Het driejaren project van Michel zit er op. Dat het slechts twee jaren heeft geduurd is waarschijnlijk een detail in zijn hoofd maar het is verre van een detail voor mij.

Begrijp me niet verkeerd, ik heb respect voor wat Michel heeft gerealiseerd in die twee jaren. Hoe kan het ook anders, hij is namelijk de succesvolste coach die Gent ooit gekend heeft. De cijfers liegen ook niet , we hebben onder Michel 72 competitiewedstrijden betwist waarvan 35 winstpartijen, 20 gelijke spelen en 17 nederlagen. Bovendien koppelen de buffalo’s daar nog een indrukwekkend doelpuntensaldo van +50 aan vast. Leg daar dan nog eens een kwartfinale en een overwinning in de beker naast en je weet dat de term succescoach niet uit de lucht gegrepen is.

Ik begrijp dat je in uw beroepscarrière de kansen moet grijpen die u worden aangeboden, als een coach of speler zich kunnen verbeteren dan moeten ze die kansen kunnen grijpen. De Europese beginselen zijn hier duidelijk in, je hebt vrijheid van beroepsuitoefening. Je moet zelf kunnen kiezen waar je gaat werken en die overgang regelen met uw oude werkgever en binnen het wettelijk kader (zou er een CAO bestaan voor voetbalcoaches?).Waarom dan die wrange smaak in mijn mond?

Allereerst omdat hij zelf vond dat ze bij Standard fout bezig waren door een coach niet aan te trekken voor een langere termijn, hij vond zelf dat je een project niet kon realiseren op twee jaar. Daarom eiste hij ook drie jaren bij Kaa Gent…om ze dan niet uit te doen. Hij is ook de man die verklaarde dat je het slagen van zijn project niet mocht aftoetsen aan de resultaten … tot hij resultaten boekte en zelf zijn ‘project’ op basis van die resultaten als geslaagd ervaarde. Alles is en blijft relatief en in voetbal is een woord maar geldig tot er iemand meer komt bieden. Hij verlaat dus de club waar hij geschiedenis schreef om coach te worden van een andere club waar een andere coach de club verliet nadat hij geschiedenis heeft geschreven. De ironische circle of life in het moderne voetbal, er valt niet aan te ontsnappen.

Die wrange nasmaak kan ook worden geïnterpreteerd als angst en onzekerheid. Twee emoties die overheersen nu de euforie van een geslaagd seizoen is overgewaaid. Emoties die ook ingegeven zijn door de interesse van Twente in een tweede goudhaantje: Rosales (voor mij speler van het seizoen). Volgend seizoen zullen we dus zien of de groep in Gent echt zo sterk is of dat de resultaten te danken waren aan een grote motivator/coach. We weten allemaal hoe kritisch we kunnen zijn en hoe snel er tweespalt optreedt in de tribune bij tegenvallende resultaten. We weten ook allemaal hoezeer de spot van andere supporters pijn kan doen (we zijn de eerste om er zelf aan mee te doen) en de meesten onder ons hebben nog al te levendige herinneringen aan de periode dat een tiende plaats een goed seizoen betekende.

Preud'homme moest het ijzer smeden nu het heet was, daar kan ik best inkomen, maar Twente is nu niet de absolute topploeg waar hij mee goochelde. Ac Milan, Porto of Benfica zou ik eigenlijk nog makkelijker kunnen aanvaarden dan FC Twente. Het is zeker en vast een stap vooruit , de landskampioen van Nederland kunnen coachen in de CL is beter dan de voorrondes spelen met de Belgische nummer 2. Voor Ruiz was Twente een goede stap , voor Michel zou het wel eens een vergiftigd geschenk kunnen worden.  De uittocht van de sterspelers in Twente is al begonnen want na N’Kufo en Perez zouden Stoch en Ruiz wel eens kunnen volgen. Maar dat is Michel zijn probleem en hij zal daar wel een oplossing voor vinden. Hoe Nederland gaat kunnen omgaan met zijn aparte stijl (en hij met de mondige kritische pers) valt nog te bezien. Twente was altijd een verstandige club waar het rustig is, hopelijk heeft het behalen van de titel dat niet allemaal veranderd. Alleszins veel succes over de grens Michel , ik heb er nu een reden bij om naar studio voetbal te kijken.

We kijken allemaal hoopvol uit naar de bekendmaking van de nieuwe coach en nu De Boeck al bij GBA getekend heeft valt ook die piste in het water. Ik zet mijn geld (met tegenzin) op Franky Dury.

25-05-2010 om 13:47 geschreven door Father Sha