gekend door de cover van een italiaans electro duo in de jaren 80) en het bekt nog wel vlotjes met zijn naam. Een beetje afwisseling in de supportersliedjes kan bovendien nooit kwaad.

Azofeifa werd vorig seizoen door Preudhomme gebombardeerd tot eeuwige bankzitter/invaller en was ook vaak het kind van de rekening als het in een wedstrijd niet goed liep. Meestal was hij dan zeker niet de slechtste op het veld en zelfs na een goede wedstrijd vloog hij de week erop direct terug naar zijn vertrouwde plaatsje op de bank. Als hij weer maar vijf minuutjes mocht spelen –na 30 minuten opwarming - droop hij beteuterd af. Als bijna ons gehele middenveld in de lappenmand lag dan nog mocht hij niet hopen op een basisplaats aangezien Duarte of de Roeck dan een rij opschoven. Zijn lichaamshouding verried dan ook dat hij met weinig vertrouwen speelde. Na een tijdje was hij er met zijn hart en hoofd niet meer bij. Ik zie hem erg graag bezig maar onze tweede Costa Ricaan heeft vorig seizoen niet het beste van zichzelf gegeven. Onder meer door een gebrek aan vertrouwen maar ook een gebrek aan defensieve inzet. Het leek er op alsof hij weinig zelfkritiek had en de richtlijnen van de coach gewoonweg in de wind sloeg. We hebben Michel vorig seizoen wel vaker als een gek zien roepen en richtlijnen geven naar Randall. Misschien heeft hij een selectief gehoor of wie weet schort er wat aan het Spaans van Preudhomme?

Het zag er dus naar uit dat het zijn laatste seizoen bij de Buffalo’s was. In de guldensporenstad kwam dan nog eens Honest George aan het roer en die nam in één vlotte beweging een twintigtal van zijn favoriete spelers mee. Toen hij een creatieve middenvelder zocht leek Azofeifa de volgende in de rij te gaan worden. Ik vermoed dat er, buiten mijzelf, niet echt veel supporters rouwig om waren dat hij zou weg gaan. Het is een speler die nogal wat controverse veroorzaakt in de tribune. Hij heeft weliswaar een paar aanhangers maar die wegen niet op tegen zijn fanatieke tegenstanders.

Randall nam de boodschap die we hem toezongen letterlijk op en vertrok richting Costaricaanse stranden. Gedoemd om de eeuwige belofte blijven, opgeleid in de geest van de Riquelmes van deze wereld. Spelers gezegend met een zalige traptechniek, technisch onderlegd en met een voorkeur voor creatieve en risicovolle passing gekoppeld aan een goed overzicht. Tegelijkertijd ook het soort speler met een broertje dood aan fysieke training, balrecuperatie, looplijnen en kopduels. Dat is nu eenmaal beneden hun stand, want zeg nu zelf, waarom heb je anders defensieve middenvelders achter u lopen ? Vergeet ook niet hun afkeer van korte pasjes, waarom kort geven als je minstens tien keer per match de bal 45 meter verder kan droppen?

Laat dat nu net het soort zaken zijn waar onze yoga meester/coach niet echt om kan lachen. Het leek dus het einde te worden van een wisselvallige passage in het Ottenstadion. Hij had geen basisplaats, veel tegenstanders en werd uit de kern van zijn nationale ploeg gelaten. Met Ruiz verdween dan nog de enige persoon in de club die hem tot grootse acties kon inspireren.

Ik weet niet precies wat er op dat strand gebeurd is maar we zijn met moeite twee maanden verder en de wereld ziet er volledig anders uit. Misschien heeft het vertrek van Ruiz hem wakker geschud, heeft hij ingezien dat de coach wel eens gelijk kon hebben of heeft iemand hem in de ketel met toverdrank laten vallen. Het kan me eerlijk gezegd ook niet veel schelen want hij staat nu dichter bij een basisplaats dan ooit (zelfs met fitte middenvelders op de bank, stel u voor). Michel van zijn kant heeft blijkbaar ook een manier gevonden om met Randall samen te werken zonder een zoveelste maagzweer te kweken. Het siert hem als coach en als mens dat hij het niet heeft opgegeven. Dat die eerste vrije trap (na opnieuw een discussie met Maric) vlot binnengaat heeft Azofeifa echt doen opleven en als gevolg daarvan begon hij volledig bevrijd te voetballen. Als je goed keek leek het zelfs alsof hij er plezier begon in te krijgen om in België te voetballen. Grappig ook om te zien dat diezelfde supporters die boe roepen naar Randall als hij Maric wegstuurt even hard staan te roepen als hij hem dan droog binnenknalt. Mooie geste van Randall naar Maric toe bij een vrije trap net na het doelpunt, nadat Milos teken had gedaan dat hij mocht trappen riep hij hem terug. De bal lag net iets verder en we weten allemaal dat het kanonschot van Maric dan wel van pas kan komen.

Hoe je een speler als Azofeifa waardeert hangt vooral af van wat je belangrijk vind in voetbal. Azofeifa zal nooit de meest bedrijvige speler ter wereld zijn maar het is alleszins bemoedigend om hem te zien vechten, kopduels aangaan en gaten dicht te lopen. Ik viel bijna achterover toen ik zag dat hij blijkbaar ook een korte pas kan geven en het concept een-tweetje hem niet onbekend is. Hij zal altijd wel balverlies lijden door te moeilijke passen te geven maar het zijn die moeilijke en onverwachtse passen die vaak een verdediging kunnen ontwrichten. We moeten onszelf ook niks wijsmaken, een speler die in de Jupiler League speelt heeft sowieso gebreken anders had die de Belgische nummerplaat op zijn BMW 3 al ingewisseld voor een Engelse of een Spaanse nummerplaat op zijn nieuwe Maserati Gallardo. Dus het is dan ook cruciaal dat een speler in de JL zijn gebreken kan verdoezelen en aanpakken.

Een pluim voor hem en Preudhomme dat ze er in geslaagd zijn van elkaars aanpak te leren waarderen, toegeven dat je fout zit en mensen een tweede kans geven is een kenmerk van grote en sterke persoonlijkheden.

Al maakt één zwaluw de lente niet en blijft het hopen op de bevestiging van zijn vooruitgang …

10-08-2009 om 00:00 geschreven door Father Sha  

Als ik een verslag van deze speeldag wil schrijven kan ik weer niet onder de arbitrage uit. Bréda was diegene die het meest in het oog sprong maar ik kon ook … kan het niet aan als titel pakken. Iedereen is dan vrij om de namen van een van onze topscheidsrechters in te vullen.

Voor de rest is het me opgevallen dat de twee grootste clubs (op basis van palmares dan toch) van het land zich meer opnieuw iets meer richten naar de huisstijl. Anderlecht  staat dichtbij het verhoopte champagnevoetbal en Brugge speelt tot mijn spijt erg dominant. Standard zit daarentegen nog ver van zijn top en ik kan me niet van de indruk ontdoen dat het daar in de ploeg ook niet goed zit, de mentaliteit laat een beetje te wensen over en er is onvrede. Een paar vlotte overwinningen kunnen dat wel in de kiem smoren maar dan moeten die er wel snel aankomen. Voor ploegen als Genk, Roeselare en Cercle lijkt het alsof ze nog in de terugronde van vorig seizoen zitten. Geen frisse start met hernieuwde moed maar eerder ploegen gebukt onder faalangst die beginnen te flateren.
We noteren ook een opmerkelijke 4 op 6 van het bijna failliete Valencia B uit Henegouwen, opnieuw een rode kaart in het voordeel van Floppem en evenzeer opnieuw geen rode kaart tegen. De Charleroi verdienen een speciale vermelding voor de manier waarop die hun reputatie als vuilste ploeg van het land met hand en tand verdedigen.

In het Ottenstadion was Gent naar goede gewoonte matig in de eerste helft (spelers en supporters) maar een stuk vinniger na de pauze. Bij Mechelen (wiens supporters toch niet zo overroepen zijn als ik dacht) voelden ze zich bekocht  door enkele beslissingen van de man in het zwart. Maar ik had het gevoel dat de scheidsrechter redelijk consequent  floot (volgens mijn volledig neutrale opinie). De Gentenaar Destorme speelde een erg goede match en bevestigde wat ik vorig jaar al in hem gezien had (kwestie van eens een pluim op mijn eigen hoed te steken). Geen sexy flits voetballer maar rustig en efficiënt, een beetje wat wij van Lepoint verwachtten. Dat komt er voorlopig niet echt uit en met een kern vol middenvelders zou hij wel eens snel op de bank kunnen terechtkomen. Coulibaly heeft goede dingen gedaan en tegelijkertijd op mijn zenuwen gewerkt dus die verdient nog enkele matchen voor ik hem ophemel of definitief afschrijf (dat is nu iets waar hij van wakker zal liggen). Preudhomme heeft ontdekt dat je onze Yassin niet moet leren passen maar gewoon de laatste tien minuten het balbezit laten monopoliseren, wat hij dan ook fantastisch heeft gedaan. Ik weet niet wat ze die jongen hebben gegeven maar die staat een ferm stuk steviger op zijn voeten dan een paar maanden geleden. Laten we het er maar op houden dat hij aan maturiteit heeft gewonnen. Als ze die een beetje deftig begeleiden gaan we daar echt nog veel plezier aan beleven.

Maric maakt me een beetje ongerust, hij loopt er bij als Azofeifa en leye vorig seizoen. Het blijft wel een speler met veel energie (in tegenstelling tot die twee andere als ze lopen pruilen) maar voelt zich duidelijk niet goed in zijn vel. Hij gaat bijn direct naar binnen met hoofd naar beneden, hij oogt niet gelukkig met de punten en zijn hele houding geeft veel irritatie weer. Ik hoop dat de transferperiode snel gedaan is en dat hij zich kan verzoenen met de dingen die hem tegensteken want een fitte gemotiveerde Maric is een echte sterke speler die het team aandrijft. Een nukkige Maric kan aan de andere kant een negatieve invloed hebben op de sfeer in de ploeg en de cohesie op het veld.

Uiteindelijk zijn de drie punten wel gevleid zoals dat dan heet maar we staan toch mooi aan kop naast de toekomstige kampioen en die ploeg met die afgrijselijke truitjes. Zoals een van mijn cynische vrienden gisteren zei: Het zou typisch Gent zijn om het seizoen dat er geen rechtstreekse kampioen is af te sluiten op de eerste plaats …

10-08-2009 om 00:00 geschreven door Father Sha  

Twee maten , twee gewichten 

Wat een match gisteren , ik heb genoten van het begin van de eerste helft en de aanvallende instelling van onze spelers. We gingen die match nooit winnen en de tegenstander was overduidelijk beter maar Michel had de jongens toch ingeprent dat ze op het veld kwamen om hun eer te verdedigen, het weer zat mee, de sfeer was dik in orde in een bijna uitverkocht Ottenstadion, de pintjes goed fris … kortom alles was aanwezig voor een fijne zomerse voetbalavond.

En dan kwam plots die ‘brave man’ uit Duitsland het boeltje eens goed verpesten. Het is al heel lang geleden dat ik nog eens sterretjes gezien heb van me op te jagen over een voetbalmatch, maar gisteren had ik dik prijs. Het proces van die scheidsrechter hebben al veel anderen voor mij gemaakt dus ga er niet te veel op in gaan. Behalve…  dat het een schande was en dat ik mijn relativeringsvermogen hard heb moeten aanspreken om niet over de rooie te gaan. Vaak vraag ik me dan af of ik het nu echt zo verdraaid zie en of die ref in realiteit een goede match aan het fluiten is , maar de commentaren van Belgische en Italiaanse kant geven me toch gelijk.  Ik vermoed dat die man nog niet doorhad dat we nu in een eengemaakt Europa leven en niet in een Europa waar twee vreemde mannekes in een legerkostuumpke het samen tegen de rest hebben opgenomen. Hij was volgens mij zelfs niet corrupt hoor , hij was of gewoon rotslecht of een vermomde Roma Fan of meer dan waarschijnlijk een combinatie van beide. Tel daarbij een aan verliefdheid grenzende adoratie voor Franscesco en je weet hoe laat het is. Ik denk dat zijn gehandtekende shirt van Totti een speciale plaats krijgt in zijn keuken (het is blijkbaar een hobbykok) en als hij in het truitje slaapt dan weten we allemaal wie de hoofdrol speelt in zijn natte dromen.

Nu, dus tegen mijn goede voornemens in zijn proces gemaakt.  Ondertussen mag naast Collina , Anders Frisk , Kurt Rothlisberger en Peter Prendergast nu Gräfe worden toegevoegd aan de hitlist. Ga dringend eens werk moeten maken van mijn zomercursus hitman ,heb alvast het spelletje gehuurd, nu nog een paar weekjes traingingskamp in de Afghaanse bergen en dan ben ik er volledig klaar voor. Heb ik ook direct een reden om mijn baard te laten staan.

Mijn periode als Totti fan heeft ook niet lang geduurd , welgeteld drie minuten denk ik, wat een eikel zeg. Verklaart hij nog een beetje dat er een slechte sfeer was in Gent, is die blind , stom of denkt hij nu echt dat die schijts onpartijdig was?  (waarschijnlijk opnieuw een combinatie van al die factoren). Wat , en in Italië waar doden vallen door voetbalgeweld zit men braafjes op zijn stoel bij het aanschouwen van zoveel onrecht? Jaja , ik weet het , t is maar voetbal ...

We hebben wel waar gehad voor ons geld , daar kunnen we niet over klagen. Ik had echter liever gehad dat ze geen 7 goals slikten en misschien iets gemotiveerder bleven verdedigen , er is toch ook zo iets als eergevoel ? Zelfs tegen 12 man wil je toch geen zeven goals slikken ? Als je de volgende ochtend wakker wordt moet je daar toch wel een beetje schaamte voor voelen , zelfs al was het maar met tien man? Het is eigenlijk erg maar zelfs het simpelweg op papier zetten doet mijn bloed koken, begin te voelen dat ik het hierbij beter laat vooraleer er hier iemand in de lift op een kopstoot wordt getrakteerd die me gewoon een ‘bonne journée’ wenst. Om nog maar te zwijgen van de eerste die durft te opperen dat ik me zo druk niet moet maken aangezien het  ‘maar ‘ voetbal is … ah dus het is maar voetbal ? Wacht hier ik zal anders ook maar een bezemsteel door uw strot rammen verdomme ... (fuck oasis aye ...)

Ach ja er moet nog hoop zijn ook zeker ? Euhhhh…

Gevonden ! Ik hoop dat die bende overroepen rood gele mannekes (met dat gestoef over de super sfeer in hun kiekenskot) het zwaar te verduren krijgen zondag in het Ottenstadion, dat ze bij Lokeren eens gehakt maken van dat groeiende Brugse vertrouwen , dat Totti een ronaldotje doet en betrapt wordt met drie seropositieve transseksuele straathoertjes en dat die Gräfe gdv de builenpest krijgt …

Als ik nu iemand beledig heb zou ik er me voor kunnen excuseren … met de nadruk op , zou kunnen.

Dus houd ik het liever op :

VA FANCULO !!!!!!!!!!!

07-08-2009 om 00:00 geschreven door Father Sha  

Ik had hem graag een origineler belediging naar het hoofd geslingerd maar jammer genoeg bestaat mijn kennis van Italiaanse scheldwoorden uit niet veel meer dan de italiaanse begroeting in het verkeer bij uitstek. Liefst nog samen met het theatrale maffiagebaar met de duim op wijs en ringvinger.

Zeggen dat ik niet van het Italiaanse voetbal houdt is een ferme understatement , het stoort me enorm dat die mannen niet inzien dat ze de boot gemist hebben.De Premier league , primera division en zelfs de bundesliga scoren de laatste jaren op alle vlakken beter dan de Italianen.  De stadions lopen er leeg , het geld is op, de echte sterren verlaten de Serie A en men slaagt er niet in het voetbalgeweld in te dijken. De bejubelde nationale ploeg speelt bovendien een dodelijk efficiënt maar even dodelijk saai soort voetbal. Maar hebben hebben ze dat ondertussen al door? Neen , ze vinden dat het Calcio nog steeds bij de absolute topcompetities in europa hoort. Wat een lef en gebrek aan zin voor realiteit, komaan zeg!

Met al deze bedenkingen in het achterhoofd verwachtte ik me totaal niet aan wat ik vorige week donderdag  te zien kreeg. Roma was warempel een vlot combinerende italiaanse sterrenploeg met aanvallende intenties en redelijk gevulde tribunes (toch voor een match tegen een voor hen totaal onbekende tegenstander) tegen een defensieve tegenstander die efficiënt probeerde te counteren. Kaa Gent als Italiaanse ploeg en Roma met een dominante speelstijl op een hoog tempo.  Het leuke aan vooroordelen is dat je ze als een boomerang keihard terug in je gezicht kan krijgen.    

Ik heb de manier waarop we dan uiteindelijk verliezen nog niet helemaal verteerd. (http://www.bloggen.be/buffalokreten/archief.php?ID=403528).  We zijn bestolen en zoals iedereen al wel door zal hebben houd ik niet zo van matchen waarbij scheidsrechters de held van de avond zijn (met dank aan Mogi Bayat voor de quote). Maar je kan uiteraard niet rond het gegeven  dat Roma veel meer kwaliteit bezit , iets wat je ook direct zag op het terrein, of dat ze de overwinning verdienden op basis van het aantal kansen en het geleverde spel. Maar zo werkt  het voetbal niet , je verdient de overwinning op basis van het aantal doelpunten dat je meer maakt dan de tegenstander en daarmee basta (al ben ik niet ongevoelig voor de ironie van het zich bestolen voelen in tegenstelling tot vinden dat  een match wordt beslist op basis van het aantal doelpunten) Hoeveel matchen zijn er niet waarin de beste ploeg met offensieve intenties toch het deksel op de neus krijgt , voetbal is nu eenmaal niet altijd eerlijk.

Tiens , maar was het net niet die mentaliteit die me bij de Italianen stoorde? Wil ik nu aanvallend attractief of resultaatsgebonden voetbal beloond zien ?  Het antwoord is dat ik aanvallend attractief voetbal wil beloond zien maar niet als het AS Roma tegen Kaa Gent betreft, want dan  teken ik direct voor 1-1 na 90 minuten in blok verdedigen en geen scheidsrechterlijke dwalingen om het plannetje te dwarsbomen.  Hypocriet ? Waarschijnlijk wel , maar supporters zijn per definitie niet de meest consequente groep .  Als Kaa Gent in België speelt eis ik (voor zover ik iets te eisen heb) aanvallend combinatievoetbal en ben ik slechts gedeeltelijk tevreden met onverdiende overwinningen (behalve tegen de “grote” drie). Voor europese wedstrijden durf ik nog wel eens mijn verwachtingspatroon aan te passen.  Laten we eerlijk zijn , we waren trots na de match maar als een ploeg in de Jupiler league bij ons zo defensief komt spelen maken we die met de grond gelijk. Als wij het doen dan is ons oordeel vaak wat milder (cfr consequentie).

De nederlaag deed sowieso minder pijn dan een competitienederlaag tegen Dender bijvoorbeeld. Onze fiere buffalo’s hebben gevochten als leeuwen (mmm vandaag is blijkbaar clichédag) maar kwamen objectief gezien veel te kort op alle aspecten van het voetbalspel.  De italianen waren beter in elk compartiment. Gezien hoe Taddei, De Rossi en Pizarro fysiek , technisch en combinerend de betere waren van hun rechtstreekse tegenstanders? Of met welke klasse de verdedigers de gevaarlijke ballen neutraliserenden om dan rustig uit te verdedigen? Om dan nog niet te spreken van de aanvallers, de vergelijking maken met onze spitsen is simpelweg onmogelijk. Begijp me niet verkeerd , Zlatan is een van mijn favoriete spelers maar ik vermoed dat zelfs hij zonder grote problemen zijn meerdere erkent in Totti.

Het hoge woord is gevallen want AS roma is Totti en vice versa. Hij is een komediant en het soort van speler you love to hate. Ik heb er ook echt altijd al een enorme hekel aan gehad. Als je hem ziet spelen dan kan je niets anders dan aanvaarden dat hij, naast een ongelooflijke eikel, ook een fantastisch efficiënte , technisch verfijnde en lepe voetballer is. Voor hem geen overbodig dribbels en tierlantijntjes maar resultaatsgebonden acties , steeds op zoek naar dat doelpunt. Het doet me bijna fysiek pijn om het toe te geven maar ik vrees dat ik een fan in wording ben.

Als je ziet hoe reservespits (wegens licht geblesseerd) Vucinic rustig afwerkt bij die derde goal steekt dat toch wel erg af tegenover de manier waarop custovic en leye omsprongen met de weinige kansen die wij nog hebben afgedwongen. Het verschil is simpel , wij zijn blij dat we een kans creeëren , zij gaan voor het doelpunt. Een kleine nuance maar als je voor doel staat en moet afwerken maakt het een wereld van verschil , ons doel is bereikt voor de bal richting doel vertrekt terwijl het voor hen  dan pas begint.

Maar deze avond gaan we een memorabele wedstrijd zien. Er vallen geen doelpunten voor de zestigste minuut en daarna scoren Maric (op vrije trap) en zlatan met het hoofd en boeken toe voor Roma. Europa League here we come …

Een mens mag al eens dromen , niet ?

06-08-2009 om 11:31 geschreven door Father Sha  

Met veel plezier stel ik vast dat de makers van het bejubelde tv programma In de Gloria zijn doorgedrongen tot in het hart van het Belgische voetbalmilieu. De als realistisch voorgestelde absurditeiten volgen elkaar namelijk in een sneltempo op en kunnen alleen maar het gevolg zijn van een door hen geregisseerde samenzwering met vertakkingen tot in de hoogste regionen van de Belgische voetbalwereld.

Als iemand ooit beweert dat de beslissingsnemers van de Belgische voetbalbond geen gevoel voor humor hebben dat zit die er volledig naast. Volgens mij zijn De Keersmaecker en co simpelweg een bende vrienden die wel te vinden zijn voor de occasionele practical joke. Ze zijn totaal niet de droogstoppels waarvoor men ze houdt, meer nog, ze stellen alles in het werk om ons te confronteren met hun lichtjes sadistische gevoel voor humor. Ze houden er van om de rest van ons te zien leiden onder de gevolgen van hun pijnlijke hersenkronkels. Maar ze verdienen ergens ook respect voor de geslepen manier waarop ze het uitvoeren, zich als nutteloze idioten gedragen en ondertussen er voor zorgen dat iedereen hun talenten onderschat. Je moet het hen bijvoorbeeld wel aangeven dat ze al hun idiote beslissingen steeds met uitgestreken gezicht kunnen bekend maken. Het moet verdomd moeilijk zijn om niet in de lach te schieten als je geconfronteerd wordt met de rechtstreekse slachtoffers van uw eigen grapjes: de supporters, journalisten en in zekere zin ook de spelers.  Na de aanstelling van René VDE als ideale coach voor de nieuwe lichting technisch begaafde duiveltjes en de I believe campagne dacht ik dat ze het nu wel welletjes vonden. Ik hoopte dat ze het eindelijk over een ernstiger boeg gingen gooien. Een eerste voorteken van die nieuwe evolutie was het contact met de strenge maar rechtvaardige noorderbuur, Dick Advocaat, om de boel op orde te zetten. Genoeg gelachen dus , tijd voor voetbal !

Zoals steeds zat ik er weer ver naast, de lolbroeken weten echt van geen ophouden vrees ik ...

De laatste in de rij van dit soort grapjes werd namelijk gisteren meegedeeld aan de Belgische pers. Franky Dury wordt tijdelijk aangeworven als assistent van interimbondscoach (*zucht*) Franky Vercauteren. Los van de voor de hand liggende flauwe grapjes over hun voornaam lijken de beide coaches wel een eeneiige tweeling. Zowel qua uitstraling, uiterlijk, manier van communiceren en vooral wat betreft hun voetbalvisie zijn ze bijna niet uit elkaar te halen. Toen gisteren de eerste berichten verschenen was ik er toch nog niet van overtuigd dat dit nu weer het werk was van één van de grapjassen aan de Houba De Strooperlaan. Maar na wat ik deze ochtend las kan ik niet anders dan geloven dat ze over de grond rolden van het lachen toen ze deze beslissing namen. Want wat verklaarde de heer Dury deze ochtend apetrots ? "Vercauteren denkt en werkt zoals ik".

Tja, dus we hebben nu eigenlijk een assistent die een kloon is van een hoofdcoach die eigenlijk een kloon is van de vorige hoofdcoach waarvan hij dan weer assistent was. De hoofdcoach in kwestie werd bovendien ontslaan omdat hij niet goed communiceerde, geen resultaten boekte en tegen alle beloftes in defensief afbraak voetbal bracht. Vergis ik me dan zo als net die aspecten van het voetbalspel de kern zijn van het samengevoegde voetbalbrein Franky²? Misschien is het niet eerlijk om ze te beoordelen op het betonvoetbal dat de ene in het Ottenstadion komt prediken of de angstige wissels die de andere in de Champions league doorvoerde elke keer ze dicht bij een eventuele overwinning kwamen. Misschien zijn ze wel de ultieme interimoplossing voor de Belgische nationale ploeg. Op dit moment kan ik de ironie van de hele affaire nog een beetje appreciëren maar ik vermoed dat bij het bekijken van de eerstvolgende interland het lachen me snel zal vergaan.

Ik gok op een 5-4-1 opstelling met een voorstopper (of wacht, waarom geen rasechte libero) en minstens twee verdedigende middenvelders, mijn vermoeden wordt dan nog gesterkt doordat Franky² er aan denken om Emile Mpenza terug bij de selectie te halen. Dan kunnen we weer het favoriete spelletje van de Belgen spelen. Ik geloof dat het Waseige was die het heeft ingevoerd en het bestaat eigenlijk uit slechts 1 tactische richtlijn: Gooi de bal naar de eenzame donkere jongen vooraan. Het grote voordeel hiervan is dat het de taak van de scouts aanzienlijk verlicht. Je hebt enkel een donkere snelle spits nodig, een aantal beenhouwers om de tegenaanval te breken aangevuld met een paar jongens die misschien een goed lange bal in de voeten hebben. Het is een tactiek die ze tot onze algemene frustratie veelvuldig hebben toegepast.

Hoe vaak hebben we niet massaal medelijden gehad met die arme Emile die helemaal alleen moest vechten tegen een overmacht van verdedigers in de hoop eens één goede bal te krijgen. Echt veeleisend was hij niet hoor , hij hoopt steeds op die ene bal die wel eens in zijn voeten aankwam. Elke keer opnieuw vervulde hij de rol van eenzame donkere jongen met een ontroerende overgave, waardoor hij naast een resem blessures ook mijn eeuwige respect verdiend heeft. Ik geloof dat het Antheunis was die er zelfs nog een schepje bovenop heeft gedaan door bij afwezigheid van Emile gewoon zijn broer Mbo op exact dezelfde plek met exact hetzelfde doel te zetten. Dan vragen ze zich nu af waarom er zoveel problemen opduiken om Tchité speelgerechtigd te krijgen. Die is niet zo gek als je hem zou aangeven, hij voelde gewoon de bui al hangen, das alles. Je zal wel zien hoe snel die documenten in orde zijn als Dickie bondscoach is.

Dus het verloop van de volgende officiële interland van de Rode Duivels ligt al grotendeels vast. Nu volgt een kort matchverslagje van iets wat we de volgende paar maanden nog vaker zullen te zien krijgen: 

Big Dan probeert een bal in de tribune te trappen maar raakt die volledig verkeerd waardoor hij tot ieders verbazing richting het doel van de tegenstrever vliegt, de verdediging van de tegenstander wordt volledig verast door de eerste gevaarlijke lange bal van de match, Emile stormt naar doel en maakt het mooi af. Na zijn vreugde-uitbarsting wordt hij samen met Dembele (ondertussen omgevormd tot verdedigende middenvelder) van het veld gehaald ten voordele van Mudingayi en Hoefkens. Wat volgt is een doodsaaie partij voetbal die we uiteindelijk toch verliezen na wat dan een “te vermijden” doelpunt heet gevolgd door een prachtige individuele actie van de absolute ster bij de tegenpartij.

Weer net niet voor de Belgen maar na de match speelt zich dan opnieuw een herkenbaar scenario af: Franky² hebben signalen van beterschap gezien ondanks het tegenvallende resultaat, Stijnen is tevreden met zijn eigen prestatie en schoffeert en passant de mentaliteit van de jongeren in de ploeg. Want het stoort hem mateloos dat die jonge idioten willen aanvallen en goals proberen maken in plaats van in blok voor doel te blijven staan. Hij wijt die houding ten dele aan een gebrek aan respect voor de ervaring van de oudere generatie. Daarna broebelt hij nog iets onverstaanbaars over in onze tijd, sjakoskesventen en schoenen kuisen verdoeme.Hij kijkt nog even recht in de camera en huppelt, zich van geen kwaad bewust, vrolijk richting kleedkamer.

En wat doet de bondstop ondertussen … die lachen zich een breuk in de business seats.

04-08-2009 om 16:51 geschreven door Father Sha  

De Jupiler league werd dit weekend op gang geschoten en wat een eerste speeldag hebben we al weer achter de rug. De zaterdagochtend was nog niet eens aangebroken of het spel zat al op de wagen , controverse alom rond de eerste strafschop van het nieuwe seizoen. In al mijn naïviteit was ik al ijverig beginnen schrijven aangezien ik in de veronderstelling was dat dit het belangrijkste discussiepunt van het eerste weekend zou zijn, zat ik er effe ferm naast zeg.

 In Charleroi waren ze het blijkbaar beu dat alle aandacht van de Franstalige media werd opgeslokt door de rivalen uit Luik. Het kan inderdaad niet gezellig zijn om genegeerd te worden maar er waren misschien wel een aantal betere aandachtstrekkers mogelijk in plaats van drie compleet overbodige rode kaarten te pakken, racistische slogans te zingen en de onvermijdelijke one liners van Mogi Bayat. Winnen tegen een blijkbaar zwak Club Brugge had bijvoorbeeld al veel geholpen, of Théréau die eens een goal maakt? Maar wacht, ik zie net dat die effectief ook gescoord heeft, was dat op zich niet al genoeg om alle voorpagina’s te sieren?

 Ik kijk ook al ongelooflijk uit naar een reportage van VTM met gemanipuleerde beelden over zogezegd fascistische carolo’s die Vlamingen vergelijken met ‘caca’ (mooi trouwens om te zien hoe creatief voetbalsupporters zijn in het bedenken van slogans) gevolgd door een brief van de Vlaamse clubs naar de voetbalbond en de voorzitter van bijvoorbeeld Hamme die vind dat zijn fifteen minutes of fame zijn aangebroken en een persconferentie belegd (voor diegenen die een geheugensteuntje nodig hebben ( http://www.gva.be/nieuws/sport/voetbal-binnenland/anti-waalse-gezangen-van-antwerp-fans-krijgen-mogelijk-staartje.aspx - hoe objectief deze bron is maakt iedereen best voor zichzelf uit).

Ik vind het eigenlijk jammer voor de Charleroi fans want het bestuur heeft dit seizoen een technisch heel vaardige ploeg samengesteld, de nieuwe coach Demol predikt aanvallend voetbal én die fout van Cordaro verdiende nu toch geen rode kaart. Dat Chakouri twee domme fouten maakt in 28 minuten kan je nog wijten aan een gebrek aan ervaring. Maar een ervaren speler als Oulmers moet beter weten, doet hij niks en laat hij zich vallen na de vuile trapbeweging van Donk dan krijgt die zijn tweede geel. Maar nee, hij gaat dan een beetje aan het duwen en geeft de scheidsrechter geen andere keuze dan rood te trekken. Het ergste aan dat soort situaties is dat het zelfs geen echte slagen zijn die worden uitgedeeld, want dan zou het tenminste nog aanvoelen als een echte revanche.In plaats daarvan krijgt de speler nu rood voor een nichterig duwtje. Akkoord, je wordt dan slechts 1 week geschorst in plaats van 5 maar je verliest dan zoveel gevoel van eigenwaarde om nog niet te spreken van de publicitaire waarde van zo’n slag. De persconferenties met berouwvolle sporters, geflankeerd door hun onvermijdelijke manager, die hun excuses aanbieden zijn legendarisch. Je sluit die brave jongen dan direct weer in je hart want hij bedoelde het toch allemaal zo niet. Het was een foutje maar spons erover en braaf zijn in de toekomst, deugniet. Wie weet kan je dan later nog een programma presenteren over daklozen die in China een volleybal toernooi gaan spelen. Die Donk heb ik  trouwens nog geen volledige match zien spelen maar het weinige dat ik al gezien heb belooft wel voor de toekomst, Wasilewski mag zich aan een ferme concurrent verwachten voor de ‘botte bijl’ trofee.

Voor de rest is een rotslecht Moeskroen gaan winnen op een volledig onmondig Genk waar Hein blijkbaar vergeten is om op afwerking te trainen. De man wiens woord onbreekbaar is heeft een ploeg vol aanvallers gekocht om die dan verdedigend saai voetbal te laten spelen, veel plezier gewenst aan de Kortrijk fans. Daniel Cruz maakt de goal van de gerechtigheid in de allerlaatste minuut, Wasil haalt zijn elleboogje nog eens van stal (maar hij bedoelde het niet slecht http://www.sporza.be/cm/sporza/voetbal/Jupiler_Pro_League/090803_wasilewski_heisa), Lokeren gaat verder op zijn elan van vorig seizoen en speelde gelijk tegen het gehypete Zulte. Sint Truiden heeft me ook verbaasd door als nieuwkomer direct te gaan aanvallen op Sclessin (zou de nieuwe lading Belgische coaches het eindelijk begrepen hebben) waar de scheidsrechter het nodig vond om een spookpenalty (wat is er gebeurd met de aangeschoten bal ?) twee maal te laten nemen. Het siert Witsel dat hij in al zijn sportiviteit de bal mooi naast schoot en toen hij tot zijn verbazing nog eens mocht trappen duwde hij zijn ploegmaats weg (want wie weet zijn die niet zo sportief) en plaatste hij het balletje netjes binnen het bereik van Mignolet.

De ploeg die dit weekend de meeste indruk maakte was KV Mechelen , mooie doorsteekballetjes en een intelligente efficiënt voetballende ploeg. We zijn bij deze al gewaarschuwd en het zal een stuk beter moeten dan in onze afschuwelijke eerste helft van gisteren.

En wij ?

Wij zijn op titelkoers!

03-08-2009 om 15:33 geschreven door Father Sha  

Het is bijna zover, de eerste match van onze fiere Buffalo’s in de vernieuwde Jupiler League komt er aan. Gedaan met oefenmatchen, speculeren over de mogelijke typeploeg en het volgen van de transfergeruchten.

Straks trekken we hopelijk massaal naar dat spuuglelijke stadion waar onze gehate buren voetballen, of althans hun versie van het voetbalspel spelen. Het Jan Breydelstadion dat volgens kwatongen niet helemaal dicht werd gebouwd zodat Antoin Vanhove zaliger zijn duiven in het oog kon houden. Een stadion dat de naam draagt van een legendarische slager/vrijheidsstrijder. Ik heb helemaal niks tegen slagers maar laten we er van uitgaan dat het vaak niet de meest verfijnde types zijn. Hun beroep omvat vooral het nietsontziend met de hakbijl door levensloze bergen varkensvlees  hakken , het archetype van de slager heeft  een bol gezicht met van die rode blozende kaken. Laat dat nu net het gemiddelde uiterlijk zijn van de ideale fcb speler (en supporter?) , een niet zo intelligente blik , technisch niet zo verfijnd, een vierkante tronie en een harde werker die de hakbijl boven haalt als het moet. Het mooiste (mmm mooiste is voor hem misschien niet echt van toepassing) voorbeeld hiervan is Philippe Clement. Groot was mijn verbazing om te zien dat ze de laatste van hun echte krijgers een nieuw contract gaven in juni (als ik me niet vergis) om hem dan een maand later af te voeren naar GBA. De officiële versie is dat hij uit respect van de club een vrije transfer kreeg … That’s one way to look at it , I guess. Het klinkt alleszins beter dan: “We hebben ons weeral vergist toen we dachten dat een jeugdcoach uit de Ajax school iets ging zien in de oude knoken van de Phile, dus pieren we hem buiten”.

Alle respect voor GBA als club en de verbale creativiteit van hun supporters, maar ik kan me toch niet van het gevoel ontdoen dat dit een totaal nutteloze transfer is. Met wat voor een gevoel zouden wij de aankondiging verwerken dat Clement onze rangen komt ‘versterken’? Ik gok op afschuw en ongeloof … Net zoals ik met afschuw reageerde toen ik het gerucht oppikte dat we Milos de beer zouden wisselen voor Karel Geeraerts , laten we hopen dat het bij een gerucht blijft. Ik ben niet de grootste fan van Maric (dat zal me niet populair maken in de tribune ) en zal misschien ooit eens uitleggen waarom, maar ik verkies hem boven Geeraerts any day.

Genoeg over Loppem FC, want straks gaan ze daar nog denken dat we met een Loppem complex/obsessie zitten en zoveel eer wil ik hun ook niet gunnen. Nee, de tegenstander van deze avond is namelijk het sympathieke tweede clubje (zonder denigrerend te willen zijn) van Brugge. Sympathiek omdat de regel geldt dat vijanden van mijn vijanden mijn vrienden zijn. Elke keer als cercle het Ottenstadion bezoekt, springen ze gretig mee op de tonen van “al wie niet springt is fcb” , een heel stadion aan het springen als teken van minachting voor de populairste club van België (cfr. http://www.clubbrugge.be/nl/nieuws/media/4665/Bijna-iedereen-houdt-van-Club). Ik houd van die titel … bijna iedereen houdt van Club… bijna, inderdaad.

Deze avond wordt het ook de eerste match van Stijn De Smet, ster van de Buffalo’s in spe, tegen de club waar hij zo lang het mooie weer maakte. Technisch verfijnde voetballer die mentaal nog wel wat zwakjes zou zijn, iets want Iron Michel er wel zal uitkrijgen. Ik vermoed dat hij wel met revanche gevoelens zit na een seizoen op de bank en hopelijk heeft hij zijn zenuwen onder controle, we willen liever een revanchedoelpunt dan een revanche rode kaart, Stijn!

Op dit moment heb ik de mijne nog volledig onder controle. Ik houd wel van die eerste speeldag, het gevoel van een verse start na een voetballoze periode (al was deze dit jaar wel absurd kort). De verwachtingen die zo een nieuw seizoen met zich meebrengen, de hoop dat we dit seizoen eindelijk eens volledig ontploffen.

Je kan dus wel stellen dat ik er naar uitkijk om in het halflege tochtgat dat het JB eigenlijk is de eerste drie punten van het seizoen binnen te halen. Het is eens nodig want ik draag eigenlijk niet de beste herinneringen mee aan dat verdoemde JB: de halve finale in de beker, bijvoorbeeld, waar angsthaas Leekens onze bekerreeks en de carrière van Dario Smoje verpestte of de 5-1 pandoering op de eerste speeldag enkele jaren terug. Vorig jaar was ik er dan weer niet bij als onze geliefde Costaricaan zijn rechtstreekse tegenstanders herleidde tot pilaren met een even simpel als geniaal opwippertje.

Dus ik hoop vol op de drie punten voor een competitie waar de leider na 30 speeldagen geen kampioen is … probeer dat btw maar eens uit te leggen op vakantie aan uw franse buren …

02-08-2009 om 13:48 geschreven door Father Sha  

De eerste teleurstelling /verontwaardiging na de match op Roma is nu een beetje weggeëbd. Gisteren schreef ik dat het me begon tegen te steken dat Belgische ploegen vaak met opgeheven hoofd maar met lege handen van het veld stapten. Al die verdienstelijke prestaties die eindigen in nederlagen maken me totaal niet vrolijk, topsport gaat vooral over winnen.

Vandaag ben ik toch ergens trots op onze prestatie en stel ik me de volgende vragen:

-          Zijn we bestolen … ja.

-          Waren we de evenknie van Roma en verdienden we de overwinning … neen (daarover later meer).

We hebben de laatste jaren nogal wat meegemaakt op het vlak van scheidsrechterlijke dwalingen en gedeeltelijk ten gevolge daarvan is er onderhuids veel frustratie gegroeid. Een gevoel van onvrede met de gang van zaken, een gevoel van ingehouden woede. Je kunt het bijna proeven als je in de tribunes zit, het boeltje staat op ontploffen. Dat is ook een van de redenen waarom deze blog kreten vanuit het Ottenstadion noemt, omdat het een uitlaatklep is voor die gevoelens van wanhoop, woede en frustratie. Bij ons wordt de frustratie ook extra gevoed doordat het gevoel van ons tegen de rest heel erg leeft in en rond het Ottenstadion. Gentenaars zitten ook zo in elkaar, we maker graag veel lawaai terwijl we het establishment tegen de schenen schoppen. We hebben niet voor niks een strop als symbool en een harde supporterskern onder de naam Rebel Side. Natuurlijk is er geen alomvattend complot tegen Kaa Gent op de voetbalbond en uiteraard zijn we als supporters niet neutraal in het beoordelen van de scheidsrechters. Het grootste deel van ons brein weet dat ook wel. Maar dat deel moet hard werken om niet de duimen te leggen voor het eerste deel, het deel dat broeit diep in ons binnenste.

Volgens “velen” lijdt Kaa Gent (spelers, trainers en supporters) aan een calimero complex en steken we ons eigen falen op slechte scheidsrechters. Het is dan ook een boutade van die bewuste “velen” dat zo’n beslissingen op het eind van het seizoen netjes in evenwicht komen. Soms valt het eens mee, soms valt het eens tegen maar op het eind is alles redelijk mooi verdeeld. In Engeland zijn de commentatoren van Match of the day het ook roerend eens met die theorie. Onder die velen van daarnet bevinden zich vooral supporters van Floppem en da rijke ploegske uit de Brusselse rand. Waar halen zij het recht in godsnaam vandaan om die uitspraken te doen? Hoe zouden zij nu weten hoe het is om keer op keer te moeten botsen op scheidsrechters die licht voordeel geven aan de tegenstander? Voor die velen is er slechts één mogelijk antwoord: zitten en zwijgen.

Twee seizoenen geleden heb ik op Match of the day iets gezien dat me altijd is bijgebleven. In het programma is er een item waarbij ze op bezoek gaan bij supporters van ploegen in acuut degradatiegevaar. Kwestie van eens de stemming te peilen en te zien hoe die fans omgaan met de opeenvolgende teleurstellingen, op zoek naar sensatie en emotie dus. Onder het mom van zich onder te dompelen in de wereld van de echte supporter, die zijn club (stad, regio, wijk) steunt ondanks het uitblijven van succes.

Dat bewuste seizoen was Fulham (de kleinste van de londense premier league clubs) aan een desastreuze reeks bezig onder meer door een aantal flagrante foutieve beslissingen van de arbiters. Ondanks het feit dat ze al meer dan een jaar niet meer op verplaatsing hadden gewonnen bleven de fans massaal de verre verplaatsingen maken om hun team aan te moedigen. Toen ze een van die moedige supporters, na opnieuw een wedstrijd met hopen scheidsrechterlijke dwalingen in hun nadeel, hierover aanspraken richtte hij zich tot de camera met een blik van vertwijfeling en frustratie en zei: “I just have one message for them lot over there in the studio  … if you are Fulham it DOES NOT even out over the season, it s just a fairytale you made up to soothe US. It really does not even out over the course of time, it really really does not …” Net zoals hij ben ik er rotsvast van overtuigd dat het niet in evenwicht komt, de GROTE ploegen krijgen altijd Meer en de kleine altijd minder. Want ... Zij zijn groot en ik ben klein en dat is niet eerlijk …

Er bestaan massa’s clichés in het voetbal in de trant van een match duurt 90 minuten en aan het eind winnen de Duitsers. Volgens mij mogen we er een nieuw cliché aan toevoegen, een match duurt 90 minuten en aan het eind worden les petits belges bestolen.

Dus misschien is dit toch een kreet van verontwaardiging en sta ik verder af van de aanvaarding dan ik dacht of hoopte …

Zoals steeds, die verdomde hoop die me parten speelt.

31-07-2009 om 17:03 geschreven door Father Sha  

Kreet 3 …. Uit volle borst 

YES YES YES … Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah eindelijk een tegenstander met allure !!!! Ik wil absoluut geen afbreuk doen aan Naftan, Bohemians en andere Kalmars maar tegenover een club als AS Roma verdwijnen zij allemaal in het niets. Dit zijn het soort van wedstrijden waar je als supporter en zeker als speler van droomt.

As Roma mag dan niet zo succesvol ( en vooral niet zo rijk )als Juventus, Internazionale of AC Milan  maar het is wel een constante in het Italiaanse en Europese voetbal. Ze spelen in het prachtige Stadio Olympico en beschikken over een erg getalenteerde spelerskern. Luciano Spalletti, de kale flamboyante coach van Roma, verklaarde in de pers dat ze Kaa Gent zeker en vast niet onderschatten.

Dat hoort hij uiteraard te zeggen maar ik kan me niet voorstellen dat mannen als De Rossi, Vucinic, Riise en Francesco Totti , mr Roma himself, echt wakker liggen van een voorronde (van de euroleague dan nog) tegen een ploeg uit België. Het betere schop , trek en rochelwerk zal francesco dit keer wel achterwege laten , al weet je met Maric in de buurt uiteraard nooit.

Los daarvan getuigt de vermoedelijke opstelling van deze avond er wel van dat alvast de technische staf geen risico’s wil nemen:

Artur : 1,92 m grote Braziliaanse tweede keeper

Casetti : 29 jarige stevige rechtsback

 Mexes: de rots in de branding centraal in de verdediging en bijna even cruciaal als Totti , ondertussen meer dan 130 officiële wedstrijden in het eerste team van Roma

 Riise: ex Liverpool icoon, technisch niet zo verfijnd maar grote drive en goede voorzet. In Italië omgeschoold tot verdediger

 Antunes : voor mij de grote onbekende maar maakt op 22 jarige leeftijd blijkbaar deel uit van de Portugese nationale ploeg maar heeft geen echte basisplaats bij Roma maar speelt in afwezigheid van Juan.

 Pizarro : Chileense ex international die vroeger bij inter speelde , technische verfijnde middenvelder met een goed overzicht en verzorgde passing, naar verluidt een moeilijk karakter.

 De Rossi : Vaste waarde in de Italiaanse nationale ploeg , een echte pitbull , moeilijk van de bal te zetten , goed schot en loopt de gaten dicht die de andere middenvelders bij Roma wel eens durven laten. Leuk detail : maakte zijn debuut voor Roma tegen Anderlecht in 2001.

Tadei : typische Braziliaanse voetballer , snel , dribbelvaardig maar ook soms nonchalant in de passing (in zoverre de hyper strikte coaches in Italië dat al tolereren uiteraard). Speelt normaal gezien rechtsbuiten

Okoka : 19 jarige Italiaan van Nigeriaanse afkomst , komt uit de jeugdopleiding van Roma en maakt deel uit van het Italiaanse U20 team.

Totti : Hoeft geen verdere commentaar , een van de weinige echte sterren die het Italiaanse voetbal nog over heeft. Opvliegend karakter maar fantastische voetballer.

Vucinic : speelt normaal gezien als zwervende spits rond Totti , redelijk efficiënt , snel aan de bal en technisch verfijnd, is twijfelachtig voor deze avond wegens licht geblesseerd.

Geen absolute wereldploeg zoals je ze in de CL tegenkomt maar waarschijnlijk de allergrootste ploeg die ik tot nu toe in het Ottenstadion heb mogen aanschouwen. Het grootste probleem in mijn ogen is dat de spelers deze match beschouwen als een eindpunt , een belevenis , een beloning voor de tweede ronde van vorig seizoen. Er is altijd een kans om te winnen en je moet steeds zo op het veld stappen vind ik , je weet maar nooit hé … hoe zeggen ze dat met het aloude cliché ? In voetbal is alles mogelijk … Je kan soms stunten tegen ploegen die veel beter zijn maar je kan ook keihard met uw eigen beperkingen worden geconfronteerd. Er is niks pijnlijker dan merken dat het spelletje dat jij al uw hele leven speelt (of als beroep uitoefent) zelfs niet lijkt op het spelletje dat de tegenstander speelt. Dat je steeds een stap te laat komt en diep vanbinnen weet dat uw tegenstander eigenlijk nog niet eens aan 100 % presteert. Elke tackel komt te laat , je zit stik kapot aan de rust en uw tegenstanders lopen relaxed grappend en grollend naast u in de spelerstunnel. Voor hen is het een rustige opwarmer voor het seizoen terwijl jij nog geen bal geraakt hebt in de match van uw leven.

 Zo moet Kristof Beyens zich gevoeld hebben toen hij in Peking naast Usain Bolt liep in de 200 meter. Beyens voelt al zijn spieren langzaam kapot gaan, kijkt heel even naast hem en daar loopt Bolt loopt rustig voorbij met een ontspannen glimlach op zijn gezicht. Al dat werk op training , die eindeloze uren in de fitnessruimte en het strikte sportdieet (kortom het leven als echte sportman) en je beseft dat je nooit zal kunnen wat hij wel kan. Als Totti in zijn dagje is dan zullen Hansveit en Grondin vanavond wel snel begrijpen waarover ik spreek , en hoe traag moet Smolders zich niet gaan voelen als De Rossi met de bal aan de voet gewoon wegspurt van hem ?

Niemand (ik incluis) gelooft dat we ook maar enige kans maken maar toch hoop ik , en samen met mij alle ander Buffalo’s , stiekem op een stunt. Want ik heb mijn buik vol van Belgische ploegen die het veld met opgeheven hoofd verlaten maar met lege handen … Maar toch nog liever dat dan een afstraffing , al was het maar om niet al die floppem boerkes over ons heen te krijgen.

Volgende week ben ik in ieder geval van de partij in het Ottenstadion om mijn ploeg te steunen en nu eens met eigen ogen te zien wat (en of ) Totti en co meer kunnen dan onze fiere Buffalo’s. Een nipte nederlaag deze avond ,zodat de match van volgende week niet een verplicht nummertje wordt, en een razend spannende match volgende week …

Forza Buffalo !  

30-07-2009 om 00:00 geschreven door Father Sha  

In het leven van een verstokte voetbalfan is er geen periode zo vreemd als het gevreesde & tegelijk geliefde “tussenseizoen”. In een jaar zonder grote kampioenschappen betekende dit ongeveer twee tot drie maanden zonder matchen met inzet. Je kon dan volop terug de honger naar de bal kweken en reikhalzend uitkijken naar het nieuwe seizoen. Je had wel de transfergeruchten waar je naar uitkeek en die uitvoerig besproken werden in de media. Maar je kon er bijna van op aan dat de kern waarmee je aan het volgende seizoen zou beginnen grotendeels leek op diegene waar je het seizoen mee afsloot. Dat was echter vroeger, voor een onbekende Belgische voetballer zijn grootste overwinning behaalde  in de meest spraakmakende voetbalrechtszaak ooit. Ik heb het grootste respect voor wat Jean-Marc Bosman realiseerde en sta volledig achter de zaak waar hij voor vocht. Het is een beginsel van de Europese beweging dat een werknemer de vrijheid heeft om zijn werkgever te kiezen.

Vroeger, dat was de tijd van de echte clubiconen, spelers die wel vergroeit leken met de kleuren van de club van hun hart. Je hebt nog steeds clubiconen in het voetbal maar in plaats van de echte vedetten die je vroeger had staat een clubicoon nu voor de standvastige, niet echt spectaculaire middenvelder die zijn beperkingen kent. Mannen waar je kunt op bouwen maar verre van spelers waarvoor je naar het stadion komt, want dat soort spelers verlaten de club na twee jaar voor een nieuwe “uitdaging”. Dan zie je ze op televisie met veel overgave het logo kussen van de nieuwe club waarvoor ze twee jaar gaan spelen. Het zijn huurlingen en je kunt het ze niet kwalijk nemen, als iemand mij drie maal zo veel zo bieden voor exact dezelfde baan in betere omstandigheden dan zou ik ook direct tekenen, toch?. Waarom voelt het dan voor een supporter steeds aan alsof die speler u en uw ploeg heeft verraden? Soms verlang ik terug naar de tijd dat je geen vijftig camera’s had om de zoveelste slecht uitgevoerde schwalbe uitvoerig in beeld te brengen, naar de tijd dat je over voetbal kon praten zonder dat we over prijzen en lonen van spelers bezig waren. Want als we bij Gent een nieuwe ster ontdekken dan kan ik het niet laten om te denken, lap nog ene die we kwijt zijn aan Anderlecht. Het duurt meestal ook geen drie matchen op rij voor zo’n speler in de pers verklaard dat zijn ambities elders liggen, hij zal zich nog inzetten tot het einde van het seizoen maar dan is de tijd rijp voor die fameuze stap hogerop. Als je goed kijkt zie je dan steeds op de achtergrond een duister uitziende figuur in maatpak met een vettige grijns op zijn lippen … de manager van de speler. De man achter de speler, de man die weet dat de nieuwe banden van zijn ferrari afhangen van zijn commissie op de transfer van zijn nieuwe ster.

Die focus op geld heeft de volledige voetbalwereld op zijn kop gezet en ook het traditionele concept van een tussenseizoen onherroepelijk vernietigd. Want onder druk van de marketing en de clubs met het geld werden de traditionele europabekers vervangen door de fameuze Champions League en nu de Euro League. Op zich geen probleem ware het niet dat er samen met die ontdekkingen nog een nieuwe term zijn intrede deed in het Belgische voetbal namelijk “voorrondes”. Die voorrondes zijn eigenlijk gewoon een excuus om alle zwakkere broertjes tegen elkaar te laten uitkomen zodat de kostbare televisietijd niet moet verspeeld worden aan te veel ploegen zonder een deftige commerciële waarde.Het is een nachtmerrie voor de Belgische voetbalfan want je speelt bijna nooit meer tegen grote clubs die tot de verbeelding spreken, nee hoor je krijgt elk jaar opnieuw diezelfde onbekende ploegen uit de ex Sovjet-Unie voorgeschoteld. Om het allemaal nog erger te maken zijn de clubs zodanig inhalig geworden (of TV te gierig?) dat we zelfs die horror matchen niet meer live kunnen bekijken. We moeten op zoek naar een schokkerige livestream in de hoop dat de internet verbinding het niet begeeft. Voor de thuismatchen betaal je dan een stuk meer dan een normale competitiematch voor een ticket onder de mom dat het een Europese voetbalmatch is … Maar dat is het eigenlijk niet echt hé, of althans zo voelt het toch niet aan als je 5 wit russen uit Naftan aan de andere kant ziet staan.

Dat is dus wat het tussenseizoen in België betekent, de beste spelers gaan weg, een lading onbekende (maar goedkope) buitenlanders komen ze vervangen, de top 4 speelt tegen onbekende ploegen (met rijke voorzitters) in troosteloze betonnen stadions en in t beste geval overleven twee clubs die gevreesde voorrondes. Om daarna genadeloos te worden afgemaakt door het nummer 6 uit Frankrijk of Portugal …

En wat doen wij eraan vraag je u dan af? Wij doen niks, we gaan braaf naar het stadion en betalen ons steeds duurder wordende abonnement en zetten ons op woensdag voor de TV om nog eens echt voetbal te zien. Wordt het niet tijd dat de verhouding prijs/kwaliteit wordt toegepast op de prijzen van het Belgische voetbal?

Of misschien word ik gewoon een oude zaag zonder dat ik het echt besef …

30-07-2009 om 00:00 geschreven door Father Sha  

De eerste kreet zal kort zijn.Dat was de het eerste wat bij me opkwam. Maar toen ik nadacht over het onderwerp van mijn kreten en onder welke vorm ik die zou uiten kwam de twijfel opzetten. Zou de eerste kreet wel kort zijn als ik het over voetbal heb ? Kan ik er in slagen om mijn voornaamste passie te beschrijven in een korte en zinnige tekst ?

 Zeggen dat voetbal mijn leven is zou overdreven zijn maar het beheerst toch een groot deel van mijn dag. En dan is beheersen nog zo een negatieve term want ik ervaar het zelfs niet als een dwang of een obsessie maar als een passie. Zelf op het terrein staan , ernaar gaan kijken en die passie delen met anderen. De speelse rivaliteit tussen supporters van verschillende ploegen , de emoties die oplaaien voor en na een belangrijke match , heerlijk.

Ik kan ongelooflijk genieten van een simpele balcontrole onder druk van een tegenstrever , een kleine onopgemerkte schouderbeweging die een verdediger op het verkeerde been zet , de perfect uitgevoerde tackel , de reflexsave van een wereldkeeper.

MAAR … het kan me ook ongelooflijk frustreren. De zoveelste scheidrechterlijke dwaling , het gevoel bestolen te zijn dat daaruit voortkomt, de hoon van andere supporters na een nederlaag en de reality check na een pijnlijke nederlaag het afgelopen weekend als uw vrienden/kennissen/collega’s u confronteren met uw grootse verwachtingen en ditto uitspraken van de vrijdag. Om nog niet te spreken van het feit dat ik nog half niet zoveel kan doen met een bal als ik zou willen.

Ik doe het mezelf ook aan door steeds de moeilijkste optie te kiezen. Kaa Gent en Tottenham hotspur  zijn de clubs die me het nauwst aan het hart liggen,  jammer genoeg niet de grootste noch de meest succesvolle clubs, erger nog … het  zijn clubs die trouw zijn aan wat ik omschrijf als het “net- niet syndroom” . Rebelse clubs met veel ambitie , met een bestuur dat graag wel eens tegen de schenen schopt. Clubs ook met een tribune vol extreem kritische coaches maar vooral clubs die aan het eind van de rit bijna altijd met lege handen achterblijven. Waarna we weer een zomer intrekken vol hoop en verwachtingen , vol nieuwe potentiële supersterren en grote beloften.

Beloftes die we niet kunnen nakomen. Beloftes die ook ik openlijk in twijfel trekm  maar diep vanbinnen is er steeds die verdome hoop dat het dit seizoen nu wel eens gaat lukken, dat het nu eens meezit op die moeilijke momenten , dat alle stukjes van de puzzel samenpassen, dat … Maar als dat opnieuw niet gaat lukken dan heb ik hier misschien een uitlaatklep gevonden. Wie weet heeft het zelfs een therapeutisch effect ...

One can only hope …

Ps en daar heb je die verdomde hoop terug

29-07-2009 om 00:00 geschreven door Father Sha