Samen sterk.

Sinds kort sta ik niet meer alleen in het ventileren van mijn verbazingen/teleurstellingen en random voetbalgedachten.

Enkele moedige zielen hebben zich aangeboden om deze blog meer uitstraling te geven/vol te zetten met nonsens (schrappen wat niet past). Sommigen zijn buffalo’s anderen zijn dat tot schaamte van hun familie en vrienden niet. Toch lijkt het me gepast om ook deze verloren zielen een forum aan te bieden. Misschien dat het dan voor ons duidelijker wordt waar het allemaal is misgelopen.

Elke nieuwe blogger geeft kort een bios van zichzelf (schrijfstijl,voetbalverleden,random nonsens) en die zal je kunnen volgen via de link aan de rechterzijde van deze blog met de originele naam : gastbloggers. 

Bij deze stel ik ze aan u voor :

Lennart Steensels (LS),

Ondertussen 28 jaar oud (maar ziet er 17 uit ), reeds heel zijn leven een fervente buffalofan (getuigen de verbleekte buffaloposters uit de jaren 80 op zijn kamer), creëert graag alternatieve waarheden als die beter passen in zijn wereldbeeld. Hield zich in het verleden enkel bezig met het schrijven van reisverslagen (http://blog.jeffreyvandaele.com/?cat=22) maar zal nu het professionele en alom gerespecteerde niveau van deze site zwaar naar beneden proberen halen met complete nonsens, wensdromen of in dronken toestand neergetypt gewauwel.

 Timmy Royconeh

collega van Father Sha.  29. Drummer. Autosportfreak.  Tegen armoede  en vóór wereldvrede. Religie werkt op mij als een rode lap op een stier. But don’t get me going on that.

 What do I care what other people think?

Echter veel te braaf voor deze wereld, behalve als de drank in de man is. Dan komt de karaktertrek “ik heb gelijk en al de rest weet van niks” naar boven -

En  voor fratsen à la banden leeg laten lopen,  tuinkabouters verwisselen, en andere nachtelijke halfzatte ongein is het bij mij dat ge wezen moet. En wanneer the f*ck gaan we nog eens naar een stripteasebar?

23-03-2010 om 00:00 geschreven door Father Sha  

Lange ballen, lange tenen.

In het licht van de recente ontwikkelingen naast het veld voelde ik me eigenlijk verplicht van een hoera bericht te schrijven over het feit dat we toch maar mooi derde staan en de halve finale van de beker hebben bereikt. Een berichtje dat enkel dient als een ode aan het beleid en de resultaten van de fiere Buffalo’s, een berichtje dat de spreekwoordelijke variant is van bloemblaadjes gooien op het pad van onze Michel(s?) en ten slotte oproept tot een gezamenlijk front tegen het zwartkijken van de alomtegenwoordige muggenzifters. Forza Buffalo, standbeeld voor Michel enz …

Jammer genoeg zit ik nogal zwaar verankerd in het front van de muggenzifters, ik wijt het aan een ongelukkige jeugd en een ferm ontwikkeld minderwaardigheidscomplex. Ik voel me met andere woorden een beetje als dat kleine eendje voor wie het allemaal niet eerlijk was. In die hoedanigheid zou je denken dat ik me heel erg goed kan vinden in de benadering van onze coach , twee Calimero’s onder elkaar  vechtend tegen de boze buitenwereld. Samen op zoek naar die helblauwe hemel die voorlopig nog paars of blauw zwart ziet.  Het is echter opnieuw tijd voor de jammer genoeg vaststelling.

Dat Michel nooit de beste verliezer zal zijn kan me licht gestolen worden. Het stoort me een beetje maar aan het einde van de rit heb ik liever iemand die niet wil verliezen dan iemand die verliest met de glimlach. Zijn gedrag is eigenlijk vooral beschamend voor zichzelf. Het imago van de club lijdt er ook wel onder maar dat was onder onze vorige coaches niet anders, de ene dronk en de andere was als een goedkope wijn, je bent er snel door beneveld maar als hij weer weg is geeft hij u zure oprispingen.

Dat zijn persoonlijkheid en manier van werken op een conflictmodel gestoeld zijn zit me echter wel erg hoog. Vooral omdat het conflictmodel gebaseerd is op een lichte vorm van hypocrisie. Hij is soms wel het schoolvoorbeeld van do as i say, dont do as i do. Hij gaat in conflict met andere coaches, journalisten, spelers, scheidsrechters, clubverantwoordelijken en uiteindelijk ook met de supporters. Het doel hiervan ontgaat me een beetje. Gaat het in veel van die gevallen nog over winnen van wedstrijden of over het winnen van persoonlijke oorlogjes? Bovendien is het conflictmodel een kortetermijn model wat eigenlijk in schril contrast staat met de langetermijnvisie die men zogezegd voor ogen had door voor een samenwerking met Michel te kiezen. Het ultieme Belgische voorbeeld van zo een conflictcoach is Gerets, en hij weet al langer dan vandaag dat de houdbaarheidsdatum van die aanpak slechts twee seizoenen is.

Maar dat gaat allemaal over de persoonlijkheid van onze coach. Wat het belangrijkste zou moeten zijn is wat we zien op het veld of zouden de resultaten het belangrijkste moeten zijn? Dit is een enorme twistappel in de tribune. Volgens supporter A moeten we zwijgen want we staan toch wel mooi derde, terwijl supporter B luidkeels verkondigt dat die derde plaats slechts een doekje voor het bloeden is aangezien we nu toch al weken op rij bijna niks te zien krijgen. Tekenend voor die laatste evolutie was dat we nog vonden dat er tegen Charleroi goed gevoetbald werd in de eerste 20’ van de tweede helft. Was dat zo? Nee hoor, het was gewoon zo slecht niet als de eerste helft. We passen onze standaarden aan naar beneden in plaats van dat de kwaliteit van het spel omhoog gaat.

Stellen dat ik ook niet echt onder de indruk ben van het tactisch concept dat steeds maar blijft bouwen op die lange bal is een open deur intrappen. De schuimbekkende man heeft zelf verklaard dat hij er een hekel aan heeft als mensen het Nederlandse combinatievoetbal als aantrekkelijk omschrijven. Hij vindt dat een snelle aanval over weinig stations even aantrekkelijk is en ik ga gedeeltelijk akkoord. Alleen over de invulling van die aanvallen zijn we het grondig oneens: ik zie graag dat de bal over de grond gaat en hij heeft een “lichte” voorkeur voor de lange bal.

Het is uiteraard niet allemaal slecht, we staan tot mijn verbazing nog steeds derde, zitten in de halve finale van de beker, scoren redelijk veel doelpunten en de Michel is een enorm gemotiveerde, trouwe en ambitieuze coach.

Puur op resultaten is hij voorlopig met glans geslaagd maar of je daarmee akkoord gaat hangt af van wat je verwacht van uw ploeg.

Lange ballen en lange tenen?

Liever niet …

16-03-2010 om 17:30 geschreven door Father Sha  

Blijkbaar is de commerciële cel van Kaa Gent zich meer bewust van het belang van klantenbinding dan ik oorspronkelijk dacht.
Na het telefonische contact met zijn medewerkster heeft dhr Lips ook nog de tijd genomen om een korte reply te sturen (zie hieronder)

Van alle klachtenbrieven die ik al gestuurd heb (zo veel zijn dat er uiteindelijk niet) heeft nog geen enkele organisatie zo snel en efficiënt gereageerd, wat hun dus wel siert.

Beste Steven,

Ik waardeer uw schrijven en ik merk dat u iemand bent die nadenkt voor hij iets op papier zet.

Ik denk dat we zo snel mogelijk uit de huidige negatieve spiraal moeten geraken. We zullen dit inderdaad samen moeten doen ! We reageren misschien te emotioneel, zowel de supporters als de club. En toch hebben we hetzelfde doel: succes voor onze club!

Ik haal je brief woensdag zeker aan!

We blijven op je rekenen!

Met vriendelijke groeten

Patrick Lips

Commercieel Directeur KAA GENT

15-03-2010 om 16:28 geschreven door Father Sha  

Beste mr. Lips,

Als jarenlange supporter van KAA Gent ben ik nog nooit eerder overgegaan tot het aanschrijven van de club voor andere redenen dan praktische. Wat ik gisterenavond na afloop van de wedstrijd heb gezien met betrekking tot het gedrag van de spelers, gaat wat mij betreft over de grenzen van het aanvaardbare. Dat u hiervoor niet verantwoordelijk bent staat buiten kijf. Maar als Commercieel directeur hoop ik dat een supporter met dergelijke grieven toch bij u terecht kan.

De Gentse aanhang is in het verleden meermaals omschreven als een uiterst kritisch publiek dat snel begint te morren als het minder vlot draait. Ik kan zelfs Michel Preud’homme volgen in zijn kritiek op de supporters als zij er een welbepaalde speler uitpikken om uit te fluiten. Dit komt het zelfvertrouwen of de pestaties van de speler niet ten goede, noch de ploeg als collectief geheel. Voetbal is dan ook een teamsport, en het falen of slagen kan niet toe te schrijven zijn aan één welbepaalde speler. Waar ik echter niet mee akkoord ga is dat je als supporter niet het recht hebt om uw ongenoegen te uiten. Van de Gentse aanhang wordt verwacht dat de steun onvoorwaardelijk is en dat we onze eisen niet te hoog mogen stellen. Wat men daarbij vergeet is dat een supporter van KAA Gent niet bepaald verwend kan genoemd worden. Slechts twee maal winnaar van de Beker van België en nog nooit kampioen. Ik denk niet dat een mens supporter wordt van KAA Gent omdat hij een ploeg aan het werk wil zien die prijzen pakt. Het is dan ook niet voor niets dat veel mensen uit deze regio supporter zijn geworden van Anderlecht of Club Brugge. Het klopt dat de Gentse aanhang kritisch is, maar dat gaat vooral over inzet, toewijding en vechtlust, drie punten waar onze ploeg dit seizoen al regelmatig slecht op heeft gescoord. Wij willen geen elf Cristiano Ronaldo’s aan het werk zien, die én techniek hebben, én goede passen kunnen geven én 30 doelpunten op een seizoen maken. Nee, wij willen elf Christophe Lepoints zien, die een duel aangaan, die de ziel uit hun lijf lopen en het zogenaamde gebrek aan kwaliteit compenseren met enthousiasme en overgave.

Supporters betalen een abonnement naar hun eigen financiële mogelijkheden, of dat nu in Tribune 2 met de goedkoopste abonnementen of het afhuren van een loge voor de meer welstellende supporters. Als betalende klanten vind ik dan ook dat elk van ons het recht heeft om de kwaliteit van het product waarvoor we betalen in twijfel te trekken zonder daarbij alles en iedereen af te breken, iets wat naar mijn gevoel weinig tot nooit gebeurt. Als ik dan ook zie dat de spelers gisteren duidelijk de opdracht hebben gekregen om hun supporters niet begroeten of toch niet op een manier die een overwinning betaamd, dan krijg ik het gevoel dat we behandeld worden als kleine kinderen die niet flink zijn geweest. Een grotere blijk van disrespect en zelfs minachting van de kant van de spelers/technische staf heb ik in al die jaren nog niet gezien. Ik hoop dan ook dat door dit schrijven deze evolutie zich in de toekomst niet verder zal zetten, ook al maak ik me daar weinig illusies over. Ik kan alleen hopen dat de vele supporters die verbolgen waren over het toneeltje dat gisterenavond werd opgevoerd, ook hun pen ter hand nemen om deze praktijken  aan de kaak te stellen.

Met vriendelijke groeten,

15-03-2010 om 11:44 geschreven door Father Sha  

Geachte heer Lips,

Ik had deze brief ook aan de sportieve cel van onze geliefde club kunnen richten, maar aangezien deze te druk bezig is met het ondermijnen van de relatie met de supporters kan ik niet anders dan mijn ongenoegen via deze weg kenbaar te maken.

Als jarenlange supporter van KAA Gent heb ik het gedrag van de spelers en technische staf gisteren met lede ogen aanschouwd. Ik ben me bewust van het feit dat deze materie eigenlijk los staat van uw taak binnen de organisatie. Aangezien u de commerciële belangen van deze club behartigt, bent u echter in mijn ogen de aangewezen contactpersoon. Als supporter zijn we namelijk allemaal klanten, klanten van het product voetbal. Met zijn allen geven we jaar na jaar een flink stuk van onze inkomsten uit aan een product waarvan de kwaliteit nooit gegarandeerd wordt, een product dat niet op onze rationele maar op onze emotionele intelligentie inwerkt.

Er wordt vaak gehamerd op onze plichten als supporter. Het is vanzelfsprekend geworden dat je als supporter allerlei restricties moet aanvaarden om uw ploeg te komen aanmoedigen. Deze restricties zijn zowel van juridische aard als van praktische aard. Uw identiteit moet gekend zijn, sommige matchen mag je niet met eigen vervoer bijwonen, de slogans die we hanteren moeten binnen de grenzen van het welvoeglijke blijven, we mogen geen drankjes meenemen op de tribune, moeten onszelf openstellen voor een grondige fouillering door de stewards en ga zo maar verder. Deze zaken tolereren we dan ook zonder morren aangezien het slechts kleine opofferingen zijn in het licht van de veiligheid van het product voetbal.

Er wordt echter vaak vergeten dat een klant ook rechten heeft. Zoals ik al aanhaalde is voetbal een emotionele materie, waarom zouden we anders met zijn allen supporteren voor een elftal mannen die op een bal trappen om er daarna weer achter te gaan lopen. Pure logica schiet tekort om onze liefde voor dit spelletje en deze club te verklaren. De rechten die we hebben als klant zijn beperkt, we kunnen geen kwaliteit op het veld eisen (maar wel verwachten), we kunnen niet hopen op een volledig bevredigende voetbalervaring week na week. Maar waar we wel recht op hebben zijn twee zaken. Namelijk dat we ons ongenoegen kunnen laten blijken als de inzet van onze spelers te wensen over laat én dat diezelfde spelers ons het minimum aan respect tonen. Het zijn uiteindelijk wij die bijdragen aan hun exuberante lonen. De club is hun werkgever en wij zijn met zijn allen een piepklein deeltje van die club. Je zou eigenlijk kunnen stellen dat we een vorm van aandeelhouders zijn. Daarom vind ik het ook niet kunnen dat de sportieve staf gisteren (en niet voor de eerste keer dit seizoen) teken heeft gegeven van een diepgaande minachting voor hun supporters. Het publiek groeten dat keer op keer zo massaal aanwezig is, en zich de moeite getroost om de toch wel onzachte prijzen op KAA Gent op te hoesten, is een minimum aan respect. Daarenboven zouden ze mogen erkennen dat je als supporters kritiek mag hebben op de wijze waarop uw club en spelers zich gedragen op en naast het veld. Een beetje zelfkritiek en waardering voor hun economisch geprivilegieerde levensstijl zou niet misstaan, zeker en vast niet in tijden waarin steeds meer en meer supporters moeten vechten voor hun economisch welzijn.

In al mijn jaren als abonnee heb ik mezelf nog nooit de moeite getroost om over te gaan tot een dergelijk wanhopig initiatief, een initiatief dat ik neem als individu. Dit houdt meer dan waarschijnlijk in dat er geen gevolg zal aan gegeven worden, maar dat is eigenlijk van ondergeschikt belang. Oproepen tot een supportersprotest zou makkelijk zijn dankzij de nieuwe sociale netwerksites en dergelijke, maar dat zou uiteindelijk de club destabiliseren en een klimaat van wantrouwen creëren.

Ik hecht er wel belang aan dat ik niet als mak lammetje onderga wat wordt opgelegd door mensen die reageren vanuit een volledig ongefundeerd gevoel van onrecht. Voor het eerst in jaren heb ik er spijt van dat ik mijn abonnement heb genomen. Waarom zou ik 90 euro betalen voor een ploeg die daar geen waardering kan voor opbrengen? Dit is een vraag die u me misschien kan helpen beantwoorden.

Met minieme hoop dat dit schrijven ook maar enige invloed gaat hebben teken ik,

Met vriendelijke groeten

Steven Verlinde, vak 203 – Rij 9, plaats 20.

15-03-2010 om 10:42 geschreven door Father Sha  

Eigenlijk hadden de kranten dit weekend moeten vol staan met scheldtirades tegenover dhr. GL, ouderdomsdeken van het Belgische trainersgild en anti voetbal docent. Jammer genoeg werd deze kans om de grote offensieve ommekeer in te luiden overschaduwd door een match tussen het Real van België (compliment of belediging – schrap wat niet past) en een Waalse middenmotor (later meer hierover). Er is slechts één evil genius die dit allemaal al voorspeld had. De man die het volledige Belgische voetbal in een houdgreep heeft, de man die door zijn beste vrienden wordt aangesproken als Georges the backstabber.

Wat de meeste mensen niet weten is dat kleine Georges nog bij de scouts heeft gezeten en dat zijn totem toen opportunistische wezel was. Kleine Georges was heel erg hulpvaardig, oudere dames ontlastte hij van een beetje extra gewicht door op geheel onzelfzuchtige wijze hun handtassen te verzamelen, zijn tegenstanders bij de miniemen schopte hij doormidden (rood bestaat toch niet op die leeftijd) enkel met de bedoeling om de medische wereld financieel bij te staan en op zijn dertiende verjaardag heeft hij zuster Florencia laten inzien dat het celibaat achteraf gezien een bijzonder slechte levenskeuze was. Dit allemaal werd gerealiseerd met de hulp van zijn trouwe Zwitserse zakmes … Mac The Knife was geboren.

Het geliefde zakmes ligt nog steeds te pronken in zijn woonkamer en staat symbool voor de naïviteit van zijn slachtoffers. Vijftig jaar later heeft hij zijn zakmes echter ingeruild voor een efficiënter arsenaal aan wapens. Het effect blijft hetzelfde maar de manier waarop is verfijnder geworden. Hij is het levende reclamebord voor spreken is zilver, zwijgen is goud. Als hij je iets beloofd dan weet je dat het niet gaat gebeuren dus als slimme journalist kan je hem beter vragen stellen waarop hij geen antwoord geeft, je bent er dan tenminste zeker van dat hij de waarheid spreekt. Een gespleten tong, valse handdruk, semi charmante glimlach en een leger aan persslaafjes zijn namelijk essentieel voor zijn strategisch plan. Een plan dat zo evil is dat hij een speciale aflevering van Pinky and the Brain verdient. Hij gaat er namelijk eigenhandig voor zorgen dat het Belgische voetbal tot het verleden behoort. De Georges die je op tv ziet lijkt in niks op de evil Georges die in zijn SM kelder evil plannetjes uit zit te broeden. Ik heb gehoord dat die rode sjaal ooit wit was maar dat hij hem steeds drenkt in het bloed van zijn slachtoffers, is het een urban legend? Wie zal het zeggen.

Elke week duikt er wel een nieuw slachtoffer op en jammer genoeg waren wij nu aan de beurt. Wij als zijnde de Buffalo’s en in het bijzonder onze mini superheld Yassin de wendbare. Zonder argwaan trapten we weer in de zorgvuldig gesponnen valstrik van Georges I. Wij die zo naïef voor de aanval kiezen en het aandurven om een speler op het veld te zetten die kan dribbelen. Wat een onbeschaamdheid van Michel dat hij de tiran voor het hoofd probeert te stoten. Het was echter verloren moeite want Georges had dit al lang voorzien en zijn persoonlijke paleiselijke garde de opdracht gegeven niks of niemand door te laten en wat er ook gebeurde niet in de aanval te gaan. Zelfs met een numerieke meerderheid blijf je stug de deuren van het paleis verdedigen, en als die deuren dan op een kier stonden kon hij nog beroep doen op de hofnar van dienst. De huurling/hofnar die hem al zo veel plezier bezorgd heeft met zijn onverstaanbaar broebeltaaltje, zijn vreemde spasmen elke keer een bal zijn richting uitkomt en de volledig lege uitdrukking op zijn gezicht. Het perfecte sluitstuk op zijn verzameling ijzervreters uit het vreemdelingenlegioen. Je hoeft de wereld niet te begrijpen als je in zijn garde komt, je moet belust zijn op revanche, het geweld niet schuwen en blindelings zijn bevelen opvolgen. Dat onze Costaricaanse sluipschutter op het eind van de slag nog die hofnar heeft afgeschoten is een magere troost.

Een hoop onzin hé, dat besef ik maar al te goed maar op die manier lijkt het tenminste alsof de negentig verkleumde minuten van vrijdag nog een doel hadden. Een ander doel dan het volledig aan banden leggen van elke evolutie in het moderne voetbal.

19-01-2010 om 11:46 geschreven door Father Sha  

De korte transferperiode in de winter is eigenlijk een vreemd gegeven. Het loopt niet alleen qua periode gelijk met de solden op de retail markt, nee het heeft zelfs inhoudelijk een link met die andere solden. Het regent afdankertjes die vorig seizoen nog echt goed en hip waren maar met de nieuwe mode en het nieuwe seizoen zijn ze overbodig geworden.

In de ideale situatie begint een ploeg aan het seizoen met een kern van om en bij de 25 kernspelers die de kwaliteiten bezit om uw ambities te realiseren. In diezelfde ideale wereld wordt er door clubs met veel scouting, gezond financieel verstand en een doordacht transferbeleid gewerkt. Je zou dan als club enkel geconfronteerd worden met de occasionele tegenvaller. Spelers met aanpassingsmoeilijkheden, persoonlijke problemen of blessures zijn nu eenmaal moeilijk te vermijden. Vallen de resultaten tegen dan is de conclusie dat de technische commissie van de club slecht gewerkt heeft en moet men op het eind van het lopende seizoen de situatie herevalueren.

Zo werkt het dus overduidelijk niet, er is namelijk een alternatief scenario. Je koopt halsoverkop en zonder nadenken een kern samen, zet die kern onder stress (voetballers zijn nu eenmaal stressonderhevige ballerina’s) door het openbaar maken van uw onrealistische ambities en hoort uw budget kraken onder de zware lonen van uw bankzittende flaters. Het gebrek aan inspraak van de trainer in het sportieve beleid wordt dan vaak als oorzaak aangewezen. Even vaak is het de net ontslagen trainer die daar in de oorzaak van zijn falen ziet. Het is waarschijnlijk een geldig maar tegelijk ook erg zwak excuus. Elke trainer kan goede resultaten boeken met de allerbeste spelers, uw kwaliteiten komen pas boven als je beperkingen moet leren opvangen.

Gelukkig is er dus een reddingsoperatie mogelijk voor de clubs die het tweede scenario hebben gevolgd. Als uw huidige kern faalt kan je nog steeds op zoek naar versterkingen (in het geval van de rijkere clubs) of afdankertjes met revanchegevoelens (voor de minderbedeelde clubs) met dit seizoen zelfs een primeur , namelijk gratis spelers uit het Henegouwse. Voor die laatste categorie moet je u wel reppen want François,Jaycee en Lestienne zijn al weg dus als er iemand Volders, Vandooren, Walasiak of Wall-E in zijn ploeg wil ga er dan maar voor. Gewoon beloven dat je hun het minimumloon op tijd zal uitbetalen is genoeg voor deze jongens en oh ja, dat ze hun leasingwagens mogen binnensteken voor onderhoud zonder schrik te moeten hebben dat ze hem dan voorgoed kwijt zijn.

In die winterkoopjes zie je dan ook vaak de toekomstige drama’s verschijnen, ploegen die nu al bijna failliet zijn die dan nog een halve ploeg gaan bijkopen met dank aan een of andere anonieme weldoener. Het zijn die ploegen die later kopje onder gaan. Het betreurde Moeskroen is het recentste voorbeeld maar de verhalen rondom de (nakende) faillissementen van Lommel, Kortrijk, Beveren, Antwerp, Aalst, Seraing, Club luik, Lierse, KV Mechelen tonen aan dat die ploegen in hetzelfde bedje ziek waren of nog steeds zijn (stamnummer 1 dan vooral). Overdreven lonen geven aan overgewaardeerde spelers in de hoop het degradatiespook te vermijden. Ten koste van ploegen die niet met geld gooiden. Als je halfweg op een veilige plaats staat met een gezond budget en dan later degradeert tegen een ploeg die plots 10 nieuwe spelers ‘kan’ aantrekken en het seizoen erop kopje onder gaat ... dan moet het zuur zijn (vraag maar aan Dender…).

Aan de andere kant heb je dan bepaalde ploegen met veel geld die iets minder draaien en dan maar gaan shoppen bij subtoppers in eigen land of een lading Brazilianen, afrikanen of Oost-Europeanen binnenhalen. Wij doen daar trouwens ook aan mee, draait het iets minder in de heenronde dan doen we daar iets aan met gerichte aankopen. Dat is goed management als Kaa Gent het doet bij andere clubs (Wils, Custovic,...) en competitievervalsing als Anderlecht, Standard of Brugge het bij ons komen doen. Logisch toch ? Wij zijn dat kleine calimero clubje die worden gepest door alles en iedereen want zij zijn groter en ...  Genk is een heel ander verhaal, ze zijn te zwak en mankeren visie om aan goed management te doen laat staan dat ze tot competitievervalsing in staat zijn. Ze gingen nooit degraderen met de huidige kern en gaan tegelijkertijd ook de play-offs niet halen met de nieuwe spelers (behoudens dat er plots een Abramovitch opduikt in Limburg) dus het weze hun vergeven dat ze opnieuw met geld gaan gooien.

Wat gaan onze Michels deze winter doen? De geruchtenmolen heeft ons al twee juweeltjes opgeleverd. Je hebt de elleboogkoning van Lokeren, Carevic (ondertussen afgeschoten door onze manager wegens te oud?) en de afgrijselijk houterige überfaler Gonzague Vandooren, aka ik ben buiten gesmeten bij een matig Genk en een matig Standard omdat ik niet mee kon. Toevallig twee spelers die op mijn lijst van minst favoriete fungeren , je kan u voorstellen hoe blij ik met deze twee namen ben.  Ik zou al bijna geneigd zijn om Kenny te houden als Gonzague het alternatief is. Die Carevic mogen ze ook hebben daar in Lokeren, lui, lastig en wisselvallig. Geef ons maar die Killian Overmeire mijnheer Lambrecht, we zullen er u Mbaye Leye voor in de plaats geven.

05-01-2010 om 17:33 geschreven door Father Sha  

Er is in België geen enkele sport die zoveel controverse losmaakt als voetbal. Je hebt uiteraard wel de occasionele idioot die bier over Wellens zijn hoofd kapt in die saaie moddersport. Je zal ook wel een verloren dorp in de buurt van Kortrijk hebben waar hevige vetes uit het vinkenzetten menig boerinneke tot weduwe hebben herleid maar voor de rest van de beschaafde wereld  is voetbal de twistsport bij uitstek. Met tien tot honderdduizenden kijken we naar dezelfde match en toch verschillen de meningen na afloop enorm. En de manier waarop we naar de wedstrijd kijken versterkt die verschillen nog, zit je in het stadion, kijk je met dank aan de vrienden van Belgacom of heb je het matchverslag gezien, een mening moet en zal je hebben. Er is geen universele waarheid over een wedstrijd want alles hangt af van de bril waardoor je naar de beelden kijkt.

Dat was gisteren tegen de omkoop euh recordkampioen uit Brussel niet anders. De scheidsrechter was zoals steeds weer kop van Jut. Vreemd genoeg was hij kop van Jut voor beide partijen en werden de betwistbare fases aan de andere kant snel vergeten. Dit ligt opnieuw aan de kleur van de lenzen die je had ingestoken. Had je blauwe lenzen in dan moesten Van Damme en Kouyaté (zelfs niet gefloten) er in de eerste helft al af (zou Van Holsbeek Kouyaté nu schorsen of is het alleen maar erg als een tegenstrever zo’n fouten maakt?) , wordt Custovic onterecht afgevlagd, blesseert Biglia zich ongelukkig in een duel en floot de man in het zwart in de eerste helft bijna elke betwistbare fase in het voordeel van die mauve brigade. Vroeger zongen we dat het een ploeg vol jeanetten was maar dat is ondertussen achterhaald , nu zit enkel hun vak er nog vol van.

Keek je echter door een paarse bril dan zag je twee goals uit licht toegekende vrije trappen (waarvan ene zelfs meer lijkt op een fout van Lepoint dan op Lepoint), spelers van Gent die constant kleine foutjes maakten, als ze niet vielen om tijd te winnen ,floot de man in het zwart in de tweede helft steeds in het voordeel van de Buffalo’s en Lepoint moest rood krijgen voor zijn bewuste smerige overtreding op Biglia. Ik heb die bril niet aangehad dus ik vermoed dat er aan de andere kant nog meer klachten zijn over de scheidsrechter.

Dit is dus een vreemde situatie , zijn we nu een topclub omdat we tegen een andere topclub ook betwistbare fases in ons voordeel krijgen ? Was de scheidsrechter gewoon rotslecht ? Zijn we eventueel met zijn allen niet objectief genoeg ? Kies maar zelf wat het best in uw kraam past. Ik houd het op het feit dat hij consequent was in zijn inconsequentie (lees het was een duts). Ze zouden echt alles Belgische scheidsrechters moeten verplichten om elke week de matchverslagen uit de Premier League te volgen. Er is daar uiteraard ook controverse maar er mag tenminste worden doorgespeeld.

Wat hebben we geleerd uit de confrontatie met Anderlecht, awel eigenlijk niks wat we nog niet wisten. Zij hebben meer talent, wij zijn goed op stilstaande fases, zij hebben goede spitsen, wij niet en zij gaan altijd iets halen uit een verloren situatie terwijl wij de net niet ploeg zijn. Het gebrek aan lef van Preudhomme zal ons nog zuur opbreken, de wissels van gisteren maakten dit pijnlijk duidelijk. Kenny is goed ingevallen maar niet de speler die ons de tijd gaat doen overbruggen door zijn balbezit, Grondin is een breker maar opnieuw toonde zijn inbreng vooral angst voor een slotoffensief in plaats van zelf druk te blijven zetten. Aanval is en blijft de beste verdediging en zeker tegen een ploeg die bijna al zijn verdedigers er had afgehaald.

De pers wil van ons een titelkandidaat maken maar dat is vooral omdat er simpelweg geen concurrenten zijn voor Anderlecht. Wij worden naar voor geschoven uit armoe, Anderlecht heeft namelijk bijna geen concurrentie dit seizoen, ze snakken naar de titel in de hoofdstad en ik blijf ervan overtuigd dat ze die ook makkelijk gaan pakken. Maar om kranten te vullen heeft men spanning en strijd nodig dus dan wordt een ploeg die een indrukwekkende reeks neerzet direct gepromoveerd tot titelkandidaat. Ariël Jacobs had hier wel een grappige verklaring voor want hij vindt dat aangezien Brugge titelkandidaat is en wij in de buurt van hun erf (kleine wijziging van zijn exacte quote) vertoeven in de rangschikking, dat ook van ons een titelkandidaat maakt. Hij weet als geen ander hoe hij het publiek moet bespelen en daar heb ik wel respect voor. Ik heb daarnet trouwens gelogen, ik heb wel iets geleerd. Ik heb namelijk met pijn in het hart moeten aanschouwen dat Legaer in vorm een goede speler is. Maar hij zal wel mij wel niet teleurstellen en volgende match opnieuw huizenhoge kansen missen en blind zijn voor zijn vrijstaande medemaats, komaan hé Jonathan laat me niet in de steek.

28-12-2009 om 15:35 geschreven door Father Sha  

Rond 23.00 zaterdagavond was het heel erg duidelijk dat we een enorm goede zaak konden doen in het klassement, de derde plaats werd ons zomaar in de schoot geworpen zo leek … Elke trouwe volger van de Buffalo’s weet dan wat er volgt. Namelijk een genadeloze pandoering door Genk van een Buffalo team dat met knikkende knieën staat te voetballen, ten prooi gevallen aan dat genadeloze monster dat stress heet. Een monster dat keer op keer de kop opsteekt als we eindelijk op weg zijn naar een beetje glorie.

Tot mijn verbazing begonnen we erg sterk aan de wedstrijd en dat duiveltje op mijn schouder dat steeds het ergste verwacht kon rustig inslapen. Geen plaats voor negativisme want iedereen was bij de les om de dubbele Vercauteren muur te gaan slopen. Tot de lijnrechter besloot van een erg lichte vrije trap toe te kennen en Barda een van de mooiere assists van het seizoen te voorschijn toverde. Ik heb de beelden een paar keer gezien en ben er nog niet uit of Suler nu echt een fout maakt. Dergelijke acties worden normaal gezien wel getolereerd door scheidsrechters die fluiten naar de geest van het spel (met dank aan die andere Franky in Waregem voor zijn wijn/scheidsrechters analogie). Vervecken hoort niet tot die categorie (al ging hij in deze fase af op het advies van de lijnrechter) of toch althans gisteren niet. Het spel lag constant stil en dat was betrekkelijk irritant voor een team dat probeerde met veel tempo en druk te spelen.

Eerder uitte ik op deze blog mijn twijfels over Preudhomme en zijn wil om dingen te veranderen maar hij heeft het toch geflikt, we hebben een andere stijl van voetballen ontdekt en het levert resultaten op. Niet mijn favoriete stijl maar dat kan me voorlopig gestolen worden. Het viriele powervoetbal zorgt voor opwinding en punten en dat staat in schril contrast met het frustrerende lusteloze spel van die noodlottige oktober maand.

Tempo, snelle balcirculatie en fysieke kracht. Dat zijn de ingrediënten van onze winning streak, geen oogstrelend voetbal maar wel erg dominant. Dominant genoeg om een tam en verdedigend Genk te verslaan , niet door flitsende acties maar door twee stilstaande fases. De overwinning was uiteraard verdiend omdat ze ons aan de overkant eigenlijk weinig tot niks in de weg konden leggen, paar kansjes wel maar die krijgt ongeveer elke ploeg in om het even wat voor wedstrijd. Als geboren muggenzifter vind ik het nog steeds niet echt aantrekkelijk voetbal maar de kracht en de verbetenheid van de ploeg is wel indrukwekkend. Het lijkt een totaal andere ploeg, een volwassen ploeg die omkan met tegenslagen en het is de eerste keer in eeuwen dat we een ploeg hebben die het hoofd niet laat hangen. Ze absorberen de tegenslag en gaan er daarna weer tegenaan. Het is atypisch voor de Buffalo’s dat ze keer op keer het hoofd hoog houden en terugvechten. Je kan het uiteraard ook omdraaien en zeggen dat het typisch is dat we steeds moeten achterkomen voor we wakker schieten. Ik houd het vandaag althans op de eerste versie.

Er was geen enkele speler die het liet afweten, zelfs Leye viel me redelijk mee. De nominatie voor man van de match zal wel naar Maric gaan dankzij de vreemde vrije trap die ons de drie punten opleverde. Thijs heerste op het middenveld, Wils blijft enorm secuur verdedigen, Rosales heeft zich ondertussen onmisbaar gemaakt en Yassin kan passen, niet zomaar een halfslachtig pasje maar echte volwassen passen. Echt waar, ik stond er ook van te kijken dat hij geen twee man tegelijk ging aanpakken maar koos voor de perfecte doorsteekbal. Wat een paar weken op de bank niet allemaal kan doen met een mens. Hij verklaarde dat hij intrinsiek beter was dan Boussouffa en ik vermoed dat Michel hem eens gewezen heeft op de naakte cijfers, het verschil tussen het aantal goals/assists van Bouss en het aantal beslissende acties van Yassin is ontluisterend. Hij kan dan best wel een dosis bescheidenheid gebruiken maar hij schuwt alvast het verdedigend werk niet , hij komt steeds mee terug en zet druk op de man in balbezit. Hij is meer een kuitenbijter dan Bouss en zijn flank wordt steeds afgedekt dus dat is een erg hoopvol teken , technisch begaafde spelers zijn vaak geneigd om dat deel van hun taak te verwaarlozen , een jovanovicke uithalen zoals ze in Luik zeggen. Aangezien de loftrompetten nu toch al luiden wil ik er aan toevoegen dat hij het duidelijk doorheeft.In zijn interview geeft hij grif toe dat het logisch was dat hij op de bank zat en dat hij zijn ploegmaats veel meer in zijn spel moet betrekken. Hij heeft de voetbaltechnische kwaliteiten om het te maken als het mentale nu nog wil volgen gaan we er nog veel plezier aan beleven.

Eerlijk gezegd had ik wel een beetje medelijden met die supporters van Genk, gekoppeld aan leedvermaak uiteraard. Ze hebben toch al redelijk wat moeten verdragen de laatste jaren maar blijven er toch betrekkelijk rustig onder. Zelfs al brengt hun bestuur dan als slagroom op de verzuurde taart nog een absolute non coach als Franky Vercauteren binnen. Voor zijn ervaring … zucht, het kan toch enorm klote zijn om supporter te zijn van een club. Is iedereen dan blind voor het parcours dat die man als coach heeft afgelegd? De allerbeste manier om supporters rustig te krijgen is spektakel brengen, enthousiast voetbal en opwindende wedstrijden. Resultaten zijn handig in de volgende fase maar eerst en vooral terug naar voetbalplezier, het gevoel creëren dat ze waar krijgen voor hun geld is belangrijk. Sexy voetbal, het hoge woord is er uit, in plaats van saai betonvoetbal. Vercauteren was gisteren tevreden over de geleverde prestatie en dan vooral de organisatie … Dat is dan de trainer van de vierde rijkste ploeg uit België. Ik kan Belgacom volledig begrijpen als ze afhaken voor het voetbalcontract want de broodnodig veranderingen komen er simpelweg niet. Het belgische voetbal is nog steeds in het zelfde bedje ziek , eerst proberen niet verliezen en dan zien we wel verder…

Geef ons een dergelijk parcours van mislukte transfers, miscommunicatie en afgeschoten trainers en het spel zit op de wagen. Maar ik ben er ook van overtuigd dat onze Michels veel meer uit de centen van Genk zouden halen.

14-12-2009 om 15:25 geschreven door Father Sha  

Als een kleinere club een topclub verslaat wordt er gesproken van een stunt wegens het onderlinge verschil in kwaliteit en budget. Maar er is ook nog de factor arbitrage die je moet kunnen verslaan.

Elke supporter van een kleine club kent het verhaal, als je een topclub op bezoek krijgt heb je het zitten met de arbitrage. Dit weekend hebben we daar een heel mooi voorbeeld van gezien, de ene speler glijdt uit en krijgt een rode kaart tegen terwijl een andere speler daarvoor een penalty cadeau krijgt. Twee flagrante scheidsrechterlijke dwalingen die een grote invloed hebben op het resultaat maar je kunt achteraf dat resultaat nooit meer laten rechtzetten. Twee maal dat het ‘slachtoffer’ in kwestie de kans heeft om de fair play te laten overheersen maar verkiezen om het allemaal nog erger te maken. Boussouffa verklaart zelfs dat het volgens hem een obstructiefout is , niet de eerste keer dat de sportiviteit hem in de steek laat. Arshavin had het vorig jaar anders opgelost maar eerlijk gezegd is het een beetje naief om te denken dat er iemand zou toegeven dat het geen penalty is. Maar om nu te blijven volhouden dat het fout was daar moet je Boussouffa voor zijn. Een landgenoot van Bous bij die andere topploeg heeft het zelfs nog een beetje verder gedreven , vallen als vermoord zonder het minste contact om dan de hele boel op te zwepen met overbodige wegwerpgebaartjes (overigens zonder gele kaart als gevolg of wat dacht je) is iets wat hem niet siert. Maar net zoals bij die andere topvoetballer is ook dit dribbelwonder niet aan zijn proefstuk toe.

Er zullen opnieuw stemmen opgaan voor het gebruik van videobeelden maar zolang Blatter aan het hoofd van het mondiale voetbal staat zal alles bij het oude blijven. Ah nee wacht , ze gaan nog een vijfde en zesde scheidsrechter naast het veld plaatsen want menselijke fouten kan je tegengaan door nog meer mensen in het beslissingsproces te betrekken, ben je dat zeker Sepp ? Moesten de grootste Europese voetbalclubs zich verenigen en dreigen met een eigen competitie zal er misschien iets gebeuren maar … dat zou in veel gevallen niet in hun voordeel uitdraaien. Het is vaak in het voordeel van een grootmatch dat de arbitrage een subjectief gegeven blijft.

Voor de rest heb ik goed gelachen met de sukkelaars van Roeselare die zelfs niet kunnen winnen van het onbetaalde C elftal van Moeskroen, hebben wij na een matige partij gewonnen met 2-5 en verliezen Zulte, GBA en Standard punten. Voorts is het me opgevallen dat die Killian Overmeire van Lokeren al weken op een hoog niveau loopt te spelen in een voor de rest dramatisch slecht elftal (misschien dat hij net daarom zo goed uit de verf komt). Laten we hopen dat hij zijn contract niet wil verlengen he , kunnen we misschien nog eens een De Beuleke doen , elke kans die je krijgt om Lambrecht op zijn paard te zetten moet je met beide handen grijpen.

Ik klaag echter niet over onze match , als we er al in slagen om vijf goals te maken na een matige partij dan zijn we goed op dreef. Het eerste half uur zag het er nochtans heel slecht uit met Leye (hij weer) Suler en Maric als uitblinkers in negatieve zin. Weinig tempo , weinig druk en helemaal geen kansen. Als Mechelen een beetje efficiënt had afgewerkt was de match al lang gespeeld in de eerste helft. David Destorme heerstte op het middenveld en ik blijf er toch van overtuigd dat hij niet had misstaan in onze ploeg , een man die op nog geen 100 meter van het stadion woont maar vooral ook een begenadigde voetballer met veel inzet.

Slap beginnen aan de match is blijkbaar het thema van dit seizoen maar toen de buffalo’s beseften dat Coulibaly eigenlijk veel groter en sterker was dan zijn rechtstreekse tegenstanders kantelde de match , er werd sneller druk gezet, vlotter gecombineerd en vooral Rosales vond dat het Mechelse offensiefje nu wel lang genoeg geduurd had. Een paar goede voorzetten (en zowaar twee bevliegingen van Leye) later werd het publiek wel erg stil in Mechelen , die paar honderd blauwwitte fans uitgezonderd. Vijf goals uit zeven kansen en een spits die misschien toch niet de absolute miskoop was die we in hem zagen…

Ik twijfel nog maar hoop uiteraard dat hij me met een karrevracht doelpunten en assists op mijn plaats zet.

07-12-2009 om 14:56 geschreven door Father Sha  

Marko Suler is een geval apart, dat is wel het minste wat je er van kan zeggen. Bij zijn aankomst in het zog van Zlatan (of was het omgekeerd) werd er hem een grote toekomst voorspeld. De buitenlandse subtoppers stonden blijkbaar aan te schuiven om hem aan te trekken, iemand die mijn blog volgt weet hoe ik over dergelijke uitspraken denk. Op het eerste zicht was het ook echt een versterking , hij was snel, had lef en kon nog een aardig stukje voetballen. Een modernere versie van Dario Smoje met een gelijkaardig kapsel.

Maar dan zonder enige aanwijsbare reden kwamen er flaters in zijn spel. Het begon met kleine dingen , enkele passen te kort, een interceptie gemist maar men bleef het vertrouwen in hem bevestigen in de hoop de mini crisis te bezweren. Het kwaad was echter geschied, de kleine fouten werden noodlottige flaters en Suler verdween uit de basis. Erger nog, er werden zelfs middenvelders als centrale verdedigers opgesteld om hem maar niet te moeten opstellen. Het leek een triest einde te worden van zijn carrière bij Kaa Gent, een speler die de clubs maar voor het uitkiezen had moest nu een testperiode in godbetert Israël ondergaan in de hoop een contractje los te krijgen.

Indien hij de poort van het Ottenstadion achter zich had dichtgetrokken zouden het niet zijn flaters geweest zijn die me waren bijgebleven maar zijn ontwapenende eerlijkheid. Geen excuses zoeken maar de fout voor het falen volledig bij zichzelf leggen, bewonderenswaardig maar tegelijk ook nefast voor het zelfvertrouwen. Profvoetballers zijn maar zo sterk op het veld als in hun hoofd, de jeanetten.

Eerlijkheid is in het voetbalmilieu een zeldzaamheid en dat is niet altijd onterecht. Soms kan je beter gewoon zwijgen. Suler heeft die les nog steeds niet goed begrepen want wat lees ik vandaag: “Na onze kwalificatie voor het WK heb ik twee dagen lang gefeest en niet geslapen, ik draag daar nu nog altijd de gevolgen van en in dezelfde week kreeg ik die moderne griep. Ik voel me nog steeds redelijk uitgeput en ik speel dus tactischer, met intelligentie op het veld kom je ver”.

Met intelligentie naast het veld zou hij volgens mij nog verder komen. Ik ben echt verbaasd dat hij totaal niet door heeft hoe fout zijn uitspraken zijn. Dat je gaat feesten tot daar aan toe maar dan nog doodleuk gaan verklaren dat hij nog steeds niet fit is en de griep kreeg (als logisch gevolg van van zijn oververmoeidheid) waardoor hij nu anders moet voetballen? Dat hij het woord intelligent in de mond neemt slaat alles. De beide Michels zullen het graag horen. Het komt neer op zeggen dat je uw eigen verzorging niet serieus neemt en dus met de rem op speelt maar dat geeft niet want je stuurt uw ploegmaten wat bij en dat komt dan wel in orde. Vraag me af hoe ze bij mij op het werk zouden reageren als ik wat meer werk verdeel onder het motto dat ik te hard ben doorgezakt op een verjaardagsfeestje, das toch niet erg want mijn collega’s nemen het dan wel over.

Zucht, het zijn toch soms echte idioten, zo verwend als iets maar niet de ernst om een beetje zorg te dragen voor hun belangrijkste troef … hun gezondheid. Want over de invulling van het begrip intelligentie deel ik zijn mening niet.

04-12-2009 om 19:40 geschreven door Father Sha  

Vijf punten / zeven wedstrijden

De kantelmatch is dus de richting uitgegaan die we allemaal wouden vermijden, verloren na een lamentabele prestatie en het is nu officieel: Er heerst crisis op Kaa Gent. Zeggen dat we niet goed bezig zijn is een open deur intrappen maar wat we gisteren hebben moeten aanschouwen slaat werkelijk alles. Dit is zonder twijfel het aller-slechtste Gent in jaren. Zelfs onder “gagné c’est bien joué Remy” speelden we beter dan dit. Maar wie moeten we hiervoor met de vinger wijzen?

Het bestuur:

We wisten allemaal dat het seizoen na Ruiz moeilijk zou zijn. Het bestuur heeft daarop gereageerd door met De Smet een zogenaamde creatieve speler aan te trekken. Eerlijk gezegd kan ik hun daarop niet echt veel verwijten want elke keer De Smet in het Ottenstadion langskwam liet hij mooie dingen zien. Dat hij vorig seizoen minder presteerde lag simpelweg aan zijn verzuurde relatie met zijn yuppie coach…althans zo dachten we. Blijkt nu dat hij fysiek totaal niet klaar is voor de top en daarenboven heeft hij totaal geen fighting spirit. Voorlopig dus een miskoop en als de speler waarrond je een team wil bouwen niet rendeert dan heb je het al snel zitten. Bovendien zijn spelers als Leye en Custovic naar Gent gekomen met een goede reputatie en konden ze beiden teren op een deftig aantal doelpunten gespreid over meerdere seizoenen. Dat ze zo tegenvallen was niet te voorzien.

De roep om een rechtsback is groot maar met Myrie en Rosales was die positie niet echt een prioriteit. Wat er daarna met Myrie gebeurde was niet te voorzien. Op links is het echter dramatischer, zowel Kenny als onze Noorse vriend komen tekort voor het voetbal dat Preudhomme speelt. Als ik ze iets kan verwijten dan is het wel dat ze geen spelers hebben gekocht om de tactiek van Michel te ondersteunen aangezien we een hoop centrumspitsen hebben en geen vleugelspelers. Ah, ja en dat ze Coulibaly naar gent hebben gehaald, niks tegen die jongen maar bij Kortrijk had hij wel zijn top bereikt.

Het siert hen dat ze met Michel voor een lange termijn visie kiezen en vorig jaar niet halsoverkop van coach hebben gewisseld toen het slecht ging, meer nog ze hebben tijdens de winterstop zelfs investeringen in de toekomst gedaan om hem beter te ondersteunen. Het verhaaltje was toen dat Michel tijd nodig had om zijn stempel te drukken (iedereen weet dat de coach na Sollied het moeilijk heeft vraag maar aan Ceulemans …). Het sprookje begint echter langzaam op een horror verhaal te lijken.

De Coach:

Ik ben geen onverdeelde Michel fan zowel door zijn buitensporige reacties naast het veld als door zijn gebrek aan tactisch overzicht op het veld (ale technisch gezien ook naast het veld). Hij heeft een zeker verbetenheid in de club gebracht en probeert onze club om te vormen naar een echt professioneel team met oog voor de details. Dat hij meeleeft en scheidsrechters de huid volscheld moedig ik ook aan, dat hij echter blind blijft voor eigen falen en de positivo uithangt terwijl het tijd is voor drastische ingrepen niet. Er zijn momenten dat je uw spelersgroep in bescherming neemt maar dit is niet zo’n moment.

Maar hij irriteert me vooral op tactisch vlak. Voor hij toekwam had ik het al voorspeld, na het verzorgde tik tak voetbal van Sollied met veel individuele vrijheden kwam het tegenovergestelde. Veel discipline gekoppeld aan rush voetbal. Ik baseerde die vaststelling voor op het voetbal dat hij bij Standard bracht daar hing het slagen van een match grotendeels af van de lange ballen die Dante en Marcos naar de getalenteerde spitsen gooiden.

Meer discipline zou komaf maken met de opendeurdagen die Sollied organiseerde en dat zou dan wel ten koste gaan van de spelkwaliteit. Maar we moeten vaststellen dat ondanks twee centrale verdedigers (die nog zelfs redelijk spelen) én een versterk middenveld we toch elke match goals slikken. We hadden vorig jaar al symptomen gezien van de huidige malaise maar de resultaten (en dan vooral tegen onze irritante buren) gaven hem gelijk. Resultaten die er pas in de tweede ronde kwamen en die toevallig samenvielen met de wederopstanding van Bryan Ruiz.

 Ik ben geen gediplomeerde coach maar van op de tribune lijkt het me alsof de tactiek van onze Michel voornamelijk berust op die ene speler die de actie kan maken en niet op originele veldbezettingen of doordachte aanvallende patronen. Het plannetje voor dit seizoen ging als volgt … vervang Ruiz door De Smet en hoop dat het blijft draaien. Nu dat dit plannetje faalt blijven we over met een hoop frustratie die bij mij dan nog wordt aangewakkerd door de tactische blunders tegen die mannen met dat stadion dat er ook niet snel gaat komen. Als je een match hebt verloren waarin je voluit de offensieve kaart trekt dan kan je dat nog verteren. Maar op het veld stappen in de hoop ergens eens een gelukkige counter te krijgen is in mijn ogen een schande. Het is de tactiek van 70 % van de Belgische ploegen en dat levert over een heel seizoen bekeken niks op.

Het wordt nog veel pijnlijker als de coach in kwestie ondertussen maar schande spreekt over bepaalde ploegen die erg defensief komen spelen in het Ottenstadion om daarna een dubbele muur op te trekken. Je kan zien dat hij niet moet leven met de hoon van die mestkevers, hoon die dan nog berust op waarheid. Ik weet ook niet wat hij anders moet doen maar ik word er ook niet voor betaald , erger nog ik betaal om er naar te moeten kijken. Iedereen predikt rust maar het tijd voor een revolutie , laat desnoods een paar jonge gasten invallen en gooi de ploeg door elkaar. De stelling dat de machine wel gaat aanslaan komt me de strot uit , ik geloof dat we ondertussen hebben vastgesteld dat de machine blijft sputteren. Hij zou me enorm verbazen moest hij nu de nood het hoogst is voor een oplossing kunnen zorgen.

De spelers :

Bijna elke speler haalt niet het niveau van een topploeg in België. Meer zou ik eigenlijk niet moeten schrijven want het komt daar op neer. Want zelfs al zou Michel een tactische onbenul zijn dan nog kan hij er niks aan doen dat een speler geen deftige pass kan geven over vijf meter , twee minuten nodig heeft voor de controle van een simpele bal of zich keer op keer laat aftroeven in een rechtstreeks duel. Als het niet draait maak je dat goed door gretigheid te tonen maar blijkbaar is dat te veel gevraagd. Met de armen staan zwaaien en zuchten dat wel maar extra inspanningen leveren hoort er blijkbaar niet meer bij. Gisteren waren ze bijna allemaal rotslecht met uitzondering van onze Robocop in doel en Roberto op rechts. Het lef en de verbetenheid waarmee die loopt te shotten zou een voorbeeld moeten zijn voor de rest , jammer genoeg brengen zijn acties niks op als er zich niemand vrijloopt. Azofeifa was dramatisch , Smolders onbestaande en als zelfs Grondin het laat afweten zitten we echt zwaar in de problemen (voor zover 5 op 21 dat niet illustreert).Tot overmaat van ramp speelt onze verdediging nog redelijk goed en valt hun ( Bojan, Wils en Suler) eigenlijk niet zo veel te verwijten. Het zijn dus geen sporadische flaters die ons doen verliezen , het is de totale onmacht om ook maar iets wat op een combinatie lijkt in elkaar te flansen.

De aanwezigheid van een goede Ruiz heeft hen vorig seizoen naar een hoger niveau getild want zelfs met een slechte pass of een matige loopactie kon je hem nog bereiken. Je bouwde een team dat er voor kon zorgen dat hij uitblonk en dan loste hij het vaak op. Als je met zo iemand samenspeelt kom je zelf ook veel beter uit de verf al was het maar doordat hij uw gebreken compenseert. Nu is er echter niemand die voor die compensatie kan zorgen. Ze zijn nu op zichzelf aangewezen en die gedachte alleen al doet hen verstijven. Ik begrijp dat je geen vertrouwen hebt als je in een negatieve spiraal zit maar net dan kan je de goede van de matige spelers onderscheiden. De goede spelers zetten dan dat stapje extra. Ze nemen dan misschien minder risico’s tot ze het vertrouwen terug hebben maar compenseren dat met inzet. De man in balbezit onder druk zetten kan dan ook leiden tot kansen zonder dat je een halfslachtige dribbel moet inzetten.

De invalbeurt van Maric was een lichtpuntje , in plaats van te bokken om zijn plaats op de bank is hij enorm scherp ingevallen. Weinig onnodige dribbels, proberen snelle combinaties op te zetten en niet te veel zagen tegen scheidsrechter of medespelers. Meer van dattum.

03-11-2009 om 09:33 geschreven door Father Sha  

Voor de meeste religieuzen onder ons is zondag een heilige dag, een dag van vrede en rust. Deze zondag is bovendien nog een dag waarin voetbal in de schaduw staat van de herinnering aan de overledenen. Ik kan me echter al de hele week niet van de indruk ontdoen dat het voor Kaa Gent spelers en supporters helemaal geen rustige dag gaat worden.  Meer nog, ik ben er bijna van overtuigd dat zondag de match wordt waarin de toon gaat gezet worden voor het vervolg van het huidige voetbalseizoen (althans voor Kaa Gent).

Een match tegen Germinal Beerschot als match van het jaar bestempelen zal voor de meesten wel een stapje te ver zijn. Maar sta me toe om hier een beetje dieper op in te gaan. We staan namelijk op een kruispunt in de competitie. Winnen we de match op zondag dan zijn we weer vertrokken en lijkt het me zelfs niet onmogelijk om een indrukwekkende reeks neer te zetten. Ik geloof dit vooral omdat ik het moet geloven , omdat ik moet kunnen hopen dat wat we de laatste weken te zien kregen gewoon lag aan een aantal onverklaarbare factoren als pech , vertrouwenscrisissen , familiale beslommeringen of andere mentale obstakels. Ik moet dit geloven omdat de andere uitleg zou zijn dat dit het niveau is dat de huidige spelersgroep waard is. De teleurstellende vaststelling dat er simpelweg niet genoeg kwaliteit aanwezig is wil ik niet hoeven te maken.

Ik ben gek op voetbalclichés en voor clubs in vrije val hoor je vaak dat één overwinning voor de déclic kan zorgen. Die fantastische ommekeer die van een ploeg in accuut degradatiegevaar plots een onoverwinnelijke machine maakt. Het zijn geen omkooppraktijken , aanmoedigingspremies of toevalligheden die deze ploegen redden , neen het is die ene wedstrijd die voor de déclic heeft gezorgd. Wij zijn nu niet direct in degradatiegevaar maar qua spelniveau en resultaten zijn we ongetwijfeld in vrije val en we snakken naar die geheimzinnige déclic. Die ene match waar plots alle spelers hun zelfvertrouwen terugvinden en we de tegenstander kapot spelen. De match van zondag heeft alles om voor die déclic te zorgen. We hebben met veel goede wil tekenen van beterschap gezien in het laatste half uur tegen Sint Truiden en de blamage tegen White Star werd net vermeden.  Bovendien speelt de tegenstander uit Beerschot ook rotslecht en draait het daar al het hele seizoen vierkant.

Alle elementen voor een thriller zijn aanwezig dus zal het wel uitdraaien op een rotslecht saaie match tussen twee ploegen zonder vertrouwen. De aanwezigheid van de vaak originele Beerschotfans gekoppeld aan buffalofavorieten als Bart Goor en Philippe Clement zorgt alleszins voor boeiende randanimatie. Het is alsof je naar het circus gaat , het spektakel is niet gegarandeerd maar je krijgt toch zeker clowns te zien.

30-10-2009 om 14:01 geschreven door Father Sha  

In afwachting van het ongetwijfeld adembenemende Arteveldestadion hebben nu ook de Tottenham Hotspurs hun stadionontwerp voorgesteld. Er werd al jaren gespeculeerd over een waardige vervanger voor het legendarische White Hart Lane en nu zijn de bouwaanvragen voor een nieuw stadion dat plaats kan bieden aan 56.000 fans. Ik wou dat ik over the Lane kon spreken alsof ik er ook al effectief een match heb bijgewoond en het niet enkel van buitenaf heb kunnen bewonderen. Maar nu dat er een datum is vastgelegd voor de verhuis naar het … (please insert corporate name) stadion heb ik een deadline. Voor het einde van het seizoen 2011 moet ik absoluut een live wedstrijd kunnen meemaken in WHL, iets wat minder evident is als het lijkt.

Boven :  White Hart Lane
Midden: voorontwerp outside
Onder  : voorontwerp inside
Bron : tottenham hotspur official site
 

De eerste ontwerpen van het nieuwe Spurs stadion zijn indrukwekkend. Het bevat een mix van de typische elementen van een ouderwetse Engelse voetbaltempel met de vereisten van de moderne voetballerij. De vierkante vorm met de supporters heel erg dicht op het veld, de tribunes achter de goal die volledig doorlopen zijn eigen aan traditionele Engelse stadions. Het ontwerp heeft een tweeledige functie. Allereerst moet het publiek dichter bij het veld kunnen zitten dan in om het even welk stadion en daarnaast is het de bedoeling van het allereerste ecologisch verantwoorde stadion te bouwen (het meest ecologische stadion is nog steeds een ongebouwd stadion dat besef ik wel). Ze zijn ook niet over een nacht ijs gegaan. Ze wilden absoluut niet uit Tottenham wegtrekken (waardoor Wembley als alternatief niet meer in de running was) dus het aantal sites was beperkt. Men moest bovendien een overeenkomst vinden met de lokale middenstand en de buurtbewoners. Vervolgens zijn aan het voorontwerp regelmatige meetings met de verantwoordelijken van de grootste supportersclubs vooraf gegaan. Deze wensen werden ook door de club en de supporters openlijk gecommuniceerd en zijn blijkbaar terug te vinden in de eerste ontwerpen. Voor meer info over het nieuwe stadion kan je terecht op http://www.tottenhamhotspur.com/futureplans/index.html

Zoals in elk groot bouwproject zullen ze wel onverwachtse vertragingen oplopen maar de aanpak (zie ook de link hierboven) van het dossier oogt alleszins erg professioneel en doordacht. De verandering van stadion is absoluut noodzakelijk want er kunnen slechts 36.200 fans binnen op WHL en het is dan ook bijna altijd volledig uitverkocht. Dit seizoen zijn er meer dan 10.000 aanvragen voor een season ticket geweigerd en het gaat zelfs zodanig ver dat je voor bepaalde matchen al on line credits moet verzamelen om nog maar het recht te hebben tickets aan te kopen. Het is natuurlijk te hopen voor de Spurs fans dat het stadion de club niet financieel te gronde gaat richten maar ondanks zijn vele fouten qua transfermanagement heeft Daniel Levy de club steeds gezond gehouden. Aan het eind van het seizoen zijn er geen schulden of putten te vullen in tegenstelling tot veel andere grote clubs.

Het zal voor vele van de echte Tottenham supporters een emotioneel afscheid worden van een stadion dat hun al veel plezier maar nog meer teleurstellingen heeft bezorgd. De sfeer die in thuismatchen heerst in de West Stand vindt je in de Premier league alleen in The Kop van Liverpool en de luidruchtige Stoke fans in het Brittania stadion. De zuurpruimen van West Ham zullen zich wel de allerbeste en ruigste fans vinden maar die hebben het nu eenmaal moeilijk om te aanvaarden dat ze een klein clubje zijn en zonder de interventie van een steenrijke weldoener zullen ze dat ook blijven. Net zoals spurs fans moeten leren dat Chelsea en Arsenal nog een aantal treden hoger staan in de voetbalhiërarchie.

28-10-2009 om 15:16 geschreven door Father Sha  

Normaal gezien probeer ik op maandag het voorbije weekend te bespreken maar nu is er een onderwerp dat ik niet zo maar links kon laten liggen. Bespreking van de rotmatch op Sint Truiden volgt misschien nog maar voorlopig blokkeren mijn twijfel over ons huidige vormpeil en vooral de tactische aanpak van Michel mijn inspiratie.

De eigenaar/voorzitter is een fenomeen dat de Belgische voetbalwereld al lang domineert. Als België ooit weer iets wil betekenen op voetbalvlak dienen dergelijke figuren eigenlijk van het toneel te verdwijnen. Clubs als Anderlecht, Kaa Gent, Club Brugge, KV Mechelen, Westerlo … ja zelfs Club Brugge worden bestuurd zoals het een professionele vereniging betaamt met duidelijke structuren en een betrouwbare sportieve cel. Deze clubs maken uiteraard ook fouten aangezien voetbal geen exacte wetenschap is maar ze hebben wel een structuur die deze fouten zoveel mogelijk elimineert. Het enige wetenschappelijke aan profesioneel voetbal is trouwens de correlatie tussen geld en succes, de aanwezigheid van het eerste leidt recht evenredig naar het behalen van het tweede.

We zitten daarnaast ook opgescheept met voorzitter/eigenaars (met Lokeren, Charleroi en Brussels als uitschieters) die hun privé speeltje beheren naargelang het humeur van de dag. Voorzitters die thuishoren in de lagere regionen maar door de armoede van de Belgische clubs hun vermogen kunnen aanwenden om hun hobbyproject op het hoogste niveau uit te oefenen, echte alleenheersers dus. Die figuren komen te pas en te onpas negatief in de pers en doen het imago van hun club geen goed.

 

Bij onze buren van Lokeren wordt er blijkbaar ook professioneel voetbal gespeeld al heb ik daar sterk mijn twijfels over. Het gaat al volledig fout als je alleen al maar het stadion en de organisatie er rond bekijkt. Elke Gent Supporter die de verplaatsing al heeft meegemaakt weet waarover ik spreek, de betonnen staantribunes, die ellenlange straat tussen de velden, die triestige loketten, het gat achter de goal aan de overzijde, de vriendelijke lokale politie, de modder overal … . Je waant u eigenlijk op een provinciale club met grootheidswaanzin. Roger Lambrecht belichaamt ook echt het archetype van de Vlaamse clubeigenaar. Hij gaat vaak gehuld in een lange jagersvest die een beetje spant rond het middel ten gevolge van een rijkgevuld leven vol zakenlunches. Het type dat alles en iedereen in de club als zijn eigendom beschouwt en heerst als de kasteelheer over zijn (goedbetaalde) lijfeigenen. 

 

 Afgelopen weken zijn we getrakteerd op een aangenaam verbaal steekspel tussen de levensechte kopie van het Michelin mannetje / eigenaar van Lokeren en een van de spelers die hij riant verloont uit eigen zak, F. Dupré. Onze Gentse vriend heeft het blijkbaar zodanig verkorven in Lokeren dat zijn eigen voorzitter verklaarde dat ze met hem op het veld eigenlijk met 10 spelen. De reactie van Dupré was misschien niet goed doordacht maar berust volgens mij op een correcte analyse van de situatie. Hij verklaarde namelijk dat dhr. Lambrecht niks van voetbal kent. Een gedachte die me toch ook al een paar keer door het hoofd is geschoten. Een gedachte die zelfs niet berust op het feit dat zijn tactische analyses na de match soms zwaar bij het haar getrokken zijn maar simpelweg op het gebrek aan continuïteit in het beleid. Je kunt bezwaarlijk opperen dat het verstandig is om een buslading afrikanen aan te trekken en dan te klagen dat de eigen jeugd geen kansen krijgt, dat het doordacht is om spelers te gijzelen omdat ze hun contract niet verlengen of dat het publiekelijk slachtofferen van een van uw spelers bevorderlijk is voor het vertrouwen.

 Al het bovenstaande vervalt echter in het niets als je ziet hoe hij omgaat met zijn coaches. Zo vond hij dat onder Leekens er geen attractief voetbal te zien was en met veel plezier verwelkomde hij zijn Servische wondercoach toen Georges nog eens op schattenjacht ging. Aangezien deze wondercoach geen resultaten maar redelijk voetbal op de mat toverde diende er zich opnieuw een trainerswissel aan. We wisten allemaal wel dat elke week de laatste van Jankovic kon zijn en nu is het dus zo ver. Niemand minder dan die arme Jacky Mathijssen wordt aan boord van het zinkende schip gehesen. Heeft Lambrecht dan niet naar het Belgische voetbal gekeken de laatste jaren? Heeft diezelfde Lambrecht niet gezien wat een coach kan betekenen voor een team? Want het (lichtjes versterkte) Brugge van A3 lijkt tot mijn spijt totaal niet op het team dat wij vorig jaar tot twee maal toe vernederden. Als je houdt van attractief voetbal dan geef je uw selectie niet in de handen van Jacky, zo simpel is dat. Blijkbaar is men er in Lokeren nog niet in geslaagd om Studio 1 op de kabel te krijgen, heeft waarschijnlijk veel te maken met de onvermijdelijke meerkost die je hebt bij het aanleggen van geavanceerde infrastructuur in landelijk gebied.

Ik beklaag Jacky eerlijk gezegd een beetje, eerst werd hij binnengehaald in een club wiens ambities niet strookten met het aanwezige spelerspotentieel. Daarna werd hij door iedereen in diezelfde club publiekelijk geslachtofferd gevolgd door een paar obligate steken onder water van mistevreden spelers of bestuursleden om dan zijn carrière verder te moeten zetten (wegens totaal geen andere opties) bij Sporting Lokeren. Dit seizoen zal hij niet te veel afzien want met de aanwezige spelers kan hij moeiteloos de degradatie vermijden maar volgend seizoen zullen de onrealistische ambities van Lambrecht onvermijdelijk weer rondspoken op Daknam. Er wordt dus zeker en vast gevoetbald maar in Lokeren maar om het als professioneel te omschrijven is me een brug te ver.

Lambrecht zal wel opperen dat het zijn goed recht is om de club zo te besturen aangezien het zijn centen zijn maar volgens mij gidst hij Sporting Lokeren recht de afgrond in. Iets wat ik met lede ogen zie gebeuren, het is één zaak om uw rivalen het slechtste toe te wensen, het is nog iets geheel anders om die rivalen volledig te verliezen.

26-10-2009 om 15:41 geschreven door Father Sha  

Aan het eind van het seizoen wordt er vaak met allerlei lijstjes gegoocheld om de sportpagina’s nog wat te vullen, de meeste prijzen zijn uitgedeeld en het regent nutteloze eindeseizoens matchen . Een aantal spelers en coaches worden dan gevraagd hun ideale ploeg samen te stellen uit alle spelers van eerste klasse. Ook supporters discussiëren graag over wie ze bij hun ploeg goed zouden gebruiken, in de Gentse tribunes hoor je vaak de (soms spottende) kreet “Kuupeuh” als een tegenstander indruk maakt . Het doet er dan niet direct toe bij welke ploeg ze spelen want elke voetballiefhebber kan een goede speler waarderen, het mooiste voorbeeld daarvan was de staande ovatie die de Man U fans gaven aan de Braziliaanse topspits (een status die hij na zijn deelname aan de reality show Supersize me niet meer kon waarmaken) Ronaldo na zijn hattrick (voor de beelden: http://www.youtube.com/watch?v=xCayNnIEH88). Spelers die sympathiek overkomen in interviews of op het terrein hebben meestal ook een streepje voor bij het bepalen van die ideale teams. Witsel mag bijvoorbeeld nog zo een superseizoen hebben dan nog denk ik niet dat men hem nog snel een gouden schoen zal geven. Voor zover ik me kan herinneren was Conceicao de grote uitzondering op die regel. Wat hij miste aan aaibaarheidsfactor maakte hij ruimschoots goed door zijn spektakelwaarde.

Ik heb uiteraard ook een aantal spelers die ik liever in blauw witte kleuren zou zien. Het leek me een goede oefening (lees: nutteloos tijdverdrijf) om eens mijn favoriete elf uit de Jupiler League op papier te zetten. Later waag ik me misschien nog aan mijn favoriete ploeg internationaal én vooral aan spelers you love to hate. In navolging van Jovanovic vorig jaar ga ik er geen spelers van Kaa Gent in opnemen. Dan zou de helft van de namen al ingevuld zijn en wat ga ik dan doen om mijn uren te vullen? Iedereen weet tot wat voor een baldadigheden verveling kan leiden.

Het had wel aangenaam geweest om er een aantal verrassende keuzes in te verwerken maar in België kom je jammer genoeg vaak bij dezelfde namen uit , niet wegens het overschot van talent bij de topploegen maar vooral door de armoe bij de anderen. Het lijstje heet simpelweg Kuupeuh want wie weet spendeert onze geliefde manager zijn vrije uren op het internet om elke transfertip van elke onbenul na te gaan … In het hoogst onwaarschijnlijke geval dat hij mijn raad opvolgt dan ben ik steeds bereid om voor een riant loon het sportieve beleid van Kaa Gent uit te stippelen. Geachte heer Louwagie u kan mij per e-mail bereiken via deze blog , just in case …

Het opstellen van een dream team begint eigenlijk met het type opstelling, ik kies voor een 4-3-3 met aanvallende vleugelverdedigers.

Copa (GK): De positie van keeper was het makkelijkst in te vullen. Naast een fantastische reflex keeper is Copa ook een erg professionele en aangename persoonlijkheid, bij de degradatie van Beveren is hij zich bijvoorbeeld persoonlijk gaan excuseren bij de supporters. Terwijl hij ongeveer de enige van de ploeg was die zichzelf niks te verwijten had. Hij begaat wel de occasionele flater maar dankzij zijn wereldsaves en excentrieke stijl zou je soms hopen dat de tegenstander veel kansen krijgt.

Van Damme (LB): Na het vertrek van Asare bij Mechelen is Van Damme de allerbeste linksback. Hij combineert kracht met techniek en vooral een bewonderenswaardige overgave. Diezelfde overgave zorgt er ook voor dat hij wel eens te kampen krijgt met onnodige schorsingen.

João Carlos Pinto Chaves (CD) met ruime voorsprong de beste centrale verdediger van België. Zalig overzicht, zuivere techniek, heeft bijna nooit een tackel nodig en scorend vermogen. Absoluut de enige speler van KRC Genk die op het gewenste niveau speelt.

Juhasz (CD) ongeveer hetzelfde type als Carlos met meer ervaring op een hoger niveau, een van de weinige Anderlecht spelers die bijna nooit ontgoochelt. Naar mijn mening de volgende Anderlecht speler die een stapje hogerop gaat spelen. Hij is het type verdediger dat kan aarden in zowel de afwachtende Serie A als in het hoge tempovoetbal van de Premier League. Geen wereldtopper maar subtop in een goede competitie zit er zeker in.

Marcos (RB): Goed positiespel, kan een man uitspelen, goede voorzet in de voeten en het perfecte voorbeeld van een multifunctionele vleugelverdediger.

Defour (DM): Hij heeft enorm veel opgestoken van de hierboven vermeldde Sergio C. qua wedstrijdmentaliteit. Hij heeft een enorme actieradius, kan tijdens zijn balcontrole al een nieuwe actie opzetten, in Engeland zouden de commentatoren laaiend enthousiast zijn over zijn First Touch, laat de ploeg hoger spelen door zijn overzicht en passing en ondervindt bijna geen nadeel van zijn kleine gestalte. Verdedigende middenvelders zijn al te vaak slechte kopieën van Patrick Viera. Hij speelt als DM maar kan zonder problemen ook hoger gaan spelen. Is net iets te vaak betrokken in polemieken naast het veld waarbij zijn integriteit wel eens in twijfel kan getrokken worden.

Vadis Odjidja – Ofoe (DM): Gentenaar dus sowieso een streepje voor op de rest. Hij is een grotere krachtigere versie van Defour, bestrijkt iets minder terrein maar is bij Brugge de metronoom op het middenveld. Het combinatievoetbal van Koster ligt hem duidelijk beter dan het non voetbal van Mathijsen want hij betrokken in echt alle acties van Brugge. Oogt steeds heel rustig in de balaaname en balcirculatie, komt intelligent over in interviews en durft al eens zijn mening te uiten zonder te hervallen in voorgekauwde voetbalclichés. Schiet veel op doel maar in de meeste gevallen niet binnen het doelkader.

Cruz (AM): Misschien niet de beste aanvallende middenvelder in België maar een van die weinige spelers met een surplus aan techniek en vista. De enige ouderwetse spelverdeler op de Belgische velden. Heeft zich ook naast het veld heel goed aangepast aan België. Geboren pechvogel die daardoor een deftig contract bij een buitenlandse middenmoter is mislopen.

Jovanovic (LW): Hij speelt zelf het liefst centraal in de aanval omdat hij dan meer goals kan maken (en minder meeverdedigen) die hem naar een top level club kunnen brengen. Ik volg echter Michel en Lazlo die hem vaak vanop links lieten spelen. Goede vleugelspelers hebben we niet in België en als je een sterke versnelling combineert met een goede voorzet in de voeten en dan nog makkelijk voorbij uw rechtstreekse tegenstander kan gaan … dan sta je op de flank. De aanwezigheid van Mbokani (echte zuivere centrumspits) versterkt dan nog al het bovenstaande.

Berrier (RW): Geen typische linksbuiten met enkel een versnelling langs de lijn maar het prototype van de moderne Franse voetballer, kreeg de bijnaam Ribéry van het noorden. Hij komt niet aan de enkels van ugly Frank maar als je vanuit derde klasse in Frankrijk naar de Jupiler League komt en na een korte aanpassingsperiode zo een invloed hebt, dan heb je wel talent (of is de Jupiler League gewoon erg slecht). Hij kan met een simpele pas een hele verdediging herleiden tot een stelletje Van Buytens tegenover een random middelmatige Armeense spits.

De Camargo (ST): Waarschijnlijk niet de beste centrumaanvaller (of ex aanvaller) in België maar heel erg nuttige pion in dit systeem. Hij kan goed kaatsen, is sterk met het hoofd, loopt zich te pletter en kan daarnaast ook nog wel aardig met de bal om. Hij is geen geboren afwerker maar met al die scorende spelers rond hem kan hij zorgen voor een afspeelpunt en kan hij  ruimte maken voor de infiltraties van Jovanovic. Het lijkt op de functie die hij nu met verve vervuld bij Standard maar in een iets hogere positie. Een boutade van veel coaches is dat de aanvaller de eerste verdediger is en hij belichaamt die stelling.

Wisselspelers: Volders, Sarr, Biglia, Boussouffa, Dirar en Mc Donald. Met zo’n ploeg kan je volgens mij elk jaar kampioen spelen en wie weet zelfs af en toe eens een europese match winnen, tegen een tegenstander uit een echt voetballand dan wel te verstaan. Serviërs, Polen en andere Wit Russen verslaan is niet zo een grote prestatie als sommigen er wel van maken.

Zoals altijd ben ik benieuwd naar de meningen van de lezers dus geef gerust jullie favoriete elf door. Ook alle kritiek, feedback of whatever per mail, per gastenboek … zijn steeds welkom. Vooral omdat de inspiratie op dit moment op een laag pitje staat, beetje controverse is altijd handig.

23-10-2009 om 11:29 geschreven door Father Sha  

Ik zal zeker en vast niet de eerste zijn die de vergelijking maakt tussen een voetbalwedstrijd en een bloederige Griekse tragedie. Als die bewuste wedstrijd zich dan nog op Griekse bodem afspeelt en een dramatisch verloop kent dan is de titelkeuze wel toepasselijk en zal ongeveer elke journalist het wel gebruiken en zij worden dan nog betaald om origineel te proberen zijn , mentale luiheid is een echte plaag. Er werden uiteraard geen moeders aangerand of steden uitgeroeid met behulp van een houten paard maar als je de gezichten van de Standard spelers zag dan leek het toch of ze net het voetbalequivalent van dergelijke gruwel hadden ondergaan. Want vergis je niet, Standard mag dan nog punten verliezen door een gebrekkige mentaliteit in België, als ze CL spelen dan zijn de transferzoekers wel serieus met hun vak bezig.

Gisterenavond tot en met de 92 ste minuut stond de teneur van deze tekst vast, tegen mijn cynische inborst in wou ik een gelijkspel gaan bejubelen. Ik ging vol lof spreken over de verademing die Standard biedt in de CL na al die jaren het non voetbal van Anderlecht. Een Standard dat aan de andere Belgische ploegen toont dat je modern voetbal kan spelen tegen rijkere clubs, dat je in uw eigen kansen kan geloven als je een goede organisatie koppelt aan technische sterke spelers, dat een scheidsrechter niet altijd alles hoeft te fluiten en dat de spitsen van Standard Europese subtop zijn.

Maar een minuut later was naar goede Belgische gewoonte weer eens alles voorbij. Verdienstelijk gespeeld en met lege handen terug naar huis. Die lege handen zijn te danken aan een overroepen keeper die zijn interventies niet kan timen.En wij die dachten dat een vliegende keeper enkel op de speelplaats bestond. Misschien zijn de ballen in Limburg zwaarder want net zoals die andere Belgische keeper uit Limburg kan Bolat geen hoge ballen inschatten en toont hij de beperkingen van een lijnkeeper aan. Het type keeper dat steeds afwacht en zijn domein niet domineert. Daarna nog verklaren dat het de fout van iedereen is en daardoor weinig zelfkritiek tonen is ook iets dat hij gemeen heeft met die andere keeper met het zangerige (of is het zagerige) dialect.

In schril contrast met de twijfelachtige prestatie van hun keeper speelde de voorlinie van Standard een wervelende partij. Er ging constant dreiging uit van de dribbels van Mbokani (die goed speelt als hij het geld ruikt), Jovanovic met zijn onberekenbare raids en onzelfzuchtige assists en De Camargo die goed afwerkt en met veel kracht en overtuiging de andere twee ondersteunt. Gedeeltelijk geholpen door een van de weinige scheidsrechters die de fysiek heeft om het tempo in de match te houden. Geen veelfluiter maar correct en streng als het nodig was en spottend als een speler geen charge kon verdragen. Het mocht eens vooruitgaan en mijn respect voor Proença is groot. Ik heb al enkele matchen live gezien in Portugal en het gaat er daar inderdaad redelijk mannelijk aan toe. Niet bruut maar intens. Ze mogen de video van deze match eens tonen aan bepaalde scheidsrechters in België. Die scheidsrechters die elke fase fluiten in het voordeel van de bekendste speler, fases waar vaak nog op 20 meter vandaan staan uit te hijgen, je kent ze wel vermoed ik.

De kranten zullen (terecht) het voetbal van Standard prijzen maar wat maakt het uit dat je tegen alle drie uw tegenstanders kon scoren en zeker niet kapot werd gespeeld als je met 1 op 9 staat. Niks vele miljoenen, niks punten voor coëfficiënt enkel de zoveelste veelbelovende prestatie. Ik heb niet echt sympathie voor Standard als club maar het lef waarmee ze hun Europese opdrachten aanvatten bewonder ik wel. Het is niet het totaalvoetbal van voetbalmachines als Man U, Arsenal, Real of Barcelona maar het lijkt enorm veel op het spel dat Benitez bij Liverpool heeft geintroduceerd . Ze spelen zelfs niet zo fantastisch maar er gaat een zekere dreiging uit van hun counters en het contrast met de andere Belgische ploegen in de CL is enorm groot. We moeten al terug naar het Anderlecht van Koller/Radzinski om hetzelfde gevoel op te roepen, het gevoel dat er iets in zit. Niet het gevoel dat we naar een ploeg kijken (zelfde ploeg maar dan zonder Koller/Radzinski) die een erg triest record van oververdiende nederlagen heeft neergezet. De hoop dat we heel misschien even terugkunnen naar de tijd dat ik nog een klein ventje was enkel lang mocht opblijven als er voetbal was. De tijd dat er in de lente nog Europees gevoetbald werd in de Belgique. De tijd dat de dieren nog spraken en de straten veilig waren.

Hopen op beterschap, dat is de eeuwige slogan van het Belgische voetbal.

21-10-2009 om 10:50 geschreven door Father Sha  

Het is even stil geweest op mijn blog wegens vakantie en andere beslommeringen maar ik ben steeds met een oplettend oog de prestaties van onze geliefde Buffalo’s blijven volgen. Ik had een lijstje opgemaakt waaraan ik de prestaties van onze ploeg wou toetsen als ik terugkwam. Begin september leek het goed te lukken met het realiseren van onze objectieven. En dan was het plots allemaal om zeep …

De top vier is al redelijk ver verwijderd, we gaan totaal niet door op het elan van begin dit seizoen, er dient zich compleet niemand aan als revelatie (met uitzondering van een sterke Rosales die niet echt een revelatie meer is) en over het Artevelde project zwijg ik liever. Net zoals alle betrokken in dit dossier er op dit moment het zwijgen toe doen. Wat onze geplaagde buffalo’s de laatste weken gebracht hebben sluit volledig niet aan bij wat we verwachten van Kaa Gent als ploeg. Er zit geen creativiteit in de aanvallen, we slagen er niet in om de muur van de tegenstander te slopen en de slechte passen volgen elkaar in sneltempo op. Tot nu toe konden we ons nog een beetje blindstaren op het gebrek aan offensieve impulsen bij onze tegenstanders. Met die gedachte probeerde ik me te troosten na de non prestaties tegen Westerlo (waar ik gelukkig niet live moest bij zijn) en Moeskroen. Wat we gisteren op het hoofdkwartier van de boerenbond lieten zien tart echter alle verbeelding. Dat we er niet door geraken tegen mindere tegenstanders tot daar aan toe maar zelf een muur gaan bouwen tegen de aartsrivaal?

Michel is de eerste om dominant voetbal te gaan prediken gebaseerd op een snelle balcirculatie en opkomende vleugelbacks. Hij is er als de kippen bij om te gaan zagen en zeveren over ploegen die betonvoetbal komen spelen zonder toe te geven dat wij het aan ons zelfverklaarde statuut als topclub verplicht zijn om daar oplossingen voor te vinden. Maar hoe haalt hij het in zijn hoofd om uitgerekend op het veld van de aartsrivaal angsthazenvoetbal te gaan spelen? Akkoord we hebben de beste kansen gehad (net zoals tegen Moeskroen) maar die kansen worden verkwanseld en erger nog, ze komen niet voort uit dominant combinatievoetbal maar uit slordig uitgevoerde counters of grove flaters van de tegenstander. Zo een kansen krijgt zelfs Roeselare tegen om het even welke ploeg. Het feit dat we totaal geen kansen creëren door mooi freeflowing voetbal stemt me heel erg pessimistisch. Voetbal is voor mij snel combineren, originele offensieve patronen en een hoge pressing. Met andere woorden niet rekenen op een gelukje om te scoren maar zelf uw geluk afdwingen. Sollied had zijn gebreken maar hij predikte tenminste het geloof in eigen kunnen. Velen onder u (ale die paar die dit gaan lezen  ) zullen zeggen dat het niet enkel aan de coach ligt en zij hebben gedeeltelijk gelijk. Belangrijke spelers als De Smet, Maric, Smolders en Leye spelen ver onder hun niveau en de invalbeurt van Custovic was zo slecht dat ik bijna met weemoed terugdacht aan de fluwelen techniek van Jerome Lempereur.

Maar wie ben ik om de tactische keuzes van Michel in twijfel te trekken?  De kloof in voetbalkennis tussen mijzelf en Michel zal ongeveer zo groot als die tussen de platencollectie van een 86 jarige oma en haar dertienjarige kleinzoon. Hij zal met andere woorden wel zijn redenen gehad hebben om zo te spelen, zijn besluit zal berusten op de beschikbare spelers en een grondige analyse van de tegenstander... Ik vind het echter een trieste vaststelling dat we de hele tijd met Brugge gelachen hebben omdat ze absoluut onaantrekkelijk rotvoetbal speelden en dat wij doodleuk hetzelfde komen doen.

Als je op het veld komt om een nederlaag te vermijden ben je simpelweg niet goed bezig. Topsport gaat over winnen in plaats van over niet verliezen. Als je de coach van de tegenstander hoort verklaren dat we het lange tijd goed hebben aangepakt wil dat simpelweg zeggen dat we enkel bezig waren met afbraakvoetbal van het ergste soort.

Michel, wees aub groots in de nederlaag en geef onze verdiende nederlaag dan ook voor de camera’s toe. Jacky, Glen, Hein en in mindere mate Lazlo hebben al getoond hoe het echt niet moet … je wilt toch echt niet fungeren in het lijstje van de slechte verliezers?

19-10-2009 om 00:00 geschreven door Father Sha  

Mijn grote blog voorbeeld en directe aanleiding voor deze blog is een fantastische blog over Tottenham Hotspurs door spooky. Behalve dat het over voetbal gaat zijn er niet echt verbanden tussen zijn fantastisch blog en het amateuristische gewauwel dat ik hier post maar voor een keertje ga ik voortbouwen op een ideetje van hem. Hij legt namelijk steeds een persoonlijke wishlist aan voor de Spurs. Ondertussen zijn we al een paar weken voorbij de competitiestart en sta ik op het punt om Europa voor een tijdje te verlaten. Hierbij dus mijn wishlist voor de Buffalo’s en hopelijk zijn alle punten nog haalbaar als ik terugkom op het oude continent.

Kus die beker, Tim!

Er zijn een aantal dingen waar je als supporter van droomt voor het seizoen begint en bij Kaa Gent fans kan je dat eigenlijk terugbrengen tot eindelijk eens een prijs winnen. Elk seizoen hoor je wel iemand verklaren dat de kortste weg naar Europa en een prijs de bekercampagne is. Het is nu wel genoeg geweest met ons geduld vind ik, het is nu onze beurt. Na die vreselijke finale tegen Anderlecht die we verloren door toedoen van twee ex spelers en de scheidsrechterlijke dwalingen tegen Genk vorig jaar moet het dit jaar dan maar eens lukken. Bekerwinst staat dus volledig bovenaan mijn wishlist, ik wil er zijn als onze kapitein de beker omhoog steekt. Kampioen spelen zou nog mooier zijn maar een beetje realisme is hier wel op zijn plaats.

Top 4 … en niet enkel vóór de play offs

Een evenaring van onze positie van vorig jaar in het jaar Ruiz +1 zou heel mooi zijn. Kers op de taart zou uiteraard zijn dat we voor Dexia FC eindigen.

Doorgaan op het elan…

Hoeveel keer hebben we het al gezien bij wedstrijden van Gent, als we dan al eens voorkomen dan plooien we massaal terug en transformeert de goed voetballende aanvallende ploeg in een paniekerige defensieve massa. Dat ben ik dus grondig beu, het is stresserend, frustrerend en vaak totaal nutteloos. We lopen dan even vaak tegen een stomme tegengoal en de omschakeling maken naar opnieuw aanvallen is erg moeilijk of door tijdsgebrek onmogelijk. Ze moeten beseffen dat het publiek betaalt om ze aanvallend en attractief voetbal te zien brengen. Veel punten pakken mag dan wel mooi meegenomen zijn maar de manier waarop is ook belangrijk. Er is slechts één uitzondering op deze regel … Indien we de titel pakken met absoluut rotvoetbal leg ik er me met veel plezier bij neer.

Jeugdspeler / revelatie van het seizoen

Het wordt eindelijk eens tijd dat er iemand doorstroomd uit de jeugd van Kaa Gent en dan liefst nog een echte Buffalo. Het type speler met een hart voor de club met een vechtersmentaliteit. Iemand die techniek aan kracht koppelt. Het zal waarschijnlijk niet voor dit seizoen gaan dus stel ik me maar de vraag wie de revelatie zal zijn. De meest voor de hand liggende keuze is Yassin El Ghanasy maar als ik de geruchten mag geloven is Doumbia een ruwe diamant en ligt hij bovendien in de bovenste schuif bij onze passionele coach.

De tweede steen

Laat het bouwen nu eindelijk beginnen en please please laat het Arteveldestadion er nog komen voor dat ze in Loppem klaar zijn. Al die spottende rivaliserende supporters mogen nu wel eens de mond worden gesnoerd en de ideale manier om dit te doen zou zijn door een fantastisch Arteveldestadion neer te poten. Ik wil gerust geduld hebben en geloven in een club in evolutie, een club in afwachting van onze nieuwe thuishaven. Maar die ene, ondertussen verdwenen, steen aan de groothandelsmarkt heeft me nog niet kunnen overtuigen. Het wachten heeft nu wel lang genoeg geduurd …

Er zal waarschijnlijk niet veel nieuws verschijnen op de blog voor begin oktober dus hoop ik jullie dan terug te zien …

Forza Buffalo!

01-09-2009 om 15:50 geschreven door Father Sha