Woensdag 13 juli  –  North Shields (River Tyne) – Hartlepool (26 M)  

Weerberichten via Navtex en marifoon moeten we goed opvolgen : volgende dagen veel wind voorspeld, Thames en Dogger staan al in rood (gale warning)… maar voor vandaag staat een kort tochtje op onze planning, ca. 23 mijl tot Hartlepool. Om 10u30 gooien we los, en het sluisje staat al klaar voor ons; Sue, de secretaresse, wuift ons uit vanuit haar haventorentje.

Even wachten voor een cargo die de Tyne opvaart, en dan kunnen we het stukje tot de monding, zo’n 2 mijl motoren. Het is noordenwind, 4 tot 5, soms 6, een voordewindse koers dus vandaag : daarom hebben we allebei ons anti-zeeziektepilleke genomen. Het is bewolkt, tamelijk grijs. We rollen de fok open, en wachten even af of de snelheid voldoende is : we zeilen op die manier 5,5 tot 6 kn, en krijgen nog 1 kn stroom mee, dus hier gaan we het mee doen. We hebben tijd en moeten geen rekening houden met een mogelijk klapgijp, want er staan behoorlijke golven achterop… het is dus de kwakkelkoers : hoewel alles goed vast staat binnen, horen we vanalles tikken, en kloppen en lawaai maken (kleine flesjes kruiden, de plastic bekertjes, enz…).
Ik stuur de hele rit, kwestie van goed bezig te zijn, en niet ziek te worden, maar het gaat vlot. Als we  Hartlepool gaan aanlopen, is het er heel grijs, wellicht regen daar, en ik denk ook bliksem te zien.

Maar regenen doet het alleszins niet. Voor de aanloop nog een gijp en op 0,5 mijl voor het sluisje, motor op en in de “ondiepe” geul tot daar. Deze haven is aan te lopen vanaf 4 u voor tot 4 u na hoogwater, en wij zijn er nu net op HW, dus water genoeg. Sluisje staat open, we leggen ons aan de drijvende steiger vast, en worden naar Engelse gewoonte, door de “berth master” verwelkomd, en mogen zelf een box kiezen op de visitors pontoon V.

Om 15u45 liggen we vast, droog en soms met een schuchter zonneke van achter een dik wolkendek. We gaan naar het havenkantoor, we moeten maar morgen komen betalen, WIFI is wel geïnstalleerd maar werkt niet. Dan maar weer een andere oplossing proberen te vinden, want in North Shields ging het ook al niet (hoewel ook daar vermeld was dat WIFI aanwezig was).

Maar eerst eten we aan boord, vanmiddag hebben we alleen een granenkoek gegeten, en we hebben allebei honger.

Straks nog even wandelen rond de marina…

Dinsdag 12 juli  –  North Shields (River Tyne) 

Na het ontbijt gaat Kurt met de fiets naar de visafslag om onze bestelde zeevruchtenschotel af te halen : verrassing = band van mijn vouwfietske is plat… daarmee zullen we in een andere haven naar de fietsenmaker moeten, want die banden gaan er niet zo gemakkelijk af, het is een heel ander systeem dan met een derailleur.

We wandelen tot de halte van de metropolitan, die hier niet ondergronds is, in de stad Newcastle wel. In ongeveer 15 minuten staan we in het centrum van de stad, zeer gemakkelijk.

We vonden Newcastle een zeer propere stad, leuke verkeersvrije winkelstraten, we wandelen de oude St.Nicolaskerk binnen, en dan naar de rivier de Tyne, en de Millenniumbridge. Dat is een voetgangers/fietsersbrug die één keer per dag kantelt, spijtig genoeg waren we een kwartier te laat voor dit spektakel. Deze wijk is helemaal gerenoveerd, oude pakhuizen werden appartementen, en je kan mooi wandelen langs de kaden. Aan de andere kant van de rivier is een museum voor moderne kunst in de oude gebouwen van een flour fabriek (bloem), en ook een zeer moderne constructie met een theater/evenementenhall. Vlak voor de millenniumbrug mogen jachten ook aanmeren voor een bezoek aan de stad. We lunchen in een soort “Zuiderterras”-achtig etablissement. In de retour over de Swing Bridge, en er zijn nog zo’n 4 andere bruggen (één hele hoge voor trein, voetgangers en auto’s).

Als de winkels sluiten, vertrekken we ook uit Newcastle en na 19 uur zijn we aan boord. Klaar voor onze Engelse Zeevruchtenschotel met krab, mosselen, rivierkreeftjes, scampi, garnalen, …

Maandag 11 juli  –  North Shields (River Tyne) 

Weer zon bij het ontbijt buiten. Als ik eitjes aan het bakken ben, hoor ik Kurt babbelen in de kuip, het is een andere havenmeester dan gisteren, hij komt ons welkom heten, als we vragen hebben, moeten we maar naar het havenkantoor komen, of oproepen via de VHF ! Ze zijn hier in totaal gedurende de dag met 4 mensen op het havenkantoor, en dus ’s nachts altijd iemand present om ook de sluis te bedienen.

Kurt vouwt de fietsen open, we gaan op pad richting Tynemouth, via het bekende Noordzee-fietspad. We passeren het station van de reddingsbrigade, en spreken één van de mannen aan ; hij nodigt ons uit om even te komen kijken, en we zeggen dat we gisteren het jacht waren dat ze bijna overhoop vaarden ! Oh ja, zegt hij, dat was nogal een spektakel om jullie te zien botsen op onze hekgolf ! Da zal wel …

Even verder is de visafslag, de oude gebouwen zijn ze aan het renoveren, er zijn 2 grote visgroothandels (hmhm, we bestellen er een visplateau voor morgen) en een aantal Fish ’n Chips shops. Kurt wil een keer in zo’n etablissement eten, dus hop daar binnen : de geur (stank) van het frituurvet is overweldigend. Het zit hier wel stampvol. Als je fish and chips bestelt, moet je kiezen tussen haddock (schelvis) of cod (kabeljauw), en we nemen van elk één. In de prijs is bovendien een pot thee inbegrepen ! maar dat laten we maar zo, en bestellen cider en cola erbij… toch zie je dat al die Engelsen hier thee bij hun frieten en gebakken vis eten, very strange !

Het is ondertussen aan het gieten buiten, en wachten dus maar even om te betalen. Als het gestopt is, terug de fiets op, en het wordt weer mooi zonnig. We rijden langs enkele mooie baaien aan de monding van de rivier, wit strand, enkele enthousiaste zwemmers, en op elk stukje mooi strand, 2 redders die het bewaken. Het kustdorp Tynemouth is residentieel, heel mooi opgemaakte oudere huizen, en ook in de dorpskern, mooie winkeltjes, pubs, restaurants,… En zo fietsen we terug naar de haven voor een rustige leesavond aan boord.

Zondag 10 juli  –  Eyemouth – North Shields (River Tyne) (63 M)  

We vertrekken om 9 uur, klaar voor een traject van 10 of 12 uur, afhankelijk van hoe lang de wind westelijk blijft ! Via de smalle doorgang tussen de rotsen terug buiten, ik denk dat dit altijd spannend zal blijven. Aanvankelijk dus een lekker windje, west, dus halve wind ! We lopen 6 tot 6,5 kn, na een uurtje al wat minder want de wind neemt al wat af, en Kurt haalt de halfwinder boven… En we gooien ook het makrelenlijntje nog eens uit ! Maar de vissen laten het afweten, na 6 uren van proberen, kortere lijn, langere lijn, dieper hangen, ondieper laten hangen, de makrelen happen niet toe !

In de namiddag draait de wind eerst 180 ° en nadien pal zuid, dus op kop, en veel te weinig om nog wat mee te doen. De zee is opmerkelijk rustig, en dat maakt dat ik gemakkelijk kan rommelen en koken in de kajuit… En met de automatische piloot op, kan Kurt zich druk maken in de vissen die niet bijten (“Wat doen we toch verkeerd vandaag?”). We zien wel vaak zeehondjes hun kopje boven het wateroppervlak steken, maar ze zijn zo moeilijk vast te leggen op foto. En natuurlijk vele vogels langs de Farne Eilanden en Holy Island ! En opnieuw vandaag, zonnig en aangenaam weer, daarmee willen we niet zeggen “kortebroekenweer” (onze shorts liggen nog proper weg) maar droog, soms bewolking, meestal zonnig.

We naderen stilaan de rivier de Tyne, we willen de eerste marina op 2 mijl van de monding aanlopen. Hier zien we nog eens enkel cargoschepen binnenvaren. Als we tussen de pieren binnenvaren, roepen we VTS Tyne op, “All clear, we can proceed”. Ineens zien we een kleine RIB van de Reddingsbrigade voorbijscheuren, en horen we via de marifoon dat er een man in het water is, ergens bij de pieren. En dan moeten we zelf een uitwijkmanoeuvre doen, want de grote reddingsboot giert met zwarte rook uit de motor zijn box uit, en daar waren we vlakbij dus ! En dan een boeggolf die ons goed door elkaar schudt. Goed geschrokken, maar alles OK ! De achterblijver van de brigade roept vanop de kade of het goed gaat met ons… ja dus.

We roepen het sluisje van de marina op, dat staat op groen als we er zijn, en we kunnen meteen de sluis invaren. Hier weer de engelse manier van versassen : boot vastleggen op een drijvende steiger, gemakkelijk, en dan jezelf goed vasthouden ! want de sluisdeuren gaan open tot 15 cm, zodat het water binnenstroomt met een gigantische snelheid en turbulentie natuurlijk. De sluis/marinawachter komt met een folder van de haven naar ons, daarop aangeduid de ligplaats voor ons, en alle mogelijk informatie, wat een welkom ! 

Mooie rustige marina, grote boxen (à la Wemeldinge), gemakkelijk af te meren,… Om 21 uur liggen we vast. Nog een drankje in de kuip op deze zeer zachte avond… doucheke en bed in.

Zaterdag 9 juli  –  Eyemouth 

In Eyemouth liggen alle bootjes aan een lange steiger, twee of drie naast elkaar. Onze buren achter ons vertrekken om 6 uur, en dan ben je natuurlijk wakker. Dus even op om hen mee veilig langs onze boot te begeleiden, natuurlijk niet meer zelf in slaap… douchen, oprommelen, om 9 uur vertrekt de boot waarnaast wij liggen, babbel hier en daar, en om 11u30 is het te laat voor ontbijt, dus dan maar ineens brunch ! We hebben zin in iets “zuiders” want het is fantastisch zonnig, dus tortilla met chorizo en nieuwe aardappeltjes…

’s namiddags enkele boodschappen, naar de lounge/bar Oblo’ om meteo te bekijken, alles rustig, wel elke dag kans op “showers” en “thundery moments” … nog een wandeling in het dorpje. Als we terug op de steiger komen, zijn er weer enkele zeilers aangemeerd, naast ons een Duits jacht met 2 kinderen, ligplaats in Stavoren (Ijsselmeer), en achter ons een Engels jacht dat vorig jaar rond Schotland gevaren heeft (dus noordkust en via Caledonisch Kanaal). Het geeft je op die manier altijd nieuwe ideeën voor volgende bestemmingen…

Vrijdag 8 juli  –  Edinburgh – Eyemouth (58 M) 

Voor vandaag geven ze veel regen en thundery showers, wind O of NO 3 of 4, maar we gaan vertrekken,  we zullen wel zien hoe het wordt.

Om 9 uur gooien we los, hebben tij mee in de Firth of Forth, het eerste smallere stuk doen we op de motor, en dan kunnen we op zeil, scherp aan de wind, af en toe een slag om deze monding uit te zeilen… De wind wakkert aan, en we zetten de reef 1 erin… Als we Bass Rock naderen, kunnen we dat ruiken ! En weer aan- en wegvliegen van de prachtige Jan-ven Genten ! Als ze terug vliegen naar de rots, hebben ze repen wier in hun bek voor hun nesten/broedplaatsen.

Vanaf Bass Rock is het in principe ruimer varen, maar nu is de wind geruimd naar ZO, dus opnieuw op de kop… Rond 17 uur staat tij tegen en gaat de motor op. Zo kunnen we ook dichter bij de kust varen. Het zonneke komt kijken, het is de hele dag droog gebleven ! Niet erg warm, maar beter zo. Om 20 uur varen we Eyemouth voor de tweede keer binnen. We worden verwelkomd door de grote zeeleeuw die hier “woont” in de havenkom. We meren af naast een kleine LM motorsailor, spuiten de boot proper, en kleden ons vlug aan om nog wat te gaan eten in de local pub/The Ship Hotel.  

Donderdag 7 juli  –  Edinburgh 

Meteo geeft windwaarschuwingen, en de wind staat pal op kop als we zouden vertrekken, dus blijven we nog een dag hier in Port Edgar… Bovendien ook veel regen naar men aankondigt.

Dus rijden we terug met de bus tot Edinburgh. En daar op een andere bus, nl. de toeristische Hop on-hop off-bus, voor een tour langs de hoogtepunten van de stad. Een aantal daarvan hadden we natuurlijk al wandelend gezien, maar toch leuk om dit met een dubbeldekker te doen… de eerste keer helemaal rond en met de koptelefoon alles beluisterd en op de benedenetage (wegens regen), en de tweede keer boven en af en toe afgestapt.

We gaan in één van de oudste pubs van de stad lunchen, met een whisky’tje en typische blonde ale.

Woensdag 6 juli  –  Edinburgh 

Vandaag een dag van allerlei dingen : Kurt gaat mazout halen, blijkt een hele afstand te zijn. Poetsen in boot want geen mooi weer. We hebben ook beslist om een upgrade te kopen voor onze kaartplotter : en nu kunnen we nog verder als we willen, zelfs tot in Groenland J !

In de namiddag  wandelen we naar de supermarkt en een bar/lounge waar we kunnen internetten. En ’s avonds eten we aan boord, onze eerste echte Schotse sirloin-steak.

Dinsdag 5 juli  –  Edinburgh

Bewolkt vandaag… en de meteo zegt regen, dus we nemen de regenjasjes mee in de rugzak. Vandaag gaan we naar Edinburgh maar met de bus vanuit Queensferry. Eerst even naar de Librairy waar we ons blog kunnen bijwerken.

We kopen tickets voor Edinburgh Castle en volgen eerst even een kleine rondleiding, en nadien bezoeken we enkele aparte musea binnen de kasteelmuren. Het blijft grotendeels droog, dus dat is meegenomen.

Langs de Royal Mile, de toeristische ader van de stad, is het gezellig druk, vele winkeltjes met cashmere sjaals, kilts, en andere Schotse souvenirs, leuke pubs, bars … We hebben van de hobbyvissers uit Amble, Virginia en Sandy, een tip voor een visrestaurant, Mussel Inn, daar is het aanschuiven, we mogen om 21 terug komen, maar als we buiten willen zitten, lukt het wel… het motregent een beetje, maar het is helemaal niet koud, en de zonnetent (nu regentent) is open, dus zo gaat het wel lukken.  

Rond 22u30 nemen we de bus retour naar Queensferry…

Maandag 4 juli  –  Edinburgh 

Stralende zon als we opstaan : ontbijt in de kuip dus ! Vandaag staat Edinburgh op het programma… Nu, we zeggen dan wel dat we in Edinburgh aangemeerd zijn, maar bij nader inzien, liggen we in Port Edgar, en dat is eigenlijk Queensferry, en toch nog een eindje van de hoofdstad van Schotland af.

Kurt haalt de fietsen van boord, en we gaan naar het havengebouw om te betalen, en dan meteen richting stad. Via een mooie fietsroute, langs de rivier, onder de 2 bruggen, een mooie golfcourse langs, op en neer, en nog meer op … langs een groot Estate,… dan is er twijfel over de route, en we kiezen de verkeerde kant… zeer pittoresk dat wel, maar we komen bij een riviermonding en kunnen hier niet oversteken. We zien aan de andere oever een leuke pub, maar spijtig genoeg moeten we helemaal terug naar boven… een hele trot.  Zo arriveren we bij Cramdon Brig, tijd voor een stop, we zouden in de helft zijn, dus tijd voor een klein hapje en een drink ! En dan verder, nu komen we stilaan in bebouwde kom, maar het fietspad 76 is nog steeds zeer rustig, langs kleine woonkernen, tussendoorpaadjes, tot we uiteindelijk echt in de stad komen ! Hier is het weer opletten als fietser natuurlijk. Er zijn geen echte fietspaden meer, en dat links rijden is nog steeds een uitdaging !

We komen gelijk in het centrum terecht, Princess Street en het park vlak onder Edinburgh Castle. We klimmen verder en zo komen we in High Street die naar het kasteel leidt. Bij St. Giles Cathedral blijven we even kijken naar 2 trouwerijen, links een huwelijk voor de burgerlijke stand, en rechts voor de kerk… voor allebei speelt een Piper  in traditionele kledij de doedelzak.

Bij de entree van Edinburgh Castle is het druk : dat heeft te maken met de wissel van de wacht. Omdat het al 16 u. is gaan we hier vandaag niet meer binnen. Misschien dat we morgen terugkomen. We wandelen nog wat rond, en dan vangen we onze fietsretour aan… Nog ongeveer 20 km retour dus ! Maar nu nemen we een stukje de grote baan, minder pittoresk natuurlijk. Na 10 km wel terug het rustig Coastal Cycle Path 1… Zo arriveren we in Queensferry, het dorpje waar we dus liggen met de boot. Daar gaan we eten in het visrestaurant The Boat House : voor een maandag flink bezet ! Een aanrader, en een mooi zicht op de railwaybridge en de eilandjes erbij.

En dan naar de boot en de fietsen ontmantelen ! 43 km op de teller en geen “platte” kilometers.

Zondag 3 juli - Eyemouth - Edinburgh (54 M)

Vandaag niet zo vroeg op, maar toch nog om 7 uur de wekker: weeral een blauwe lucht, een stralende zon, maar ’s morgens nog fris… We hebben gisteravond nog een buurman langszij gekregen, met drie mannen, die moeten natuurlijk over onze boot als ze aan de wal gaan, en zo ben je ook vlug opgestaan.

Ze vertrekken even voor 8 uur en wij zijn dan ook bijna klaar, dus daar gaan we voor de trip naar de hoofdstad van Schotland : Edinburgh, here we come ! Eerst proberen veilig de haven van Eyemouth te verlaten, wederom spectaculair… via de smalle havenuitgang naar het baaike omgeven door rotspartijen. Vanuit het havenhoofd zie je de golven breken en hoor je het razende lawaai. Eens op zee, is het zeer rustig, wel weer die deining maar toch minder dan gisteren. Het eerste uur kunnen we zeilen, maar daarna weer niet ! Automatische piloot op koers gezet, op waypoint Bass Rock op ongeveer 20 mijl vanaf Eyemouth.

Deze rots ligt aan de monding van de delta Forth, een brede monding die tot Edinburgh reikt. Op Bass Rock bevindt zich één van de grootste kolonie Jan-van-Genten, en die zijn nu volop aan het broeden op duizenden (tienduizenden) nesten : we varen rond de grote rotspartij, die wit ziet van de vogels en de nesten : het is een aan- en afvliegen, je ruikt de vogels wel degelijk, en wat een gekrijs !  Maar het is een prachtig zicht ! Vandaag zien we ook weer enkele zeehonden en éénmaal een dolfijn. Daarna passeren we nog enkele kleinere rotseilanden, en dan zijn we bijna gearriveerd in Granton Dock. We meren af aan de visitor pontoon, we merken dat hier geen electra is, en omdat we hier toch enkele dagen willen blijven overnachten, beslissen we om nog even verder te varen (TTZ nog 8 mijl), tot de marina van Port Edgar. Dat is voorbij de 2 bruggen, en dus nog zo’n anderhalf uur verder, maar we hebben nog tij mee, dus dat lukt nog wel.

Rond 18 u. liggen we vast in de marina… Havenmeester is niet meer te bespeuren, dus we zoeken ons zelf een lege box, en morgen zullen we wel zien.

In de kuip onder een stralende avondzon drinken we een glas op… Edinburgh en op onze tocht totnogtoe !

 Zaterdag 2 juli  – Amble – Eyemouth (42 M)

Wekker op 5 uur, vertrek om 6 uur vanuit Amble… er is bijna geen wind, dus op motor. Vandaag willen we dicht bij het land varen, want het schijnt dat dit één van de mooiste stukjes Britse kust is. Bovendien zijn er weinig ondiepten zoals we die kennen voor de Belgische Kust maar we moeten wel goed opletten voor de rotsformaties…

Het is rustig en zonnig weer, de zee is “smooth” maar er is wel een grote deining, heel raar, en dankzij deze swell, voel ik me misselijk. Maar het betert als we de Farne Islands naderen, dat wil ik zeker niet missen. We varen traag tussen de Inner Farne en de kust, het is hier prachtig, heel veel vogels, opnieuw de papegaaiduikers, sternen, jan-van-genten, op één van de eilanden staat een mooie vuurtoren en langs de kliffen ervan, zitten duizenden vogels te kwetteren… we zetten de motor even af en laten dit even op ons afkomen. Aansluitend varen we ook nog even een bekende ankerplaats, the Kettle, het is hier ongeveer 4 m diep, en je ziet de bodem. Amazing !

Na de Farne Islands, is Holy Island aan bakboord gespot. Hier staat een groot kasteel, Lindisfarne Castle, waarvoor je ook kan ankeren, en met de bijboot het kasteel en het kleine dorpje kan bezoeken. Maar dat doen we niet, we varen er rustig voorbij. Daar zien we plots een hele groep zeehonden, het zijn niet de kleine zeehondjes die wij vaak zien op de Oosterschelde, maar het blijkt de Atlantische zeehond te zijn, met een veel grotere kop. En ze maken een loeiend geluid, ze roepen ons precies.

Verder op dit traject wordt het alsmaar warmer, het is lekker toeven in de kuip, en we worden er allebei moe van. Nog even wakker blijven, want de aanloop van Eyemouth is tricky ! Vanuit de noordkardinaal moet je een vaste koers uitvaren, en dan nog zie je aanvankelijk het havenhoofd niet… het is dan ook een smalle ingang (slechts 17m), en links en rechts breken de golven op de rotsen… dus zeker niet met een hevige noordenwind aan te raden. Maar vandaag geen probleem. We vinden een mooi plaatsje aan de drijvende steiger, hier liggen ook veel vissersboten.

We zijn nu in Schotland net twee weken na ons vertrek vanuit Wolphaartsdijk.

Vrijdag 1 juli  – Amble

We staan op rond 8 uur en willen in het caféke dichtbij de haven gaan ontbijten; daar zouden ze ook internet WIFI aanbieden. Spijtig genoeg gaat die bar pas open om 10 u, dus daar staan we mooi op straat! Vlak er bij is er ook een B&B/Pub The Schooner, en we gaan daar horen of ze breakfast aanbieden : de poetsvrouw zegt dat het OK is, en we stappen verder… gewoon de huiskamer binnen : mevrouw is verrast, ze weet van niks (natuurlijk niet, we hebben ook niet gereserveerd), maar ze informeert bij haar man (de kok ?) en het is OK. Dus full English breakfast: toast, thee, bacon, pens, bonen, tomaten, ei… meer dan voldoende ! En bovendien kunnen we in de pub nadien nog internet raadplegen. Kurt gaat ook diesel halen, en rond 10u30 zijn we vertrekkensklaar voor de fietstocht.

Het is fris maar mooi weer, over zee is het onbewolkt, en boven land vormt zich zoals de vorige dagen een zwaar wolkendek. Maar het is goed fietsweer… we passeren eerst Warkworth Castle, en dan bevinden we ons weer op fietsroute n° 1, het Coastal Path, een glooiende route langs landelijke gebieden en klifkust, tot in Alnmouth, waar de rivier de Aln in zee uitmondt. Het laatste stuk  gaat lekker vlug… We stoppen bij het hotel dat vlak aan de golf course ligt voor een verfrissing, en dan terug naar Amble, want straks zijn we uitgenodigd om met de Morning Star, de boot van onze buren te gaan vissen.

Zoals afgesproken vertrekken we rond 15u30 met Virginia en Sandy, dat is eens wat anders op zo’n traditionele coble dan met ons modern zeiljachtje. Op ongeveer 2 mijl van de haven gooit Sandy 5 lobster pots uit, die zijn onderling met lijnen verbonden, en vooraan en achteraan gemerkt met een boeike zodat hij ze morgen kan terugvinden. In de lobster pots heeft hij “vers” visafval gestoken om de kreeften te lokken. En dan is het tijd om te vissen : met twee hengels proberen Sandy en Kurt makreel te vangen. Na twee minuten zegt Sandy dat het geen goede plaats is, en hij verplaatst de boot, 300 m verder. Daar proberen ze opnieuw : en na nog geen minuut haalt Sandy de ene na de andere makreel boven… soms met twee en drie tegelijk ! En ook Kurt heeft prijs, dat gaat hier snel : in minder dan een kwartier halen ze ca. 25 vissen naar boven, en dan stoppen we maar, want Trop c’est trop ! Dan varen we nog even dichtbij Coquet Island waar de puffins hun nesten hebben en waar wij met de diepgang van onze boot niet durven varen. We genieten hier al driftend van deze natuurpracht.

Op de retour geeft Sandy nog een demonstratie over hoe de makreel het best te fileren, en dat gaat heel snel bij hem. De boot wordt schoongespoeld en we belanden veilig in de haven.

’s Avonds eten we : ja, natuurlijk, makreel ! gewoon gebakken in olijfolie, met verse aardappeltjes en een slaatje. Meer moet dat niet zijn. En we kunnen nog de hele avond buitenzitten, wat een luxe !

Geen haastige ochtend, maar gewoon “voort maken”…We zetten alles in gereedheid om rond 11 uur te vertrekken. Het is zonnig, de weerberichten voorspellen wel af en toe en bui, en variabele of NW wind 3 tot 4. NW is niet wat we willen, maar we zullen wel zien hoe variabel uit zal draaien…

Als we om 11 uur losgooien, valt er net die ene bui ! Dus nat vertrekken, maar het klaart verder uit. Aangezien er vandaag maar een korte tocht op het programma staat, kunnen we ons wat permitteren, ttz als de snelheid wat afneemt door weinig wind, kunnen wat aanmodderen. Voor Kurt betekent dit : vislijntje gooien !

We zien hier meer en meer vogels : papegaaiduikers (puffins), drietandmeeuwen, jan-van-genten,… ze landen voor de boot en blijven in de buurt wat rondzwemmen, een heel koddig gezicht, zeker die papegaaiduikertjes met oranje snaveltjes en felle pootjes. Vandaag zien we ook een zeehondje bij de aanloop van Amble, en het snoetje blijft ons een tijdje volgend aankijken. Snoezig ! En ondertussen heeft Kurt ook de eerste makrelen opgevist : drie in totaal, en dat is genoeg voor ons. 

Het water is zeer donkerblauw/zwart van kleur, ziet er zeer proper uit, zal zeker koud zijn, dat hebben we nog niet uitgeprobeerd. Vandaag hebben we geen enkele cargo gezien, hoe noordelijker we gaan, hoe rustiger het precies wordt. Wel enkele zeilers ontmoet op dit traject…

Om de Marina van Amble aan te lopen, moeten we rond Coquet Island varen, en goed opletten want er is een ondiepte waar al verschillende zeilers op vastliepen en dat willen we niet graag meemaken. We arriveren rond hoogwater in Amble, en hebben voldoende diepte om veilig de marina aan te lopen. Als we via marifoon oproepen, krijgen we meteen een box toegewezen, en de havenmeester vraagt of we assistentie nodig hebben : dat is altijd welkom natuurlijk, en als we de steiger naderen, staat de havenassistent ons op te wachten : wat een service. En dan krijgen we een zware regenbui met donder en bliksem op ons dak, maar we zijn veilig binnen en hebben een mooie zeildag gehad.

We ruimen de boot op, ik kuis de makrelen, en we geraken aan de babbel met onze buren. Ze zijn hobbyvissers, en hebben een typische “cobble”-vissersboot. Die worden nog gebruikt om zeezalm te vissen met lange “staande” netten, maar deze mensen, Virginia en Sandy, zetten “lobster pots” uit : dat zijn manden waarmee ze kreeften vangen en die ze 24 uur te water zetten, en nadien gaan ze die ophalen. Als hobby-vissers mogen ze zo 5 van die manden uitzetten. Sandy legt ons alles uit, en nodigt ons uit om morgen mee te varen : dat zien we natuurlijk wel zitten, en aangezien we hier toch een dag wilden blijven, happen we toe.

Woensdag 29 juni  – Whitby – Blyth (56 M)

Om Whitby te verlaten moet je door de brug, en de opening is afhankelijk van het tij. Deze morgen betekent dit : brug om 5 uur, dus wekker om 03u45 om ons rustig klaar te maken – dat is dus vakantie op een boot en op getijdenwater ! Maar als we losgooien rond kwart voor 5, is het al zonnig, wel fris natuurlijk, en de temperatuur voor vandaag : 17°, is natuurlijk ook niet “exotisch”.

Zeilen staan vlug strak, het is opkruisen, spijtig want na een aantal dagen ZW-wind, is het vandaag NW, net de richting die we opmoeten. Al gauw zetten we een reef in het grootzeil om wat druk van het roer te nemen. We steken een heel stuk de zee in, overstag voor een cargo, en zo verder… En dan rond 10 uur, van 6 kn, naar 4 en naar minder, dus wind op, en motor bij… we denken dan dat het verder in zee wel meer zal waaien, maar dat is ook niet altijd zo.

Ons doel Sunderland op 36 mijl wordt verplaatst, we gaan verder, het is zeer zonnig, mooi weer, nog altijd fris (allebei onze skimuts op)…  in de namiddag ineens uit het niets, weer wind ! en behoorlijk ook… dus terug op zeil... En dan plots, vlakbij de boot, merkt Kurt een grote dolfijn op ! Hij maakt een toerke rond de boot, en zwemt verder weg, en daar zijn er nog enkele. We denken een groepje van 4 of 5 gekruist te hebben !

We zijn ondertussen bijna aangekomen, nog enkele slagen voor de aanloop van de haven Blyth, en dan binnen ! We kunnen aftuigen in de grote kom voor de marina, en we meren af aan de passantensteiger van de Royal Northumberland Yacht Club, een typische Engelse aangelegenheid: het clubhuis is gevestigd is een oud houten schip dat dienst deed als lichtbaken op de Solent.

We worden door enkele leden verwelkomd, en ze informeren ons dat we vanavond zeker even moeten komen kijken in hun pub/restaurant… elke woensdag worden er “races” georganiseerd en nadien is het “cosy” aan de toog. We eten eerst aan boord, en gaan dan douchen en wat drinken in de pub… maar wegens te moe, blijft het bij eentje !

Dinsdag 28 juni  – Whitby

Nog een vakantiedag… en toch nog een jobke op het programma (en niet zo’n leuk), nl. een sanitaire darm vervangen.

Rond 11 u. vertrekken we met onze vouwfietsjes, bestemming Robin Hood’s Bay. Aanvankelijk rijden we op een grote baan waar geen fietspad is, niet leuk, maar na een 5-tal km vinden we dan de aansluiting op de Trailways-route : dat is een mooie fietsroute van Whitby tot Scarbourough op de route van een oude treinverbinding. Het is zeer rustig fietsen, op een grindpad, tussen glooiende velden met schaapjes en koeien, en als we dichter bij de kust komen, gaat het snel want dalend ! Dat belooft voor straks. Het laatste stukje tot de baai zelf, is ongelooflijk steil : 30 %, we stappen veiligheidshalve van de fiets, niet te doen !

In het oude smokkelaarsdorpje zijn er vele dagjesmensen met auto op bezoek. Smalle steegjes, trapjes van het ene straatje naar het andere, kleine terrastuintjes met 1 tafel en 2 stoeltjes, en vele B&B’s en cottages te huur voor toeristen. Hoe je er je wagen en bagage krijgt ? Waarschijnlijk op een parking buiten het centrumpje, want ik denk niet dat wij daar kunnen manoeuvreren met de wagen. We kuieren er wat rond, in de baai zien we één eenzame zeiler opkruisen naar het noorden, wellicht met bestemming Whitby. We gaan in een typische pub op een terraske eten. En nadien vatten we de retour aan : de eerste kilometers is dat voor mij meer naast de fiets dan erop, zo steil! Eenmaal op het hoogste punt van de kliffen, gaat het weer vlot, en via de Trailway fietsen we tot in Whitby terug.

Nog even naar de viswinkel en de supermarkt, en dan naar de boot. Alles klaarmaken voor een vroeg vertrek morgen.

Maandag 27 juni  – Whitby

Geen wekker vandaag, maar gewekt door de meeuwen ! Opnieuw stralend weer : zijn we wel in Engeland ? We ontbijten in de kuip en rommelen de boot op. Alles verluchten en open zetten.

We wandelen naar de Chandlery (botenwinkel), die is vlakbij, en kopen er de navigatiekaart van de regio ten noorden van Whitby die we enkele dagen geleden besteld hadden. Ook vinden we er een Pilot van deze noordelijke streken en dat komt altijd van pas.

Rond de middag vertrekken de Palourde en de Bruiser beiden : Palourde wellicht naar Blyth en de Bruiser voor een lang traject naar St. Peterhead (Schotland). We wuiven hen uit, en dan gaan we opnieuw op stap. Eerst via de brug naar de hooggelegen ruïnes van een abdij en een oude kerk. Van daar hebben we een prachtig zicht op Whitby Rock en de haven. En dan naar de andere kant van de haven, via de pier tot op het havenhoofd, en van de klif bij het Captain Cooks standbeeld langs het strandje retour.

Zaterdag 25/Zondag 26 juni – Lowestoft – Whitby (155 M)

Wekker om 6 uur, het heeft vannacht goed geregend, en de meteo is duidelijk : nog regen tot 10 u. in de voormiddag en dan droog en de wind ZW 4/5, en later 3/4 … Daar willen we het mee doen !

We verlaten de haven van Lowestoft voor de tweede keer, even na 7 uur : terug boterhammen en  heet water binnen handbereik en zeeziektepilleke al ingenomen. Op zee is het al meteen duidelijk dat het een heel ander gevoel is dan eergisteren, de zee is veel rustiger. De 2 reven die er nog inzaten, gaan er al gauw uit en we hellen natuurlijk wel maar het is nog comfortabel om binnen te zitten. En daar mag ik even van profiteren, het regent een tijdje goed, en Kurt blijft buiten, zo is er maar ene nat. Zoals voorzien, stopt het met regenen en blijft het voor de rest van de tocht droog !

Het is zalig zeilen, af en toe valt de wind een tijdje weg en zetten we de motor bij om ons gemiddelde te houden… Rond 16 uur hebben we al een derde van de tocht afgelegd, en als de condities zo blijven, ziet het er ook voor vannacht goed uit. De Engelse Weather Forecast via de marifoon die elke drie uren te beluisteren zijn, blijven stabiel.
Tijdens de hele tocht zien we geen enkele andere zeiler ! Wel af en toe een coaster en die kunnen we via de AIS zeer gemakkelijk inschatten om dan even bij te sturen. Ondertussen kunnen we zelfs soep opwarmen, stoofvlees en haiki noodles klaarmaken, niet allemaal van culinair hoogstaand niveau maar op zee smaakt het toch als warm hapje…

Het grootste deel van de tocht is eigenlijk ver van de kust, vanaf 12 uur de zaterdag tot zondagochtend 4 u zien we niets van land, dus echt kustvaart is deze tocht niet. Om beurten komen we even binnen om wat te rusten, echt slapen lukt ons niet, maar af en toe een oogje toe is ook al goed.

Voor de nacht valt, zijn we de aanloop van de grote rivier The Humber overgestoken, daar waren verschillende coasters die voor anker lagen, en dat is altijd spannend (hij gaat toch niet ineens vertrekken !). We kleden ons warmer aan, en dan komen we in het gebied waar er vele gasplatforms zijn. Die mag je niet dichter dan ½ mijl passeren, en naar het schijnt houdt men dat goed in het oog (i.v.m. terroristische aanslagen enzo).  We zijn getuige van een zeer mooie ondergaande zon en roze wolkenpartijen, en dan wordt het vlug kouder. Kurt houdt als eerste de wacht en nestelt zich onder de buiskap, en ik kruip even onder een fleeceke op de zetel binnen, even indutten… Om 3u30, terug op, betrap ik Kurt er zelfs op dat hij ook even ingedut is, zo gerust zijn we dus ! Een warme thee en een wissel van de wacht na 4 uur, het is dan al terug licht en we zien opnieuw land : de vuurtoren van Flambourough Head als baken op deze Kaap van the UK. We hebben de hele nacht gezeild !

Het is stralend weer, de eerste keer tijdens deze reis ! In de voormiddag zien we enkele kleine vissersbootjes, en vanaf Scarbourough ook vele crab pots, dat zijn visfuikjes, waar je goed voor moet opletten, zeker als je motort…

En zo komen we stilaan bij onze bestemming Whitby. We hebben uitgerekend dat de Swinge Bridge in de stad voor de eerste keer opent vandaag om 11 uur, en daarom moeten we ons niet haasten, we zijn zeker op tijd. Dus na de platte rust van Kurt, probeert hij nog eens te vissen, maar zonder resultaat. We zeilen nog Robin Hood’s Bay voorbij, en dan begint de aanloop van Whitby : we moeten de Whitby Rock breed omzeilen, om dan een welbepaalde koers aan te houden om tussen de pieren de haven te bereiken. Alles gaat perfect, en in de havengeul roepen we de havenmeester van de marina op : hij bevestigt de brugopening om 11 uur, we moeten zelfs niet wachten, en hij roept Balena opnieuw op om ons verder te begeleiden. Dan roept hij opnieuw op : “Michele, you can come straight ahead”. We antwoorden uiteraard niet en zoeken een boot die samen met ons verder vaart en die zo noemt, maar kunnen die niet spotten. Dan zien we op de steiger de havenmeester zwaaien, en dan roept hij weer : “Yes Michele, you are coming the wright direction !” We zijn natuurlijk stomverbaasd. Maar dan zien we naast hem Danièle en Laurent van de Palourde staan, en ze hadden de havenmeester al verwittigd dat we wellicht zouden komen vandaag. Wat een ontvangst !

Met de aanwezige hulp zijn we vlug goed aangemeerd. Vlak achter de Palourde, en, aan de andere kant van de steiger, naast de Bruiser : deze boot hebben we 2 jaar geleden in Leeuwaarden ontmoet : de schipper heeft ons toen geholpen toen we batterijpech hadden, wat een toeval om hen nu hier terug te zien !

Na 155 mijl en 28 uren zijn we dus een heel eind noordwaarts gezet. En het is eigenlijk omdat we nog geen navigatiekaart hadden voor het vervolg dat we Whtiby wel moesten aanlopen, want ik denk dat we nog wel 40 mijlen verder konden met deze weerscondities.

We worden gelijk uitgenodigd op de Palourde voor een opkikkertje, een glas port, een blokje kaas, een pannekoek en een fris pintje… merci voor deze ontvangst! Als we terug op onze boot zijn, gaan we even dutten, maar toch ook niet te lang, want het is veel te mooi weer. Een frisse douche doet deugd, en een mooie wandeling is nodig om de beentjes te strekken en de helling uit ons lijf te schudden.

Whitby is een toeristisch badplaatsje, vele bussen zetten dagjesmensen af van allerlei soort ! En met dit mooie weer is het natuurlijk extra druk. Wel gezellig, mooie pubs, kleine middeleeuwse straatjes, vele fish & chips-restaurants,… Wij eten vandaag voor het eerst in de kuip, en samen met Danièle en Laurent sluiten we deze mooie dag af met Belgische triples.

Vrijdag 24 juni – Lowestoft

Na de nachtelijke arrivée is het recupereren… in de boot is alles tamelijk klam en overhoop, dus dat is even opruimen… en omdat de natte zoute kledij niet opdroogt, is het zelfs nodig om de laundry in de haven uit te proberen. Dat is de beste oplossing, en zo is ons gerief proper en droog voor de volgende poging.

Vandaag komt een groep Nederlandse zeilers toe, ze zijn met ongeveer 10 boten, en ’s avonds hebben ze een gezamenlijk diner in het clubgebouw. We gaan daarom elders onze laatste avond in Lowestoft “vieren”, terug naar de pub The Harbour Inn, en nadien nog een wandeling langs de zeeboulevard en via de stad terug.

Op tijd erin want morgen vertrekken we terug noordwaarts !

Donderdag 23 juni – Lowestoft en vertrek naar Whitby

We hebben beslist om vanavond, ttz. rond 17 u. vandaag te vertrekken naar Whitby… dat is een traject van ca. 150 mijl, dus wellicht 28/30 uur onderweg … dus nachtje erbij.

Daarom een rustige ochtend, na het ontbijt gaan we naar de ASDA, dat is een enorme supermarkt, dichtbij de haven, die 24 op 24 open is. Het fietsen is echter een hel, links houden, en altijd de andere kant uitkijken dan wat we gewend zijn… Daar tanken we (witte) diesel en doen we wat inkopen. In de namiddag maken we de boot voor klaar voor een lange tocht… we maken boterhammekes met omelet, een thermos heet water voor thee of soep (geen koffie !) en om 16u30 verlaten we Lowestoft.

De meteo geeft nog enkele buien, 4/5 bft W, dus dat in eigenlijk een halve en aandewindse koers, dus snel. Het eerste stuk noordwaards, voor de kust van Norfolkland gaat goed, wel opletten aan de zandbanken, we varen het nieuwe windmolenpark langs… al vlug krijgen we een eerste bui op ons dak, ttz Kurt, want ik zit dan binnen. De wind wakkert aan, en als we verder van de kust wegvaren, ruimt de wind, en wordt ie noordwest, pal in de neus voor de richting die we uitmoeten, en dat is vervelend natuurlijk, want ondertussen is die al 6 bft geworden. We zetten 2 reven in het grootzeil, en dat is comfortabeler zeilen. Maar als we ook de rolfok wat willen indraaien, blokkeert het systeem helemaal, en Kurt moet op het voordek een en ander uit elkaar halen. We zitten nu in de aanloop van The Wash, een gebied dat niet meer beschut is door het land, en de golven zijn hier serieus opgebouwd. Door de boot in de wind te houden, is het bonken op de golven, en dus geen pretje ! De high aspect (het voorzeil) wordt dus naar beneden gehaald, en dit alles gaat gepaard met een hels kabaal ! Vlug vastmaken aan de reling, en Kurt is terug in de kuip. Wat nu : zonder fok kunnen we niet echt scherp zeilen, en met deze wind is dat wel nodig (we moeten tenslotte nog 125 mijl verder, ca. 24 u) … dus beslissen we om retour te doen, we hebben ondertussen 23 mijl afgelegd in 2,5 uur dankzij stroom mee… en dat betekent natuurlijk ook dat we nu nog enkele uren stroom tegen hebben richting Lowestoft. Na 8 uur en 46 mijl komen we om 1 uur ’s nachts aan in … Lowestoft ! Wat een teleurstelling ! Maar het was wel de veiligste oplossing. Er zijn daar geen alternatieve havens, ofwel in The Wash, maar dat is “des nachts” zeker geen optie als je de streek niet kent, dus tja, Lowestoft aanlopen was de beste beslissing !