Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist,van zodra er een nieuw artikel op deze blog verschijnt vertrekt er een reminder per e mail.
Beoordeel dit blog
Kreten vanuit het Ottenstadion
De beste stuurlui staan aan wal
16-03-2010
Lange ballen , lange tenen.
Lange ballen, lange tenen.
In het licht van de recente ontwikkelingen naast het veld voelde ik me eigenlijk verplicht van een hoera bericht te schrijven over het feit dat we toch maar mooi derde staan en de halve finale van de beker hebben bereikt. Een berichtje dat enkel dient als een ode aan het beleid en de resultaten van de fiere Buffalos, een berichtje dat de spreekwoordelijke variant is van bloemblaadjes gooien op het pad van onze Michel(s?) en ten slotte oproept tot een gezamenlijk front tegen het zwartkijken van de alomtegenwoordige muggenzifters. Forza Buffalo, standbeeld voor Michel enz
Jammer genoeg zit ik nogal zwaar verankerd in het front van de muggenzifters, ik wijt het aan een ongelukkige jeugd en een ferm ontwikkeld minderwaardigheidscomplex. Ik voel me met andere woorden een beetje als dat kleine eendje voor wie het allemaal niet eerlijk was. In die hoedanigheid zou je denken dat ik me heel erg goed kan vinden in de benadering van onze coach , twee Calimeros onder elkaar vechtend tegen de boze buitenwereld. Samen op zoek naar die helblauwe hemel die voorlopig nog paars of blauw zwart ziet. Het is echter opnieuw tijd voor de jammer genoeg vaststelling.
Dat Michel nooit de beste verliezer zal zijn kan me licht gestolen worden. Het stoort me een beetje maar aan het einde van de rit heb ik liever iemand die niet wil verliezen dan iemand die verliest met de glimlach. Zijn gedrag is eigenlijk vooral beschamend voor zichzelf. Het imago van de club lijdt er ook wel onder maar dat was onder onze vorige coaches niet anders, de ene dronk en de andere was als een goedkope wijn, je bent er snel door beneveld maar als hij weer weg is geeft hij u zure oprispingen.
Dat zijn persoonlijkheid en manier van werken op een conflictmodel gestoeld zijn zit me echter wel erg hoog. Vooral omdat het conflictmodel gebaseerd is op een lichte vorm van hypocrisie. Hij is soms wel het schoolvoorbeeld van do as i say, dont do as i do. Hij gaat in conflict met andere coaches, journalisten, spelers, scheidsrechters, clubverantwoordelijken en uiteindelijk ook met de supporters. Het doel hiervan ontgaat me een beetje. Gaat het in veel van die gevallen nog over winnen van wedstrijden of over het winnen van persoonlijke oorlogjes? Bovendien is het conflictmodel een kortetermijn model wat eigenlijk in schril contrast staat met de langetermijnvisie die men zogezegd voor ogen had door voor een samenwerking met Michel te kiezen. Het ultieme Belgische voorbeeld van zo een conflictcoach is Gerets, en hij weet al langer dan vandaag dat de houdbaarheidsdatum van die aanpak slechts twee seizoenen is.
Maar dat gaat allemaal over de persoonlijkheid van onze coach. Wat het belangrijkste zou moeten zijn is wat we zien op het veld of zouden de resultaten het belangrijkste moeten zijn? Dit is een enorme twistappel in de tribune. Volgens supporter A moeten we zwijgen want we staan toch wel mooi derde, terwijl supporter B luidkeels verkondigt dat die derde plaats slechts een doekje voor het bloeden is aangezien we nu toch al weken op rij bijna niks te zien krijgen. Tekenend voor die laatste evolutie was dat we nog vonden dat er tegen Charleroi goed gevoetbald werd in de eerste 20 van de tweede helft. Was dat zo? Nee hoor, het was gewoon zo slecht niet als de eerste helft. We passen onze standaarden aan naar beneden in plaats van dat de kwaliteit van het spel omhoog gaat.
Stellen dat ik ook niet echt onder de indruk ben van het tactisch concept dat steeds maar blijft bouwen op die lange bal is een open deur intrappen. De schuimbekkende man heeft zelf verklaard dat hij er een hekel aan heeft als mensen het Nederlandse combinatievoetbal als aantrekkelijk omschrijven. Hij vindt dat een snelle aanval over weinig stations even aantrekkelijk is en ik ga gedeeltelijk akkoord. Alleen over de invulling van die aanvallen zijn we het grondig oneens: ik zie graag dat de bal over de grond gaat en hij heeft een lichte voorkeur voor de lange bal.
Het is uiteraard niet allemaal slecht, we staan tot mijn verbazing nog steeds derde, zitten in de halve finale van de beker, scoren redelijk veel doelpunten en de Michel is een enorm gemotiveerde, trouwe en ambitieuze coach.
Puur op resultaten is hij voorlopig met glans geslaagd maar of je daarmee akkoord gaat hangt af van wat je verwacht van uw ploeg.
Blijkbaar is de commerciële cel van Kaa Gent zich meer bewust van het belang van klantenbinding dan ik oorspronkelijk dacht. Na het telefonische contact met zijn medewerkster heeft dhr Lips ook nog de tijd genomen om een korte reply te sturen (zie hieronder)
Van alle klachtenbrieven die ik al gestuurd heb (zo veel zijn dat er uiteindelijk niet) heeft nog geen enkele organisatie zo snel en efficiënt gereageerd, wat hun dus wel siert.
Beste Steven,
Ik waardeer uw schrijven en ik merk dat u iemand bent die nadenkt voor hij iets op papier zet.
Ik denk dat we zo snel mogelijk uit de huidige negatieve spiraal moeten geraken. We zullen dit inderdaad samen moeten doen ! We reageren misschien te emotioneel, zowel de supporters als de club. En toch hebben we hetzelfde doel: succes voor onze club!
Als jarenlange supporter van KAA Gent ben ik nog nooit eerder overgegaan tot het aanschrijven van de club voor andere redenen dan praktische. Wat ik gisterenavond na afloop van de wedstrijd heb gezien met betrekking tot het gedrag van de spelers, gaat wat mij betreft over de grenzen van het aanvaardbare. Dat u hiervoor niet verantwoordelijk bent staat buiten kijf. Maar als Commercieel directeur hoop ik dat een supporter met dergelijke grieven toch bij u terecht kan.
De Gentse aanhang is in het verleden meermaals omschreven als een uiterst kritisch publiek dat snel begint te morren als het minder vlot draait. Ik kan zelfs Michel Preudhomme volgen in zijn kritiek op de supporters als zij er een welbepaalde speler uitpikken om uit te fluiten. Dit komt het zelfvertrouwen of de pestaties van de speler niet ten goede, noch de ploeg als collectief geheel. Voetbal is dan ook een teamsport, en het falen of slagen kan niet toe te schrijven zijn aan één welbepaalde speler. Waar ik echter niet mee akkoord ga is dat je als supporter niet het recht hebt om uw ongenoegen te uiten. Van de Gentse aanhang wordt verwacht dat de steun onvoorwaardelijk is en dat we onze eisen niet te hoog mogen stellen. Wat men daarbij vergeet is dat een supporter van KAA Gent niet bepaald verwend kan genoemd worden. Slechts twee maal winnaar van de Beker van België en nog nooit kampioen. Ik denk niet dat een mens supporter wordt van KAA Gent omdat hij een ploeg aan het werk wil zien die prijzen pakt. Het is dan ook niet voor niets dat veel mensen uit deze regio supporter zijn geworden van Anderlecht of Club Brugge. Het klopt dat de Gentse aanhang kritisch is, maar dat gaat vooral over inzet, toewijding en vechtlust, drie punten waar onze ploeg dit seizoen al regelmatig slecht op heeft gescoord. Wij willen geen elf Cristiano Ronaldos aan het werk zien, die én techniek hebben, én goede passen kunnen geven én 30 doelpunten op een seizoen maken. Nee, wij willen elf Christophe Lepoints zien, die een duel aangaan, die de ziel uit hun lijf lopen en het zogenaamde gebrek aan kwaliteit compenseren met enthousiasme en overgave.
Supporters betalen een abonnement naar hun eigen financiële mogelijkheden, of dat nu in Tribune 2 met de goedkoopste abonnementen of het afhuren van een loge voor de meer welstellende supporters. Als betalende klanten vind ik dan ook dat elk van ons het recht heeft om de kwaliteit van het product waarvoor we betalen in twijfel te trekken zonder daarbij alles en iedereen af te breken, iets wat naar mijn gevoel weinig tot nooit gebeurt. Als ik dan ook zie dat de spelers gisteren duidelijk de opdracht hebben gekregen om hun supporters niet begroeten of toch niet op een manier die een overwinning betaamd, dan krijg ik het gevoel dat we behandeld worden als kleine kinderen die niet flink zijn geweest. Een grotere blijk van disrespect en zelfs minachting van de kant van de spelers/technische staf heb ik in al die jaren nog niet gezien. Ik hoop dan ook dat door dit schrijven deze evolutie zich in de toekomst niet verder zal zetten, ook al maak ik me daar weinig illusies over. Ik kan alleen hopen dat de vele supporters die verbolgen waren over het toneeltje dat gisterenavond werd opgevoerd, ook hun pen ter hand nemen om deze praktijkenaan de kaak te stellen.
Ik had deze brief ook aan de sportieve cel van onze geliefde club kunnen richten, maar aangezien deze te druk bezig is met het ondermijnen van de relatie met de supporters kan ik niet anders dan mijn ongenoegen via deze weg kenbaar te maken.
Als jarenlange supporter van KAA Gent heb ik het gedrag van de spelers en technische staf gisteren met lede ogen aanschouwd. Ik ben me bewust van het feit dat deze materie eigenlijk los staat van uw taak binnen de organisatie. Aangezien u de commerciële belangen van deze club behartigt, bent u echter in mijn ogen de aangewezen contactpersoon. Als supporter zijn we namelijk allemaal klanten, klanten van het product voetbal. Met zijn allen geven we jaar na jaar een flink stuk van onze inkomsten uit aan een product waarvan de kwaliteit nooit gegarandeerd wordt, een product dat niet op onze rationele maar op onze emotionele intelligentie inwerkt.
Er wordt vaak gehamerd op onze plichten als supporter. Het is vanzelfsprekend geworden dat je als supporter allerlei restricties moet aanvaarden om uw ploeg te komen aanmoedigen. Deze restricties zijn zowel van juridische aard als van praktische aard. Uw identiteit moet gekend zijn, sommige matchen mag je niet met eigen vervoer bijwonen, de slogans die we hanteren moeten binnen de grenzen van het welvoeglijke blijven, we mogen geen drankjes meenemen op de tribune, moeten onszelf openstellen voor een grondige fouillering door de stewards en ga zo maar verder. Deze zaken tolereren we dan ook zonder morren aangezien het slechts kleine opofferingen zijn in het licht van de veiligheid van het product voetbal.
Er wordt echter vaak vergeten dat een klant ook rechten heeft. Zoals ik al aanhaalde is voetbal een emotionele materie, waarom zouden we anders met zijn allen supporteren voor een elftal mannen die op een bal trappen om er daarna weer achter te gaan lopen. Pure logica schiet tekort om onze liefde voor dit spelletje en deze club te verklaren. De rechten die we hebben als klant zijn beperkt, we kunnen geen kwaliteit op het veld eisen (maar wel verwachten), we kunnen niet hopen op een volledig bevredigende voetbalervaring week na week. Maar waar we wel recht op hebben zijn twee zaken. Namelijk dat we ons ongenoegen kunnen laten blijken als de inzet van onze spelers te wensen over laat én dat diezelfde spelers ons het minimum aan respect tonen. Het zijn uiteindelijk wij die bijdragen aan hun exuberante lonen. De club is hun werkgever en wij zijn met zijn allen een piepklein deeltje van die club. Je zou eigenlijk kunnen stellen dat we een vorm van aandeelhouders zijn. Daarom vind ik het ook niet kunnen dat de sportieve staf gisteren (en niet voor de eerste keer dit seizoen) teken heeft gegeven van een diepgaande minachting voor hun supporters. Het publiek groeten dat keer op keer zo massaal aanwezig is, en zich de moeite getroost om de toch wel onzachte prijzen op KAA Gent op te hoesten, is een minimum aan respect. Daarenboven zouden ze mogen erkennen dat je als supporters kritiek mag hebben op de wijze waarop uw club en spelers zich gedragen op en naast het veld. Een beetje zelfkritiek en waardering voor hun economisch geprivilegieerde levensstijl zou niet misstaan, zeker en vast niet in tijden waarin steeds meer en meer supporters moeten vechten voor hun economisch welzijn.
In al mijn jaren als abonnee heb ik mezelf nog nooit de moeite getroost om over te gaan tot een dergelijk wanhopig initiatief, een initiatief dat ik neem als individu. Dit houdt meer dan waarschijnlijk in dat er geen gevolg zal aan gegeven worden, maar dat is eigenlijk van ondergeschikt belang. Oproepen tot een supportersprotest zou makkelijk zijn dankzij de nieuwe sociale netwerksites en dergelijke, maar dat zou uiteindelijk de club destabiliseren en een klimaat van wantrouwen creëren.
Ik hecht er wel belang aan dat ik niet als mak lammetje onderga wat wordt opgelegd door mensen die reageren vanuit een volledig ongefundeerd gevoel van onrecht. Voor het eerst in jaren heb ik er spijt van dat ik mijn abonnement heb genomen. Waarom zou ik 90 euro betalen voor een ploeg die daar geen waardering kan voor opbrengen? Dit is een vraag die u me misschien kan helpen beantwoorden.
Met minieme hoop dat dit schrijven ook maar enige invloed gaat hebben teken ik,
