Het is alweer een tijdje geleden dat ik me nog aan bloggen heb gewaagd maar dit weekend kan ik niet onbesproken laten. Zo was er de tumultueuze topper tussen het verbazingwekkend sterke Genk en het defensief erg kwetsbare Standard , de verdiende nederlaag van een inspiratieloos Anderlecht en uiteraard de freewheelende overwinning van de Buffalo’s tegen Kortrijk.

Vorig jaar rond deze tijd (ruim genomen)voorspelde ik dat we een nieuwe Randall Azofeifa in onze ploeg hadden , iemand die op termijn de dirigent kon worden van onze ploeg. Iemand die geleerd had van te knokken en eindelijk mijn gelijk bewijzen , want een rode draad door mijn eeuwige smeekbeden richting de trainers van Kaa Gent was dat ze Azofeifa eindelijk eens het statuut gaven dat hij volgens mij verdiende. Maar zelfs al was hij erg beslissend tegen de boerkes (beker en competitie) , nog bleef hij meer op de bank dan hem lief was. Onder Leekens en Michel kwam zijn talent er slechts sporadisch uit en ik moet toegeven dat hij vaak erg wisselvallig presteerde. Hij scoorde uiteraard wel een aantal fenomenale vrijetrappen en we herinneren ons allemaal die goal tegen Anderlecht waar hij Schollen te grazen nam van dertig meter. Ook het samenspel met Ruiz was vaak oogstrelend. Maar daarnaast liep hij vaak verloren zonder bal, vergat hij druk op de tegenstander te zetten en hij was meermaals schuldig aan een tegendoelpunt doordat hij zijn defensieve taken verwaarloosde.

Nu zijn we een jaar verder en ik durf nu eindelijk zeggen dat hij de grote patron van de ploeg is. Niet een leidersfiguur zoals Thijs , die overigens beresterk was tegen Kortrijk, maar wel iemand die alle ballen naar zich toetrekt. Met dank aan Michel die hem discipline en werklust bijbracht maar zeker en vast ook met dank aan Franky Dury die het heeft aangedurfd om zijn spelsysteem aan te passen zodat Randall de vrijheid krijgt om de bal aan te nemen en te dirigeren. Tegen Kortrijk kwam hij in de eerste helft weinig aan de bal en mede dankzij het falen van De Smet herschikte Dury de ploeg zo dat Azofeifa steeds slim tussen de lijnen kon gaan lopen. Want slim is hij zeker , kijk maar eens naar wat hij doet voor hij de bal aanneemt. Hij kijkt altijd naar de lopende mensen en opkomende verdedigers voor hij in balbezit komt. Het is alsof hij zijn pas al ziet nog voor hij hem verstuurd. Daarnaast heeft hij geleerd van af en toe irritante foutjes te maken , soms kort te passen in plaats van altijd die million dollar ball te proberen versturen en vooral erg intelligent vrij te lopen. Want ondanks zijn beperkte loopvermogen beweegt hij dit seizoen zodanig goed dat hij zelfs tegen een overbevolkt middenveld relatief vrij is.

Je kan echter maar beslissend zijn als je ploegmaten hun rol invullen. Hij mag Thijs,Smolders en Grondin dankbaar zijn dat die zich schikken in hun eerder dienende rol. Als je er op let zal je merken dat deze drie veel minder lange passen versturen dan vorig seizoen. Het spel is simpel maar erg efficiënt , interceptie waarna de bal naar Randall gaat die dan probeert de lopende flankaanvallers te bereiken. Opnieuw heeft hij dan het geluk dat daar niet de eerste de beste rondlopen want Yassin,Yaya en in mindere mate Conte maken gretig gebruik van zijn gemeten diepteballen. Het doelpunt van Yassin was een mooi voorbeeld van intelligent gebruik maken van uw troeven. Als je iemand hebt met zijn snelheid dan moet die bal snel, hard en laag in de loop worden gegeven. Yassin maakt het daarna prachtig af (wat een balbehandeling op snelheid met een man in de rug) en zit ondertussen aan 4 goals en assists. Het zijn “bijna” Boussouffa achtige statistieken.

Het grappige aan Yassin is dat je u de haren uit het hoofd kan trekken als hij weer eens aan een onmogelijke raid begint maar dat maakt hij altijd weer goed door minstens elke wedstrijd iets te doen waarvan uw mond openvalt. Het moet echter wel eens gedaan zijn met al die overtredingen die hij moet incasseren. Ik wijs daarvoor in de eerste plaats naar de scheidsrechters. Dat een verdediger loopt te schoppen uit frustratie neem ik hem niet te zeer kwalijk want het is de taak van de scheids om daar paal en perk aan te stellen. Het wordt hem verweten dat hij een fopduiker is maar als je Yassin al vaker hebt zien spelen dan weet je dat hij niet wil vallen zolang er nog mensen zijn om te dribbelen. Hij keert zelfs op zijn stappen terug om sommige spelers tweemaal te omspelen, wat zou hij dan gaan vallen ? Het spreekt in zijn voordeel dat buiten een beetje met zijn hand zwaaien hij toch opvallend rustig blijft bij al die kloppen.

Om af te sluiten wil ik nog volgend filmpje meegeven , ik probeer zoveel mogelijk ex-buffalo’s te volgen in het buitenland en terwijl ik dit weekend de samenvatting van de wedstrijd Utrecht (Dries Mertens) – De Graafschap bekeek was mijn verbazing groot toen de auteur van een ferm doelpunt een oude bekende bleek te zijn.. Het gaat over een ex jeugdinternational van Kaa Gent die een grote toekomst werd voorspeld maar wiens carrière tot nu toe nogal wisselvallig verliep.  Kijk maar naar het filmpje en je zal wel zien of je de naam herkent (overigens de eerste goal is ook van een Belg).

18-10-2010 om 15:29 geschreven door Father Sha