De kogel is door de kerk , we hebben een nieuwe trainer die tegelijk ook een derdehandstrainer is. Begrijp me niet verkeerd , ik heb niet zo een grote problemen met Sollied want zijn twee vorige passages hebben alleszins spektakel opgeleverd. Altijd redelijk wat doelpunten te zien maar niet altijd aan de juiste kant. Het is gewoon een beetje een parodie en typisch voor Gent dat we een trainer voor de derde keer terugvragen nadat hij ons twee keer op semi verzuurde voet verliet.

Er zijn echter nog een aantal dingen waar ik toch een kanttekening wil bij plaatsen. Na het seizoen Dury riep iedereen om meer discipline en vooral meer aandacht voor de verdedigende tekortkomingen die onder Michel en Franky duidelijk naar voor kwamen. Discipline op en naast het veld is een groot probleem geworden , spelers die zichzelf in de prak rijden, relletjes op kartingevenementen , discussies op en naast het terrein , sterspelers die te dik staan en ga zo maar verder. Daarnaast vragen we al jaren om een beetje contiuniteit in de ploeg en het beleid , een deftige jeugddoorstroming en eindelijk eens een echte titelkandidaat worden. Niet per se die titel pakken maar op zijn minst lang meestrijden is wat ik verwacht/verhoop. Oh ja , en een nieuw stadion maar daar heeft Trond niet veel mee te maken.

Maar waarom nemen we dan een trainer aan die overal het verwijt kreeg dat hij geen discipline in een groep kan brengen. Een trainer die bovendien niet graag roteert en dus steeds met ontevreden bankzitters te maken heeft , zeker nu we een seizoen zonder Europees voetbal tegemoet gaan.

Mijn tweede en tegelijk grootste probleem met Trond is het feit dat hij totaal geen aandacht heeft voor jeugdspelers. Collega supporters wezen erop dat hij wel degelijk Ruiz een kans heeft gegeven maar enkel een blinde sjaaldragende trainer met een aversie voor technisch onderlegde dribbelkonten (Hoor ik daar iemand Georges zeggen) zou die geen kans gegeven hebben. We zitten naar verluidt met een echt goudhaantje in Raman , hebben een ruwe diamant in Conte en volgens de geruchten hebben we een van de beste jeugdlichtingen sinds onze vriend Boskamp zijn intrede maakte in het Ottenstadion. Ik hoop echt dat men bij het bestuur eindelijk doorheeft dat succes vertrekt vanuit doorstroming van eigen jeugd en dat daarvoor een coach nodig is die risico’s durft nemen. Is men dan vergeten wat Boskamp van geld heeft opgeleverd voor bijna al zijn ploegen , wie heeft er Fellaini , Witsel en dergelijke een kans gegeven bij Standard ? Opnieuw Boskamp. Wat doet Ajax al jaren, hoe oogste Anderlecht geld en succes , hoe is Genk kampioen gespeeld en hoe doet zelfs Lokeren het nu? Het antwoord is : jeugdspelers kansen geven. Als zelfs Roger Lambrecht dat doorheeft , als zelfs hij geen hoop tweederangs afrikanen gaat halen maar spelers als De Bock , Thsimanga en De Pauw steunt dan is het 6 na twaalf voor Gent. Krijgt Raman geen kansen volgend jaar dan is hij onherroepelijk weg.

Ik hamer al veel te lang op het belang van doorstroming van de jeugd. Niet alleen voor de doorverkoopwaarde maar ook voor de link met de lokale bevolking , je spaart scouting uit , je spaart aankoopprijs uit en je schept een klimaat waarin talentvolle jongeren in Gent blijven in plaats van in Genk te moeten gaan shotten. Ik vind dat voor elke positie er een talentvolle jongere minstens als doublure moet dienen. Je kan met niet vertellen dat spelers als Skarabot , Baric en consoorten niet te vervangen zijn door jonge gasten met een vergelijkbaar talent maar met groeimarge.

Wat me aan Sollied wel aanstaat is de nadruk op tactiek en looplijnen gekoppeld aan verzorgd aanvallend voetbal. Aanvallend betekent in zijn visie aanvallen als ploeg en kansen creeeren door samen naar een doel toe te werken.

Sollied is misschien veranderd tijdens de jaren en hij zal misschien inzien dat hij niet alleen maar met oudere spelers moet spelen maar zijn passage bij Lierse doet me niet het beste vermoeden.

Iets wat Sollied altijd verweten wordt is dat hij een club altijd verlaat en een pWat me wel doet lachen is de vermelding van Sollied en langetermijnsvisie in dezelfde zin. Hoe Ivan dat met een uitgestreken gezicht kan verklaren ontgaat me volledig. Maar opnieuw , misschien is dit niet meer de Sollied van voorheen en heeft hij veel geleerd uit zijn fouten.

Ik ben geen optimist als het op Kaa Gent aankomt en meestal terecht , zo voorspelde ik dat Brugge zelfs ondanks hun vreselijke start voor ons ging eindigen. Ik werd toen vierkant uitgelachen maar jammer genoeg had ik gelijk. Mijn nieuwe voorspelling is dat we minstens twee oost-europeanen gaan kopen in combinatie met een scandinavische aanwinst en de drie samen een gemiddelde leeftijd van  tenminste 26 zullen hebben. Oh en dat we ons tegen Oktober afvragen of er nu echt niks beters te vinden was op de transfermarkt.

Maar het is aan het bestuur en Sollied om mijn ongelijk te bewijzen. Ik trakteer hem met veel plezier op een paar pinten als dat lukt want wie er zeker gelukkig is met zijn terugkeer zijn de horecazaken rond het Ottenstadion.

10-06-2011 om 15:06 geschreven door Father Sha  

Vanavond is het tijd voor de zwanenzang van Franky Dury als coach van Kaa Gent , toevallig op het veld van onze grote rivalen uit die stad die het best kan beschreven worden met een Quote uit de film In bruges :I grew up in Dublin and I love Dublin, If i grew up on a farm and was retarded Bruges might impress me but i didn’t, so it doesn’t.

Dezelfde logica kan op het seizoen van de Gantoise worden toegepast, was ik nu een eenvoudige meegaande boerenzoon geweest dan zou ik wel tevreden zijn met een vijfde plaats. Want in een niet zo ver verleden zou vijfdes een enorme prestatie geweest zijn. Jammer genoeg ben ik een veeleisende moeilijke mens en leven we niet meer in dat verleden. Een variant van deze redenering zal ook geleid hebben tot het vervroegde afscheid van Franky. Voor de PO was men gematigd tevreden maar Europees voetbal bleef het einddoel. Toen duidelijk werd dat we dit doel niet meer konden halen werd de samenwerking in onderling overleg stopgezet. Alles mooi volwassen opgelost , niet ?

Niet dus, want de laatste weken werd het alsmaar duidelijker dat er een ferme haar tussen de boter zat tussen Dury en Ivan. Iets wat me eigenlijk erg verbaast aangezien Ivan meestal niet de boeman is in transfer en trainerperikelen , dat is een taak die Big L voor zijn rekening neemt. De hele historie rond die gsm rekening en de vele gesprekken met Mannaert, de uitlatingen over het ontbreken van de nodige kwaliteit en de reacties van Ivan spraken boekdelen. Het einde was in zicht.

Wat er precies intern aan de gang is zal binnen een paar maanden wel wat duidelijker zijn als een van de actoren in Voetbal magazine zijn versie geeft en de anderen dan in de pers aan een stevig rondje modder gooien beginnen. Het is Kaa Gent en wij doen niet mee aan proper afscheidnemen (Olufade, Sollied, Leekens, Herpoel, Verschuere, Grégoire en verder). Niet dat de club altijd in fout is maar hoe dan ook loopt het altijd wel ergens verkeerd.

Waar we als supporter wel gedeeltelijk kunnen over oordelen zijn de kwaliteit van het geleverde spel , de puntenoogst en de opstelling. Als we puur kijken naar de kwaliteit van de opbouw en de aanvallende intenties van de ploeg dan scoort Dury heel hoog. We spelen altijd op en offensief en proberen goed voetbal te brengen , toch zeker in de PO’s. Want ik wil ook niet vergeten dat als Couli speelt we nogal erg vaak terugvallen op de lange bal naar de lange man. Hij heeft er in de tweede helft van het seizoen veel mee gedaan maar het nadeel is dat als men Couli vastzet (wat op zich ook niet zo moeilijk is) er dan duidelijk geen plan B meer aanwezig was.

De puntenoogst was iets te hoog in de competitie , we oogsten meer dan we eigenlijk hadden gezaaid maar in de PO’s werd erg snel duidelijk dat de spelers erdoor zaten. Zeker de bepalende spelers waren geblesseerd of volledig uit vorm. Iets wat vorig seizoen onder Michel helemaal anders was , dan behaalden we de overwinning op basis van een fysieke superioriteit maar dan vooral onder impuls van een indrukwekkende Lepoint. Want zelfs ondanks de blessures (en mentale perikelen) bij Yaya en Yassin is het Lepoint die het hardste gemist wordt. Zijn vechtlust , zijn drive en scorend vermogen is iets dat we het hele seizoen hebben gemist. Een excuus dat Dury slechts gedeeltelijk mag inroepen want ondanks het feit dat hij zijn kern niet sterk genoeg vond zouden ongeveer 80 % van de trainers in eerste klasse dat in twijfel trekken. Als je op elke positie (behalve RB en dan nog) een volwaardige top 5 speler hebt dan kan je niet klagen.

Wat verwijt ik hem dan wel , eerst en vooral het falen van Arbeitman. Ik ben een grote fan van de Israëli maar dat is omdat ik geloof dat hij niet wordt gebruikt zoals het hoort. Hij is geen werkende , kaatsende reus van een spits. Hij is een speler die een goede basistechniek heeft maar vooral een neus voor goals, als je zo moeilijk tot scoren komt uit zoveel kansen en je hebt een pure afwerker op de bank zitten dan moet je toch wel erg koppig zijn om hem niet eens uit te proberen. Want zelfs in wedstrijden zonder Couli werd Schlomi gewoon langs de zijnlijn gehouden. Mboyo speelde dan diep in de spits terwijl dat duidelijk een flankaanvaller is die het moet hebben van snelheid en een actie, Arbeitman niet , dat is een een pure goalgetter. Geen fantastische voetballer maar iemand die snel kan reageren en ondanks zijn geringe gestalte en niet zo imposante fysiek wel al twee keer op rij met het hoofd kan scoren. Daar heb je een goed timing en plaatsing voor nodig. De juiste man op de juiste plaats , dat is Schlomi.

Los van het gebrek aan scorend vermogen kan je niet naast het schandalige aantal tegengoals kijken , we slikken ze langs alle kanten op alle mogelijke momenten. Dat ligt uiteraard aan de spelers maar de coach speelt daar ook een belangrijke rol in , je kan me niet wijsmaken dat er met Arzo , Wils , Wallace en Suler (soms) geen stevigere verdediging kan worden opgesteld. Dan heb je nog krachtmens Ba die duidelijk geen verfijnde speler is maar tegen Genk wel duidelijk maakte dat hij in rechtstreekse duels erg moeilijk te verslaan is. Maar om te zien of hij nu echt een basisspeler kan worden zal de nieuwe coach hem een aantal matchen op rij de kans moeten geven. Dat je als offensieve ploeg meer goals slikt is een gegeven maar er zijn grenzen. We hadden pech in de PO’s maar geluk in de reguliere competitie dus daar kan het ook al niet aan liggen.

Hopelijk weten we snel wie de nieuwe coach is zodat het transferbeleid misschien eens kan afgestemd worden op zijn spelsysteem want Sollied , De Boeck, Peter Maes , Koster of … leggen allemaal hun eigen accenten en daar heb je de spelers voor nodig.

Wie gaat/mag er weg volgens jullie ? Hier zijn mijn vertrekkers …

1)      Yassin : als er iemand nog geld aan wilt geven tenminste

2)      Suler: gratis en hoe sneller hoe liever

3)      Smolders : hoeft niet per se weg maar ik zou er ook niet om rouwen.

4)      Skarabot : te traag en te onzeker

5)      Baric : Heeft te weinig getoond dat hij een vaste waarde kan worden

6)      Couli : Als je er geld voor kan krijgen , waarom niet.

7)      De Smet: heeft zijn kansen nu wel opgebruikt

8)      Bojan : Met pijn in het hart ,als hij de kans krijgt om de volgende stap te zetten en we krijgen er nog wat geld voor uiteraard.

9)      Myrie : zie ik niet meer terugkomen

10)   Hanstveit: degelijke speler zonder meer

11)   Duarte : heeft me nooit kunnen overtuigen.

Het kan dus een drukke zomer worden voor Big L maar hij kan enkel geslaagd worden genoemd als er een goede rechtsback , een offensieve middenvelder (liefst met traptechniek) en een eventuele vervanger voor Couli bijkomen.

17-05-2011 om 13:35 geschreven door Father Sha  

Ik zit met een probleem betreffende de volgende speeldag in de playoffs. Ik supporter vanaf nu namelijk voor twee ploegen in de play offs , twee ploegen uit steden die 75% van hun naam delen , uiteraard Gent en Genk. Niet dat ik zo veel sympathie heb voor de kunstmatige met belastingsgeld en mijnfraude gecreerde ploeg maar het is vooral omdat ik het de andere drie kandidaten (ik reken er ons niet bij) totaal niet gun. Ik hoef niet uit te leggen waarom ik het die poldermannen niet gun maar wat Standard en Anderlecht dit seizoen getoond hebben mag niet beloond worden met een titel.

Maar ik zal beginnen met een open deur in te trappen door te zeggen dat wij het ook niet verdienen. Niet per se omdat het kwaliteit van ons voetbal in de playoffs ondermaats is maar gewoon omdat we veel te veel kansen de nek omwringen. Over een heel seizoen gezien hebben we ook veel te weinig getoond wat we in onze mars hebben , los van het feit dat we een zeer respectabel aantal punten hebben samengeraapt. Genk heeft daarentegen wel het seizoen gekleurd met offensief en aantrekkelijk voetbal. Zelfs nadat Vossen zijn in een dipje zat , De Bruyne uitviel met klierkoorts en ze bovendien met J. Carlos hun rots achterin verloren,bleven ze voor de aanval kiezen. Ze hebben uiteraard ook rotmatchen gespeeld maar het is de enige ploeg waarvan ik dit seizoen onder de indruk was. Bij momenten spelen ze wervelend voetbal gebaseerd op hun technische superioriteit. Ik was geen fan van de ansgthaas Vercauteren bij Anderlecht maar hij is echt terug opengebloeid bij Genk , fair in zijn analyses en dat bij een ploeg die de afgelopen jaren meer en meer op een parodie van een voetbalploeg begon te lijken. De ene teleurstelling na de andere , een resem mislukte en dure transfers en plots valt alles in de plooi.  

Hun kern is gewoon veel evenwichtiger dan die van de concurrenten. Ze hebben op elke positie een evenwaardige vervanger en sommige spelers zijn absolute top in België.  Zo is er geen betere rechtsback dan Anele , Joneleit een echte ontdekking centraal achterin,is de Toszer van dit seizoen de beste spelverdeler (wat een transformatie heeft die ondergaan), De Bruyne een fittere versie van Legear en wordt dat nog aangevuld met de  voorhoede Barda, Vossen en Ogunjimi. Dat heeft de rest gewoon niet ter beschikking , bij Standard is het defensief triestig en worden ze vooral gedragen door Witsel en Tchité (plus veel geluk de laatste weken) en Anderlecht komt vooral op het middenveld te kort want zonder Legear komt er niks van de flanken. Brugge is superwisselvallig en hangt vooral af van de flitsen van Perisic, Vargas en crazy Nabil.

Maar er zijn nog redenen waarom ik het Genk wel gun en met name Standard niet. De matchen tegen Standard staan altijd bol van de negativiteit , iets wat Brugge en ook ons eigenlijk vaak overkomt. Negatief publiek , negatieve en vuile spelers en een heel erg cynische benadering van voetbal. Als ik standard zie spelen dan denk ik altijd aan Genaro Gatusso , het soort van speler waarvan je u afvraagt of hij eigenlijk ooit van het spelletje heeft gehouden. Ik weet dat het moderne voetbal cynisch is onder invloed van The Special One , Chelsea , de Italiaanse ploegen en de grote financiële belangen maar dan gaat mijn voorkeur toch nog uit naar die paar ploegen die op zijn minst proberen om het positief te benaderen.  Niet dat er in Genk nooit opstootjes zijn hoor of dat zij nooit gaan klagen maar algemeen gezien vind ik ze erg positief.

Met Anderlecht had ik aanvankelijk minder problemen maar het feit dat Ariel Jacobs vond dat zij eigenlijk verdienden te winnen en de betere ploeg waren (de drie open doelkansen die wij missen vergeet hij nogal snel) , dat Vandenstock een penalty verwachtte voor de correcte (maar erg nipte) ingreep van Bruzzeze op Vasilinovic ging er ook weer eens over. Ze worden zenuwachtig in Anderlecht en dat begint duidelijk zijn tol te eisen op hun onverstoorbaarheid. Van Ariël verwacht ik niks anders omdat hij wel meer een andere wedstrijd ziet dan ongeveer alle andere waarnemers , zijn onzekerheid steekt hij weg achter zijn cynisme. Maar Roger is meestal wel een man die betrekkelijk fair is in zijn oordeel. Op basis van het aantal doelrijpe kansen konden beide ploegen winnen en dus is een gelijkspel ergens een terechte uitslag.

Dus ik hoop van harte dat Genk de titel pakt maar dat wil nog niet zeggen dat ik al op het punt sta dat we ze gewoon de zege moeten geven. De zege weggeven mag maar onder 1 voorwaarde en dat is als Bruhhe kampioen kan spelen als wij punten pakken van hun rechtstreekse concurrent , dan hoop ik op een opendeurdag bij de Gantoise.

22-04-2011 om 18:01 geschreven door Father Sha  

14-04-2011 om 13:52 geschreven door Father Sha  

Voor iedereen die het balspelletje in het hart draagt zijn het eigenlijk trieste tijden. Of het nu gaat over sjeiks die clubs opkopen , play offs onder het mom van verhoogde spanning of clubs die hun stadion de naam van de sponsor geven. Uiteindelijk draait het allemaal rond inkomsten die dienen om de primadonna’s die het huidige voetbalklimaat bevolken te kunnen betalen. Dat spelers als Boussouffa naar Dagestan trekken of dat een oude vedette nog wat geld gaat scheppen in Qatar of de States kan je hun individueel niet kwalijk nemen. Maar als fenomeen is het wel onrustwekkend. Spelers als Balotelli die te dom zijn om te helpen waaien verdienen op een week wat de meeste mensen nog niet in een volledig jaar samenrapen. Begrijp me niet verkeerd , ik vind dat als je een talent hebt dat zeldzaam en veelgevraagd is dan mag dat ook gepast verloond worden. Vele andere topsporters moeten veel meer in hun passie steken voor veel minder geld maar die hebben dan de pech dat sporten als Judo , Speerwerpen en dergelijke nu eenmaal niet zo’n uitstraling hebben. Minder supporters, minder sponsors betekent minder geld. Hetgeen wat me het meeste stoort is dat er steeds minder club en spelliefde overblijft.

Zo las ik onlangs een nogal verbijsterend bericht over een speler van Stoke City, Jermaine Pennant. Na een avontuur in Spanje bij Zaragoza kwam Jermaine terug naar zijn eiland om zijn kunstjes in het Brittania stadion te gaan vertonen. Hij was echter vergeten dat hij nog een aantal kleine persoonlijke zaken in Spanje had achtergelaten. Maar de attente politie van Zaragoza was zo vriendelijk om hem op die vergetelheid te wijzen. Wat had onze vriend Jermaine in Spanje achtergelaten dat zo belangrijk was dat de guardia civil moest optreden , vraag je ? Wel , hij was volledig vergeten dat zijn Porsche 911 al 5 maanden aan het station van Zaragoza stond mét de sleutels op de passagierszetel. Ach , iedereen verliest wel s iets zeker ?

Gelukkig heb je nog spelers die naast het geld ook nog genieten van het spel en zich volledig geven, spelers die vooral willen winnen (en uiteraard ook veel geld verdienen ) en zich niet zomaar neerleggen bij de vedette cultuur van tegenwoordig. Bijvoorbeeld Ryan Giggs kon al lang in de zon gaan liggen voor de rest van zijn leven en nooit iets tekort komen , maar hij kiest ervoor om zich nog op en top te verzorgen en al wie hem de laatste weken ziet spelen kan niet anders dan bewondering opbrengen voor wat hij op zijn 37^e nog realiseert of zelfs een zekere Sergio C die in de nadagen van zijn carrière in België kwam spelen en direct het voortouw nam. Spelers die niet enkel voor het geld spelen maar vol elke uitdaging aangaan.

Via dit omwegje kom ik op het uiteindelijke doel van mijn tekstje, namelijk een bloemlezing aan het adres van Raul Gonzalez Blanco, de man die van one touch goals zijn specialiteit heeft gemaakt. Een van mijn favoriete spitsen aller tijden , niet zo flitsend als de Ronaldo’s van deze wereld maar de flair en de eenvoud die hij in zijn spel legt zijn bewonderenswaardig.

 Nadat hij bij Real Madrid alle records had gebroken (clubtopschutter, Europees topschutter met 71 doelpunten waarvan 69 in de CL, recordhouder aantal CL matchen ) met onder meer  323 goals in 741 officiële wedstrijden voor de club (en dan vergeten we nog zijn massa assists) , na drie zeges in de Champions League en geen enkele rode kaart doorheen zijn hele carrière kon hij gerust nog wat geld scheppen op de bank bij Real of een van de rustoorden voor voetballers op hun retour gaan bezoeken. Maar de honger die hem zijn hele carrière heeft getypeerd nam opnieuw de bovenhand. Een seizoentje als derde of vierde keus zag hij niet meer zitten. Iedereen verwachte zich aan een afscheid van het topvoetbal maar dan was het buiten zijn eergevoel gerekend. Hij kondigde aan dat hij zijn carrière ging voortzetten bij Schalke 04.

Op je 33 ste na een heel leven lang bij Real en als Spanjaard nog beslissen om een volledig nieuw leven te beginnen in Duitsland , niet meteen het meest tropische land. De koude , de taal en de volledig verschillende mentaliteit schrikten hem niet af. Zelfs de berichten over de bestuurlijke problemen en de nakende sportieve malaise hadden geen invloed op zijn beslissing. Hij wordt uiteraard ook dik betaald voor zijn diensten in Schalke maar iets zegt me dat hij op andere plaatsen minstens evenveel kon verdienen met veel minder moeite. Maar hij moest en zou nog CL spelen en ondanks de aanwezigheid van jonge en dure aanvallers als Farfan en Huntelaar is Raul de onbetwiste titularis centraal vooraan bij Schalke.  Met twaalf goals in 28 matchen (waaronder alweer 3 CL goals en twee hattricks in competitie) heeft hij de criticasters de mond gesnoerd. Als je zijn loopvermogen , zijn infiltraties en gedrevenheid nog ziet en die dan vergelijkt met veel van de huidige jongere pseudo vedetten dan is het verschil enorm. Vanavond verdedigen zijn ploegmaats en hij hun voorsprong bij de regerende CL titelhouder Inter Milaan ,als ze dat tot een goed einde brengen wacht de halve finale tegen Man U wat voor een club als Schalke een half mirakel zou zijn.

13-04-2011 om 13:20 geschreven door Father Sha  

Als kleine introductie wil ik dus nogmaals herhalen dat ik waarschijnlijk een van de grootste Randall Azofeifa fans ben in het hele Ottenstadion , die doorsteekballen, die kleine bewegingen om zichzelf vrij te krijgen en zijn bal af te schermen , die vrijetrappen (speciale vermelding voor die vrijetrap waar hij dikke Glenn V te grazen nam puur op intelligentie en stijl) en die gemeten laterale passen over 50 meter. Die tweede helft tegen Brugge vorig jaar toen we geslagen waren en hij bijna alleen de boel heeft rechtgezet enzoverder. Het is met pijn in het hart dat ik het volgende schrijf maar ik sta er wel volledig achter.

Het ziet er naar uit dat de Buffalo’s naar goede gewoonte een smaakmaker gaan verliezen, aangezien onze strateeg (bij momenten) en auteur van ongeveer elke stilstaande fase in de matchen die hij speelt , ons gaat verlaten. Er zal weer meewarig worden gedaan over het beleid van Big L door de eigen supporters en spottend door alles wat anti Gantoise is. Ik hoor de Louwa buiten kreten alweer de kop opsteken en diverse forums en message boards zitten vol met gefrustreerde en teleurgestelde fans, enkelen die zelfs hun abonnement niet willen verlengen ed.

Laat me dan maar eens my two cents op deze affaire geven. Het is inderdaad een feit dat er is gezegd dat we niet meer MOETEN verkopen. Maar wat vele mensen daaraan niet begrijpen is dat die moeten puur vanuit een budgettair aspect moet worden bekeken. Het wil simpelweg zeggen dat we geen spelers moeten verkopen om de jaarrekening te laten kloppen , we zijn gezond en blijven gezond. Er wordt echter vaak vergeten dat het verkopen van een speler ook aan andere factoren te wijten is, zijn contractclausules, de manager van de speler , de speler zelf en de relatie tussen een bod voor die speler en zijn relatieve marktwaarde voor de club.

Deze factoren zijn puur economische variabelen en kunnen misschien storend klinken voor die mensen die nog hopen dat voetbal emotie en clubliefde is. Dat is een mooie gedachte en er zijn ook uitzonderingen die voetbal nog steeds zo benaderen maar laten we eerlijk zijn , welke clubliefde verwacht je van een Costaricaan die meer op de bank heeft gezeten dan hem lief is. Net zoals de logo kussende Bojan er niet zou voor aarzelen om een transfer naar een grotere (of rijkere) ploeg te aanvaarden of misschien zelfs forceren.

In het geval van Randall zullen we de variabelen eens ontleden. Wat zijn manager betreft is er weinig of niks te melden en dat is op zich al een prestatie. Want in transferdossiers zijn het meestal de managers die te pas en te onpas aan bod komen in de pers. De speler zelf had al te kennen gegeven dat hij een ferme contractaanpassing wou om te blijven en dat werd door het bestuur geweigerd. Verstaanbaar van beide partijen , hij is 26 en denkt dat de tijd rijp is om goed te oogsten terwijl het bestuur hem als speler heeft geëvalueerd en beslist dat zijn prestaties niet in lijn zijn met wat hij vraagt. Dan heb je dus twee opties , ofwel laat je hem blijven tot het einde van zijn contract en kan hij gratis weg. Gratis is dan het nadeel aan deze beslissing , het voordeel hiervan is dat hij dan wel moet zich volledig inzetten om de interesse rond zijn persoon te doen toenemen. In het andere geval verkoop je de speler bij een goed bod. Aangezien er sprake is van 1.6 miljoen kan je moeilijk spreken van een slechte zaak. Zeker als je weet dat onze topinkomende transfer ooit 1,6 miljoen was voor De Smet. Twee costaricanen gekocht voor peanuts en daarna verkocht voor iets tussen de 7 en 9 miljoen euro , that’s just good business ongeacht de invloed op het spelpeil. Denken jullie dat als Biglia nog 1 jaar contract over heeft dat ze hem dan gratis gaan laten vertrekken bij Anderlecht ?

Spelers zullen steeds blijven komen en gaan , we zullen ons steeds in zekere mate hechten aan bepaalde speler door hun prestaties of persoonlijkheid maar in de eerste plaats is het clubbelang prioritair. We willen uiteraard de beste ploeg en de beste resultaten maar jammer genoeg is de volgende stap in onze evolutie (titel) de aller-moeilijkste. Geduld is niet eigen aan een voetbalsupporter (myself included) maar in deze fase is dat wat ons te wachten staat. Het is beschamend dat na zo een superseizoen de tribunes niet eens volledig uitverkocht zijn. De gemiddelde Kaa Gent fan is niet van het aller-trouwste soort , kritisch en afvallig. We krijgen het Boudewijnstadion vol voor een bekerfinale maar een match in de EL tegen Sporting Lissabon geraakt met moeite uitverkocht.

07-01-2011 om 11:43 geschreven door Father Sha  

Deze avond wordt de laatste wedstrijd van het jaar 2010 afgewerkt en we mogen gerust zeggen dat het  een erg goed jaar is geweest , waarschijnlijk het allerbeste jaar ooit in de geschiedenis van onze geliefde club. Bekeroverwinning, tweede plaats, 6-2 pandoering aan de boeren en de kwalificatie voor de Europa League waar we ondanks een matige start toch nog enkele hoopgevende resultaten hebben geboekt. Wie dit tien jaar geleden had voorspeld zou genadeloos zijn uitgelachen maar ondertussen zijn we van een topclub in WORDING naar een TOPCLUB in wording geëvolueerd. Nog niet helemaal het afgewerkte product (ontbreken van landstitel op palmares, budget dat niet over 25 mil € gaat, beperkte jeugdwerking en bovenal een aftandse infrastructuur) maar wel een stap dichter. Want vorig jaar rond deze tijd hadden ook een bekerzege en Europese kwalificatie in mijn lijstje gestaan. De overblijvende challenges zijn echter wel de aller-moeilijkste , beetje zoals Max Payne 2 uitspelen op brutal difficulty of zo, je weet dat het kan maar het zal dagen zoniet weken kosten om het te realiseren.  

Wat onze spelers betreft zijn er een aantal dingen die me steeds zullen bijblijven. De beroemde buffalokreten speler van het jaar award toekennen wordt een moeilijke bevalling. Want we hebben de ontbolstering van Yassin meegemaakt , de constante prestaties van Wils mogen aanschouwen, de WK prestaties van Zlatan met trots gevolgd en bovendien gezien dat we in het post-Herpoel tijdperk over een zo mogelijk nog betere keeper beschikken. Dat Lepoint een veel betere transfer bleek dan initieel verwacht , dat Randall met zijn fantastische ups en pijnlijke afwezige periodes moeilijk in te schatten blijft, dat Thijs toch nog op hoog niveau terugkwam, dat zelfs Tim Smolders de goede prestaties aan elkaar kan rijgen én dat de jonge Conte de eerste jeugdspeler sinds eeuwen is die een basisplaats kan ambiëren. Jammer genoeg hebben we ook opnieuw afscheid moeten nemen van een smaakmaker , een jonge Venezolaan genaamd Roberto ging het geluk elders zoeken, verleid door een andere smaakmaker die ons verliet. De tabak kauwende controverse , de man die de professionaliteit, de overwinningen én ook de lange ballentactiek naar Kaa Gent bracht. De man die leeft van conflict en daarin het tegenovergestelde is van onze huidige coach. Maar ondanks mijn aversie voor zijn stijl heb ik wel respect voor wat hij gerealiseerd heeft.

Er waren op voetbalvlak uiteraard ook teleurstellingen in 2010. De Rode duivels bijvoorbeeld , de supportersvergadering naar aanleiding van het ontsporende conflict tussen publiek en spelers/technische staf, de teleurstellende prestaties van De Smet , de dubbele nederlaag tegen de boerkes dit seizoen, mislopen van de miljoenen van Celtic voor Suler en het soms povere spelniveau van de Buffalo’s (en met hen ongeveer iedereen in de pintjesliga) maar de resultaten hebben dat allemaal weggeveegd. Ook het WK was verre van schitterend (met uitzondering van Spanje, Mexico en Diego Forlan) onder meer door het triestige voetbal van Nederland en Brazilië die hun eigenheid verloochenden, het falen van Portugal en de rommelige Argentijnen met een erg matige Messi.

Beter doen in 2011 wordt praktisch onmogelijk (al doen we het wel erg goed voor een zogeheten overgangsjaar) maar bevestigen moet wel het doel zijn. In de zomer zullen we waarschijnlijk Yassin zien vertrekken en hopelijk nemen we dan ook afscheid van Hansvelt,Suler, Kenny, Grondin en Coulibaly. Suler zijn tackles en snelheid zullen we missen en ook de andere drie brachten op hun manier iets bij aan de ploeg. Maar met uitzondering van Suler schieten ze simpelweg tekort. In de ideale wereld worden ze vervangen door een ervaren verdediger, een jonge beloftevolle spits, twee superbacks en een jonge aanvallende Zuid-Amerikaanse middenvelder. Waarvan enkel de ervaren verdediger en de backs een noodzaak zijn. Wallace heeft duidelijk tijd nodig om zich aan te passen en Baric is degelijk , zonder meer. Odoi van Sint-Truiden, Buysse van Twente en Tshimanga van Lokeren zijn de eerste twee namen op mijn lijst maar de kostprijs zal voor alle drie wel een grote spelbreker zijn.

Ik kijk alvast uit naar de transferperiode, de play-offs en de viering van nieuwe bekerzege. Jullie toch ook ?

Beste wensen voor 2011 en nog een warme oproep aan iedereen die zich geroepen voelt om af en toe eens iets op papier te zetten over de Buffalo’s of voetbal in t’algemeen. Want tijd is iets dat in 2011 nog schaarser zal zijn dan het nu al is.

30-12-2010 om 16:32 geschreven door Father Sha  

*zucht*

Leven in het verleden en enkel nog kunnen teren op behaalde resultaten - uit datzelfde ondertussen erg verre- verleden is het triestige lot van elke Club supporter. Het is vooral jammer dat het ondertussen pijnlijk ver achter jullie begint te liggen en het jaar na jaar niet een beetje maar steil bergaf gaat.

Omdat ik voor enkele onder jullie nog een gevoel van medelijden voor hebben, voor jullie persoonlijk dan, omdat jullie niet voor een sympathieke toffe club met bekwame mensen hebben gekozen, maar in plaats daarvan, verblind door tijdelijke resultaten met behulp van een premier/supporter en corrupte scheidsrechters, voor de eerste de beste boerenclub hebben gekozen.

Die paar verstandigen onder jullie moeten toch ook inzien dat de tijd van politieke invloed (stilletjes aan) en boeren (heel snel) aan het voorbij gaan is in België. Dat het nu draait om de bekwaamste mensen op de juiste plaats, mensen met meer dan enkel boerenverstand en een duivenkot, mensen met langetermijnvisie, managementkwaliteiten en inzicht. Ik heb dan ook geen studie nodig om te kunnen stellen dat ten laatste tegen 2020 er geen sprake meer zal zijn van jullie boerenclub, waarschijnlijk door faillissement en anders wel omdat Brugge in zee zal liggen.

Het Europese coëfficiënt

Om mijn intellectueel eerlijk betoog verder te zetten en in te gaan op de Europese coëfficiënten-discussie uit het verleden zou ik ook willen benadrukken dat er voor zowel de nummer 2 in de competitie als de bekerwinnaar al sinds het bestaan van de Europese competities een Europees tickets verkregen wordt in België, Je kan hooguit spreken van het extra ticket dat België heeft gekregen dankzij enkele sterke prestaties van Anderlecht in de Champions league (om de jaren erna roemloos ten onder te gaan) maar die ging vorig seizoen dus naar Cercle of Genk. Dus nee, ik denk niet dat we ook maar iets te danken hebben aan Club Brugge ivm het feit dat wij nu Europees spelen.

Meer zelfs, Club Brugge heeft alles te danken aan Gent dat zij mochten meedoen (al is meedoen misschien niet echt van toepassing in dit geval), want dankzij het behalen van de beker moest Brugge 2 voorrondes minder spelen en kwamen ze in een betere bokaal terecht bij de trekking van de poules. Dat ze hier dan absoluut niks mee doen dat is triestig maar zoals eerder aangehaald perfect wetenschappelijk te voorspellen. Dat Gent van de 3 Belgische clubs in Europa in veruit de moeilijkste poule zat en toch de meeste punten haalt is dan ook volledig aan zichzelf toe te schrijven en daarover hebben zelfs de grootste vijanden moeten toegeven dat Gent keer op keer een erg knappe prestatie neerzette. We zijn de enige Belgische ambassadeur in Europa waar we op dit moment fier over mogen zijn.

Of Brugge (en dan zeker voor de laatste maal in zijn geschiedenis) Europees gaat halen dit seizoen dat weet ik niet. Via PO1? Onbereikbaar... Via de beker? Uitgeschakeld... Door de Europaleague te winnen? Vernederd...Door PO2 te winnen en? Heel misschien, dan moeten ze eerst PO2 dus winnen, dan die barragematch winnen en dan een hoop voorrondes doorworstelen... Wederom omdat het goed met jullie voorheb: Hoop er niet te veel op, het gaat enkel meer zeer doen dan, ga naar een ontwenningskliniek!

Gentse Bruggefans: begin te supporteren voor een ploeg die dichter bij je nieuwe woonplaats speelt, die wel nog op 3 fronten meedoet ipv 0, KAA Gent zal je levenslust en voetbalhonger wel kunnen stillen + de supporters zijn (iets) minder lelijk en marginaal!
Ga nu nog voor een ploeg met toekomst, zodat je binnen 5 a 10 jaar met opgeheven hoofd mee kan lachen met het faillissement van FC Loppem!

Groetjes,

Lennart

03-12-2010 om 13:25 geschreven door Father Sha  

Aan de Anderlecht supporters , het volgende hoofdstukje kan je klasseren onder de noemer satire dus neem het maar met een ferme korrel zout. De feiten zijn dat wij geen penalty kregen (die we misschien verdienden) , dat wij het een duwfout vonden voorafgaand aan de penalty maar jullie (en belangrijker de scheidsrechter) niet , dat Thijs zo niet moet tackelen, dat Nzolo niet zo slecht floot maar wel een cruciale fout maakt en dat een gelijkspel zeker niet gestolen zou zijn. Aan het eind van de rit staat het 1-2 en verliezen we alle toppers in de heenronde maar hebben we (met dank aan een optimistisch googlende ziel) de volgende vaststellingen te doen na de heenronde :

      1.  We hebben 2 punten meer dan toen
2. We staan 1 plaats hoger dan toen
3. We stonden 9 punten achter op leider, nu maar 5
4. We stonden 6 punten achter op Club Brugge, nu staan we er 4 voor

Tot daar het serieuze stuk.

Normaal geef ik weinig commentaar op de transferpolitiek van andere ploegen maar een berichtje in de krant deed me toch even de wenkbrauwen fronsen. De recordkampioen van België heeft namelijk een nieuwe spits aangetrokken. De officiële verklaring van het bestuur beschrijft de nieuwe speler als een echte topper die met een aantal acties een wedstrijd kan beslissen.

De betrokken speler is een Belg met Congolese roots en is op het eerste zicht geen echte versterking voor de reeds rijk gestoffeerde kern van de paarswitte ‘vrienden’. Met zijn 36 jaar en 1 meter 70 lijkt hij niet direct te passen in het lijstje spitsen die de laatste jaren het Astridpark verblijden met doelpunten. Want je kan er niet omheen dat Frutos, Lukaku en Desutter alleszins al hun imposante gestalte gemeen hebben. Van kleine spelers wordt vaak verwacht dat ze technisch sterk zijn in combinatie met een verschroeiende versnelling maar op het eerste zicht komt de nieuwe aanwinst ook hier niet aan de enkels van zijn concurrenten. Hij kan verder niet bouwen op een ijzersterke fysieke présence of een fantastisch reactievermogen.

Om de zaak nog erger te maken moet men bij Anderlecht nog twee extra assistenten aantrekken , simpelweg om deze speler tijdens de hele wedstrijd bij te staan. Indien deze extra krachten zich niet langs de lijnen zouden opstellen dan zou deze zwarte parel keer op keer in de buitenspelval trappen. Er dient ook een extra investering te gebeuren op het vlak van de uitrusting want deze speler heeft zelfs het lef om een aparte uitrusting te eisen , iets wat tot nu toe ongehoord was. Dat een keeper een aparte uitrusting krijgt is ondertussen gemeengoed maar een veldspeler ? Hij etaleert voorts een ontstellend gebrek aan kennis van de reglementen van het edele voetbalspel en het gerucht gaat de ronde dat hij zelfs faalde voor een theoretisch examen over deze reglementen. Niet dat een gebrek aan intelligentie echt nefast is voor de gemiddelde voetballer, kwatongen zouden zelfs durven opperen dat het een pluspunt is om de top te bereiken.

Men zou zich ondertussen wel kunnen afvragen of het bestuur van Anderlecht zijn verstand begint te verliezen . Op basis van al deze informatie kan je zo’n speler toch moeilijk een aanwinst noemen , laat staan een dergelijk riant salaris aanbieden. Zijn eeuwige glimlach en zachte inborst sieren hem maar rechtvaardigen geen plaats in de A kern van de grootste ploeg van België. Maar wat veel mensen niet inzien is dat men bij Anderlecht echt lichtjaren voorligt op de rest van de Jupiler League. Terwijl wij ons laten verblinden door zijn geringe fysieke kwaliteiten , zijn gebrek aan kennis en de meerkost die hij genereert voor de ploeg , heeft men bij Anderlecht het ultieme antwoord gevonden op tactische wijzigingen van de tegenstanders. Het antwoord is zodanig simpel dat het me verbaast dat niemand anders er reeds is opgekomen : Je stelt simpelweg twaalf man op en geeft die extra man een fluitje, een licentie van de voetbalbond en het recht om uw dominantie over het Belgische voetbal op het veld te illustreren.

Ik kan me voorstellen dat Ariel Jacobs (die in tegenstelling tot A3 met de week irritanter wordt) echt tevreden was over de prestatie van zijn nieuwe poulain gisteren. Het bestuur had deze zomer met Shikabala een beslissende speler in gedachten maar het lijkt met sterk dat zelfs de technisch onderlegde, snelle spits van Zamalek dezelfde impact kon hebben als dhr. N’zolo Jerome. Van deze man gaan we nog veel horen … A star is born

In dezelfde reeks volgende week : Het complot van De Witte en Louwagie dat het hele Belgische voetbal in zijn greep heeft. Met verhelderende inzichten van de heren Blondel, Geraerts en Stijnen.

15-11-2010 om 12:45 geschreven door Father Sha  

In het moderne voetbal is het een grote fout om te dwepen met bepaalde spelers van uw favoriete ploeg aangezien spelers slechts passanten zijn , soort van huurlingen die de ene dag uw embleem kussen en de volgende dag hun contract opzeggen onder druk van een grotere (rijkere) club. Het is echter praktisch onvermijdelijk van in deze valstrik te trappen , je volgt een club maar tegelijk ook de spelers van die club. Naargelang de prestaties, interviews of reacties van bepaalde spelers ga je die ook emotionele kwaliteiten toedichten en het vertrek van een speler zal sommige fans meer raken dan eigenlijk zou mogen. Niet per se omdat uw club eronder lijdt maar omdat je u verraden voelt door de speler in kwestie.

Maar iedere fan heeft spelers waarmee hij dweept buiten zijn club. Je hebt tegenwoordig het Ronaldo kamp (de CR7 niet die dikke) tegen het Messi kamp , je had de Beckham hype en als klein manneke wou iedereen Maradonna zijn op de speelplaats. Mijn favoriete spelers zijn altijd al middenvelders geweest en dan voornamelijk spelverdelers met een overschot aan technische bagage en overzicht. Ik kan vaak meer genieten van een goede assist , een balaanname onder druk of een gemeten pass over 40 meter. Spitsen zijn te breekbaar, te verwend en te egoïstisch (hoeveel spitsen scoren er geen intikkertjes en wijzen dan naar hun rugnummer alsof zij de klus op hun eentje klaren) en verdedigers spreken nu eenmaal iets minder tot de verbeelding (uitzonderingen zijn uiteraard Nesta, Carvalho ed). De lijst van mijn all time favoriete spelers was tot vorig jaar betrekkelijk kort want ze bestaat enkel uit de namen Zidane en Ruiz. Ik denk niet dat één van beiden echt een uitleg nodig heeft maar sinds vorig jaar heeft er zich een nieuwe naam aan de lijst toegevoegd , namelijk die van Gareth Bale , linkerflankspeler van Tottenham.

Elke voetbalfan heeft ook een aantal wedstrijden die hem altijd zullen bijblijven om welke reden dan ook. Iedereen zal zich wel een of andere WK finale herinneren (en zelfs waar je ze hebt bekeken) of bepaalde spectaculaire wedstrijden van uw club. Voor Belgen zijn dit vaak traumatische wedstrijden die ons bijblijven. De namen Platt, Rothlisberger en Pendergast zijn synoniem voor het eeuwige net niet gevoel dat het Belgische voetbal zo definieert. Ook al was er die goal van Verheyen tegen Tsjechië, die fantastische kopbal van Daniel VB tegen Wales of die onmogelijke goal van Albert tegen de Hollanders (WK USA) , dan nog zijn het de teleurstellingen die we het langst meedragen. Op clubniveau kan ik mijn eerste wedstrijd van Kaa Gent niet meer herinneren (ik woonde vroeger bijna naast het stadion dus zal als klein manneke wel een aantal wedstrijden gezien hebben) maar de wedstrijd die me echt heeft overtuigd was tegelijk ook de allereerste thuiswedstrijd die ik bewust heb meegemaakt. Op aandringen van hevige Buffalo fans in mijn omgeving woonde ik een wedstrijd tegen Mechelen bij (ongeveer 10 jaar geleden) en het werd een onvergetelijke ervaring. Niet alleen de 6-1 pandoering die we toen uitdeelden maar ook de sfeer op de tribunes , het cynisme van de supporters en het besef dat dit veel meer als thuis aanvoelde dan de tribunes die ik voorheen opzocht (tot mijn eigen scha en schande).

Deze week heeft er zich echter een heroïsche match toegevoegd aan mijn herinneringen , een match die bol stond van spektakel en de wereld deed kennismaken met de Whirlwind from Wales , Gareth Bale. De Europese kampioen kwam op bezoek in White Hart Lane en het werd een overrompelend succes voor de Mighty Spurs. Niet alleen de sfeer was fantastisch, volgens vele journalisten de beste die ze sinds lang hadden meegemaakt op Europees niveau, maar het voetbal was om duimen en vingers van af te likken. Dat was vooral te danken aan de Bale show. Een 21 jarige semi onbekende Welshmen die de beste rechtsback van de wereld , Maicon, keer op keer in de wind zette om daarna rond Lucio te gaan alsof het Philippe Clement was. Het is een uitzonderlijk talent want om uw beste prestaties te leveren tegen de absolute top en dat op slechts 21 jarige leeftijd is niet iedereen gegeven. Hij koppelt een verschroeiende versnelling aan een zuivere basistechniek , een tomeloze inzet aan een gedisciplineerde positionering en vooral een mooie dribbels aan loepzuivere voorzetten. Je hebt wel vaker jonge snelle spelers die wel dribbelen en vrijheid creëren maar slechts zelden het overzicht bewaren. Kijk maar naar de tijd die Robben heeft nodig gehad om efficiëntie in zijn spel te verwerken. Maar wat Bale tegen Inter heeft uitgehaald (zowel in de heen als terugmatch) heb ik zelfs Arjen nooit zien doen. De echte vedette neigingen zijn ook niet aan hem besteed want toen hij vorige week een aantal dagen vrijaf kreeg van de manager Harry Redknapp met de melding dat hij even naar t buitenland moest , ging hij doodserieus enkele dagen logeren bij zijn moeder in Wales. Niet Dubai, Miami of St. Tropez maar simpelweg Cardiff.

Wat vele mensen niet weten is dat Bale eigenlijk al afgeschreven was bij Tottenham , opnieuw een van de vele spelers die vakkundig om zeep werden geholpen in de Spurs Academy. Hij is clubrecordhouder van een erg bizar record. Hij is de speler die de langste reeks niet gewonnen wedstrijden op zijn naam heeft staan, elke keer Bale aan de aftrap stond werd er niet gewonnen. Zelfs al was hij zeker niet altijd schuldig aan het puntenverlies dan nog kroop het in zijn hoofd. Hij werd een tijdje uit de ploeg gehaald en kreeg de tijd en ruimte om zijn talent te ontwikkelen. De Bale van toen is in niks meer te vergelijken met de Bale die vorig seizoen opstond en de ploeg naar de CL kwalificatie sleurde.  Op die leeftijd zoiets realiseren en nuchter kunnen omgaan met de hoge verwachtingen van fans die al 30 jaar naar succes snakken, veel van de beloftevolle ‘sterren’ in België doen hem dat niet na.

04-11-2010 om 11:20 geschreven door Father Sha  

Schaduw

Deze speeldag stond volledig in het teken van de Super Sunday , wat er zo super aan was laat ik in het midden want beide partijen waren een maat voor niks. Anderlecht was efficiënter dan Genk en die twee andere ploegen waren meer bezig met het maken van overtredingen dan met voetbal. Wat een negatief publiek in het stadion van die slager zeg ,enkel maar zagen op de arbiter en voor de rest overklast worden door de bezoekende supporters. Blijkbaar hebben wij dan toch het advies van Big L gevolgd en de een voorbeeld genomen aan de supporters van Floppem. Het voordeel aan al dat gedoe rond Anderlecht,Brugge en Standard is dat er weinig aandacht wordt besteed aan de Gantoise die mooi meedraaien aan de top , we verliezen dan voorlopig wel alle toppers maar maken dat goed tegen de iets mindere goden.

Het gebeurt zelden dat ik onder de indruk ben van onze ploeg maar dat ligt meestal niet volledig aan hun eigen prestatie. Het ligt meer aan de hoeveelheid wedstrijden uit de CL en de EPL die ik bekijk. De snelheid van uitvoering , de intelligentie van de verdedigers en de technische bagage van de spelers op dat niveau zijn mijlenver verwijderd van het ondermaatse niveau die we in de pintjesliga te zien krijgen. Het grootste bewijs hiervoor is terug te vinden in het kleine percentage van Belgische toppers die slagen in een sterke competitie. Van Damme was een van de beste in België maar geraakt in de EPL zelfs niet van de bank, Jovanovic is nog zo een voorbeeld en wat te denken van het feit dat de grote Bouss bijna nooit echt uitblinkt tegen echt sterke ploegen (behalve die ene match tegen Bordeaux waar hij echt goed was).

Dit weekend waren de Buffalo’s echter echt goed , niet “ik doe een flitsende dribbel voorbij drie” man goed maar eerder “kijk naar ons we zijn een echt team” goed. Het was een waar genoegen om te zien dat het dominante voetbal van Michel nu gekoppeld wordt aan het combinatievoetbal van Dury. Zelfs Moody Eli liep zich te pletter voor hopeloze ballen en begon zowaar te applaudisseren voor mislukte acties van zijn ploegmaats. Neen , geen ironisch applaus (voor de cynici onder jullie) maar the real thing. Diep vanbinnen is het eigenlijk een grote lieve teddybeer die Eli …

De spelers van Mechelen kwamen vol vertrouwen naar het Ottenstadion maar slaagden er slechts met moeite in om aan een handvol voldragen kansen te raken. Spelverdelers Gorius en Destorme liepen zich steeds vast op een uitstekende Smolders (Smolders en uitstekend in dezelfde zin stel u voor) die totaal niet geholpen werd door een betrekkelijk anoniem acterende Randall maar vooral door een falende Thijs. Die laatste was dan ook de enige die ontgoochelde , hoe hij de match heeft kunnen uitspelen zonder tegen een rode kaart aan te lopen blijft een mysterie.  Smolders , die zowaar enthousiast was toen hij de supporters kwam groeten, als all round middenvelder? What’s next , Kenny als betrouwbare linksback?

Het is met ongeloof dat ik dit op papier zet maar de andere helft van de usual tekortschietende suspects speelde een erg sterke partij. Hij werd daarbij gedeeltelijk geholpen door de non match van zijn rechtstreekse tegenstander, Mununga. Maar ere wie ere toekomt , hij speelde erg secuur en trok geregeld met succes in de aanval. Die Mununga is trouwens een van de meest overroepen spelers in de eerste klasse. Hoe kan je het nu verantwoorden dat je kapitein wordt van een team als Mechelen als je minstens 5 kilo overgewicht meesleept? Zeker in een ploeg die het moet hebben van enthousiasme en inzet. Anyway , dat is het probleem van Brys en de fantastische Mechelse fans. Uw ploeg zo begroeten en bezingen als je net oververdiend 3-1 verliest zijn er weinigen gegeven, chapeau daarvoor.  Niet dat hun ploeg echt slecht speelden want er zit zeker wel wat in die ploeg en achter de kazerne zijn ze aartsgevaarlijk.  Is het iemand opgevallen dat de spelers van Mechelen zelfs na een nederlaag hun supporters gingen groeten?

De prestaties van Kenny en Tim verdienen een speciale vermelding maar de absolute uitblinkers waren wel onze twee flankaanvallers. In afwezigheid van de Ya’s kregen De Smet en Zlatan hun kans. Het zou geen cadeau zijn om de hoge verwachting te torsen die beide Ya’s op hun vervangers leggen maar dat bleek zaterdag totaal geen probleem. Dat Zlatan sterk presteert mag niet echt verwonderen. De laatste maanden heeft hij al gespeeld als diepe spits, vleugelaanvaller (links en rechts) én aanvallende middenvelder. Hij stelt zelden teleur en etaleert daarbij een ontroerende inzet. De kers op de taart was uiteraard zijn goal die het gevolg was van prachtig samenspel waarin hij zowel de rol van aangever als afwerker voor zijn rekening nam. Het is misschien een controversiële uitspraak maar in mijn ogen is en blijft Zlatan de beste speler uit de huidige spelerskern. Minder flitsend dan de Ya’s maar dat compenseert hij door zijn balbehandeling, inzet, overzicht en positionering op het veld. Ik beoordeel spelers altijd op hun First touch , hun balaaname dus, en die is vaak erg triestig op de Belgische velden maar niet zo bij Zlatan. Hij verliest zelden een bal in de controle. Het grote probleem is zijn gebrek aan scorend vermogen , toch in tegenstelling tot de betrekkelijke efficiënte Moody E.

Dat De Smet tot de uitblinkers behoorde is minder vanzelfsprekend. Onze mislukte toptransfer toonde al af en toe vlagen van zijn talent maar de gretigheid waarmee hij zaterdag keer op keer richting het doel van Renard trok was lovenswaardig. Zou het kunnen dat de overbeschermde wonderboy eindelijk kan omgaan met de druk die onvermijdelijk verbonden is aan de stap hogerop? Hij kreeg zowaar een staande ovatie én dat deed hem zichtbaar deugd. Maar er is een spreekwoord met zwaluwen en lente dat hier wel van toepassing is. Hij heeft al net iets teveel ontgoocheld , laat veel te makkelijk het kopje hangen en compenseerde dat niet met extra inzet. Stijn is zoals het zwarte schaap in de familie , je weet dat hij het kan en geeft hem daardoor meer ruimte dan het brave kindje. Hij krijgt kans na kans gebaseerd op de hoop dat hij ze met beide handen gaat grijpen maar in realiteit zijn de slaagkansen van zwarte schapen miniem. Maar als ze dan tegen alle verwachtingen in slagen dan is de voldoening oneindig veel groter.

03-11-2010 om 14:16 geschreven door Father Sha  

25-10-2010 om 14:18 geschreven door Father Sha  

Het is alweer een tijdje geleden dat ik me nog aan bloggen heb gewaagd maar dit weekend kan ik niet onbesproken laten. Zo was er de tumultueuze topper tussen het verbazingwekkend sterke Genk en het defensief erg kwetsbare Standard , de verdiende nederlaag van een inspiratieloos Anderlecht en uiteraard de freewheelende overwinning van de Buffalo’s tegen Kortrijk.

Vorig jaar rond deze tijd (ruim genomen)voorspelde ik dat we een nieuwe Randall Azofeifa in onze ploeg hadden , iemand die op termijn de dirigent kon worden van onze ploeg. Iemand die geleerd had van te knokken en eindelijk mijn gelijk bewijzen , want een rode draad door mijn eeuwige smeekbeden richting de trainers van Kaa Gent was dat ze Azofeifa eindelijk eens het statuut gaven dat hij volgens mij verdiende. Maar zelfs al was hij erg beslissend tegen de boerkes (beker en competitie) , nog bleef hij meer op de bank dan hem lief was. Onder Leekens en Michel kwam zijn talent er slechts sporadisch uit en ik moet toegeven dat hij vaak erg wisselvallig presteerde. Hij scoorde uiteraard wel een aantal fenomenale vrijetrappen en we herinneren ons allemaal die goal tegen Anderlecht waar hij Schollen te grazen nam van dertig meter. Ook het samenspel met Ruiz was vaak oogstrelend. Maar daarnaast liep hij vaak verloren zonder bal, vergat hij druk op de tegenstander te zetten en hij was meermaals schuldig aan een tegendoelpunt doordat hij zijn defensieve taken verwaarloosde.

Nu zijn we een jaar verder en ik durf nu eindelijk zeggen dat hij de grote patron van de ploeg is. Niet een leidersfiguur zoals Thijs , die overigens beresterk was tegen Kortrijk, maar wel iemand die alle ballen naar zich toetrekt. Met dank aan Michel die hem discipline en werklust bijbracht maar zeker en vast ook met dank aan Franky Dury die het heeft aangedurfd om zijn spelsysteem aan te passen zodat Randall de vrijheid krijgt om de bal aan te nemen en te dirigeren. Tegen Kortrijk kwam hij in de eerste helft weinig aan de bal en mede dankzij het falen van De Smet herschikte Dury de ploeg zo dat Azofeifa steeds slim tussen de lijnen kon gaan lopen. Want slim is hij zeker , kijk maar eens naar wat hij doet voor hij de bal aanneemt. Hij kijkt altijd naar de lopende mensen en opkomende verdedigers voor hij in balbezit komt. Het is alsof hij zijn pas al ziet nog voor hij hem verstuurd. Daarnaast heeft hij geleerd van af en toe irritante foutjes te maken , soms kort te passen in plaats van altijd die million dollar ball te proberen versturen en vooral erg intelligent vrij te lopen. Want ondanks zijn beperkte loopvermogen beweegt hij dit seizoen zodanig goed dat hij zelfs tegen een overbevolkt middenveld relatief vrij is.

Je kan echter maar beslissend zijn als je ploegmaten hun rol invullen. Hij mag Thijs,Smolders en Grondin dankbaar zijn dat die zich schikken in hun eerder dienende rol. Als je er op let zal je merken dat deze drie veel minder lange passen versturen dan vorig seizoen. Het spel is simpel maar erg efficiënt , interceptie waarna de bal naar Randall gaat die dan probeert de lopende flankaanvallers te bereiken. Opnieuw heeft hij dan het geluk dat daar niet de eerste de beste rondlopen want Yassin,Yaya en in mindere mate Conte maken gretig gebruik van zijn gemeten diepteballen. Het doelpunt van Yassin was een mooi voorbeeld van intelligent gebruik maken van uw troeven. Als je iemand hebt met zijn snelheid dan moet die bal snel, hard en laag in de loop worden gegeven. Yassin maakt het daarna prachtig af (wat een balbehandeling op snelheid met een man in de rug) en zit ondertussen aan 4 goals en assists. Het zijn “bijna” Boussouffa achtige statistieken.

Het grappige aan Yassin is dat je u de haren uit het hoofd kan trekken als hij weer eens aan een onmogelijke raid begint maar dat maakt hij altijd weer goed door minstens elke wedstrijd iets te doen waarvan uw mond openvalt. Het moet echter wel eens gedaan zijn met al die overtredingen die hij moet incasseren. Ik wijs daarvoor in de eerste plaats naar de scheidsrechters. Dat een verdediger loopt te schoppen uit frustratie neem ik hem niet te zeer kwalijk want het is de taak van de scheids om daar paal en perk aan te stellen. Het wordt hem verweten dat hij een fopduiker is maar als je Yassin al vaker hebt zien spelen dan weet je dat hij niet wil vallen zolang er nog mensen zijn om te dribbelen. Hij keert zelfs op zijn stappen terug om sommige spelers tweemaal te omspelen, wat zou hij dan gaan vallen ? Het spreekt in zijn voordeel dat buiten een beetje met zijn hand zwaaien hij toch opvallend rustig blijft bij al die kloppen.

Om af te sluiten wil ik nog volgend filmpje meegeven , ik probeer zoveel mogelijk ex-buffalo’s te volgen in het buitenland en terwijl ik dit weekend de samenvatting van de wedstrijd Utrecht (Dries Mertens) – De Graafschap bekeek was mijn verbazing groot toen de auteur van een ferm doelpunt een oude bekende bleek te zijn.. Het gaat over een ex jeugdinternational van Kaa Gent die een grote toekomst werd voorspeld maar wiens carrière tot nu toe nogal wisselvallig verliep.  Kijk maar naar het filmpje en je zal wel zien of je de naam herkent (overigens de eerste goal is ook van een Belg).

18-10-2010 om 15:29 geschreven door Father Sha  

Deze avond is het tijd voor een Europese wedstrijd in het Ottenstadion. Een echte Europese match dan nog , geen zwak afkookseltje genre Intertoto of de zoveelste voorronde. Lille OSC, tegenstander van vandaag ,is geen absolute topploeg maar tegelijk ook niet de minste. Sta me toe de ploeg een klein beetje voor te stellen.

De noord franse voetbalclub zag het licht in 1902 en heeft hoogtes en laagtes gekend in de franse profcompetitie. In de jaren na de tweede wereldoorlogen was Lille de absolute topploeg en eeuwige rivaal van de zuiderse tegenhanger Marseille, tussen 45 en 55 behaalden ze twee landstitels en vijf nationale bekers. Maar daarna ging het snel bergaf en volgde de club het spoor van vele andere oude gloriën (denk aan Union in België). De herhaaldelijke degradatie naar tweede klasse leek het dieptepunt te worden maar in 1970 werd het nog veel erger. De club kon de schuldenlast niet meer dragen na jarenlang financieel wanbeleid en de profstatus werd opgeheven samen met een verplichte degradatie naar derde klasse. De ups en downs bleven elkaar opvolgen tot Lille in de jaren 2000 weer stilaan aan de oppervlakte kwam. Deze heropleving was te danken aan een doorgedreven politiek van financieel conservatisme , aanhalen van de band met de veelal verarmde lokale bevolking en vooral een uitmuntende jeugdopleiding. Zoals vele Franse clubs had men bij Lille snel door dat de jeugd de enige manier was om de club te laten groeien.  De ultieme bekroning voor het goede beleid van de club was hun eerste deelname aan de CL in 2001, een prestatie die ze daarna nog twee maal herhaalden. Lille was de laatste jaren wel meermaals tegenstander van een Belgische club , zo speelden ze in de CL 05-06 tweemaal gelijk tegen Anderlecht en schakelden ze vorig seizoen Racing Genk uit in de voorronde van de EL. Dat was het verleden , nu op naar het heden.

Eden Hazard,de absolute ster van de ploeg is ons allemaal welbekend. Maar er zijn nog spelers met een verleden in België , de aartsgevaarlijke spits Gervinho (een speler die we blijkbaar ooit bij Gent wilden binnenhalen) en de Tsjechische stuntelaar Rozehnal. Hoe die laatste een dergelijke carrière heeft kunnen uitbouwen blijft me een raadsel , ik heb die bij al zijn ploegen aan het werk gezien en die was praktisch altijd zwak (deze avond gaat hij uiteraard super sterk zijn). Hazard en Gervinho worden aangevuld met middenvelder Rio Mavuba en krachtige targetspits Frau, voor zover ik erover kan oordelen is vooral het aanvallende compartiment van Lille goed voorzien.

De vermoedelijke opstelling van Kaa gent voor deze avond: Bojan, Skarabot, Suler,Wils,Baric,Randall,Smolders,Grondin,Zlatan/De Smet, Yassin en Couli.

Zoals vorige keer is ook nu het resultaat bijkomstig , dit is een mooie affiche voor spelers en supporters en uiteindelijk is de match van zondag een stuk belangrijker.  De Europa League is het beleg maar niemand mag vergeten dat de competitie ons dagelijks brood is.

30-09-2010 om 14:31 geschreven door Father Sha  

De wedstrijden tegen Lokeren en Sint-Truiden verdienen niet echt een analyse aangezien ik toch gewoon in herhaling zou vallen. We scoren makkelijk en slikken (meestal) te simpele doelpunten. Sommigen zijn te lui , anderen te egoïstisch en de scheidsrechters zijn meestal rotslecht.

Maar er is wel iets dat het bespreken waard is want houd u vast dames en heren we hebben een rasechte jeugdspeler in de ploeg. Niet zomaar een die de bank verwarmd maar eentje die twee matchen op rij in de basis mag starten. Dat het een unicum is weten we ondertussen wel maar beseft iedereen dat het is geleden van het eerste seizoen onder Leekens met Kurtulus en Buyssens. Sindsdien is er bijna geen enkele jeugdspeler die een plek in de wedstrijdkern kreeg laat staan een basisplaats.

Het wonder gaat door het leven als Ibrahima Conte. Hij werd geboren in Guinee en kwam enkele jaren geleden bij de jeugd (beloften) van Kaa Gent terecht waar hij vaak als spits speelde maar wegens zijn tengere gestalte (1,74 en met moeite 65 kilo) werd hij omgevormd tot all round aanvallende middenvelder (flank en/of centraal) .  Vorig jaar mocht hij voor het eerst proeven van het grote werk onder de grote gekke roerganger MP en blijkbaar ziet ook onze nieuwe coach wel iets in de lichtvoetige middenvelder. Door de vele blessures en het zware programma kreeg hij zijn kans en die lijkt hij voorlopig wel te nemen. We kunnen hem uiteraard niet afdoende beoordelen op de 2 uur en oneffen die hij dit seizoen heeft gespeeld maar daar laten we ons niet door tegenhouden.

Tegen Zulte bekroonde hij zijn sterke invalsbeurt met een assist en nog geen week later verdubbelde hij zijn totale aantal assists (met een beetje goede wil is het een assist en geen mislukte dribbel). Hij is duidelijk sterk met de bal aan de voet , gezonde portie lef,heeft een goede startsnelheid, maakt zijn truitje nat in de recuperatie en behoud meestal het overzicht bij de passing. Blijkbaar scoort hij ook betrekkelijk makkelijk voor een middenvelder (bij de reserven weliswaar). Hij past zich als tenger bazeke ook goed in op een middenveld met Randall (die weer eens heerste op het middenveld) en Smolders , twee spelers die niet per se gekend staan voor hun defensieve kwaliteiten. Al dient gezegd te worden dat Timmie een erg degelijk partij speelde tegen een weliswaar zwak Sint Truiden.

 Woensdag tegen Lokeren mocht Conte voor de eerste maal starten en speelde hij een eerder matige partij rechts op het middenveld. Dat lag vermoedelijk aan de zenuwen want je zag dat hij het probeerde te forceren door steeds ingewikkelder dingen te proberen in plaats van vertrouwen op te bouwen door het simpel te houden. Eerst de basis verzorgen en dan een stap verder gaan heet dat dan.

We hebben uiteraard nog geen wereldtalent in onze rangen want fysiek en tactisch is er nog veel werk aan de winkel. Daarnet haalde ik zijn overzicht aan als sterk punt maar het is tegelijkertijd ook een werkpunt. Ik telde niet minder dan 6 rotslechte laterale passen op het middenveld die dankzij de onkunde van de Limburgers nooit echt tot scherpe counters leidden. Maar een slechte pas richting uw defensieve middenvelder die dan geconfronteerd wordt met inlopende tegenstanders is vaak dodelijk. Bekijk de grote ploegen in Europa en afgezien van Barcelona en Bayern spelen de meeste ploeg op de snelle interceptie en counter. Maar voorlopig kunnen we dat met de mantel der liefde bedekken en tegelijk een paar kilo spiermassa laten bijkweken.

We kregen zaterdag ook het debuut van de Ecuadoriaan Edson die een verdienstelijke maar eerder anonieme partij afhaspelde. Het is echter zijn eerste wedstrijd dus best geen conclusies aan vastknopen.

De speeltijd is deze week echter voorbij want de volgende twee tegenstanders zijn van een ander niveau dan de kanaries. Ik verwacht onze allersterkste opstelling tegen Lille en hopelijk ook zondag tegen de boerkes die na de pandoering van vorig seizoen geen extra motivatie zullen nodig hebben.

28-09-2010 om 13:55 geschreven door Father Sha  

22-09-2010 om 14:29 geschreven door Father Sha  

22-09-2010 om 11:47 geschreven door Father Sha  

Wat een wedstrijd zondag en zoals we allemaal gezien hebben was het niet alleen maar door de 8 goals en twee rode kaarten.  Volgens de niet Gent supporters werden we zwaar bevoordeeld door de arbitrage en de complottheorieën rond onze voorzitter steken weer de kop op. Wat ik heb gezien was een twijfelende arbiter die fouten maakte aan beide kanten. Het eerste doelpunt had inderdaad moeten afgekeurd worden , de twee gele kaarten voor Mareval waren terecht (al ben ik niet zo een fan van frustratie gele kaarten, ze zijn zo zielig) en Zlatan krijgt rood voor de gevolgen maar niet de intentie. Hopelijk zien ze het ook zo bij de bond en moet hij maximum één wedstrijd missen.

Voor ik inga op de groeipijnen die we als club beginnen kennen ga ik het nog even over de wedstrijd hebben. Ik ben geen onverdeelde fan van Dury maar het voetbal waar hij voor staat kan me ondertussen wel bekoren. Het kost tijd om van lange ballen over te gaan naar snelle combinaties maar bij momenten (de goal van Yassin bijvoorbeeld) komt het er wel erg goed uit. Met onze twee snelle flankspelers (iemand al nieuws over Yaya?) kunnen we elke ploeg pijn doen, Zlatan is blijkbaar erg blij op het middenveld, Yassin kwam bij elk schot dichter bij een doelpunt (wat we hem allemaal zo erg gunnen), Baric vond ik redelijk sterk spelen en Randall heerst over de ploeg als een echte ouderwetse en scorende nummer tien.  Bovendien mogen de vrolijke vrienden Smolders en Thompson vegeteren op de bank en scoren we doelpunten bij de vleet. Kortom het is één groot feest bij de Gantoise …

Neen dus , het is eerder wishful thinking. Er zijn jammer genoeg ook veel negatieve elementen die voorlopig nog worden uitgebalanceerd door de pluspunten uit de voorgaande paragraaf. Want eens we het balbezit kwijt zijn is het vaak dramatisch, onder andere omdat onze ouderwetse spelverdeler niet graag in duel gaat. Daarnaast heb je nog het feit dat ik Wils gejinxed heb door hem te omschrijven als de betrouwbare constante in onze ploeg , neen het ligt niet aan zijn vorm of andere factoren … het ligt puur aan mijn evil power als blogger moehahahahaha.

Tweede poging , pilletje gepakt en terug op aarde terecht gekomen , mijn god complex speelt me soms parten. Terug naar Stef Wils en zijn weerbarstige vorm. Hij maakt namelijk opvallend meer fouten dan voorheen. Dat heeft een weerslag op de hele ploeg omdat zijn onzekerheid overslaat op de spelers rond hem. Als je de rots in de branding ziet afbreken dan moet dat zijn gevolgen hebben voor de stabiliteit van de ploeg. Suler heeft een aantal steekjes los en dat maakt hem een attractieve speler maar tegelijk ook een risicofactor. Hij is onze nieuwe Smoje. Iemand maakte er me attent op dat we eigenlijk gewoon Lepoint missen. Lepoint is iemand die het vuur in de ploeg krijgt en elke tegenstander tot het uiterste drijft waardoor ze onvermijdelijk fouten beginnen maken. Laten we dus hopen op een spoedig herstel.

Maar wat gezegd van de akkefietjes op en rond het veld? We herinneren ons allemaal ongetwijfeld de niet groetende spelers , de uitlatingen over Boeren die betere supporters zijn en de wegwerpgebaren van een zekere figuur die graag pruimtabak kauwt. Dan vergeet ik nog de toek die de rosse op zijn bakkes heeft gekregen. Enkele vergaderingen (en overwinningen) later werd dit allemaal met de mantel der liefde bedekt en was de toekomst weer blauw wit. Maar eerlijk gezegd zou het Kaa Gent niet zijn zonder nu en dan eens een relletje.

Zondag hebben we dus een nieuw hoofdstuk in ons rellenboekje kunnen bijschrijven. Dat Suler de les gaat spellen aan Yassin is nog het minste , niet erg slim om het zo openlijk te doen maar de adrenaline en de stress van een turbulent matcheinde zal daar wel voor veel tussenzitten.  Zand erover en iedereen weer dikke vriendjes. Maar er was nog iets vreemds opgevallen na de wedstrijd, het leek alsof we de wedstrijd maar met acht spelers hadden uitgespeeld. Want de rij die ons kwam groeten leek niet zo imposant , er ontbrak iets aan. Ik kon er even de vinger niet opleggen tot ik besefte dat Coulibaly dat al in mijn plaats had gedaan. Het vingertje op zijn mond en de vinger die naar de tribune wees was een niet mis te verstaan signaal. Hij wou ons duidelijk laten verstaan dat de roem naar zijn kop is gestegen. Wij moeten zwijgen (al heb ik niemand horen fluiten of zagen op hem) als de grote Elimane ons het plezier doet om zijn kunstjes te vertonen. Laten we hem nu met zijn allen onze vrouwen uitlenen , fruitmandjes sturen en zijn grote voorhoofd op onze rug tatoeëren…

Mijnheer krijgt maniertjes en denkt de grote ster te zijn en zolang hij blijft scoren en assists geven zal dat wel blijven duren. Onze trainer  mag dan wel zeggen dat alle spelers de supporters moeten komen groeten maar ik heb niet de indruk dat hij echt greep heeft op de kleedkamer.  Het feit dat hij roept om een psycholoog versterkt mijn mening. Middelmatige spelers die zichzelf beginnen overschatten horen waarschijnlijk bij de groeipijnen die we ondergaan bij onze race naar de top. De pseudo vedetten zouden best eens een les nemen van een zekere Costaricaan die nu het mooie weer maakt in Twente. Een speler die zowel menselijk als voetballend echte klasse is.

22-09-2010 om 11:44 geschreven door Father Sha  

Vanavond begint de EL voor onze fiere Buffalo’s en dat zou op zich een feestmoment moeten zijn. Maar ik mis de zenuwachtigheid en het gevoel dat er iets speciaals staat te gebeuren. Misschien ligt het aan de relatief onbekende tegenstander , of het feit dat het geen thuismatch betreft ? Het is opnieuw een erg belangrijke wedstrijd voor de ontwikkeling van club en spelers maar zo voelt het dus nog niet aan. Ik ga de wedstrijd uiteraard wel live volgen en dan zal het Europese gevoel zijn kop wel opsteken. Maar voorlopig laat het me betrekkelijk koud.

Als ik de selectie van Sofia bekijk dan komen me slechts twee namen bekend over en dat zijn de Nederlandse verdediger Serginho Greene  (ex Feyenoord) en de Franse aanvaller Garra Dembele (voornamelijk omdat er over hem veel werd geschreven in de voorbereiding op deze wedstrijd).  Maar ik vermoed dat er ergens een Bulgaarse blogger ongeveer hetzelfde schrijft over onze spelerskern. Hoeveel kans we maken valt niet te zeggen , zij hebben alleszins een grotere naam in Europa dan de Buffalo’s (maar echt moeilijk is dat nu ook weer niet).

Volgens Dury maken we een kans en mogen we zelfs puntenverlies incalculeren in de competitie om Europees te presteren. Wat ik persoonlijk beschouw als een enorm achterlijke uitspraak want zo geef je de spelers al een excuus om minder te presteren en de wedstrijden tegen ‘Janneke en Mieke’ licht op te pakken. Ik ga (zoals meestal) eerder akkoord met onze Big L die zegt dat we ons op de competitie moeten concentreren en de EL als extraatje beschouwen. Een extraatje waar je u keihard voor inzet maar geen doel op zich. Winnen of verliezen is vandaag niet zo enorm belangrijk , de manier waarop des te meer. Ik wil positief voetbal en inzet zien , geen negentig minuten durend schaakspel.

De tweede ronde halen is niet onmogelijk maar tegelijkertijd redelijk vergezocht. Tegen het goed bestuurde Lille en de Portugese grootmacht Sporting zal er waarschijnlijk weinig te rapen vallen. Het flitsende Racing Genk van dit moment heeft tegen Porto moedig gestreden maar wel twee keer klop gekregen dus ik houd mijn hart vast voor wat onze sputterende ‘helden’ kunnen realiseren. Maar met Kaa Gent weet je het nooit. Supporteren voor Kaa Gent is alsof je samen bent met een humeurig supermodel. Je geeft er een fortuin aan uit maar wordt zelden beloond met datgene waar je zo hard op hoopt. Maar net als je het niet meer ziet zitten bezorgt ze u de nacht van uw leven …

16-09-2010 om 14:27 geschreven door Father Sha  

Europees voetbal

Deze avond begint de eerste fase van de Europese competitie voor de Lillywhites uit White Hart Lane. Dit is het eerste deel van het Europese tweeluik van mijn favoriete ploegen. De tegenstanders deze week heten Werder Bremen en Levski Sofia. Geen supergrote namen maar allebei wel clubs met een roemrijker verleden dan hun tegenstanders. Twee moeilijke verplaatsingen en dus zijn de verwachtingen niet zo hoog gespannen , met twee goede wedstrijden ben ik al zeer tevreden. Alles wat daar nog bij komt is mooi meegenomen. Het afgelopen seizoen hebben beide ploegen tot op het eind geknokt voor hun plaatsje in de CL en de EL om dan in Augustus de valstrik van de voorrondes te overleven. Tottenham tegen Young Boys Bern met relatief gemak en Kaa Gent met de belangrijkste zege waar we allemaal ooit zijn bij geweest. De scalp van Feyenoord hangt aan onze riem en was zonder twijfel de kers op de taart van het seizoen 2009-2010.

Maar waarom hechten we eigenlijk zo veel belang aan een Europese competitie aangezien algemeen bekend is dat een goed parcours in de CL/EL onvermijdelijk punten gaat kosten in de nationale competitie. Je hebt een grotere kans op vermoeidheid, blessures en vooral op onderschatting van de wedstrijden tegen zogezegd kleinere teams. Het is net die onderschatting die dodelijk is want voor die kleinere teams is een wedstrijd tegen een top 5 team wel een belevenis. Terwijl de top 5 spelers zich willen tonen op europees niveau voor de eer en de mogelijke transfer (de volgorde van belangrijkheid van die twee durft wel eens te wijzigen) kunnen linkerkolom spelers zich enkel tonen tegen grotere teams. Echte toppers kunnen hiermee om dankzij een brede kern , ervaring en kwaliteit. In België kan enkel Anderlecht zich daar een beetje over zetten maar we hebben allemaal gezien dat presteren in Europa ook nadelig kan zijn. Met name“de maffia “en “die ploeg die ons niet ziet als een echte concurrent” hebben dat vorig jaar bewezen. Het uiteindelijke doel  moet voor beide clubs hetzelfde zijn : een vaste waarde in de top  van de nationale competitie worden en blijven.

Maar de vraag blijft voorlopig onbeantwoord, waarom hechten wij als supporters zoveel belang aan goede prestaties in Europa? Is het om de eer van het Belgische voetbal te doen ? Is het om te kunnen opscheppen tegenover andere supporters ? Is het omdat we hopen dat er veel geld binnenkomt en onze beste spelers dikke transfers kunnen versieren? Want dat laatste is zelfs zonder EL een constante bij Kaa Gent en met goede prestaties in de EL zal de leegloop nog aan een sneller tempo worden voortgezet. Als iemand me kan zeggen waarom hij of zij waarde hecht aan dergelijke wedstrijden , please enlighten me. Waarschijnlijk is het omdat je als supporter steeds wilt dat uw club naar het hoogst haalbare streeft op alle vlakken , je wilt altijd winnen.

Vanuit het standpunt van de clubverantwoordelijken zal het voornamelijk over prestige en budget gaan. Prestige omdat Europese prestaties veel weerklank krijgen en het respect voor uw club en uw individuele prestaties als manager, trainer en voorzitter groeit. Op die manier kan je sneller betere spelers aantrekken en kan je de stijgende lijn van uw club verder zetten. Bij grote clubs gaat het dan nog eerder over het bevestigen van hun rol en het invullen van de verwachtingen van uw supporters. Maar aan het eind van de rit draait het toch weer over geld , over het overwinnen van uw budgettaire beperkingen. Clubs als Gent en Tottenham willen graag hun plaats veroveren binnen de nationale hiërarchie maar om dat te kunnen doen heb je steeds meer centen nodig. Een aantal winstpremies en Europese thuismatchen kan dan wel een mooi duwtje in de rug betekenen. Het bestuur van Kaa Gent heeft ons wat dat betreft wel in aangename zin verrast door de prijs voor een abonnement EL (achter doel) te beperken tot 50 euro wat een stuk minder is dan verwacht. Of misschien zijn we zodanig gewoon geraakt aan absurde prijzen dat we er niet bij stil staan dat voetbal uiteindelijk een duur tijdverdrijf blijft. Maar dat doet er deze week eigenlijk allemaal niet erg veel toe , deze week is het tijd om onze clubs te zien triomferen in Europa.

14-09-2010 om 14:22 geschreven door Father Sha