Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist,van zodra er een nieuw artikel op deze blog verschijnt vertrekt er een reminder per e mail.
Beoordeel dit blog
Kreten vanuit het Ottenstadion
De beste stuurlui staan aan wal
23-10-2009
Kuupeuh !!!!
Aan het eind van het seizoen wordt er vaak met allerlei lijstjes gegoocheld om de sportpaginas nog wat te vullen, de meeste prijzen zijn uitgedeeld en het regent nutteloze eindeseizoens matchen . Een aantal spelers en coaches worden dan gevraagd hun ideale ploeg samen te stellen uit alle spelers van eerste klasse. Ook supporters discussiëren graag over wie ze bij hun ploeg goed zouden gebruiken, in de Gentse tribunes hoor je vaak de (soms spottende) kreet Kuupeuh als een tegenstander indruk maakt . Het doet er dan niet direct toe bij welke ploeg ze spelen want elke voetballiefhebber kan een goede speler waarderen, het mooiste voorbeeld daarvan was de staande ovatie die de Man U fans gaven aan de Braziliaanse topspits (een status die hij na zijn deelname aan de reality show Supersize me niet meer kon waarmaken) Ronaldo na zijn hattrick (voor de beelden: http://www.youtube.com/watch?v=xCayNnIEH88). Spelers die sympathiek overkomen in interviews of op het terrein hebben meestal ook een streepje voor bij het bepalen van die ideale teams. Witsel mag bijvoorbeeld nog zo een superseizoen hebben dan nog denk ik niet dat men hem nog snel een gouden schoen zal geven. Voor zover ik me kan herinneren was Conceicao de grote uitzondering op die regel. Wat hij miste aan aaibaarheidsfactor maakte hij ruimschoots goed door zijn spektakelwaarde.
Ik heb uiteraard ook een aantal spelers die ik liever in blauw witte kleuren zou zien. Het leek me een goede oefening (lees: nutteloos tijdverdrijf) om eens mijn favoriete elf uit de Jupiler League op papier te zetten. Later waag ik me misschien nog aan mijn favoriete ploeg internationaal én vooral aan spelers you love to hate. In navolging van Jovanovic vorig jaar ga ik er geen spelers van Kaa Gent in opnemen. Dan zou de helft van de namen al ingevuld zijn en wat ga ik dan doen om mijn uren te vullen? Iedereen weet tot wat voor een baldadigheden verveling kan leiden.
Het had wel aangenaam geweest om er een aantal verrassende keuzes in te verwerken maar in België kom je jammer genoeg vaak bij dezelfde namen uit , niet wegens het overschot van talent bij de topploegen maar vooral door de armoe bij de anderen. Het lijstje heet simpelweg Kuupeuh want wie weet spendeert onze geliefde manager zijn vrije uren op het internet om elke transfertip van elke onbenul na te gaan In het hoogst onwaarschijnlijke geval dat hij mijn raad opvolgt dan ben ik steeds bereid om voor een riant loon het sportieve beleid van Kaa Gent uit te stippelen. Geachte heer Louwagie u kan mij per e-mail bereiken via deze blog , just in case
Het opstellen van een dream team begint eigenlijk met het type opstelling, ik kies voor een 4-3-3 met aanvallende vleugelverdedigers.
Copa (GK): De positie van keeper was het makkelijkst in te vullen. Naast een fantastische reflex keeper is Copa ook een erg professionele en aangename persoonlijkheid, bij de degradatie van Beveren is hij zich bijvoorbeeld persoonlijk gaan excuseren bij de supporters. Terwijl hij ongeveer de enige van de ploeg was die zichzelf niks te verwijten had. Hij begaat wel de occasionele flater maar dankzij zijn wereldsaves en excentrieke stijl zou je soms hopen dat de tegenstander veel kansen krijgt.
Van Damme (LB): Na het vertrek van Asare bij Mechelen is Van Damme de allerbeste linksback. Hij combineert kracht met techniek en vooral een bewonderenswaardige overgave. Diezelfde overgave zorgt er ook voor dat hij wel eens te kampen krijgt met onnodige schorsingen.
João Carlos Pinto Chaves (CD) met ruime voorsprong de beste centrale verdediger van België. Zalig overzicht, zuivere techniek, heeft bijna nooit een tackel nodig en scorend vermogen. Absoluut de enige speler van KRC Genk die op het gewenste niveau speelt.
Juhasz (CD) ongeveer hetzelfde type als Carlos met meer ervaring op een hoger niveau, een van de weinige Anderlecht spelers die bijna nooit ontgoochelt. Naar mijn mening de volgende Anderlecht speler die een stapje hogerop gaat spelen. Hij is het type verdediger dat kan aarden in zowel de afwachtende Serie A als in het hoge tempovoetbal van de Premier League. Geen wereldtopper maar subtop in een goede competitie zit er zeker in.
Marcos (RB): Goed positiespel, kan een man uitspelen, goede voorzet in de voeten en het perfecte voorbeeld van een multifunctionele vleugelverdediger.
Defour (DM): Hij heeft enorm veel opgestoken van de hierboven vermeldde Sergio C. qua wedstrijdmentaliteit. Hij heeft een enorme actieradius, kan tijdens zijn balcontrole al een nieuwe actie opzetten, in Engeland zouden de commentatoren laaiend enthousiast zijn over zijn First Touch, laat de ploeg hoger spelen door zijn overzicht en passing en ondervindt bijna geen nadeel van zijn kleine gestalte. Verdedigende middenvelders zijn al te vaak slechte kopieën van Patrick Viera. Hij speelt als DM maar kan zonder problemen ook hoger gaan spelen. Is net iets te vaak betrokken in polemieken naast het veld waarbij zijn integriteit wel eens in twijfel kan getrokken worden.
Vadis Odjidja Ofoe (DM): Gentenaar dus sowieso een streepje voor op de rest. Hij is een grotere krachtigere versie van Defour, bestrijkt iets minder terrein maar is bij Brugge de metronoom op het middenveld. Het combinatievoetbal van Koster ligt hem duidelijk beter dan het non voetbal van Mathijsen want hij betrokken in echt alle acties van Brugge. Oogt steeds heel rustig in de balaaname en balcirculatie, komt intelligent over in interviews en durft al eens zijn mening te uiten zonder te hervallen in voorgekauwde voetbalclichés. Schiet veel op doel maar in de meeste gevallen niet binnen het doelkader.
Cruz (AM): Misschien niet de beste aanvallende middenvelder in België maar een van die weinige spelers met een surplus aan techniek en vista. De enige ouderwetse spelverdeler op de Belgische velden. Heeft zich ook naast het veld heel goed aangepast aan België. Geboren pechvogel die daardoor een deftig contract bij een buitenlandse middenmoter is mislopen.
Jovanovic (LW): Hij speelt zelf het liefst centraal in de aanval omdat hij dan meer goals kan maken (en minder meeverdedigen) die hem naar een top level club kunnen brengen. Ik volg echter Michel en Lazlo die hem vaak vanop links lieten spelen. Goede vleugelspelers hebben we niet in België en als je een sterke versnelling combineert met een goede voorzet in de voeten en dan nog makkelijk voorbij uw rechtstreekse tegenstander kan gaan dan sta je op de flank. De aanwezigheid van Mbokani (echte zuivere centrumspits) versterkt dan nog al het bovenstaande.
Berrier (RW): Geen typische linksbuiten met enkel een versnelling langs de lijn maar het prototype van de moderne Franse voetballer, kreeg de bijnaam Ribéry van het noorden. Hij komt niet aan de enkels van ugly Frank maar als je vanuit derde klasse in Frankrijk naar de Jupiler League komt en na een korte aanpassingsperiode zo een invloed hebt, dan heb je wel talent (of is de Jupiler League gewoon erg slecht). Hij kan met een simpele pas een hele verdediging herleiden tot een stelletje Van Buytens tegenover een random middelmatige Armeense spits.
De Camargo (ST): Waarschijnlijk niet de beste centrumaanvaller (of ex aanvaller) in België maar heel erg nuttige pion in dit systeem. Hij kan goed kaatsen, is sterk met het hoofd, loopt zich te pletter en kan daarnaast ook nog wel aardig met de bal om. Hij is geen geboren afwerker maar met al die scorende spelers rond hem kan hij zorgen voor een afspeelpunt en kan hijruimte maken voor de infiltraties van Jovanovic. Het lijkt op de functie die hij nu met verve vervuld bij Standard maar in een iets hogere positie. Een boutade van veel coaches is dat de aanvaller de eerste verdediger is en hij belichaamt die stelling.
Wisselspelers: Volders, Sarr, Biglia, Boussouffa, Dirar en Mc Donald. Met zon ploeg kan je volgens mij elk jaar kampioen spelen en wie weet zelfs af en toe eens een europese match winnen, tegen een tegenstander uit een echt voetballand dan wel te verstaan. Serviërs, Polen en andere Wit Russen verslaan is niet zo een grote prestatie als sommigen er wel van maken.
Zoals altijd ben ik benieuwd naar de meningen van de lezers dus geef gerust jullie favoriete elf door. Ook alle kritiek, feedback of whatever per mail, per gastenboek zijn steeds welkom. Vooral omdat de inspiratie op dit moment op een laag pitje staat, beetje controverse is altijd handig.
Ik zal zeker en vast niet de eerste zijn die de vergelijking maakt tussen een voetbalwedstrijd en een bloederige Griekse tragedie. Als die bewuste wedstrijd zich dan nog op Griekse bodem afspeelt en een dramatisch verloop kent dan is de titelkeuze wel toepasselijk en zal ongeveer elke journalist het wel gebruiken en zij worden dan nog betaald om origineel te proberen zijn , mentale luiheid is een echte plaag. Er werden uiteraard geen moeders aangerand of steden uitgeroeid met behulp van een houten paard maar als je de gezichten van de Standard spelers zag dan leek het toch of ze net het voetbalequivalent van dergelijke gruwel hadden ondergaan. Want vergis je niet, Standard mag dan nog punten verliezen door een gebrekkige mentaliteit in België, als ze CL spelen dan zijn de transferzoekers wel serieus met hun vak bezig.
Gisterenavond tot en met de 92 ste minuut stond de teneur van deze tekst vast, tegen mijn cynische inborst in wou ik een gelijkspel gaan bejubelen. Ik ging vol lof spreken over de verademing die Standard biedt in de CL na al die jaren het non voetbal van Anderlecht. Een Standard dat aan de andere Belgische ploegen toont dat je modern voetbal kan spelen tegen rijkere clubs, dat je in uw eigen kansen kan geloven als je een goede organisatie koppelt aan technische sterke spelers, dat een scheidsrechter niet altijd alles hoeft te fluiten en dat de spitsen van Standard Europese subtop zijn.
Maar een minuut later was naar goede Belgische gewoonte weer eens alles voorbij. Verdienstelijk gespeeld en met lege handen terug naar huis. Die lege handen zijn te danken aan een overroepen keeper die zijn interventies niet kan timen.En wij die dachten dat een vliegende keeper enkel op de speelplaats bestond. Misschien zijn de ballen in Limburg zwaarder want net zoals die andere Belgische keeper uit Limburg kan Bolat geen hoge ballen inschatten en toont hij de beperkingen van een lijnkeeper aan. Het type keeper dat steeds afwacht en zijn domein niet domineert. Daarna nog verklaren dat het de fout van iedereen is en daardoor weinig zelfkritiek tonen is ook iets dat hij gemeen heeft met die andere keeper met het zangerige (of is het zagerige) dialect.
In schril contrast met de twijfelachtige prestatie van hun keeper speelde de voorlinie van Standard een wervelende partij. Er ging constant dreiging uit van de dribbels van Mbokani (die goed speelt als hij het geld ruikt), Jovanovic met zijn onberekenbare raids en onzelfzuchtige assists en De Camargo die goed afwerkt en met veel kracht en overtuiging de andere twee ondersteunt. Gedeeltelijk geholpen door een van de weinige scheidsrechters die de fysiek heeft om het tempo in de match te houden. Geen veelfluiter maar correct en streng als het nodig was en spottend als een speler geen charge kon verdragen. Het mocht eens vooruitgaan en mijn respect voor Proença is groot. Ik heb al enkele matchen live gezien in Portugal en het gaat er daar inderdaad redelijk mannelijk aan toe. Niet bruut maar intens. Ze mogen de video van deze match eens tonen aan bepaalde scheidsrechters in België. Die scheidsrechters die elke fase fluiten in het voordeel van de bekendste speler, fases waar vaak nog op 20 meter vandaan staan uit te hijgen, je kent ze wel vermoed ik.
De kranten zullen (terecht) het voetbal van Standard prijzen maar wat maakt het uit dat je tegen alle drie uw tegenstanders kon scoren en zeker niet kapot werd gespeeld als je met 1 op 9 staat. Niks vele miljoenen, niks punten voor coëfficiënt enkel de zoveelste veelbelovende prestatie. Ik heb niet echt sympathie voor Standard als club maar het lef waarmee ze hun Europese opdrachten aanvatten bewonder ik wel. Het is niet het totaalvoetbal van voetbalmachines als Man U, Arsenal, Real of Barcelona maar het lijkt enorm veel op het spel dat Benitez bij Liverpool heeft geintroduceerd . Ze spelen zelfs niet zo fantastisch maar er gaat een zekere dreiging uit van hun counters en het contrast met de andere Belgische ploegen in de CL is enorm groot. We moeten al terug naar het Anderlecht van Koller/Radzinski om hetzelfde gevoel op te roepen, het gevoel dat er iets in zit. Niet het gevoel dat we naar een ploeg kijken (zelfde ploeg maar dan zonder Koller/Radzinski) die een erg triest record van oververdiende nederlagen heeft neergezet. De hoop dat we heel misschien even terugkunnen naar de tijd dat ik nog een klein ventje was enkel lang mocht opblijven als er voetbal was. De tijd dat er in de lente nog Europees gevoetbald werd in de Belgique. De tijd dat de dieren nog spraken en de straten veilig waren.
Hopen op beterschap, dat is de eeuwige slogan van het Belgische voetbal.
Het is even stil geweest op mijn blog wegens vakantie en andere beslommeringen maar ik ben steeds met een oplettend oog de prestaties van onze geliefde Buffalos blijven volgen. Ik had een lijstje opgemaakt waaraan ik de prestaties van onze ploeg wou toetsen als ik terugkwam. Begin september leek het goed te lukken met het realiseren van onze objectieven. En dan was het plots allemaal om zeep
De top vier is al redelijk ver verwijderd, we gaan totaal niet door op het elan van begin dit seizoen, er dient zich compleet niemand aan als revelatie (met uitzondering van een sterke Rosales die niet echt een revelatie meer is) en over het Artevelde project zwijg ik liever. Net zoals alle betrokken in dit dossier er op dit moment het zwijgen toe doen. Wat onze geplaagde buffalos de laatste weken gebracht hebben sluit volledig niet aan bij wat we verwachten van Kaa Gent als ploeg. Er zit geen creativiteit in de aanvallen, we slagen er niet in om de muur van de tegenstander te slopen en de slechte passen volgen elkaar in sneltempo op. Tot nu toe konden we ons nog een beetje blindstaren op het gebrek aan offensieve impulsen bij onze tegenstanders. Met die gedachte probeerde ik me te troosten na de non prestaties tegen Westerlo (waar ik gelukkig niet live moest bij zijn) en Moeskroen. Wat we gisteren op het hoofdkwartier van de boerenbond lieten zien tart echter alle verbeelding. Dat we er niet door geraken tegen mindere tegenstanders tot daar aan toe maar zelf een muur gaan bouwen tegen de aartsrivaal?
Michel is de eerste om dominant voetbal te gaan prediken gebaseerd op een snelle balcirculatie en opkomende vleugelbacks. Hij is er als de kippen bij om te gaan zagen en zeveren over ploegen die betonvoetbal komen spelen zonder toe te geven dat wij het aan ons zelfverklaarde statuut als topclub verplicht zijn om daar oplossingen voor te vinden. Maar hoe haalt hij het in zijn hoofd om uitgerekend op het veld van de aartsrivaal angsthazenvoetbal te gaan spelen? Akkoord we hebben de beste kansen gehad (net zoals tegen Moeskroen) maar die kansen worden verkwanseld en erger nog, ze komen niet voort uit dominant combinatievoetbal maar uit slordig uitgevoerde counters of grove flaters van de tegenstander. Zo een kansen krijgt zelfs Roeselare tegen om het even welke ploeg. Het feit dat we totaal geen kansen creëren door mooi freeflowing voetbal stemt me heel erg pessimistisch. Voetbal is voor mij snel combineren, originele offensieve patronen en een hoge pressing. Met andere woorden niet rekenen op een gelukje om te scoren maar zelf uw geluk afdwingen. Sollied had zijn gebreken maar hij predikte tenminste het geloof in eigen kunnen. Velen onder u (ale die paar die dit gaan lezen ) zullen zeggen dat het niet enkel aan de coach ligt en zij hebben gedeeltelijk gelijk. Belangrijke spelers als De Smet, Maric, Smolders en Leye spelen ver onder hun niveau en de invalbeurt van Custovic was zo slecht dat ik bijna met weemoed terugdacht aan de fluwelen techniek van Jerome Lempereur.
Maar wie ben ik om de tactische keuzes van Michel in twijfel te trekken? De kloof in voetbalkennis tussen mijzelf en Michel zal ongeveer zo groot als die tussen de platencollectie van een 86 jarige oma en haar dertienjarige kleinzoon. Hij zal met andere woorden wel zijn redenen gehad hebben om zo te spelen, zijn besluit zal berusten op de beschikbare spelers en een grondige analyse van de tegenstander... Ik vind het echter een trieste vaststelling dat we de hele tijd met Brugge gelachen hebben omdat ze absoluut onaantrekkelijk rotvoetbal speelden en dat wij doodleuk hetzelfde komen doen.
Als je op het veld komt om een nederlaag te vermijden ben je simpelweg niet goed bezig. Topsport gaat over winnen in plaats van over niet verliezen. Als je de coach van de tegenstander hoort verklaren dat we het lange tijd goed hebben aangepakt wil dat simpelweg zeggen dat we enkel bezig waren met afbraakvoetbal van het ergste soort.
Michel, wees aub groots in de nederlaag en geef onze verdiende nederlaag dan ook voor de cameras toe. Jacky, Glen, Hein en in mindere mate Lazlo hebben al getoond hoe het echt niet moet je wilt toch echt niet fungeren in het lijstje van de slechte verliezers?