Zondag 10 juli  –  Eyemouth – North Shields (River Tyne) (63 M)  

We vertrekken om 9 uur, klaar voor een traject van 10 of 12 uur, afhankelijk van hoe lang de wind westelijk blijft ! Via de smalle doorgang tussen de rotsen terug buiten, ik denk dat dit altijd spannend zal blijven. Aanvankelijk dus een lekker windje, west, dus halve wind ! We lopen 6 tot 6,5 kn, na een uurtje al wat minder want de wind neemt al wat af, en Kurt haalt de halfwinder boven… En we gooien ook het makrelenlijntje nog eens uit ! Maar de vissen laten het afweten, na 6 uren van proberen, kortere lijn, langere lijn, dieper hangen, ondieper laten hangen, de makrelen happen niet toe !

In de namiddag draait de wind eerst 180 ° en nadien pal zuid, dus op kop, en veel te weinig om nog wat mee te doen. De zee is opmerkelijk rustig, en dat maakt dat ik gemakkelijk kan rommelen en koken in de kajuit… En met de automatische piloot op, kan Kurt zich druk maken in de vissen die niet bijten (“Wat doen we toch verkeerd vandaag?”). We zien wel vaak zeehondjes hun kopje boven het wateroppervlak steken, maar ze zijn zo moeilijk vast te leggen op foto. En natuurlijk vele vogels langs de Farne Eilanden en Holy Island ! En opnieuw vandaag, zonnig en aangenaam weer, daarmee willen we niet zeggen “kortebroekenweer” (onze shorts liggen nog proper weg) maar droog, soms bewolking, meestal zonnig.

We naderen stilaan de rivier de Tyne, we willen de eerste marina op 2 mijl van de monding aanlopen. Hier zien we nog eens enkel cargoschepen binnenvaren. Als we tussen de pieren binnenvaren, roepen we VTS Tyne op, “All clear, we can proceed”. Ineens zien we een kleine RIB van de Reddingsbrigade voorbijscheuren, en horen we via de marifoon dat er een man in het water is, ergens bij de pieren. En dan moeten we zelf een uitwijkmanoeuvre doen, want de grote reddingsboot giert met zwarte rook uit de motor zijn box uit, en daar waren we vlakbij dus ! En dan een boeggolf die ons goed door elkaar schudt. Goed geschrokken, maar alles OK ! De achterblijver van de brigade roept vanop de kade of het goed gaat met ons… ja dus.

We roepen het sluisje van de marina op, dat staat op groen als we er zijn, en we kunnen meteen de sluis invaren. Hier weer de engelse manier van versassen : boot vastleggen op een drijvende steiger, gemakkelijk, en dan jezelf goed vasthouden ! want de sluisdeuren gaan open tot 15 cm, zodat het water binnenstroomt met een gigantische snelheid en turbulentie natuurlijk. De sluis/marinawachter komt met een folder van de haven naar ons, daarop aangeduid de ligplaats voor ons, en alle mogelijk informatie, wat een welkom ! 

Mooie rustige marina, grote boxen (à la Wemeldinge), gemakkelijk af te meren,… Om 21 uur liggen we vast. Nog een drankje in de kuip op deze zeer zachte avond… doucheke en bed in.